Soest toen - Soest nu
«IffiililMÉ
DE STEM VAN
YASIR ARAFAT
FISCUS EN
GEHUWDE VROUW
VIJFDE CHRISTELIJKE LAGERE SCHOOL
IN SOEST GEOPEND
Sporthal „Benkendal" wordt op 17 mei
met wedstrijden, demonstraties en expositie
geopend
Het oog gericht op
Nixons aandacht voor
Europa
Dinsdag 4 maart 1961) 1 48e jaargang 110.18
Uitgave Drukkerij Smit - Soest Dureau voor redactie en administratie Van Wecdestraat 29a. Soest Tel. 2566 - Postgiro 126156
Nieuwe minister De Visserschool start met 198 leerlingen
Man wegens diefstal
op zijn werk aangehouden
SOESTER(()OURANT
Abonnement per kwartaal 3,50, per post f 6,50 Verschijnt Iedere dinsdag en vrijdag
Nog maar een paar jaar geleden was
alleen de naam van Nasser in staat om
Arabische menigten tot hysterische
spreekkoren te brengen. Nog is de Egyp
tische president een man die spreekt tot
de verbeelding der massa's, maar hij is
niet meer de meest gevierde. Die eer
heeft hij moeten laten aan Yasir Arafat,
de leider van El Fatah, sinds kort ook
de voorman van de overkoepelende Pa
lestijnse Bevrijdings Organisatie. Hij is
de personificatie van de wraak, die uit
gevoerd wordt door overvallen in Israël
en de bezette gebieden en door overval
len als die op El-Al-vliegtuigen in Athe
ne en Zürich.
De reden voor deze bewondering en ver
ering is niet moeilijk te vinden. Temid
den van Arabische leiders die nog wel
eens urenlang grote woorden willen
spreken, is hij de enige die ook inder
daad wat doet. En dan mag het zo zijn
dat de wapenfeiten van El-Fatah en de
andere Palestijnse guerrilla-organisaties
niet zo geweldig groots zijn het zijn
dan toch maar bewijzen dat de strijd
doorgaat al is een oorlog verloren. Dit
sterkt het zelfvertrouwen van de Pales-
tijnen, Jordaniërs, Irakezen enz. meer
dan nog zo'n felle rede van wie ook.
Sinds de juni-oorlog die het Arabisch
prestige zo'n klap gaf, is de ster van
Arafat snel gerezen. Hij wordt als een
soort staatshoofd ontvangen in Cairo, en
zelfs koning Hoessein, die door de guer
rillastrijders mag vrezen van zijn troon
gestoten te worden, ziet zich genoopt
de man alle eer te bewijzen. Zou hij het
niet doen, dan zou hij al zijn onderda
nen tegen zich in het harnas jagen
Daar komt dan bij dat Arafat en zijn
P.L.O. goed bij kas zijn. Voor een groot
deel komt het geld uit Saoedi-Arabie en
Koeweit indirect dus van de Ameri
kaanse en Engelse oliemaatschappijen.
Het zijn geen schenkingen alleen maar
uit sympathie. Voor de in kampen ver
kommerende Palestijnse vluchtelingen
waren deze rijke landen nooit zo scheu
tig. In beide gevallen speelt iets mee
van vreugde waarmee men Nasser zijn
aureool laat verliezen Nasser is nooit
zo'n erge vriend van de oliesjeiks en
-koningen geweest.
De eerste resultaten van Arafats geld-
overvloed zijn geweest dat hij makkelijk
recruten kon werven onder de arme
vluchtelingen. Intussen hoeft hij zijn
strijders niet meer te kopen. De P.L.O.
is dermate geliefd dat het als een eer
gevoeld wordt onder de banier van Ara
fat te mogen strijden.
De P.L.O. El Fatah, El Assifa enz.
moet thans beschouwd worden als een
werkelijke factor in de Arabische poli
tiek en het is voor het eerst dat dit ge
beurt met de Palestijnen. Dat is een be
langrijker verandering in de toestand
dan de Israëlische bezetting van grote
gebieden indrukwekkend als militaire
operatie, maar tot dusver heeft het niets
wezenlijks veranderd in de opvattingen
over en weer: geen van Israëls buren
is deswege door de knieën gegaan.
Het gestegen aanzien van Arafats armee
heeft integendeel juist het gevolg gehad
dat mannen als president Nasser en ko
ning Hoessein hoe langer hoe minder
gematigd kunnen zijn: hun El Fatah
vererende onderdanen zouden het niet
slikken.
