HOE LANG?
Dichterlijk dagboek.
Adjudant De Raadt
nam afscheid van de
Soester politie.
Het oog gericht op
onze welvaartsstaat.
-
Een droef gebeuren.
V oetbalprogramma.
-VRIJDAG 17 JANUARI 1964. 43sK> JAARGANG no. 5.
SOESTER l)Q URANT
Verschijnt iedere dinsdag en vrijdag. Abonn. p. kwart, ƒ2.40 - per post ƒ2.55
UITGAVE DRUKKERIJ SMIT SOESTDIJK BUREAU VOOR REDACTIE EN ADMINISTRATIE VAN WEEDESTRAAT 29A
SOEST
TELEFOON 2566
GIRO 126156
Er is sprake van een zekere ontspanning
tussen oost en west. De betuigingen van
goede wil uit het communistische kamp
zijn niet van de lucht. Eerst een kern-
stopakkoord tussen Rusland en Amerika,
vervolgens diverse uitlatingen over vre
deswil, over een vreedzaam naast elkaar
leven, daarna het openstellen van de
Berlijnse muur voor bezoekers uit West-
Berlijn tijdens de feestdagen en nu zelfs
betere vooruitzichten voor de dezer da
gen te beginnen ontwapeningsconferen
tie.
Het lijkt allemaal zo mooi, dat men zou
gaan denken, dat er nooit meer van
spanning en van bedreiging sprake be
hoeft te zijn, dat het communisme zijn
bekerings- en beheersingsdriften heeft
beteugeld, dat de tegenstellingen lang
zamerhand wel verwateren en dat er van
bewapening geen sprake meer bèhoeft
te zijn, want op z'n minst eerbiedigt
men elkaar en eikaars bezit.
Hoe is dat alles zo plotseling mogelijk,
nadat we tot nauwelijks een jaar geleden
geconfronteerd zijn geweest met een
voortdurend agressieve Russische poli
tiek (denk aan Cuba), die de grootste
waakzaamheid vereiste en ieder ogenblik
tot uitbarstingen leek te kunnen leiden?
Kan dat alles komen door de afschrik
wekkendheid van de inmiddels wederzijds
vervaardigde wapens? Wij menen van
niet. De afschrikwekkende wapens waren
er vijf of acht jaar geleden ook al en
ze verhinderden niet, dat er van een
voortdurende spanning en dreiging ge
sproken kan worden.
De Russen sloegen de Hongaarse opstand
neer en trotseerden welbewust een in
grijpen van het westen en aanmaningen
van de Veiligheidsraad.
De muur in Berlijn werd opgericht, die
een schending betekende van de over deze
stad gesloten verdragen. Cuba werd op
een voor Amerika direct dreigende wijze
bewapend. Ook aan andere landen die
de westerse posities konden bedreigen,
werden wapens geleverd en spionage-in-
cidenten werden hoog opgenomen.
Neen, de nuclaire bewapening verhin
derde niet, dat de sowjet-unie een agres
sieve politiek bleef voeren, die een voort
durend gevaar bleef voor het behoud
van de vrede tussen de twee blokken.
Eigenlijk pas sinds een goed half jaar
is daar een duidelijke verandering in
gekomen.
We weten intussen waaraan dit te dan
ken is. Niet aan een verandering van de
communistische aspiraties. Het is louter
te danken aan de economische situatie
in de U.S.S.R. Niet alleen dat de ontwik
keling op landbouwgebied daar op een
grote teleurstelling is uitgelopen, doch
ook de industriële ontwikkeling is tegen
gevallen, terwijl de situatie in de aan
gesloten Oosteuropese landen nog zorg
wekkender is. De sowjet-unie kon zijn
leveringsverplichtingen tegenover de
bondgenoten niet nakomen als het wes
ten niet hielp met graanleveranties.
Het kon ook zijn industriële ontwikkeling
niet beveiligen als er geen machines
en andere kapitaalsgoederen betrokken
konden worden uit westerse landen. De
moderne techniek maakte het steeds
moeilijker de afgeslotenheid van het
oosterse blok te handhaven. Het zijn
allemaal redenen geweest om van tac
tiek te veranderen.
De toenadering tot het westen is gebo
ren uit economische noodzaak. Het wes
ten moest aan Rusland gaan leveren, er
moest handel komen over en weer, an
ders konden de economische plannen in
de sowjet-unie zeker niet verwezenlijkt
worden. Daarom is er dus een periode
van ontspanning ingetreden tussen oost
en west. Het westen is dus nu graan
gaan leveren, het zal ook machines,
Het op de koffie komen
Wordt onbetaalbaar duur,
Maar thee is weer goedkoper
En redt zo ons figuur.
