Soest toen - Soest nu
COMPROMISJE
ZOEKEN
Sneeuw brengt in Soest kinderoret,
romantiek en werk, heel veel werk
ZEVEN - DRIE
Noorderweg 23
HOE GROOT IS EEN
MILJARD
Het oog gericht op
vredesgeruehten
Dinsdag' 12 december 1967
16e jaargang no. 91
(Jitgave Drukkerij Smit - Soest
Bureau voor redactie en administratie Van Weedestraat 29a, Soest
Tel. 2566 - Postgiro 126156
Op kerstpost horen
kinderzegek
Inbraak aan de Dennenweg
p r
Kerstspel
Ned. Protestantenbond
Wel en wee van witte
winterweelde
Tentoonstelling in
raadhuis
50ESTER(Ï)OURANT
AboniL p. kwart, f 3.per post f 4,25.
Verschijnt iedere dinsdag en vrjjdag
Vijf E.E.G.-landen zoeken naar een
compromis om toch de Britten binnen
de gemeenschap te halen ondanks het
nee van het zesde lid, Frankrijk. Of
liever: van De Gaulle.
Het is eigenlijk al de tweede fase. Er
stond al een reeks bezoeken aan Parijs
voor de deur van o.m. de Duitse mi
nister van buitenlandse zaken, Willy
Brandt. Maar dat is door de persconfe
rentie van de president zinloos gewor
den. - die heeft daarin al een knette
rend nee laten horen als antwoord op
alles wat Brandt had kunnen vragen.
Jetan Rey, de nieuwe voorzitter van de
Europese commissie, heeft ondanks
Frans tegensputteren in de raad van
ministers dan toch dc opdracht gekre
gen om in Londen eens poolshoogte te
gaan nemen. Intussen is dan weer de
persconferentie gekomen die zijn reis
haast zinloos maakt, maar hij is ge
gaan.
Op de fles?
Er zijn enige mogelijkheden. Een ervan
is het doodeenvoudig tot een breuk te
la een komen tussen de vijf en Frank
rijk, waardoor de E.E.G. in zijn huidi
ge vorm in feite op de fles gaat Dat is
een verantwoordelijkheid die niemand
durft te dragen: het zou ook te gek zijn.
Dus moet een compromis gezocht wor
den.
De Gaulle zelf heeft in de richting van
een associatie gewezen, maar daar voe
len de Britten niet voor. Terecht: want
die positie geeft hun geen enkel recht,
geeft ze wel enige voorrechten, maar
die kunnen van de enr dag oo de an
dere weer verdwijnen als de associatie
wordt opgezegd.
Niemand verhult dat er een reeks moei
lijkheden is. die opgelost zou moeten
worden voor Londen de zevende E.E.G.-
hoofdstad is en het zou dus redelijk
zijn een soort compromis op te stel
len, dat de Britten een behoorlijk zware
taak oplegt. Maar hun dan ook dc ze
kerheid geeft dat ze lid worden zodra
die taak is volbracht. In die geest rede
neert men.
Oppositie
Alleen De Gaulle redeneert niet mee.
Hij heeft gesproken en daarmee basta.
Er is slechts een klein feitje dat de an
deren toch hoop geeft dat Parijs mis
schien - door de nood gedrongen - wat
soepeler wordt.
Giscard d'Estaing, the door zijn mede
werking met de gaullisten deze een
meerderheid in het parlement geeft,
wenst wel een Britse lidmaatschap. En
zo zijn er meer tekenen dat de Fransen
niet meer zo automatisch slikken wat
de oude generaal hun belieft voor te
schotelen. Kan in Parijs de toestand zo
groeien dat de president, eenvoudig om
medestanders te behouden, wat water
in zijn wijn doet, dan zijn er kansen.
Tenslotte is er één kenmerk van de
Franse president dat hij zich tot dusver
altijd heeft weten aan te passen aan
hetgeen hij als onvermijdelijk zag: zo
ging het bijvoorbeeld ook in Algerije.
