Soest toen - Soest nu
Heintje Davids 80
jaar
DE MAN VAN
KHE SANH
DOKTER J. H. W. TERVOERT
na een langdurige slopende ziekte,
toch nog plotseling overleden
EIGEN RUITEN
Het oog gericht op
het minimumloon
KORTZICHTIG
GEKIBBEL
ANNO 1968
Dinsdag 13 februari 1968
47e jaargang no. 12
Uitgave Drukkerij Smit - Soest
Bureau voor redactie en administratie Van Weedestraat 29a. Soest
Tel. 2566 - Postgiro 126156
Soestenaar ernstig gewond
bij aanrijding in Baarn
K.R.O.-medewerker in
Baarn verongelukt
Carnaval
POLITIE TEL 4444
TEL. BRANDWEER 3 3 3 3
Artieste van top tot teen
Artiestenpalet in
Zonnegloren
Ned. Chr. Vrouwenbond
vierde 10-jarig bestaan
Frontale botsing in
Middelwijkstraat
Te9d®6!tf*i§!fim#r
ziekenauto 5910
Noerdarweg 23
SOESTER
OURANT
Abonn. p. kwart, f 3.per post f 4.25.
Verschijnt Iedere dinsdag en vrijdag
De grote reeks Vietcongaanvallen op
Zuidvietnamese steden en als vervolg
het begin van de slag om de Ameri
kaanse basis Ivhe Sanh verraden de
hand van Vo Nguyen Giap, de Tijger
van Dien Bien Phoe. Vijfenvijftig jaar
is de Noordvietnamese opperbevelheb
ber en minister van defensie en hij
heeft 41 jaar ervaring in allerhand ver
zet.
Als jongetje van veertien behoorde hij
tot een partij die het vertrek der Fran
sen uit Lndo-China eiste en hij leidde
als student betogingen. Zo kreeg hij al
spoedig de politie achter zich aan. die
in 1939 zijn vrouw arresteerde. Zij
keerde nooit uit de cel terug. Hij vlucht
te naar China waar toen juist Mao Tse-
toeng zijn strijdmacht vormde in een
zame bergstreken. Nog tijdens de twee
de wereldoorlog keerde hij terug met
de opdracht een guerillalegertje te vor
men, dat juist op tijd enige omvang
kreeg: na de Japanse capitulatie, maar
voor de Fransen teruggekeerd waren in
Hanoi kon de Vietminh daar een rege
ring uitroepen van de Volksrepubliek
Vietnam.
Giap werkte als minister van binnen
landse zaken eerst enigszins samen met
de terugkerende Fransen. Met hen on
derhandelend zette hij zijn voornaamste
tegenstanders in de cel en trainde hij
zijn snel groeiend leger.
Hoge prys
In december 1946 begon hij zijn aan
val op de Fransen, een acht jaar du
rende jungle-oorlog die eindigde met
de slag om Dien Bien Phoe. Dat was
geen in alle opzichten glad verlopende
strijd. In 1951 leed de Vietminh ge
weldige verliezen tijdens zijn eerste
grote, georganiseerde offensief - zo on
geveer als dit keer enorme aantallen
Vietcongs sneuvelden. Een feit dat Giap
voor lief heeft genomen. Het was de
prijs die hij niet alleen betaalde voor
grotere ervaring in de verdere strijd,
maar waartegenover ook een grote poli
tieke winst kwam te staan.
Ook in dat opzicht lijkt het of Giap
De 19-jarige R. J. E. N. uit Soest is za
terdag op de Hilversumsestraatweg in
Baarn vrij ernstig gewond geraakt bij
een verkeersongeluk. De jongeman wil
de in een bocht een voor hem rijdende
vrachtauto gaan inhalen. Juist toen hij
naast de vrachtwagen reed, naderde
een tegenligger. De vrachtautobestuur
der, de 21jarige G. A. B. remde bij en
gaf de ander de gelegenheid om zich
in te voegen. N. deed dat echter te
plotseling, waardoor zijn auto aan het
slippen ging. De wagen draaide enkele
malen om zijn as. ramde een paar be
tonnen bermpaaltjes en enkele bomen
en schoot toen de weg weer op, waar
de auto werd aangereden door de zo
juist ingehaalde vrachtwagen. De per
sonenauto werd naar de linker weghelft
geduwd en daar nogmaals aangereden.
