Fv
FaT°lSoJa3l
Het koele uitstapje
van Chroesjtsjow.
Olympus PEN EE f185,-.
WASSERIJ GELRIA EDE
Hoe remt men R.E.M.
en criminaliteit
VAN BUUREN
KRITIEK OP
DR. A. SCHWEITZER
KNAAGT AAN EEN
AUREOOL.
DR MANLIO BR0SI0.
Zeepost.
Margrietschool.
Auto- en Scooterrijschool
voor alle rijbewijzen.
VAN BUUREN
Schuttersucces.
Geslaagd.
BRANDWEER 3333
De nieuwe secretaris-generaal
van de N.A.V.0.
Naar de publieke reacties te oordelen
kan men het bezoek van Chroesjtsjow
aan Denemarken, Zweden en Noorwegen
bepaald geen succes noemen.
In Denemarken was de ontvangst be
leefd, maar ook niet meer; in Zweden re
gelrecht koel en bij tijd en wijle zelfs
zeer nors; in Noorwegen overheerst de
hoffelijkheid maar net over de onver
schilligheid.
Dit betekent overigens geenszins dat de
Russische premier zijn tocht door Scan
dinavië als een mislukking moet be
schouwen. Hij heeft die zeker niet onder
nomen in de hoop door de bevolking
op de schouders te worden gehesen.
Van meer belang was voor hem om de
regeringen binnenskamers met de neus
op enige feiten te drukken, zoals ze in
Moskou worden gezien. En die hebben
zeer zeker betrekking op Duitsland. Pu
blieke uitlatingen van Nikita Sergejwitsj
wijzen daarop. Zo zei hij onder meer
dat hij vooruitgang in allerlei proble
men, zoals de ontwapening, somber in
zag zolang de Duitse kwesties niet zijn
opgelost.
Nu zal men zich herinneren dat een jaar
of wat terug Chroesjtsjow aankondigde
dat de Duitse kwestie spoedig zou worden
opgelost. Hij zou een vredesverdrag met
oost-Duitsland sluiten en hij stond op
een regeling die van west-Berlijn een
soort open stad zou maken.
Capitulatie.
Dat klonk zeer dreigend, maar dat alles
is ingeslikt. Het laatste verdrag met
oost-Duitsland is zelfs een soort capitu
latie: de sowjet-unie erkent daarin zijn
verbondenheid aan de besluiten van Pots
dam en Ulbricht kreeg zijn Separat-
Frieden niet.
Allerlei aanmerkingen op Amerikaanse
vliegerij op Berlijn en de verkiezingen
van de bondspresident in Berlijn hebben
sindsdien wel aangetoond dat Moskou
hiermee de kous niet af beschouwt. En
het is waarschijnlijk dat Chroesjtsjow
na het falen van zijn dreigementen het
op een diplomatieker manier aankleedt.
Hij zal de Denen, Zweden en Noren er
op hebben gewezen dat een verenigd
Duitsland alleen maar een communis
tisch Duitsland zal zijn. En als men dat
niet wil, dat men zich dan zou moeten
neerleggen bij het feit van de twee
Duitslanden. Of dus de Scandinaviëers
maar - hetzij regelrecht, hetzij via een
omweggetje - oost-Duitsland wilden er
kennen Als maar genoeg omliggende
landen zich neerleggen bij het feit van
Duitslands deling, dan zal Bonn dat ook
wel moeten doen, aldus de redenering
Zo zou dus een algemeen erkennen van
de huidige situatie ontstaan en een punt
van onrust zijn verdwenen uit midden-
Europa. Of: Bonn zou zich in zijn een
tje blijven verzetten en zich daardoor
vervreemden van zijn bondgenoten. Een
dergelijke scheuring in het westen is
Moskou wellicht minstens zo lief als het
eerste.
Anti-goodwill.
Opmerkelijk was de geprikkeldheid van
Chroesjtsjow op zijn reis. Hij is zeer goed
in staat om door tactvolle lof sympathie
te winnen. Maar in Denemarken - een
land waar de landbouw op een zeer hoog
peil staat - moest hij zo nodig zeggen dat
de Denen hem niets meer konden leren.
