Mm
9
Rinke Tolman
E
Hangende keukens
jl
Meer spaarrekeningen
wil graag 100 jaar worden
96
t WAlsutielaat
Krabbels van Knelis
Oecumenische Gebedsweek
in Soest
ZELFSTANDIGEN LEGGEN MEER OPZIJ DAN
LOONTREKKENDEN
Spaarder heeft goede voornemens, maar
Gemiddeld spaarsaldo is
laag
Streekbijeenkomst C.H.U.
Kerkconcert
KOM WASSEN BIJ DE
Verkeersles voor
personeelsleden van de
„Proear"
Schrijver van ruim vijftig boeken, ver
taler van twintig boeken, dichter, jour
nalist. Dat alles en nog veel meer heeft
de 75-jarige Rinke Tolman gedaan. Maar
deze Soestenaar heeft zijn jeugdig en
thousiasme nog nooit verloren want hij
schrijft nog steeds.
Zojuist is van hem uitgekomen het boek
„Je raakt nooit uitgekeken".
Ik had geen inkomen meer waar
door ik op Free Lance-basis ben gaan
werken. Langzamerhand is toen mijn
hobby m'n vak gaan worden. Na de oor
log ben ik ook pas echt produktief ge
worden. Toen kon ik het leven pas goed
waarderen. Ik hou nu van het leven en
ik kan er nog ontzettend veel over
schrijven."
Rinke Tolman, geboren in Friesland,
woont nu op de Parklaan in Soest „Als
jongen ging ik altijd al de natuur in om
eieren te zoeken. Het was echter maar
een hobby. Na de lagere school ging ik
naar de kweekschool maar die heb ik
niet afgemaakt. Ik ben toen wat gaan
schrijven voor kranten en ten slotte werd
ik redacteur buitenland van het Utrechts
Dagblad.
In die tijd ben ik over mijn hobby gaan
schrijven. „De bloei der seizoenen" en
„Van velerlei veer" waren mijn eerste
boeken. Het natuurhistorisch tijdschrift
„De wandelaar" heb ik opgericht en ze
ven jaar geredigeerd. Toen kwam de
oorlog en ben ik bij het Utrechts Dag
blad weggegaan.
BURG. GROTHESTR.^5
TEL: 3317
SOESTOJK
De „Week van gebed voor de eenheid
der kerken" wordt dit jaar gehouden
van 18 t.e.m. 25 januari a.s.
Christenen over de hele wereld: prote
stanten, rooms-katholieken, Anglicanen
en oosters-orthodoxen zullen hieraan
deelnemen. Ditmaal is als thema ge
kozen: „Geroepen tot de ene hoop uwer
roeping".
Ook in Soest hebben pastoor van Gendt,
Ds. H. Roest (hervormd) en Drs. de
Jong (gereformeerd) besloten, evenals ni
de adventsweken van 1966, deze ge
bedsavonden gezamenlijk te organiseren.
Het is voor het eerst in Soest dat deze
gebedsweek onder auspiciën van de
Commissie voor geloof en kerkorde van
de Wereldraad van Kerken, samen met
de r.k. organisatie voor de chirstelijke
eenheid in Lyon (Frankrijk) gehouden
wordt. Het is het vanzelfsprekende ver
volg van het samen bidden in de Ad
ventsweken.
Er zullen zeven gebedsdiensten zijn, tel
kens om kwart over zeven en wel op
woensdag 18 januari in de Oude Kerk,
Torenstraat, donderdag 19 januari in de
Parochiekerk Soest-Zuid, vrijdag 20 ja
nuari in de Oude Kerk. zaterdag 21 ja
nuari weer in de Willibrordusstraat,
maandag 23 januari Oude Kerk, dins
dag 24 januari Parochiekerk en ten
slotte woensdag 24 januari weer in de
Oude Kerk.
Een brochure is verschenen, waarin or
ders van dienst opgenomen zijn voor
gemeenschappelijke samenkomsten, be
zinning en gebeden. „Want christenen,
die weten te luisteren, te bidden en sa
men te werken kunnen niet gescheiden
blijven", staat in de inleiding van deze
brochure te lezen.
De leidraad is verkrijgbaar bij het se
cretariaat van de Oecumenische Raad
van Kerken, Maliebaan 88, Utrecht.
