serieus
Op naar de
oponder en bij
de zee-mode
Neem de
moderne
jeugd
Oudertrots
Koffietaart-klaar terwijl u wacht
Het is een bekend gezegde dat liefde
blind maakt. Even waar is overigens
dat liefde bijna helderziend maakt. In
derdaad merken we iemand van wie
we veel houden nauwelijks de scha
duwkanten op. Vaak zijn zelfs deze ons
tot op zekere hoogte dierbaar en wek
ken ze onze vertedering op. Aan de an
dere kant ontgaat het ons niet als er
iets aan schortals er iets met de ge
zondheid is of als er een of ander ver
driet verborgen wordt. En dan kennen
we ook de wegen om zulke dingen te
gemoet te treden en haast onopge
merkt steun en bijstand te geven.
Geen wonder dus dat de grote ouder
liefde van een jong echtpaar gemakke
lijk overslaat in een wel een beetje
„blinde" oudertrots. Het is op zich nar
tuurlijk best te begrijpen en heel ver-
geefelijk, maar een zeker gevaar voor
het kindje, dat in deze sfeer van over
schatting moet opgroeien, schuilt er
toch wel in. Het is er zeer bij gebaat,
dat we het reeds vroegtijdig als een
„gewoon mensbeschouwen. Dat voor
komt die sfeer van concurrentiemet
andere kinderen, andere ouders, waar
het kind doodonschuldig aan is, maar
die toch ten dele op het kleine hoofdje
neerkomt. Het kind waarover de
ouders dl te hoog van de toren blazen
zal niet winnen aan sympathie.
Wanneer we van ons kind overdreven
verwachtingen koesteren, zullen onze
eisen allicht te hoog zijn. Er zullen te
leurstellingen volgen} het kind voélt
zich tekortschieten en ontvangt een
knauw in zijn natuurlijk zelfvertrou
wen. Het omgekeerde van wat we
hoopten gebeurt, hoe moeilijker we
ons standpunt veranderen, hoe meer
we blijven hameren en aandringen, hoe
droeviger de resultaten zullen worden.
Dan wordt het tóch wel héél hoog tijd
dat we leren inzien dat het „helder
ziende" deel van onze ouderliefde eens
ingeschakeld moet worden, dat het
kind de dupe dreigt te worden van on
ze verblinde oudertrots.
Is ons kind werkelijk meer dan gemid
deld begaafd, dan zal dat niet als baby,
maar op den duur wel blijken. De ont
wikkelingen bij diverse kinderen lopen
zo verschillend, dat we on-s makkelijk
kunnen vergissen. Overigens hébben
zulke kinderen het vaak zonder een op
juttend ouderpaar al moeilijk genoeg.
Het leren mag soms makkelijk gaan,
dikwijls is het „knappe" kind minder
populair, omdat er een zekere jaloezie
van de anderen vaak onbewust
gaat meespreken. Vaak ook is een
geestelijk begaafd kind lichamelijk
weer wat minder bevoorrecht en daar
door minder opgewassen tegen sterke
re, ravottende kameraadjes.
JETTY
vooral niet te star vast moeten houden
aan verouderde begrippen.
Wat de vergelijking tussen de jeugd
van 1946 en nu betreft is mr. Kist van
mening, dat de woningnood een kwalij
ke invloed op de opvoeding van de jon
geren heeft uitgeoefend. Volgens hem
is het echter heel normaal, dat de
jeugd agressiever is geworden, want
dit is met alle bewoners van de hele
wereld het geval, ook bij de ouderen.
Hij is het met vele anderen eens, dat
de jeugd tegenwoordig veel meer ge
welddaden bedrijft dan vroeger. Maar
ook hier mag men het accent niet al
leen op de jongeren leggen, want het
zelfde beeld toont de oudere generatie.
Hoewel velen het ontkennen, gelooft
mr. Kist wel dat een belangrijk deel
van de schuld voor de verruwing ligt
bij de televisie. Vroeger vonden we het
erg als iemand werd gedood, nu knip
peren we nauwelijks met de ogen als
tienduizend kinderen in Vietnam ver
minkt rondlopen, zegt hij.
DE GROTE VERGISSING
U kunt het eens zijn met de visie van
de oud-kinderrechter uit Amsterdam,
of u kunt er een volkomen tegenstrij
dige mening over het jeugdprobleem
op na houden ,dat is uw goed recht.
