v.v.v. -nieuws
Zestig jaar zegenrijk werk
Soest toen - Soest nu
mms*.
m\\
Si
VERBETER DE
WERELD
•0*/
„De Wijkverpleging^ in Soest viert
diamanten jubileum
™V.A
Het oog gericht op
een stunt
Vrijdag 24 maart 1967
46e jaargang no. 24
Uitgave IPrukkerij Smit - Soest
Bureau voor redactie en administratie Van Woedestraat 29a, Soest
Tel. 2566 - Postgiro 126156
Commissie Vietnam
Men behoeft niet
te schrikken
Gevonden voorwerpen
ipWpwipiElt'
m
Balletavond van de
Balletvereniging ..Soest"
SOESTERI OÜRANT
Abonn. p. kwart, 3.—. per post 3,75
Verschijnt Iedere dinsdag en vrijdag
In deze tijd van raketten en ruimte
vaart, van sociale zekerheid, van lange
jongensharen en minirokjes, van gemak
kelijk reizen en uitgaan, is er een ver
minderde belangstelling voor het ver
haal van Jezus' lijden en de Wederop
standing.
Hoevelen van de niet-kerkse mensen
en dat zijn er nogal wat tegenwoordig
hebben in hun gedachten nog een
ogenblik stilgestaan bij de betekenis die
deze week en het a.s. paasfeest heeft
voor de christelijke wereld, waarin ook
zij toch leven?
En toch is wat er toen, twee duizend
jaar geleden, in Palestina gebeurde, ook
in deze tijd denkbaar. Trekken we ver
gelijkingen met sommige voorvallen uit
onze tijd, dan moeten we tot de con
clusie komen, dat de mensheid in die
2.000 jaren niet zo heel veel veranderd
is, dat er ook nu afgezien van het
godsdienstige element situaties voor
komen die vergeleken kunnen worden
met de gebeurtenissen tussen, wat we
nu noemen, Palmpasen en Paaszondag
twee duizend jaar geleden.
Het kan ook nu voorkomen, dat een
vermeende leider van een partij en/of
een volk de ene dag juichend wordt
verwelkomd en hij enige tijd later zijn
levei. temidden van dat zelfde volk niet
meer zeker is en een veroordeling hem
wacht. Zo goed als toen de rechtspraak
werd verkracht terwille van de politiek,
zo gebeurt dat ook nog in onze dagen.
De voorbeelden daarvan kunt u onge
twijfeld zelf vinden.
Wanneer we sommige jongeren, vooral
in de steden, zich eens onbekommerd
laten uiten, dan komen zij tot uitspra
ken als: de maatschappij is rot, de vo
rige generaties hebben de boel in de
soep laten lopen, ware democratie er
er niet, wij willen dat allemaal veran
deren en zullen het beter doen.
Dat zeggen de jongeren van nu, niet
wetend dat de jongeren van dertig, vijf
tig, honderd jaar enz. geleden dat even
zo hebben gezegd. En nochtans veran
derden de mensheid en de maatschappij
niet, althans nauwelijks en is het ver
haal van het „Hosanna" op zondag en
het „kruisigt hem" op donderdag daar
aanvolgend evenzo te integreren in deze
tijd. Ook nu is er steeds een Pilatus te
vinden, die de rechtspraak aanpast aan
de politieke omstandigheden en aan de
wil van de machthebbende partij.
En meestal zijn het juist de jongeren,
die zowel bij de ene (het Hosanna) als
bij de andere gelegenheid (het kruisigt
hem) voorop lopen en het hardst
schreeuwen. Wellicht menen zij het op
dat ogenblik oprecht, want zij weten
niet beter.
Altijd weer willen mensen de maat
schappij waarin zij leven, veranderen en
verbeteren. Soms lukt hen die veran
dering. Zoals in 1917 in Rusland, in 1933
in Duitsland, in 1945 in Indonesië, in
"."49 in China en in andere jaren in
schillende landen.
is het dan bereikt, juicht men de
'.s jaren en men poogt het revolu-
1 rire gevoel zo lang mogelijk vol te
h den, omdat het zo'n heerlijke vol-
tx -'ng gaf dat men een verandering
za verwezenlijkt.