Prijs 15 cent per ex. plus porto.
J. VISSER
Rinke Tolman heeft niet alleen maar
natuürboeken geschreven. Hij heeft zich
ook nog aan de literatuur gewijd.
„Ik heb vroeger gedichten geschreven die
in verschillende bladen zijn gepubli
ceerd. Uit nijd tegen het peil van de
Friese literatuur heb ik ook gedichten in
het Fries geschreven. Enkele daarvan
zijn door Giacoma Prampolini in het Ita
liaans vertaald. Samen met mijn vrouw
heb ik, onder een pseudoniem, nog een
gedichtenbundel geschreven, we hebben
ieder de helft gedaan. Aan mijn vrouw
heb ik trouwens veel te danken. Zij heeft
jarenlang al mijn boeken van foto's
voorzien. Vooral de moeilijke objecten
zoals vlinders en bloemen heeft zij
prachtig gefotografeerd.
„Elke dag loopt de heer Tolman nog
over de Soester Eng en door de bossen
van Pijnenburg. Elke keer kijkt hij en
noteert hij de dingen die hij ziet. Daar
om heeft hij ook als ondertitel voor zijn
laatste boek de zin gebruikt: „Ontmoe
tingen met dingen, dieren, planten en
mensen".
Vroeger hield ik me vooral met vogels
bezig. Later ben ik me ook voor insecten
gaan interreseren en na de oorlog heb ik
over alles geschreven. Het hele leven
boeit me. Ik zou wel een miljoen jaar
willen leven en dan zou ik nog maar
een heel klein stukje beschreven kunnen
hebben. Ik ga nu nog steeds overal naar
toe en schrijf alles op. Vooral in de om
streken van Soest in ontzettend veel te
zien. Het is me wel aan het hart gegaan
dat de Eng is volgebouwd, maar ja daar
kun je niets aan doen. De vogelrijke
Eemnesserpolder is me erg dierbaar. Er
staan bijna geen bomen en er zijn veel
waaien. Je vindt er erg veel grutto's, tu
reluurs, kieviten en kemphanen. Daar
heb ik dagen rond gezworven."
De werkkamer van Rinke Tolman staat
vol met boeken. Daar waar geen boeken
staan liggen stapels oude kranten. Een
lange rij in de boekenkasten wordt ge
vuld met de door hem geschreven of
vertaalde boeken. Daartussen staat ook
nog een boekje over Soest dat hij samen
met Jean Dulieu schreef. Ook de 40-de-
lige serie „Wat leeft en groeit", waar
van hij hoofdredacteur was, is er te
vinden.
„Toch werk ik heel traag, maar wel
hardnekkig. Ze vroegen aan mij: kan je
twee boeken per jaar schrijven. Toen
schreef ik 2 bladzijden per dag. Dat is
zo'n 700 per jaar, dat is dus voldoende
voor 2 boeken. Er moet bij mij een re
gelmaat zijn. Ik heb nu nog ontzettend
veel plannen. Ik wil een paar romans
afmaken en nog een poëziebundel. Dan
komt er dit voorjaar een samenvatting
van vier eerder verschenen boeken over
vogels uit, in één band. Die heb ik bij
gewerkt en herzien. Ook moet er een
monografie uitkomen over de kievit, onze
nationale vogel.
Dat gaat niet alleen over zijn uiterlijk,
maar ook over de trek, het liefdeleven,
de economische betekenis, de historie en
de kievit in de kunst. Ik heb n.1. ont
dekt dat schilders in de 17e eeuw een
stilleven maakten met een schaal waar
in kievitseieren lagen."
Rinke Tolman herkent de kieviten als
zij na de grote trek terug komen. Hij is
er achter gekomen dat deze vogels al
tijd naar dezelfde plaats terugkomen.
Ook de jonge vogels keren terug naar
de plaats waar ze geboren zijn. De his
torische kant van deze vogels heeft heel
veel zoeken in oude boeken gevergd.
„Ik heb er heel wat boeken voor moeten
doorlezen maar ik ben er b.v. achter
gekomen dat Karei V de kievit al be
schermde. Jongens die de eieren zochten
werden afgeranseld. Dat was echter niet
omdat hij zo'n zwak had voor deze vo
gels, maar als ze groot waren geworden
werd er jacht op gemaakt en werden
ze opgegeten".
