GROOTSE BAZAR VAN U.V.V.
Cor van Tricht,
succesvol kunstschilder.
Het oog gericht op
Prof. Victor Ferkiss.
f 3000.- voor Max Tailleur.
Commandovvisselins;
vliegbasis.
Buitenkerkelijke emigranten.
Vleesverkoop.
VRIJDAG 13 MAART 1964. 43sU> JAARGANG N» 21.
SOESTERffOüRANT
Verschijnt Iedere dinsdag en vrijdag. Abonn. p. kwart, 2.40 - per post 2.55
UITGAVE DRUKKERIJ SMIT SOESTDIJK BUREAU VOOR REDACTIE EN ADMINISTRATIE VAN WEEDESTRAAT 29A SOEST TELEFOON 2566 GIRO 126156
Toen de echtgenote van de burgemeester,
mevrouw Bentinck, woensdagmorgen door
het luiden van een bel de bazar van de
U.V.V.-Soest opende, gingen de gordij
nen van het toneel in gebouw Credo
open en werden vier U.V.V.-sters zicht
baar die borden droegen met de volgen
de opschriften, waarvan de woorden
begonnen met de letters U, V en V
Uw Volle Vertrouwen,
Uw Vriendelijke Verkwisting,
Uit Vrije Verkiezing,
U Vertrekt Voldaan.
Mevrouw Bentinck werd verwelkomd
door mevrouw Van Ginkel, de presidente
van de Soester U.V.V., die dank bracht
aan de dames die twee jaar lang onder
leiding van mevrouw Staverman gewerkt
hadden om tot een unieke collectie van
450 handwerken te komen, die thans
verkocht zouden worden. Het materiaal
voor deze werkstukken kon gekocht
worden van het geld dat door middel
van stroopwafelacties bijeen gebracht
was.
Na het verrichten van de openingsplech
tigheid ontving mevrouw Bentinck uit
handen van mevrouw Kruik, de moeder
der bejaarden, een lot met het nummer
100 dat recht gaf op een U.V.V.-lepeltje
in een doosje Het doosje was echter
leeg en dat was echt niet het gevolg van
een voorbarige 1 april-mop, maar van
een beetje_pech. Het lepeltje was uit het
doosje gevallen. Dit kleine incident had
echter tot gevolg dat de vele dames die
Foto Drukkerij Smit
bij de opening aanwezig waren hartelijk
konden lachen en dat heeft de verkoop
vast en zeker gestimuleerd.
Duizend loten van een gulden verdwe
nen en daarmee duizend prijzen van
gulle geefsters en gevers, die door me
vrouw Van Ginkel bedankt werden. Er
werden nog wat extra loterij tj es ge
organiseerd die 200,opbrachten ter
wijl het kleine restaurant meer dan
100.winst opleverde. Daarbij komt
dan nog de nu nog niet bekende op
brengst van de werkstukken, die nage
noeg allemaal verkocht werden.
Bij het sluiten van de bazar waren de
U.V.V.-dames dan ook niet alleen dood
moe, maar ook heel gelukkig, want er
is weer heel wat geld om het werk onder
de Soester bejaarden naar behoren te
kunnen doen.
Mevrouw Staverman, de energieke mo
tor van deze bazar, werd door de presi
dente gehuldigd voor het vele werk dat
zij met assistentie van andere U.V.V.-
leden verricht had en zij kreeg een vaas
met bloemen.
Een dag voor de opening van de bazar
waren er reeds loten gekocht door H.M.
de koningin en de prinsessen.
Voor het welfare-werk van het Roode
Kruis was een aparte stand ingericht,
zodat ook de afdeling Soest-Soesterberg
van het Roode Kruis heeft kunnen pro
fiteren van de bazar, die het, wat het
aantal bezoekers betrof, tegen iedere
uitverkoop kon opnemen.
Gisteravond was Max Tailleur in het
Oranje Hotel. Niet in de eerste plaats
om de laatste mop te vertellen, wat hij
natuurlijk wel deed, maar om 3000,
in ontvangst te nemen voor zijn rheu-
ma-actie.
Dit bedrag werd hem geschonken door de
vereniging Koninklijk Paleis Soestdijk.
