m
«s*-
vre\ iAi\s£
Men noemt het nog zendings- en missie-arbeid, maar
langzaam verdwijnt dit woord, uit het tijdperk van de
blanke zieltjesredder, om plaats te maken voor het enige
juiste woord - dat alles omvat - voor de arbeid in Irian
Barat en de Baliemvallei in het bijzonder, „ontwikke
lingshulp".
Hk
-
1.
5186 in Soest
of een berichtje naar
Talmalaan 8,
en zo spoedig mogelijk
wordt de terbesehikking
gestelde kleding e.d.
bij u opgehaald.
Ook voor nadere
inlichtingen omtrent
deze actie kunt u zich
tot bovenstaand adres
richten.
Soester kledingactie
voor Irian Barat
Herinnert u zich nog die week voor
Kerstmis 1965, toen in de parochiege
meenschappen van Soestdijk, Soest,
Soest-Zuid en Soesterberg de zo succes
volle kledingactie, georganiseerd door de
heer Lieshout, plaatsvond?
Het was de bedoeling dat de actie zich
zou beperken tot die gemeenschappen,
maar zoals het zo vaak gaat met derge
lijke acties, ongemerkt krijgen ze het ef
fect van een sneeuwbal, zo ook ditmaal,
en is de actie bijna uitgegroeid tot een
algemene Soester en Soesterbergse actie.
In enkele uren tijd werd toen ruim tien
duizend kilo kleding ingezameld. De
kwaliteit van de ingezamelde kleding
was zo enorm hoog, dat het percentage
■wat in de voddenzakken terecht kwam
te verwaarlozen was.
Meer dan 150 dames en heren stelden
zich belangeloos beschikbaar voor het
ophalen van de kleding, daarna nam
een aantal van hen en anderen deel
aan het sorteren van de kleding. Niet
zelden kwam het voor dat men kleding
stukken tegenkwam die geheel nieuw
waren, ja zelfs nog in de originele ver
pakking zaten.
Dit sorteren waar enige weken mee ge
moeid was, werd gevolgd door het
samenstellen van de pakketten en het
verpakken ervan. U kunt zich niet voor
stellen wat een enorm karwei „zonder
einde" het is om 10.000 kg kleding ver-
zendklaar te maken.
Nadat de hele partij klaar lag om scheep
te gaan kwam het grootste probleem
voor de organisator naar voren, „waar
moet het geld vandaan komen om de
vrachtkosten te betalen", maar ook deze
moeilijkheid werd opgelost, giften van
bekenden en minstens zoveel onbekende
gevers en geefsters maakten de verzen
ding mogelijk.
Via Amsterdam, waar de hele partij
werd opgeslokt door het immense vracht-
ruim van een oceaanreus, ging het door
het Panamakanaal de Stille Zuidzee op
om langs 'n enorme tocht via grote en
kleine eilanden, in de haven van de te
genwoordige hoofdstad van Irian Barat,
Soekarnapura aan te komen.
Al tijdens de actie waren er vanuit Ne-
Twee papoea jongens die tot voor kort nog naakt in de rimboe liepen, zjjn al
helemaal vertrouwd met hun kleren, die naar alle waarschijnlijkheid reeds eerder
in Soest gedragen zijn.
Nog voor men een enkel stukje kleding
had gezien waren er al brieven naar
Nederland onderweg waaruit al grote
W
Met het grote Hercules-vliegtuig van de Indonesische regering worden op geregelde
tijdstippen pakketten gedropt. Het is maar goed dat alles vakkundig verpakt is,
want met het „droppen" heeft het heel wat te lijden.
derland enthousiaste brieven naar de
Baliemvallei gegaan en daar een brief
nu eenmaal vlugger op de plaats van
bestemming is dan een scheepslading
van 10.000 kg, was men daar dus al van
alles op de hoogte, en mede daardoor
duurde het wachten op de eerste afge
leverde pakketten heel erg lang.
dankbaarheid sprak voor het geweldige
initiatief.
Men had door deze actie weer eens een
steuntje in de rug gekregen in de vorm
van het idee, dat men daar als enkele
Europeanen tussen tienduizenden inboor
lingen zich gesteund wist door de men
sen in Nederland, niet alleen in gedach-
Een echte Nederlandse pater op de foto met een klas schooljongens en hun onder
wijzer. Herkent u in het midden de ingekorte pyjamabroek, het lykt ons een
beetje overtrokken, maar u kunt er van overtuigd zyn dat de bezitter van een
dergelyk kledingstuk de wereld te rijk is.
ten, maar ook in daadwerkelijke zin.