De personenauto werd volkomen ver
nield. De bestuurder, die pas kort te
voren zijn rijbewijs had gehaald, moest
met een zware hersenschudding naar
het ziekenhuis in Baarn worden ge
bracht.
Op rijksweg 1 onder de gemeente Baarn
is zaterdag de 56-jarige K.R.O.-mede-
werker H. J. A. Nijkamp uit Hilver
sum verongelukt. Hij passeerde op de
rijksweg met grote snelheid een paar
vrachtauto's en moest toen uitwijken
voor een tegenligger. De heer Nijkamp
stuurde te scherp naar rechts waardoor
hij in de berm terecht kwam. Bij een
poging om weer op de weg te komen,
sloeg de auto half om. Op twee wielen
schoot de wagen tussen twee auto's
door weer de weg op, sloeg toen over
de kop en kwam enkele meters verder
weer op zijn wielen terecht.
De bestuurder was echter inmiddels uit
de wagen gevallen en met ernstige in
wendige kneuzingen en een schedel-
basisfractuur op de weg terecht geko
men. In zorgwekkende toestand is hij
overgebracht naar het zriekenhuis in
Baarn. waar hij enkele uren nadien is
overleden.
zijn verliescijfers van nu voor lief
neemt omdat hij de Amerikaanse po
litiek een geweldige klap heeft kunnen
toebrengen. Giap beseft dat zijn strijd
toen net als die nu niet alleen een mi
litair gevecht is. maar in de eerste
plaats een politieke. Zijn verliezen zijn
hem waard te bewijzen dat toen de
Fransen en nu de Amerikanen niet in
staat zijn veiligheid te garanderen in
hun gebieden.
Zijn strijdmethode staat beschreven in
zijn boekje Volksoorlog, volksleger -
net als de opvattingen van Mao op dit
gebied ijverig geraadpleegd door re
volutionairen overal ter wereld. Mao
en Giap ontlenen beide een groot deel
van hun theorieën uit de historie, bei
den zelfs wel aan dezelfde Soen Tzoe
die een paar eeuwen voor het begin
van de jaartelling in China leefde en
opstandigen de raad gaf voordeel te
slaan uit hun geringe aantal door de
tegenstander te dwingen over een zo
groot mogelijk gebied verspreid te
werken. De totale numerieke overmacht
van de tegenstander kan dan geneutra
liseerd worden door met volle kracht
telkens een buitenpost aan te vallen.
Taktiek
Bijna twee en een halve eeuw praktijk
van deze leerstelling werd bekroond
door de slag bij Dien Bien Phoe, waar
de Fransen op een voorpost vrijwel de
totale Vietminh-kracht kregen te door
staan op een ongunstig punt: ver van
de grote steden, geïsoleerd in de jung
le, gelegen in een dal zodat ontsnap
pen moeilijk was voor de verdedigers
de heuvels rondom de aanvallers
alle kans boden. Een beschrijving die
ongeveer ook opgaat voor Khe Sanh nu.
De Fransen moesten in Dien Bien Phoe
capituleren vooral ook doordat het weer
slecht was en de verbindingen door de
lucht uitvielen, factoren die ook nu
meespelen kunnen, zij het dat het mili
tair apparaat van de V.S. wel wat ge
perfectioneerd er is dan dat van de
Fransen toen.
Overigens was het winnen van de slag
bij Bien Phoe indertijd voor de Fransen
militair niet vernietigend. Zo groot was
het verlies aan troepen of terrein niet.