De schakers zitten peinzend
In 't drukke Beverwijk,
Wij zijn naast de voetballer
Thans nog een Coentje rijk.
Als Donner het laat zitten,
Net als Van Scheltinga,
Dan kan de eer nog redden
Voor ons Coen Zuidema.
Hij zit vanuit het noorden
Toch niet zo in de war
Als de verjaagde sultan
Van 't hete Zanzibar.
Die moest maar hierheen komen.
Wij bieden hem wel aan
Een nuttige en hoge
Provinciale baan.
En onze Valentina,
De ruimtevaart-Russin,
Richt nu in hoger sferen
Haar aardse wiegje in.
Is (Nikita?) geboren,
Dan is, bij rooie fles,
Hij 't eerste hoor- en ruikbaar,
Doch kosmische succes!
JAAP MIJDERWIJK.
kunstmestfabrieken en schepen leveren.
Natuurlijk. Weigeren is zinloos. Als het
Rusland slechter zou gaan en het geen
uitkomst zou zien, dan brengt met het
oorlogsgevaar alleen maar nader. Een
kat in het nauw maakt nu eenmaal
rare sprongen.
Leveren en handel drijven dus, in de
hoop dat de wederzijdse belangen tot
een blijvende binding zullen leiden.
Het kan echter evengoed zijn, dat dit een
illusie zal blijken. Dat zodra de situatie
in Rusland zich heeft verbeterd, dank
zij handel met het westen, men er weer
de tanden zal laten zien en de oude af
persingsmethoden weer zal gaan toe
passen, wetende hoe de kapitalistische
landen het zouden betreuren de dan ver
overde handelsposities te moeten prijs
geven, zij dus tot compromissen bereid
zullen zijn. Deze mogelijkheid zal het
westen nimmer uit het oog mogen ver
liezen. Het zal ervoor moeten waken
het machtsevenwicht niet te verstoren
door zichzelf te verzwakken omdat de
tegenstander zo vredelievend lijkt.
Het communisme blijft een tegenstander
voor de vrije wereld: dat kan niet an
ders zo lang het zijn dictatoriaal ka
rakter behoudt en zonder dit kan het
niet bestaan.
Adjudant A de Raadt van de Soester
politie heeft gisteren in de raadzaal af
scheid genomen van het korps, dat hi]
bijna 33 jaar diende in verband met het
bereiken van de pensioengerechtigde
leeftijd. Hierbij was nagenoeg het gehele
politiekorps aanwezig.
Het welkomstwoord werd gesproken door
de waarnemend korpschef hoofdinspec
teur H. G. Scholtmeijer, die het woord
gaf aan de burgemeester. Deze zei dat
de heer De Raadt veertig jaar geleden
ongetwijfeld met vele verwachtingen
en geboeid door een nieuw leven met
zijn werk bij de politie begonnen is. Nu
is alles achter de rug en hij moet af
scheidt nemen als politieman. Dat zal
hij ongetwijfeld met gemengde gevoelens
doen.
Lang heeft bij de gemeente de mening
geheerst dat een afscheid in het belang
van „het slachtoffer" heel rustig gehou
den moest worden. Thans acht men deze
opvatting niet juist. Als iemand - zoals
de heer De Raadt - bijna 40 jaar de
gemeenschap gediend heeft, dan kan men
beter in het openbaar afscheid nemen,
en uiting geven aan de waardering die
H.K.H. Prinses Margriet, die zondag a.s. haar 21ste verjaardag viert.
Foto Max Koot.
men voor zijn werk heeft. Daarom was
aan collega's en vrienden de gelegen
heid gegeven in het raadhuis samen te
komen om afscheid te nemen.
In maart 1931 kwam de heer De Raadt
als agent in Soest en thans verlaat hij
het korps als adjudant. Zijn werk bij de
politie is niet gemakkelijk geweest, om
dat men van een politieman verwacht dat
hij deel uitmaakt van de burgerij en niet
van een soort schrikbewind. Tevens moet
hij echter de orde handhaven en waken
voor de veiligheid en dat brengt hem
wel eens in conflict met leden van de
burgerij, waarvan hij deel uitmaakt.
De heer De Raadt heeft steeds de bereid
heid getoond de gemeenschap te dienen.
