HOE LANG? Dichterlijk dagboek. Adjudant De Raadt nam afscheid van de Soester politie. Het oog gericht op onze welvaartsstaat. - Een droef gebeuren. V oetbalprogramma. -VRIJDAG 17 JANUARI 1964. 43sK> JAARGANG no. 5. SOESTER l)Q URANT Verschijnt iedere dinsdag en vrijdag. Abonn. p. kwart, ƒ2.40 - per post ƒ2.55 UITGAVE DRUKKERIJ SMIT SOESTDIJK BUREAU VOOR REDACTIE EN ADMINISTRATIE VAN WEEDESTRAAT 29A SOEST TELEFOON 2566 GIRO 126156 Er is sprake van een zekere ontspanning tussen oost en west. De betuigingen van goede wil uit het communistische kamp zijn niet van de lucht. Eerst een kern- stopakkoord tussen Rusland en Amerika, vervolgens diverse uitlatingen over vre deswil, over een vreedzaam naast elkaar leven, daarna het openstellen van de Berlijnse muur voor bezoekers uit West- Berlijn tijdens de feestdagen en nu zelfs betere vooruitzichten voor de dezer da gen te beginnen ontwapeningsconferen tie. Het lijkt allemaal zo mooi, dat men zou gaan denken, dat er nooit meer van spanning en van bedreiging sprake be hoeft te zijn, dat het communisme zijn bekerings- en beheersingsdriften heeft beteugeld, dat de tegenstellingen lang zamerhand wel verwateren en dat er van bewapening geen sprake meer bèhoeft te zijn, want op z'n minst eerbiedigt men elkaar en eikaars bezit. Hoe is dat alles zo plotseling mogelijk, nadat we tot nauwelijks een jaar geleden geconfronteerd zijn geweest met een voortdurend agressieve Russische poli tiek (denk aan Cuba), die de grootste waakzaamheid vereiste en ieder ogenblik tot uitbarstingen leek te kunnen leiden? Kan dat alles komen door de afschrik wekkendheid van de inmiddels wederzijds vervaardigde wapens? Wij menen van niet. De afschrikwekkende wapens waren er vijf of acht jaar geleden ook al en ze verhinderden niet, dat er van een voortdurende spanning en dreiging ge sproken kan worden. De Russen sloegen de Hongaarse opstand neer en trotseerden welbewust een in grijpen van het westen en aanmaningen van de Veiligheidsraad. De muur in Berlijn werd opgericht, die een schending betekende van de over deze stad gesloten verdragen. Cuba werd op een voor Amerika direct dreigende wijze bewapend. Ook aan andere landen die de westerse posities konden bedreigen, werden wapens geleverd en spionage-in- cidenten werden hoog opgenomen. Neen, de nuclaire bewapening verhin derde niet, dat de sowjet-unie een agres sieve politiek bleef voeren, die een voort durend gevaar bleef voor het behoud van de vrede tussen de twee blokken. Eigenlijk pas sinds een goed half jaar is daar een duidelijke verandering in gekomen. We weten intussen waaraan dit te dan ken is. Niet aan een verandering van de communistische aspiraties. Het is louter te danken aan de economische situatie in de U.S.S.R. Niet alleen dat de ontwik keling op landbouwgebied daar op een grote teleurstelling is uitgelopen, doch ook de industriële ontwikkeling is tegen gevallen, terwijl de situatie in de aan gesloten Oosteuropese landen nog zorg wekkender is. De sowjet-unie kon zijn leveringsverplichtingen tegenover de bondgenoten niet nakomen als het wes ten niet hielp met graanleveranties. Het kon ook zijn industriële ontwikkeling niet beveiligen als er geen machines en andere kapitaalsgoederen betrokken konden worden uit westerse landen. De moderne techniek maakte het steeds moeilijker de afgeslotenheid van het oosterse blok te handhaven. Het zijn allemaal redenen geweest om van tac tiek te veranderen. De toenadering tot het westen is gebo ren uit economische noodzaak. Het wes ten moest aan Rusland gaan leveren, er moest handel komen over en weer, an ders konden de economische plannen in de sowjet-unie zeker niet verwezenlijkt