MIKIMO
KINDER-MODESHOW
Kleuren
Televisie
Weer met vakantie
naar Egypte en Israël
MARCHAL HAARMODE
GALERIE „SOESTDIJK" PROLONGEERT
EXPOSITIE
NAAR NIEUW
EVENWICHT
LI KUNT NIET
ALLES WETEN!
V. S. ten Haaf 55 jaar
actief in toer- en
rensport
Krabbels van Knelis
Meningen van lezers
VERBETERING
WASSEN
STOMEN
De speciaalzaak in blijetijds-, baby- en
kinderkleding, houdt een grote
op woensdag 20 september in De Rank,
Voor horloges
Uw RiOORBER sfaat klaar
b'j ,BE O0ÜBEM SNAAR"
KOM WASSEN BIJ DE
Genadelozen
i
VRIJDAG 15 SEPTEMBER 1967
EDE - TELEFOON (08380) 1 00 50
PHILIPS SPECIAALZAAK
Soesterbergsestraat 18.
Aanvang 's middags 2.00 uur - 's avonds 7.30 uur.
Uw kleine kinderen kunt U met een gerust hart meenemen. Zij worden
tijdens de show aangenaam bezig gehouden met een
poppenkastvoorstelling etc.
Toegangskaarten kunt U afhalen aan de zaak,
GALLENKAMP PELSWEG 11, SOEST-ZUID, TELEFOON 6286.
De ledenexpositic van de Soester Kun
stenaarsvereniging „Arti-shock" (Molen
straat 52) wordt met 2 dagen verlengd.
Bezoekers kunnen nog zaterdag en zon
dag 16 en 17 september van 3-5 uur te
recht en vanavond natuurlijk van 7 tot
9.30 uur.
De variatie is wederom groot en aan
trekkelijk. De beeldhouwer Gijs Batelaar
vult de ruimte van de eerste zaal met
o.m. een machtige „Haan", een knap
„Meisje", het reliëf ,.De 4 Heemskin
deren" en „Schepen" (ontwerp voor een
fontein). Fred Bosschaart toont bijous.
Herman Egtbers, eveneens uit Baarn,
laat twee beelden zien: „Vietnam" en
„Albert Schweitzer". Van Frans Jansen
uit Laren zijn er 10 foto's waaronder de
prachtige vergroting waarmee hij onlangs
een reis naar Amerika won. „Leest in
beweging" is een opvallend beeld van
Egbert Joosten uit Eembrugge. Carla
Klein toont poppen met koppen van pa-
pier-maché. Hermien van der Horst be
wijst vooral met haar „Portret" dat
schilderen als liefhebberij een bijzonder
goed resultaat op kan leveren. A. Mo
lenaar uit Baarn is een anfbdidact. Hij
schildert met felle kleuren („Land
schap"!) De collages van Victor Nieu-
wenhuys zijn subtiel en decoratief. Otto
Prinsen, die in oktober samen met Emmy
Eerdmans al zijn werk tentoonstelt, ex
poseert zijn „Haven van nu", waarmee
hij deze zomer de Amsterdamse Haven-
prijs won. Zijn houten beeld „Gerechtig
heid" (nr. 100) is erg mooi. Rien de Rol
ler is aanwezig met drie abstracte schil
derijen. Walther Schoorel munt als gra
ficus uit door houtsneden op groot for
maat van prachtig materiaal. Het kera
misch tableau met klok van Otto Schou
ten trekt zeer de aandacht van het pu
bliek. Zo ook zijn „Koor"-reliëf en de
„Stierenvechter". Een verrassing op deze
expositie is het fijne tekenwerk van Li
Tsin Sih uit Soest. Jos Vermeulen te
kende een goede „Kop". Kees van der
Wel schildert met drukinkt waarmee hij
een fraai resultaat bereikt in felle en
harde kleuren. Heel stemmig is o.a. zijn
„Hamilton Boy".
