Wees méér
vrouw met
een goede
foundation
SOMMIGE KINDEREN
ZIJN MET GEEN STOK
NAAR BED TE KRIJGEN
Ons huis in het jaar 2000
Driemaal daags een lepel
Zelfbeheersing
Vroeger, toen de verpak
te medicijnen nog niet zo
in zwang waren, schreef
elke huisarts tientallen
recepten per dag voor
poedertjes en drankjes.
Op het medicijnflesje
stond dan meestal te le
zen: „Driemaal daags 'n
lepel", en elke patiënt
wist, dat hiermee een
paplepel werd bedoeld.
Toch zat ook toen menige
moeder met haar han
den in het haar, als ze
haar snipverkouden lie
veling zijn medicijn
moest geven. Want de
benaming „paplepel" is
ook rekbaar; er zijn gro
te en kleine paplepels.
In feite was het toen ech
ter geen halszaak als 't
kind eens een paar drup
pels of zelfs een kubieke
centimeter te veel van
*ijn medicijn kreeg, want
ée concentratie was
meestal danig gemengd
met aqua distillata (ge
distilleerd water).
Sinds tientallen jaren is
dit echter anders gewor
den. Het merendeel van
de medicijnen komt kant
en klaar uit de pharma-
ceutische fabrieken en is
veel sterker geconcen
treerd. Men hoeft er dan
ook geen paplepels vol
van in te nemen, maar
de gebruiksaanwijzing
vermeldt in de meeste
gevallen „druppels" of
een theelepeltje". Van
zelfsprekend is het ook
niet aan te bevelen een
grotere dosis dan voor
geschreven is in te ne
men van een sterk ge
concentreerd medicijn.
Vandaar dan ook dat het
Britse ministerie van
volksgezondheid zich lan
ge tijd heeft bezig ge
houden met de vraag,
wat nu precies de juiste
grootte was van het le
peltje dat men in Enge
land de naam „theele
peltje" gaf. Men kwam
tot de conclusie dat de
inhoud hiervan zo uiteen
liep, dat experts van het
ministerie zelf een medi
cijnlepeltje hebben ont
worpen, dat precies één
kubieke centimeter vocht
kan bevatten. De patiënt
krijgt nu bij zijn apothe
ker, tezamen met het
medicament dat is voor
geschreven een plastic
lepeltje cadeau, dat pre
cies één kubieke centi
meter kan bevatten. Mis
schien waait deze „nieu
wigheid" ook nog wel
eens over naar ons land.
In sommige gevallen zou
dat een moeilijkheid
(o.m. dat van druppel
tjes tellen) uit de weg
ruimen.
Aan het eind van deze eeuw leven
we anders, wonen we anders. Volgens
experts zullen er dan geen huizen meer
worden gebouwd zoals wy nu gewend
zyn en de kamers worden zodanig in
gericht. dat wij er ons nu zeker niet
thuis zouden voelen als we er zo in
stapten. Niemand kan ons trouwens ga
randeren dat onze „huizen" btf de
jaarwisseling nog kamers zullen heb
ben. Volgens de Italiaanse binnenhuis
architect professor Joe Ccsare Colom
bo zullen we in 2000 namelijk niet meer
in „kamers" wonen. Onze verschillen
de woonfacetten, zoals slapen, eten en
gezellig zitten worden dan niet meer
door muren gescheiden, maar spelen
zich (volgens de professor) af in en om
geprefabricerde „Woonmachines", die
ieder hun eigen functie hebben.
Enige maanden geleden was zo'n
nieuwe, volgens de ideeën van Joe Co
lombo ingerichte woning op de vak
beurs Inter Decor tentoongesteld. Op
een oppervlakte van 150 vierkante me
ter stonden drie „woonelementen" op
gesteld. De eerste en voor overdag be
langrijkste was de „central living", een
„Als het bedtijd wordt Is het elke
avond weer bal", heb ik eens een
moeder van vier kinderen geërgerd
horen zeggen. Ze voegde eraan toe
dat haar kroost nu eenmaal weinig
slaap nodig had. Toen ik vroeg of
ze dan nog nooit had geprobeerd met
strenge hand een eind te maken aan
deze slechte gewoonte, antwoordde
ze hoofdschuddend: „Ach nee, wakker
liggen is nu eenmaal geen pretje.
Vandaar dat ze met geen stok naar
bed te krijgen zijn. En 's morgens
willen ze niet opstaan".