De politieke gevolgen waren het ver
schrikkelijkst voor Parijs: men zag geen
perspectief meer in voortzetten van de
strijd waarin de Vietminh nooit geheel
en al uitgeroeid kon worden en altijd
door nieuwe aanvallen mogelijk blijven,
zodat het land nooit tot rust kon ko
men. En liever dan voortdurend te
blijven bloeden voor een uitzichtloze
zaak, wilden de Fransen dan maar
verdwijnen.
Het is een taktiek die nu ook tegen de
Amerikanen wordt toegepast. En tussen
haakjes een taktiek waarin de Vietna-
mezen een enorme ervaring hebben.
Opgedaan in hun eeuwenlange strijd
tegen de Chinezen, die deswege nog
steeds niet zo erg populair zijn in
Vietnam dat het liefst een soort Azia
tisch Joegoslavië zou willen worden,
los van alle blokken de eigen zaken
opknappend.
In het streekziekenhuis „De Lichten
berg" te Amersfoort is zondag toch nog
plotseling overleden de in Soest en ver
daarbuiten overbekende huisarts J. H.
W. Tervoert, officier in de Huisorde
van Oranje.
Dr. Tervoert, die zich al enige tijd in
zijn praktijk liet vervangen, werd sinds
enige dagen verpleegd in het Amers-
foortse ziekenhuis.
Er waren vooral de laatste tijd totaal
geen symptomen aanwezig, die er op
zouden kunnen duiden, dat zijn nog
jonge leven in dit ziekenhuis abrupt
zou worden afgebroken.
Dokter Tervoert werd in 1920 in Win
terswijk geboren.
Na de tweede wereldoorlog studeerde
hij aan de medische faculteit te Utrecht,
waar hij in 1950 afstudeerde.
Direct na het afsluiten van zijn studie,
legde de militaire dienstplicht de eerst
volgende twee jaren zijn toekomstplan
nen aan banden.
Na met groot verlof gezonden te zijn,
volgde een korte periode waarin geas
sisteerd werd te Geldermalsen, het be
gin vormend van zijn loopbaan als
huisarts.
In november van 1952 kwam dokter
Tervoert naar Soest en assisteerde daar
dokter De Vos, een periode die tevens
bedoeld was als aanlooptijd voor het
overnemen van de gehele praktijk in
januari 1953.
Spoedig na deze praktijkoverneming
volgde de eervolle benoeming tot huis
arts van de koninklijke familie.
Naast de vele comitees waarin dokter
Tervoert zitting had. was hij bestuurs
lid van de Huisartsen Vereniging
Amersfoort en Omstreken, lid van Be
stuur van de Nederlandse Vereniging
Voor Luchtvaartgeneeskunde, terwijl hij
een van de vaste docenten was van de
Koninklijke Nederlandse Vereniging
Eerste Hulp Bij Ongelukken afd. Soest.
Het stoffelijk overschot zal aanstaande
donderdag, om half vier, na een rouw
dienst in de ..Jeugd!:er'.:" te Winters
wijk, worden bijgezet in het familiegraf
aldaar.
De ontevredenheid van het publiek over
het gebodene in onze hedendaagse cul
tuur neemt hand over hand toe. We
weten al hoe grote groepen museum
bezoekers reageren op de modernste
schildersuitingen, hoe menigeen oor
deelt over de elektronische ongewekte
absurde klanken die men hedendaagse
muziek noemt en hoe de schouders
worden opgehaald over moderne ge
dichten. Er wordt ook misprijzend ge
oordeeld over de moderne literatuur. En
er komt verzet tegen de geringschatting
van dat deel van het publiek dat betere
waar verlangt voor zijn geld.
In Maastricht waren het leerlingen van
de toneelschool die die belachelijke
vertoning van het ondermaatse stuk
„Hooggeëerd publiek" niet namen, om
dat het hooggeëerde publiek door de
schrijver zo veracht wordt, dat hij het
voortdurend beschimpt. Als de cultuur
in ons land op die wijze voortgaat het
publiek te onderschatten en te misbrui
ken, zal het publiek steeds meer de
theaters, concertzalen en musea gaan
mijden. Eu dan zal onze Staten-Gene
raal ook wel eens danig in de subsidies
lainnen gaan snijden.