Hierbij was mr W. J. Geertsema, burge
meester van Wassenaar aanwezig. Mr
Geertsema is voorzitter van het Natio
naal Rheumafonds en de Nederlandse
Vereniging ter Bestrijding van Rheuma.
Max Tailleur ijvert voor 't bijeenbrengen
van gelden ten bate van het Dr. Jan
van Breementehuis voor rheumapatiënten
te Bussum.
Voorzitter J. A Paans van K.P.S. deelde
mee dat K.P.S. dit geld bijeen gebracht
had door het organiseren van een bingo
avond, een voetbalwedstrijd en een feest
avond.
Mr C. Dedel, erevoorzitter van K.P.S.
bracht in herinnering dat K.P.S. in de
18 jaar van haar bestaan 34000,voor
liefdadige doeleinden bijeen gebracht
heeft. Hij overhandigde de heer Tailleur
een enveloppe met drie biljetten van
1000,en deze stelde ze ter hand aan
mr Geertsema.
De heer Tailleur noemde de kleine ver
eniging K.P.S een gemeenschap waar
aan heel Nederland een voorbeeld kan
nemen, want K.P.S. verbindt de liefde
voor de sport met de liefde voor de
medemens. Hij prees voorzitter Paans als
de zeer aktieve voorzitter van K.P.S. en
gaf de verzekering dat de rheumapatiën
ten zich bijzonder zullen verheugen over
deze gift voor hun tehuis in Bussum.
Ook de heer Geertsema dankte voor de
gift. Hij nodigde het bestuur van K.P.S.
uit het Dr. Jan van Breementehuis te
bezoeken en K.P.S. zal gevolg geven aan
deze uitnodiging.
De heer Paans deelde mee dat dit jaar
het bedrag dat K.P.S. van diverse akti-
viteiten zal overhouden bestemd is voor
jonge astmapatiënten. Er zal weer een
wedstrijd gespeeld worden tussen oud
internationals en amateurs, terwijl van
zelfsprekend de jaarlijkse feestavond ge
houden zal worden.
Tenslotte gaf Max Tailleur de verzekering
dat men altijd op hem zal kunnen reke
nen als het nodig is de mensen van
K.P.S. te laten lachen. Toen moest hij
snel naar Amsterdam om op te treden
in de Doofpot, maar op verzoek bracht
hij nog even een korte mop. Het was 'n
bijzonder korte, want Max Tailleur zei
heel geheimzinnig: „Moos werkt."
Kolonel F. E. Broers, commandant van
de vliegbasis Soesterberg, heeft gister
middag het commando overgedragen aan
kolonel W. de Wolff, die commandant
van de vliegbasis Twenthe en Volkel
geweest is. Deze overdracht vond plaats
tijdens een plechtigheid op de basis, die
onder meer werd bijgewoond door de
burgemeesterst van Amersfoort, Soest
en Driebergen en de garnizoenscomman
dant van Amersfoort.
Er werd een grondparade gehouden
waaraan 450 militairen van de lucht
macht deelnamen en er was een fly
past De paradecommandanten waren
overste Marinus en overste Volmer. De
luchtmachtkapel speelde.
Na de inspectie door kolonel Broers
richtte hij het woord tot de aanwezigen.
Hij noemde de korte periode waarin hij
het commando over de basis voerde een
belangrijke periode, omdat daarin de
viering van het 50-jarig bestaan van de
luchtmacht viel.
Deze heeft veel werk vereist. Een hoogte
punt daarin was het défilé voor H.M.
de koningin en Z.K.H. prins Bernhard.
Op de vliegbasis heeft men te kampen
met een gebrek aan personeel, maar de
primaire taak, het halen van het vereiste
aantal vlieguren kon nog steeds volbracht
worden.
Kolonel Broers dankte voor de mede
werking die hij steeds heeft mogen on
dervinden en hij dankte de Amerikanen
van het 32-ste squadron voor de prettige
samenwerking. Tenslotte bracht hij dank
aan de territoriale commandant Utrecht,
de burgemeesters van de omliggende ge
meenten en de garnizoenscommandan
ten van Amersfoort en Utrecht. Hij gaf
kolonel De Wolff de verzekering dat hij
zal kunnen rekenen op de steun van het
personeel van de basis.