Ton Luiting, die de vorige week aange
steld werd als jurylid voor de Cultuur
prijs van de gemeente Hilversum, expo
seert poëzie. Evenals Jan Visser, die als
lid van de Vereneging Voor Weten-
schappeleke Spelling" alleen maar fono
logische gedichten schrijft. In de hal
hangen fraaie wandkleden van Antoinet-
te Arzoni, die geen lid is van „Arti-
shock".
SCHRIKSLAAN 19
SOESTDIJK
TELEFOON 3990
venirverkopers wrijven zich in de han
den als ze denken aan die duizenden
klanten, die ze de laatste maanden zo
node hebben gemist.
En Israël? „Kom naar Israël en zie
Jordanië", zeggen ze daar. Het aantal
heilige plaatsen is meer dan verdub
beld. De tourist, die vroeger een lange
omweg moest maken om in een reis
zowel Hebron en Jericho als Tiberias,
Raifa en Kaperneum te zien kan nu in
één reis alle plaatsen bezoeken, die hem
na aan het hart liggen.
De oude contacten zijn hersteld. Alleen
het arme Jordanië bleef aan de kant
staan. Aan de oostelijke oever van de
Jordaan zijn nauwelijks bezienswaar
digheden voor de westerse toerist. Ko
ning Hoessein grijpt ernaast. Maar in
Israël wachten de hotelhouders met
smart op de Nederlandse gasten. Ze
zullen er straks weer zijn, in Nathanya
waar de Israëlische gastvrouw van
Nederlandse afkomst, Eliza, opnieuw de
honeurs waarneemt en in het oude
Jeruzalem, dat nu weliswaar bij Israël
hoort, maar dat geheel zijn eigen sfeer
heeft behouden.
In Cairo lag de zaak heel eenvoudig:
iedereen wilde graag de contacten met
de Nederlandse tour-operator vernieu
wen. Ook de United Arab Airlines, de
Arabische luchtvaartmaatschappij, die
nu al vele jaren de Nederlandse passa
giers naar het Midden Oosten vliegt.
De Arabieren vliegen niet rechtstreeks
meer van Schiphol naar Cairo, maar
maken een tussenlanding op Cyprus. In
Nicosia stappen de voor Israël bestemde
passagiers uit. Ze vliegen later met de
Cyprische luchtvaartmaatschappij naar
Israël. Want zo goed is de samenwer
king tussen beide landen nu ook weer
niet.
Op de terugweg pikken de Egyptegan-
gers de Israëlvaarders weer op in Ni
cosia.
Op die manier kan F.I.T. gebruik ma
ken van Arabische vliegtuigen om zijn
klanten naar Israël te brengen. Zij
moet dat wel, wil zij de scherp con
currerende prijzen handhaven. Charter
vluchten maken naar Israël is immers
Van Goyenlaan 156, tel. 5897 Op de Eng.
Telefoon 02154-2323
Amalialaan 19-21
De huiseigenaren hebben in de provin
cies waar per 1 oktober a.s. de huren
worden vrijgegeven, de gelegenheid aan
gegrepen om de huurprijs op te trekken.
En in veel gevallen is dit ook redelijk,
want de waarde van onroerend goed is
dusdanig gestegen sinds de oorlog, dat
geen mens meer kan verlangen, dat hij
voor een kunstmatig op laag peil gehou
den huur een goed huis kan blijven be
wonen, terwijl anderen met een zelfde
(of lager) inkomen een reëlere waarde
voor hun woning (van soms aanmerke
lijk mindere kwaliteit) moeten neertel
len.
Het evenwicht zal zich vanzelf wel her
stellen. Wie minder wil verwonen, kan
ruilen met degenen die graag iets meer
over hebben voor een betere woning.
Dank zij de tijdelijke huurbescherming
heeft men twee jaar tijd om het even
wicht tussen vraag en aanbod te vinden.
Uw rozen moeten na de bloei direct
worden ingesnoeid. Snijd de uitgebloeide
takken af juist boven het buitenste vijf
tallige blad.