Maar één ding is zeker: velen van ons
hebben het gehele jeugdprobleem ge
rangschikt in het kader van "nozems
en provo's", en dat is de grootste ver
gissing die een volwassene kan begaan.
Door de jongeren in een hokje te zetten
sluit men zich automatisch sf voor de
"aanvaardbare provocaties en demon
straties" van de jeugd. Het gevolg
daarvan is dat de jongeren het gevoel
krijgen niet begrepen en niet geaccep
teerd te worden. Het gevaar daarvan
is, dat ze nog emotioneler in opstond
komen en "ontoelaatbaar" gaan de
monstreren.
Wij willen vooral geen verwarring wek
ken door grotendeels achter de mening
van mr. Kist te gaan staan en daarom
leggen wtf er de nadruk op, dat exces
sen te allen tyde verwerpelijk zijn.
Voor gezonde demonstraties behoren
we respect te hebben en lange haren
cn baarden kunnen we het best maar
grootmoedig "over het hoofd" zien.
Een demonstratie tegen de oorlog In
Vietnam (niet tegen Amerika) of beter
nog tegen elke oorlog, moeten we bij
voorbeeld als gerechtvaardigd zien,
ook al zouden wij als volwassenen er
voor geen goud van de wereld aan mee
willen doen. Wat dat laatste betreft,
deden we het maar wèl; deed de hele
wereld het maar. Dan zou deze zinloze
mensonterende strijd spoedig tot tot
verleden behoren.
De ouderen moeten leren de moderne
jeugd serieus te nemen. Zeg niet zon
der meer "het zijn schavuiten", maar
tracht hun protesthouding te begrijpen
of in ieder geval te doorgronden. Ze
menen het echt niet zo negatief als wel
lijkt en ze zouden heel wat bijdraaien,
als ze door de ouderen in de meeste
gevallen niet zo maar zonder meer
werden veroordeeld.
Dit is de mening van de bijna 70-jarige
mr. Kist, die kortgeleden is afgetreden
als kinderrechter in Amsterdam, de
man die bovendien 20 jaar voorzitter
van het Nederlands Verbond der Ver
eniging Pro Juventute is geweest. Mr.
Kist is wel degelijk van mening, dat de
tegenwoordige jeugd anders is dan
vroeger. Ze is volgens hem zelfs veel
agressiever. Maar hij vindt tevens, dat
de ouderen er goed aan zouden doen,
zich ook zonder vooroordelen open te
stellen voor elke vernieuwing, dus ook
voor de veranderde houding van de
jeugd.
Mr. Kist verklaarde onlangs in Lunte-
ren met nadruk, dat hij zich op zijn
leeftijd beslist nog positief wenst op te
stellen tegenover de vernieuwingsten-
denzen die onder de jeugd leven. Hij
gaf toe zich vroeger ook aan de lange
haren van nozems en provo's geërgerd
te hebben. Dit is een gezonde en begrij
pelijke reactie van oudere mensen.
Maar nu vindt de gewezen kinderrech
ter deze min of meer primaire kenmer
ken van de nozems heel gewoon. Ook
in mij heeft zich een reclassering vol
trokken, zegt hij humoristisch.
Krijgen de protesterende jongeren als
kleine groep teveel aandacht? Mr. Kist
gelooft van niet. Hij herinnert eraan
dat belangrijke problemen nimmer
door een grote groep zijn opgelost of
gewijzigd. Het zijn de enkelingen, die
zich daarvoor het eerst inspannen en
als katalysator - reactieversneller
dienst doen. De jeugd beoordelen op
basis van vastliggende normen en wets
artikelen, vindt mr. Kist ten enenmale
onjuist. We moeten ervan uitgaan de
jongeren serieus te nemen en daar ont
breekt het nog maar al te vaak aan,
zegt hij.
ZOEK DE MIDDENWEG
Mr. Kist ls het niet in alle opzichten
eens met de veranderde seksuele mo
reel. De Victoriaanse moraal vond h(j
beslist niet juist, maar ln je protest
kun je ook te ver gaan, is z(jn oordeel.