Jammer is alleen dat de vijf anderen
daar zelf weinig aan kunnen bijdragen
Het wachten is maar op de reacties van
de andere Fransen.
t
Het jaar strompelt op zijn laatste be
nen. Het rept zich, voor zover die stram
geworden onderdanen reppen toelaten,
naar de Oudejaarsavond. Maar vóór het
zover is en we weer vette vingers kun
nen halen aan besuikerde oliebollen en
buikige appelflappen, is er al het nodige
feestwerk verzet. Letterlijk, want het
plaatsen van de kerstboom, hoe feeste
lijk op zich ook, blijft werk.
Wie het liefdevol bereiden van bouten
geen werk noemt, heeft nooit een huis
vrouw op 24 december aan de arbeid
gezien. Ja, en dan zijn er de kaarten
en kaartjes. Gelukkig Kerstfeest - Voor
spoedig Nieuwjaar. Miljoenen papieren
wensen, kleine en grote, mooie en foei
lelijke, zwart-witte en helgekleurde. Een
baaierd van wensen, niet te tellen! En
het worden er elk jaar meer, zeggen de
posterijen.
U frankeert ze natuurlijk met kinder
zegels, uw kerst- en nieuwjaarskaarten.
Ja. dat doet U toch? Op uw kerstpost
horen kinderzegels, daar kunt U ge
woon niet onderuit! Bij het warmste,
huiselijkste feest van het jaar horen
■warme gedachten, gedachten aan kin
deren voor wie er ook Kerstmis en
Nieuwjaar zal zijn, allicht, maar anders,
misschien toch wel minder warm en
minder huiselijk. He* is eigenlijk heel
wonderlijk dat er nog zoveel mensen
zijn die vergeten kinderzegels op hun
late decemberpost te plakken, die ver
geten dat er kaarten „voor het kind"
zijn (heel mooie kaarten waar uw vrien
den en kennissen in het buitenland be
paald gelukkig mee zullen zijn).
Want natuurlijk is het een kwestie van
vergeten, van er in de drukte niet aan
denken.
Dat zal U deze keer niet overkomen. U
bent er nu tijdig aan herinnerd. Uw
postkantoor heeft genoeg kinderzegels.
Een inbraak bij de familie Van E. aan
de Dennenweg heeft een nog onbekende
dader een buit van ongeveer 900,
opgeleverd. Via een ingeslagen ruit heeft
men zich toegang tot de woning ver
schaft. In een bureaukast trof men een
envelop aan, waarvan de inhoud, be
staande uit een bedrag van 850,
werd meegenomen. Hetzelfde lot onder
ging de betrekkelijk kleine inhoud van
een portemonnaie, die elders in het
huis werd gevonden. Van de dader(s)
ontbreekt nog elk spoor.
'1
De sneeuw die heel Nederland een „wit-
weekend", „witter kan het niet", bezorg
de, heeft ook Soest niet onberoerd ge
laten. Buiten de enorme last die de le
veranciers zaterdagmorgen ondervonden
bij het afleveren van hun produkten,
ondervonden en ondervinden de mannen
van Gemeentewerken nog steeds grote
last van deze eerste winteraankondiging.
„Het verlangen om mens te worden" is
de titel van het Kerstspel, dat op de
3e Adventszondag wordt opgevoerd in
het kerkgebouw van de afdeling Soest
van de Nederlandse Protestantenbond.
Aan dit spel werken voornamelijk jon
geren mee, die ons naar Zweden zullen
voeren, daar waar de geheimzinnige
Trollen leven.
Een van deze Trollen - de Bosman -
komt in nauwer contact met d - men
sen. Hoe hij tenslotte mens wordt, via
de kribbe van Bethlehem, kunt U zon
dag a.s. meebeleven.
Er wordt véél gezongen in dit spel, dat
voor jongeren en ouderen zeker de
moeite waard is.
Voor nadere bijzonderheden verwijzen
wij naar de advertenties in dit blad
van vrijdag a.s.
