Vrolijk
in de
regen
De twee/drie- zits - bank
MEVROUW DE HAAN EN HAAR KALVEREN
Oud huishoudmiddeltje
wordt weer toegepast
gevulde peren
Vrienden
diensten
Reerug-cake met
koffie en amandelen
voor 4 p«r»onen
80 g (4 eatl.) Ctllfomltcha
blauwe rozijnen
1 pakje Mon Chou kaas (100 g)
1 doosje kwark 200 g)
50 g (4 eatl.) fijngehakte noten
1 groot blik peren op aap
822 g - 8 4 9 halve peren)
het eap van een halve citroen
1 eetL)
eventueel wat likeur (b.v.
Crème de Menthe of
marasquin naar smaak)
Wel de rozijnen S minuten fn
heet water en laat zo uitlekken.
Maak de kaas met een vork
zacht en meng ze met de kwark.
Voeg de noten, 6 eet), perenaep.
het citroenaap. de rozijnen en
eventueel de likeur toe en meng
alle ingrediënten, eventueel in
een elektrische mengbeker.
Vul do holtes van de peren met
het mengsel.
Gameren met een Frans vnjcht-
{<oud serveren.
Er zijn van die prettige, hartelijke
naturen, die altijd klaar staan om
een ander te helpen en hij te sprin
gen waar dat nodig is. Een enkel
woord is genoeg om ze in beweging
te zetten reeds vóór er een werkelijk
verzoek is gedaan; ja vaak is zelfs
dat ene woord niet nodig en weten
ze de wensen en gedachten van an
deren te voorkomen. Er zijn er niet
zoveel zó en een raadgeving tot ma
tiging is slechts voor zéér weinigen
nodig maar voor die enkelen geldt
dan, dat ze op moeten passen hun
omgeving niet al te zeer te verwen
nen. Het wordt soms zo makkelijk
aanvaardhet wordt soms zo zeer
tot gewoontedat het nauwelijks
meer opgemerkt wordt als iets ver
dienstelijksals iets wat bijzondere
waardering verdient. Het wordt op
den duur zo „gewoon," dat het als n
soort recht wordt gevoeld en er een
zekere verontwaardiging ontetaat als
de altijd zo hulpvaardige mens ook
nog eens eigen verlangens, eigen aan
gelegenheden blijkt te willen behar
tigen. Zo zaken deze in een soort lijf
eigenschap, die natuurlijk ook weer
niet hun bedoeling is geweest, maar
die ze door hun altijd klaar-slaan
door hun „elk bezwaar wegwuiven
zelf hebben opgericht en ujaoraan ze
zich juist door hun eigert gulle ka
rakter, dan zo moeilijk kunnen ont
trekken.
De andere kant behoort echter te
zorgendat ze in deze dwangpositie
niet raken, door een werkelijke
waardering levendig te houden voor
deze gevende levensverhouding in 'n
wereld die veelal toch zo overwe
gend zelfzuchtig is. Wie weet te ge
ven zal ook dubbel waarderen wat
hij of zij aan hartelijkheid terugont
vangt, dat mag niet vergeten ivorden.
Zo kunnen we verhoudingen ophou
wen die van onschatbare waarde
zijn en die deze waarde ook het
meest zullen tonen in de moeilijkste
ogenblikken van ons leven.
Als gevende mensen tevens verstan'
dig zijn zullen ze niet tevéél terug
verwachten. In de eerste plaats is 't
hun niet om het „terug" te doen
maar ook weten ze dat allerlei om
standigheden verschil kunnen ma
ken. Het gaat echter om de gezind
heid, de hartelijke bedoelingwal
Werkelijk, meeleven, die soms door
kleinigheden tot uiting kunnen ko
men.
Jetty.
Niet zomaar een cake, maar een reerug met chocolade en koffie, dus bij
zonder apart van smaak. De vrouw, die graag zelf bakt, zal er zeker veel
plezier aan beleven.
Nodig is:
100 gr boter, 125 gr suiker, 6 kleine eieren, 80 gr geraspte chocolade,
30 gr zeer fijn gemalen koffie, 100 gr aardappelmeel, 1 theel. bakpoeder,
2 eetl. suiker voor opkloppen eiwitten, 50 gr gehakte amandelen.