Hij is een gemeenschapsmens, die de
zaken niet graag in zijn eentje doet.
Dat is onder meer gebleken bij de op
richting van S.P.S.V. en bij het werk
aan de caravan voor het politiekorps.
Hij is tevens een sportman, die niet bang
is voor inspanning, gezien het jaarlijkse
deelnemen aan de vierdaagse. Ook dit
deed hij niet alleen maar met een groep.
De burgemeester sprak over de moeilijke
bezettingsjaren. Toen was het in Soes-
terberg gevaarlijk door de bombarde
menten, maar ook door de Duitsers, die
politiemannen graag voor hun karretje
spanden. De heer De Raadt heeft grote
risico's genomen, maar hij deed dit om
dat het lot van de gemeenschap hem ter
harte ging.
De burgemeester vond het prettig dat
het afscheid van de heer De Raadt
slechts een afscheid van zijn functie be
tekent Hl] blijft in soest en zal aan het
Soester leven deelnemen als voorheen.
Hij dankte hem voor de wijze waarop hij
zijn werk verrichtte en voor de wijze
waarop hij mede zorgde voor een goed
contact tussen burgerij en politie. Hij
wenste de heer De Raadt een goede tijd
als gepensioneerde toe, maar niet de rust
die de gepensioneerde toekomt, want
daarvoor is hij nog veel te vitaal.
De heer Scholtmeijer noemde het ver
trek van de heer De Raadt en zijn pen
sionering het overschakelen in een an
dere versnelling. Gelukkig wordt slechts
het ambtelijk contact verbroken. Met
waardering kan gesproken worden over
de wijze waarop de heer De Raadt zijn
werk verrichtte. In de oorlog werd een
maximum van zijn kunnen gevraagd en
onder barre omstandigheden verloor hij
zijn hoofd niet. Het is vooral goed dat
mensen die de oorlogstijd niet meemaak
ten dit weten.
Gedurende vijftien jaar hebben de heer
Scholtmeijer en de heer De Raadt een
kamer op het politiebureau gedeeld De
heer Scholtmeijer dankte de scheidende
adjudant voor de goede „nabuurschap"
en de goede samenwerking niet alleen
in de dienst, maar ook in de persoonlijke
sfeer. De heer De Raadt heeft met zijn
werk oud en jong gediend. De ouden dat
zijn in hoofdzaak de bejaarden, waar
voor hij zich ieder jaar inzet om een
autotocht te organiseren, de jonge men
sen zijn de scholieren, aan wie hij ver-
keersles gaf. De heer Scholtmeijer wenste
de heer De Raadt en zijn gezin het al
lerbeste toe voor de nieuwe periode die
met zijn pensionering aangebroken is en
hij bood boeken als geschenk aan.
De heer W. Ie Clerq nam afscheid na
mens de afdeling Soest van de Algemene
Nederlandse Politiebond. Hij haalde her
inneringen op aan de vele vierdaagse
wandeltochten waaraan ze samen deel
namen en bood eveneens boeken aan.
Voor mevr. De Raadt waren er bloemen
omdat zij haar man behulpzaam geweest
is bij „het halen van de eindstreep".
De heer W. ter Haar sprak namens de
christelijke- en katholieke bond van po
litieambtenaren.
Met pater Venantius zei hij tegen de
scheidende adjudant „Zeg maar ja tegen
't leven'. Hij bood tevens 'n geschenk aan.
Voorzitter P J. Bergman van S.P.S.V.
citeerde een bekend lied door te zeggen
„Ik heb eerbied voor jouw grijze haren".
Dat waren de haren van de heer De
Raadt, die in de dienst vergrijsd zijn.
Hij dankte hem voor het vele werk dat
hij voor het korps en voor S.P.S.V. ver
richtte en in het bijzonder voor het ver
vaardigen van de caravan in samenwer
king met de heer H. Segenhout.
De sport heeft de scheidende adjudant
jong gehouden en door de liefde voor de
sport deed hij veel voor S.P.S.V. Hij was
bijna tien jaar bestuurslid, waarvan bijna
5 jaar voorzitter. Wandelmarsen heeft
hij prettig geleid en ook volleybal en
gymnastiek hadden zijn interesse. De heer
Bergman vond het prettig dat de heer
De Raadt geen afscheid zal nemen van
S.P.S.V. omdat hij erelid is en lid van
de caravancommissie. Ook hij bood ge
schenken aan.