Gezien de agrarische debacles in de
sowjet-unie een lachwekkende medede
ling, die bovendien de nationale trots dei-
Denen prikkelde
In Zweden liet hij zich tot een scène
verleiden toen de Zweden maar door ble
ven vragen over de in Russische kampen
verdwenen Raoul Wallenberg, die in
Hongarije duizenden Joden redde. En ook
hier voelde hij zich geroepen om Zweed
se landbouwmethoden ongunstig met die
in de Baltische landen van de U.S.S.R. te
vergelijken, een opmerking die uiteraard
kwaad bloed zette, temeer omdat de
deportaties in Letland, Estland en Li
touwen daar bepaald nog niet vergeten
zijn.
Dit soort tactloosheid is wel zeer vreemd
op een reis die officieel als een goodwill-
tour is beschreven. Volgens sommigen
zou de geïrriteerdheid zijn terug te voe
ren op druk die achter de schennen van
het Kremlin op Chroesjtsjow wordt uit
geoefend door lieden die menen dat hij
veel te slap optreedt, niet alleen tegen
Peking, maar ook tegenover de mmder
gedwee in het gareel lopende satellieten
dirigent Herbert von Karajan.
Ogenschijnlijk bestaat er weinig over
eenkomst tussen de pas gehuwde prinses
en de muzikanteske Salzburger, die kort
geleden heel muzikaal Oostenrijk heeft
opgeschrikt door ontslag te nemen als
directeur van de beroemde Weense
Staatsopera. Tooh stemmen deze twee
karakters veel overeen. In de sociale om
gang een grote mate van beminnelijk
heid en hoffelijkheid ten toon spreiden
de, leggen zij beiden een grote dosis vast
beradenheid aan de dag.
Beiden zijn in ons land bijzonder har
telijk ontvangen. Dat zal in het bijzon
der de prinses goed hebben gedaan.
Karajan's optreden in Nederland was
een artistiek evenement van de eerste
rang. Niet in de laatste plaats omdat hij
ditmaal de onvolprezen Wiener Philhar-
moniker dirigeerde. De radio zond beide
concerten uit. De televisie verzuimde de
grootste dirigent van onze tijd in een
„life"-uitzending voor te stellen aan de
duizenden Nederlandse muziekliefhebbers,
die geen kaartje voor de concerten kon
den krij gen.
Vlecsschandaal.
In een hotel in Loenen (gemeente
Apeldoorn) smulden 25 december tien
tallen gasten tijdens een kerstdiner van
een heerlijke varkenskarbonade. Geen
van de gasten vermoedde, dat zij een
brok ongekeurd vlees naar binnen werk
ten. In verschillende broodjeszaken in
Utrecht deden omstreeks de zelfde tijd
verschillende vermoeide reizigers zich te
goed aan broodjes met verrot vlees.
De afgelopen week eindigde dit vlees
schandaal voor de Utrechtse politierech
ter, waar aan enkele verdachten in deze
zaak strenge straffen werden opgelegd.
De hoofdverdachten werden tot vier
maanden hechtenis veroordeeld.
Of is het onjuist om hier van strenge
straffen te spreken? De vrijheidsstraffen
waren inderdaad niet mis, maar een der
hoofdverdachten (een slager) werd als
bijkomende straf een winkelsluiting van
vijf maanden opgelegd. Men vraagt zich
af of zo'n man ooit weer het beroep van
slager moet uitoefenen. Dergelijke lieden
zijn gevaarlijker voor de openbare orde
dan menig kruimeldief of inbreker.
Meest verkochte automatische KAMERA halfkleinbeeld.
2 x betere - 2 x zoveel
geslaagde foto's van één film.
Vraagt demonstratie bij
Burgemeester Grothestraat 45 - Soestdijk
zij konsekwent het feit negeren, dat in
de jaren 1940-1945 tienduizenden Joden
uit hun huizen werden gesleurd en op
koelbloedige wijze vermoord, als zij wei
geren zich te herinneren dat in het
zelfde tijdperk duizenden Nederlanders
als een kudde vee naar de concentratie
kampen werden gedreven, dan is 't nood
zakelijk dat zij op rigoreuze wijze van
deze geheugenstoornis worden afgehol
pen.
