m
Soest toen - Soest nu
Dinsdag 9 september 1969
40e jaargang no. 4=3
Uitgave Drukkerij Smit - Soest Bureau voor redactie en administratie z Van Wecdestraat 29a. Soest
Tel. 2566 - Postgiro 126156
SOEST BEVREESD VOOR TE GROTE
INVLOED VAN AMERSFOORT IN
SAMENWERKINGSVERBAND
Dorpshuis te Soesterberg geopend
Verzoek om schadevergoeding door houw
bungalows door B. en W. afgewezen
Het oog gericht op
de opvolging van
Ho Chi Minli
Bunschoten vangt jonge Soester
op
zwemlustigen
WISO-sprookjesreis-organisatoren
op zoek naar begeleiders(sters)
Bromfietser door
vrachtauto overreden
Dronken man pleegde
vernieling
Kinderfietsje ontvreemd
SOESTER(f)OURANT
Abonnement per kwartaal ƒ3,50, buiten Soest per kwartaal ƒ6,50
Verschijnt iedere dinsdag en vrfldan
Het Samenwerkingsorgaan Eemland,
waarin ook Soest is vertegenwoordigd,
heeft vrijdagavond besloten tot de in
stelling van een commissie voor coör
dinatie en integratie van het beleid met
betrekking tot de ruimtelijke ordening.
Deze commissie zal uiteindelijk adviezen
moeten gaan uitbrengen met betrekking
tot een noodzakelijke coördinatie en in
tegratie der verschillende plannen ter
bereiking van het uiteindelijke doel
een ontwikkelingsplan ten dienste van
een gecoördineerde beleidsvoering met
betrekking tot de ontwikkeling van de
regio. Tot leden van de commissie wer
den benoemd jhr. ir. J. de Ranitz, ont
werper van de structuurstudie „Groot
Amersfoort", later omgedoopt in „Amers
foort en Omstreken" en de Duitse ver-
keersdeskundige prof. Karl Heinz
Schaechterle, ontwerper van een ver
keersplan voor Amersfoort. De heer Ol-
denboom (Soest) meende, dat niet zozeer
sprake was van een integratie en co
ördinatie als wel van een centralisatie.
De heer Oldenboom liet duidelijk blij
ken, bevreesd te zijn voor een te expan
sionistische denkwijze en een te grote
invloed van Amersfoort.
De instelling van de coördinatiecommis
sie had met een voorlopige uitgave van
150.000,als eerste aanzet tot gevolg.
De heer J. J. Ebbers (Soest) wilde we
ten, voor welke termijn deze uitgave
gold, temeer ook omdat de gemeente
Soest er voor ƒ39.000,in moet bijdra
gen. Ook de heer De Groot (Soest) wilde
weten, hoe lang het coördinatieteam op
deze uitgave kan teren. Nadat de heer
Oldenboom al gewag had gemaakt van
de overmaat aan inbreng van Amers-
foortse zijde vroeg de heer H. J. Limper
uit Amersfoort zich af, wat er eigenlijk
zou gebeuren, als één van de partners
nee zou zeggen tegen het coördinatie
team. Voorzitter mr. Joh. de Widt (bur
gemeester van Amersfoort) zei, dat het
toch het doel is van de verschillende
gemeenten om tot een zekere vorm van
samenwerking te komen. „Als één van
de partners nee zegt, wordt de coördi
natie duidelijk bemoeilijkt. En het is toch
juist het doel van het samenwerkings
orgaan, om tot een coördinatie te ko
men. Als er geen samenwerking tot
stand komt, kan men zich afvragen, wat
een orgaan als Eemland voor zin heeft",
aldus Amersfoort's eerste burger.
Overigens erkende mr. De Widt, dat aan
de huidige structuur bezwaren kleven.
Maar hij meende, dat zo kort na de
start al niet direct een statutenwijziging
en aanpassing moet worden voorgesteld.
