Speciaal
Teeners
Twens
7
Al Hirt
Goudti Siaar's lap 10
ty%Êm
JEUBDGRAMMOfGBN
Les Baroques
The Monkees
„DE GOUDEN SNAAR"
nu 499,-.
BAARNSE BEATGROEP MAAKT FURORE
Dionne Warwick
JAPANS AMUSEMENT IN NEDERLAND
STEENHOFFSTRAAT 15 SOEST - TELEF. 2132
„De Gouden Snaar" heropende
van ƒ£§§;-
van 353,- nu voor ƒ245,-
Amerika creëerde nieuwe t.v.-serie en verkreeg daarmee
tevens een nieuwe groep Folk Roll vertolkers
Een ingetogen beseheiden
vrouw, die weer eens
bewees, „dat wat goed is,
snel komt"
PP*
rJ
L.\
Een carrière als een komee'
Tijdelijk
transistor-grammofoon
met ingebouwde luidspreker
en versterker
verkrijgbaar bij:
Speciale aanbiedingen
Nog enkele zeer voordelige
bandrecorders
Toen „Les Baroques" van de organisa
toren van het „Grand gala du disque
populair" de vererende uitnodiging kre
gen voor een optreden tijdens dit Ga
la '66", was dit een bekroning voor twee
jaar hard werken aan een geheel eigen
Shannon, zijn artiestennaam.
Achter de drums Raymond van Geiten
beek, een groot bewonderaar van Dave
Brubecks slagwerker Joe Morello; solo
gitarist Hans van Emden, tevens be
speler van de elektronische Balalaika
stijl, die zij zelf de „beaibiues" noemen.
Wie verwacht had werkelijk een stel
„zonderlingen" op het scherm te zien -
..Les Baroques" betekent in goed Ne
derland vertaald inderdaad „de zonder
lingen" - zat er volkomen naast. Op
het scherm verschenen zes eigentijdse
jongelui, die hun hart aan de beat ver
pand hebben.
„Les Baroques", waarvan enige tijd te
rug de eerste e.p. verscheen, spelen in
de volgende samenstelling: de leider.
Frank Muyser zingt en speelt slaggitaar
en indien voor bepaalde composities
noodzakelijk het mondorgel; achter de
piano, clavecimbel of het elektronisch
orgel vindt u René Krijnen, die een
meer dan normale belangstelling voor
de jazz heeft. De zanger. Gerard Schoe
nakers is tevens de componist en tekst
dichter van de groep; zijn composities
zijn veelal ondertekend met Garry P.
en oo.de..üer van speciale nieuwe ef
fecten en sounds, terwijl het sextet
wordt gecomplementeerd door de broer
van de leider Robin Oaks, die over een
enorme stroom van ideeën blijkt te be
schikken.
Het was. en zeker niet in het minst
voor de oudere kijkers, een grote ver
rassing, dat na het optreden van „Les
Baroques" overduidelijk bleek, dat Beat
over meer dan een muzikaal gezicht
beschikt.
Voordat hun e.p. op de Nederlandse
platenmarkt verscheen hadden zij reeds
een gevoelige snaar geraakt bij de va
derlandse tieners en twens met hun
singles als „Silky", „Such a Cad" en
„I know".
Afgaand op deze successen mogen wij
zonder enige schroom zeggen: we kun
nen van deze Baarnse „zonderlingen"
nog heel wat verwachten.
al heel veel heeft bereikt, heeft de roem
die zij zich hierbij vergaarde haar niet
veranderd. Geld is beslist niet het be
langrijkste aldus Dionne, voor wie elk
optreden nog steeds een evenement is.
Na een van haar laatste optreden voor
een uitverkochte zaal, werd haar na
haar optreden een staande ovatie ge
bracht, die alleen voor de heel groten
in de lichte muze is weggelegd, maar
waarvoor Dionne, nadat het doek was
gevallen, in snikken uitbarstte.
Toen in 1965 de Amerikanen Schneider
en Rafelson zich, na diverse vooraan
staande functies, naar Hollywood bega
ven voor het produceren van t.v.-pro-
dukties, hadden zij er geen flauw idee
van dat hun eerste produktie „The Mon
kees", nadat hij in september j.1. in pre
mière ging, binnen twee maanden al een
plaat zou opleveren die zich tussen de
Amerikaanse „Top-tien" zou nestelen.
Toch gebeurde dit. „Last train to
Clarcksville", met op de achterzijde
„Take a Giant step", staan hoog geno
teerd in Amerika.
