f
a r
Soest toen - Soest nu
HUMOR VERSUS
LEUZEN
Bliksemsnelle uitbreiding V.V.V.-gebouw
SOCIAAL RECHERCHEUR
VOOR HET OPSPOREN VAN PROFITEURS
Het oog gericht op
blijvend verzet
MACHTELOOSHEID
JEGENS DE
RHODESÏËRS
Telefoonnummer
ziekenauto 5980
Noorderweg 23
Dinsdag 1 juli 1969
48e jaargang no. 48
Uitgave Drukkerij Smit - Soest Bureau voor redactie en administratie Van Wccdcstraat 29a, Soest
Tel. 2566 Postgiro 126156
Fiets gestolen
Baldadige aspirant-artsen
Afscheid van twee
gemeentewerklieden
Bona ficle
uitkeringsontvangenden
beschermen
Buitenlandse arbeiders
slaagden
Man nodigde zichzelf uit
SOESTERI OURANT
Abonnement per kwartaal ƒ3,50, buiten Soest per kwartaal ƒ6,50
Vcrschynt iedere dinsdag en vrijdag
Een tot nu toe onbekend uitgeve
rijtje in het Brabantse Nieuwendijk wil
een boek gaan uitgeven met als titel
„Het volk over Luns". En ieder die wat
ten gunste of ten ongunste van onze
huidige minister van buitenlandse zaken
wil schrijven, mag dat de uitgeverij toe
zenden. Wij voelen ons niet gedrongen
dit te propageren, doch releveren het
wel als een curiosum.
Zoals opiniepeilingen al eens hebben
uitgewezen, behoort minister Luns tot
een van de meest gewaardeerden. Toch
behoort hij zeker niet tot de ministers
met wiens beleid de individuele Neder
lander het meest te maken heeft, waar
door hij ook maar weinig in de Tweede
Kamer aan het woord is. Zijn bekend
heid bij de Nederlanders heeft hij onge
twijfeld het meest te danken aan de te
levisie. De enkele malen dat hij zich
voor de televisie heeft laten interviewen,
hebben bij de kijkers de indruk gewekt
van de intelligente diplomaat met een
groot gevoel voor humor. De wij7e
waarop hij met zijn hese stem op vaak
olijke wijze vragen beantwoordt, het
gezicht dat hij daarbij trekt, werkt aan
stekelijk op de kijker.
Televisie-geniek zijn is voor een heden
daagse politicus een enorm voordeel.
Slechts zeer weinigen hebben dit in zich
en dat komt vooral omdat de meeste po
litici geen blijk geven dat zo aanspre
kende gevoel voor intelligente humor
te bezitten.
Hetzelfde ziet men ook bij die opgewon
den jongeren tijdens hun rellen. Als de
televisie er een opname van geeft, als
men ze daarbij hoort spreken, dan valt
er ook bij die studenten en andere jon
geren geen enkele humoristische opmer
king, niets in hun optreden verleidt
de kijker en toehoorder tot een glimlach,
laat staan een lach.
Men zal mij tegenwerpen; het is alle
maal zo vreselijk belangrijk wat zij wil
len en doen, daar valt helemaal niets
bij te lachen, het is alleen maar droevig
dat wij er al die herrie voor moeten
maken.
Och nee, het Is helemaal niet zo be
langrijk, men maókt het alleen belang
rijk. Er zijn in de wereld veel belang
rijker dingen aan de orde dan die zgn.
inspraak in universiteitsbeheer en an
dere maatschappelijke instellingen. Maar
goed, laat het dar» in zekere zin belang
rijk zijn. de wijze waarop men zijn me
ningen uitdraagt, betekent alleen maar
geforceerde dwong uitoefenen. En dvar.L
is altijd ernstig en daar is nooit humor
in te ontdekken. Dictators zijn altijd
de minst gezellige mensen geweest.
Is humor dan wel zo belangrijk Ja,
ik geloof dat gevoel voor humor nog
altijd een van de meest intelligente
uitingen van een mens is. Mensen zon
der geest kan men niet in geestver
voering brengen, men kan ze echter
wel tot geestdrijvers maken. En dat is
hetgeen in de politieke wereld maar al
te veel het geval is. Humor, geest, geeft
blijk van geïnspireerdheid. Met kreten,
met leuzen geeft men daar bepaald geen
blijk van.