De Soester Courant van 24 december
1965, waarin het verslag stond van de
succesvolle actie, vond gretig aftrek
wanneer hij na maanden op een een
zame post in het oerwoud arriveerde.
De partij kleding, die opgeslagen lag in
Soekarnapura, gaf ook daar moeilijkhe
den, maar deze moeilijkheden konden
wij hier in Soest niet oplossen.
De kwestie was namelijk, „hoe krijgen
we die enorme partij kleding bij de
mensen die het zo hard nodig hebben
in de dichtbevolkte binnenlanden o.m.
de Baliemvallei met zestigduizend in
woners?".
De missie in Irian Barat beschikt inder
daad over enkele kleine Cessna-vlieg-
tuigjes, die als ze niet defect zijn en er
een vlieger voor aanwezig is, naar de
missieposten vliegen, maar het laadver
mogen van deze vliegtuigjes, slechts
400 kg, is zo gering dat het jaren zou
duren voor de enorme partij kleding op
de bestemde plaats zou zijn, er moest
dus een andere oplossing worden gevon
den.
De enige hoop was gevestigd op de In
donesische regering, die met grote Her
cules-vliegtuigen regelmatig boven Irian
Barat vliegt voor de bevoorrading en
dergelijke van haar ambtenaren.
Het enige nadeel is dat deze grote ma
chines op de kleine landingsstrippen niet
kunnen landen en alles dus „gedropt"
moet worden.
Toch lukt het soms, als er plaats over
is, in deze machines enkele pakketten
kleding mee te geven voor de posten die
men op zijn tocht passeert.
Om een idee te krijgen van de lange
weg die de Soester kleding moest af
leggen voor ze ter bestemder plaatse
was, laten wij nu enkele passages vol
gen uit brieven die wij regelmatig ont
vingen. Let u vooral eens goed op de
verschillende data.
18 december 1965. Bliksemactie in Soest
,r. VS»**
jji
en Soesterberg, organisator de heer
Lieshout.
12 juni 1966. De zending is te Soekarna
pura aangekomen; er is echter nog niets
aangevoerd; het is ondoenlijk om alles
per Cessna te vervoerenwe zoeken naar
een andere oplossing, die we hopen te
vinden in samenwerking met de Indo
nesische regering b.v. met zo'n enorme
Hercules.
31 juli 1966. Het is fijn om iets te kun
nen verwachten, maar wachten duurt
ook hier erg lang. Er is nog steeds niets
gebeurd dat er op wijst, dat er iets
op komst is. We wachten steeds op het
moment dat we een vliegtuig horen.
5 oktober 1966. Eindelijk, op verschil
lende posten zijn pakketten gedropt, gro
te pakken vol Soester kleren, broeken
en overhemden en drie dekens.
Twee van mijn jongens waren de rim
boe weer ingetrokken, er was geen draad
meer heel aan hun eerste broek, ze
voelden zich nu misschien voor het eerst
van hun leven naakt. Ik heb ze uit de
rimboe opgehaald, ze zitten nu weer in
de broek Er is hier ook een pakket ge
dropt dat bestemd was voor collega Hou-
dijk bij de Wisselmeren, terugsturen is
onmogelijk, bij gelegenheid zal ik hem er
wel eens voor bedanken, wij konden het
ook goed gebruiken.
22 oktober 1966. Als er zorgen zijn dan
komen die voort uit onze eigen ontoerei
kendheid, om nog meer te doen voor onze
mensen. Elke week opnieuw missen we
weer een paar jongens, die al een paar
jaar gekleed rondliepen, Tyaar nu hun
„pijpje" weer moesten opzoeken omdat
hun broek tot op de draad versleten was,
ze voelen dit als vernederend, ik voel
dat zelf ook zo, ondanks de tien ton
spullen die in Biak (Soekarnapura) op
Een klein stukje uit de Soester Courant van vrijdag 24 december 1965, waarin
melding wordt gemaakt van het grote succes van de actie.
Daaronder een afbeelding van een Cessna-vliegtuigje, waarmee men als het vliegt
en een piloot heeft, de verbindingen zo goed en zo kwaad als het gaat probeert
te onderhouden.
kleed, op zichzelf geeft dat niet zoveel,
maar zelf vinden ze het bijzonder ver
velend. En verder handdoeken of ande
re lappen waarmee men zich kan afdro
gen, en lakens, niet om onder te slapen,
maar om te gebruiken als verbandstof!
24 maart 1967. Er is hier nu al verschil
lende keren gedropt, ik heb geprobeerd
er foto's van te maken, maar daar ik
geen fotograaf ben -en mijn apparatuur
ook niet geweldig is en het klimaat e.d.
er ook wel geen goed aan zal doen,
zal dat wel geen overweldigend succes
zijn maar allicht is er wat van te maken.