worden. Daarom is er dus een periode van ontspanning ingetreden tussen oost en west. Het westen is dus nu graan gaan leveren, het zal ook machines, Het op de koffie komen Wordt onbetaalbaar duur, Maar thee is weer goedkoper En redt zo ons figuur. De schakers zitten peinzend In 't drukke Beverwijk, Wij zijn naast de voetballer Thans nog een Coentje rijk. Als Donner het laat zitten, Net als Van Scheltinga, Dan kan de eer nog redden Voor ons Coen Zuidema. Hij zit vanuit het noorden Toch niet zo in de war Als de verjaagde sultan Van 't hete Zanzibar. Die moest maar hierheen komen. Wij bieden hem wel aan Een nuttige en hoge Provinciale baan. En onze Valentina, De ruimtevaart-Russin, Richt nu in hoger sferen Haar aardse wiegje in. Is (Nikita?) geboren, Dan is, bij rooie fles, Hij 't eerste hoor- en ruikbaar, Doch kosmische succes! JAAP MIJDERWIJK. kunstmestfabrieken en schepen leveren. Natuurlijk. Weigeren is zinloos. Als het Rusland slechter zou gaan en het geen uitkomst zou zien, dan brengt met het oorlogsgevaar alleen maar nader. Een kat in het nauw maakt nu eenmaal rare sprongen. Leveren en handel drijven dus, in de hoop dat de wederzijdse belangen tot een blijvende binding zullen leiden. Het kan echter evengoed zijn, dat dit een illusie zal blijken. Dat zodra de situatie in Rusland zich heeft verbeterd, dank zij handel met het westen, men er weer de tanden zal laten zien en de oude af persingsmethoden weer zal gaan toe passen, wetende hoe de kapitalistische landen het zouden betreuren de dan ver overde handelsposities te moeten prijs geven, zij dus tot compromissen bereid zullen zijn. Deze mogelijkheid zal het westen nimmer uit het oog mogen ver liezen. Het zal ervoor moeten waken het machtsevenwicht niet te verstoren door zichzelf te verzwakken omdat de tegenstander zo vredelievend lijkt. Het communisme blijft een tegenstander voor de vrije wereld: dat kan niet an ders zo lang het zijn dictatoriaal ka rakter behoudt en zonder dit kan het niet bestaan. Adjudant A de Raadt van de Soester politie heeft gisteren in de raadzaal af scheid genomen van het korps, dat hi] bijna 33 jaar diende in verband met het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd. Hierbij was nagenoeg het gehele politiekorps aanwezig. Het welkomstwoord werd gesproken door de waarnemend korpschef hoofdinspec teur H. G. Scholtmeijer, die het woord gaf aan de burgemeester. Deze zei dat de heer De Raadt veertig jaar geleden ongetwijfeld met vele verwachtingen en geboeid door een nieuw leven met zijn werk bij de politie begonnen is. Nu is alles achter de rug en hij moet af scheidt nemen als politieman. Dat zal hij ongetwijfeld met gemengde gevoelens doen. Lang heeft bij de gemeente de mening geheerst dat een afscheid in het belang van „het slachtoffer" heel rustig gehou den moest worden. Thans acht men deze opvatting niet juist. Als iemand - zoals de heer De Raadt - bijna 40 jaar de gemeenschap gediend heeft, dan kan men beter in het openbaar afscheid nemen, en uiting geven aan de waardering die H.K.H. Prinses Margriet, die zondag a.s. haar 21ste verjaardag viert. Foto Max Koot. men voor zijn werk heeft. Daarom was aan collega's en vrienden de gelegen heid gegeven in het raadhuis samen te komen om afscheid te nemen. In maart 1931 kwam de heer De Raadt als agent in Soest en thans verlaat hij het korps als adjudant. Zijn werk bij de politie is niet gemakkelijk geweest, om dat men van een politieman verwacht dat hij deel uitmaakt van de burgerij en niet van een soort schrikbewind. Tevens moet hij echter de orde handhaven en waken voor de veiligheid en dat brengt hem wel eens in conflict met leden van de