Maar misschien willen deze „artiesten"
graag hun eigen ruiten ingooien.
Nog enkele weken en dan is ook bij de
Soester Jongeren Sociëteit het rijk voor
prins leut en zijn gevolg.
De voorbereidingen zijn reeds in volle
gang en zondag 25 februari word het
grote carnavalsbal gehouden in het
Ludgardisgebouw.
Om het bal in de sfeer van de carna
val te brengen, is het verplicht enigs
zins gecostumeerd te verschijnen, Men
hoeft er echter niet onherkenbaar uit
te zien, doch heel eenvoudig anders dan
anders.
De belangstelling is reeds zeer groot,
zodat is besloten voorverkoop te houden
op de dansavond van 17 februari a.s.
en bij Frans Holthuizen, Noorderweg
27.
Zaterdag a.s., 17 februari, is er weer
dansen in het Ludgardisgebouw, ditmaal
met medewerking van een goede en
zeer bekende group uit Arnhem „The
Atlantics".
Als er één vrouw in Nederland is die
iets van het artistenleven weet, dan is
dat wel Henriëtte Davids.
Zij kwam op in een tijd toen het nog
niet zo gemakkelijk was in de klein
kunst aan de slag te komen. Toch heeft
zij dit geprobeerd en zelfs nu op haar
tachtigste kan zij zich nog in een bij
zondere populariteit verheugen.
Men kan bij haar spreken over een er
varing met alle facetten van het artis
tenleven. Zij heeft opgetreden in re
vues, toneelstukken en films, tevens was
zij zangeres van levensliedjes en droeg
zij sketches voor.
Dit alles heeft zij moeten leren in de
harde leerschool van de praktijk.
Eens heeft zij gezegd: „Het is niet zo
moeilijk de mensen te laten lachen,
maar je moet ze ook kunnen laten
huilen."
Wie denkt dat Heintje gemakkelijk op
de planken kwam omdat haar hele fa
milie artiest was heeft het lelijk mis.
Haar vader zei altijd: „Jij bent te klein
en te lelijk".
Al het geld voor opleidingen ging naar
de jongens van het gezin omdat haar
vader redeneerde dat de meisjes wel
zouden trouwen.
Toen de kinderen groter werden gingen
haar broer en haar zus Louis en Rika
optreden als duo, zij werden begeleid
door de andere broer Hakke op de pia
no. De benjamin Heintje wilde ook dol
graag op de planken laten zien wat ze
kon, maar haar vader zei heel beslist
„nee" en stuurde haar naar een atelier
waar ze de hele dag petten moest naai
en.
Dit hield de kleine Heintje, met haar
temperament niet lang vol. Zij wist
haar zin door te drijven en eindelijk,
12 jaar oud, zou zij voor het eerst op
de planken mogen. En de kleine durfal
bracht haar debuut nog tot een goed
einde. Maar dit optreden was natuurlijk
maar „kinderwerk".
Lange strijd
Haar eerste grote kans kreeg zij bij
de revue-koning van die dagen, Henri
ter Hall. En ondanks het feit dat haar
broef fel tegen haar optreden ageerde,
ging dit door en werd het een daverend
succes. Hij vermoedde toen nog niet dat
hij jarenlang met haar voor het voet
licht zou verschijnen als duo.
Aan het optreden van Rika kwam een
einde omdat deze ging trouwen. Heintje
wou haar plaats naast Louis innemen.
Maar zo gemakkelijk ging dat niet.
De recreatiezaal van sanatorium Zon
negloren was donderdagavond geheel
bezet met patiënten en verpleegsters
voor het bijwonen van het artiesten-
palet, dat een aantrekkelijk programma
ten tonele bracht.
Hoofdzuster Deenink verwelkomde het
artiestenpalet en hoopte, dat de patiën
ten een gezellige avond mogen hebben.