Van de zesde klas zijn dit jaar de vol
gende leerlingen toegelaten tot middel
bare scholen:
Gymnasium te Amersfoort: Christine
Kooij, Rob Nijhuis. Rijks-H.B.S. te
Amersfoort: Wiesje de Graaf, Otto Raat
jes. Amersfoorts Lyceum: Joke Steevert,
Irene Hibbel, Wietske de Jong, Gerard
Kruijff. Corderius Lyceum: Loes Fritz-
sche. Baarn Lyceum: Ineke Timmer
Naar de M.U.L.O. school gaan: Wietske
Bartstra, Bram Gaillard, Roeland Hinder-
dael, Leo v. d Lee, Ronnie Nijhuis en
Koos Wijnmalen. Naar de Tech. School te
Soest: Rob Admiraal en Ronnie van Arn
hem. Naar de Kon. Emma Huishoud
school: Ansje Jansen, Betsie Kraay en
Yvonne Tjerks
Vijf leerlingen zullen nog andere vormen
van voortgezet onderwijs volgen.
De R E M. kan door de Nederlandse wet
gever niet tijdig afgeremd worden. Ein
delijk is dan het hoge woord bij de mi
nisters Luns en Scholten er uit: zij kun
nen de memorie van antwoord op het
ontwerp van de anti-R E.M.-wet niet
voor augustus klaar krijgen. Terwijl het
gros van de televisiebezitters in het wes
ten zich in de handen wreef en zich
oprecht verheugt over een nieuwe kijk-
mogelijkheid, liepen in Den Haag en
Bussum vele politieke autoriteiten met
een misnoegd gezioht rond.
Het is nu immers wel zeker dat de
R.E.M. reeds met haar uitzendingen be
gonnen zal zijn, als straks het regerings
ontwerp in de beide Kamers behandeld
zal worden. Men mag aannemen dat het
televisie-eiland alles op alles zal zetten
om programma's te brengen, die kwalita
tief niet voor die van Bussum onder
doen, zodat men bij het kijkerspubliek
een goede indruk zal maken. De regering
en volksvertegenwoordiging zullen dan
voor de onprettige taak staan een wet
te moeten aannemen, die bij een groot
deel der bevolking op weerstand zal stui
ten.
Prinses Irene en Karajan.
Twee belangrijke personages, die in hun
geboorteland de laatste maanden voor
enige deining hebben gezorgd, koers
ten deze week per vliegtuig naar Neder
land - prinses Irene en de Oostenrijkse
Agressieve eriminaliteit stijgt.
Afgelopen weekend knalden er weer pi
stoolschoten. Op de weg van Rhijnauwen
naar Utrecht werd een jeugdige gymna
siast door een onbekende dader in de
rug geschoten. In Amsterdam loste een
onderwereldfiguur enkele schoten op
zijn voormalige echtgenote. Alle activitei
ten van politie en justitie ten spijt neemt
het aantal agressieve misdrijven in ons
land de laatste jaren steeds ernstiger
vormen aan.
Over de diepste oorzaken hiervan tast
men in het duister. Toch zijn er wel
enige speculaties over te maken. Duide
lijk is dat onze moraal een andere is dan
die van onze voorouders. De moderne
mens heeft blijkbaar behoefte aan sterke
prikkels en onze wijze van leven moet
zich aan die behoeften aanpassen.
In brede kring heerst nog de opvatting,
dat deze prikkels uitsluitend van ero
tische aard zijn. In werkelijkheid omvat
ten zij echter ook het zeer openlijk ver
tonen of weergeven van bruutheid, sa
disme. ongeremde agressiviteit. In vredig
gezinsverband kijkt men 's avonds naar
het televisiescherm, waarop films en
t.v.-spelen worden vertoond, waarin
agressief gedrag vaak op suggestieve wijze
wordt weergegeven en in moderne litera
tuur worden allerlei ziekelijke uitingen
van sadisme vaak uitvoerig behandeld.
De oplossing is niet dat men deze films
en boeken verbiedt. Maar hoe kweekt
men een grotere weerstand? Dat is een
vraag, die voor onze geestelijke volksge
zondheid van het grootste belang is.
Zelfs ervaren mensen, die hoge ethische
maatsstaven aanleggen, raken hier de
kluts kwijt.
De uitgeverij De Bezige Bij te Amster
dam heeft een proces aangespannen
tegen de literaire medewerker van een
groot dagblad, die zich in zijn veront
waardiging over het geruchtmakende
boek „Ik, Jan Cremer" zo heeft laten
meeslepen, dat hij enkele beledigende
woorden aan het adres van deze uitge
verij uitte.
Personenauto, Vrachtauto en Scooter.
Alleen nieuw lesmateriaal en allrisk ver
zekerd. Personenauto zowel met grond-
als stuurversnelling.