Hü voelt er zeker niets voor, dat men
zich seksueel maar uitleeft totdat het
een nieuwe norm dreigt te worden. Hij
vindt dat alles in het werk moet wor
den gesteld het kind de kans tot ont
plooiing te geven en dat de ouderen
3
Op Gapri is alweer druk geparadeerd met bad- en strandmode. Tientallen
internationale ontwerpers hebben daar laten zien wat er .,op, onder en bij
de zee" in 1968 grote mode zal worden. Natuurlijk werd de show bijge
woond door persvertegenwoordigers, fotografen en genodigden uit alle
windstreken. Een internationale jury koos enkele modellen uit - onder
meer van de Parijse couturier Pierre Cardin en zijn collega Kennetb Lai-
ne - die volgens haar voor een prijs, een gouden Tiberias, in aanmerking
kwamen. En gezien het internationale karakter van deze ,.Maremode Ca-
pri 1968" mogen de uitgezochte modellen gerust representatief worden
genoemd voor de bad- en strandmode van het komende seizoen.
Daar staan de klinkende namen van de internationale couturiers wel borg
voor. Er waren dan ook weer heel wat fantasierijke ontwerpen te bewon
deren, modellen waarbij veel badstof was verwerkt. Het viel op dat de
badjasjes met capuchon of ander bijpassend hoofddeksel weer terug wa
ren op het toneel. Vanzelfsprekende waren er ook weer buitenissige mo
dellen met grillige lijnen en van opmerkelijk materialen te zien. Grote
aandacht trokken de laarzen van badstof. In ieder geval paste alles bij
zonder goed bij het milde klimaat van Capri, waar ons probleem „zomer"
geen probleem is.
Laten we hopen dat wij over 'n paar maanden aan onze stranden ook volop
gebruik zullen kunnen maken van al de daar getoonde nieuwigheden.
Dat zal allemaal van de stemming van de weergoden afhangen, dachten we
zo,
1. Links een bad jasje met revers, uitgevoerd in materiaal met glinstereffect.
Rechts een jasje met capuchon in traditioneel streepdessin.
2. De mannequin links draagt een dr. Zjivago-achtige jas van ribbel badstof met
bijbehorende laarzen en tropenhoed. Rechts: een jasje van witte badstof in
marinestijl met bikini.
3. De badnimf draagt een extravagant badjasje met een opvallend rugdecolleté.
Haar partner heeft zijn geluk gevonden in een luchtig wit strandjasje met
fantasiesluiting.
Onverwachte gasten trakteren op een overheerlijke kof f ietaart lijkt een onmogelijk
heid. Maar toch kunt u gerust aannemen dat het wel degelijk kan, mits u een klaar
gekochte taartbodem in huis hebt. Hebt u dat niet (op het moment dat u dit leest),
dan verdient het toch aanbeveling er een dezer dagen voor te zorgen. Zo'n taartbodem
bederft niet en u kunt er in noodgevallen en ook als u plotseling 'n bevlieging krijgt
om zo maar iets lekkers voor uw huisgenoten klaar te maken, veel gemak van hebben.
Maar het wordt tijd naar de koffietaart terug te keren, die u werkelijk in minder dan
een kwartier kunt „bakken". De taartbodem hebt u dus en voor de mocca-crème hebt
u de volgende ingrediënten nodig:
250 gram boter, 250 gram gezeefde poedersuiker, wat sterke koffie, slagroom
en suiker naar smaak, 8 lange vingers en gehakte noga.
Schrikt u niet van de noga, want als het hélemaal moet kan dat onderdeel van het re
cept ook worden weggelateyi. Maar lekker is het wel. U begint met de mocca-crème te
maken: boter luchtig roeren en vermengen met de gezeefde poedersuiker en sterke
koffie. Bestrijk daarna de taartbodem met de mocca-crème, bestrooi de crème met ge
hakte naga en bedek alles met een laagje stijf opgeklopte slagroom. Leg er daarna
stervormig 8 lange vingers op en spuit langs de kant èn stervormig naar het midden
walletjes van mocca-crème. Maak ook om het centrale punt van de taart een mocca-
crèmewalletje of een serie torentjes. Vul daarna de driehoekjes en het midden van de
taart op met slagroom en u kunt met een taart voor de dag komen, die een meester-
cuisinier u niet kan verbeteren. De taart is niet alleen „klaar terwijl u wacht" maar
ook op voordat u het weet.