Maar de aarde met haar mensheid
dnait verder, de zon gaat op en gaat
/torier, en er komen wéér jongeren en
anderen, die zeggen: jullie hebben het
verknold, je hebt er niets van gemaakt,
die leider moet weg, wij zullen het
beter doen! De geschiedenis herhaalt
zich, eeuwig door, zoals eeuwig de zon
op en onder gaat, er eeuwig mensen
geboren worden.
Gesteld eensdat het regent met Pa
sen.
Wat doet U dan? Uitslapeneieren
eten en?
Toch iets verzinnen, wat leuk is om
te doen.
Waarom niet een bezoek gebracht aan
de stad Utrecht?
Wist U, dat Utrecht meer dan zeven
belangrijke musea telt?
Een tweetal brochures, waaronder een
bijzonder mooie, voorzien van fraaie
foto's in zwart-wit en in kleur, kunnen
wij U aanbieden over de muesa in de
provincie (en stad) Utrecht.
In de stad is het Centraal Museum
(Agnietenstraat 1. buslijnen 8 en 11) on
getwijfeld het grootste museum.
Vanaf 16 maart wordt hier een buiten
gewone tentoonstelling gehouden nl. een
expositie van de Waaiercollectie van de
Amsterdamse verzamelaar Felix Tal. In
de mooie folder kunt U lezen, dat, hoe
wel de waaier als gebruiksvoorwerp tot
het verleden behoort, deze een belang
rijke herinnering blijft voortdragen aan
een galante tijd, waaraan het kunstzin
nige element niet ontbreekt.
U kunt in het Centraal Museum 180
waaiers bewonderen. Ze zijn in de
loop van veertig jaar bijeen gebracht.
U begrijpt, dat wij U graag een bezoek
aan deze collectie aanbevelen.
Wilt u meer weten over de tentoon
stelling of over diverse musea in de
provincie Utrecht, komt U dan eens
aanwippen om het documentatie-mate-
riaal te bekijken.
Wij wensen U gezellige, vreugdevolle
Paasdagen, hoe U ze ook denkt door
te brengen.
Bollen pracht? Keukenhoffolder ligt
voor U klaar!
Toeren in de omgeving? Een folder over
tochten door het Utrechts polderland
ligt ook op U te wachten.
Een mooie tijd komt naderbij. Pro
beert U er vooral veel schoons uit te
balen.
V.V.V. helpt U zoveel mogelijk.
De maatschappij kan wezenlijk alléén
veranderen als wij, ménsen, zouden ver
anderen. Wanneer men liefde en begrip
voor elkaar hoger gaat stellen en daar
meer voor over heeft dan voor het ver
werven van macht, welzijn en aanzien.
Zóver hebben de mensheid èn de jeugd
van thans het nog evenmin gebracht
als die van veertig, van honderd en van
twee duizend jaar geleden.
De maatschappij zal daardoor helaas
wel altijd onvolkomen blijven. Dat is
een natuurlijke zaak en juist daardoor
kan er altijd het streven blijven be
staan naar verbetering. Zonder dat stre
ven naar en de hoop op verbetering
zou de mensheid een dood element zijn
in de natuur en de zin van zijn bestaan
hebben verloren.
De commissie Vietnam, ingesteld door
de centrale kerkeraad der Hervormde
gemeente te Soest, bestaande uit me
vrouw J. Koldijk-Swart en de heren
W. de Berg, G. H. Oldenboom en P. D.
H. Schlecht, houdt woensdagavond 29
maart, om 8 uur, in het wijkgebouw
„Middelwijk" aan de Talmalaan een ge
meenteavond.
Dr. C. P. van Andel uit Den Haag zal
spreken over „Het standpunt van de
kerk tegenover de oorlogvoering in
Vietnam".
Ter voorbereiding van deze avond is bij
de heer W. de Berg, Prins Bernhard-
laan 23, een informatie-stencil verkrijg
baar, waarin enkele gegevens over de
historische ontwikkeling van dit con
flict zijn opgenomen.
Éénmaal in de maand, op de eerste
maandag, zal de Bescherming Bevolking
om 12 uur een proefalarm geven. U
kunt, als u wilt uw uurwerk daarop
gelijk zetten, maar verder behoeft u
hieraan geen aandacht te schenken.