burgerij, waarvan hij deel uitmaakt. De heer De Raadt heeft steeds de bereid heid getoond de gemeenschap te dienen. Hij is een gemeenschapsmens, die de zaken niet graag in zijn eentje doet. Dat is onder meer gebleken bij de op richting van S.P.S.V. en bij het werk aan de caravan voor het politiekorps. Hij is tevens een sportman, die niet bang is voor inspanning, gezien het jaarlijkse deelnemen aan de vierdaagse. Ook dit deed hij niet alleen maar met een groep. De burgemeester sprak over de moeilijke bezettingsjaren. Toen was het in Soes- terberg gevaarlijk door de bombarde menten, maar ook door de Duitsers, die politiemannen graag voor hun karretje spanden. De heer De Raadt heeft grote risico's genomen, maar hij deed dit om dat het lot van de gemeenschap hem ter harte ging. De burgemeester vond het prettig dat het afscheid van de heer De Raadt slechts een afscheid van zijn functie be tekent Hl] blijft in soest en zal aan het Soester leven deelnemen als voorheen. Hij dankte hem voor de wijze waarop hij zijn werk verrichtte en voor de wijze waarop hij mede zorgde voor een goed contact tussen burgerij en politie. Hij wenste de heer De Raadt een goede tijd als gepensioneerde toe, maar niet de rust die de gepensioneerde toekomt, want daarvoor is hij nog veel te vitaal. De heer Scholtmeijer noemde het ver trek van de heer De Raadt en zijn pen sionering het overschakelen in een an dere versnelling. Gelukkig wordt slechts het ambtelijk contact verbroken. Met waardering kan gesproken worden over de wijze waarop de heer De Raadt zijn werk verrichtte. In de oorlog werd een maximum van zijn kunnen gevraagd en onder barre omstandigheden verloor hij zijn hoofd niet. Het is vooral goed dat mensen die de oorlogstijd niet meemaak ten dit weten. Gedurende vijftien jaar hebben de heer Scholtmeijer en de heer De Raadt een kamer op het politiebureau gedeeld De heer Scholtmeijer dankte de scheidende adjudant voor de goede „nabuurschap" en de goede samenwerking niet alleen in de dienst, maar ook in de persoonlijke sfeer. De heer De Raadt heeft met zijn werk oud en jong gediend. De ouden dat zijn in hoofdzaak de bejaarden, waar voor hij zich ieder jaar inzet om een autotocht te organiseren, de jonge men sen zijn de scholieren, aan wie hij ver- keersles gaf. De heer Scholtmeijer wenste de heer De Raadt en zijn gezin het al lerbeste toe voor de nieuwe periode die met zijn pensionering aangebroken is en hij bood boeken als geschenk aan. De heer W. Ie Clerq nam afscheid na mens de afdeling Soest van de Algemene Nederlandse Politiebond. Hij haalde her inneringen op aan de vele vierdaagse wandeltochten waaraan ze samen deel namen en bood eveneens boeken aan. Voor mevr. De Raadt waren er bloemen omdat zij haar man behulpzaam geweest is bij „het halen van de eindstreep". De heer W. ter Haar sprak namens de christelijke- en katholieke bond van po litieambtenaren. Met pater Venantius zei hij tegen de scheidende adjudant „Zeg maar ja tegen 't leven'. Hij bood tevens 'n geschenk aan. Voorzitter P J. Bergman van S.P.S.V. citeerde een bekend lied door te zeggen „Ik heb eerbied voor jouw grijze haren". Dat waren de haren van de heer De Raadt, die in de dienst vergrijsd zijn. Hij dankte hem voor het vele werk dat hij voor het korps en voor S.P.S.V. ver richtte en in het bijzonder voor het ver vaardigen van de caravan in samenwer king met de heer H. Segenhout. De sport heeft de scheidende adjudant jong gehouden en door de liefde voor de sport deed hij veel voor S.P.S.V. Hij was bijna tien jaar bestuurslid, waarvan bijna 5 jaar voorzitter. Wandelmarsen heeft hij prettig geleid en ook volleybal en gymnastiek hadden zijn interesse. De