Vijf en zeventig jaar is deze produktieve
Soestenaar en niemand zou hem dat ge
ven. Nog iedere dag komen de mensen
die naar hun werk gaan hem tegen. Nog
iedere dag werkt hij uren in zijn stu
deerkamer. Honderd jaar zou Tolman
willen worden want hij moet nog zo
veel beschrijven en onderzoeken.
W. J. v. d. WETERING
De woorden „hangende keuken" roepen
als vanzelf een associatie op met de
woorden „hangende tuinen van Baby-
Ion". Deze laatste waren een wereld
wonder. Zo zouden wij de nieuwe „han
gende keuken" niet willen betitelen. Die
is het resultaat van veel denken en van
veel vakmanschap van een Zaans bedrijf,
dat wat keukens betreft een hartig
woordje meespreekt.
Dit bedrijf heeft ook een grote bijdrage
geleverd om de keuken van een wat on
gezellige werkplaats te maken tot een
ruimte waar efficiënt kan worden ge
werkt en het goed toeven is. Toen men
de normen naging voor afmetingen van
alle onderdelen van de keuken bleek dat
er één bij was die ondanks alle metingen
toch nog wel eens moeilijkheden ople
vert. Dat is de werkhoogte. Dit was
mede oorzaak dat men er toe kwam de
keuken „op te hangen". Nu immers kan
de hoogte worden aangepast aan de leng
te van de gebruikster.
Maar er zijn meer voordelen.
Gemakkelijk te onderhouden -
goed voor de ruggen
Iedere huisvrouw weet uit ervaring dat
de keuken veel onderhoud vraagt. Het
is moeilijk de onderkastjes schoon te
maken. De vloer, die nu vrij blijft, ver
gemakkelijkt dat schoonmaakkarwei. Be
schadiging door stoten van bijvoorbeeld
kindervoetjes en langslopen is uitgeslo
ten. Plinten en lastige hoeken behoren
tot het verleden.
Alvorens tot de definitieve constructie
van deze hangende keuken over te gaan
zijn de bewegingen van de huisvrouw
dan oko goed bestudeerd en is beke
ken hoe door een weloverwogen concen
tratie van alle elementen het lopen, buk
ken en rekken tot een minimum kon
worden teruggebracht. Overbodig gebuk
heeft al heel wat rugklachten tot ge
volg gehad.
Montage in minder dan een dag
Daar de montage van deze hangende
keuken minder dan een dag vergt, kan
zij op het laatste moment worden aan
gebracht, zodat tijdens de bouw geen be
schadigingen kunnen optreden. Ontwer
per Kho Liang Ie en de staf van des
kundigen die aan de realisatie van dit
Nederlandse produkt hebben gewerkt
hebben eer van hun werk. De bouwers
van de Parijse satellietstad Parly Deux
plaatsten een miljoenenorder bij dit
Zaanse bedrijf. De bewoners krijgen
straks hun maaltijden uit Nederlandse
hangende keukens.
Opiniepeilingen
Uit opiniepeilingen bij architecten en ge-
bruiksters is gebleken dat deze hangende
keuken, die de naam „Aquila" heeft ge
kregen (Latijnse naam van het sterren
beeld Arend) in de smaak valt.
Onze nationale industrie heeft eens te
meer laten zien dat zij er zijn mag.
Daar is, uiteraard, de industrie mee ge
baat, daar zijn architecten en aanne
mers mee gebaat, het is een waardevolle
bijdrage voor onze economie, maar ten
slotte is daar de huisvrouw mee ge
baat, voor wie deze keuken speciaal is
ontworpen. De huisvrouw, met wier
wensen gelukkig hoe langer hoe meer
rekening wordt gehouden en wier ad
vies bij monde van haar organisaties
hoe langer hoe meer wordt ingewon
nen.
1. Zelfstandigen sparen een groter deel van hun Inkomen dan loon- en salaris-
trekkcnden.
2. De meeste spaarders hebben spaarmoticven op langere termen, maar in de
praktijk kan een groot deel van hen zich niet aan deze voornemens houden.