Uw gootsteenschepje wordt niet met het
afval uit het gootsteenbakje weggegooid,
als u het schepje met een koord of ket-
tnkje vastlegt aan kraan of oogje.
De kamerbegonia moet in deze donkere
dagen véél licht hebben, maar weinig
water en beslist geen (kunst)mest meer.
Voorkom het telkens anders neerzetten i
van uw potplanten, want ze zijn ook
richting-gevoelig, omdat ze zich liefst i
naar het licht wenden. Zet een merkte
kentje op de pot of plaats een lucifer
stokje in de grond.
Zet de verwarming of ventilatie in uw
auto altijd af, als u in een file, een
tunnel of een drukke stadsstraat rijdt,
om het opzuigen van de laaghangende
uitlaatgassen te voorkomen.
Blank houten keukengereedschap, brood-
en kaasplank kunt u beter niet in soda
water wassen. Te terke soda-oplossingen
maken het hout grauw.
Als de centrale verwarming weer wordt
gestookt, vul dan tijdig de verdampings
bakjes aan de radiatoren, zodat u de ka
mers niet te droog stookt.
Tydens kleurenuitzendingen van
Duitsland I, demonstratie in onze
etalage van
De oorlog tussen Israël en de Arabi
sche landen heeft de vakantie van me
nige Nederlander in de war gestuurd.
De laatste jaren bewoog zich een groei
ende stroom toeristen van Schiphol
naar zowel Egypte als Jordanië en Is
raël. Dank zij de activiteiten van het
Eindhovense reisbureau FIT vonden
duizenden Nederlanders de weg naar de
pyramiden, de koningsgraven van Lu-
xor, naar de citrustuinen van Jericho,
de heilige plaatsen van Jerusalem en
Bethlehem, de terrasjes van Tel Aviv
en de wonderen van de bloeiende
boomgaarden in de Negev-woestijn. De
tanks en straaljagers maakten aan deze
moderne vorm van toerisme een abrupt
einde. Begin juni riep het reisbureau de
toen nog in het midden-oosten vertoe
vende toeristen terug.
De oorlog duurde vijf dagen en de ge
volgen zullen nog jarenlang merkbaar
zijn, zowel voor de Israëli's als voor de
Arabieren. Maar morgen, 12 augustus,
gaat een honderdtal Nederlanders de
draad weer opnemen, waar die in juni
werd doorgesneden.
De Arabische landen zowel als Israël
kunnen de inkomsten van het toeris
tenverkeer niet missen. Ze hebben al
les op haren en snaren gezet om zo
spoedig mogelijk de stroom weer op
gang te krijgen. De directeur van F.I.T.,
de heer Van Gennip was een der eer
sten, die hen de helpende hand bood.
Toen de kanonnen zwegen, bezocht hij
Tel Aviv. Jerusalem en Cairo. Hij werd
er met open armen ontvangen.
De minister van Tourisme in Cairo gaf
hem een brief mee, waarin hij het Ne
derlandse volk uitnodigde, opnieuw de
oudheidkundige schoonheden van zijn
land te komen zien. „Wij zullen u even
gastvrij ontvangen als wij altijd gedaan
hebben" schreef hij. De hotelhouders in
Egypte, zowel als de gidsen en de ka
meeldrijvers, de winkeliers en de sou-
verboden en de Arabieren worden be
taald met in Cairo geblokkeerde tegoe.-
den. Dankzij deze ingenieuze transacties
kost straks een vijftiendaagse'reis msrar
Israël niet meer dan 817,terwijl men
al voor 595,de pyramides en de Sa
hara kan aanschouwen.
De oorlog, die dreigde het hele midden-
oosten-toerisme in de war te laten lo
pen, is voorbij, 't Was maar een inci
dent, de toerist gaat weer op de oude
voet verder.