Kijk dan ook maar eens naar de leu
zen die in protestdemonstraties worden
meegedragen. Daar zal nooit iemand
door geïnspireerd worden, want de ware
geest ontbreekt er aan. Het zijn veelal
holle vaten waartegen geslagen wordt.
Klanken die al heel gauw vervelen en
even later zijn vergeten, evenals dege
nen die deze leuzen bedachten en zo
rond droegen.
Er wordt door diezelfde holle leuzen-
makers ook kritiek uitgeoefend op mi
nister Luns. Waarom weet hij niet aan
ergens plaatsvindende internationale ge
schillen een eind te maken, noch aan
een rechts georiënteerd dictatoriaal be
wind in bepaalde landen Maar on
danks die op hem afgevuurde kritiek
wordt Luns door een grote meerderheid
van het gewone Nederlandse volk ge
kend en gewaardeerd. Wat hij niet zo
zeer te danken heeft aan zijn daden als
minister van buitenlandse zaken, maar
aan zijn persoonlijkheid, zijn humor.
Als vele politici ook maar iets var» een
dergelijke geest die ook zelfspot in
houdt zouden bezitten en tentoon
spreiden, hoeveel belangwekkender zou
het politieke spel dan zijn en hoeveel
meer zouden zij er mee bereiken. He
laas, de humor is in Nederland dun ge
zaaid.
Zaterdagnacht is ten nadele van de 19-
jarige B. Z. een vrijwel nieuwe fiets
gestolen. Het voertuig stond in een
boks onder de woningen aan de Albert
Cuyplaan. De dader is tot dusverre
spoorloos gebleven.
Kort na deze melding kreeg de politie
een tip, dat aan de Gallenkamppelsweg
een jongen bezig was, zich over een
hem niet toebehorende bromfiets te
ontfermen. Aangezien de brommer ech
ter op slot stond, kon de jongen er
zonder meer niet mee wegrijden. De
inmiddels ook reeds gewaarschuwde
eigenaar, de 21-jarige G. N. J. van R.
uit Utrecht, kwam even later naar bui
ten stormen, terwijl de jongen nog aan
de brommer stond te sleutelen. Deze
maakte zich snel uit de voeten, maar
de eigenaar van de brommer zette met
een de achtervolging in. Overigens zon
der resultaat, want even later was hij
de dader in het nachtelijk duister
kwijt geraakt.
Drie eventueel toekomstige artsen uit
Utrecht hebben in de nacht van zater
dag op zondag gemeend, het slagen
voor hun candidaatsexamen luister bij
te moeten zetten door op de Van
Weerden Poelmanweg een aantal ver
keersborden om te draaien. De drie
studenten, de 2l-jarige J. P. N., de
23-jarige K. C. en de 24-jarige S. O. Y.
hadden in Soestduinen bij K. feest ge
vierd. Om half vier keerden zij lopend
naar Utrecht terug. Uit pure baldadig
heid en verveling vernielden zij de
verkeersborden. De inmiddels gev. ar-
schuwde politie heeft de drie jonge
mannen in staat gesteld, al iets van
hun helende taak in praktijk te bren
gen.
Met een ander geval van baldadig
heid werd een bouwopzichter aan de
Smitsweg geconfronteerd, toen een 4-
tal jongens er een groot genoegen in
bleek te scheppen om de door de op
zichter aangestoken bebakeningsver-
lichting steeds weer uit te blazen.
De politie kwam net te laat om de
jongens te arresteren maar men weet
wel wie de daders zijn: zekere W., K.,
v. d B. en W.
Twee 65-jarigen, de heren W. v. d. Ak
ker, van de gemeentelijke bestratings-
dienst en W. Geytenbeek van de plant
soenendienst, namen vrijdagmiddag af
scheid van directie en collega's, in ver
band met hun psionerirrg. De plechtig
heid had plaats in de brandweerkantine.
De beide scheidende werklieden waren
vergezeld van hun echtgenoten en kin
deren.
De directeur van gemeentewerken, de
heer H. J. v. d. Dussen, heette hen en
wethouder mevrouw Walter-v. d. Togt
welkom.