Dat laatste had de betreffende moe
der tot nadenken moeten stemmen.
Want uitgeruste kinderen zijn juist
met geen stok in bed te houden. De
al te toegevende vrouw was ook
nooitop de gedachte gekomen dat
zij (en haar man) er zelf de schuld
van waren, dat haar overigens goed
gehumeurde kinderen 's avonds in
een stel lastposten veranderde. Con
flicten tussen ouders en kinderen op
het tijdstip dat de jeugd onder de
wol moet hebben nu eenmaal een
oorzaak, en de houding van het
kind tegenover de zogenaamde „bed
tijd" is altijd het resultaat van de
bewuste of onbewuste (verkeerde)
houding der ouders.
„Voor straf naar bed"
Het staat als een paal boven wa
ter dat het slapen gaan voor een
normaal, moegespeeld kind geen
straf kan zyn. Het is ook erg onver
standig een kind „voor straf naar
bed te sturen" als het nog geen bed-
tijd is. Van jongs af aan moet een
kind gewend worden aan orde en
regelmaat. Dat wil ook zeggen, dat
er de hand a; n een bepaalde bed
tijd moet worden gehouden. Men moet
zich nooit laten verleiden het kind
„een plezier te willen doen" door
toe te geven aan zyn wens nog even
te mogen opblijven. In werkelijk
heid is dat plezier ver te zoeken. Het
kind raakt erdoor uit zyn gewone
doen, wil de volgende avond weer
langer opblijven en is na een paar
weken zo aan het latere uur van
naar bed gaan gewend, dat het ge
zeur om nog wat langer te mogen
opblyven van voor af aan begint.
De meeste ouders die aan het „nog
even" toegeven realiseren zich niet
dat ze zeker niet uit liefde voor het
kind handelen door aan zijn wens
gehoor te geven. Het is integendeel
meestal egoisme en gemakzucht:
ze willen van het gezeur af zijn of
ze zijn psychisch zwakker dan de
kleine. Zorg dat het kind overdag ge
noeg afleiding krijgt en bereid het
langzaam voor op bedtijd. Geen wil
de spelletjes vlak voor het slapen
gaan, en wen de kleintjes eraan me
teen na het eten onder de wol te
gaan.
Vergeet echter niet dat het voor
jonge kinderen een hele stap is de
gezellige huiskamer en het gezel
schap van moeder, oudere broertjes
en zusjes te moeten verwisselen voor
de eenzaamheid van de kleine slaap
kamer. Geef het kleintje een pop of
een beer mee naar bed, als ze dat
graag willen, of vertel na het toe
dekken een klein verhaaltje. Laat al
die dingen echter nooit een „voor
waarde" voor het gaan slapen
worden, want dan hebt u een nieuwe
moeilijkheid geschapen en kunt u er
niet meer af.
Het kind moet zich veilig voelen
Een van de belangrijkste dingen
is dat de kleine zich in zijn slaapka
mer even veilig moet voelen als by
vader en moeder in de huiskamer.
De wetenschap dat de ouders thuis
zijn en ze voor hulp en troost kun
nen aankloppen „als" er eens iets
mocht gebeuren, is voor de meeste
kinderen al een reden rustig te gaan
slapen. Zeg nu niet „wat zou er kun
nen gebeuren", want dan slaat u de
de plank mis. U hoeft helemaal niet
aan brand of inbrekers te denken;
een dikke bromvlieg in de kamer of
een takje van een boom of struik
dat tegen het raam tikt kan het kvvest-
bare zenuwgestel van uw peuter in
paniek brengen.
Ik heb het in het begin van dit
artikel over een „strenge hand" ge
had, maar die uitdrukking moet u
niet verkeerd verstaan. De strenge
hand heeft alleen betrekking op een
gezonde leefregel, karaktervastheid
en overwicht. Het kind moet weten
dat uw „ja" ja is en uw „nee" nee.
Het moet ervan doordrongen zijn
dat er met u in dit opzicht niet valt
te marchanderen. Maar bang zijn in
het donker is bij voorbeeld iets heel
anders. Hier hebben we niet te ma
ken met gezeur of dwingelandij,
maar met een psychische gesteld
heid. Laat een klein lichtje branden
als uw peuter bang is voor duis
ternis. Bij voorkeur een lichtje in
de gang, in welk geval de deur op
een kier mag blijven staan. En nog
eens, laat het kind 's avonds niet
alleen thuis, ook niet als u er zich
van hebt vergewist dat het in die
pe slaap is gedompeld. De kleine kan
wakker schrikken, bijvoorbeeld door
een angstige droom, en om u gaan
roepen. Als het dan merkt alleen te
zijn, komt het in doodsangst te ver
keren en zal nooit meer met een
gerust hart naar bed gaan.