De kansen op een oplossing worden op
deze manier steeds geringer, ook al zou
den de Grote Vier eensgezind een plan
willen opdringen aan Israël en zijn bu
ren, waar het overigens niet naar uit
ziet. Tot dusver zou tussen twee partijen
Nasser en Israël de zaak in prin
cipe geregeld hebben kunnen worden.
Het zal nu op zijn minst een gesprek
tussen drie moeten worden. Met Arafat
erbij.
Hoe moeilijk het vraagstuk van de fis
cale aftrek voor de gehuwde werkende
vrouw ligt, is gebleken uit de recente
ontwikkeling op dit terrein. Een daar
voor ingestelde speciale commissie kwam
met voorstellen, die erop neer kwamen
dat de gehuwde werkende vrouw nog
eerder zwaarder dan lichter belast zou
worden dan tot op heden het geval is.
Terecht werden deze voorstellen dan ook
door de Tweede Kamer van de tafel
geveegd. Er waren bezwaren zowel van
confessionele, socialistische als van libe
rale zijde. Liberalen en communisten
waren het er zelfs over eens dat de
fiscale eenheid van man en vrouw niet
meer gehandhaafd kan worden.
Het is vooral duidelijk geworden dat de
aftrekmogelijkheden voor vrouwen, die
in het bedrijf van de echtgenoot mee
werken, gewogen en te licht bevonden
zijn. Er bestaat thans een fiscale fictie
die het loon van meewerkende vrouwen
in het bedrijf van de echtgenoot op
ƒ2250,stelt. Een derde deel van dit
bedrag is aftrekbaar en dat is thans
niet meer te verkopen.
Het is treffend te constateren dat vele
fiscale specialisten van mening zijn dat
de schatkist gebaat is bij een hoge be
lasting van de werkende gehuwde
vrouw. Dit uitgangspunt is niet alleen
verouderd, het is ook een misvatting.
Een redelijk tarief voor de werkende
vrouw zal er toe leiden dat het aantal
werkende gehuwde vrouwen zo stijgt
dat de staat er financieel wel bij zal va
ren. In dat geval vangt men twee vlie
gen in één klap. De belastingopbrengst
stijgt niet alleen maar ook het produk-
tief vermogen van ons volk is er zo mee
gebaat dat het alleszins de moeite waard
is deze weg op te gaan. Wij hopen dat
«ie regering nog dit jaar een nieuwe re
geling in de kamers brengt, die ons in
1970 al profijt kan brengen.
Aan de Oude Utrechtseweg/Braamweg
is vrijdag de vijfde Christelijke Lagere
School in Soest in gebruik genomen, na
dat de inspecteur van het lager onder
wijs, de heer Lindeman de school in de
Rank al officieel had geopend. De nieu
we school heeft de naam gekregen van
Minister De Visser. Minister de Visser
is degene geweest, die vorm heeft ge
geven aan de Lager Onderwijswet 1920.
De voorzitter van de Vereniging Een
school met de Bijbel, de heer H. Fenne-
ma moest wegens ziekte vrijdagavond
verstek laten gaan. De heer D. Hoek
stra, hoofd van de Chr. school aan de
Driehoeksweg nam voor hem waar. Hij
zei, dat al in 1893 de Vereniging voor
Christelijk Nationaal Schoolonderwijs
werd opgericht. Het uiteindelijke doel
van de vereniging, het stichten van een
school, lag toen nog zover buiten haar
bereik, dat de vereniging zich voorlopig
beperkte tot het innen der contributies
en het houden van collectes. Toch kon
in 1895 reeds begonnen worden met een
éJ.imanschool, gehuisvest in een lokaal
achter de Julianalaan, waar 57 leerlin
gen hun eerste onderwijs kregen. Deze
eerste Da Costaschool werd in 1907 ge
volgd door een tweede Christelijke
school in Hees, mede dankzij de mede
werking van de familie Insinger. In
1921 nam de vereniging een Ulo-school
in gebruik, terwijl in 1930 de Drie-
hoeksschool, de latere Savornin Loh-
manschool aan de Driehoeksweg tot
stand kwam. In 1951 werd de Groen
van Prinstererschool geopend en ten
slotte in 1955 de Oranje Nassauschool.