Voor vulling en glazuur:
200 gr chocolade, 3 eetl. koffie-extract, 25 gr plantenvet, 50 gr amande
len.
Boter, suiker en eidooiers tot schuim roeren, geraspte chocolade en fijnge
malen koffie toevoegen. Aardappelmeel met bakpoeder vermengen, zeven
en luchtig door de schuimmassa roeren. Eiwit heel stijf met suiker opklop
pen, vlug en luchtig door de deeg roeren. In een beboterde reerugvorm of
cakeblik overdoen en in matig warme oven ongeveer 60 minuten gaar la
ten worden. Een ingestoken breinaald moet er droog uitkomen. De vorm
ten hoogste driekwart vullen. De reerug laten afkoelen, daarna op een taart-
rooster storten. Tenminste één dag laten staan. De reerug over de lengte
in twee delen snijden. Chocolade in stukjes verdelen en in 3 eetlepels kof
fie-extract (in waterbad) langzaam laten oplossen, het plantenvet toevoe
gen, glad roeren, de onderste plak van de reerug met een laagje bedekken
en de gehakte amandelen opstrooien, de twee delen op elkaar zetten en de
bovenkant met de rest van de massa bedekken. De gepelde amandelen over
de lengte 2 keer doorsnijden en in het glazuur steken.
derland, die aan de kalvermesterij
doet. Wel uniek is, dat ze daarbij zeli
ook de nele aankoop en later weer
de afzet verzorgt. De meeste kalver-
mesters zijn tegenwoordig contractu
eel verbonden aan een fabriek, waar
voor ze dan werken. Mevr. De Haan
is ,,vrij mester". Drie keer per jaar
is zij gedurende enkele weken te zien
op veemarkten. Dan zoekt ze weer
een nieuw koppel uit. Zo'n nieuwe aan
koop kost ongeveer 40.000,en de
winst is maar klein.
In 1961, toen ze met haar hobby
begon, kocht ze nuchtere kalveren voor
enkele tientjes, nu moet ze er een dik
ke driehonderd gulden voor neertel
len. De duurste kalveren koopt ze
niet. „Dat doen de fabrieken wel,
maar dan is het geen kunst meer om
er kampioenskalveren van te maken"
zegt ze Nooit meer dan vier maanden
staan de dieren bij haar op stal. Dan
worden ze weer verkocht, of eerst op
een keurig getoond. In die tijd heefi
mevr. De Haan de handen vol werk-
„Kalveren mesten is een kwestie van
leven en dood. Alles staat wel in het
boek, maar zonder „feeling" kom je
er niet. Het is een precies werk. Voor
alle leeftijden is de rantsoenering
weer anders. Als een kalf te veel of
te weinig melk (poeder) krijgt kan het
al misgaan. Soms moet ik er met
een fles of een lepel bijkomen om ze
te voeren. De huishouding schiet er
dan nog wel eens bij in Ik heb nog
drie kinderen thuis, maar te kort ko
men die toch niet".
Het verzorgen van mestkalveren is
haar lust en haar leven. Van een an
dere hobby wil mevr. De Haan niet
weten. Van ophouden wil ze ook niet
weten. Ze gaat gewoon door, ze wil
nog meer nationale titels halen.
In treincoupés en (sommige, veel
al duurdere) auto's zijn dé opklapba
re armsteunen welbekend: neergeklapt
is er een prettig steuntje voor de ar
men; opgeklapt is dat steuntje er niet,
maar is er meer zitruimte. Eigenlijk
is het verbazingwekkend, dat zo'n in
de grond eenvoudig idee niet al lang
en algemeen toegepast wordt voor zit
meubelen in huis. Maar nu zijn zul
ke banken er dan toch. Daarvandaan
bankje, als bijvoorbeeld oma de klein
kinderen een verhaal voorleest en het
hele jeugdige gezelschap er vooral
dicht bij wil zitten.
Het idee laat zich natuurlijk verder
uitbreiden. Zo is er, ook op het plaatje
te zien, een drie-vier - zits - bank. Er
zijn hoektafels bij en losse fauteuils,
met en zonder hoofdsteun.
dé naam: de twee-drie - zits - bank.
