Gezocht:
goede tehuizen voor
fijne meubelen
Garage Stam
Ton Beuken
NA DE NEGERS
ND ROODHUIDEN ONRUSTIG
R 8 5595,— - R10 6250,-
WITTE-B00RDENPR0LETARIAAT
DE GROTE
KERNBOM-
BEZITTERS GAAN
PRATEN
SJAH KOCHT VILLA
IN ST. M0RITZ
20 KORTING
Radicale indianen dromen van een indiaanse staat
89 ct.
79 ct.
69 ct.
RENAULT
4-deurs
Voordelen
RENAULT maakt uw leven rijker
Kantoorpersoneel in de knel
Politieke achtergrond
FALCON REGENKLEDING
voor dames en heren.
Gedurende de opruiming
VENEMA
VRIJDAG 12 JULI 1968
Het ontbreekt Amerika niet aan moei
lijkheden. Naast de oorlog in Vietnam,
de politieke moorden, de georganiseerde
misdaad en het negerprobleem zijn er
nog andere binnenlandse moeilijkheden.
Donkere wolken trekken zich samen
aan de binnenlandse politieke hemel.
Een grote groep kleurlingen, namelijk
die der roodhuiden voelt zich achterge
steld of benadeeld. In Amerika wonen
en werken ruim 400.000 roodhuiden,
waarvan zo ongeveer 200.000 in de 300
reservaten, welke met hun totale opper
vlakte van 200.000 km2 een gans eigen
wereld vormen. Het merendeel van de
door de Indianen bewoonde en bewerk
te grond is eigendom van de staat en
meer dan de helft van de manlijke be
volking is werkloos.
Een regeringsbureau „Bureau voor In
diaanse aangelegenheden" genaamd en
gevestigd in Washington, is belast met
het verpachten van de bouw- en jacht-
gronden aan de roodhuiden, regelt de
uitkering van toelagen en ondersteu
ningen. is verantwoordelijk voor me
dische hulp en onderwijs, voor het ver
strekken van levensmiddelen en wat
dies meer zij. Maar ruim negentig pro
cent der Indiaanse bevolking leeft en
woont in schandalig schamele behui
zingen. Het zijn soms niet meer dan af
gekeurde en in onbruik geraakte spoor
wagons, van leem vervaardigde hutten
waarin een boer zijn varkens nog niet
onderdak wenst te geven. In de reser
vaten bestaat géén waterleiding, de In
diaan en z'n gezin wasseji zich in de
dichtstbijzijnde beek, welke tevens het
drinkwater levert dat veelal nog is be
smet.
Oude stammen
De roodhuid wordt gemiddeld niet
ouder dan 45 jaar en van de duizend
jonggeborenen sterven er vijf en veertig
vóór het bereiken van het eerste le
vensjaar. De Indianen leven net als
voorheen in stamverband in de hem
toebedeelde reservaten en voeren nog de
oude, uit de indianenverhalen bekende
stambenamingen Apachen, Sioux, Nava
jo's. Pueblo's, Zwartvoeten, Mohawks en
de Irokesen om er maar enkele van te
noemen.
In 1924 kwam een wet tot stand waar
in werd bepaald, dat Amerika's oerbe-
woners het Amerikaanse staatsburger
schap werd verleend en dat zij gelijke
rechten en plichten zouden hebben als
de blanken. In de tweede wereldoorlog
dienden ruim 25.000 Indianen het land
als militair, terwijl 55.000 anderen in
de oorlogsindustrie tewerk waren ge
steld Na afloop van de tweede volke-
renkrijg vestigden zich circa 200.000
roodhuiden in verschillende Amerikaan
se steden, waarvan Chicago de kroon
bleek te spannen met 10.000 uit birca
zestig stammen afkomstige Indianen.
Oude zeden en gewoonten en dito stam-
gebruiken worden door alle roodhuiden
in hoge ere gehouden. Zo wenst bij
voorbeeld vrijwel elke Indiaan begra
ven te worden op de plaats waar hij
werd geboren, aan welke wens door de
nabestaanden zonder meer wordt vol
daan.