Daarnaast realiseerde de Vereniging Een
school met de Bijbel ook nog twee
kleuterscholen, die resp. in 1960 en 1965
aan de Vinkenweg en de Driehoeksweg.
De heer Hoekstra kon dan ook met
recht spreken van een in kracht en om
vang sterk gegroeide schoolvereniging.
In 1962 kreeg de Oudercommissie van
het schoolbestuur van de Savornin Loh-
manschool de opdracht om een prognose
voor de naaste toekomst op te stellen
voor de behoefte aan onderwijsaccom-
modatie. „We zijn", zo zei de heer
Hoekstra, „zeer voorzichtig te werk
gaan, maar al heel gauw bleek, dat we
véél te voorzichtig waren geweest. We
zijn dan ook met de bouw van een
zes-klassige school begonnen, ofschoon
we aanvankelijk aan vier klassen vol
doende dachten te hebben. De school
had nog bouwvolume voor een vier-
klassige school, maar toen de bouw goed
en wel begonnen was, bleek reeds de
grote behoefte aan nog twee klassen",
aldus de heer Hoekstra, hoofd van de
Sa /ornin Lohmanschool. Omtrent de
plaats van de nieuwe school liepen de
gedachten (en mogelijkheden) nogal uit
een. Aanvankelijk heeft men gedacht aan
een terrein aan de Ferdinand Huyck-
laan, later in de omgeving van de Hei
deweg, maar het werd tenslotte de
Braamweg.
De toeloop van het grote aantal leer
lingen en de noodzaak om de school
nog tijdens de bouw met twee lokalen
uit te breiden, gaf uiteraard de nodige
consequenties voor ontwerpers, bouwers,
schoolbestuur en overheid en uiteraard
ook financiële consequenties voor de
vereniging. De heer Hoekstra had grote
waardering voor de wijze, waarop al
deze problemen tot een oplossing naar
ieders tevredenheid gebracht.
De heer Lindeman, inspecteur van het
lager onderwijs in dit rayon zei, dat de
opening van een school tevens vaak een
sluiting inhoudt. „Er is een eind geko
men aan een juridisch spel tussen schooi
en gemeentebestuur. We mogen ons ge
lukkig prijzen, Jat we in een land wo
nen, waar we een verzoek voor een
school kunnen indienen, dat bijna altijd
ingewilligd wordt Dat kent men niet in
zoveel landen", aldus de heer Lindeman,
wiens woorden met applaus werden be
groet. „Tevens komt bij de opening van
een school een einde aan een enorme
administratieve rompsslomp, waarbij
rijk, gemeente, school en inspectie bij
betrokken zijn. En tenslotte komt er
een einde aan het denken van de ont
werper en het sjouwen van de aan
nemers en onderaannemers. Dan kan het
spel tussen de volwassene en het kind
beginnen. Een spel in de ogen van het
kind, dat speels wordt gedaan in de ogen
van de opvoeder, maar dat voor de on
derwijzer zelf een hoogst ernstige en
belangrijke taak is, teneinde het kind op
goede wijze te begeleiden in zijn groei
naar de volwassenheid," aldus de heer
Lindeman.
Hij zei, dat door de toenemende kriti
sche instelling van de mens van van
daag verschillende zekerheden en fun
damenten van vroeger zijn aangetast, zo
wel thuis in het gezin als op de scholen.
„De opvoeders en onderwijzers hebben
het vandaag de dag veel moeilijker dan
vroeger, maar ik geloof, dat we er niet
moedeloos onder moeten worden. Want
zowel in het gezin als op school zijn
toch fundamenten die overeind zijn ge
bleven. Zo kan ook het onderwijs tot
zijn recht blijven komen, vooral omdat
het niet voortkomt uit verplichting, maar
uit vrijheid", zo sprak de heer Linde
man, die daarna een bord met de naam
van de nieuwe school onthulde. „Mi
nister de Visser was degene, die vorm
heeft gegeven aan de lager onderwijswet
vanuit een vrijheid, niet zoals je die
neemt, maar zoals je die een ander
schenkt".
De heer Hoekstra ging nog even dieper
in op de persoon van deze in 1932 over
leden minister, die onder meer predikant
was in Leus Jen, Almelo en Amsterdam,
lid van de Tweede Kamer voor de
C.H.U. was en een grote belangstelling
De Soester politie heeft afgelopen don
derdag bij de Dalco alhier de 27-jarige
A. F. uit Hoevelaken aangehouden. De
man werd door de Amsterdamse politie
gezocht wegens diefstal.
