f a r Soest toen - Soest nu HUMOR VERSUS LEUZEN Bliksemsnelle uitbreiding V.V.V.-gebouw SOCIAAL RECHERCHEUR VOOR HET OPSPOREN VAN PROFITEURS Het oog gericht op blijvend verzet MACHTELOOSHEID JEGENS DE RHODESÏËRS Telefoonnummer ziekenauto 5980 Noorderweg 23 Dinsdag 1 juli 1969 48e jaargang no. 48 Uitgave Drukkerij Smit - Soest Bureau voor redactie en administratie Van Wccdcstraat 29a, Soest Tel. 2566 Postgiro 126156 Fiets gestolen Baldadige aspirant-artsen Afscheid van twee gemeentewerklieden Bona ficle uitkeringsontvangenden beschermen Buitenlandse arbeiders slaagden Man nodigde zichzelf uit SOESTERI OURANT Abonnement per kwartaal ƒ3,50, buiten Soest per kwartaal ƒ6,50 Vcrschynt iedere dinsdag en vrijdag Een tot nu toe onbekend uitgeve rijtje in het Brabantse Nieuwendijk wil een boek gaan uitgeven met als titel „Het volk over Luns". En ieder die wat ten gunste of ten ongunste van onze huidige minister van buitenlandse zaken wil schrijven, mag dat de uitgeverij toe zenden. Wij voelen ons niet gedrongen dit te propageren, doch releveren het wel als een curiosum. Zoals opiniepeilingen al eens hebben uitgewezen, behoort minister Luns tot een van de meest gewaardeerden. Toch behoort hij zeker niet tot de ministers met wiens beleid de individuele Neder lander het meest te maken heeft, waar door hij ook maar weinig in de Tweede Kamer aan het woord is. Zijn bekend heid bij de Nederlanders heeft hij onge twijfeld het meest te danken aan de te levisie. De enkele malen dat hij zich voor de televisie heeft laten interviewen, hebben bij de kijkers de indruk gewekt van de intelligente diplomaat met een groot gevoel voor humor. De wij7e waarop hij met zijn hese stem op vaak olijke wijze vragen beantwoordt, het gezicht dat hij daarbij trekt, werkt aan stekelijk op de kijker. Televisie-geniek zijn is voor een heden daagse politicus een enorm voordeel. Slechts zeer weinigen hebben dit in zich en dat komt vooral omdat de meeste po litici geen blijk geven dat zo aanspre kende gevoel voor intelligente humor te bezitten. Hetzelfde ziet men ook bij die opgewon den jongeren tijdens hun rellen. Als de televisie er een opname van geeft, als men ze daarbij hoort spreken, dan valt er ook bij die studenten en andere jon geren geen enkele humoristische opmer king, niets in hun optreden verleidt de kijker en toehoorder tot een glimlach, laat staan een lach. Men zal mij tegenwerpen; het is alle maal zo vreselijk belangrijk wat zij wil len en doen, daar valt helemaal niets bij te lachen, het is alleen maar droevig dat wij er al die herrie voor moeten maken. Och nee, het Is helemaal niet zo be langrijk, men maókt het alleen belang rijk. Er zijn in de wereld veel belang rijker dingen aan de orde dan die zgn. inspraak in universiteitsbeheer en an dere maatschappelijke instellingen. Maar goed, laat het dar» in zekere zin belang rijk zijn. de wijze waarop men zijn me ningen uitdraagt, betekent alleen maar geforceerde dwong uitoefenen. En dvar.L is altijd ernstig en daar is nooit humor in te ontdekken. Dictators zijn altijd de minst gezellige mensen geweest. Is humor dan wel zo belangrijk Ja, ik geloof dat gevoel voor humor nog altijd een van de meest intelligente uitingen van een mens is. Mensen zon der geest kan men niet in geestver voering brengen, men kan ze echter wel tot geestdrijvers maken. En dat is hetgeen in de politieke wereld maar al te veel het geval is. Humor, geest, geeft blijk van geïnspireerdheid. Met kreten, met leuzen geeft men daar bepaald geen blijk van. Kijk dan ook maar eens naar de leu zen die in protestdemonstraties