1
HET OOG GERICHT OP
VOORZORG.
MET RAAD EN DAAD,
De knoop doorhakken.
Soester regisseur
maakte ..Medemensen".
Drie helden onderscheiden.
Zeepost.
f
TELEF BRANDWEER 3 3 3 3
Politie telefoon 4444 en 4445
Politie Volleybal.
Opstellingen.
Politie Voetbal.
VOOR MODERN DRUKWERK
NAAR DRUKKERIJ SMIT
VRIJDAG 8 NOVEMBER 1963.
42e JAARGANG no. 84.
SOESTER
OURANT
Verschijnt iedere dinsdag en vrijdag.
Abonn. p. kwart, 2.40 - per post 2.55
UITGAVE DRUKKERIJ SMIT SOESTDIJK BUREAU VOOR REDACTIE EN ADMINISTRATIE VAN WEEDESTRAAT 29A SOESTDIJK
TELEFOON 2566 GIRO 126156
Het is nog altijd opmerkelijk hoe de
koopprijs van huizen met snelle spron
gen stijgt. Een vorig jaar nieuw ge
bouwd huis of een flat, toen opgeleverd
voor een prijs van b.v. 30.000,zal bij
de verkoop op dit tijdstip zeker 5 6
duizend gulden meer opbrengen. De han
del in oudere huizen toont zelfs nog
gekkere sprongen.
De man of vrouw die een te groot ge
worden huis verkoopt voor zeg 50.000
gulden, moet er niet verbaasd over staan
wanneer hij een week later verneemt,
dat de koper het weer heeft verkocht
voor 65 a 70 duizend gulden. Er is een
soort wilde handel in huizen ontstaan,
zodat hier als waardemeter met recht
geld dat wat een gek ervoor geeft. Het
zelfde geldt trouwens voor bouwgrond.
De Nederlanders doen moeite nog een
plaatsje in het steeds voller wordende
land te verwerven. Ondanks de sterk ge
stegen prijzen is het aantal mensen dat
een eigen huis bezit, na de oorlog veel
groter geworden en dit aantal groeit nog
snel aan. Er is dus een grote vraag naar
huizenbezit en bouwgrond, hetgeen uiter
aard in de prijzen merkbaar is.
Er zal echter altijd een grote categorie
blijven voor wie het bezit van een eigen
huis onbereikbaar blijft. En toch moeten
ook zij een onderdak vinden. Zij zijn
dus aangewezen op huurhuizen, hetzij met
steun van de overheid tot stand geko
men of gebouwd door en in het bezit van
particuliere ondernemers. Maar ook voor
deze huurhuizen is de waarde van de
bouwgrond sterk gestegen, hetgeen dus
leid tot hogere huurprijzen naast de
voortgaande stijging van de bouwkosten.
Ondanks de subsidies uit 's rijks schat
kist voor de woningwetwoningen en voor
particuliere bouw tot een bepaalde groot
te, kwam de huurprijs van deze nieuwe
woningen toch reeds ver boven de huur
van overeenkomstige vooroorlogse huizen
te liggen. De sinds 1950 toegestane huur
verhogingen dezer oudere woningen zijn
toch bepaald ten achter gebleven bij de
stijging der kosten voor nieuwbouw,
waardoor de huurders van deze woningen
nog immer in een bevoorrechte positie
verkeren, zelfs in vergelijking met de
huur van de zwaai gesubsidieerde wo
ningwetwoningen.
Het zijn hoofdzakelijk politieke factoren,
die een rem hebben gezet op het stij
gen van de huurprijzen der vooroorlogse
woningen, nog meer dan economische
overwegingen. Het toestemmen in een
verhoging der huren is geen populaire
maatregel. Ieder die van de kunstmatig
gedrukte huurprijs geniet, wil dit voordeel
graag behouden en in zo sterk mogelijke
mate, tenzij hem tevens een hoger in
komen wordt gegarandeerd. En daar
schuilt de politieke moeilijkheid. Aan
werknemerszijde wil men loonsverhogin
gen zien als een delen in de gestegen
welvaart, dus als een daadwerkelijke ver
hoging van de levensstandaard. Moet zo'n
loonsverhoging weer geheel of gedeelte
lijk worden uitgegeven aan hogere huur
prijzen dan heeft men er geen voordeel
aan en zo'n maatregel is politiek niet
aantrekkelijk.