Het uitgebreide programma werd ge
opend door de accordeonist André Tel-
derman, die veel bekende liedjes speel
de, die werden meegezongen.
Odille, bekend uit de Rorrnie Tober-
show, zong vier liedjes uit haar repor
tore en genoot veel bijval.
De goochelaar Haurina bracht vele
staaltjes van zijn kunnen, waarbij een
vrouwelijke en een jeugdige patiënt
hulp verleenden tot vermaak van de
andere patiënten. Het Rithm Trio „Die
Drei" wisten uit hun mondorgels de
schoonste liedjes te toveren.
Het werd voor de vele patiënten en
zusters een aangename avond.
Niets wat zij deed was goed genoeg in
zijn ogen. Uren repeteerden zij en
maakte hij zijn aanmerkingen en er
waren heel wat geduld en doorzettings
vermogen voor nodig om te komen waar
zij wilde. En dat was: naast Louis op
de Bühne.
Eindelijk gelukte haar dit ook. Louis'
bezwaren verdwenen als sneeuw voor
de zon en al haar geploeter werd be
loond, toen er na hun eerste optreden
een daverend applaus opklonk. En dat
applaus verminderde bij de volgende
keren niet. Integendeel. Heintje had be
wezen dat zij talent had.
Haar ster stijgt
Jarenlang trad zij op met Louis in het
Floratheater in Amsterdam dat door
hun toendoen tot ver over de grenzen
bekend werd. In die tijd traden zij ook
op in Engeland, Duitsland en Frankrijk
en oogstten vooral veel succes met de
door Louis geschreven schets „Moder
ne dienstboden".
In 1914 trouwde zij met de journalist
Philip Pinkhof die teksten schreef on
der de schuilnaam Rido. Louis moest
in dienst en Heintje ging zelfstandig op
treden. Vele liedjes en revues heeft
haar man voor haar geschreven. In
1915 werd de première van de door
Rido geschreven revue „Loop naar den
duivel" een grandioos succes.
In zes films heeft zij gespeeld. Haar
debuut bij de film maakte zij met het
vermaarde volksstuk „De Jantjes", zij
speelde hierin de slonzige Na Druppel.
In 1939 overleed haar broer Louis en
dit was een zware slag voor haar. Eni
ge tijd later brak de tweede wereld
oorlog uit en kwam er voorlopig een
einde aan haar optreden. Zij dook on
der en hield zich o.m. schuil in het
lijkenhuis van een Utrechts ziekenhuis.
Na de oorlog
Al was zij een tijd weggeweest, het
publiek bleek haar nog niet vergeten
te zijn. Zij kreeg weer donderende ova
ties voor haar oude successen „Omdat
ik zoveel van je jou", „Draaien altijd
maar draaien", „We gaan naar Zand-
voort".
Toen ze 68 jaar oud was, nam ze af
scheid van het publiek. Twee maanden
later kwam plotseling haar man te
overlijden en de eenzaamheid diende
zich aan. Zes jaar heeft dit geduurd en
zij was niet gelukkig.
Op een gegeven moment vroeg Tom
Manders haar voor zijn programma St.
Germain des Prés. Zoals zij zelf vroe
ger haar broer en vader overreedde
deed Tom Manders dit nu haar. Zij
maakte een grandioze come-back en
ging weer her en der in het land op
treden. 't Was gewoon aandoenlijk om te
zien hoe zij een zaal jonge „Jantjes" op
het vliegkamp Valkenburg aan het
„deinen" kreeg.
Nu is zij tachtig jaar. Zij treedt niet
zoveel meer op, maar wel heeft zij
voor haar verjaardag een langspeel
plaat gemaakt met oude en nieuwe
liedjes, welke vandaag op haar ver
jaardag, 13 februari, uitkomt.
Zij bezit een voor haar leeftijd grenze
loze vitaliteit en weet de mensen ook
pratend te boeien, dat bewees wel haar
optreden in „Mies en scène".