Enkele weken geleden werd reeds de
aandacht op de man gevestigd. Hij stond
toen 's nachts aan zijn auto te morre
len. Surveillerende politiemensen vertel
de hij dat hij 'n band aan het verwis
selen was, maar dat bleek geenszins het
geval. Er bestond toen echter geen aan
leiding om de man voor nader verhoor
mee te nemen.
had voor het politieke en sociale leven,
maar vooral ook voor het onderwijs.
Wethouder K. de Haan ging in op de
relaties tussen de drie gesprekspart
ners, het schoolbestuur als de aanvra-
g het gemeentebestuur en het rijk.
De heer De Haan noemde de samen
werking tussen gemeente en schoolbe
sturen goed, al meende hij, dat het vroe
ger wel eens anders is geweest. Voor de
oorlog ging de gemeentelijke overheid
z.i. meer uit van het standpunt „laat
kome wat komt, we zien dan altijd nog
wel". Na de oorlog heeft het gemeente
bestuur volgens de heer de Haan meer
een stimulerende houding aangenomen,
wat onmiddellijk resulteerde in een gro
tere belangstelling van de zijde der
schoolbesturen. Beide partijen stellen
zich op het standpunt, dat gestreefd
d'ent te worden naar goed onderwijs in
een goede ruimte.
Tp heer De Haan herinnerde zich uit
zijn jongensjaren nog ware veldslagen
tussen leerlingen van openbare en
Christelijke scholen met als inzet een
voetbalveldje in de nabijheid van de
Julianalaan. Met stokken en deksels van
wasketels ging men elkaar op weinig
zachtzinninge wijze te lijf. „Dankzij de
deksel van mijn moeder heb ik zelf toen
weinig klappen gekregen en veel uit
gedeeld", zo zei de heer De Haan, ge
ïnterrumpeerd door een van de aanwe
zigen, die vroeg, aan welke kant hij des
tijds had gestaan. „Spoedig echter kwa
men we tot de ontdekking dat dit ook
de oplossing niet was. We hebben en
hadden een gemeenschappelijk belang:
destijds was dat een voetbalveld, nu is
het goed onderwijs".
waardering voor de wijze, waarop het
hoofd van de school, de heer Hoekstra
onder de zeer moeilijke omstandigheden
heeft gewerkt, zonder dat het onderwijs
er ook maar de minste schade door
leed. Namens alle ouders bood de heer
Mout het nieuwe hoofd van de Minister
De Visserschool, de heer Boor, een
bandrecorder aan, die daarmee zeer ver
heugd bleek. „Het is bovendien een be
wijs, dat de ouders meeleven met wat er
op de school gebeurt. Ik ben blij, dat
U als ouders er in ruime mate an
meewerkt, het enderwijs zo goed moge
lijk te doen". De heer Boor zei, dat in
middels ook nog diverse andere ge
schenken waren ontvangen: plantenbak
ken van de aannemer, een baro- en
thermometer van de c.v.-installateur etc.
Tenslotte schetste de heer Hoekstra nog
eens de groei van de De Savornin Loh
manschool gedurende de jaren, dat hij
er hoofd van is (vanaf 1958). De school
had in dat jaar zeven leerkrachten en
267 leerlingen. In 1960 werd een diepte
punt bereikt, toen voor het onderwijs
aan 235 leerlingen 6 docenten aanwezig
waren, wat neerkomt op bijna veertig
leerlingen per klas. In 1961 waren er
weer zeven personeelsleden en in 1963
reeds. acht. In 1965 kwam de negende
docent, doch een jaar later waren er
"eds elf. In 1967 werd de huidige sterk
te van twaalf docenten bereikt. Daar
van is één docent, die voor de Indone
sische leerlingen, boventallig. Na 1960 is
ook het aantal leerlingen sterk geste
gen: 261 in 1963, 283 in 1963, 320 in
1965, 367 in 1966, 393 in 1967 en 405 in
1968. Thans is volgens de heer Hoekstra
het verzadigingspunt zo ongeveer be
reikt.
Het is voordeliger en bovendien meer
in het belang van goed onderwijs geble
ken, om het aantal 'leerlingen over twee
scholen, die overigens zeer in eikaars
nabijheid liggen, te verdelen. Er blijft
echter één oudercommissie bestaan. De
heer Hoekstra sprak tenslotte de hoop
op een goede samenwerking tussen beide
scholen uit.