worden meegedragen. Daar zal nooit iemand door geïnspireerd worden, want de ware geest ontbreekt er aan. Het zijn veelal holle vaten waartegen geslagen wordt. Klanken die al heel gauw vervelen en even later zijn vergeten, evenals dege nen die deze leuzen bedachten en zo rond droegen. Er wordt door diezelfde holle leuzen- makers ook kritiek uitgeoefend op mi nister Luns. Waarom weet hij niet aan ergens plaatsvindende internationale ge schillen een eind te maken, noch aan een rechts georiënteerd dictatoriaal be wind in bepaalde landen Maar on danks die op hem afgevuurde kritiek wordt Luns door een grote meerderheid van het gewone Nederlandse volk ge kend en gewaardeerd. Wat hij niet zo zeer te danken heeft aan zijn daden als minister van buitenlandse zaken, maar aan zijn persoonlijkheid, zijn humor. Als vele politici ook maar iets var» een dergelijke geest die ook zelfspot in houdt zouden bezitten en tentoon spreiden, hoeveel belangwekkender zou het politieke spel dan zijn en hoeveel meer zouden zij er mee bereiken. He laas, de humor is in Nederland dun ge zaaid. Zaterdagnacht is ten nadele van de 19- jarige B. Z. een vrijwel nieuwe fiets gestolen. Het voertuig stond in een boks onder de woningen aan de Albert Cuyplaan. De dader is tot dusverre spoorloos gebleven. Kort na deze melding kreeg de politie een tip, dat aan de Gallenkamppelsweg een jongen bezig was, zich over een hem niet toebehorende bromfiets te ontfermen. Aangezien de brommer ech ter op slot stond, kon de jongen er zonder meer niet mee wegrijden. De inmiddels ook reeds gewaarschuwde eigenaar, de 21-jarige G. N. J. van R. uit Utrecht, kwam even later naar bui ten stormen, terwijl de jongen nog aan de brommer stond te sleutelen. Deze maakte zich snel uit de voeten, maar de eigenaar van de brommer zette met een de achtervolging in. Overigens zon der resultaat, want even later was hij de dader in het nachtelijk duister kwijt geraakt. Drie eventueel toekomstige artsen uit Utrecht hebben in de nacht van zater dag op zondag gemeend, het slagen voor hun candidaatsexamen luister bij te moeten zetten door op de Van Weerden Poelmanweg een aantal ver keersborden om te draaien. De drie studenten, de 2l-jarige J. P. N., de 23-jarige K. C. en de 24-jarige S. O. Y. hadden in Soestduinen bij K. feest ge vierd. Om half vier keerden zij lopend naar Utrecht terug. Uit pure baldadig heid en verveling vernielden zij de verkeersborden. De inmiddels gev. ar- schuwde politie heeft de drie jonge mannen in staat gesteld, al iets van hun helende taak in praktijk te bren gen. Met een ander geval van baldadig heid werd een bouwopzichter aan de Smitsweg geconfronteerd, toen een 4- tal jongens er een groot genoegen in bleek te scheppen om de door de op zichter aangestoken bebakeningsver- lichting steeds weer uit te blazen. De politie kwam net te laat om de jongens te arresteren maar men weet wel wie de daders zijn: zekere W., K., v. d B. en W. Twee 65-jarigen, de heren W. v. d. Ak ker, van de gemeentelijke bestratings- dienst en W. Geytenbeek van de plant soenendienst, namen vrijdagmiddag af scheid van directie en collega's, in ver band met hun psionerirrg. De plechtig heid had plaats in de brandweerkantine. De beide scheidende werklieden waren vergezeld van hun echtgenoten en kin deren. De directeur van gemeentewerken, de heer H. J. v. d. Dussen, heette hen en wethouder mevrouw Walter-v. d. Togt welkom. „U bent beiden ruim twintig jaar in ge meentedienst geweest en u was beiden gewaardeerde krachten", aldus de heer v. d. Dussen. In het buitenland wordt bij de dienst van openbare