Ook bij de zo juist afgesproken loons
verhoging van tien procent in 1964 is de
huurverhoging weer angstvallig erbuiten
gehouden. Als die komt - en zij moet in
het komende jaar wel worden toegepast
om niet nog meer bij de prijzen van
nieuwbouwwoningen ten achter te gera
ken - zal er weer een politiek gevecht
worden geleverd over de vraag of die
verhoging gehéél of gedeeltelijk zal wor
den gecompenseerd met nog een loons
verhoging.
Zo blijven wij maar in een kringetje
ronddraaien, want de nu aanvaardde
loonsverhogingen zullen de bouwkosten
van nieuwe woningen dus wederom doen
stijgen en dus ook de huurprijzen daar
van, zodat zelfs na een komende huurver
hoging de afstand tussen huurprijzen van
oude en nieuwe woningen maar nauwe-
lijk iets zal verminderen. Zo blijft een
groot deel van ons volk profiteren van
deze situatie, speciaal de al wat ouderen,
terwijl een ander deel, voornamelijk
jonggehuwden, zijn aangewezen op de
feitelijk duurdere nieuwe woningen, ter
wijl deze toch met een deel van ons be
lastinggeld gesubsidieerd blijven. Het
blijft een ongezonde toestand, die hoofd
zakelijk uit politieke angst van jaar tot
jaar geprolongeerd wordt. Het heeft me
de tot gevolg, dat de bouw van huizen
aan een vergunningenstelsel gebonden
blijft en dus geremd wordt, waardoor het
aantal woningzoekenden nog nauwelijks
afneemt.
De Nederlandse nuchterheid en zakelijk-
aeid laten ons op dit punt lelijk in de
steek, ondanks de nood van de tiendui
zenden woningzoekenden. Toch zullen we
er eens aan moeten wennen een groter
deel van ons inkomen te moeten bestem
men voor het genieten van het door de
Nederlander gewenste vrije ruime woon
genot.
Twee films trokken maandagavond op
het televisiescherm de aandacht. Als
laatste „M" van Fritz Lang, de rolprent
die meer dan 30 jaar geleden gemaakt
is en die helemaal niet deze indruk wekt.
Als eerste „Medemensen", vervaardigd
in opdracht van het 15-jarig Koningin
Julianafonds door Cinecentrum te Hilver
sum, die de Soester inwoner Jan Wiegel
als regisseur voor deze documentaire aan
wees. De volgende dag hadden de kran
ten lof voor de film van Lang, maar
niet minder voor de film van de heer
Wiegel. Lang richtte de schijnwerper
op de geesteszieke kindermoordenaar,
Wiegel op onze medemens, van wie we
vaak zo weinig weten en die onze hulp
nodig kan hebben zonder dat wij het be
seffen.
In de Zweedse plaats Arloef achter-
vo'gde een politieagent een dief, die er
met een oude auto vandoor was gegaan.
Op het moment, dat de agent in een
café om assistentie belde, maakte de dief
van de gelegenheid gebruik om de oude
auto te ruilen voor de veel snellere wa
gen van de agent.
Gelukkig zijn er vele instellingen voor
maatschappelijk werk die dat alles wel
weten en die onze taak overnemen. Zij
worden gesteund door bijdragen van het
Koningin Julianafonds en deze bijdra
gen kunnen slechts verleend worden als
wij ons niet gierig tonen.
Een merkwaardige film en een sobere
film. Geen directe aanduidingen dat er
geld nodig is voor hen die hulp behoe
ven, geen gironummer, geen collecte die
aangekondigd wordt, maar een film over
medemensen met een inleiding van prof.
Schippers en een slotwoord van minister
Schouwenaar-Franssen.
Een documentaire die aan een speel
film raakte omdat mensen als u en ik
er een rol in speelden, zonder acteur te
zijn.
We werden binnengeleid m de buurt waar
zich het gebeuren afspeelt. Een jongen
spreekt. Hij wil geen nozem zijn, maar
hij is wel gedwongen een groot deel van
de dag te doen alsof hij een nozem is
door de woningnood. Een man in de
greep van de drank, een ongehuwde
moeder die niet thuis kon blijven omdat
men daar de schande niet verdragen kan,
een moeilijk opvoedbaar meisje dat het
fijn vindt in het tehuis waar ze woont
en een kleine jongen die het helemaal
niet fijn vindt, een gevangene, die niet
zo heel veel te vertellen had, maar die
toch zei „Ik ben hier liever niet" en
tenslotte de oude man met zijn witte
haar en zijn eenzaamheid, die het prettig
vond dat hij voor slechts 80 cent een
warme maaltijd kon krijgen. De oude
man die zo duidelijk het leed van de
vereenzaming bij bejaarden toonde zon
der dit te willen, want hij acteerde niet,
maar was heel gewoon zichzelf. Hij be
vond zich in een situatie als de anderen
die wij zagen. Een situatie waaruit ze
niet op eigen kracht konden komen.