Na dit officiële gedeelte, dat onder
meer werd bijgewoond door de wet
houders mevr. Walter-v. d. Togt en de
heren K. de Haan en J. v. d. Arend,
de directeur van gemeentewerken, de
heer v. d. Dussen, de heer H. Borre-
man, toen nog chef van de afdeling on
derwijs, maar drie uur na de opening
gemeentesecretaris geworden, leden van
de oudercommissies, ouders en allen, die
op enigerlei wijze bij de bouw van de
school betrokken zijn geweest, werd het
nieuwe schoolgebouw bezichtigd, 's Mid
dags waren bijna tweehonderd vrolijk
uitgedoste leerlingen al van de oude
naar hun nieuwe school gewandeld.
Het ontwerp van de nieuwe school is
van het architectenbureau P. en H.
Beekman te Soest, terwijl de bouw werd
uitgevoerd door de N.V. Stroombouw
H. van Asch.
De electrische' voorzieningen werden
aangebracht door de firma Fr. Bosman,
terwijl „Treba" (H. J. Barrink) voor de
centrale verwarming zorgde. Het hout
werk werd verzorgd door W. Bos, ter
wijl G. Huurdeman er de verf op aan
bracht. De, loodgieterswerkzaamheden
werden verricht door G. Reijerse en
Zn., terwijl W. J. Sukel verantwoorde
lijk is voor het stucadoorswerk.. De
Luxaflexgordijnen zijn afkomstig van
de firma Middelman, alle te Soest. De
De voorzitter van de oudercommissie, I N.V. Luctor te Baarn zorgde voor het
de heer G. J. Mout toonde vooral grote meubilair en de leermiddelen.
Precies 98 ingezetenen hebben zich de
moeite getroost om een naam voor de
nieuwe sporthal in Soest te brengen.
Het resultaat van al dit meer en min
der diepzinnig denken is „Beukendal"
geworden, een naam, bedacht door de
heer J. W. Hilhorst, Birkstraat 116.
De naam geeft de plaats aan waar de
sporthal is gelegen: op de hoek van de
Beukenlaan en de Dalweg.
De heer Hilhorst won daarmede een
geldsbedrag van honderd gulden, dat
hem op de dag van de opening (17 mei)
zal worden uitgereikt.
Een uit drie personen bestaande com
missie Opening Sporthal heeft zich de
laatste weken al aardig in he4 zweet
gewerkt om een origineel en passend
programma rond de opening van de
hal te ontwerpen. Deze commissie, be-
Wat president Nixon tot dusver op zijn
Europese toernee heeft gezegd klinkt
over het algemene ongeveer zoals hij
zijn verkiezingscampagne voerdehij
praat wel. maar echt iets zeggen doet
hij niet. Dat hoeft hem niet direct kwa
lijk genomen te worden, want menig
onderdeel van een beleid dat hem voor
ogen staat, is er niet mee gebaat dat
het aan de grote klok wordt gehangen.
En veel hangt er van af wat de presi
dent binnenskamers bespreekt met zijn
Europese gastheren. Zelfs een verkla
ring als die in Londen waarin hij
Churchill instemmend citerend spreekt
over speciale banden tussen Engeland en
de V.S., heeft niet zoveel betekenis, ook
al is er een verkapte aanval op De
Gaulle in gezien die zich immers juist
aan die speciale verhouding zo ergert.
Nixon constateerde niet veel meer dan
dat de twee landen historisch veel ge
meen hebben, dezelfde taal spreken en
ook in andere zin vele idealen en op
vattingen delen. Het is onzin aan dit
soort uitspraken te veel gewicht te hech
ten.
Belangrijker is dat de president naar
Europa kwam en dat de Amerikanen op
de t.v. hun president te zien krijgen in
allerlei vertrouwde Europese omgevin
gen. Het tekent niet alleen dat Nixon
belangstelling heeft voor Europa, zeker
meer dan Johnson, maar indirect brengt
hij de Amerikanen ook meer belangstel
ling voor de andere kant van de Atlan
tische Oceaan bij. En dat is zeker no
dig.