„U bent beiden ruim twintig jaar in ge
meentedienst geweest en u was beiden
gewaardeerde krachten", aldus de heer
v. d. Dussen. In het buitenland wordt
bij de dienst van openbare werken nogal
eens gestaakt. Gelukkig staakt men in
ons land niet zo gauw en ik moet zeg
gen, dat onze straten en de plantsoenen
er altijd keurig uitzien en daaraan hebt
u medegewerkt".
Wethouder Walter-v. d. Togt zei„U
hebt beiden een steentje bijgedragen
aan de verzorging van onze gemeente.
Het gemeentebestuur dankt u hiervoor
en ik mag aan v. d. Akker een gras
machine en aan Geijtenbeek een pendule
aanbieden".
De heer A. v. d. Broek, chef plantsoe
nendienst richtte zich tot Geijtenbeek.
Ik ben zes jaar zgn. de baas van u ge
weest en ik ben er trots op, want u was
een ijverig iemand, die niet gauw voor
een regenbuitje wegliep. U hebt mij ge
vraagd om nog een jaartje te mogen
blijven maar dat gaat niet. Ik dank u
voor alle werk, dat u voor de gemeente
en de plantsoenen hebt gedaan.
Spreker overhandigde hem namens de
dienst een enveloppe met inhoud en
bloemen aan mevrouw Geijtenbeek.
De heer A. Bouwman, chef bestrating,
sprak waarderende woorden tot Van den
Akker en waardeerde zijn collegialiteit
en werklust. Hij bood namens de bestra-
tingsdienst een voetenbankje aan en
bloemen voor zijr» echtgenote.
De heer J. Ravenhorst, chef reinigings
dienst bood v. d. Akker een kooitje met
twee kanaries aan. De heer A. Lenten,
collega van Geijtenbeek te Soesterberg
zei„Wij hebben altijd prettig samen
gewerkt. Toen u een verkeersongeluk
kreeg en even later ernstig ziek werd,
zei men onder de collega's, „Daar gaat
ons Geitje". Maar dat was niet waar.
Wij nemen nu afscheid van u en wij
hopen, dat u lange tijd in gezondheid
van uw welverdiende pensioen mag ge
nieten.
De heer J. M. Verhoef (straatmaker)
dankte Van den Akker voor zijn pret
tige omgang als collega.
De heer A. Lagerwerf, voorzitter van
de personeelsvereniging en voorzitter
var» het jubileumfonds, bood beiden een
enveloppe met inhoud aan. Hij kon
v. d. Akker voor het leven het lidmaat
schap van de personeelsvereniging aan
bieden, wat Geijtenbeek niet te beurt
viel, omdat hij nimmer lid is geweest.
Beide dames ontvingen bloemen.
Tenslotte sprak nogmaals de directeur,
die beiden de receptielijst aanbood met
handtekeningen van hen, die bij dit af
scheid aanwezig waren.
Zowel v. d. Akker als Geijtenbeek dank
ten voor de waarderende woorden en de
geschenken.
i W'Pf**
S&M&i
~'4"
Hoewel menige voorbijganger zijn wenk
brauwen fronste bij het passeren var» het
kantoor van de Vereniging voor Vreem
delingen Verkeer, aan de Steenhoff-
straat, tegenover het gemeentehuis, bij
het aanschouwen van de verbouwings
werkzaamheden midden in het vakan
tie-seizoen, waren er voor de bestuurs
leden van de Vereniging voldoende re
den aanwezig om deze verbouwing tij
dens die periode uit te laten voeren.
Door het plaatsen van een noodbehui
zing ir» de vorm van een directie-keet,
vlak voor de deur, is het mogelijk ge
bleven om de werkzaamheden zonder
stagnatie doorgang te laten vinden. In
de noodbehuizing heeft naast het V.V.V.
ook het reisbureau Ruys Co. een
plaats gevonden.
Door de uitbreiding die een verdubbe
ling inhoudt van het vloeroppervlak, en
die nog gereed zal zijn voor de bouw
vakvakantie, zal het voor de V.V.V.
mogelijk worden om op grotere schaal
documentatie en informatie te verstrek
ken, terwijl het reisbureau, dat in een
belangrijke behoefte blijkt te voorzien,
waardoor het personeel uitgebreid moest
worden, eveneens over wat meer ruimte
komt te beschikken. De uitbreiding die
wordt uitgevoerd door het Soester aan
nemingsbedrijf De Vries, heeft door de
korte tijd die beschikbaar is voor de
uitvoering nu al het predikaat „bliksem
actie" verdient.