„The Monkees" de aandachtige lezer,
die ons attent wil maken op de perti
nente onjuistheid dat aap in het Ame
rikaans monkey is en geen monkee, en
de meervoudsvorm monkeys is en dus
geen monkees, heeft groot gelijk vor
men in de t.v.-film een groep, die onder
hun eigen namen optreden.
Voor zij solliciteerden voor de serie op
een advertentie in „The Daily Variety",
hadden zij nog nooit van elkaar gehoord.
Alleen al het feit, dat het aantrekken
van „acteurs" via de krant ging en de
way „ging", was voor hem een aanloop
voor een rol in de tweede Dickens mu
sical ..Pickwick". Na deze musical-tijd
trad hij in Hollywood op in o.a. Hulla-
baloo en andere t.v. beatprogramma's,
voor hij bij „The Monkees" terecht
kwam.
Peter Tork wanneer men hem hoort
spelen op zijn gitaar of andere instru
menten die hij volledig beheerst, o.m.
ukele, banjo, piano, bas, blokfluit en
Franse hoorn, kan men zich niet voor
stellen dat zijn ideaal ooit was leraar
Engels te worden.
Om ervaring op te doen trok hij naar
New York om daar in koffiebars te
gaan spelen en juist toen hij meende
genoeg ervaring te hebben om wat an-
drs te gaan proberen, kwam hij in con
tact met de beroeps Folk-singers „The
Phoenix Singers" en werd hij uitgeno
digd voor het maken van een half jaar
durende toernee. Uiteindelijk belandde
hij in Hollywood, hoorde van de auditie,
slaagde en was Monkee nummer 2.
Mickv Dolenz. was geen onbekende in
het t.v -vak. Als Micky Braddock heeft
In het Olympia-theater te Parijs be
gon voor Dionne Warwick in 1965 haar
succesvolle carrière. Zij kreeg een uit
nodiging van de Parijse directie om een
gedeelte van haar speciale repertoire
ten gehore te brengen.
Geholpen door haar oudere „zuster in
de kunst met een kleine „k". Mariene
Dietrich, die haar introduceerde bij het
Parijse publiek, dat in eerste instantie
enigszins sceptisch tegen over deze in
de „oude wereld" onbekende ster stond.
Toch werd deze ongetwijfeld geringe
weerstand vlug weggenomen, want naar
mate haar optreden vorderde werd het
publiek enthousiaster. Steeds meer be
gon men te beseffen dat hier een zan
geres optrad, die met haar stijl en sterk
melodische liedjes, waarvan de befaam
de componist-arrangeur Bacharach de
schepper is, een toekomst tegemoet ging
die zelfs voor iedere insider niet te
voorspellen is.
Burt Bacharach, een in Amerika be
kend componist-arrangeur, heeft goed
aangevoeld dat de tegenwoordige tee-
nermuziek beslist niet, zoals veel oude
ren plegen te beweren, onmuzikaal is.
Zijn door Dionne Warwick gezongen
composities „Anyone who had a haert",
„Walk on by" en „A house is not a
home" zijn een sprekend voorbeeld van
deze opvatting.
Ongetwijfeld geven de grootse interpre
taties van Dionne Warwick deze compo
sities nog meer inhoud.
Reeds verschenen drie albums van haar
op de platenmarkt en het lijkt ons
beslist geen phrase wanneer we zeggen
dat er ongetwijfeld nog vele van deze
albums zullen volgen.
Hoewel zij in haar nog korte carrière
theater-agenten gepasseerd werden, wek
te verwondering in de kringen van de
t.v.-producers.
Op de vraag aan de beide producers van
„The Monkees" waarom deze gang van
zaken werd gevolgd, antwoordden zij,
dat zij deze serie geschreven hadden met
in hun hoofd de gedachte, dat de acteurs
personen moesten zijn die in deze rol
moesten passen.
The Monkees bestaan uit de in Amerika
bekende musical-ster David Jones en de
Folk-singers: Mike Nesmith, Peter Tork
en Micky Dolenz.
Zoals wij reeds schreven treden zij in de
serie op onder hun eigen namen. David
Jones, met zijn 1.57 m de kleinste van
het kwartet, is geboren in Engeland in
Manchester. Zijn geringe gewicht en af
meting waren uitermate geschikt voor
het baantje wat hij indertijd ambieerde,
leerling-jockey.