U moest het eigenlijk eens kunnen zien,
in de Baliemvallei, midden in de rimboe,
lopen papoea's met Soester kleren in alle
kleuren. Wij zijn met een zending pak
ketten enorm blij, maar het vliegt weg.
We weten dat nog niet alles is gedropt
omdat het regeringsvliegtuig nooit spe-
Dol enthousiaste papoea's zyn na het droppen behulpzaam met het by elkaar zoe
ken van de verspreid liggende pakketten. Op sommige plaatsen beschikt men over
een oude tractor met platte wagen, dat bevorderd het vlot by elkaar zoeken van
de pakketten belangrijk, doch op de andere posten gaat alles te voet. Niet zelden
moeten pakketten uit bomen worden gehaald of uit het water worden gevist.
verzending ligt te wachten. Maar het
werk gaat verder, het is prettig te weten
dat men ons in Nederland in elk geval
niet is vergeten.
1 januari 1967. Wat betreft de zending
kleren uit Soest, de Cessna heeft een
paar pakketten aangevoerd. Er komt
schot in, wat een geweldige spullen. Het
is al weer verdeeld. Er zaten dit keer
jammergenoeg geen broekjes in, wel lan
ge hemdjes die bedekken gelukkig ook
een hoop.
Gisteren was er een dropping bij mijn
buurman-collega, 14 pakketten, er komt
nu enige lijn in. Het lijkt bijna ondank
baar maar de nood blijkt misschien het
meest uit het feit dat zelfs 14 pakketten
een druppel op een gloeiendhete plaat
zijn.
In een van de pakketten zat een stukje
zeep, echte toiletzeep. Het was al weer
enige tijd geleden dat ik me met zeep
had gewassen, en nu dit, de hele dag
ruik je er naar.
Heel hartelijk dank voor alles, inderdaad
voor alles, zelfs voor het plastic waar
de pakketten in verpakt zaten. Er waren
zelfs weer een paar dekens bij de laatste
zending.
10 januari 1967. Er kwam weer een pak
ket uit de lucht vallen, we kunnen onze
nieuwsgierigheid bijna niet bedwingen,
bijna niet wachten met uitpakken tot we
terug zijn op de missiepost.
13 maart 1967. U hoeft zich niet bezorgd
te maken over de zusters en de missio
narissen, zij zijn met al de spullen uit
Soest reusachtig geholpen, alles wat u
doet voor ons, doet u uiteindelijk voor
de mensen hier.
Uit brieven die we uit Nederland krijgen,
blijkt dat de actie nog steeds doorloopt.
Mogen wij u voor de volgende keren nog
eens wat opnoemen? Jongensbroeken, van
stevig spul kunnen we niet genoeg heb
ben, overhemden of wat er op lijkt en
elastiek! Met pasen worden er weer 34
jongens en mannen in de Kerk opgeno
men, vijf van hen zijn nog geheel onge-
ciaal voor ons vliegt maar alleen
wat meeneemt als er ruimte is. Het valt
niet mee om per brief de mate van dank
te beschrijven, die je iedereen, die aan
het slagen van de aktie heeft meege
werkt, persoonlijk zou willen betuigen.
Tot zover enige stukjes uit brieven die
we regelmatig uit Irian Barat ontvan
gen, de vele mensen die zich afvroegen
„hoe is het toch met die kleding-actie"
weten nu ongeveer hoe het er mee staat.
Uit de weergegeven stukjes uit brieven
heeft u waarschijnlijk wel af kunnen lei
den dat wat deze actie betreft het resul
taat voor de volle 100 aan het „Ont-
wikkelingwerk" ten goede komt.
Mocht u bij schoonmaak of nakijken van
de zomergarderobe nog kledingstukken
zijn tegengekomen die u niet meer pas
sen of uit de mode zijn geraakt, denkt
u er dan nog even aan dat de actie
nog steeds doorloopt?
Alle kledingstukken, maar zoals u in het
artikel al heeft kunnen lezen, broekjes,
hemdjes, dekens, handdoeken, sportkle-
ding in het bijzonder, blijven nog steeds
welkom.
"Wilt u liever bijdragen in de kosten van
het vervoer? Uiteraard wordt ook dat
in grote dank aanvaard door de organi
sator van deze actie, de heer G. J. Lies
hout, Talmalaan 8, Soest, tel. 5186, giro
36775.
Een echte kampong in het huidige Irian
kampong „Um", in de moerassen
Barat. Deze foto is gemaakt van de
by Australisch Nieuw-Guina.