Men zal eerst de nodige ervaring moeten
opdoen. Van Amersfoortse zijde werd
nog gesteld, dat het wellicht nuttiger
zou kunnen zijn om maar meteen aan
een regionaal structuurplan te beginnen.
De heer mr. J. Prins (Amersfoort) meen
de, dat indien de verschillende gemeen
ten blijven doorgaan met het afzonder
lijk plannen maken, de partners in het
samenwerkingsverband steeds verder uit
elkaar groeien en de kosten van coör
dinatie daardoor ook steeds hoger wor
den. Trouwens, de verdeling van de kos
ten kwam de heer J. J. Ebbers ook niet
erg rechtvaardig voor. Voor die verde
ling naar aantal inwoners van de ver
schillende gemeenten is het gemiddelde
genomen van het huidige en het in 1985
te verwachten aantal inwoners van de
verschillende plaatsen. Volgens de heer
Ebbers worden de kleinere gemeenten
daardoor op het moment van de uitgave
te zwaar belast. Ook het tempo van het
groeiproces zou z.i. verrekend moeten
worden.
Mr. De Widt vond, dat de partners maar
zo spoedig mogelijk moesten betalen.
„U hebt allemaal nog wel ergens een
overschotje", vermoedde hij.
De vraag, hoe men aan een bedrag van
12.000,voor Hoogland kwam, is niet
aan de orde geweest. Het aantal inwo
ners van Hoogland op dit moment is
wel bekend, maar niet in 1985, om de
eenvoudige reden, dat Hoogland dan niet
meer zal bestaan, omdat het dan deel
uitmaakt van Amersfoort, dat daarvan
volgens sommigen dan ook de financiële
consequenties had moeten dragen.
Het samenwerkingsorgaan besloot tevens
tot de instelling ven een regionale amb
telijke werkgroep ter voorbereiding van
de opstelling van «en woningbouwpro
gramma voor de regio. Deze werkgroep
zal onder meer gppevens moeten gaan
verzamelen omtrent de samenstelling van
de bestaande woningvoorraad, de ver
moedelijke woningproduktie op grond
van min of meer bekend zijnde plannen,
de te verwachten vermindering van de
woningvoorraad wegens sanering van het
oude woningbezit en de bestaande vraag
naar woningen, onderscheiden naar type
en huurklasse. Men wil uiteindelijk ko
men tot één woningbouwprogramma voor
de gehele regio en tevens een coördi
natie van het grondbeleid.
Mevr. Oranje (Soest) achtte het wense
lijk, dat het onderzoek zich ook gaat uit
strekken naar de behoefte en vraag naar
betere woningen. Naarmate de woning
nood verwijnt, zal er naar haar mening
een grotere vraag ontstaan naar duur
dere woningen. Iets wat de voorzitter
onderschreef. Hij nam aan, dat er over
deze materie bij de verschillende ge
meenten wel voldoende gegevens aan
wezig zouden zijn. Zo niet, dan zou een
enquete inderdaad wel nut hebben.
ïn tegenwoordigheid van vele genodigden is zaterdagmiddag het Dorpshuis ge
opend. Niet zoals was aangekondigd door mevrouw U. Tellegcn-Veldstra, maar
daar zy door ziekte verhinderd was, werd de opening verricht door de heer
W. R. van der Sluis, eveneens lid van Gedeputeerde Staten. Na de opening voerden
verschillende sprekers het woord, waarna bezichtiging van het gebouw plaats
vond, met aansluitend een druk bezochte receptie.
Voor een uitvoerig verslag verwijzen wy naar een van de volgende pagina's.
Mevrouw J. Woltjer aan de Steenhoff-
straat alhier heeft bij de raad een ver
zoek om schadevergoeding ingediend,
op grond van het feit, dat haar garage
door de bouw van twee bungalows aan
het Kerkpad nu vrijwel onbereikbaar
is geworden. In eerste instantie had
mevrouw Woltjer het verzoek op grond
van de „Schadevergoedingsverordening"
gericht tot B. en W., die haar er ech
ter op wezen, dat een dergelijk verzoek
tot de raad diende te worden gericht,
wat inmiddels dan ook is geschied.