Bovendien is het uit de tijd, dat kleine
groepjes mensen die toevallig bijeen wo
nen, alléén de lasten moeten dragen voor
allerlei wegen in hun streek. Deze we
gen worden namelijk veel intensiever
gebruikt door verkeer van buitenaf. En
de wateroverlast wordt de bewoners in
de regel bezorgd door het afkomend wa
ter van hogere gronden, waar men juist
geen waterschappen kende en daardoor
ook niet meebetaalde aan de lozing.
Terwille van een evenredige verdeling
van de lasten is het logisch, dat iedere
grondeigenaar een evenredig deel vol
doet van de afwateringskosten en de we
genaanleg ten behoeve van zijn terrein.
Het is ook billijk, dat degenen die nu
dubbele heffingen moeten betalen voor
hetzelfde water, van die extra belasting
worden verlost.
Onverwoestbaar als zijn oude fiets staat
de 77-jarige heer V. S. ten Haaf (Lange
Brinkweg) even stil bij een gedenk
waardig feit vandaag is het precies 55
jaar geleden, dat hij op 22-jarige leef
tijd op zijn fiets klom voor zijn eerste
grote rit, een door de Amersfoortse ver
eniging „De Volharding" uitgeschreven
toerrit over 120 km. Sindsdien zijn vele
honderden tochten en zelfs nog wed
strijden gevolgd. De totale lengte laat
zich moeilijk raden het loopt in de
vele tienduizenden kilometers. En jaar
lijks worden er nog altijd enkele hon
derden kilometers aan toegevoegd.
tAjje ut ming vraogt
muraokels eschrokke
Aambaochtschool an
de Molenstraot bin
spesizie van kunstu-
naors wier ehouwe,
maor zoas da zo duk gaot, ut komp er
nie vaan om us te gaon kieke.
Maor veur ut offelope is, bink toch nog
effe binne ewipt. Minse, minse, wat
un spul.
Veurda je binne staot, un heule muur
vol mit aonplaakpepiere en bar grote
waandkleeje, zo gezeit berduursels.
Ik doch meteen an Kneliao, die haad
dur oge uutekeke.
In de gaang sting un taofel mit un
boek durop, waorop ik ming naom mos
schrieve. On de ene kaant veur minse
die donnateur wille worre, op de are
kaant veur minse die zogezeit op viesie-
te komme.
Noeng hak zoiets al meer mit emoakt
op un staadse bruuloft, dus daor zak
heulegaor niet mit, en zo staok nou dus
in ut gaastenboek van „Artiesjok", zo
hiet die kunstenaorsverenuging.
Ut waas al donker, dus deej de sup
poost ut licht an, teminste zo neumde
ze zo'n vriejer toenk un keer in ut
Museejum in Aamsterdaam was. Ik
heurde toen veur ut eerst dattie zo
hiete, toeng de rongdleiung klaor was
en die vriejer zee „de suppoost daankt
u veur de belaangstelling". Nao deuze
wieze woorden staak tie zun haand uut
en gong in de „fooivaang-stand" staon
dat kostte ming toen buuten de in
tree weer un stuuver.
Bie Artiesjok waas ik veur vieftug
cent binne, fooi veur de rongdleijer in-
begrepe, maor daorveur braande er ok
maor un paor laampe, ut waas net
karsemus.
Toenk de deur had ope edaon stingk
meteen midde in de kungst,, ik kiek
mun ogen uut. Ik zal maor nie pre-
biere aales te beschrieve, waant dan is
veur jullie de aorrigheid durof.
Maor un paor wik er noch wel effe
neume. Ik liep eerst mit ming neus
teuge un pepiertje mit prieze. Eerst
doch ik dattut ok un vorm vaan vrieje
ekspressie was, maor de suppoost zeej
dat ut bie de warreke heurde.
Hoewel de jaren zo langzamerhand toch
wel beginnen te wegen, ziet de heer
Ten Haaf nog niet op tegen een ritje
van 80 km. Alleen de tochten rond het
IJsselmeer, die hij tien keer heeft vol
bracht, zijn een te zware opgave.