Kolonel De Wolff wenstte de scheidende
commandant alle goeds toe bij zijn nieu
we taak in Frankrijk, waar hij voor de
N.A.T.O. werkzaam zal zijn. Spoedig zal
hij komen kennismaken met allen die op
de basis werkzaam zijn. Hij dankte de
Amerikanen voor de goede samenwerking
en gaf de verzekering dat hij ernaar
zal streven dat deze gehandhaafd blijft.
Voor de gemeenschap Soest-Baarn van
het Humanistisch Verbond heeft mej.
M. E. ter Heege uit Amsterdam gespro
ken over de reis die ze met een predi
kant en een pater in opdracht van de
Algemene Emigratie Centrale naar Au
stralië en Nieuw-Zeeland gemaakt heeft.
Daarbij had mej. Ter Heege tot taak een
speciaal onderzoek in te stellen naar de
situatie der buitenkerkelijke emigranten.
Sinds 1946 zijn ruim 400.000 Nederlanders
geëmigreerd, vooral naar Canada en naar
naar Amerika, Zuid-Afrika, Brazilië, Chili
enz. Zij die bij een kerkgenootschap aan
gesloten zijn worden in den vreemde op
gevangen. Hiervoor zijn speciale dominé's
en paters aangesteld. Als men aanneemt
dat 70 van de emigranten de vreemde
taal niet spreekt dan is het begrijpelijk
hoezeer die hulp op prijs gesteld wordt.
In het algemeen brengt emigreren al vele
moeilijkheden met zich mee. Men moet
zich instellen op geheel andere levensge
woonten, het wonen is anders, de om
gang met mensen stelt andere eisen
enz. Als daar dan nog de moeilijkheid
van de taal oijkomt wordt er wel een
grote mate van aanpassingsvormen ge
vraagd.
Natuurlijk kunnen buitenkerkelijke emi
granten zich desgewenst ook wel wenden
tot een of andere kerkeüjke instantie,
maar als men zonder enige band met de
kerk is opgegroeid en dus gewend is aan
een heel ander leefklimaat, dan komt
men daartoe niet zo gemakkelijk. Daar
om heeft het Humanistisch Verbond een
emigratiecommissie ingesteld die een
tweeledige taak heeft. Er wordt voorlich
ting gegeven aan hen die plannen heb
ben om te emigreren en er worden con
tacten gelegd met mensen in de betref
fende landen die bereid zijn emigranten
de helpende hand toe te steken.
De voorlichtende taak wordt als zeer
belangrijk beschouwd. Als men iets weet
van de toestanden en de menselijke ver
houdingen in het nieuwe land dan kan
De negentien-jargie Cor van Tricht,
Braamweg 16, heeft nu reeds een be
langrijke mijlpaal in zijn loopbaan als
kunstenaar bereikt, want hij heeft op
dracht gekregen vier tableaux aan te
brengen in de nieuwe Gereformeerde kerk
te Zuidwolde in Drente.
Een commissie had om ideeën voor deze
tableaux gevraagd en van de vijf kandi
daten die hun ontwerpen inzonden werd
Cor van Tricht gekozen als de man die
de tableaux zal aanbrengen
Het worden afbeeldingen naar aanleiding
van de vier uitspraken van Christus: Ik
ben het licht der wereld, ik ben het
brood des levens, ik ben de ware wijn
stok en ik ben de opstanding in het le
ven.
Cor van Tricht werd in de hongerwinter
van 1944 geboren als een scharminkeltje
van 2 pond en 3 ons en het heeft heel
wat voeten in de aarde gehad om dat
hele kleine kereltje in leven te houden.
Hij bezocht de lagere school aan de Drie-I
tijd aan zijn opdrachten.
Hij wil een gezin stichten en verkiest
een zeker bestaan met een vast inkomen
boven de risico's van de jonge kunste
naar Als het mogelijk zal blijken alleen
van tekenen en schilderen te leven dan
zal hij echter niet aarzelen en zich al
leen wijden aan dit werk dat hem bij
zonder lief is.
Wie moeizaam de steile trap van het
zolderkamertje-atelier van Cor van Tricht
beklommen heeft die wordt in deze klei
ne ruimte geboeid door fraaie Bijbelse
taferelen.
