- -■
,,De Efteling"
voor een dag Soester grondgebied
Vierhonderdvijfentwintig Soester kinderen
brachten, dankzij de WISO, een bezoek
aan Nederlands grootste recreatiepark
■.~w;
DINSDAG 23 SEPTEMBER 1969
Optimisme was het enige dat ontbrak
toen de plannen op tafel lagen voor
het organiseren van een kindërdagtocht
door het jonge actieve bestuur van de
WISO.
Direct na het grote succes, dat behaald
werd met de ontdekkingsreis voor over
wegend ouderen, was het plan opge
vat om iets dergelijks ook voor de
kinderen te organiseren, hoewel men
er ook van overtuigd was, dat er naast
Voor het eventueel snel terugbrengen
naar Soest van aan wagenziekte of iets
dergelijks leidende kinderen, waren twee
personenauto's in de colonne opgeno
men.
Eindelijk was het zaterdagmorgen 20
september. De dertig begeleiders(sters)
waren om acht uur al bij garage Ten-
Een dag „uit" met alles er op en er
aan.
na-seizoen-moeilijkheden zoals de weers
gesteldheid, ook problemen zouden zijn
rond de vraag of er na zo'n fantastische
zomer van de zijde van de kinderen
voldoende belangstelling voor de reis
zou bestaan. Toch heeft men het aange
durfd om tot het organiseren van de
reis over te gaan.
Dat het doel van deze eerste WISO-
reis „De Efteling" werd, lag wel enigs
zins voor de hand, omdat bevriende
winkeliers-organisaties met die keuze
de spijker reeds eerder precies op de
kop hadden geslagen.
Amstelveen met overigens duidelijk
meer jongeren in het bevolkingsaan
tal, presteerde het om met twintig bus
sen richting Kaatsheuvel te trekken.
Het WISO-bestuur zou reeds tevreden
zijn wanneer men met vier, misschien
vijf bussen de reis kon maken.
Maar direct nadat via ons blad de reis
was aangekondigd, werden de WISO-
winkeliers, waar de circulaires met de
reserveringsbon verkrijgbaar waren, be
stormd, en binnen een week waren de
eerste vier bussen volgeboekt, de ove
rige twee weken van de drie weken
tellende inzendingstermijn, kwamen er
dagelijks rond vijfentwintig aanmeldin
gen binnen, zodat al spoedig vast stond
dat de pessimisten ook ditmaal weer aan
het kortste eindje trokken. Uiteindelijk
waren er vierhonderdvijfentwintig deel-
nemertjes, in leeftijd variërend van ze
ven tot dertien jaar. De organisatie kon
worden afgerond en het aantal bussen
worden vastgesteld. Negen royale bus
sen van de firma Tensen, de firma met
grote ervaring o.a. met tochten naar
..De Efteling", werden gecharterd, ter
wijl men zich zonder al teveel moeite
van de hulp van een dertigtal beleiders
en begeleidsters kon verzekeren.
Dat men bij het organiseren van de
reis, die als „WISO-sprookjesreis" de
herinnering in zal gaan, niet over een
nacht ijs is gegaan, blijkt wel uit de
verschillende voorzieningen die men had
getroffen. Zowel tijdens de reis als in
het park waren de kinderen verzekerd.
Verdeeld over de negen bussen bevon
den zich in het bijna vijfhonderd perso
nen tellende gezelschap vier E.H.B.O.-
(st)ers van de afdeling Soest van de
Kon. Ned. Ver. Eerste Hulp Bij Onge
lukken.
Een niet volledig bestuur, de heer
Hilhorst was terug naar Soest, en en
kele beleid(st)ers konden met zonnige
gezichten, genietend van een succes
volle reis, vereeuwigd worden.
sen aanwezig, waar de negen bussen
volgeplakt met toepasselijke leuzen, ge
wassen en gepoetst, stonden te wachten.
Al vroeg waren de organisatoren begon
nen met het gereedmaken van de bus
sen, wat ondermeer inhield het inladen
van de nodige proviand voor de heen
maar net vijf minuten te laat, werden
de bussen gestart en ging men op weg
om de kinderen op te halen die bij de
verschillende opstapplaatsen stonden te
wachten. Jammer was het "voor de orga
nisatoren dat geen toestemming werd
verkregen om de lange stoet in Soest
vooraf te laten gaan door de door
„Coca-Cola" toegezegde geluidswagen,
terwijl opkgeen politionele assistentie
verleend werd, die bij de tocht door
Soest zeker op zijn plaats geweest was.