Dat zjjn enkele conclusies uit een tweetal beschouwingen, die drs. Driehuis in het
vaktijdschrift Economisch Statistische Berichten heeft gewijd aan de ontwikkeling
van het spaarbank-sparen in Nederland. De talloze spaarinstellingen in ons land
vormen thans een niet meer weg te denken element in het dagelijks levenspa
troon. Het aantal spaarrekeningen blijkt sneller te zijn toegenomen dan de bevol
king. Het aantal spaarders met méér dan één rekening neemt toe. Toch wordt er
in Nederland nog niet genoeg gespaard, althans niet voldoende om het evenwichts
herstel van onze economie te bevorderen.
Sparen heeft in Nederland altijd in hoog
aanzien gestaan en wordt er nog steeds
als een belangrijke deugd beschouwd.
Hoewel de spaarbanken aanvankelijk de
bedoeling hadden het sparen bij de lage
re inkomensgroepen te bevorderen, blijkt
de spaarrekening thans een in alle mili
eus wijd verbreide vorm van vermogens-
bezit te zijn. Nu is sparen ongetwijfeld
ook een welkom middel om onze econo
mie gezond te houden. Als iedereen al
zijn verdiende geld direct weer zou uit
geven, ontstaat er overconsumptie. Er
zijn dan ook niet voldoende middelen om
de investeringen en daarmee de econo
mische groei te continueren.
Ofschoon het aantal spaarders (velen
zelfs met méér dan één rekening) aan
zienlijk toeneemt, moet men zich over de
vermogenspositie van de gemiddelde
spaarder geen overdreven voorstelling
maken. Zo bedroeg het gemiddelde
spaarsaldo bij de spaarbanken eind 1964
1201,Van de direct opvraagbare
De Christelijke Historische Unie hield
vrijdagavond in het gebouw „Middel-
wijk" een streekbijeenkomst, waarvoor
maar zeer weinig belangstelling bestond.
Als we het aanwezige forum en enige
afgevaardigden buiten Soest, buiten be
schouwing laten, dan waren er welge
teld 13 personen.
Men schijnt in Soest niet veel voor po
litiek te voelen. Dat bleek niet alleen
hier, doch kort geleden moesten wij dat
ook constateren op een door de K.V.P.
belegde jongerenavond.
Wij moeten echter helaas opmerken, dat
de thuisblijvers niet veel gemist heb
ben. want er was weinig nieuws onder
de zon.
De heer Drs. G. Gerritse uit Soest open
de de avond met gebed en gaf daarna
dc heer H. Kikkert uit Zeist, lid van
de Tweede Kamer het woord.
Dat was eigenlijk al de eerste teleur
stelling, want als spreekster was aan-
gekondig Jkvr. Mr. C. W. J. Wttewaal
van Stoetwegen, doch deze was verhin
derd in verband met de maandag in
de Tweede Kamer te behandelen om
roepwet.
De heer H. Kikkert vertelde in een half
uur weinig nieuws. Urgente punten wer
den nawelijks of in 't geheel niet aan
geroerd.
Dat we sedert 1963 drie kabinetten heb
ben gehad en dat het kabinet Marijnen
gestruikeld is over de omroepwet en
op welke wijze het kabinet Cals de laan
uit werd gestuurd, dat weten we ook en
dat het huidige kabinet Zijlstra niet
vallen kan, dat was ook bekend.
Dat 't onrustig is de laatste tijd en dat
Koekoek daarvan geprofiteerd heeft, dat
weet ook iedereen. Volgens de heer
Kikkert had de C.H.U. reeds jaren ge
leden gewaarschuwd voor de dreigende
werkloosheid en maatregelen aanbevo
len. Men had eerder moeten tempori
seren. De C.H.U. wenst een gezonde po
litiek voor het gehele land, gebaseerd
op godsdienstige grondslag.
STEENH0FFSTR 53 TEL 2842 SOEST
Spreker oefende kritiek uit op die par
tijen, die al bij voorbaat zeggen, dat zij
met die en die partij niet in een ka
binet wilden samenwerken.
We moeten trachten geordend samen te
kunnen leven.
Om 8.15 uur begonnen, was de spre
ker om 8.45 uur uitgesproken en was
eigenlijk de pauze aangebroken, en zou
den de aanwezigen gelegenheid krijgen
aan ene samengesteld forum vragen te
stellen.