„Het is noodzakelijk paal en perk te stellen aan het profiteren van de verworven
sociale voorzieningen." Dat schrijft de heer P. J. Adriaans, directeur van de
,«?meentelüke sociale dienst te Eindhoven, in een artikel in het maandblad „So
ciaal Bestek". Het is niet toevallig dat juist de directeur van déze dienst in de pek
is geklommen om in een vakblad zyn mening te geven over het misbruik dat doo*»
velen van de sociale regelingen wordt gemaakt, want sinds kort heeft de gcmcen-
telijkc sociale dienst een „sociale rechercheur" in dienst die de taak heeft uit te
zoeken welke steuntrekkers ten onrechte van de sociale voorzieningen profiteren.
Indien men de landelijke cijfers omtrent
de heffingen en uitkeringen beziet con
stateert men een voortdurende stijging
van de premiepercentages alsook een
sterke toeneming van het aantal uitke
ringen. Op grond van de sociale verze
keringswetten werd in 1965 een bedrag
van 7,6 miljard gulden uitgekeerd, welk
bedrag in 1968 was opgelopen tot ruim
12 miljard, terwijl voor 1969 naar ver
wachting zelfs meer dan 15 miljard gul
den zal moeten worden uitgekeerd.
In nog geen 5 jaar tijd een verdubbeling.
En in deze cijfers zijn dan nog niet eens
begrepen de uitkeringen op grond van
sociale wetten, waarvoor geen premie
behoeft te worden betaald. En deze uit
keringen o.a. op grond van bijstandswet
en de wet werkloosheidsvoorziening lo
pen ook in de tonnen
Maar men kan geen sociaal paradijs bou
wen op een economisch kerkhof. Het
werkend deel van de bevolking moet in
hoofdzaak de middelen bijeenbrengen,
waarvan de uitkeringsgerechtigden kun
nen worden betaald en het is natuurlijk
zonneklaar*. dat zoveel mogelijk dient te
worden voorkomen dat de verkregen so
ciale zekerheid door misbruik in gevaar
wordt gebracht. De heer Adriaans is
daar niet zo gerust op en hij heeft daar
trouwens alle reden voor.
40 procent
Bij de sociale dienst te Eindhoven werd
een onderzoek ingesteld, nadat men bij
deze dienst de indruk had gekregen dat
het aantal „profiteurs" onder de uitke
ringontvangenden vermoedelijk vrij groot
zou zijn. Omdat als gevolg van de sterke
toeneming van degenen die een uitke
ring ontvingen op grond van de wet
werkloosheidsvoorziening en de rijks
groepsregeling werkloze werknemers de
ambtenaren geen tijd hadden om effi
ciënte controle uit te oefenen, werd bij
m %p-
-/ v '-••'V
de dienst een „speciaal rechercheur" aan
gesteld.
Alras bleek dat de veronderstelling als
zouden onder de uitkeringsontvangenden
veel profiteurs voorkomen, bewaarheid
werd. Van degenen die al een jaar of
langer een uitkering ontvingen, bleek
een groot deel op de gemeenschap te
parasiteren. In 40% van de onderzochte
gevallen bleek men met profiteurs en
soms zelfs met fraudeurs te doen te heb
ben Sommige uitkeringsgerechtigden
deden geen enkele moeite om een nieuwe
baan te vinden, sommigen werkten stie-
kum bij een werkgever, maar vulden op
hun controlebriefje in „nog steeds geen
werk en ook geen neveninkomsten."
Toen de uitkering werd gestaakt, bleek
een groot deel van deze profiteurs bin
nen korte tijd opeens wél een baantje
te kunnen vinden. De heer Adraans legt
er de nadruk op dat deze steekproef niet
representatief mag worden genoemd voor
alle uitkeringsontvangenden maar wel is
de steekporef een aanleiding om door
middel van noodzakelijke waarborgen de
bona fide steuntrekkers in beschermin;
te nemen.