werken nogal eens gestaakt. Gelukkig staakt men in ons land niet zo gauw en ik moet zeg gen, dat onze straten en de plantsoenen er altijd keurig uitzien en daaraan hebt u medegewerkt". Wethouder Walter-v. d. Togt zei„U hebt beiden een steentje bijgedragen aan de verzorging van onze gemeente. Het gemeentebestuur dankt u hiervoor en ik mag aan v. d. Akker een gras machine en aan Geijtenbeek een pendule aanbieden". De heer A. v. d. Broek, chef plantsoe nendienst richtte zich tot Geijtenbeek. Ik ben zes jaar zgn. de baas van u ge weest en ik ben er trots op, want u was een ijverig iemand, die niet gauw voor een regenbuitje wegliep. U hebt mij ge vraagd om nog een jaartje te mogen blijven maar dat gaat niet. Ik dank u voor alle werk, dat u voor de gemeente en de plantsoenen hebt gedaan. Spreker overhandigde hem namens de dienst een enveloppe met inhoud en bloemen aan mevrouw Geijtenbeek. De heer A. Bouwman, chef bestrating, sprak waarderende woorden tot Van den Akker en waardeerde zijn collegialiteit en werklust. Hij bood namens de bestra- tingsdienst een voetenbankje aan en bloemen voor zijr» echtgenote. De heer J. Ravenhorst, chef reinigings dienst bood v. d. Akker een kooitje met twee kanaries aan. De heer A. Lenten, collega van Geijtenbeek te Soesterberg zei„Wij hebben altijd prettig samen gewerkt. Toen u een verkeersongeluk kreeg en even later ernstig ziek werd, zei men onder de collega's, „Daar gaat ons Geitje". Maar dat was niet waar. Wij nemen nu afscheid van u en wij hopen, dat u lange tijd in gezondheid van uw welverdiende pensioen mag ge nieten. De heer J. M. Verhoef (straatmaker) dankte Van den Akker voor zijn pret tige omgang als collega. De heer A. Lagerwerf, voorzitter van de personeelsvereniging en voorzitter var» het jubileumfonds, bood beiden een enveloppe met inhoud aan. Hij kon v. d. Akker voor het leven het lidmaat schap van de personeelsvereniging aan bieden, wat Geijtenbeek niet te beurt viel, omdat hij nimmer lid is geweest. Beide dames ontvingen bloemen. Tenslotte sprak nogmaals de directeur, die beiden de receptielijst aanbood met handtekeningen van hen, die bij dit af scheid aanwezig waren. Zowel v. d. Akker als Geijtenbeek dank ten voor de waarderende woorden en de geschenken. i W'Pf** S&M&i ~'4" Hoewel menige voorbijganger zijn wenk brauwen fronste bij het passeren var» het kantoor van de Vereniging voor Vreem delingen Verkeer, aan de Steenhoff- straat, tegenover het gemeentehuis, bij het aanschouwen van de verbouwings werkzaamheden midden in het vakan tie-seizoen, waren er voor de bestuurs leden van de Vereniging voldoende re den aanwezig om deze verbouwing tij dens die periode uit te laten voeren. Door het plaatsen van een noodbehui zing ir» de vorm van een directie-keet, vlak voor de deur, is het mogelijk ge bleven om de werkzaamheden zonder stagnatie doorgang te laten vinden. In de noodbehuizing heeft naast het V.V.V. ook het reisbureau Ruys Co. een plaats gevonden. Door de uitbreiding die een verdubbe ling inhoudt van het vloeroppervlak, en die nog gereed zal zijn voor de bouw vakvakantie, zal het voor de V.V.V. mogelijk worden om op grotere schaal documentatie en informatie te verstrek ken, terwijl het reisbureau, dat in een belangrijke behoefte blijkt te voorzien, waardoor het personeel uitgebreid moest worden, eveneens over wat meer ruimte komt te beschikken. De uitbreiding die wordt uitgevoerd door het Soester aan nemingsbedrijf De Vries, heeft door de korte tijd die beschikbaar is voor de uitvoering nu al het predikaat „bliksem actie" verdient. „Het is noodzakelijk