Wantrouwen
Eer heerst bij deze mensen nog steeds
een niet aflatend wantrouwen tegen de
bleekgezichten. Geen Indiaan of Indi
aanse zal er zelfs maar aan denken om
met een blanke in het huwelijk te tre
den. Christendom en christelijk geloof
worden nadrukkelijk afgewezen daar dit
slechts oorlog en vernietiging teweeg
bracht.
Overigens pasten de roodhuiden zich
sneller aan onze moderne maatschappij
aan dan bijvoorbeeld de negers. In 1950
studeerden circa 24.000 jeugdige India
nen aan middelbare scholen, een aan
tal dat in 1968 tot 57.000 was opgelopen.
Ook aan de Amerikaanse universiteit
treffen we hen. Het aantal college lo
pende Indiaanse studenten bedraagt
thans 17.000.
De Indianen hebben op dit moment in
zes Amerikaanse deelstaten vijftien
plaatsen bezet in de vertegenwoordigen
de lichamen (parlementen) en het zijn
deze Indiaanse vertegenwoordigers, die
in opdracht van hun stamhoofden de
verschillende Amerikaanse staten bij de
rechtbanken aanklagen o.m. ter zake
onrechtmatige onteigeningen in het ver
leden gepleegd. 249 roodhuiden van de
Kawstam ontvingen per persoon 9900
dollar schadeloosstelling voor onteige
ningen van jachtgebieden en landbouw
gronden en in de staten Nebraska, Kan-
TOFFEE-CRISP.
Een kombinatie van romige
melkchocolade, toffee en
croquante gepofte rijst.
Per reep 35 cent.
Nu 3 stuks
VRUCHTENAGAR.
Assortiment vruchtenkoek
jes. Een zomerse tractatie.
Nu nog voordeliger.
Zakje 250 gram
KLETSKOPPEN.
Knappende koekjes met
croquante pinda. Deze week
extra voordelig.
Pakje pl.m. 200 gr.
VROOM DREESMANN
sas en Missouri werd aan 36.000 leden
van diezelfde stam die thans verblijven
in reservaten in Californië in totaal een
schadeloosstelling van ruim een miljard
dollar uitgekeerd. De Craw-indianen in
Montana ontvingen een bedrag van tien
miljoen dollar, terwijl aan de Cherokee-
indianen in Oklohoma een bedrag van
veertien miljoen en aan de Seminool-
indianen in Florida veertig miljoen dol
lar werd uitgekeerd. Ruim 580 aanspra
ken op schadeloosstelling werden indi
vidueel en in groepsverband bij de
rechtbanken ingediend, doch hiervan
werden er 242 afgewezen.
Ondanks het feit, dat men van rege
ringszijde steeds meer begrip toont voor
de heersende armoede der roodhuiden,
valt het toch niet te ontkennen dat de
toestand waarin zij verkeren, zonder
meer hopeloos genoemd kan worden.
President Johnson, van het een en an
der op de hoogte gesteld, vorderde in
maart van dit jaar van het Congres een
extra bedrag van om en nabij twee
miljard gulden om aldus doende de erg
ste nood te lenigen waaraan Amerika's
oerbewoners ten prooi zijn gevallen. In
felle bewoordingen verdedigde de pre
sident deze extra uitgave. Hij verklaar
de ondermeer: „Geen volk met open
ogen, geen verantwoordelijke regering
en zeer zeker geen vooruitstrevend volk
als het onze, mag en kan tolereren dat
deze voor de roodhuiden zo hemelter
gende toestanden blijven voortbestaan".
Mongolen
Het zal nu circa vijf en twintigduizend
jaar geleden zijn, dat zich Mongoolse
stammen, afkomstig uit de uitgestrekte
bossen en toendra's in Siberië vestigden
in de Verenigde Staten van Noord-
Amerika. Door Columbus kwamen hun
nazaten na 1492 in contact met de blan
ken, die hen Indianen noemden, omdat
Columbus meende in Indië te zijn aan
gekomen. Ook in die tijd leefden de
Indianen in stamverband en hun aantal
bedroeg om en nabij 800.000 mannen,
vrouwen en kinderen.