Tegen misbruik
De heer Adriaans meent dat een sociaal
rechercheur bij een instelling als de ge
meentelijke dienst voor sociale zaken
heel nuttig werk kan doen om misbrui'
ken zoveel mogelijk te elimineren, de
schuldigen op te sporen en zonodig te
straffen. Op die manier worden de goed-
willenden beschermd en wordt het moge
lijk om ons zoveel geprezen sociaal ze
kerheidsstelsel te behouden.
Maar gaan we met het instituut van
„sociale recherche" niet terug naar de
dertiger jaren, toen alle werklozen meer
malen per dag moesten komen stempe
len en de toenmalige controleurs soms
bij nacht en ontij de woning binnenkwa
men om bepaalde controles uit te oefe
nen? De heer Adriaans meent van niet.
Hij voelt niets voor een herinvoering van
dergelijke praktijken die in de huidige
samenleving trouwens helemaal niet meer
passen.
Bij de Eindhovense dienst heeft de so
ciaal rechercheur een geheel andere
taak. Hij kan met de betrokkene nagaan
of deze wel alle mogelijkheden heeft
benut om werk te vinden en of er even
tueel redenen zijn waarom passende ar
beid niet zou kunnen worden aanvaard.
Daartoe kan deze onderzoeker ook re
gelmatig contact met de arbeidsbureaus
opnemen. Op deze manier verricht de re
chercheur ook een stuk dienstverlening,
met name ten behoeve van de langdurig
werklozen, die soms ook uit moedeloos
heid geen initiatieven meer ontwikkelen.
Het komt ons voor dat de sociale dienst
in Eindhoven met het aanstellen van een
dergelijke funktionaris een initiatief heeft
genomen, dat ook elders navolging ver
dient. Daarbij moet ook de preventieve
werking die van de „sociale recherche"
kan uitgaan, niet worden onderschat.
Zoals bekend hebben een aantal bui
tenlandse arbeiders aan de Technische
School „Eemland" een cursus gevolgd
in Nederlands n lassen.
Acht cursisten wisten met goed gevolg
deze cursus te beëindigen, als gevolg
waarvan aan hen j.1. zaterdag een ge
tuigschrift werd uitgereikt.
Terwijl de heer des huizes gezellig naar
de bioscoop was en zijn echtgenote
thuis naar de televisie zat te kijker,
kwam er bij mevr. S. aan het Wetering
pad zaterdagavond plotseling ongewenst
bezoek. Het bleek een wildvreemde
man te zijn, die naar binnen wilde.
De vrouw weigerde hem echter de toe
gang tot haar woning. „Als het niet
goedschiks gaat, dan maar kwaad
schiks", moet de man gedacht hebben,
want even later stond hij toch in de
huiskamer van mevr. S,
Hij had ergens een ladder weggehaald
en was daarlangs via een bovenlicht
toch naar binnen geklommen. Een
buurman van mevr. S„ die een en an
der had gezien, heeft de man, een ze
kere v. d. M. de woning uitgewerkt.
Later heeft de echTgenoot van mevr
S. aangifte gedaan bij de politie. De
opdringerige man kreeg een proces ver
baal wegens huisvredebreuk.
Het merkwaardigste verzet tegen een
communistisch regiem wordt nu in
Tsjecho Slowakije gepleegd. Zowel de
partij als de door haar beheerste vak
bonden klagen er over da op grote
schaal geweigerd wordt de contributies
te betalen. En het gaat hierbij niet om
enkelingen. Twintig procent, zegt het
partijblad Rude Pravo, dat men er met
van mag verdenken de zaken rooskleu
riger voor te stellen dan ze zijn. Ver
moedelijk wil de redactie niet toegeven
dat het nog erger is.
Wanneer men in aanmerking neemt
dat de contributieweigering een actie
is die slechts door onderlinge gesprek
ken gestimuleerd kan zijn en ook nog
rekening houdt dat het altijd moeilijk
is mensen tot een actie aan te zetten,
dan is die twintig al een zéér hoog
percentage.
Nu er officiële berichten over zijn ver
schenen, is de kans overigens niet ge
ring dat het percentage stijgt. Of na
tuurlijk, dat er zo drastisch tegen op
getreden wordt dat menigeen de lust
wel vergaat de contributieophaler met
lege handen van de deur te sturen.