paal en perk te stellen aan het profiteren van de verworven sociale voorzieningen." Dat schrijft de heer P. J. Adriaans, directeur van de ,«?meentelüke sociale dienst te Eindhoven, in een artikel in het maandblad „So ciaal Bestek". Het is niet toevallig dat juist de directeur van déze dienst in de pek is geklommen om in een vakblad zyn mening te geven over het misbruik dat doo*» velen van de sociale regelingen wordt gemaakt, want sinds kort heeft de gcmcen- telijkc sociale dienst een „sociale rechercheur" in dienst die de taak heeft uit te zoeken welke steuntrekkers ten onrechte van de sociale voorzieningen profiteren. Indien men de landelijke cijfers omtrent de heffingen en uitkeringen beziet con stateert men een voortdurende stijging van de premiepercentages alsook een sterke toeneming van het aantal uitke ringen. Op grond van de sociale verze keringswetten werd in 1965 een bedrag van 7,6 miljard gulden uitgekeerd, welk bedrag in 1968 was opgelopen tot ruim 12 miljard, terwijl voor 1969 naar ver wachting zelfs meer dan 15 miljard gul den zal moeten worden uitgekeerd. In nog geen 5 jaar tijd een verdubbeling. En in deze cijfers zijn dan nog niet eens begrepen de uitkeringen op grond van sociale wetten, waarvoor geen premie behoeft te worden betaald. En deze uit keringen o.a. op grond van bijstandswet en de wet werkloosheidsvoorziening lo pen ook in de tonnen Maar men kan geen sociaal paradijs bou wen op een economisch kerkhof. Het werkend deel van de bevolking moet in hoofdzaak de middelen bijeenbrengen, waarvan de uitkeringsgerechtigden kun nen worden betaald en het is natuurlijk zonneklaar*. dat zoveel mogelijk dient te worden voorkomen dat de verkregen so ciale zekerheid door misbruik in gevaar wordt gebracht. De heer Adriaans is daar niet zo gerust op en hij heeft daar trouwens alle reden voor. 40 procent Bij de sociale dienst te Eindhoven werd een onderzoek ingesteld, nadat men bij deze dienst de indruk had gekregen dat het aantal „profiteurs" onder de uitke ringontvangenden vermoedelijk vrij groot zou zijn. Omdat als gevolg van de sterke toeneming van degenen die een uitke ring ontvingen op grond van de wet werkloosheidsvoorziening en de rijks groepsregeling werkloze werknemers de ambtenaren geen tijd hadden om effi ciënte controle uit te oefenen, werd bij m %p- -/ v '-••'V de dienst een „speciaal rechercheur" aan gesteld. Alras bleek dat de veronderstelling als zouden onder de uitkeringsontvangenden veel profiteurs voorkomen, bewaarheid werd. Van degenen die al een jaar of langer een uitkering ontvingen, bleek een groot deel op de gemeenschap te parasiteren. In 40% van de onderzochte gevallen bleek men met profiteurs en soms zelfs met fraudeurs te doen te heb ben Sommige uitkeringsgerechtigden deden geen enkele moeite om een nieuwe baan te vinden, sommigen werkten stie- kum bij een werkgever, maar vulden op hun controlebriefje in „nog steeds geen werk en ook geen neveninkomsten." Toen de uitkering werd gestaakt, bleek een groot deel van deze profiteurs bin nen korte tijd opeens wél een baantje te kunnen vinden. De heer Adraans legt er de nadruk op dat deze steekproef niet representatief mag worden genoemd voor alle uitkeringsontvangenden maar wel is de steekporef een aanleiding om door middel van noodzakelijke waarborgen de bona fide steuntrekkers in beschermin; te nemen. Tegen misbruik De heer Adriaans meent dat een sociaal rechercheur bij een instelling als de ge meentelijke dienst voor sociale zaken heel nuttig werk kan doen om misbrui' ken zoveel mogelijk te elimineren, de schuldigen op te sporen