De hr. Gerritse, blijkbaar zelf voelen
de, dat de rede van de heer Kikkert
niet aan het doel had beantwoord, gaf
een hele lijst van problemen, waarover
het kleine aantal aanwezigen vragen
kon stellen. Over diverse door hem ge
noemde punten had de heer Kikkert
weinig of niets gezegd.
Voorzitter van het forum was Jhr. Mr.
L. E. de Geer van Oudegein, lid Ged.
Staten.
Van de gelegenheid tot vragen stellen
werd wel door enkele aanwezigen ge
bruik gemaakt, maar tot heftige discus
sie kwam het niet.
't Is te hopen, dat de paar duizend
C.H.U.'ers in Soest een volgende keer
van meer belangstelling blijk geven,
dan kan zo'n avond veel interessanter
worden.
spaarrekeningen bij de verschillende
spaarbanken, vertoonde een groot deel
(48 eind 1964 een tegoed beneden
100,—.
De nationale besparingen hebben zich in
ons land gedurende de periode 1955-1964
op een nieveau van 20 van het netto
nationaal inkomen bewogen. Deskundige
menen dat het percentage 22 zou
moeten zijn, maar dit niveau werd al
leen in 1960 bereikt.
Teruggang
De laatste jaren is er in de spaarquote
van gezinnen als in die van de bedrij
ven een opmerkelijke teruggang te be
speuren. Oorzaken? Drs. Driehuis meent,
dat deze daling samenhangt met de stij
ging van ons relatief kostenpeil. Vooral
de invloed van de loonontwikkeling heeft
zich hier doen gelden. Het werknemers
aandeel in het nationaal inkomen is van
1960 tot 1966 gestegen van 67,3 tot 75 °/o.
Deze loonstijgingen stimuleerden de con
sumptie meer dan het sparen.
De beroepssamenstelling van het spaar
derskorps blijkt van grote invloed te zijn
op de ontwikkeling en het niveau van
de jaarlijkse spaaroverschotten. Uit tal
van onderzoekingen is gebleken dat zelf
standigen een groter deel van hun inko
men sparen dan loon- en salaristrek-
kenden. Dit valt overigens wel te ver
klaren.
De loon- en salaristrekkenden missen
een belangrijke stimulans tot sparen. De
drang tot handhaving en vergroting van
de inkomensstroom zal de zelfstandigen
er namelijk toe dwingen een deel van de
bedrijfsresultaten binnen het eigen be
drijf te houden. Daarnaast speelt de gro
tere mate van onzekerheid met betrek
king tot hun toekomstig inkomen in ver
gelijking met werknemers een rol. Het
procentuele aandeel der zelfstandigen via
de traditonele spaarinstellingen ligt om
en nabij de 60 hoewel deze groep
maar een betrekkelijk deel van de bevol
king vertegenwoordigt.
Korter sparen
Bij alle spaarbanken blijkt de gemiddel
de spaartermijn te dalen. Onder die ge
middelde spaartermijn verstaat men het
aantal jaren, dat aan de spaarbanken
toevertrouwde gelden gemiddeld onder
de berusting van de bank blijven.
Besparingen op korte termijn nemen toe.
In dit geval dient men bijvoorbeeld te
denken aan besparingen voor de aan
schaf van duurzame consumptiegoederen
en vakantie.
Bij de traditionele spaarinstellingen is de
gemiddelde spaartermijn van 2,44 jaar in
1958 gedaald tot 2,08 jaar in 1965.
Een onderzoek van de Nederlandse
Stichting voor Statistiek wees uit dat het
sparen voor ziekte of oude dag minder
urgent wordt. Men spaart meer dan
vroeger voor het kopen van een auto,
grote inventarisstukken e.d. Voor de va
kanties werd zelfs meer gespaard dan
voor de huwelijksuitzetToch bleek
uit het zelfde onderzoek dat er nog veel
mensen zijn in het bijzonder in de lage
re welstandsgroepen, die een doel voor
ogen hadden dat een lange termijnbe
sparing vereiste. Dit was zelfs bij 79 °,'o
van de bezitters van een spaarrekening
het geval Maar de natuur is dikwijls
sterker dan de leer! De voornemens van
vele spaarders mogen op een verre toe
komst zijn gericht, hun feitelijke gedra
gingen zijn hiermee niet in overeen
stemming.