EIKENLAAN 1 - TELEFOON 4685
Fascisten actief.
Het klimaat in onze moderne samenle
ving is even onbestendig als 't weer tij
dens de afgelopen dagen. In zo'n klimaat
kan gemakkelijk onkruid gedijen, dat
men in eerste instantie over het hoofd
ziet.
Nederland ongestoord een periodiek ver-
Terwijl de justitie jacht maakt op het
pornografische Fanny Hill, kan in
Nederland ongestoord periodiek ver
schijnen, dat ronduit als fascistisch kan
worden bestempeld. Dit blad, genaamd
„Mededelingen", een uitgave van de „Ac
tie, vrije richting" (redactieadres, Frans
Halsstraat 82, Den Haag) vindt het
noodzakelijk de grondslagen van onze
democratische samenleving aan te val
len en de houding van de Duitse bezet
ter te rechtvaardigen.
Men kan publicisten het recht er een
eigen mening op na te houden niet ont
zeggen. Dat is juist een van de grond
slagen van onze democratie. Maar als
Tijdens schietwedstrijden voor leden van
rijks- en gemeentepolitie en de mare
chaussee in het district Gooi- en Eem-
land behaalde de Soester politie een
vijfde prijs. Er werd geschoten in Laren.
Bij het geweerschieten waren de resulta
ten niet zo best. Het Soester team had
dertien punten minder dan nummer 1,
de rijkspolitie van net district Utrecht.
Bij het pistoolschieten waren de indivi
duele prestaties beter. De Soester hoofd
agent S v. d. Klashorst werd met de
schutter Janssen varl de rijkspolitie eer
ste. Beiden schoten 48 punten Het team
dat het Soester korps bij het pistool
schieten vertegenwoordigde bezette de
derde plaats.
Voor het toelatingsexamen van het
Baarns lyceum slaagden de Soester leer
lingen Mieke Baars, Marieke Barrink, A.
Houtman, Coos van Ingen Schenaer,
Akkie de Jong, Nettie Lijftocht, Jerry
van Mourik, Dorine van Rheineck, Joke
Roelofs, Otto van Rossum, Marion Schou
ten, Jacqueline Spoorenberg, Peter v. d.
Steeg, Tieneke Timmer, Elly Vlasveld en
Joy Workum
Onder de merkwaardige titel „Nieuwe
aanval op Schweitzer" beschrijft Henri
v. d. Velde in het tijdschrift Pols Inter
nationaal het al even merkwaardige feit
dat er de laatste tien jaren zoveel kri
tiek geleverd wordt op het werk en de
persoon van een van de grootste mensen
van onze tijd, de wereldberoemde dr.
Albert Schweitzer, Wat moeten we daar
nu weer van denken?
Dat deze kritiek inderdaad geuit is be
hoeft niet in twijfel te worden getrok
ken, de auteur van het bedoelde artikel
noemt trouwens man en paard. Maar is
deze kritiek nu ook gegrond? Dat is na
tuurlijk weer en heel andere kwestie.
Spelen onzuivere motieven hierbij wel
licht een rol? „Men kan zich niet aan de
indruk onttrekken, dat McKnight een
ideool van de oudere generatie hardhan
dig van zijn voetstuk tracht te stoten,
aldus v. d. Velde.
De Engelse schrijver Gerald McNight
heeft naar aanleiding van zijn verblijf
in Lambarene in het jaar 1963 een boek
het licht doen zien, dat de titel heeft
„Verdict on Schweitzer".
Reeks punten.
McNight spreekt over deze alom geziene
medicus en deze weldoener der inheemse
bevolking als een man met een tegen
strijdig karakter. Hij beschrijft Schweit
zer als een ietwat egoistische figuur en
als een moeilijk mens. Zijn houding te
gen vrouw en dochter zou een onpret
tige zijn, bij het leiden van het dorp
zou hij een dictatoriale aartsvaderlijk
heid aan de dag leggen en ten opzichte
van de inheemse bevolking zou hij een
ouderwetse instelling bezitten. Verder
spreekt McNight van een middelmatig
heid op allerlei gebied.
Voorts wordt er in het boek op een
enigszins insinuerende manier gesproken
over de vele mutaties onder de medewer
kers van dr. Schweitzer. De lange stoet
van degenen die deze pionier in de loop
der jaren in Lambarene hebben bijge
staan, heeft bij McKnight ernstige ver
denking opgewekt.