Voor hen is het Koningin Julianafonds
in het leven geroepen en voor hen en
met hen maakte Jan Wiegel deze mooie
ontroerende film. Hans Ruygrok, scena
rio, Rob v. d. Drift, camera, en Gerard
Beckers en Henk van Aggelen, geluid,
assisteerden hem daarbij.
Sinds 1958 is de heer Wiegel bij Cine
centrum werkzaam. Hij begon als ca
mera-assistent, was scenarioschrijver en
deed alles wat gedaan moet worden wil
men de kans krijgen het als regisseur
te proberen. Dat proberen bleek al spoe
dig succesvol. Na „Helpen bij de drem
pel", een film over revalidatie, vervaar
digde Jan Wiegel de kleurenfilm „Maas
vaart", die zeer succesvol was. Drie
maanden heeft hij aan deze film gewerkt
terwijl „Medemensen" slechts een paar
weken vergde. Dat is begrijpelijk wan
neer men bedenkt dat de Maas 500 km
lang is. De film werd in opdracht van
Rijkswaterstaat vervaardigd. Deze do
cumentaire behandelt het belang van de
Maas als scheepvaartweg voor Limburg,
maar ook aan de Europese betekenis
wordt grote aandacht geschonken. De
heer Wiegel won met deze film de grote
prijs van de Raad van Europa, die jaar
lijks uitgereikt wordt. Twee weken gele
den werd hem de prijs van de Europese
gemeenschap in Parijs toegekend. Deze
moet nog uitgereikt worden.
De heer Wiegel moet beslist een be
scheiden mens zijn, want zijn plannen
zijn ook bescheiden. Hij droomt niet van
een grootse carrière als regisseur van
speelfilms, maar wil wel iedere docu
mentaire die hij maakt iets beter maken
dan de vorige. Naar zijn mening liggen
de documentaire en de speelfilm vaak
zo dicht bij elkaar dat men een do
cumentaire in vele gevallen haast een
speelfilm kan noemen en dat was met
„Medemensen" ongetwijfeld ook het ge
val. Hij is trouwens niet zo heel erg ge
brand op het maken van een Nederlandse
speelfilm, want in ons land is het niet
gauw goed als er geen Engels of Ameri
kaans etiket op staat. Hij staat hierin
blijkbaar niet veraf van een beroemde
Duitse collega, die een Nederlandse füm
regisseerde. Hij zei dat het hem in
Duitsland vrij stond een hele goede of
een minder goed film te maken, maar in
Nederland verwachtte men altijd van
hem dat hij de beste film van de we
reld zou maken.
Jan Wiegel zal dus voorlopig wel bij de
documentaires blijven, maar als er meer
documentaires van het gehalte van „Me
demensen" komen, dan biedt hij de
kijkers daarmee iets wat menige speel
film niet bieden kan. Zoals hij dat
maandagavond met „Medemensen" deed.
Drie Soesterbergse ingezetenen, de ser
geant J. A. Witte van de luchtmacht, de
sergeant Ph J. van Dam van hetzelfde
wapen en de heer H. M. Elbersen zijn
dinsdagavond door de burgemeester on
derscheiden met de medaille van het
Carnegie Heldenfonds, omdat zij in april
van dit jaar, met gevaar voor eigen le
ven, twee kinderen van het echtpaar
Westeneng aan de Kampweg te Soester-
berg uit een brandend huis haalden. Het
waren een meisje en een jongen die door
rook bedwelmd op hun bed lagen. Door
kunstmatige ademhaling kon men de
jongen in leven houden, het meisje
helaas niet.
Bij deze plechtigheid waren onder an
deren de commandant van de vliegbasis
Soesterberg, kolonel Broers, als chef van
de beide onderofficieren aanwezig, de
familieleden van de drie heren die de
onderscheiding kregen en leden van het
Soester politiekorps, onder wie de waar
nemend korpschef, de heer H. G. Scholt-
meijer.