Talloze spaarders houden zich niet aan
hun voornemens en nemen eerder geld
op dan zij eigenlijk van plan waren.
Concurrentie
Ondertussen dingen alle banken naar de
gunst van de spaarders. Na 1960 is de
concurrentie tussen de onderscheidene
instellingen aanzienlijk verscherpt. Het
dienstenpakket werd aanzienlijk uitge
breid (meer vestigingspunten „Trouw-
sparen", reisspaarboekje etc.).
Naast deze aspecten van de „non-price-
competition" tussen de spaarinstellingen
verdient ook de rentevoet als concurren-
tie-instrument ook de aandacht. Dit mid
del heeft sterk aan belangrijkheid ge
wonnen, voor zover het de termijnspaar-
vormen betreft. Steeg de vergoede rente
op direct opvraagbare rekeningen van
3 in 1958 tot 3,5 0 o in 1966, de rente
op termijnspaarrekeningen steeg in de
zelfde periode, afhankelijk van de op
vraagbaarheid, van 3 V« °'o tot 5,5 °.'o!
Vrijdag 20 januari a.s. zal het concert
van deze maand in de Oude Kerk
plaatsvinden.
Uitvoerenden zijn het Chr. Gem. Koor
„Cantate Deo" o.l.v. Willem Vogel, can
tor-organist van de Nieuwezijds Kapel
te Amsterdam. De begeleiding is in
handen van het Amsterdams Barok-
ensemble. Verder werken mede Nico
Tijhuis, orgel; Jan Gijsel, tenor; Rob
Visser, hobo; Tiny Vogel en Heieen
Evenhuis, blokfluit.
Er is een boeiend en afwisselend pro
gramma samengesteld, o.a. cantate no.
1331 „Aus der Tiefe ruf ich" van J. S.
Bach, de cantate „Lauda Sion Salvato-
rem" van Dietrich Buxtehude, verder
koor- en orgelwerken van da Palestrina,
Vierdanck, Porpora.
Aanvang 8.15 uur.
Het lijkt ons een goed idee om deze
concertreeks nu eens een ensemble „van
buiten" te inviteren, ter afwisseling van
de goede bekenden. Dit zal echter alleen
mogelijk zijn, indien het concertbezoek
zulke, met enige kosten gepaard gaande,
uitnodigingen rechtvaardigd. We hopen
dan ook, voor de organisatoren, dat de
Amsterdamse gasten weinig onbezette
plaatsen tegenover zich zullen vinden.'
Ajje 't ming vraogt
mok zeige, da'k bar
meeleefde mit de
minse in Aomers-
foort, die een aller-
aordigste poes hadde
mit meraokelse kteu-
re. Een soort lapjes
kat, al droogtie ne-
tuurluk gin echte
klere, lvlaor zo noe-
me zullie die regeboog-poeze noeng een-
maol, dus waorom zou ik dat nie doen.
Die minse hielde veul van die poes en
de kingders speulde vaok mit ut bees,
dat dat allegaor best vong. De heule dag
niks doen is ok niks, ik zie ut daogeluks
an Kneliao.
Op zekere dag kiekt een van de kingders
uut ut raam en wat zagtie? De poes lag
op straot, overreje deur een otomebiel.
Helaos was ut nie bie een paor ge
kneusde haore ebleve, waant ut katje
was heulegaor dood. Meraokelse tenele
netuurluk ten huuze van de femilie.
waant ut poesje was één van hen. Zullie
hadde aaltied zukke mearokelse spelle
tjes mit ut beest edaon, zullie hadde d'r
aaltied zoveul plezier an beleef, dat zul
lie beslote om ut een bietje een waor-
dugge begraovenis te geve.
D'r wier een kissie in mekaor etimmerd,
één van de kingders maokte een merao-
kels mooi kransie en toen kon de plech
tigheid bie wieze van spreke beginne.
Maor Aomersfoort is Soest nie en daor
hebbe laang nie alle huuze een eige
tuuntje of een lappie grongd, zullie kon-
de ut katje dus narreges kwiet. En daor-
om beslote zullie ut maor te prebere bie
een femilielid in Soest, daor was toch
ruumte zat.