Nu zou men het boek „Verdict on
Schweitzer" naast zich neer kunnen leg
gen of het met een hele grote boog in
de prullemand kunnen gooien en alles
wat er in staat weer gewoon vergeten.
Misschien zou dat nog niet zo verkeerd
zijn. Het blijkt echter een curieuze om
standigheid, dat deze aanval op Schweit
zer niet op zichzelf staat. Volgens Henri
v. d. Velde - die zelf van een zeer grote
waardering voor Albert Schweitzer blijk
geeft - zijn de aanvallen op deze grote
man al in 1955 begonnen. In dat jaar
sprak de bekende Amerikaanse journalist
John Gunther in zijn boek over Afrika
twijfel uit over de praktische betekenis
van het levenswerk van Schweitzer, het
ziekenhuis in Lambarene.
Bijzonder bitter.
Daarna, aldus v. d. Velde volgden gelijk
soortige uitspraken van de tandarts Fre-
deric Frank, van de chirurg Ostergaard-
Christensen en van anderen. Deze men
sen uitten kritiek op het gebrek aan
riolering, het onhygiënische samenleven
van patiënten en dieren, de zeer onvol
doende elektriciteitsvoorziening, de on
achtzaamheid met de levensduur en
houdbaarheid van allerlei chemo-thera-
peutische geneesmiddelen.
Ik zou hier een persoonlijke veronderstel
ling aan toe kunnen voegen. Wanneer ik
al dit materiaal dat Henri v. d. Velde
bijeengebracht heeft, overzie, is het op
vallend, dat al deze kritische stemmen
afkomstig zijn van de laatste tien jaar.
Zou het misschien mogelijk zijn, dat de
thans hoogbejaarde dr. Schweitzer te oud
is geworden, dat hij niet voldoende met
zijn tijd mee is kunnen gaan, dat het
beter geweest was als hij de leiding van
datgene wat zijn lichtend levenswerk is
tijdig aan een jongere collega had over
gedragen?
Wanneer deze veronderstelling al juist
mocht zijn, dan blijft het bijzonder
bitter en verdrietig, dat zulk een leven
van opoffering en grote creativiteit aan
het einde daarvan zoveel felle kritiek
ontmoet.
>3
Opgewekt neemt ze afscheid, maar of het een prettige vakantie voor
haar zal worden, staat nog niet vast. Waarschijnlijk zal ze van al die
bagage meer last dan comfort hebben.
Met de volgende schepen kan zeepost
worden verzonden. De data, waarop de
correspondentie uiterlijk ter post moet
zijn bezorgd, staan achter de naam van
het schip vermeld.
Verenigde Staten van Amerika: ss „Rot
terdam" 5 Juli en ms „Pr. Margriet" 8
juli.
Argentinië: ms „Alnitak" 8 juli.
Australië: ms „Münsterland" 10 juni
Brazilië: ms „Alnati" 8 Juli.
Voorm. Brits-Oost-Afrika: mis „Yalou"
8 juli.
Canada: ss „Rotterdam" 5 juli, ss „Rijn
dam" 7 juli en ms „Pr. Willem van
Oranje" 8 juli.
Chili: ms „Stuttgart" 5 juli.
Indonesië: ms „Laertes" 9 juli.
Ned. Antillen: ms „Oranje Nassau" 8 juli.
Nieuw-Zeeland: ms „Limerick" 10 juli
Suriname: ms „Ladon" 8 Juli.
Z.-Afrika (Rep.i en Z-W.-Afrika ms
„Capetown Castle" 5 juli en ms „Steen-
kerk" 8 juli.
Inlichtingen betreffende de verzendings
data van postpakketten geven de post
kantoren.
Nu het tijdstip van aftreden (1 augus
tus 1964) van de huidige secretaris-gene
raal van de N.A.V.O., mr Dirk Udo Stik
ker, nadert, niet ver meer is, lijkt het
ons gewenst zijn opvolger de Italiaan
dr Manlio Brosio, thans nog Italiaans
ambassadeur bij de Franse regering, aan
U voor te stellen.
Dr. Manlio Brosio, 67 jaar oud en ge
huwd, werd geboren in Turijn, waar zijn
vader tot zijn dood het ambt van rechter
uitoefende en waar zijn moeder, 91 jaar,
vitaal en kerngezond, nog woont. Het ge
zin van de rechter telde zes kinderen en
de kortgeleden benoemde secretaris-gene
raal was hiervan de oudste.