Met de rijksveldwachter B Raad vormde
adjudant De Raadt voor de oorlog een
team dat in Soesterberg als de firma
Raad bekend stond. Ook hij was aan
wezig en hij dankte de adjudant voor
de prettige samenwerking in een tijd die
nog geen vijfdaagse werkweek kende. Hij
sprak de wens uit dat hij nog lang van
zijn pensioen zal mogen genieten.
De heer Segenhout dankte voor de sa
menwerking en bood een geschenk aan.
waarna de heer N. Rijk. die namens de
plaatselijke commissie en de districtslei
ding van de padvinderij sprak, het dank
baarheidsinsigne van het district uit
reikte. Veel heeft de heer De Raadt voor
de padvinderij gedaan en de heer Rijk
sprak de wens uit dat hij dit zal blijven
doen als hij met pensioen is en waar
schijnlijk meer tijd zal hebben.
De nieuwe commandant van de Soester
brandweer, de heer J. Groart, sprak er
zijn spijt over uit dat adjudant De
Raadt zo spoedig na zijn benoeming de
politiedienst verlaat. De samenwerking
tussen de brandweer en de politie is
steeds voortreffelijk geweest en de wed
ijver sportief, want bij iedere brand gaat
het erom wie het eerst aanwezig is, de
politie of de brandweer. Meestal wint
de politie het omdat op het politiebureau
de brandmelding binnenkomt.
De heer Groart betreurde 't dat de adju
dant De Raadt afscheid moet nemen,
maar bij 't brandweerkorps is hij altijd
welkom. Dan niet als adjudant De Raadt,
maar als meneer de Raadt.
De heer J. C. Brouwer namens het co
mité dat jaarlijks de autotocht voor
bejaarden organiseert en hij bood een
geschenk aan. De heer De Raadt gaat
met pensioen, aldus de heer Brouwer,
maar als lid van het comité zal hij nog
heel lang op zijn pensioen moeten wach
ten, want dat wordt niet zo gauw ver
leend Hij bracht de heer De Raadt dank
namens alle Soester bejaarden.
In een slotwoord dankte de heer De
Raadt voor de vriendelijke woorden en
de geschenken Deze dank gold in de
eerste plaats het gemeentebestuur dat
de afscheidsreceptie aanbood, de burge
meester en de heer Scholtmeijer.
Graag had de scheidende adjudant al
tijd hard voor het korps gewerkt. Daarbij
had hij fouten gemaakt, maar dat moest
men hem niet kwalijk nemen, want die
fouten waren met de beste bedoelingen
gemaakt. De prettigste tijd bij het korps
is de vooroorlogse Soesterbergse tijd ge
weest en de moeilijkste tijd de oorlogs
jaren. Hij dankte de heren Le Clerq en
Ter Haar die namens de politiebonden
gesproken hadden, de heer Raad voor
de prettige tijd in Soesterberg, mede ver
oorzaakt door zijn vriendschap en goede
samenwerking, de heer Rijk voor de on
derscheiding van de Dadvinderij, die
steeds op hem zal kunnen rekenen, de
heer Brouwer voor zijn vriendelijke
woorden namens de bejaarden en de
beer Bergman gaf hij de verzekering dat
hij S.P.S.V. niet in de steek zal laten.
De heer Segenhout werd bedankt voor de
wijze waarop hij meegewerkt had aan
het tot stand komen van de caravan en
de heer Groart voor de wijze waarop hij
bij brandweer en politie samenwerkten.
Tenslotte werd dank gebracht aan de
aanwezige oud-collega's en de leden van
We lopen ons wel zo hevig op de borst
te slaan over onze welvaartsstaat, maar
die heeft veel weg van een kaartenhuis
dat in elkaar kan zakken als je ertegen
blaast.
De lonen en salarissen zijn nog niet ver
hoogd - de prijzen wel - en de mensen die
bh] zijn nu eindelijk ook eens 100,
in de week te gaan verdienen zitten te
wachten op de eerste uitbetaling van dit
voor hen kapitale bedrag.
Het moet dus allemaal nog beginnen,
maar reeds waarschuwt de minister van
financiën, prof. dr H. J. Witteveen dat
het wel eens verkeerd zou kunnen af
lopen als de stijging van de lonen niet
in de hand gehouden wordt Dan zou
1965 wel eens het jaar van de econo
mische teruggang kunnen worden.
Minister Witteveen zal het beter kun
nen weten dan u of ik, maar het ziet
er naar uit dat 1964 reeds het jaar van
economische teruggang wordt.