Het medium t.v. trok hem toch meer
dan de radio en met de relaties die hij
gekweekt had op de renbaan - diverse
belangrijke theater-agenten zijn name
lijk eigenaar van een of meer renpaar
den - lukte het hem al spoedig een
contract los te krijgen bij een van de
bekendste bureaus op dit gebied in En
geland.
Toen hij van dit bureau weer een tip
kreeg voor een auditie in Londen voor
een musical, reisde hij onmiddellijk af
en toen hij huiswaarts ging had hij in
zijn zak een contract voor de nu be
kende musical „Oliver".
Deze musical, die twee jaar op Broad-
hij al een behoorlijke faam in Ameri
ka en Europa in de t.v.-serie „The Cir
cus Boy".
Acteren zat Micky als het ware inge
boren. Zijn vader, de bekende Holly
wood acteur speelde ook al in diverse
belangrijke producties en een van de
meest bekende is wel de titel-rol in
De graaf van Monte Christo".
Na zijn middelbare school ging hij ver
der met zijn studie in de richting van
architect, maar wanneer men hem
vraagt: waarom al die studie als je al
zo'n enorme plaats hebt ingenomen in
de rij van top-artiesten, dan is zijn
nuchter antwoord: men moet nooit alle
kaarten op een paard zetten.
Ijverig studeerde hij, maar zowel zijn
toekomst als zijn hobby kregen gelijke
lijk hun deel en ondanks dit enorm
drukke leven vond hij soms nog tijd
acteerwerk voor de t.v. te doen.
Terwijl hij, zoals we wel mogen zeg
gen, een doorgewinterde misicus is, ver
wachtte hij, toen hij hoorde van de
maatstaven die aangelegd waren voor
de auditie, beslist geen succes, maar
groot was zijn vreugde toen hij vernam
dat hij de derde Monkee was geworden.
Mike Nesmith, een rustige, de indruk
wekkende van laat komen wat komt,
is een in Texas geboren Monkee.
Zijn interesse voor de muziek dateert
vanaf de dag dat hij, toen hij op het
San Antonio College studeerde, een gi
taar ten geschenke kreeg.
Omdat hij geen noot zo groot als het
Empire States Building kon lezen en
het pleng-pleng van de gitaar hem al
spoedig verveelde, begon hij met het
schrijven van eigen muziek en liedjes.
Nadat hij zijn studie had beëindigd trok
hij naar het artiesten-Mekka van Ame
rika. Hollywood.
Hij kwam in contact met een manager,
die met hem een duo formeerde, waar
voor hij een slopende toernee had sa
mengesteld; 300 km per dag, met daar
tussendoor vijf optredenen.
Na hun terugkeer van deze toernee
hadden ze meer ervaring, maar hun
lichamelijke weerstand was behoorlijk
verminderd.
Zij zochten samen nog een derde man
en begaven zich in de beat, ze waren
toen al zover met hun soort muziek,
dat zij een volkomen eigen sound had
den gecreëerd.
Met deze combo ging het goed tot dat
de militaire dienstplicht er een punt
achter zette. Na deze te hebben ver
vuld keerde Mike in zijn eentje terug
op zijn oude favoriet de Folksong. Al
spoedig werd hij gevraagd voor de Los
Angelos folk-club, en vanuit die tijd
stamt het grootste succes van zijn car
rière.
Door een van zijn vrienden werd hij
geattendeerd op de auditie voor „The
Monkees" en om deze vriend niet te
leur te stellen ging hij er heen om te
zien wat voor onzin er nu weer werd
uitgebroed. U begrijpt het al, ondanks
zijn er sceptisch tegenoverstaan, maakte
hij het kwartet Monkees compleet.
Het ligt wel in de lijn der verwach
tingen, dat wij van „The Monkees" nog
veel zullen horen.
Waren we tot voor enige jaren maar
zeer gebrekkig geïnformeerd over de stijl
van het Japanse amusement, nu in 1966
is dat wel iets veranderd.
Dat de Duitse televisie het Japanse amu
sement in zijn huidige vorm voor het
eerst in West-Europa introduceerde is
velen onbekend. Toch was het bij onze
oosterburen dat Japanse artiesten voor
het eerst voor het voetlicht traden.
In 1963 werkten „The Peanuts" daar na
melijk aan een show van Catharina Va-
lente mee.
„The Peanuts", al heel jong begonnen in
de show-business, hebben in een betrek
kelijk korte tijd als het ware de wereld
veroverd.