Een overigens niet officieel toegezegd
politie-escorte tot aan de gemeentegrens
bleef eveneens achterwege.
Wanneer de lange stoet één van de op
stapplaatsen naderde steeg een groot
gejuich op en volgde een bestorming
van de- bussen. J3et .was.. .een, geweldig,
gezicht om de kinderen, die niet anders
bij zich hadden dan hun deelnemers
kaart, die met een speld op hun bloes
of trui was bevestigd, met zonnige ge
zichten de bus ta zien inklauteren. Geen
tassen of dergelijken, want de WISO
had overal voor gezorgd. Het enige
waarin zij niet hadden kunnen voor
zien, de zon, was echter ook ditmaal
geheel op hun hand - en beseheen het
geheel niet in jeerste Instantie nog wat
schucMèïe zbhêstraTën, "dié,'haar gelang
de klok richting tien ging, steeds meer
begonnen te domineren. Langs de route
door Soest stonden familieleden en de
vele belangstellenden, die de stoet uit
geleide deden. Op het busstation, de
laatste opstapplaats, was het een com
pleet feest, ondanks het vroege mor
genuur, waren de meeste kinderen ver
gezeld van hun ouders, waarvan velen,
evenals hun kinderen, een onbezorgde
dag tegemoet gingen.
Even na half tien vertrok men richting
Kaatsheuvel. Na een vlotte reis via
Utrecht en Den Bosch bereikte men
\om elf uur „De Efteling". Tijdens de
rit waren de kinderen door de WISO
gul onthaald. Direct na de start had
iedereen een rol snoep gekregen, waar
na al spoedig een grote banaan volgde.
Gesterkt door deze lekkernijen waagden
de moedigsten zich aan gezang, waarbij
vooral de herkennings-melodieën van
de televisie-favorieten duidelijk de voor
keur hadden. Voordat „De Efteling"
werd bereikt, werden de kelen gesmeerd
met een fles echte Coca-Cóla met een
rietje, een tractatie die mogelijk werd
door een sympathiek gebaar van „Coca-
Cola" Soest.
Nadat via de in de bus aanwezige ge
luidsinstallaties de nodige instructies
waren gegeven, nam de jeugd bezit
van „De Efteling" Vooral in de eerste
uren leek het er op of er geen andere
dochtertje van mevrouw Muis op dat
moment al weer thuis was, zij het met
haar enkel in het gips.
Mocht alsnog worden overgegaan tot
uitreiking van een prijs voor de groot
ste pechvogel, dan komt zij daar.zeker
voor in aanmerking, terwijl ook de
WISO-contactman. de heer Kruiswijk,
die wekenlang véle uren druk geweest
is om de organisatie sluitend te krijgen
en even voor de grote dag ziek werd,
voor een dergelijke onderscheiding in
aanmerking komt.
Voor verschillende kinderen was het
een. hernieuwde kennismaking met het
recreatiepark, voor anderen was het de
eerste keer, maar aan iedereen- was
Negen bussen met twee. luxe wagens
vormden de WÏSO-karavaan.
reis, terwijl ook in elke bus materialen
waren geplaatst om alle eventueel
zich tijdens de rit voordoende moeilijk
heden te kunnen oplossen.Daarom was
naast tabletten tegen wagenziekte en
aspirine ook water voorhanden.
Voor het vervoer van het overige pro
viand, o.a. vijfhonderd lunchpakketten,
was geheel belangeloos door Garage
Van Kooy een Volkswagenbus met een
chauffeur ter beschikking van de WISO
gesteld.
Precies vijf minuten over half negen,
kinderen waren. Overal waar kinderen
liepen, was het grootste aantal uit
Soest, herkenbaar aan de oranje deel
nemerskaarten.
De totale vrijheid die dë kinderen kre
gen, was velen, het ouderlijk gezag ge
wend, in het begin even vreemd en ze
misten de leidende hand van vader of
moeder en wisten niet waar aan te
vangen op hun ontdekkingsreis door
dit sprookjesland. Mede daarom was
het een goede gedachte van de organi
satoren om -bij- de- ingang- van het park
de ijs-bon uit te geven, wat tot gevolg
had dat de verkooppunten van ijs al
direct een krachtproef kregen te door
staan. Na deze koele lafenis, die het
enthousiasme echter beslist niet bekoel
de, maar juist in tegendeel nog opvoer
de, verspreide het jonge Soester volkje
zich door het park, waar iedere attrac
tie geheel kosteloos voor ze openstond.