heer Bergman vond het prettig dat de heer De Raadt geen afscheid zal nemen van S.P.S.V. omdat hij erelid is en lid van de caravancommissie. Ook hij bood ge schenken aan. Met de rijksveldwachter B Raad vormde adjudant De Raadt voor de oorlog een team dat in Soesterberg als de firma Raad bekend stond. Ook hij was aan wezig en hij dankte de adjudant voor de prettige samenwerking in een tijd die nog geen vijfdaagse werkweek kende. Hij sprak de wens uit dat hij nog lang van zijn pensioen zal mogen genieten. De heer Segenhout dankte voor de sa menwerking en bood een geschenk aan. waarna de heer N. Rijk. die namens de plaatselijke commissie en de districtslei ding van de padvinderij sprak, het dank baarheidsinsigne van het district uit reikte. Veel heeft de heer De Raadt voor de padvinderij gedaan en de heer Rijk sprak de wens uit dat hij dit zal blijven doen als hij met pensioen is en waar schijnlijk meer tijd zal hebben. De nieuwe commandant van de Soester brandweer, de heer J. Groart, sprak er zijn spijt over uit dat adjudant De Raadt zo spoedig na zijn benoeming de politiedienst verlaat. De samenwerking tussen de brandweer en de politie is steeds voortreffelijk geweest en de wed ijver sportief, want bij iedere brand gaat het erom wie het eerst aanwezig is, de politie of de brandweer. Meestal wint de politie het omdat op het politiebureau de brandmelding binnenkomt. De heer Groart betreurde 't dat de adju dant De Raadt afscheid moet nemen, maar bij 't brandweerkorps is hij altijd welkom. Dan niet als adjudant De Raadt, maar als meneer de Raadt. De heer J. C. Brouwer namens het co mité dat jaarlijks de autotocht voor bejaarden organiseert en hij bood een geschenk aan. De heer De Raadt gaat met pensioen, aldus de heer Brouwer, maar als lid van het comité zal hij nog heel lang op zijn pensioen moeten wach ten, want dat wordt niet zo gauw ver leend Hij bracht de heer De Raadt dank namens alle Soester bejaarden. In een slotwoord dankte de heer De Raadt voor de vriendelijke woorden en de geschenken Deze dank gold in de eerste plaats het gemeentebestuur dat de afscheidsreceptie aanbood, de burge meester en de heer Scholtmeijer. Graag had de scheidende adjudant al tijd hard voor het korps gewerkt. Daarbij had hij fouten gemaakt, maar dat moest men hem niet kwalijk nemen, want die fouten waren met de beste bedoelingen gemaakt. De prettigste tijd bij het korps is de vooroorlogse Soesterbergse tijd ge weest en de moeilijkste tijd de oorlogs jaren. Hij dankte de heren Le Clerq en Ter Haar die namens de politiebonden gesproken hadden, de heer Raad voor de prettige tijd in Soesterberg, mede ver oorzaakt door zijn vriendschap en goede samenwerking, de heer Rijk voor de on derscheiding van de Dadvinderij, die steeds op hem zal kunnen rekenen, de heer Brouwer voor zijn vriendelijke woorden namens de bejaarden en de beer Bergman gaf hij de verzekering dat hij S.P.S.V. niet in de steek zal laten. De heer Segenhout werd bedankt voor de wijze waarop hij meegewerkt had aan het tot stand komen van de caravan en de heer Groart voor de wijze waarop hij bij brandweer en politie samenwerkten. Tenslotte werd dank gebracht aan de aanwezige oud-collega's en de leden van We lopen ons wel zo hevig op de borst te slaan over onze welvaartsstaat, maar die heeft veel weg van een kaartenhuis dat in elkaar kan zakken als je ertegen blaast. De lonen en salarissen zijn nog niet ver hoogd - de prijzen wel - en de mensen die bh] zijn nu eindelijk ook eens 100, in de week te gaan verdienen zitten te wachten op de eerste uitbetaling van dit voor hen kapitale bedrag. Het moet dus allemaal nog beginnen, maar reeds waarschuwt