Zeven dagen zult ge rusten en drie da
gen werken, zegt de kalender van 23
december tot en met 1 januari a.s. Om
dat de kerstdagen en nieuwjaar dit
jaar zo vallen, zal menigeen in de ver
leiding komen, om de overblijvende
drie werkdagen ook maar vakantie te
nemen.
Het is niet zo'n vreemde gedachte. Men
kan dan van tien dagen rust genieten,
terwijl het maar drie verlofdagen kost.
Vooral voor degenen die het de afge
lopen maanden heel erg druk gehad
hebben, is zo'n extra rust een gezonde
oplossing ?n beslist medisch verant
woord. Misschien zelfs wel noodzake
lijk.
Leek het er in de vroege zaterdagmor
genuren nog op dat de dooi de over
hand zou krijgen, al heel vlug bleek dat
de vorst zou zegevieren.
De straten veranderden in onbegaanbare
modderpoelen, de vooral in Soest-Zuid
staande bungalows en landhuisjes ver
anderden in „kerstkaart-achtige" versie
ringen, terwijl de Soester Duinen een
metamorfose ondergingen, en gelijkenis
met de buitenlandse wintersportcentra
gingen vertonen.
Honderden enthousiastelingen worstelden
zich met hun sleeën naar de toppen van
de dik besneeuwde duinen, om zich met
duizelingwekkende vaart in het dal te
laten glijden, terwijl de meer serieuze
wintersportbeoefenaren zich met hun
skieën iets afzonderden en op hun lange
latten, voordat de verre reis naar het
buitenland gemaakt wordt, probeerden
of het vorig jaar geleerde nog in de be
nen zat.
De plotselinge witte winterweelde heeft
zaterdag en zondag tal van mensen,
voorzien van alle mogelijke sneeuw-
sportattributen, naar de Soester bossen
en duinen getrokken. Zowel rond pa
leis Soestdijk en kasteel Drakensteijn te
Lage Vuursche als in Soest boden de
bossen een welhaast zomerse aanblik,
althans wat het aantal mensen betreft.
De ellende voor velen kwam pas tegen
het invallen van de duisternis, toen zij
tot hun schade moesten ervaren, dat
achteloos in de bermen en bossen ge
reden auto's zich niet zonder meer weer
op de goede weg lieten brengen. Menig
maal moest pure mankracht de dienst-
weigerende techniek te hulp komen. En
daarmede was het nog niet afgelopen,
want vervolgens raakte men op ver
schillende plaatsen (o.a. de Biltseweg)
verzeild in langzaam voortschuifelende
files, die af en toe een lengte van enige
kilometers bereikten.
Zoals reeds gemeld wordt deze
week, in het gebouw achter het
gemeentehuls, een tentoonstel
ling gehouden betreffende de
toekomstige ontwikkeling van
Soest.
Deze tentoonstelling is geopend
op:
dinsdag 12 december 1967 van
14.00-17.00 uur en van 19.30-
21.30 uur;
woensdag 13 december 1967 van
19.30-21.30 uur;
donderdag 14 december 1967 van
14.00-17.00 uur en van 19.30-
21.30 uur;
vrijdag 15 december 1967 van
19.30-21.30 uur;
zaterdag 16 december 1967 van
14.00-17.00 uur.
Soest, 8 december 1967.
Overigens hebben sneeuwval en glad
heid de weggebruikers wel tot voor
zichtigheid gemaand, maar in Soest heb
ben zich geen ongelukken van noemens
waardige omvang voorgedaan. Het bleef
bij en1 ge auto's, die in de sneeuw ble
ven steken.
Waar de meeste mensen onder winter
se omstandigheden bij een kachel of
andere warmtebron weer wat op tem
peratuur trachten te komen, probeerde
zaterdag de Baarnaar H. J. van D. om
van binnenuit de koude te trotseren.
Hij drukte en sloeg vervolgens een fles
sterke drank achterover, met het resul
taat, dat hij enkele uren later voor het
station Soest letterlijk en figuurlijk in
de kou zat. De pas twintig jaar oude
jongeman bleek namelijk te voldoen aan
een signalement, dat kort tevoren de
wijnhandelaar Brouwer had opgegeven
van een man, die hem had opgelicht.