Blijkens haar brief zal mevrouw Wol
tjer schade lijden als gevolg van het
feit, dat door de realisering van het
bouwplan het welhaast onmogelijk
wordt om met een auto de achter haar
woning geplaatste garage te bereiken.
De uitrit naar de Steenhoffstraat is naar
haar mening onbruikbaar, daar de af
stand garage-rooilijn veel te kort is.
Daarbij komt, dat in de winterperiode
bij sneeuw en gladheid het onmoge
lijk is, de vrij stijl naar beneden lopen
de inrit te gebruiken. De conclusie van
mevrouw Woltjer is, dat een nieuwe
villa zonder garage niet bepaald ge
riefelijk en courant is en derhalve
voor haar een schadepost zal zijn. Er
zal met name een nieuwe garage moe
ten worden gebouwd, terwijl er te
vens een verhoging van het tegelpad,
aansluitende op deze garage moet wor
den gemaakt.
B. en W. menen echter, dai, deze moei
lijkheden geenszins een gevolg zijn van
het verlenen van een vergunning voor
de bouw van de bungalows. B. en W.
merken op, dat mevrouw Woltjer in het
verleden zonder enig recht of titel met
haar auto gebruik heeft gemaakt van
het perceel, waarop thans de bunga
lows in aanbouw zijn, om het Kerkpad
te bereiken. Het bereiken van de ga
rage gaf niet zoveel problemen, maar
zij verzuimde met de eigenaar van dit
perceel een regeling te treffen krach
tens het burgerlijk recht. Enkel het
plaatsen van een hek rondom het ter
rein door de eigenaar dan wel diens
mededeling, het gebruik van de inrij-
mogelijkheid niet langer toe te staan
zou volgens het college al tot gevolg
hebben, dat het gebruik van het per
ceel zou moeten worden gestaakt en
zij noodgedwongen van de inrit aan de
Steenhoffstraat gebruik zou moeten ma
ken. De eigenaar heeft van deze mo
gelijkheden tot op het moment, dat met
de bouw van de bungalows werd be
gonnen, geen gebruik gemaakt. Het
bewijs dat zij noch een zakelijk, noch
een persoonlijk recht van overpad heeft
naar het Kerkpad, geeft mevrouw Wol
fjes trouwens zelf in haar brief als zij
zegt: „Dit huis is destijds gebouwd
door en voor de heer Schaatsbergen,
architect te Soest, die tevens in het
bezit was van de desbetreffende grond
aan het Kerkpad. De bedoeling hiervan
was o.a. een uitrit van de garage naar
het Kerkpad te laten maken. Door
allerlei omstandigheden is hier niets
van gekomen", aldus de brief van me
vrouw Woltjer.
Het komt er derhalve volgens B. en
W. op neer, dat mevrouw Woltjer niet
door de bouw van de beide bungalows
schade lijdt, doch enkel door het feit,
dat de nieuwe eigenaar van de grond
niet zal toestaan, dat zijn terrein te
vens als inrit naar een garage op per
ceel Steenhoffstraat 19 wordt gebruikt.
Zij kan naar het oordeel van B. en W.
daarom ook niet stellen, schade te
lijden als gevolg van een publiekrechte
lijk besluit, te weten het verlenen van
een bouwvergunning, doch door het
ontbreken van een privaatrechtelijke
regeling i.c. het recht van in- en uitrit.
Was deze regeling er wel geweest, dan
Bij het sterfbed van Ho Chi Minh kan
de wereld zich afvragen wie de bijna
tachtigjarige leider van de Noordvict-
namese republiek zal opvolgen. Wie dat
ook wordt, het zal nooit een figuur zijn
wiens naam zo'n magische klank in de
wereld heeft als die van Ho. Waarlyj
men overigens moet bedenken dat die
reputatie van Ho buiten Viëtnam er
voornamelijk een is die hij zelf niet ver
langde en die zijn volk maar weinig in
teresseerde.