en zonodig te straffen. Op die manier worden de goed- willenden beschermd en wordt het moge lijk om ons zoveel geprezen sociaal ze kerheidsstelsel te behouden. Maar gaan we met het instituut van „sociale recherche" niet terug naar de dertiger jaren, toen alle werklozen meer malen per dag moesten komen stempe len en de toenmalige controleurs soms bij nacht en ontij de woning binnenkwa men om bepaalde controles uit te oefe nen? De heer Adriaans meent van niet. Hij voelt niets voor een herinvoering van dergelijke praktijken die in de huidige samenleving trouwens helemaal niet meer passen. Bij de Eindhovense dienst heeft de so ciaal rechercheur een geheel andere taak. Hij kan met de betrokkene nagaan of deze wel alle mogelijkheden heeft benut om werk te vinden en of er even tueel redenen zijn waarom passende ar beid niet zou kunnen worden aanvaard. Daartoe kan deze onderzoeker ook re gelmatig contact met de arbeidsbureaus opnemen. Op deze manier verricht de re chercheur ook een stuk dienstverlening, met name ten behoeve van de langdurig werklozen, die soms ook uit moedeloos heid geen initiatieven meer ontwikkelen. Het komt ons voor dat de sociale dienst in Eindhoven met het aanstellen van een dergelijke funktionaris een initiatief heeft genomen, dat ook elders navolging ver dient. Daarbij moet ook de preventieve werking die van de „sociale recherche" kan uitgaan, niet worden onderschat. Zoals bekend hebben een aantal bui tenlandse arbeiders aan de Technische School „Eemland" een cursus gevolgd in Nederlands n lassen. Acht cursisten wisten met goed gevolg deze cursus te beëindigen, als gevolg waarvan aan hen j.1. zaterdag een ge tuigschrift werd uitgereikt. Terwijl de heer des huizes gezellig naar de bioscoop was en zijn echtgenote thuis naar de televisie zat te kijker, kwam er bij mevr. S. aan het Wetering pad zaterdagavond plotseling ongewenst bezoek. Het bleek een wildvreemde man te zijn, die naar binnen wilde. De vrouw weigerde hem echter de toe gang tot haar woning. „Als het niet goedschiks gaat, dan maar kwaad schiks", moet de man gedacht hebben, want even later stond hij toch in de huiskamer van mevr. S, Hij had ergens een ladder weggehaald en was daarlangs via een bovenlicht toch naar binnen geklommen. Een buurman van mevr. S„ die een en an der had gezien, heeft de man, een ze kere v. d. M. de woning uitgewerkt. Later heeft de echTgenoot van mevr S. aangifte gedaan bij de politie. De opdringerige man kreeg een proces ver baal wegens huisvredebreuk. Het merkwaardigste verzet tegen een communistisch regiem wordt nu in Tsjecho Slowakije gepleegd. Zowel de partij als de door haar beheerste vak bonden klagen er over da op grote schaal geweigerd wordt de contributies te betalen. En het gaat hierbij niet om enkelingen. Twintig procent, zegt het partijblad Rude Pravo, dat men er met van mag verdenken de zaken rooskleu riger voor te stellen dan ze zijn. Ver moedelijk wil de redactie niet toegeven dat het nog erger is. Wanneer men in aanmerking neemt dat de contributieweigering een actie is die slechts door onderlinge gesprek ken gestimuleerd kan zijn en ook nog rekening houdt dat het altijd moeilijk is mensen tot een actie aan te zetten, dan is die twintig al een zéér hoog percentage. Nu er officiële berichten over zijn ver schenen, is de kans overigens niet ge ring dat het percentage stijgt. Of na tuurlijk, dat er zo drastisch tegen op getreden wordt dat menigeen de lust wel vergaat de contributieophaler met lege handen van de deur te sturen. De Tsjechen hebben de methode gevon den om toch hun protest te laten