De Baarnaar had zich bij hem in de
winkel vervoegd, een fles cognac be
steld en een krat bier en was daarna
verdwenen. De fles had hij maar vast
meegenomen, de flesjes bier liet hij op
een achteraf niet bseaand adres bezor
gen. Bij een naburige slager ging hij
op dezelfde wijze te werk. Zijn gulzig
heid heeft hem echter uiteindelijk par
ten gespeeld.
Hij is voor zover bekend echter de
enige geweest, die erg veel last van
het plotselinge winterese weer heeft ge
had.
Wie heeft er niet gefantaseerd wat hij
zou doen, als hij eens de honderdduizend
won in de staatsloterij of alle kruisjes
had in de voetbalpool?
De stoutste fantasieën worden nog over
troffen door de werkelijkheid als u het
geluk beschoren was geen honderddui
zend, maar een miljard gulden te win
nen Want als u dat miljard dan
spoorslags naar een bank zou brengen
om het te beleggen tegen een rente van
4 °;'o,zou het mogelijk zijn dagelijks die
honderdduizend (die u immers begeerde)
op te strijken!
U moet dan natuurlijk niet de moeite
nemen, het gewonnen totaalbedrag eerst
even te gaan natellen. Met dat tellen
gaat namelijk een aantal dagen verloren
en gedurende die tijd zou u nog geen
rente ontvangen, omdat uw kapitaal nog
niet belegd was. En dat aantal dagen
zou u nog lelijk tegenvallen.
U kunt maar met een beperkte snelheid
geld tellen. Laten we eens aannemen,
dat u er erg rap in bent, omdat u dat
dagelijks doet. Dan haalt u met moeite
3.000 guldens per uur. Natuurlijk maakt
u wel overuurtjes voor dit goede doel.
U zult er graag zestien uur per dag
Hoe fel de gevechten ook zijn, elke
keer weer duiken geruchten op over
nieuwe pogingen om tot vrede, of op zijn
minst een wapenstilstand te komen. In
Vietnam zelf uit zich dat in verhalen
over een zogenaamd gevangen genomen
hoge functionaris van het nationale be
vrijdingsfront, die alleen maar naar Sai-
gond zou zijn gekomen om contact op
te nemen met de Amerikaanse ambas
sade. Andere berichten reppen van con
tacten tussen het bevrijdingsfront (of
de Vietcong, de gewapende afdeling
daarvan)' en de Amerikanen in Thai
land.
Dat zijn altijd berichten die ontkend
worden om twee redenen. Als de be
sprekingen er zijn en succes willen heb
ben, zullen ze in het diepste geheim ge
voerd moeten worden. Voortijdige mel
dingen van besprekingen zouden de
schijn wekken dat de ene of de andere
partij om het gesprek gevraagd heeft,
een teken van zwakte dat geen zich kan
permitteren.
Aan de andere kant is het ook zo dat
men over deze gesprekken niet kan
spreken omdat de oorlog niet alleen een
zaak is van de Amerikanen en de
Vietcong. De eersten hebben ook te
maken met de Zuidvietnamse regering,
de tweede met de Noordvietnamese en
bovendien waarschijnlijk ook in hoge
mate met de Chinezen.
Zo ontstaat altijd een botsing tussen de
diplomatieke noodzaak voor beide strij
dende partijen niet elk contact met el
kaar te verliezen en de eisen van de
propaganda, de psychologische oorlogs
voering. om dergelijke contacten als on
mogelijk af te schilderen.
Men mag daarom aannemen dat er wel
degelijk enige contacten zijn tussen de
twee partijen. Behulpzaam kan onder de
huidige omstandigheden zijn, dat in
elk geval Peking op dit moment niet
meer n de meest oorlogszuchtige stem
ming is.
De culturele revolutie daar is vrij plot
seling afgezwakt: men hoort niet meer
van strijd tussen pro- en anti-mao-groe-
pen, er worden geen buitenlandse am
bassades meer gebrandschat en de rode
gardisten schijnen nu eindelijk terug
gestuurd te zijn naar de schoolbanken.