de minister van financiën, prof. dr H. J. Witteveen dat het wel eens verkeerd zou kunnen af lopen als de stijging van de lonen niet in de hand gehouden wordt Dan zou 1965 wel eens het jaar van de econo mische teruggang kunnen worden. Minister Witteveen zal het beter kun nen weten dan u of ik, maar het ziet er naar uit dat 1964 reeds het jaar van economische teruggang wordt. Zo heeft men kunnen lezen dat de Cal- tex 200 man naar huis wil sturen, ter wijl twee schepen naar Italië verkocht zijn omdat wij ze niet meer in de vaart kunnen houden. De bemanning kost de maatschappij zoveel dat het geen zin heeft te blijven varen. Terwijl deze nare zaken een waarschu wing kunnen zijn kan men het niet eens worden over het loon dat de bouwvakkers staks zullen krijgen. Het is te hopen dat ze een heel hoog loon zullen ontvangen, maar het is ook te hopen dat we door al die verhogingen niet gedwongen zullen worden stempellokalen in te richten. KANTMAN het korps. Tot de burgemeester zei de heer De Raadt: „Ik hoop dat er van de samenwerking tussen de korpsen van Soest, De Bilt en Baarn geen klap te recht komt", waarmee hij uiting gaf aan het verlangen van velen dat het Soester korps een volledig zelfstandig korps zal büjven. In oktober van het vorig jaar stierf onze plaatsgenoot, de dienstplichtig huzaar L. G de Bruin in de legerplaats 't Harde Zijn dood was het gevolg van het teveel drinken van glazen bier, cognac en li keur. Er werd een onderzoek ingesteld en er vielen klappen. Thans is ook de barkeeper van het café waarin De Bruin gedronken heeft voor de rechtbank geweest. Er is een ge vangenisstraf van twee maanden tegen hem geëist. Men had de soldaat De Bruin nog nooit iets zien drinken maar nu moest de diensttijdverkorting gevierd worden en hij ging met enige kamergenoten naar een café, hetgeen hij anders nooit deed. Eerst werd er pils gedronken en daarna kwamen de cognac en de likeur aan de beurt. De soldaten vonden het leuk dat De Brum zoveel dronk en de soldaten moedigden hem aan. We moeten hem onder de tafel drinken", werd er gezegd en hij werd helaas onder de tafel gedronken. Mede dank zij de aktiviteit van de barkeeper die terecht het gevang in gaat omdat het nu een maal zijn taak niet is mensen dronken te voeren. Onder het drinkgelag viel de huzaar De Bruin plotseling voorover. Dat komt meer voor bij mensen die drinken en zijn drinkgenoten vonden het dan ook niets bijzonders. Er werd geen dokter ge waarschuwd om geen moeilijkheden te krijgen, maar dit verzuim zorgde eerst goed voor moeilijkheden De Bruin werd naar de kazerne gebracht en de volgende morgen dood op zijn bed aangetroffen. Als de weer- en terreinsomstandigheden dit toelaten dan zal het komende week end het volgende voetbalprogramma af gewerkt worden: Zondag: Always Forward 1-S.E.C. 1 2.30 uur. S.E.C. 2-Vriendenschaad 2 2 uur. R K B V.V. 1-B.D.C. 1 2.30 uur. BD C 2-K.V.V.A. 2 2.30 uur. BD C 3-Baarn 4 12 uur. BDC. 5-V.VZ.A. 3 12 uur. B D C. 6-A P W C 6 2.30 uur Zaterdag V V.Z. 1-Hees 1 2.45 uur Bloemenkwartier 2-V.V Z. 2 2.45 uur. Hees 2-C.S.V. Vitesse 2 2.45 uur. Hoevelaken 2-V.V.Z. 3 2.45 uur. L V.V. A-S.E.C. A 2.45 uur. A.P.W.C. A-B.D.C. A 3.15 uur. K.V.V.A. B-B D C. C 3.15 uur. SEC. C-H.V.C. E 3.15 uur. Hamersveld A-B.D.C. D 3.15 uur. H.V.C. H-S.E.C D 3.15 uur. S E C. a-Cobu Boys a 3 15 uur Spakenburg a-S E C. b 2.15 uur (op S.EC.-terrein). B D C b-Hoevelaken a 3.15 uur. Hamersveld a-B.D.C. c 2 15 uur K.V.V.A. c-B D.C. b 2.15 uur B D C. ee-Achterveld a 3.15 uur. S.E.C. d-H.V.C. h 2. 15 uur. B.D.C. f-H.V.C. g 2.15 uur. B D C. g-K.V.V.A. ee 2.15 uur.

Historische kranten - Archief Eemland

Soester Courant | 1964 | | pagina 1