horen nu de regering Husak steeds verder gaat met het systeem om organisaties te ontbinden en enige tijd later een nieuwe te stichten met een bestuur dat uit jazeggers bestaat, Zo is het met de studenten gegaan, wat tot een staking heeft geleid niet alleen bij studenten, maar ook met enige tienduizenden sym pathiserende arbeiders in Praag. De schrijversbond, wier orgaan al spoe dig verboden werd zonder dat men overigens kans zag een Husak-gètrouw blad door de club uitgegeven te krijgen, wijkt niet voor dit soort pressie. Het nieuwgekozen bestuur zit weer vol li berale lieden, zelfs ondertekenaars van het befaamde manifest der tweeduizend woorden, waarin nog verdergaande li beralisering werd verlangd dan Dub- cek en de zijnen al in hun programma hadden. Juist deze groep wordt van officiële zijde beticht van rechtse neigingen en heulen met de imperialisten. De be stuursverkiezing van de schrijversbond, die zich van politieke acties zou moe ten onthouden, is daardoor wel degelijk een motie van wantrouwen jegens Hu- sak en zijn regerende makkers. Het haalt alles niet zo heel veel uit natuurlijk. De macht ligt bij Husak, die desnoods ook nog kan steunen op da aanwezige Russen. Maar de demonstra ties als hier beschreven tonen wel aan dat de Tsjechen wel buigen voor macht maar dat ideeën en idealen niet met tanks zijn te vernietigen. Wat noch voor Husak, noch voor Moskou eeB erg opwekkende gedachte is. KANTMAÏf De Rhodesische kwestie dient nog weer eens als bewijsstuk hoe gering in wezen gezag en invloed van de Verenigde Na ties zijn. Een Afrikaans-Aziatische reso lutie die vraagt om pittige sancties te gen zowel Rhodesië als Zuid-Afrika en Portugees Mozambique plus gewapend optreden van Engeland, haalde het niet in de Veiligheidsraad, zelfs zonder dat Engeland zijn veto uitsprak. Wat het ongetwijfeld gedaan zou hebben niet dat Londen zelfs maar in het diepst van zijn gevoelens instemt met wat Ian Smith in Rhodesië uitvoert, maar een militaire onderneming daar zou eenvou dig niet kunnen door de kosten zowel als het misnoegen van de Britten zelf. Een misnoegen dat groter Is tegen het voeren van wat in wezen een ander mans strijd is dan tegen de rebellie van Smith en de zijnen. Een andermans strijd. Uiteindelijk is de zaak er een van de Afrikanen zelf. Op dit moment schijnt er weinig aan te doen. Een referendum voor een nieuwe grondwet en het uitroepen van de repu bliek kreeg van de grote meerderheid van de blanken instemming. Die blanke minderheid heeft bovendien de wapens en de macht, terwijl de organisaties on der de inheemse bevolking die voor een zwarte staat ijveren, weinig te beteke nen hebben. Voorlopig lijkt het niet te vermijden dat Smith zijn gang gaat. Een geheel andere vraag is of op de lange duur zijn succes verzekerd kan zijn. Hoe men het ook bekijkt Rhodesië in de toekomst een republiek gaat een soort apartheidssysteem invoeren waardoor een minderheid zich kan handhaven op een basis die de meer derheid gelijke rechten ontzegt. Die meerderheid, plus de nog talrijker om wonenden^ die zich hierdoor ir» gelijke mate getroffen voelen en in hun waar digheid aangetast, zal dat niet ten eeu wige dage accepteren. In de staat van Smith zit zo van de aan vang af al ingebouwd dat bitterheid tussen de twee bevolkingsgroepen groeit en onvermijdelijk tot een uitbarsting leidt, ook al zal dat inderdaad nog vele, vele jaren kunnen duren. Voor nu kan Smith tevreden zijn, maar de grondslag voor zijn voldoening hoeft niemand hem te benijden.

Historische kranten - Archief Eemland

Soester Courant | 1969 | | pagina 1