Ondeugendheid afzoenen
Tot slot nog een laatste raadge
ving. Stuur uw kleine nooit naar
bed terwijl u boos op hem of haar
bent en laat het kind ook nooit met
schuldgevoelens onder de wol krui
pen.
Voor ouderen geldt het spreekwoord!
„Laat de zon niet over uw gramschap
ondergaan". Maar voor kinderen la
dat gezegde nog veel belangrijker.
Zorg dus dat alle ondeugendheid fa
afgezoend voordat bedtijd is aanga»
broken. Morgen komt er weer eea
dag en dan is de kleine onhandelba»
re deugniet voor u als liefhebbend
moeder toch weer het liefste kind
van de hele wereld. Maar 't kind zelf
staat met dezelfde schuldgevoelena
en angsten op waarmee het naar bed
is gegaan. En dat mag u hem of
haar niet aandoen, want u vergif
tigt daarmee het kinderzieltje en legt
er de kiem mee voor het een of an
dere complex, dat de kleuter mis
schien tot in lengte van dagen met
zich mee moet dragen.
Dus: streng maar verstandig op
treden, steeds in de eerste plaats
aan het welzijn van uw kind denken
en niet door apeliefde laten over
halen op gedrein en gedwing in te
gaan, als dit tegen de normale gang
van zaken ingaat of nadelig kan zijn
voor de gezondheid van uw lieveling.
vierkante, lage bank met losse, zacht-
beklede kussens van allerlei vorm. In
het midden van de van hardplastic ver
vaardigde bank waren een bar, knop
pen voor verlichting en een plateau
voor asbakken. Er wordt dus wél aan
genomen dat we in het jaar 2000 nog
roken en dat zal voor velen een hele
geruststelling zijn.
De keuken was een van buiten ge
heel met tapijt beklede kombuisachtige
cel, waarbinnen alle keukena.eop.raten
binnen handbereik waren aang"Orav:ht.
Tafel dekken en eten opdoen gebeur
de in de keukencel; de gedekte tafel
moest vlak voor de wand worden ge
schoven over de aan de buitenzijde
aangebrachte schrijf- en werktafel
heen. Na de maaltijd kan de tafel weer
in de keukencel worden teruggescho
ven.
De grootste woonmachine was de
nacht-nat-cel, een ronde, met een har
monicagordijn hermetische afgesloten
en airconditioned ruimte met van wand
tot wand een bed. Door middel van
een smalle gang is deze verbonden met
de „natcel", waarin een kogelrond bad
staat, een gestyleerd toilet en veel
spiegels.
Opvallend is het ruime gebruik van
Draion woningtextiel in de woonele
menten van het jaar 2000. Woningtex
tiel, aldus professor Colombo, is vooral
in de toekomst onontbeerlijk, als we
di kilheid van het plastic in onze ei
gen persoonlijke sfeer willen brengen.
Vooral de moderne Bayer-textielweef-
sels verschaffen volgens hem „een on
eindige mogelijkheid tot variëren", om
dat er talloze weefsels en kleuren in
kunnen worden gemaakt. Bijgaande il
lustratie laat duidelijk zien hoe profes
sor '"'olombo zich de gecombineerde
woonruimte van de toekomst voorstelt.
Voorlopig voelen we ons waarschijnlijk
nog meer thuis voor de open haard
in een makkelijke stoel in onze „ou
derwetse" maar sfeervolle huiskamer.
Een lichtehijzonder soepele beha die iedere bewe
ging volgttóch de noodzakelijke steun geeft en het Een lycra-panty in slipmodel, een „onzichtbare" Wala-foundation
figuur op z'n voordeligst doet uitkomen. (Foto: Wa- die u zelfs niet voelt, maar die toch ulles geeft wat u ervan ver-
la-foundation) wacht en wat u nodig hebt.
Het is geivichtdoenerij
vreemde woorden te ge
bruiken voor begrippen,
waarvoor een goed Neder
lands woord bestaat. Maar
toch verdient de vrouw of
de man een pluim die ons
vele jaren geleden heeft
verlost van de plompe
benaming ondergoed
door er liet woord „foun
dations" voor te lanceren.