Zelfs de felle aanvallen op president
Lioe, die nog altijd zijn zetel bezet, zijn
verstomd.
Het leger maakt de indruk de strijden
den uit elkaar te houden. Dat betekent
ook dat dit leger de handen vol heeft
en geen behoefte heeft aan een toene
ming van het risico dat het Noord-
Vietnam te hulp moet komen - met
materiaal rt met mensen.
Wellicht speelt dit door het achterhoofd
van de Britse premitr Wilson, die voor
nemens heeft om weer eens een grote
diplomatieke toer t^ gaan maken met
Washington en Moskou als stopplaatsen.
A de orde zullen vele andere proble
men komen, maar het zou vreemd zijn
als Vietnam niet ter sprake kwam. En
het is bekend Brits recept dat de pre
mier poogt op internationaal terrein een
succes te boeken als hij met binnen
landse moeilijkheden sukkelt.
Misschien een beetje egoïstisch motief
dan, maar als Wilson inderdaad slaagt
het tot een gesprek te laten komen tus
sen de strijdenden in Vietnam, hoeft
niemand daarover ondankbaar te zijn.
KANTMAN
aan doorwerken en met acht uren slaap,
eten, toilet maken, ander werk en ont
spanning genoegen nemen. Dan kunt u
het in ongeveer 55 jaar redden en dan
naar de bank hollen, waar men het geld
bij ontvangst nog eens zal overtellen.
Want geen bank gelooft u op uw eer-
ijke gezicht als u aan het loket zegt:
Hier is een miljard, ik heb het zelf al
geteld. Er kon eens één gulden aan man
keren.
U kunt een miljard gulden bij elkaar
sparen, als u week-in week-uit in een
loterij de honderdduizend zou (kunnen)
winnen. Als u daar vroeg mee begint,
hebt u na tachtig jaar nog maar vier
honderd miljoen bijeen, maar dat is voor
jonge mensen geen bezwaar. Die zullen,
gezien de stand van de medische weten
schap tegen die tijd. misschien wel twee
honderd jaar oud worden en als ze nu
maar geen enkele week vergeten het
goede lotje te kopen waar de 100.000 op
valt, kunnen ze in het jaar 2168 het
miljard bereiken.
Ze moeten dan nog wel 55 jaar tellen
bij de bank, maar misschien is er tegen
die tijd ook een telmachine uitgevonden
die het in tien jaar doet.
Wilt u die jaren tellen sparen, dan kunt
u uw miljard gulden ook terstond gaan
uitgeven. U gaat dan met uw geld. dat
niet in uw portefeuille past maar wel in
zo'n duizend 10-tons vrachtwagens, de
winkels langs. Dat veroorzaakt wel da
gelijks een fikse verkeersopstopping,
maar de boetes kunt u gemakkelijk be
talen. Het zal u zelfs nog moeite kosten
om uw geld in 75 jaren kwijt te raken.
Dat lukt alleen als u er helemaal geen
rente van wilt hebben, anders krijgt u
er elke dag weer een ton bij.
Zonder die rente zult u nu dagelijks
36.000 moeten besteden, ofwel ieder uur
1500,Dat wil zeggen, dat u zich per
dag 4 auto's van ƒ9.000 moet aanschaf
fen, of 12 kleurentelevisietoestellen, of
200 herencostuums, of per uur 600
pocketboeken. Wilt u het geld liever be
steden om er eens lekker van te eten
en te drinken, dan zult u bijvoorbeeld in
het duurste restaurant 400 complete di
ners van 40,kunnen laten serveren
elke dag en daarbij nog 400 flessen
champagne moeten leegdrinken. En dan
is er nog genoeg over voor 100 porties
oesters, en 100 warme lunches, en 250
sorbets, en 1000 borrels, en 2000 kro
ket jes en 2000 kopjes koffie, inclusief
fooien.
De moeilijkheid is, dat u nooit tijd hebt
om uw roes uit te slapen, want de vol
gende dag moet u alweer vroeg op om
opnieuw 36.000,—: kwijt te raken.