Terwijl een gedeelte op rustige wijze
langs de verschillende in beeld gebrach
te sprookjes trok, rende een ander deel
direct richting speeltuin, om de daar
opgestelde vermakelijkheden, een ker
mis waardig, in beweging te laten zet
ten. En nog juist aan het begin van de
feestelijke dag deed zich net dat ene
incidentje voor, dat de dag niet hele
maal vlekkeloos voorbij liet gaan, al
moet voorop gesteld worden, dat het
WISO-bestuur totaal geen schuld aan
dit incident had. De dochter van me
vrouw Muls, welke mevrouw zelf als
leidster de tocht meemaakte, kwam de
het grootste deel van de torenhoge
glijbaan afgegleden te hebben, dermate
ongelukkig te vallen, dat zij met een,
naar later bleek, gescheurde enkel naar
de E.H.B.O.-post moest worden ver
voerd. Nadat door daar ter plaatse aan
wezig personeel een verband was aan
gebracht, werd zij met de speciaal voor
dat soort voorvallen meegegane luxe
wagen met spoed naar Soest afgevoerd,
waar in Zonnegloren voor verdere be
handeling werd zorggedragen.
Tekenend voor de organisatie was, dat
roen na enkele uren volledig op de
hoogte was van de stand van zaken «n
Zonnegloren, zodat aan de kinderen van
de groep vertéld kon worden dat het
duidelijk te merken, dat het een dagje
uit was, dat nog niet was voorgekomen.
Juist op het moment dat er enkelen
over eten begonnen te praten, werd via
de luidspreker-installatie van „De Efte
ling" omgeroepen, dat iedereen van de
WISO-Soest op de speelweide zijn lunch
pakket kon afhalen. Het gevolg was een
ware wedren, die duidelijk onderstreep
te hoe energiek er werd genoten.
Terwijl voor de één de twee krenten-
bc'len en de twee broodjes meer dan
voldoende..bleken, waren er echter ook-
verschillende kinderen, vooral jongens,
dié een Voorbeeld hadden genomen aan
Holle Bolle Gijs'en bijna niet te ver
zadigen" waren,"' ondanks hef fëir "dat fh
het lunchpakket ook nog een bon zat
voor een zak patat „met" en eenglas
limonade.
Nadat de inwendige mensjes weer wa
ren versterkt, ging het verder met ge
nieten, zij het dat de vermoeidheid
een woordje ging meespreken, zodat het
tempo ook zakte. Vooral de groep die
als eerste was doorgegaan naar de
speeltuin, ging het wat kalmer aan doen
en ging overtot meer passieve recre
atie. Het was steeds weer een prachtig
gezicht om juist die kleine mensen vol
overgave te zien genieten van de uitge
beelde sprookjes in het paradijs van
Anton Pieck. De meisjes, voelden zich
speciaal aangetrokken tot de romanti
sche sprookjes, terwijl de jongens zich
meer over het vernuft van de tot de
sprookjes doorgedrongen mechanisatie
verbaasden. Deze verbazing was vooral
goed hoorbaar tijdens de stilte ln de
grot van de Indische leliën, wanneer
de heks bewoog. Maar ook de oudere
bezoekers van „De Efteling" waren stil
tijdens de maar enkele minuten durende
voorstelling.
De uurtjes na de lunch vlogen voorbij
en ln ijltempo werd op het laatste mo
ment nog door velen eenmaal van alle
attracties gebruik gemaakt, waarbij de
wat afgelegener roei- en kanovijver
vooral in de belangstelling kwam. Het
was dan ook voor de kinderen iets ge
weldigs dat zij al die attracties vrij
konden gebruiken, vooral het feit dat
er nergens noemenswaard in de rij ge
staan moest worden, was voor de kin
deren erg prettig.
Om precies half vier was het verzame
len geblazen, een tijd die men had ge
steld, afgaande op ervaringen door an
dere organisaties opgedaan. Opnieuw
werden de WISO-reizigertjes via de ge
luidsinstallatie naar de speelweide ge
roepen en in vrij korte tijd was het
grootste deel van de groepen compleet
en kon men in de richting van de bus
sen gaan, waar de chauffeurs al weer
stonden te wachten. Na het onvermijde
lijke appèl bleken er toch nog vijf kin
deren te ontbreken.