Met de ontdekking van dat Amerika
ving de ellende voor de oorspronkelij
ke inwoners pas goed aan en hun wan
trouwen in de goede bedoelingen der
blanken is volkomen begrijpelijk. Zij
werden immers steeds opnieuw verdre
ven van hun jachtgronden en hun woon
gebieden. De kudden bisons waarvan zij
leefden, werden uitgeroeid. Bij de han
del werden bij bedrogen, hun krijgers
werden vermoord.
Steeds verder drongen de blanken op in
hun begeerte naar goud, edelgesteenten
en later naar olie. Een in 1789 door de
regering uitgevaardigd decreet bepaalde,
dat van de Indiaan geen land zonder
STAM
OESTDUK
(In één handgreep te veranderen In
2-deurs, veilig dus voor uw kinderen
1. de flitsende 1100 c.c. motor - 135 km
2. 4-deurs (in één handgreep te veran
deren in 2-deurs, veilig dus voor uw
kinderen
3j laag benzineverbruik 1 op 15
4. ongekend zitcomfort
5. uiterst wendbaar, gemakkelijk parke
ren in stadsverkeer
6. hoge inruilwaarde
7. rondom schijfremmen
NIEUWERHOEKPLEIN 1 - SOESTDIJK - TELEFOON 02155-2850
zijn toestemming zou worden ontno
men, doch de praktijk leerde al spoe
dig anders. In 1830 vaardigde dezelfde
regering een nieuwe wet uit (Indial Re-
moval Act) tengevolge waarvan ruim
100.000 roodhuiden werden gedwongen
om huis en hof, jacht- en bouwgronden
overijld te verlaten om achter de rivier
de Mississipi, daar waar het „wilde
westen" begon een nieuw leven op te
bouwen en het zou nog tot 1924 duren
vooraleer de Amerikaanse regering een
andere houding zou gaan aanemen, doch
toen bleek het in vele gevallen reeds te
laat zijn. De oorspronkelijke bewoners
verpauperden onder de ogen der zwij
gende en niets ondernemende, christe
lijke kerken.
Steeds luider worden de stemmen om
recht te doen aan de verdrukten en
van deze in hun voordeel kerende toe
stand weten ontwikkelde roodhuiden een
passend gebruik te maken. In de Ame
rikaanse staat Oklahoma is de toestand
momenteel zeer gespannen en in dat
gebied dreigt een burgeroorlog los te
barsten. Deze toestand is des ce drei
gender daar de zogenaamde „reservaat-
indiaan" zondermeer bevoegd is om
vuurwapenen voorhanden te mogen heb
ben.
De meer radicale elementen onder hen
dromen van een Indiaanse staat, geheel
zelfstandig en los van Amerika. Deze
radicale Indianen willen hun aanspra
ken door geweld geldend maken en
„Red Power" moet hen geven wat zij
als hun rechtmatig eigendom beschou
wen, namelijk vijf en zeventig procent
van de totale oppervlakte van het
Noordamerikaanse grondgebied.
In menig bedrijf zien de kantoorbedien
den een beetje neer op de handenar
beiders en soms niet eens een beetje
Niettemin vervaagt in onze moderne sa
menleving het onderscheid tussen hoofd
en handarbeider meer en meer. De
voortschrijdende rationalisatie en auto
matisering van de kantooradministratie
heeft tot gevolg dat veel kantoorwerk
nauwelijks meer als denkarbeid kan
worden gekwalificeerd, terwijl ander
zijds de geschoolde arbeider wel dege
lijk denkarbeid moet verrichten en
vaak creatief werk doet De machine
bankwerker, de koperslager, de instru
mentmaker verrichten geestelijk schep
pend werk, terwijl menig kantoorem
ployé niets anders behoeft te doen dan
de adresseer- schrijf- of rekenmachine
te bedienen.