Na een studie in de rechten vestigde
Manlio zich in zijn geboortestad als ad
vocaat en procureur. Tijdens de eerste
wereldoorlog vervulde de nog jonge
rechtsgeleerde zijn militaire dienstplicht
en verwierf in het Italiaanse leger de
rang van eerste luitenant der artillerie.
In de politiek.
Na afloop van de eerste volkerenkrijg
ging de advocaat in de politiek en maak
te deel uit van de liberale partij in zijn
land.
Toen Mussolini aan de macht kwam
ging de Italiaanse, liberale partij en dus
ook dr Manlio Brosio, in de oppositie,
hetgeen tot gevolg had dat hij geruime
tijd werd geïnterneerd en zich na zijn
vrijlating niet meer met de politiek mocht
inlaten.
Een onderling - geheim - contact tussen
de partijgenoten, o.a. met de filosoof
dr Benedetto Broce en de econoom dr
Luigl Elnaudi, de latere president van
de Italiaanse republiek, bleef bestaan en
werd naarmate de oorlog langer duurde
meer en meer uitgebreid, met andere te
genstanders van Mussolini's regime
Na de val van het fascisme - 1944 -
keerde deze anti-fascist in de politiek
terug en werd toen al vrij spoedig tot
secretaris der liberalen benoemd. Kort
daarop volgde zijn benoeming tot mi
nister in de achtereenvolgende kabinet
ten van Bonomi, Parri en van De Gas-
peri.
Politiek gezien verwisselde dr Manlio
Brosio éénmaal van kleur. In 1946-1947
was hij korte tijd lid van de repblikeinse
partij, stemde onder meer tegen de te
rugkeer van de monarchie in zijn land,
doch keerde kort daarop terug in de ge
matigde gelederen van het liberalisme.
Goed diplomaat.
In 1950 verzocht de socialistische minis
ter van buitenlandse zaken, Piëtro Nenni.
hem om het ambt van ambassadeur te
Moskou te willen overnemen, waarin de
laatste toestemde. De politicus sloot daar
mede zijn advocatenpraktijk af. In Mos
kou bewerkstelligde hij o.a. de vrijlating
en de terugkeer naar hun land van de
Italiaanse krijgsgevangenen.
Na Moskou volgde Londen en ook hier
herstelde hij de ten gevolge van de 2e
wereldoorlog ontstane verwijdering. Ook
in het geschil tussen Italië en Joego
slavië, met als inzet Triest, wist de hui
dige pleiter Engeland aan de zijde van
Italië te krijgen, ten gevolge waarvan
Triest als twistappel verdween Kort
daarop volgde de benoeming van Brosio
tot ambassadeur in Washington. In 1961
werd hij als zodanig in Parijs benoemd
Ook hier toonde de nieuw benoemde am
bassadeur zijn uitzonderlijke diplomatieke
gaven. Hij staat bij de Franse president
uitstekend aangeschreven.
Per I augustus a.s. zal de Italiaan zijn
hoge diplomatieke post van ambassadeur
bij de Franse regering verwisselen voor
die van secretaris-generaal van de N A
VO.
De nieuw benoemde hoge functionaris
blijft in Parijs wonen en is thans na
mr D. U. Stikker de vierde secretaris
generaal. Voordien waren dit: 1) Lord
Ismay (Engelandl van 1949-1957, 2)
Paul Henri Spaak (België) van 1957-
1961, en van 1961 tot 1 augustus 1964 mr
D. U Stikker (Nederland).
Dr Manlio Brosio, rechtsgeleerde, politi
cus en diplomaat, is een man van het
intermediair, van de bemiddeling, van
voorzichtig, gematigd, diplomatiek over
leg, wars van geweld, maar de aange
wezen figuur voor de zware bemiddelende
rol tussen de totaal verschillende inzich
ten van b.v. Amerika en Frankrijk.
Een meeslepend, doortastend optreden,
kan van hem, gelet op zijn persoon en
werk in het nabije verleden, moeilijk of
niet worden verwacht, hoewel een dwin
gend optreden, gelet op het doel van de
N AVO., mede gelet ook op het mar
cherend communisme in de Afrikaanse en
in de Aziatische wereld, wel eens harde
noodzaak zou kunnen worden.