De burgemeester noemde de 10de april
een zwarte dag voor de gemeente Soest.
Door brand werd een mensenleven ver
loren en een gezin werd zwaar getroffen.
Op deze zwarte dag is echter op verheu
gende wijze getoond dat de mensen be
schikken over karaktereigenschappen die
het mogelijk maken ongelukken zoveel
mogelijk te beperken.
De burgemeester betuigde zijn deelne
ming met het leed dat de familie Wes
teneng op die dag trof, maar tevens
sprak hij er zijn vreugde over uit dat
drie Soester ingezetenen het onheil van
de ramp door hun moedig, verstandig,
kundig en weloverwogen gedrag beperkt
hadden.
Op de avond van de brand keek het
echtpaar Westeneng bij buren naar de
televisie. Sergeant Witte kwam toe
vallig langs en hij zag rook uit de kie
ren van de ramen komen. Hij liep snel
naar de achterzijde van het huis en
trapte een keukendeur in. Door de dichte
rook kon hij niet naar binnen. Met be
hulp van de heren Elbersen en Van Dam
forceerde hij een zijdeur en de heer
Elbersen rende direct naar boven, on
danks de rook. Hij kende het huis en
vermoedde waar de kinderen in bed la
gen als ze thuis waren. Hij vond het
bewusteloze jongetje en daarna het meis
je. Beide kinderen werden snel naar bui
ten gebracht door de beide onderoffi
cieren en sergeant Van Dam paste kunst
matige ademhaling toe. Dit mocht helaas
bij het meisje niet baten. Intussen moest
de heer Elbersen medisch verzorgd
worden omdat hij door de rook bewus
teloos dreigde te raken. Hij knapte
echter spoedig op.
Ieder voor zich en samen met een goe
de taakverdeling hebben deze drie be
woners van Soesterberg met inzet van
hun eigen leven het leven van een kind
gered. De goede ingeving van hun hart
hebben ze met verstand gebruikt.
Het Carnegie Heldenfonds reikt medailles
uit aan hen die mensen redden of ge
vaar afkeren. Dat gebeurt dus slechts als
de onderscheiding werkelijk verdiend is
en de burgemeester was er van overtuigd
dat het in dit geval zeer zeker zo was.
Hij vond het prettig dat de meerderen en
werkgevers van de gedecoreerden aan
wezig waren bij de plechtigheid en dat
ook de familieleden erbij waren, want zij
kunnen eveneens trots zijn op deze on
derscheidingen.
Nadat de burgemeester de medailles op
gespeld had wenste hij de drie gede
coreerden en hun familie geluk.
Met de volgende schepen kan zeepost
worden verzonden. De data, waarop de
correspondentie uiterlijk ter post moet
zijn bezorgd, staan achter de naam van
het schip vermeld.
Verenigde Staten van Amerika ss „Mor-
macsan" (10/11), ss „Maasdam" (11/11)
en ss „Kamperdijk" (13/11).
Argentinië ms „Algorab" (12/11) en ms
„Cap San Diego" (14/11).
Australië ms „Tannstein" loTllen
ms „Oranje" (12/11).
Brazilië ms „Algorab" (12/11) en ms
„Cap San Diego" (14/11).
Brits-Oost-Afrika ms „Ferd. de Lessseps"
(12/11).
Canada ss „Mormacscan" (10/11), ss
„Maasdam" (11/11) en ms „Byklefjell"
(13/11).
Chili ms „Worms" (10/11).
Indonesië ms „Braunschweig" (14/11)
Ned. Antillen ms „Oranje Nassau"
(12/11).
Nieuw-Zeeland ms „Oranje" (12/11).
Suriname ms „Oranjestad" (13/11).
Z.-Afrika (Rep.) en Z.W.-Afrika ms „Pre
toria Castle" (10/11) en ms „Algol"
(13/11).
De minister van maatschappelijk werk, mevr. J. F. Schouwenaar-Franssen,
installeerde te Den Haag: een Nederlands-Ambonese commissie van bijstand,
onder voorzitterschap van de heer J. Schipper (r. van de minister), lid
van de eerste kamer. De commissie zal van advies dienen over maatschap
pelijke vraagstukken, die met een voortgezet verblijf van de Ambonezen
in ons land samenhangen.
Enige tijd geleden is door de regering
haarfijn uiteengezet wat gedaan moet
worden in geval van een atoomaanval.