Menige Amerikaan is in de laatste tijd
over Europa ontgoocheld geraakteen
groep landen die zomaar kritiek hadden
op de V.S. en dit land dwarsboomden en
zelf niet zo erg veel presteerden be
halve onderling ruzies maken en meer
praats maken dan bij hun paste. Dit
draait Nixon nu een beetje terug naar
de situatie zoals die onder Kennedy be
stond, die er meer dan Johnson van uit
ging dat Europa en de V.S. door allerlei
omstandigheden gewoon genoopt waren
bij elkaar te passen.
Dat Nixon langs dezelfde lijnen denkt
is ook in Brussel gebleken toen hij als
enig concreet punt zijn vertrouwen uit
sprak in de N.A.V.O. en beloofde dat er
tussen Washington en de partners in
Europa meer overleg zou komen.
De beleefdheden en de cliché's die bij
officiële bezoeken onvermijdelijk zijn,
mag men vergeten de belangrijke
kern van Nixons bezoek is dat nu ook
van Amerikaanse zijde zo sterk gestreefd
wordt naar wat Kennedy noemde een
interdependance, een wederzijdse afhan
kelijkheid, tussen de landen aan beide
zijden van de oceaan.
KANTMAN
staande uit de heren P. Ekel, voorzit-
ter4 J. Elderman en H. Butzelaar, zijn
er van uitgegaan, dat zoveel mogelijk
mensen bij de openingsfestiviteiten
moeten worden betrokken. Daartoe heeft
men de assistentie ingeroepen van 2 des
kundigen op sport- en organisatorisch
gebied, te weten Herman Kuiphof en
Tom van Maaren.
De feestelijkheden beginnen met de
opening van een expositie door de
plaatselijke schooljeugd. Hett is de be
doeling, dat de scholieren middels vrije
expressie in de meest ruime betekenis
iets van het sportgebeuren uitbeelden;
door middel van tekeningen, schilderin
gen, gedichten, opstellen, boetseerwerk,
foto's e.d. Leden van de kunstenaars
vereniging Arti Shock, onder leiding
van Jan Visser, bijgestaan door Dick
Bruijnestein, Hermien v. d. Horst. Jan
Dulieu, Victor Moll en Karei Voges,
zullen de inzendingen beoordelen. De
prijsuitreiking geschiedt op een nog na
der te bepalen plaats door enkele t.v.-
figuren (o.a Swiebertje en Bromsnor).
Zaterdagmiddag vindt op de speelwei
de van de Eng het „buitengebeuren"
plaats. Daarb:„' zullen o.m. de plaatse
lijke sportverenigingen worden betrok
ken. Men hoopt aan dit buitengebeuren,
dat overigens niet al te lang zal duren,
een spectaculair slot te geven.
Rond half drie zal de feitelijke opening
plaatsvinden, waarna in de zaal een
groots amusementsprogramma van mu
ziek, sport en spel zal worden gegeven.
De accomodatie van de zaal, normaal be
staande uit 450 zit- en honderd staan
plaatsen, zal voor die gelegenheid wor
den uitgebreid tot duizend zitplaatsen.
De openingsdag zal besloten worden met
een receptie in het restaurant van de
nieuwe sporthal.
In de week daarop zullen aan de hand
van wedstrijden en demonstraties van
niveau de gebruiksmogelijkheden van de
sporthal worden getoond. Er zullen hand
bal-, basketbal- en volleybalwedstrijden
worden gehouden door vertegenwoordi
gende teams van Amersfoort, Baarn en
Soest. Daartussen door zullen demonstra
ties tennis, badminton, gymnastiek, ta
feltennis en microkorfbal worden gege
ven door topspelers uit deze drie plaat
sen. Op deze wijze wil men bereiken, dat
men op één avond met zoveel mogelijk
takken van sport, die in de hal bedreven
kunnen worden, kennis kan maken.
Vrijdag 23 mei worden de festiviteiten
definitief besloten met de prijsuitreiking.
De week daarop beginnen de wedstrijden
van de Soester Bedrijfssportcompetitie.
die, in verband met de opening van de
hal, een week zijn uitgesteld.
Ook de winkeliers zullen bij deze ope
ningsfeestelijkheden worden betrokken
door de organisatie van een etalagewed
strijd, waarvan de regeling geheel aan de
winkeliersvereniging wordt overgelaten.
De inmiddels al vrij ver gevorderde
sporthal kost, met inbegrip van de
grondkosten, de aanleg van een parkeer
terrein en de beplanting etc. ongeveer
1,2 miljoen gulden. De zaal is voorzien
van een rubber vloer.