Dat begrip is zo ingebur
gerd, dat tegenwoordig
zelfs in de kleinste ge
huchten de vrouwen we
ten wat ermee wordt be
doeld. Het zijn de corri
gerende beha's, step-ins
panty's, gaines, slipjes en
corselets. De Franse be
naming dessousis
eigenlijk m.i. nog iets
charmanter en zwieriger,
maar zij heeft nooit op
gang gemaakt in ons land.
De grote vlucht in de
foundation-fabricage is
als verschijnsel trouwens
pas enkele decennia oud.
Onze grootmoeders droe
gen wèl beha's en corset-
ten, maar die hadden
voornamelijk tot functie
„alles goed op te bergen".
Ondersteuning en vooral
vormgeving waren toen
nog ver te zoeken. We
mogen ons met recht ge
lukkig prijzen dat wij in
de eeuw zijn geboren
waarin we met foundati
ons kunnen corrigeren wat
Moeder Natuur ons te
weinig heeft gegeven, of
op charmante wijze kun
nen verbloemen wat die
zelfde moeder nou net
iets te veel gaf. Het ge
heim van een goede foun
dation is dat deze on
merkbaar en onzichtbaar
moet zijn. Een goede
foundation moet bestaan
uit soepel materiaal en de
modellen moeten wel in
de eerste plaats functio
neel zijn, maar evenzeer
vlot, charmant en roman
tisch. Dit „schaap met
vijf poten vindt u alleen
als u een geheel op elkaar
afgestemde serie founda
tions koopt van een goed,
bekend merk. Kijk niet
op een paar gulden, want
uw figuur is altijd méér
waard!
En koop alleen in een
zaak waar u vakkundig
geholpen kunt worden.
Een soepel lycra-corselet met medail
lonkanten cups, met of zonder rits
middenvoor. (Foto: Wala-foundation)
ste. We hoeven maar te denken aan
de eters, de snoepers, de rokers en de
drinkers, die het wél willen maar niet
kunnen laten. Dezelfde moeilijke angel
schuilt ook in onze wijze van opvoe
ding. Moeten we de kinderen loslaten
en vrij laten uitgroeien of moeten we
de teugels strak houden om ze in het
goede spoor te houden. Een lcind kan
niet zonder leiding, zonder teugels.
Doch we kunnen die begrippen soepel
hanteren en zo juist de ruimte openla
ten waarin het kind leert aanvoelen
wat het doen of laten kan op eigen
verantwoording. Strakke teugels doen
het paardje vaak steigeren en op hol
slaan als ze al te abrupt wegvallen.
Juist waar de druk het sterkst ge
voeld wordt zal het verzet het eerst
uitbreken. Waar het kind voelt dat er
vertrouwen in hem of haar wordt ge
steld, dat er wordt gerekend op eigen
verantwoordelijkheidsgevoel, daar zal
wat zelfbeheersing eerder gedijen. Het
gaat niet om het dresseren van een
kind tot goede uiterlijke maniertjes
maar om het besef mens tussen men
sen te zijn, met rechten en verplich
tingen naar beide zijden. Naast het
recht van het. uitleven is de verplich
ting van de zelfbeheersing onmisbaar
en dit moet als een erezaak aange
voeld worden.
JETTY
Het begrip uitlevenstaat tegenwoor
dig nogal hoog aangeschreven, een re
actie op de waardering die in een
vroeger stadium aan „zelfbeheersing"
werd gehecht. Ongetwijfeld ligt ook
hier de beste weg in 't midden en het
uitslaan van de balans brengt aan bei
de zijden gevaren met zich mee. Ze
ker is „uitleven" heel wat gemakke
lijker gedaan, maar toe mogen toch de
eis stellen dat dit uitleven niet ten kos
te van anderen gaat. Dan komt het op
ongepastheid en egoisme neer, dat re
delijkerwijs niet te verdedigen is. Dat
we, zolang we er niemand mee hinde
ren of schade doen naar onze eigen
aard wensen te leven is ons goed recht.
Toch is oefening in enige zelfbeheer
sing, zowel tegenover het eigen „ik"
als tegenover anderen van onschatba
re xvaarde en daarbij is het eerstge
noemde nog niet eens het eenvoudig-
Een Ideaal japonnetje van superlichte
en kreukvrije crimplene. De ceintuur
is van leer en het dessin van de jurk
is bijzonder apart.