Zij woont tegenwoordig op het rustige
Raphaëlplein in Amsterdam, de stad
waarvan zij ereburgeres is. Velen zul
len haar vandaag weer huldigen want
nog altijd blijkt de naam Heintje Da
vids een begrip voor jong en oud te
zijn, hoe vreemd het andere en voor
al moderne artiesten, ook voorkomt.
Bij de aanvang van het welvaartsjaar
1968 bedroeg het laagste loon in Neder
land 128,per week. Werkgevers en
vakcentrales zijn het er over eens ge
worden dat hier nog eens drie gulden
per week bijslag op zal worden gelegd
zodat de minimum-loon-trekkers met
tenminste 131,per week naar huis
gaan. Huurverhoging, toeneming van al
lerlei premies en toegenomen belasting
druk zijn de oorzaak geweest van deze
extra bijslag.
Wij gunnen de minimum-loontrekker dit
extraatje van harte. Wij moeten voor
komen dat er noodtoestanden gaan ont
staan. Het is echter gebleken dat wij
niet precies weten hoeveel minimum-
trekkers er zijn in Nederland. Het is tijd
om eens uit te zoeken hoeveel mensen
er nog een zeer laag inkomen hebben
en wat zij met dat inkomen kunnen
doen bij doelmatige besteding.
Daarnaast wordt het zaak om te zorgen
dat er boven het minimum-inkomen een
behoorlijke opbouw komt voor lonen
van beter gekwalificeerde mensen. Die
opbouw moet zodanig zijn dat bij de
stijging van het minimum-inkomen niet
bepaalde groepen in de knel komen om
dat zij minder dringende materiële wen
sen zouden hebben. De wens om minder
urgente wensen te bevredigen komt pas
na het bereiken van een bepaald levens
niveau, dat wij ons gehele volk zouden
toewensen. Waar het om gaat is dat men
ons loonsysteem niet in de war moet
schoppen omdat men met het minimum
niet kan leven. Op dat moment deugt
het systeem al niet meer. Vakbonden en
ander sociaal bewogen groepen maken
zich zo druk over werktijdverkorting,
vakantieverlengingen, pensioenrechten,
dat wij vergeten hoevelen er nog op de
rand van gebrek leven.
Laat men nu ophouden met al dat in
delen van vrije tijd in welke vorm ook
zolang bepaalde groepen in ons volk die
tijd nodig hebben om een behoorlijk in
komen te maken. Welvaart is een be
trekkelijk begrip en zij die ervan genie
ten behoren in ons volk nog tot een
kleine minderheid.
KANTMAN.
Het 10-jarig bestaan van de Neder
landse Christen Vrouwenbond afdeling
Soest, is op enigszins feestelijke wijze
gevierd in De Rank. Mevrouw C. Hoek
stra-Kok, de presidente, opende de avond
met gebed en verwelkomde de vele
aanwezigen, w.o. enige oud-bestuursle
den en afgevaardigden van afdelingen
uit de omgeving.
Mevrouw M. Klijn-Vogelsang bood na
mens het gewestelijk bestuur, de feli
citaties aan en schonk een insigne en
bloemen. Daarna kwamen de jaar
verslagen van secretaresse en penning-
meesteresse aan de orde en werden
goedgekeurd.
Afscheid werd genomen van mevrouw
A. van Riemsdijk-Kersbergen en van
mevrouw T. van Kooten-De Groot, res
pectievelijk propagandiste en contact
persoon voor het Magdalenafonds. Bei
de dames ontvingen een kleine attentie
voor het vele werk door hen verricht.
De oud-presidentes, mevrouw M. H. B.
Muurling-Voorthuis, mevrouw M. J.
Oranje-Van Leeuwen en mevrouw W.
Oosterveen-Wielenga. gaven een terug
blik over de afgelopen tien jaren, waar
in veel werk is verzet.
Mevrouw J. Wesseling-Lengkeek uit
Den Haag, bracht als voordrachtkunste
nares op voortreffelijke wijze het to-
neeltsuk ..De Quiz" en bezorgde de da
mes een aangenaam uurtje.