Het echte*- creatieve werk is in handen
van managers, planningfunctionarissen,
constructeurs e.d. De positie van het la
gere kantoorpersoneel wordt met het
jaar onzekerder en niet voor niets ka
rakteriseren de sociologen deze catego
rie van de werkende bevolking als het
„witt e-boorden-proletariaat"
Verschil tussen hoofd- en
handenarbeid vervaagt
Toen in de loop van deze eeuw steeds
meer werknemers administratieve posi
ties in het bedrijf en bij de overheid
gingen bekleden, ontstond er als het
ware een nieuwe sociale categorie, die
men als de „nieuwe middenstand" aan
duidde. Deze beambten, die merendeels
uit eenvoudige milieus afkomstig waren,
zochten al spoedig naar statussymbolen
om hun stijging op de maatschappelijke
ladder te accentueren.
Qua levenswijze en levensopvattingen
zocht men aansluiting bij de oude mid
denstand, die voornamelijk bestond uit
ambtenaren, kleine zakenmensen, boe
ren etc. Maar deze middenpositie was
vanaf het begin al tamelijk onzeker.
Terwijl men weigerde zich te identifi
ceren met de „lagere" sociale klassen
(de handenarbeiders), werd men niet
opgenomen in de groep van hogere
functionarissen, wier levensgewoonten
men zo gaarne navolgde en soms slaafs
imiteerde. De „white collars" vielen dus
eigenlijk een beetje tussen de wal en
het schip in, een positie die ook reeds
kenmerkend was voor de oude midden
stand.
Door de aard van zijn werk wenst de
kantoorbediende zich te onderscheiden
van de handarbeider. Hij zoekt naar
kentekenen die hem een eigen status
geven. Hij draagt een keurig overhemd,
hij begint om half negen, wanneer de
handarbeider al een uur aan het werk
is, hij drinkt zijn koffie niet in de kan
tine maar op kantoor, hij ontvangt geen
loon, maar toucheert salaris.
Ook in de wijze van vrije-tijdsbesteding
onderscheidt de kantoorbediende of be
ambte zich van de handarbeider. Hij
leest meer, hij doet in het algemeen
meer aan cultuur. De hoofdarbeider
wordt dan ook minder gauw lid van
een vakbond, dat is immers iets voor
„arbeiders".
Routine
Deze behoefte om zich kost wat kost
een status te verschaffen duidt er al op,
hoe onzeker de gemiddelde kantoorem
ployé van zijn sociale rang is. Hij kan
nu wel trots zijn, dat hij als kantoorbe
diende niet met de prikklok te maken
heeft en dat hij niet in een overall be
hoeft te lopen, maar als een mens aan
zulke simpele dingen zijn waarde moet
ontlenen
Ondertussen wordt zijn status steeds
meer aangetast. Allerlei administratieve
taken zijn gestandaardiseerd en laten
zich routinematig uitvoeren. Een kan
toorbediende die facturen tikt, de re
kenmachine bedient, een kaartsysteem
bijhoudt moet natuurlijk wel zijn ver
stand gebruiken, maar dat is meer een
zaak van concentratie dan van denk
werk in de ware zin van het woord.
Denkarbeid in eigenlijke zin betekent:
creatief werk. Als men deze maatstaf
hanteert, dan is het werk van menig
beambte (zelfs van sommige leidingge
vende functionarissen) nauwelijks meer
creatief te noemen.
Maar dat kan men van veel geschoolde
handenarbeid niet zeggen. De instru
mentmaker, de koperslager, de timmer
man werkt weliswaar met zijn handen,
maar tegelijkertijd verricht hij schep
pend werk, waaraan veel denkarbeid
te pas komt. De aanduiding „hoofdar
beid" is op hun werk eigenlijk meer
van toepassing dan op een groot deel
van de kantoorarbeid.