Bij de politie zijn als gevonden aange
geven een blauw lederen want. bivak
muts, verzekeringsplaatje N.N.S.-170,
regenbroek, bril, wit kinderschaaltje en
kabelslot.
Aankomen lopen een hond, colly (zwart
met wit) en een witte kip.
Aankomen vliegen een grasparkiet met
blauwe staart.
De Stichting Protestants Christelijke
Gezondheidszorg „De Wijkverpleging" te
Soest bestaat op 1 april zestig jaar. Dit
feit wordt herdacht zonder feestgedruis,
want het gouden jubileum ligt nog niet
zover achter ons en alleen in interne
kring zal men aandacht aan dit jubi-
lev— besteden.
In de loop der jaren is er veel veran
derd ten aanzien van De Wijkverple
ging, maar niet het doel van de Stich
ting: ziekenzorg, ziekenverpleging,
kraamverzorging en bijstand bij overlij
den.
Aan „De Wijkverpleging" zijn twee na
men onverbrekelijk verbonden: die van
de zusters Truus en Henny. Zij hebben
de wijkverpleging in Soest groot ge
maakt. Zij gaven inhoud aan het ze
genrijke werk en kwamen tijd tekort.
Maar zij klaagden nooit. Geen afstand
was hen ooit te ver, geen weg te slecht
als het belang van de patiënt dat nood
zakelijk maakte. Beide zusters verricht
ten pionierswerk en men kan, zonder
ook maar iemand anders tekort te wil
len doen, stellen dat de zusters Truus
en Henny de wijkverpleging in Soest
gemaakt hebben tot wat deze nu is.
Zuster Henny mag het zestigjarig be
staan nog meebeleven. Tijdens die in
terne viering zullen zeker herinneringen
aan vroeger jaren worden opgehaald.
„Oranjehof", Prins Bernhardlaan hoek Prins Hendriklaan in 1920
«m - - v
Zelfde plaats, nu in 1967
Herinneringen, die zij opschreef in het
gedenkboekje, dat het bestuur ter ge
legenheid van het vijftigjarig bestaan
uitgaf en waarin veel historische fei
ten en persoonlijke belevenissen van
zuster Henny staan opgetekend. Zuster
Henny is dankbaar, dat zij dit nog mag
meemaken, vooral als zij terugdenkt aan
de strenge winter van 1929. Toen kwam
zij vanuit Londen naar Soest en ze was
zo „schrieltjes", dat een Soester land
bouwer zei: „Die deern het vast de te
ring en die blieft hier niet lang". Maar
zuster Henny is toch wel „een bliever-
tje" gebleken.
Zuster Henny begon in 1929 in Soest,
nadat wijlen zuster Truus in 1921 haar
intrede had gedaan. Naast de gewone
werkzaamheden in de wijk, belastte zij
zich met de bestrijding van tuberculo
se, een niet te onderschatten en moeilij
ke taak in die dagen. Beide zusters
konden op 1 juni 1954 worden gepen
sioneerd, dank zij een door de Soester
bevolking bijeengebracht kapitaal. Van
hoog tot laag had men spontaan voor
beide zusters, die veler sympthie geno
ten, geofferd. De opbrengst was er het
beste bewijs van, dat zij zich een grote
plaats hadden veroverd in de harten
van de Soester bevolking.
Op 1 april 1907 begon de Stichting met
haar taak. Initiatiefnemer was dominee
Brandt. In 1906 besloot de toenmalige
kerkeraad onder zijn voorzitterschap het
werk aan te pakken. Contact met de
Baarnse wijkverpleging had tot resul
taat, dat een zuster van deze vereniging
het werk in Soest ging behartigen. On
ze gemeente werd daardoor een aparte
wijk van de wijkverpleging van Baarn.
Men richtte een spreekkamer in; een
huis aan de Burg. Grothestraat werd
wijkgebouw.
Zuster Zeijlmaker deed haar intrede op
1 april 1907 en daarmee waren de eer
ste schreden gezet op de moeilijke weg
van de wijkverpleging. Het samengaan
met de Baarnse vereniging eindigde op
april 1909. Zuster Zeijlmaker keerde
toen terug naar haar oude werkkring
in Baarn.