Zo heeft men kunnen lezen dat de Cal-
tex 200 man naar huis wil sturen, ter
wijl twee schepen naar Italië verkocht
zijn omdat wij ze niet meer in de vaart
kunnen houden. De bemanning kost de
maatschappij zoveel dat het geen zin
heeft te blijven varen.
Terwijl deze nare zaken een waarschu
wing kunnen zijn kan men het niet eens
worden over het loon dat de bouwvakkers
staks zullen krijgen. Het is te hopen dat
ze een heel hoog loon zullen ontvangen,
maar het is ook te hopen dat we door
al die verhogingen niet gedwongen zullen
worden stempellokalen in te richten.
KANTMAN
het korps. Tot de burgemeester zei de
heer De Raadt: „Ik hoop dat er van de
samenwerking tussen de korpsen van
Soest, De Bilt en Baarn geen klap te
recht komt", waarmee hij uiting gaf
aan het verlangen van velen dat het
Soester korps een volledig zelfstandig
korps zal büjven.
In oktober van het vorig jaar stierf onze
plaatsgenoot, de dienstplichtig huzaar L.
G de Bruin in de legerplaats 't Harde
Zijn dood was het gevolg van het teveel
drinken van glazen bier, cognac en li
keur. Er werd een onderzoek ingesteld
en er vielen klappen.
Thans is ook de barkeeper van het
café waarin De Bruin gedronken heeft
voor de rechtbank geweest. Er is een ge
vangenisstraf van twee maanden tegen
hem geëist.
Men had de soldaat De Bruin nog nooit
iets zien drinken maar nu moest de
diensttijdverkorting gevierd worden en
hij ging met enige kamergenoten naar
een café, hetgeen hij anders nooit deed.
Eerst werd er pils gedronken en daarna
kwamen de cognac en de likeur aan de
beurt. De soldaten vonden het leuk dat
De Brum zoveel dronk en de soldaten
moedigden hem aan.
We moeten hem onder de tafel drinken",
werd er gezegd en hij werd helaas onder
de tafel gedronken. Mede dank zij de
aktiviteit van de barkeeper die terecht
het gevang in gaat omdat het nu een
maal zijn taak niet is mensen dronken
te voeren.
Onder het drinkgelag viel de huzaar
De Bruin plotseling voorover. Dat komt
meer voor bij mensen die drinken en zijn
drinkgenoten vonden het dan ook niets
bijzonders. Er werd geen dokter ge
waarschuwd om geen moeilijkheden te
krijgen, maar dit verzuim zorgde eerst
goed voor moeilijkheden De Bruin werd
naar de kazerne gebracht en de volgende
morgen dood op zijn bed aangetroffen.
Als de weer- en terreinsomstandigheden
dit toelaten dan zal het komende week
end het volgende voetbalprogramma af
gewerkt worden:
Zondag:
Always Forward 1-S.E.C. 1 2.30 uur.
S.E.C. 2-Vriendenschaad 2 2 uur.
R K B V.V. 1-B.D.C. 1 2.30 uur.
BD C 2-K.V.V.A. 2 2.30 uur.
BD C 3-Baarn 4 12 uur.
BDC. 5-V.VZ.A. 3 12 uur.
B D C. 6-A P W C 6 2.30 uur
Zaterdag
V V.Z. 1-Hees 1 2.45 uur
Bloemenkwartier 2-V.V Z. 2 2.45 uur.
Hees 2-C.S.V. Vitesse 2 2.45 uur.
Hoevelaken 2-V.V.Z. 3 2.45 uur.
L V.V. A-S.E.C. A 2.45 uur.
A.P.W.C. A-B.D.C. A 3.15 uur.
K.V.V.A. B-B D C. C 3.15 uur.
SEC. C-H.V.C. E 3.15 uur.
Hamersveld A-B.D.C. D 3.15 uur.
H.V.C. H-S.E.C D 3.15 uur.
S E C. a-Cobu Boys a 3 15 uur
Spakenburg a-S E C. b 2.15 uur
(op S.EC.-terrein).
B D C b-Hoevelaken a 3.15 uur.
Hamersveld a-B.D.C. c 2 15 uur
K.V.V.A. c-B D.C. b 2.15 uur
B D C. ee-Achterveld a 3.15 uur.
S.E.C. d-H.V.C. h 2. 15 uur.
B.D.C. f-H.V.C. g 2.15 uur.
B D C. g-K.V.V.A. ee 2.15 uur.