Minder dan vroeger kan daarom de
kantoorbediende aan zijn beroep een be
paalde status ontlenen. In menig bedrijf
kijken de geschoolde handarbeiders nu
al een beetje neer op het kantoorper
soneel. Hun taak in het bedrijf is im
mers veel zelfstandiger dan die van het
gros van de „witte boorden". Een direc
teur van een groot scheepsbouwbedrijf
drukte het dezer dagen nog zo uit:
„Correspondenten, facturisten en derge
lijke kan ik net zoveel krijgen als ik
maar wil hebben, waar wij om zitten
te springen is op goed geschoolde hand
arbeiders".
Slaaf van de computer
De mechanisatie en de verdergaande
werkindeling hebben bij de kantoorbe
ambten hevige onlustgevoelens opgeroe
pen. Wordt men op deze manier niet de
slaaf van de computer? En vooral op
grote bedrijven, waar de administratie
ve werkzaamheden over zoveel, afde
lingen worden gesplitst, krijgt de kan
tooremployé geen overzicht meer van
het geheel. Hij weet alleen nog wat er
op zijn eigen afdeling omgaat. Wat er
op de andere afdelingen gebeurt
slechts bekend aan enkele topfunctiona
rissen.
In het bedrijfsleven komt er dus een
steeds scherpere differentiatie tussen
hogere en lagere functies. Hierdoor raakt
de lagere kantoorbediende in de knel.
Zijn positie wordt gekenmerkt door een
grote mate van onzekerheid. Zijn kans
om in de bedrijfshiërarchie door te sto
ten naar de top, is zeer gering gewor
den. Er ontstaan een steeds grotere
kloof tussen de lagere beambten en het
hoger personeel.
Deze ontwikkeling zal zich in de ko
mende jaren krachtig doorzetten. Het
verschil tussen kantoorwerk en fa
briekswerk zal vervagen en de ge
schoolde handarbeider zal, omdat hij in
het produktieproces veel onmisbaarder
is dan de meeste kantooremployées, in
sociaal aanzien stijgen. De meesten van
hen dragen trouwens nu al heel nette
boorden.
PHILIPS SPECIAALZAAK
Van Weedestraat 72 - Tel. 2792
De losse mededeling van president
Johnson dat de V.S. en de Sowjet-unie
gaan praten over mogelijkheden om hun
kernarsenalen wat in te krimpen is
waarschijnlijk het beste nieuws sinds
lange tijd. Niet dat men zich maar moet
voorstellen dat een en ander gauw in
kannen en kruiken zal zijn. Tenslotte
is het al zeven jaar geleden dat Ierland
in de assemblee der Ver. Naties een
motie indiende, die de basis vormt voor
het verdrag tegen de verspreiding van
kernwapens dat eerst door de V.N. goed
gekeurd en intussen al door vele naties
is getekend.
Sinds 1961 ook heeft de achttienlanden-
conferentie van Genève langzaam ge
sleuteld aan het verdrag en de eerste
ontwerpen waarover maar een beetje
overeenstemming bestond kwamen in
1965 ter tafel. Nog twee jaar waren toen
nodig om allerlei plooien glad te strij
ken en het verdrag van nu is nog lang
niet ideaal - dat zeggen de twee grote
initiatiefnemers V.S. en U.S.S.R. niet en
verscheidene andere naties al helemaal
niet.
Do kern van alle bezwaren tegen het
niet-proliferatieverdrag is wel dat er
al een aantal kernmachten zijn, dat wil
zeggen: mogelijkheden voor een kern
oorlog. En de garanties tegen een nu
cleaire chantage - die vooral India bij
voorbeeld mag vrezen van China - zijn
nog niet erg waterdicht. Daarenboven
zijn er dan nog allerlei bezwaren (o.m.
van west-Duitsland en Japan dat de
controle-mogelijkheden ook gebruikt
kunnen worden voor industriële spiona
ge betreffende principes voor kerncen
trales en andere vreedzame toepassin
gen van kernenergie.