Met de wetenschap dat op het parkeer
terrein nog meer bussen stonden die
niet weg konden rijden omdat het ge
heel nog niet compleet was, en men
al een uurtje over tijd was-, werd een
minispeurtocht naar de vijf „vermisten"
ingezet, nadat eerst nog via de luid
spreker was gepoogd de vijf naar de
bus te krijgen. Binnen tien minuten
waren de verloren schapen terecht en
werd zij door hun busgenootjes met
gejuich binnengehaald. Terwijl de klok
kwart over vier wees werd de terug
tocht aangevangen. Nu reed men via
Gorinchem om eventuele verkeersop
stoppingen bij Den Bosch te ontlopen.
Ze waren moe, de helden van Soest en
"er was niét veel" meer over van het
vuur waarmee zij 's morgens de bus
waren gestapt. Iedereen genoot nog
op zijn eigen manier na van de gewel
dige dag en onophoudelijk werden de
begeleid(st)ers bekogeld rnet vragen als:
„juf, gaat de WISO volgend jaar weer
naar De Efteling" of: „meneer gaat de
reis volgend jaar naar Madurodam
en nog "legio andere potentiële doelen
voor eventuele nog komende ^reizen. De
kinderen willen wel, dat staat nu al
als een paal boven water.
Ook tijdens dè reis naar huls werd de
Inwendige mens niet vergeten en nog
vóór dat het parkeerterein in Kaats
heuvel was verlaten zat iedereen met
een grote roJ._.drop in .zijn vingers. De
ook voor halverwege de terugreis ge
plande onvermijdelijke coca-cola. kon.
naar" de' reacties* af" te' niéten," "niet zo
lang meer wachten eh- Sl vlot. zat ieder
een in gepeins verzonken achter zijn of
haar fles met een rietje.
In verschillende bussen keerde de va
kantiestemming weer terug, nadat men
even de gelegenheid had gekregen tot
rust te komen. De solisten meldden
zich aan en terwijl 's morgens de t.v.-
favorieten tot .de 'toppers behoorden,
kwamen op .de terugweg de-op school
geleerde moderne, kinderliedj'es aan "bod.
diè zonder uitzondering door iedereen
werden, meegezongen.- Diepe indruk op
de -chauffeur en de oudere begeleiding
maakte het door enkele meisjes en een
jongen gezongen Russische .liedje:
Onder het motto „snoep verstandig,
eet een appel", met ln het achterhoofd
de gedachte „eind"goed al goed", werd
aan het eind van de reis voor iedereen
nog een' appel te voorschijn getoverd
uit de bus die met ~er"e de naam „hoorn
des overvloeds" had kunnen .dragen.
Met minder vuur "dan 's morgens, maar
heerlijk moe en voldaan,-kwamen.-"-ze
in Soest aan, waar vaders en moeders
hun- -kinderen'-stonden-op -ie- wachten- en
direct met verbaleer -van- hoe-het—atte*
maal wel geweest was werden bestormd.
Toen de kinderen naar huis gingen en
de chauffeurs de biljetten van de bus
sen scheurden, konden-de WISO-mensen
gaan terugblikken op de eerste .kinder-
reis, die, en het enthousiasme van de
kinderen spreekt daarover boekdelen,
voor de volle honderd procent is" ge
slaagd. -
Reikhalzend werd er gekeken naar de
ongetwijfeld langste "nek- van. de. hele
wereld.
Een eresaluut aan al die mensen, die
dit in Soest Hebben mogelijk gemaakt.
We kunnen ze niet allemaal noemen,
want we zouden er vast wel vergeten,
want wie denkt er na zo'n dag nog aan
de mensen die de honderden broodjes
hebben gesmeerd en belegd en a.an de
begeleid(st)ers die hun vrije dag heb
ben opgeofferd, en aan de mensen van
de E.H.B.O., bijna niemand, maar ook
zij hebben het mogelijk gemaakt dat
vierhonderdvijfentwintig Soester kinde
ren een najaarsdag hebben gehad waar
ze voorlopig nog wel even over zullen
praten. Bij de WISO is praten over de
tocht er al haast niet meer bij en men
is direct al weer begonnen met plan
nen maken voor -de volgende „stunt",
waarvan wij hopen, dat er nog velen
zullen volgen.
De trein mocht zich in een grote be
langstelling verheugen. Het was dan
ook een van de weinige altrakties
waar de Soester jeugd in de rty moest
staan.