De Tsjechen hebben de methode gevon
den om toch hun protest te laten horen
nu de regering Husak steeds verder
gaat met het systeem om organisaties
te ontbinden en enige tijd later een
nieuwe te stichten met een bestuur dat
uit jazeggers bestaat, Zo is het met de
studenten gegaan, wat tot een staking
heeft geleid niet alleen bij studenten,
maar ook met enige tienduizenden sym
pathiserende arbeiders in Praag.
De schrijversbond, wier orgaan al spoe
dig verboden werd zonder dat men
overigens kans zag een Husak-gètrouw
blad door de club uitgegeven te krijgen,
wijkt niet voor dit soort pressie. Het
nieuwgekozen bestuur zit weer vol li
berale lieden, zelfs ondertekenaars van
het befaamde manifest der tweeduizend
woorden, waarin nog verdergaande li
beralisering werd verlangd dan Dub-
cek en de zijnen al in hun programma
hadden.
Juist deze groep wordt van officiële
zijde beticht van rechtse neigingen en
heulen met de imperialisten. De be
stuursverkiezing van de schrijversbond,
die zich van politieke acties zou moe
ten onthouden, is daardoor wel degelijk
een motie van wantrouwen jegens Hu-
sak en zijn regerende makkers.
Het haalt alles niet zo heel veel uit
natuurlijk. De macht ligt bij Husak, die
desnoods ook nog kan steunen op da
aanwezige Russen. Maar de demonstra
ties als hier beschreven tonen wel aan
dat de Tsjechen wel buigen voor macht
maar dat ideeën en idealen niet met
tanks zijn te vernietigen. Wat noch
voor Husak, noch voor Moskou eeB
erg opwekkende gedachte is.
KANTMAÏf
De Rhodesische kwestie dient nog weer
eens als bewijsstuk hoe gering in wezen
gezag en invloed van de Verenigde Na
ties zijn. Een Afrikaans-Aziatische reso
lutie die vraagt om pittige sancties te
gen zowel Rhodesië als Zuid-Afrika en
Portugees Mozambique plus gewapend
optreden van Engeland, haalde het niet
in de Veiligheidsraad, zelfs zonder dat
Engeland zijn veto uitsprak. Wat het
ongetwijfeld gedaan zou hebben niet
dat Londen zelfs maar in het diepst
van zijn gevoelens instemt met wat Ian
Smith in Rhodesië uitvoert, maar een
militaire onderneming daar zou eenvou
dig niet kunnen door de kosten zowel
als het misnoegen van de Britten zelf.
Een misnoegen dat groter Is tegen het
voeren van wat in wezen een ander
mans strijd is dan tegen de rebellie van
Smith en de zijnen.
Een andermans strijd. Uiteindelijk is de
zaak er een van de Afrikanen zelf. Op
dit moment schijnt er weinig aan te
doen. Een referendum voor een nieuwe
grondwet en het uitroepen van de repu
bliek kreeg van de grote meerderheid
van de blanken instemming. Die blanke
minderheid heeft bovendien de wapens
en de macht, terwijl de organisaties on
der de inheemse bevolking die voor een
zwarte staat ijveren, weinig te beteke
nen hebben.
Voorlopig lijkt het niet te vermijden dat
Smith zijn gang gaat. Een geheel andere
vraag is of op de lange duur zijn succes
verzekerd kan zijn.
Hoe men het ook bekijkt Rhodesië
in de toekomst een republiek gaat
een soort apartheidssysteem invoeren
waardoor een minderheid zich kan
handhaven op een basis die de meer
derheid gelijke rechten ontzegt. Die
meerderheid, plus de nog talrijker om
wonenden^ die zich hierdoor ir» gelijke
mate getroffen voelen en in hun waar
digheid aangetast, zal dat niet ten eeu
wige dage accepteren.
In de staat van Smith zit zo van de aan
vang af al ingebouwd dat bitterheid
tussen de twee bevolkingsgroepen groeit
en onvermijdelijk tot een uitbarsting
leidt, ook al zal dat inderdaad nog vele,
vele jaren kunnen duren. Voor nu kan
Smith tevreden zijn, maar de grondslag
voor zijn voldoening hoeft niemand hem
te benijden.