Duiven
Pas een paar woorden van Gromiko
over deze zaak lieten vermoeden dat
vermoedelijk een groep duiven in het
Kremlin over een stel haviken heeft ge
triomfeerd. Vervolgens sprak Kosygin
nog een beetje duidelijker. En het slot
van het liedje is dat de twee kernreu
zen serieus pogingen in het werk stel
len om de noodzaak dat anderen zich
ZUIVERE HUID
PUROL en PUROL-poeder
Geregeld wordt de rijke kollektie
meubelen en kunstnijverheid van
Ton Beuken aangevuld met
nieuwe kreaties.
Soms is er zelfs ineens zoveel
nieuws, dat een aantal meubelen,
die al wat langer in de kollektie
zijn opgenomen, plaats moeten
maken voor al die 'nieuwkomers'.
En u kunt ons geloven of niet,
maar dat gaat ons wel eens een
beetje aan ons hart. Want
hoewel het ons vak is, om meubels
te verkopen, hecht je toch sneller
aan goede meubelen, dan je zou
verwachten. In de korte tijd, dat
je met deze tafels, stoelen, of
banken omgaat, leer je ze
waarderen, om hun vorstelijke
vorm, of hun doelmatigheid.
Daarom hopen wij, dat deze
meubelen goede tehuizen zullen
vinden. Tehuizen, waar ze op hun
plaats zullen zijn, waar ze ook na
jaren nog steeds zullen worden
bewonderd, want ze zijn het
waard
Als u er iets voor voelt, een
van deze meubelen in huis te
nemen, dan is het goed te
bedenken, dat u ze koopt tegen
drastisch verlaagde prijzen
U kunt nu vele, zeer vele guldens
besparen op meesterlijke
meubelen van verschillende
topmerken, als Artifort, Pastoe,
en Dansk Stilt.
Bovendien worden er een
aantal gordijnstoffen verkocht
tegen verrassend lage prijzen.
Kortomzorg dat u er snel bij
bent, het gaat storm lopen!
interieurverzorging
kunstnijverheid
'goed wonen' specialist
Soesterbergestraat 51
Gallenkampelsweg 2
Soest-Zuid
een nucleaire macht opbouwen weg te
nemen door het stellen van garanties.
Plus als volgende punt - en dat is wel
het allerbelangrijkste - dat Washington
en Moskou met elkaar overleg willen
gaan plegen hoe ze af kunnen komen
van de tussen hen spelende nucleaire
race. De Russen zijn bezig een net van
anti-raketten op te bouwen. Dat. zijn
verdedigingswapenen - aldus dezelfde
Gromiko nog maar kort geleden, die
daarom meende dat het geen zin had
daarover te spreken: immers daardoor
ontstaan geen oorlogen.
Deze drogreden was toen kennelijk nog
de officiële Sowjet-politiek, maar nu
niet meer. De drogreden schuilt hierin
dat de twee kernmachten elkaar in
evenwicht hielden. Een evenwicht van
verschrikking. Geen van beide kon
eigenlijk de ander met kernwapens aan
vallen, omdat daarbij de zekerheid be
stond dat de tegenpartij altijd kans aou
zien terug te slaan. Vandaar de kolossaal
dure Amerikaanse kernduikboten en
evenzeer de Russische.
Draagkracht
Wie echter thuis een systeem had dat
gegarandeerd iedere vijandelijke raket
kon vernietigen voor hij op zijn doel
aankwam, hoefde dergelijke repressail-
les vanuit de vijandelijke puinhoop niet
meer te duchten. Het evenwicht zou ver
broken zijn en de mogelijkheden van
oorlog weer wat denkbaarder.
Hoewel: elk der kernmachten kon ook
een zo groot arsenaal opbouwen plus
een macht van lege raketten waarop de
anti-raketten nutteloos verschoten zou
den worden, dat er toch weer een rede
lijke kans zou bestaan dat de tegen
aanval er altijd grotendeels doorkwam.
Zowel het anti-raket-systeem als het
aanvalswapen dat alleen al door z'n nu
merieke overmacht succes moest heb
ben, zijn echter ontstellend duur.