De kerkeraad zocht steeds nieuwe we
gen en stelde zich in verbinding met de
Diaconesseninrichting te Utrecht. Daar
na wees men in Utrecht bij toerbeurt
een zuster aan, die de belangen in Soest
ging behartigen. Uitbreiding van het
werk (de gemeente nam sterk toe in
inwonertal) en de daardoor groeiende
zorgen, stelden de kerkeraad dikwijls
voor problemen, zodat men besloot de
werkzaamheden betreffende de wijkver
pleging over te dragen aan een vaste
commissie, bestaande uit drie leden van
de kerkeraad en drie vrouwen uit de
gemeente. Dominee Brandt bleef ook in
deze periode de leidende en bezielende
figuur.
Door de slechte behuizing besloot men
de wijkverpleging in een eigen gebouw
onder te brengen. Het gebrek aan een
magazijn vormde onder meer een nij
pend probleem. De commissie kocht het
gebouw aan de Middelwijkstraat, dat in
1917 tien jaar na de oprichting van
„De Wijkverpleging", officieel in ge
bruik werd genomen en dat nog altijd
als wijkgebouw dienst doet.
De werkzaamheden breidden zich lang
zaam uit. In samenwerking met het
Wit-Gele Kruis kwamen zuigelingen
en kleuterverzorging tot stand. De t.b.c.-
bestrijding en daarnaast de reuma- en
kankerbestrijding vragen nog steeds de
aandacht.
Reeds bij de oprichting was de stich
tingsvorm gekozen en was de naam
„Stichting Nederlands Hervormde Ge
zondheidszorg „De Wijkverpleging", uit
gaande van de Nederlands Hervormde
Gemeente te Soest. Maar in 1959 werd
geconstateerd, dat deze stichting niet
voldeed aan de wet op de Stichtingen
en toen besloot het bestuur de statuten
zodanig te wijzigen, dat deze wel aan
de wet voldeed.
De naam werd op 3 november 1959 ge
wijzigd in „Stichting Protestants Chris
telijke Gezondheidszorg „De Wijkverple
ging". De Hervormde Gemeente van
Soest en in 't bijzonder de diaconie,
moest deze wijziging goedkeuren. Een
Het is al weer geruime tijd geleden,
dat het stuntteam van de Konink
lijke Luchtmacht, dat als „Whiskey
Four" vliegfeesten in binnen- en buiten
land opluisterde, door een noodlottig
ongeval ophield te bestaan. Dat ongeluk
deed toen nogal wat stof opwaaien, want
velen grepen die gelegenheid aan om
de noodzaak van zo'n stuntteam in twij
fel te trekken. Dat zij gelijk gehad heb
ben bewijst wel de tussen het ongeluk
en nu liggende periode, waarin niemand
het stuntteam heeft gemist.
Inmiddels is bekendgemaakt, dat de vijf
instructeurs die het stuntteam vormen,
niet meer beschikbaar zijn voor dit
team. Dat is toe te juichen, want nie
mand heeft behoefte aan dit stuntteam
en nog minder aan ongelukken, die er
zouden kunnen gebeuren tijdens nutte
loze demonstraties.
Jammer genoeg is het niet zo, dat dat
niet meer beschikbaar zijn het defini
tieve einde van een stuntteam bij de
Koninklijke Luchtmacht betekent, want
de vijf instructeurs stoppen er alleen
maar mee omdat ze door toevloed van
leerling-vliegers niet gemist kunnen
worden voor instructie.
Deze groep, gevestigd op de vliegbasis
Woensdrecht, houdt dus op te bestaan
en zoals gezegd: niemand zal daar iets
van merken. Dat is wel het beste bewijs
van de overbodigheid van zo'n stunt
team. Al zullen mensen, die hun hart
aan de Koninklijke Luchtmacht verpand
hebben, er misschien wel anders over
denken. Maar ook zij zullen moeten toe
geven, dat er geen enkele noodzaak is
het team te handhaven, temeer niet na
dat het door het laatste ongeluk zo'n
gevoelig verlies heeft geleden. Een ver
lies, dat niet nodig was geweest en dat
veler ogen heeft geopend.