Ok de minse in Soest waore zeer be
gaan mit ut overlieje van ut poesje en
zullie stelde graog een stukkie grongd
beschikbaor om een graffie te delleve.
Dat beurde, ut katje werd in z'n laotste
rustplaots eleid en daormee was een
goeje huusvriend de leste eer beweze.
Nog diep onger de indruk kwaome de
minse weer in Aomersfoort an.
Zullie zouwe ut veurtaon zongder de
anwezugheid van ut lieve poezebeesie
motte doen of d'r zou een nieuw vriendje
an eschaft motte worde. Maor dat bleek
laoter toch nie nodug te weze, waant
toen zullie tuuskwaome, wie zatter veur
de veurdeur klaogeluk te miauwe? Jao
juust, ut katje van de femilie. En toen
pas binne zullie tot de ontdekking ekom-
me, dat zullie een verkeerd katje be-
graove hadde, datter presies op leek.
Ondanks de begraovenis van effe eleeje,
waster netuurluk meteen mearokelse
schik bie alle minse. Zullie vergaote alle
ellende en knuffelde d'rluu eige katje
en aoiden ut us een keertje ekstrao over
z'n koppie. Ut poesje vond dat allegaor
best, die wou best een keertje verwend
worde. Al wist ut beest nie, waor ie ut
an verdiend had!
Van Goyenlaan 156, teL 5897. Op de Eng:
Hoofdagent B. Snijders heeft zaterdag
middag in hotel De Gouden Ploeg voor
de tweede keer een verkeersles ge
leid, die de directeur va de chemische
industrie „Proear", de heer A. v. d.
Dijssel, voor zijn personeelsleden had
georganiseerd.
Uit de opmerking van één van de aan
wezigen: „Je mag haast wel een H.B.S.-
diploma hebben om het allemaal te
kunnen begrijpen" tekent misschien nog
wel het beste het belang van een gede
gen kennis van de nieuwe verkeersre
gels, die sinds 1 januari j.1. van toe
passing zijn.
De heer Snijders, die de veranderingen
in de verkeerswetgeving behandelde,
vertelde hierover op smeuïge wijze en
haalde voorbeelden aan uit de praktijk.
Hij begon met erop te wijzen, dat een
goede kennis van de verkeersregels
noodzakelijk is, want binnenkort be
staat de mogelijkheid, dat de rechter de
bevoegdheid krijgt om als straf het vol
gen van verkeerslessen op te leggen.
De heer Snijders stond uitvoerig stil bij
de belangrijkste veranderingen, zoals het
gebruiken van de clignoteur bij inha
len. Voortaan hoeft men, als men in
een file rijdt, niet meer de afstand te
bewaren, die normaal vereist wordt. Dit
om de vlotheid van het verkeer te
dienen.
De meeste aandacht kreeg nog wel de
bepaling over de maatregelen, die men
moet treffen als men betrokken raakt
bij een aanrijding zonder lichamelijk
letsel, waarbij de schade niet meer be
draagt dan 1.000 gulden. De heer Snij
ders wees erop, dat het in deze zéér
belangrijk is als men over getuigen kan
beschikken. Hij drong erop aan, om zelf
ook als getuige op te treden als dat
nodig mocht blijken te zijn, „want een
volgend keer kan u iets overkomen en
dan vindt u het ook niet leuk als er
niemand getuigen wil". Hij noemde acht
gevallen, waarin de politie in ieder ge
val proces-verbaal oDmaakt.
Belangrijk is het ook te weten, dat de
politie in de regel wel zal komen als
men haar waarschuwt, ook al betreft
het dan een aanrijding waarbii de scha
de lager is dan 1.000 gulden In de ste
den hoeft men er echter niet op te re
kenen, dat de politie dan verschijnt,
want daar kamüt men nog steeds met
een groot gebrek aan personeel.
Tot slot behandelde de heer Snijders de
wijzigingen in verband met wacht- en
stopverboden. Het was een leerzame en
geanimeerde middag, die de personeels
leden van „Proear" heel wat kennis
omtrent de nieuwe verkeersregels bij
gebracht heeft. En dat was juist de be
doeling van directeur A. v. d. Dijssel,
die deze middag ondanks de bra^d, die
het bedrijf eind vorig jaar trof. niet
wilde laten vervallen. Een besluit, dat
door velen gewaardeerd werd.