Men ziet God, die het licht schept, Sim-
son, die zichzelf en de Filistijnen ten
onder doet gaan door het laten instorten
van een tempel en de schepping van
Adam. Echter ook kinder- en meisjespor
tretten en het portret van de overleden
Amersfoorter die hij thans aan het schil
deren is.
Soms is Cor van Tricht heel sterk op de
Bijbel georiënteerd en op andere momen-
hoeksweg en de v.g.l.o.-school in Braam-
hage waarna hij in Amersfoort het di
ploma instrumentmaker behaalde. Hij
was echtef helemaal niet van plan in
strumenten te gaan maken maar wilde
tekenen en schilderen. Hij kreeg les van
de Amersfoortse kunstschilder Martin
Brink, die misschien wel de beste por
trettist van ons land is, dus het is be
grijpelijk dat Cor van Tricht het in het
maken van portretten reeds zo ver ge
bracht heeft dat hij met een gerust
hart opdrachten kan aanvaarden. Hij
doet dit dan ook, hoewel hij een dagtaak
heeft in de pottenbakkerij van zijn oom
te Soesterberg. Niet alleen het tekenen
van portretten moest geleerd worden,
maar er moesten ook illustratie-oefenin
gen verricht worden, terwijl het niet zo
prettige letters tekenen niet vergeten
werd om Cor van Tricht in staat te
stellen eventueel zijn boterham te ver
dienen als tekenaar van affiches.
In 1963 exposeerde de achttienjarige te
kenaar met potloodtekeningen, penteke
ningen en penseeltekeningen. De verkoop
van zijn werk was niet dusdanig dat
men er lange enthousiaste brieven over
zou kunnen schrijven, maar opdrachten
kreeg hij wel en dat was belangrijk.
Er zullen vele jonge en enthousiaste
kunstenaars zijn die het dagelijks bijltje
in zo'n situatie weggooien, maar Cor
van Tricht deed het niet. Hij bleef in de
pottenbakkerij en werkt in zijn vrije
Foto Drukkerij Smit.
ten op de mens en vooral op het kind.
Het grote gebeuren waarvan de Bijbel
verhaalt, inspireerd hem tot fraaie schil
derijen en inspireerde hem tot de ont
werpen die hem een eervolle opdracht
bezorgden.
Het kind heeft zijn belangstelling om
zijn eerlijkheid die bij vele volwassenen
ver te zoeken is. Kinderen zijn onmaat
schappelijk en ze leven vaak in een heel
eigen wereld die hen aantrekt Hij ver
vaardigde dan ook een serie, handelend
over het kind, spelend bij een graf, een
bedreigd kind, een kind als overlevende
tussen ruïnes en de dood van een kind,
dat toegedekt wordt door een engel.
Cor van Tricht voelt zich soms geïn
spireerd door Frans Hals, Rembrandt
boeit hem op psychologisch vlak en Ru
bens door beweging en geladenheid. In
Van Gogh treft hem het bittere volhou
den en het onuitroeibaar geloof in eigen
kunnen. In Gauguin kan hij het onmaat
schappelijke niet waarderen, want hij wil
graag een goed kunstschilder zijn, maar
tevens leven en werken als het hoofd
van een gewoon gezin en in staat zijn
dit gezin behoorlijk te onderhouden.
Cor van Tricht is nog jong en als de
tekenen niet bedriegen dan zal hij on
getwijfeld binnen afzienbare tijd geheel
kunen leven van zijn schilder- en teken
kunst, die nu reeds de aandacht van
kenners trekt.
Het prettige van de democratie is onder
meer dat iedereen het recht heeft er een
eigen afwijking op na te houden, mits
hij daar mee niet in conflict komt met
zijn medemens op een wijze die de
rechter in actie brengt.
De Amerikaanse professor Victor Ferkiss
mag dus ook zijn eigen afwijking heb
ben. Het is echter jammer dat hij hier
aan bekendheid geeft in een artikel dat
hij veel beter niet had kunnen schrij
ven.
Hij beweert dat een aantal katholieken
wijlen president Kennedy zijn gaan zien
als een verrader van de kerk en een ver
kapte communist.
Uit die bewering blijkt dat niet alleen de
professor ze ziet vliegen, maar ook het
aantal communisten dat hij noemt.