Zowel voor de V.S. als voor de U.S.S.R.
was het punt gekomen dat ze zich las
ten op de nek gingen halen - elk om
niet achter te blijven bij wat de ander
misschien deed - die de grens van bei
der draagkracht gingen benaderen. Al
leen dat feit heeft waarschijnlijk er
voor gezorgd dat dit jaar dan eindelijk
iets tot stand is gekomen dat een begin
kan worden tot een wederzijdse gecon
troleerde kernmacht en een herstel van
de balans der afschrikking. Met in een
ver, ver verschiet misschien iets van
een afbraak van de kernmachten.
Het Russisch-Amerikaanse gesprek is
maar een begin. Er zijn nog vele haken
en ogen. Bijvoorbeeld is het gevaar dat
de twee kernreuzen in een kernoorlog
vewikkeld raken groter door toedoen
van anderen, dan door eigen acties. En
er zijn twee kernmachtjes die niet mee
doen: China en Frankrijk. En hoe moet
het met de controle? Er valt nog voor
vele jaren te praten. Maar dat die wil
tot praten er is en uitgevoerd wordt -
dat is al iets groots.
Zijne majesteit Reza Pahlevi, sjah-in
sjah en keizer van Perzië, is voor ander
half miljoen gulden de eigenaar gewor
den van de ruim zestig jaar oude, doch
riant gelegen villa „Suvretta". Het kapi
tale pand deed voordien dienst als luxa
hotel in het Zwitserse Sint Moritz.
In opdracht van de sjah tekende dieni
opperhofmaarschalk in het keizerlijk pa
leis in de Perzische hoofdstad de koop-
acte. Hij deelde mede dat het de bedoe
ling van zijn keizerlijke meester is om
ook het om de villa gelegen park in zijn
geheel op te kopen voor een som van
rond tweehonderd en vijftig gulden per
vierkante meter.
Bij de villa zal een zwembad worden
aangelegd en binnenshuis komt o.m. een
modern ingerichte bioscoopzaal. Voor de
vier raszuivere Duitse herdershonden van
de sjah zal een speciale kennel worden
gebouwd, compleet met warm en koud
stromend water en voorzien van cen
trale verwarming. Tenslotte komt er nog
een bijgebouw voor een klein doch uit
gezocht gezelschap van leden der kei
zerlijke veiligheidsdienst, die inmiddels
reeds in St. Moritz kwartier hebben ge
maakt.
De totale kosten voor de inrichting naar
's keizers smaak worden op circa 2Vz
3 miljoen gulden geschat.
De kantonale belasting-inspectie heeft
bepaald dat Sjah Reza Pahlevi, als
staatshoofd van een bevriende mogend
heid, vrijgesteld zal zijn van het beta
len van personele- en van grondbelas
ting.
Goed gezelschap
Of en in hoeverre achter deze opzienba
rende aankoop van Sjah Reza Pahlevi in
Zwitserland gedaan, politieke beweegre
denen zitten, is tot op heden nog onbe
kend.
Voornamelijk in zakenkringen in en rond
St. Moritz hoopt men op een grote toe
vloed van de machtigen der aarde. Het
plaatsje blijkt al een grote trekpleister
voor beroemdheden te zijn. Tot de vaste
bezoekers en inwoners van St. Moritz
behoren reeds de Nederlandse film actrice
Audrey Hepburn, de Weense dirigent
Herbert von Karajan, de Italiaanse heli
kopterfabrikant en miljardair Augusta,
de Fiat-fabrikant Agnelli, de Griekse re
der Stavros Niarchos, de schatrijke
Duitse vorst zu Fürstenberg, de Aga
Khan IV, Brigitte Bardot met haar Gün-
ther Sachs, de Duitse groot-industriëlen
Thijssen en Georg von Opel en voorts
de Duitse krantenmagnaten Burda en
Axel Springer (Spiegel-verlag) en de
weduwe van president John Kennedy,
mevrouw Jacqueline Kennedy.
F. C. Kuyperstraat 28, telefoon 2803
AGENTSCHAP PALTHE