Voor Ho was maar één ding belangrijk:
de bevrijding van zijn land en dan
wel heel zijn land, het zuiden inbegre
pen zoals Ho voor de Viëtnamezen
alleen belangrijk was als de man die
aan het eind van zijn leven dat ideaal
ook vrywel heeft verwezenlijkt, ook al
heeft hij daarvoor strijd moeten leveren
tegen een half miljoen soldaten van de
Ver. Staten.
Dit nationalisme is voor Ho en de Viët
namezen het belangrijkst, het commu
nisme kwam en komt op de tweede
plaats, als een toevallige politieke keu
ze. De verering die hem in dat opzicht
te beurt viel in het buitenland was er
voornamelijk een die voortsproot uit het
feit dat Ho ook succes had in een strijd
waarbij hij alles tegen had: een meer
romantische dan politieke bewondering.
In ieder geval hebben de jongeren die
in revolutionaire buien zijn naam scan
derend over de straat laten schallen
maar weinig te maken met zijn idealen.
Dat ideaal was vrijheid voor zijn land,
waarmee hij aansloot bij een diep in het
bewustzijn der Viëtnamezen levend be
sef. Hij begon te vechten toen de Ja
panners het land bezetten en de Franse
kolonisatoren verdreven. Ho vocht toen
ook niet voor de Fransen, maar voor de
Viëtnamezen. En de organisatie waarop
hij voortbouwde was er een die een
historische faam had in het bevechten
van de Chinezen, ook een tijd lang be
zetters van Viëtnam.
Na de Japanners waren de terugkeren
de Fransen zijn vijanden en toen die be
slissend verslagen waren bij Dien Bien
Phoe in 1953, zette hij de strijd aan de
conferentietafel en op het slagveld voort
om na het noorden ook het zuiden te be
vrijden, want naar zijn mening was de
Zuidviëtnamese republiek er niet een
die wortelde in het bewustzijn van de
Viëtnamezen.
In zijn strijd aanvaardde Ho de steun
van Rusland, van China en van wi«
maar wilde helpen. Maar hij werd nies
mands marionet. Hij hield zich zelf
angstvallig haast buiten de communis
tische wereldbeweging, publiceerde am
per iets van theoretische betekenis,
mengde zich niet in tegenstellingen zo
als die tussen Moskou en Peking ont
stonden. Niet alleen omdat partij kiezen
in zulke zaken hem steun kon kosten,
maar hij wenste zijn energie alleen t*
besteden aan Viëtnamese zaken.
En die zaken gaan na zijn dood onge
twijfeld gewoon door; hij deed zijn
naam, die de wijsgewordenc betekent,
eer aan door voortreffelijke medewer
kers te kiezen, die even verbeten als hij
slechts één doel voor ogen hebben. Of
Tram Van Dong nominaal zijn opvolger
wordt, of Le Doean, of generaal Giap,
maakt weinig uit. In ieder geval niet
voor de Zuidviëtnamezen en voor de
Amerikanen.
KANTMAN
zou daarvan kunnen worden afgewe
ken. doch alleen met wederzijds goed
vinden en de mogelijkheid zou dan niet
denkbeeldig zijn, dat de eigenaar een
bepaalde vergoeding diende te betalen.
B. en W. stellen de raad op grond van
deze overwegingen dan ook voor, af
wijzend te beschikken op het verzoek
van mevrouw Woltjer.
In het magnifieke, gloednieuwe instruk-
tiebad in Bunschoten, even buiten de
bebouwde kom in de richting Eemdijk,
krijgen sinds het begin van het nieuwe
schooljaar de ruim honderdvijfentwintig
leerlingen van ie St. Theresiaschool de
eerste beginselen van de zwemkunst
onderwezen.