Zij zijn blijkbaar vergeten dat Kennedy
de enige man geweest is die tegen de
Russen durfde zeggen dat ze heel gauw
moesten retireren als ze niet in de grond
geboord wilden worden en daarmee be
reikten dat ze retireerden.
De professor en die halve gare groep
hebben niet alleen iets tegen wijlen pre
sident Kennedy, maar ook tegen wijlen
paus Johannes XXIII, die zij een ge
vaarlijke - zij het argeloze - bondgenoot
van de communisten noemen.
Vrijheid van drukpers is fijn, maar tegen
zulke kolder moest toch eigenlijk iets ge
daan worden.
KANTMAN.
men er zich vast enigszins op instellen.
Het onderwijs heeft in verschillende lan
den een eigen kleur. In Canada bijvoor
beeld is godsdienstonderwijs in het les
rooster opgenomen, in Australië daaren
tegen is men vrij zijn kinderen er al
of niet aan te laten deelnemen. Mej. Ter
Heege bezocht een school in Sydney, waar
twaalf dominé's van verschillende ker
ken en een pater godsdienstlessen gaven,
elk aan hun eigen groep.
Huwelijken kunnen in Australië gesloten
worden op een registratiekantoor of in
een of andere kerk. De registratiekanto
ren zijn vaak houten schuren waar van
enige sfeer weinig te merken valt. Daar
door trouwen ook buitenkerkelijken nogal
eens in een kerk, vooral ook omdat daar
aan geen enkele konsekwentie vastzit
omtrent het lidmaatschap. Ook heeft
men niets te leren en er is geen voor
bereiding voor nodig. Toch laat zo'n ge
beurtenis nog wel eens een soort schuld
gevoel achter, omdat men de gebruikte
formules innerlijk niet aanvaarden kan.
Mej Ter Heege heeft natuurlijk tijdens
haar reis veel gesproken met leden van
de in Australië en Nieuw-Zeeland be
staande Humanistische en rationalistische
organisaties. Het organisatieleven wordt
er zeer bemoeilijkt door de grote afstan
den.
Sydney is een stad met 2 miljoen in
woners, maar de afstand van de noor
delijke naar de zuidelijke stadsgrens is
100 km. Toch worden er door de huma
nisten geregeld bijeenkomsten gehouden.
In Melbourne is vier jaar geleden een
humanistische organisatie opgericht door
de Unitarian Church. Het lijkt ons
vreemd dat een kerkelijke organisatie
daartoe het initiatief nam, maar deze
Unitarians hebben 16 jaar geleden al met
het christendom gebroken. Het kerkge
bouw met preekstoel en al worden dus
nu voor humanistische samenkomsten
gebruikt. De onderwerpen zijn vaak de
zelfde als hier, b.v. de Pugwashbeweging
tegen de oorlogsdreiging, het godsdienst
onderwijs op de lagere school en de hu
welijkswetgeving.
De christelijke- en katholieke scholen
krijgen geen staatssubsidie Die moeten
dus hoge schoolgelden vragen. De ka
tholieken streven vanzelfsprekend naar
gelijkstelling, maar katholieke landen als
Italië en Ierland leveren veel emigran
ten en als de kinderen een katholieke
schoolopvoeding zouden krijgen dan
vreest men voor een te grote katholieke
macht in de toekomst.
In Nieuw-Zeeland is vooral de rationa
listische beweging sterk vertakt. Deze
houdt zich ook bezig met begrafenis- en
crematieplechtigheden en bij geboorte en
huwelijk wordt een toepassend woord ge
sproken.
Het land heeft een bijzonder aangenaam
klimaat en een prachtige natuur. Net als
in Australië wordt men ook hier over
weldigd door de ruimte. Kennissen wonen
vaak ver weg en men gaat niet zo ge
makkelijk even op visite. Vooral als men
de taal niet spreekt kan het gevoel van
eenzaamheid tot heimwee leiden.
De kinderen leren op straat en op school
de taal vrij snel en ook de man vindt
daartoe in zijn werk de gelegenheid,
maar de vrouwen hebben er vaak de
grootste moeite mee.
Na haar causerie beantwoorde mej. Ter
Heege vragen en ze toonde dia's van
beide landen.
Morgenochtend, 9 uur, heeft aan het
slachthuis verkoop van vlees plaats.