„Die tegenwind hè Dat begint al bij
Baarn", zegt Ten Haaf, terwijl hij uit
een dikke portefeuille vergeelde, kran
tenknipsels en oude -fotO*s -urt -zijn -glo
rie-jaren te voorschijn tovert. Met daar
tussen een" lo'fo van jan jansseh, op
weg naar zijn wereldtitel op de weg in
1964 en een persoonlijk briefje van
prinses Beatrix, als bedankje voor een
foto, die Ten Haaf de prinses ter ge
legenheid van haar 18e verjaardag van
een zespersoons tandem stuurde.
Talrijke medailles, vaantjes, tegeltjes
e.d., waarvoor de prijzenkast in de huis
kamer allang te klein is geworden, vor
men de tastbare herinneringen aan
roemrijke tochten Utrecht-Keulen v.v.
(450 km), Amsterdam-Antwerpen-Am
sterdam (400 km), de IJsselmeerronde
(365 km), de Vier paleizentocht en tien
tallen andere ritten.
Door weer en wind reed de heer Ten
Haaf stad en land af door winderige
polders, ruisende bossen, lawaaierige
steden en vriendelijke dorpjes, en in al
die jaren bijna zonder pech. En boven
dien maar op twee fietsen.
Op zijn eerste fiets, die als het moet
nog onder het stof vandaan gehaald
kan worden om in geval van nood zijn
diensten te bewijzen, reed de heer Ten
Haaf zowel zijn talrijke toeristische rit
ten als wedstrijden op de baan, op de
weg en zelfs een keer op een grasbaan
in Eemnes.
Ook in de wedstrijdsport bleef Ten Haaf
lang niet zonder succes. Het belang
rijkste bleef echter het toerrijden, dat
hij nog altijd niet heeft kunnen opgeven.
Als hij een paar Frans sprekende vrien
den zou kunnen vinden, zou hij beslist
nog niet opzien tegen een trektocht
door het land van De Gaulle.
Overigens kan hij ook weer niet al
te lang wegblijven, want af en toe
roept in Soest nog zijn plicht.
Zonder schroom beklimt hij nog zijn
ladders om verveloze woningen op te
schilderen. „Ik werk nog een beetje
voor m'n borreltje en m'n sigaar", be
kent hij eerlijk.
Overigens vertrekt hij volgende week
voor een vacantietocht naar Rome.
Maar niet op de fiets.
Ut eerste warruk wak zag was van
Otto Prinsen, „Haven" sting derbie.
Noeng hak nie mun beste leesglaozen
bie me. maor hoek ok ging staon, der
was niks van un have te bekenne.
Weer hielp de suppoost ming uut de
nood. Da mojje „zien", zee die, maor
hoek ok ging staon, ik zag d'r niks in
wel zaggik mit ming neus plat edrukt
teuge de ruut dattut un knap stukkie
tekewarruk was. Minse waat un ge-
priegul, maor hie hetter dan ok un
groote pries mit enwonne.
Op de are muur honge un paor war-
ruke van un sombere kunstenaor, bar
zo donker waore die dinge. „Staad van
marrege" hier dur een, maor vollugges
ming verwaacht die K. v. d. Wel niet
veul meer vaan de toekomst.
Vlaak dur teugenover un paor doeke,
zp zëiggL ze., dat incUeVkringe, die ik
veur kingderwarruk' hield, maor toenk
-opput brieffie zaag-da dat- krrrgderwar»"
ruk ok nog hongderde guldes koste,
snaapte ik daat ut toch groote minse
warruk most weeze. Noeng mok wel
zeige dak de keieure bar mooi vongd,
biester mooi zellufs, maor verdur stel
de ut voor ming bar weinig veur.