De onderwijsvernieuwing is de laatste
jaren wel met sprongen vooruit gegaan,
maar het zwemonderricht heeft zich als
een onafhankelijk leervak nog niet in
het lesrooster zien opnemen. Het is óf
zwemmen óf gymnastiek.
Mede door het feit, dat, door te veel
liefhebbers voor de gymnastiekzaal van
de Mariaschooi, slechts een deel van
het gymnastiekonderwijs kon worden
gegeven, besloot de heer Krops, hoofd
der school, tot het zwemonderwijs in
het Bunschotense instructiebad, dat
sinds kort in gebruik is.
Iedere vrijdagmiddag gaan drie groe
pen met de bus naar Bunschoten, waar
voor de ouders, inclusief entree van
het bad, 2.betalen.
Diegenen, die de zwemkunst al mach
tig zijn, of reeds les hadden in het
natuurbad waren van deze les vrijge
steld, al zal de laatste categorie over
een week ook op het binnenbad zijn
aangewezen daar het natuurbad dan
zijn deuren voor het seizoen 1969 zal
sluiten.
De komst van een Soester instruktiebad,
om niet te spreken van een gewenste
snelle komst, wordt door dit initiatief
duidelijk en dik onderstreept.
Door het grote succes dat alle verwach
tingen overtreft (op het ogenblik dat wij
dit schrijven waren bijna zes autobus
sen volgeboekt) is een tekort ontstaan
aan begeleiders(sters) uit eigen kring,
waaruit men in eerste instantie vol
doende meende te kunnen putten.
Het bestuur van de WISO doet een be
roep op de ouderen die voor deze keer,
dat een groot gedeelte van de Soester
Jeugd op reis gaat, voor begeleiding
willen zorgdragen. Ook diegenen, die in
de afgelopen weken voorzichtig infor
meerden of er soms begeleiding nodig
was, worden verzocht zich even bij de
heer Kruiswijk, Driehoeksweg 10, te
lefoon 2532, 's avonds na 7 uur, op te
geven.
Voor deze mensen zijn, uiteraard, aan
deze begeleiding geen kosten verbon
den. Aanmelding wordt in volgorde van
binnenkomst bi»handeld, dus bij een
te talrijke opgave zal niet iedereen
mee kunnen.
Maandagmorgen om 7.30 uur reed de
17-jarige bromfietser T. W. uit Amers
foort over het fietspad langs de Birk-
straat rijdende Jn de richting Soest.
Een hem achterop komende vrachtauto,
bestuurd door de 21-jarige J. T. uit Tien-
hoven, sloeg rechtsaf naar het bedrijf
van fa. Hoksbergen aan de Birkstraat
maar lette daarbij niet op de bromfiet
ser.
Deze schoot met brommer en al onder
de vrachtauto, waarbij de brommer to
taal werd vernield en de jongen met zijn
rechter been onder een van de wielen
kwam.
Na onderzoek ln De Lichtenberg bleek
uit de terstond gemaakte foto's, dat zich
alleen kneuzingen aan het been hadden
voorgedaan, zodat de jongen naar huis
mocht terugkeren.
Tegen de onvoorzichtige vrachtautobc-
stuurder werd procesverbaal opgemaakt.
De 21-jarige J. W. K. uit Huis ter Heide,
die te veel aan Bacchus had geofferd,
was op de Rademakerstraat te Soester
berg op zoek naar zijn verloren jas. Bij
een onbewoond pand sloeg hij een paar
ruiten stuk, maar vond geen jas. Wel
kwam de politie hem afhalen voor een
tijdje rust in de cel en een procesverbaal
voor dronkenschap en vernieling.
Uit een box onder de flats aan het Van
der Veldenplantsoen werd een klein
fietsje van het 4-jarig dochtertje van
familie De B. ontvreemd. Box en fietsje
waren niet afgesloten.