De foto laat het duidelijk zien. Een
royale tweezitsbank, waarbij tussen de
twee zitplaatsen een breed kussen als
armlegger (en misschien ook wel
wat separatie) dienst doet. Zijn er
echter meer zitplaatsen nodig (of ook:
als de twee plaatsen op de bank wat
meer toenadering zoeken...) dan gaat
dat ar miegger-kussen gewoon om
hoog. Het past précies tussen de twee
rugkussens en er is een driezits
bank ontstaan. Een veelzijdig bankje
dus: bijvoorbeeld voor twee volwas
senen die beide uitgebreid en comfor
tabel wensen te zitten. Een driezits-
Hij droeg zijn tegenslagen
als een man:
hij verweet ze zijn vrouw
Regenmantel van het klassieke soort
revers, ceintuur en steekzakken.
Regenpakje in safari-stijl van gabardi
ne.
Of we het leuk vinden of niet maar
regenkleding is ietó wat we nooit kun
nen laten ontbreken in de garderobe-
kast. In „onze gezellige moerasdelta'
weet je het maar nooit. Teveel uitjes
zijn al verloren gegaan en teveel zo
mervakanties aan het Hollandse strand
zijn al mislukt om ons niet aan het
Hollandse klimaat aan te passen. Om
met Toon Hermans te spreken: „Na
zoveel eeuwen wind en regen, hebben
wij de griep gekregen". Je zou die
regen een voortdurende Hollandse griep
kunnen noemen, een voortdurende ziek
te, niet ernstig, maar toch dikwijLs
lastig genoeg.
Maar we moeter met die „griep'
léven en toch nier somber worden als
de regen uren achtereen alles grijs
maakt. Rede voor ons om er ook niet
„grijs" erbij te gaan lopen, maar met
vrolijke kleuren om die grijsheid te
trotseren. Vandaar de vele, vele ont
werpen en kleurigheid die vooral in
de loop van de laatste'jaren opgang
maakten. Wie er fijn uitziet ook in
regenkléding, ziet het allemaal niet
zo somber meer in en kleuren spelen
hier een belangrijker rol dan wij wel
vermoeden. Vandaai ook de knalgele,
oranje, -rode zuidwester jassen, glim
mend, waterdicht en waterafstotend.
Waarbij dito-petten en laarzen de out
fit compleet maken. Voor groot en
klein is dezé regenkleding geschikt.
De plastic jassen bleken zo goed t«
voldoen. Er kwamen steeds meer kleu
ren op de markt, er kwamen ruit- en
bloemmotieven en nu is er een zeer
grote keus uit zeer modieuze ontwer
pen, compleet met hippe zakken, cein
tuurs, drukknopen. Wat niet wil zeggen
dat de modieeuze regenpakjes van
waterafstotende stof niet zouden vol
doen. Die zijn er ook in alle soorten
en maten. Het zijr de pakjes die bij
voorbaat het meeste géschikt zijn voor
de lente en de herfst, wanneer men
er zó de straat mee op kan. En af
gezien van de zomer en winter heb
ben we regenkleding ook nodig in len
te en herfst. Hierbij ziet u drie mo
dieuze voorbeelden, alle materiaal
tergal.
Regenjurk zou men deze creatie kun
nen noemen. Voor een warm zomers
regenbuitje. De ritssluiting loopt uit
in 'n capuchon.
staan en met haar nieuwe koppel kal
ven. In '66 trok ze met haar vier bes
te viervoeters naar Schagen, waar ie
der jaar het kampioenschap van mest
kalveren wordt gehouden. Een van
haar dieren werd nationaal kampioen
en de veearts, de fabriek en de ge
zondheidsdienst zeiden niets. Dit jaar
heeft ze voor de derde keer dit
staaltje uitgehaald en iedereen die
het maar horen wil vertelt ze, dat ze
in 65 is beetgenomen door een grote
veevoederfabriek. „Die fabriek heeft
mij een zenuwinstorting bezorgd. Nu
slik ik nog pillen en 's nachts kan
ik er vaak niet van slapen."
Nachtmerries bezorgt haar ook nog
de brand, die in augustus van dit jaar
de stal verwoestte en waarbij zo'n
zestig Kalveren in het vuur omkwa
men. „Soms zie ik het verschrikkelij
ke spektakel van de kermende kal
veren weer voor mij. Zelf was ik het
vuur ingesprongen om de kalveren te
redden, maar ze wilden niet. Ze liepen
steeds de vlammen weer in. Het dak
stortte in, en geen levend wezen kwam
uit de vuurzee te voorschijn."