Dur waore ok beeldhouwers. Wat die
emaokt hebbe vonk wel aordig en in
die groep sting Prinsen ok weer, mit
niks veurstellende, heule knaape snie-
warreke. Dur waore ok gedichte. Azzik
Kneliao bie een of aor feest zuk un
gedicht gaf, zou ze zeige „Knelis is joe
dichtader toeeknepe
Ok wastur nog un hoek mit kiekies van
leuke deerns, maor daor Kneliao nie
wil dak naor are vrouwe kiek, bink
maor schielluk deurelope.
Weer in un are hoek, dur binne der
wat in die ouwe school, lage allemaol
dinge veur de vrouwe, kettinge en oor
belle net as die deerns op de tiilevisie
drage. Toenk weer buute sting wak bar
meu van alles wak in die korte tied
had motte bekieke.
Noeng mok eerluk zeige, dak ut waar-
ruk van Karei Appel en zuk soort man-
ne nie kan bewongdere, en dak best
wil anneme da de doeke van Rem-
braand en Ruubus ok niet aalles binne,
maor ut mot ming toch vanut haart,
dak liever ut warruk van die manne
zie dan van die modernistun, maor, en
da begriep ik best, ze motte er weeze,
want mit mekoar vorme zu un brok
hedendaogse kuituur, waorvan de
scheppinge veur ut naogeslaacht be-
waord motte blieve. Maor volluges ming
motte ze dan niet vergete op ut war
ruk te zette wat ut veursteld, dat
scheelt onze naokommelingen jaore van
ongderzeuk.
Dagelijks kan men in de Via Dolorosa (op Israëlisch gebied)
groepen pelgrims zien lopen.
In de straten van Cairo wordt het handwerk in de buitenlueht
verricht.
Mijnheer de Redacteur,
Gaarne een plaatsje voor het volgende:
Het gebeurde op de Nieuweweg in Soest.
Het was in de nacht. Er is geen speciaal
fietspad. Er rijden twee wielrijders naast
elkaar, waarvan er één doof-stom is.
Zij worden ingehaald door een automo
bilist, wiens auto, mogen wij aannemen,
voorzien is van dim-licht, dus vrij goed
zicht heeft.
Plotseling moet de automobilist uitwij
ken voor een tegenligger (de politie ge
looft daar echter nog niet in) en weet
niets beters te doen dan een der wiel
rijders tegen de grond te rijden, met als
gevolg dodelijke verwondingen.
Dit kunnen we genadeloos noemen. Im
mers mogen we er toch wel van uitgaan,
dat iedere automobilist, bij dag en bij
nacht rekening heeft te houden met z'n
mede-weggebruikers. Geen systeem van
„de weg is van mij", of die lui horen
daar niet, dus dan maar doortrekken,
ongeacht de gevolgen.
Alle automobilisten weten, dat het rijden
bij dag of bij nacht, karakter vraagt. Ka
rakter om tijdig rekening te houden met
hen, die eigenlijk in overtreding zijn
met kinderen die op de weg spelen of
met mensen die plotseling achter een
autobus vandaan komen. Ach, er zijn
zoveel voorbeelden te noemen, waarbij
de automobilist ongelukken kan voorko
men, mits hij anderen wil pardonneren.
Misschien is dit een psychologische
kwestie, die het grote verschil in karak
ter bij de weggebruikers bepaald. En dit
is nu het grote probleem, waarmede de
wetgever en zelfs de Bond voor Veilig
Verkeer (waarvan ik lid ben), geen raad
weten.
U dankend voor de plaatsruimte,
H. W. KORENEEF
Hobbemalaan 44, Soest.
Het plan van de provincie Utrecht om
ongeveer 150 waterschappen in die pro
vincie te laten opgaan in drie grote, ver
dient in alle provincies navolging. Reeds
te lang tobben de grondeigenaren met de
historisch gegroeide en lange tijd zeer
nuttig werkzame schappen, die nu in
deze tijd met zijn enorme verkeer, dure
wegenaanleg en kostbare viaducten, be
weegbare bruggen en andere kunstwer
ken het geld niet meer kunnen opbren
gen voor alle voorzieningen, welke er
nodig zijn.
V