Dat was niet lang na het oprichten van
de Berlijnse muur en in een tijd toen
we nog heel bang waren voor de Russen
omdat we nog niet wisten dat ze wel
heel veel wapens maar blijkbaar niet ge
noeg brood hebben
Er is wel eens gelachen om het ellen
lange verhaal waarmee ons verteld werd
hoe we ons precies te gedragen hebben
na een atoomaanval, maar goed, het was
een voorzorgsmaatregel die lofwaardig is.
De regering wil voorkomen dat wij ons op
een bepaald rampzalig ogenblik in de
zelfde positie kunnen bevinden als de
argeloze bewoners van Hirosjima en Na-
gasaki, die 18 jaar geleden prettig in het
zonnetje liepen te wandelen toen er een
atoombom viel.
Voorzorgsmaatregelen tegen wat anderen
ons kunnen aandoen worden dus geno
men, maar voorzorgsmaatregelen tegen
wat we onszelf kunnen aandoen blijk
baar niet.
Dat is tenminste gebleken bij de brand
te Vlaardingen. Het liep goed af omdat
de wind de vergiftige gassen, die door
de brand ontstonden, de goede richting
indreef, maar het had ook helemaal ver
keerd kunnen aflopen als de wind de
bewoners van Vlaardingen en omgeving
niet zo goedgunstig gezind geweest was.
De regering heeft voorzorgsmaatregelen
genomen tegen vijandelijke aanvallen,
maar misschien is er ook eens gelegen
heid voorzorgsmaatregelen te nemen te
gen aanvallen die wij op onszelf richten.
Er zijn wel betere plaatsen voor zulke
levensgevaarlijke fabrieken dan het
dichtstbevolkte deel van Europa.
KANTMAN.
Het volleybalteam van de Soester politie
heeft deelgenomen aan wedstrijden in het
Krelagehuis te Haarlem, welke georga
niseerd werden door 't district west van
de Nederlandse Politie Sportbond. Acht
tien ploegen speelden in drie poules.
S.P.S.V speelde in poule A met de
Marechaussee Apeldoorn, Schiedam, Bus-
sum, Baarn en Den Haag. De uitslag
van deze poule was: 1. Marechaussee
Apeldoorn, 2. Schiedam, 3. S.P.S.V
S.E.C. 1 speelt zondag in de volgende
opstelling tegen De Zebra's: doel Adams:
achter De Rooij en Hooijer: midden
Burgman, Ruttenberg en Wolfsen; voor
De Bruin, Van Breukelen, Hanasbei
Duijst en Pothoven.
Het tweede elftal van S.E.C. speelt tegen
Hercules 2 in de volgende opstelling
doel Van Limburg: achter v. d. Beek en
Hooijer: midden Strumpel, De Vries en
Timmer: voor Verhoeve, Aalberts, Ten
Hove, Detmer en Veldhuizen.
Het elftal van de Zeister en Soester poli
tie heeft met 2-2 gelijk gespeeld tegen het
Utrechtse U P S.
Na 4 minuten spelen nam U P S. de lei
ding en kort daarop werd het 2-0 toen
Putman een bal slecht weg werkte. Tien
minuten voor de rust bracht rechtsbui
ten Van Duijvenbode de stand op 2-1
en een kwartier voor het eindsignaal
schoot Van Duijvenbode een corner van
Ten Hove goed in. (2-2).
Vermogens- en Inkomstenbelasting.
R K. vraagt inlichtingen betreffende de
Vermogensbelasting, de inkomstenbelas
ting en het verwijderen van de plisé uit
een rok.
Antwoord: 1. Ongehuwde personen zijn
in de Vermogensbelasting vrijgesteld tot
een bedrag van 22.500,Dezelfde per
sonen boven de 65 jaar genieten een
extra vrijstelling van 20.000,—, totaal
dus f 42.500,—.
Gehuwden een vrijstelling tot f 30.000,—
en boven 65 jaar een extra vrijstelling
van 20.000,—, dus in totaal 50.000,—.
2. Inkomstenbelasting 1962. Ongehuwden
geen belasting beneden 1.650,— gehuw
den beneden 2.280,—. Gehuwden boven
65 jaar beneden 2904,
Inkomstenbelasting 1963. Ongehuwden
f 1950,—, gehuwden 2700,—, gehuwden
boven 65 jaar 3402,
3. Het is niet mogelijk een plisé uit een
rok te strijken. De vouwen zullen altijd
zichtbaar blijven.
J