Mevrouw G. N. Eekel-Schaap sloot de
geslaagde avond met dankzegging.
Bij een frontale botsing tussen twee
personenauto's op de Middelwijkstraat
zijn drie personen licht gewond geraakt.
De uit Soest afkomstige P. R. M. N.
stuurde door onbekende oorzaak naar
links en kwam op de andere weghelft
in frontale botsing met een personen
auto. bestuurd door de heer J. V. uit
Nederhorst den Berg. Twee bij hem
inzittende dames raakten bij de botsing
gewond, evenals de verloofde van de
Soestenaar, die wellicht niet al zijn
aandacht op de weg had gevestigd. Bei
de auto's werden zwaar beschadigd. De
auto van N. is bovendien voor een
technisch onderzoek in beslag genomen.
De drie gewonden konden na behande
ling in Zonnegloren naar huis terug
keren.
Ondanks alle geruststellende berichten
over de vriendschappelijke verhoudingen
tussen de V.S. en Europa nemen de te
genstellingen tussen de beide wereld
delen toe. Vooral op economisch gebied
worden de moeilijkheden steeds groter.
In Amerika groeit de antipathie tegen
Europese goederen. Vooral de Franse
export schijnt er nogal onder te lijden-
De gedachten aan protectie van Ameri
kaanse goederen worden populair en
gesteund door de anti-Amerikaanse hou
ding van president De Gaulle. Dit is
koren op de molen van bepaalde krin
gen uit het Amerikaanse zakenleven dat
kansen ziet om zijn afzet ten koste van
Europese import te vergroten. Daarmee
komt de vraag op of de wereld opnieuw
een tijdperk tegemoet gaat van grote
economische gevechten en tegenstellin
gen zoals wij die ruim dertig jaar ge
leden zo overmatig gekend hebben. Het
is immers duidelijk dat na verloop van
tijd de boycot van bepaalde goederen
met een tegenactie wordt beantwoord.
Gelukkig houden de autoriteiten zowel
aan deze als aan gene zijde van de At
lantische Oceaan het hoofd koel. Men
beseft wel degelijk welke gevaren drei
gen als de tegenstellingen zich verder
toespitsen. Dan zal de werkloosheid en
de verzwakking van de economie in
verschillende landen toenemen. Daar
mee wordt de welvaartsgroei verbro
ken, die wij allen zo nodig hebben om
de in armoede verkerende landen in het
nabije en verre oosten de helpende hand
te kunnen reiken.
Het zal dus zaak zijn bij voorkeur te
zoeken naar datgene wat ons verenigt
met andere landen, met name die in het
Westen. Wij zullen ons moeite moeten
geven de gedeukte economie van Enge
land te steunen.
Wij zullen ons moeten beraden hoe de
verzwakking van het Amerikaanse geld
wezen kan worden afgedampd. Alleen
al het getroffen profijt van de jarenlang
verstrekte Marshallhulp verplicht ons
tot daden. Het is een kwestie van trouw
aan goedwillende bondgenoten niet al
leen maar ook van zelfbehoud. Hoe wei
nigen beseffen de maatschappelijke ge
volgen van voortdurende onrust en het
afbreken van goede betrekkingen. Wij
spelen dikwijls met onze toekomst alsof
het kinderspel is.
CENTRUM
Senator dr. J. W. Beerekamp, meldt
Het Parool, heeft er bezwaar tegen dat
men in de nieuwe woonwagenwet niet
meer spreekt van een woonwagenkamp
maar van een woonwagencentrum. We
worden geboren in een kraamcentrum,
gedoopt in een liturgisch centrum bij
een winkelcentrum m een industriecen
trum. Met vakantie gaan we naar een
recreatiecentrum met een sportcentrum
of een hengelsportcentrum en we eindi
gen in een bejaardencentrum, zei dr.
BeerecentTum die geen kamp gaf.
j