Half oktober is een gloednieuwe
stal geopend, getooid met het veelzeg
gende opschrift „Opnieuw beginnen".
Nu staan er weer 66 kalveren op een
rij, en mevr. De Haan heeft al weer
enkele dieren op het oog, die mis
schien in maart in aanmerking komen
voor het kampioenschap van Neder
land. De kalvermesterij is voor mevr.
De Haan een dure liefhebberij. Zij is
overigens niet de enige vrouw in Ne-
Zesenzestig kopjes komen te voor
schijn boven de schuttinkjes van de
stallen. Het zijn de mestkalveren van
mevr. T. de Haan (40) uit Donker
broek (Fr.). De dieren kennen de stem
van hun verzorgster en weten wanneer
het tijd van schaften is. De vrouw is
gek met hen. Ze kent ze uit elkaar
en ze is er trots op. dat drie jaar
achter elkaar, voor het laatst in 1968,
een van haar kalveren kalfkampioene
van Nederland werd. Ze is ook al eens
een keer met haar viervoeters voor
de televisie geweest en wel in het pro
gramma van Willem Duys.
Mevr. De Haan is een levenslustige
vrouw. Toch heeft ze haar zorgen wel
en die zorgen berokkenen haar soms
nachtmerries. Dan dénkt ze terug aan
1965, toen zeker honderd kalveren stier
ven, doordat ze totaal ongeschikt voed
sel kregen. Dat voedsel had ze van
een bekende veevoederfabriek. „In dat
jaar heb ik honderd angsten doorge
staan. 's Nachts sliep ik bij de dieren
in de stal, maar de arme kalfjes stier,
ven onder mijn handen. Nooit dacht
ik eraan dat het voeder wel eens ver
keerd kon zijn. De politie, de veearts
en de gezondheidsdienst kwamen er
bij en gaven mij de schuld. Ja, ik zou
de kalveren hebben vergiftigd, zeiden
ze." Mevr. De Haan verhuisde van
Kuinre, waar ze toen woonde, naar
Donkerbroek een dorpje dichtbij Drach
ten. Daar kwam een nieuwe stal te
veren zou ze de veearts en de ge
zondheidsdienst wel eens een lesje ge-
Nervositeit is vooral een kwaal van 't jach
tige leven. Vandaar ook de populariteit,
vooral in de Verenigde Staten van kalme
ringsmiddelen of, zoals de populaire bena
ming thans luidt: tranquilizers. Het is ove
rigens een misverstand te menen dat ner
veuze mensen een kort leven beschoren ls.
Dat is niet het geval, behalve wanneer ze
teveel gebruik maken van deze hoogge
roemde maar soms in grote hoeveelheden
hoogst gevaarlijke en gewoontevormende
tranquilizers. Vele nerveuze mensen worden
ondanks de spanningen waaraan zij van tijd
tot tijd blootstaan zeer oud, vooral, wanneer
hun lichtgeprikkelde zenuwen hen discipline
geleerd hebben en in het bijzonder hen heb
ben gedwongen, niet te zondigen tegen de
eisen van een gezonde levenswijze.
Overigens is nervositeit niet alleen een
kwaal van onze tijd, en evenmin is het gé
bruik van kalmeringsmiddelen niet van van
daag of gisteren. Maar onze voorouders ken
den geen tranquilizers. Zij maakten gebruik
van een huismiddeltje. Onder de daarvoor
in aanmerking komende kruiden nam het
St. Janskruid (hertshooi) een speciale plaats
in. Na een periode in het vergeetboek te zijn
geraakt is de belangstelling voor dit kruid
weer sterk toegenomen. In geperst St. Jans
kruid vindt men namelijk, naar onlangs is
ontdekt, stoffen die ook in bloedkleurstof
voorkomen en die een harmoniserende wer
king op het zenuwstelsel uitoefenen. Vers
sap van St. Janskruid wordt tegenwoordig
in de medische wereld al weer vaak voor
geschreven. In de tijd van de bloei wordt de
gehele plant geoogst en geperst. Het sap kan
zonder chemische toevoegingen worden be
waard. Dit is belangrijk, omdat de werking
ervan in het voorjaar het sterkst is.