Op de vliegbasis Eindhoven is men dit
blijkbaar uit het oog verloren, want
daar worden ondertussen personeel en
materieel bij elkaar gebracht om een
nieuwe groep te formeren. Het is de
bedoeling, dat deze nieuwe groep alleen
voor dit jaar 1967 een stuntteam zal
vormen. Het staat nog niet vast met
welk type vliegtuig dit team zal gaan
vliegen.
Er zullen genoeg mensen zijn, die het
helemaal niet erg vinden wanneer de
discussie over die laatste vraag nog een
tijdje in beslag zal nemen. Dat betekent
immers uitstel. En we hoeven niet te
rekenen, dat er van uitstel afstel komt,
gezien de hardnekkigheid, waarmee
„men" probeert dit stuntteam in het le
ven te roepen maar elke periode, waarin
het team niet zal optreden, is winst.
Winst voor hen, die deel uitmaken van
het team en winst voor de gewone bur
ger, die weer een kansje minder heeft
een vliegtuig in zijn tuin te krijgen.
Waar daarvoor niet de noodzaak aanwe
zig is, moet men geen mensenlevens in
de waagschaal stellen, zoals bij de
Luchtmacht. Want daar krijgt men het
idee dat het slechts gaat om persoonlijk
succes, en dat oprichting van een nieuw
team als een stunt moet worden gezien.
KANTMAN
moeilijk besluit, omdat de naam „Her
vormd" geheel verdween, terwijl het
werk sinds 1907 geheel door de Her
vormde kerk was geleid. Maar zowel
bestuur als diaconie begrepen, dat het
beter was om bij de uitbreiding van
het werk ook het bestuur uit te breiden
en dit niet alleen in Hervormde kring
te zoeken, maar hieraan uitbreiding te
geven en ook bestuursleden aan te trek
ken, die andere kerkgenootschappen ver
tegenwoordigen.
In de loop van de zestig jaren hebben
velen zich zeer ingespannen en ver
dienstelijk gemaakt voor de wijkverple
ging. Wij zullen nalaten namen te noe
men in de wetenschap dat het vergeten
van één van de werkers ook de andere,
wel genoemde, werkers zou betreuren.
Wel memoreren we de actie van enige
ingezetenen, met medewerking van de
Nederlandse Christen Vrouwen Bond
Soest-Soestdijk, waardoor in november
1962 een plan werd uitgevoerd om te
komen tot aanschaf van een auto voor
de verpleegsters. Het werd een gran
dioos succes, zo zelfs, dat men twee wa
gens kon aanschaffen.
De zusters Toos en Kitty Kropff, Ge-
rie Pluim en Hennie Sijtsma beschik
ken thans alle vier over een auto. Dat
is een luxe, die de pioniers van vroeger
niet kenden. Maar de tijden zijn ver
anderd, het werk is zoveel drukker ge
worden, de patiënten wonen zoveel ver
der. De zusters werken met dezelfde
ijver en energie, waarmee de onverge
telijke zusters Truus en Henny dat in
hun tijd deden.
Het ledental van „De Wijkverpleging
beweegt zich in stijgende lijn. Het is de
hartewens van het bestuur van de ju
bilerende vereniging om bij het 60-jarig
bestaan nog veel meer gezinnen als lid
te kunnen begroeten. Als lid van „De
Wijkverpleging", die 60 jaar geleden in
Soest onder zo moeilijke omstandighe
den een aanvang nam, tot heil en ze
gen van de inwoners van deze gemeen
te.
Bij de vele gelukwensen, die het be
stuur ongetwijfeld zal krijgen, voegen
wij gaarne ook de onze.
De balletvereniging „Soest" geeft op
vrijdag 31 maart en zaterdag 1 april
een leerlingen-uitvoering in het Vereni
gingsgebouw aan de Steenhoffstraat.
Een aantrekkelijk programma is samen
gesteld, dat ongetwijfeld de moeite
waard zal zijn om op één dezer avon
den te zien. Kaarten kunt u o.a. ver
krijgen bij de heer N. Pouw, Ruben»-
laan 27, telefoon 3447.