Toen in 1957 managers van Japans
grootste platenmaatschappij attent wer
den gemaakt op dit jonge talent, liet men
de toen tien-jarige tweelingzusjes naar
Tokio komen en gaf hen daar lessen in
zang en show. Dat deze lessen na een
jaar al resultaat zouden hebben had nie
mand gedacht.
Hun eerste succes hadden zij in februari
1958, toen zij optraden in hun eerste
grote eigen show.
Uiteraard maakten de Wanatabe platen
maatschappij ook platen van de twee
ling. Het aantal platen wat van The
Peanuts is opgenomen overschrijdt de
honderd reeds ruimschoots.
De laatste maanden hebben wij diverse
malen kunnen genieten van de voor
treffelijke show, die The Peanuts bren
gen. Hun laatste, in het Duits gezongen,
platen „Souvenirs aus Tokio" en vele
anderen mogen zich eveneens in een stij
gende populariteit verheugen.
Hun eigen wijze van zang, gepaard aan
een perfecte show, maken van deze zin
gende en dansende tweeling een aanwinst
voor de gehele showwereld.
Ga er maar even voor zitten, in. één jaar
tijd drie gouden platen, en geen plaatje
met een topper van het moment. Nee
drie heuse langspeelplaten, welke trom
pettist zal dit record ooit breken?
Wij weten het niet. Wat wij wel weten
is, dat wij nog nimmer een trompettist
hoorden die alle stromingen in de mu
ziek op een dusdanige manier wist te
verwerken in zijn eigen stijl. De klas
sieke opleiding, die Hirt volgde op het
conservatorium, komt hem daarbij enorm
van pas.
In 1959 speelde Al Hirt als beginnend
trompettist, in zijn geboorteplaats New-
Orleans, in de club „Pier 600" van Dan
Levy.
Zoals het meestal moet gaan om ontdekt
te worden in de wereld van de lichte
muze, „iemand" moet je gehoord en ge
zien hebben. Voor Al Hirt was deze
iemand de in Las Vegas populaire zan
geres Monique van Vooren.
Samen met haar man haalde zij Hirt
over om naar Las Vegas te komen, om
daar zijn geluk te beproeven, en inder
daad, in Las Vegas begon voor Al Hirt
de victorie.
In begin 1964 lukte het Hirt een oud
ideaal te verwezenlijken. Hij opende toen
namelijk op de plaats van Pier 600", de
club waar hij voor het eerst optrad, zijn
eigen club onder de naam „Al Hirt's
Place".
Het „Al Hirt sextet", waarmee hij al di
verse zwarte schijven heeft opgenomen,
maakt, buiten het regelmatig optreden
in eigen club, nog vele malen toernees
door Amerika en vindt daarbuiten nog
tijd voor incidentele televisie-optreden.
Zijn optreden tijdens het Grand-gala,
was officieel Hirt's eerste optreden in
West-Europa.
William Newkirk, organist Wayne de Vil- l
lier, saxofonist Jerome Jumonville en
Met zijn sextet, dat verder bestaat uit
de klarinettist Joseph Spitelera, pianist
slagwerker Frederick Staehle, nam hij
„Honey in the morning" op. gevolgd door
zijn momenteel waarschijnlijk populair
ste nummers „Cotton Candy" en „Sugar
Lips", alle drie zoals we reeds schreven
„gouden platen".
Inderdaad zo snel als een komeet, heeft
Al Hirt zich opgewerkt van een plaatse
lijk talent tot een trompettist-showman
die zijn weerga in deze kritische amuse
mentswereld nog niet heeft gevonden.
1. LITTLE MAN
Sonny and Cher - Atlantic
2. NO MILK TODAY
Herman's Hermits - Columbia
3. DANDY
Kinks - Pye Clinton Ford - Pye
Herman's Hermits - Columbia
4. SUNNY
Bobby Hebb - Philips Cher - Imperial
Georgie Fame - Columbia
5. HAVE YOU SEEN YOUR MOTHER
BABY STANDING IN THE SHADOW
Rolling Stones - Decca
6. DISTANT DRUMS
Jim Reeves - RCA
7. BEND IT
Dave Dee, Dozy etc. - Fontana
8. REACH OUT I'LL BE THERE
Four Tops - Tamla/Motown
9. I CAN'T CONTROL MYSELF
Troggs - Fontana
10. SAMMY
Ramses Shaffy - Philips
49.95
(EXCLUSIEF BATTERIJEN)
4 sporen
2 snelheden
automatische op
namesterkte,
compleet met band
en microfoon.
2 sporen, automatische opnamesterkte, compleet met
band en microfoon.
