Belangrijk nieuws
voor
Amersfoort en omstreken
Fa. Stikvoort
HERZIENING ECHTSCHEIDINGSRECHT
RUSLANDS ANGST
VOOR NASSERS'
VERNEDERINGEN
ASPIRINE IS NIET ONSCHULDIG
DE OMWEG IN DE
VIETNAMESE
OORLOG
MET RAAD EN DAAD
DE VERLIEZERS
Leugen of waarheid, wat is „ontwrichting",
aanvaarden of remmen, proefjaar en geestesziekte
Het oude recht voldeed niet
Hierbij nodigen wij u uit aanwezig ie willen zijn bij de opening
van ons gemoderniseerde Zweeds R.M.L.-station Stikvoort, op
donderdag 26 februari 1970, 17.00 uur.
WOESTIJGERWEG 150 - AMERSFOORT
Nevenwerking geneesmiddelen
Gebruik van ,.de pil"
j riskant?
DINSDAG 24 FEBRUARI 1970
e wettelijke regeling van de ontbinding van het huwelijk door echtscheiding is
tyd een bron van discussie geweest. En ook steeds is men tot de conclusie
ekomen dat wijziging van de op dit punt bestaande regeling dringend geboden
as. De eerste poging daartoe dateert reeds van 1886. Na de Tweede Wereldoorlog
Jieeft de poging tot herziening zich vooral voortgezet via het werk van diverse
commissies. Onderschat het werk van deze commissies nietZij hebben de weg
geëffend om te komen tot een oplossing zoals deze thans door minister Polak is
voorgesteld.
Over het huwelijk en het scheidingsprobleem wordt verschillend gedacht. Nu ech
ter de in deze bestaande opvattingen in religieus en politiek opzicht een snelle
evolutie doormaken, is het zeker geen jjdele hoop te menen dat thans een doel
treffende oplossing van het bestaande probleem in zich is gekomen.
Volgens het thans geldende recht kan
echtscheiding nimmer door onderlinge
toestemming plaatsvinden, doch slechts
op één van de volgende echtscheidings
gronden overspel, kwaadwillige verla
ting gedurende vijf jaar, veroordeling
wegens misdrijf tot een gevangenisstraf
van minimaal vier jaar, en zware ver
wondingen of levensgevaarlijke mishan
delingen. Voeg daarbij nog de mogelijk
heid tot ontbinding van het huwelijk na
een tenminste vijf jaar geduurd heb
bende scheiding van tafel en bed, en
ons arsenaal echtscheidingsgronden is
compleet.
Volledigheidshalve zij nog opgemerkt
dat de scheiding van tafel en bed zelf
waarbij het huwelijk intact blijft,
doch alleen de plicht tot samenwonen
komt te vervallen kan worden uitge-
sproken hetzij op een van de zo juist
genoemde echtscheidingsgronden, hetzij
I op grond van buitensporigheden (een
I moeilijk te definiëren begrip mishan-
I delingen of grove beledigingen, hetzij
I op eenparig verzoek der echtgenoten
(zonder de verplichting tot opgave van
de reden van dit verzoek).
De „grote leugen"
Het is ieder waarschijnlijk bekend, dat
de eerstgenoemde echtscheidingsgrond,
het overspel, het meest wordt gehan
teerd. Dit gebeurt niet in de laatste
plaats omdat dit feit niet door bewijzen
(zoals b.v. foto's) behoeft te worden
aangetoond. Voldoende is dat degeen die
van overspel „beticht" wordt, dit laatste
niet ontkent, b.v. door eenvoudigweg
niet op de bewuste rechtzitting te ver
schijnen. Overeenkomstig het, overigens
niet algemeen in het recht geldende
adagium „wie zwijgt, stemt toe", acht
de rechter de beschuldiging dan bewe
zen.
Omdat in vele gevallen het overspel niet
eens in werkelijkheid heeft plaatsgevon
den, spreekt men in deze dan wel van
de zgn. „grote leugen". In feite is het
daardoor mogelijk geworden te scheiden
met onderling goedvinden. Resumerend
kan men zeggen dat de wil van één der
beide partijen bepalend is voor het ant
woord op de vraag of men kan scheiden,
tenzij men één van de zo even genoem
de echtscheidingsgronden kan bewijzen.
Een ieder zal met ons van mening zijn,
dat dit een uiterst onbevredigende situa
tie is.
Er zijn groeperingen in ons land die
deze problematiek willen opvangen door
de bestaande echtscheidingsgronden uit
te breiden. Hiervoor pleitte o.m. een
commissie, ingesteld door de Generale
Rusland zou dreigen met interventie in
het Nabije Oosten, wanneer Frankrijk,
Engeland en Amerika niet samen de
Israëli's onder druk zouden zetten hun
militaire activiteiten te staken of althans
te temperen. Dat alarmerend gerucht
werd prompt aanzienlijk getemperd. Er
bleef alleen van over dat de Russen de
andere „groten" vol ongerustheid hadden
benaderd. Terecht.
Wat zich nu op de fronten rond Israël
afspeelt is in het bijzonder voor de Rus
sen zeer gevaarlijk. Door radarstations
te kapen, luchtaanvallen tot onder de
rook van Cairo uit te voeren en zo
maar door, demonstreren de Israëli's
eigenlijk voortdurend dat ze Nasser als
het ware in hun zak steken.
Het zijn regelrechte vernederingen
zoals Nasser ook in Moskou geklaagd
schijnt te hebben bij een verzoek om
meer wapens - en hoe lang kan hij die
gelaten blijven ondergaan. De militai
ren vinden het ongenoeglijk en ze moe
ten wel met bevreemding kijken naar
hun leidsman als die er maar onbewo
gen onder blijft. En bij de burgerij
groeit op deze manier de achting voor
de president ook geenszins. Het is daar
om niet onverklaarbaar dat Nasser bij
enige gelegenheden heeft laten door
schemeren dat hij desnoods maar weer
eens ten strijde zal trekken als enige
methode om zijn reputatie weer te her
stellen.
Angst voor offensief
De vooruitzichten voor zo'n oorlog zijn
niet erg bemoedigend voor de Egypte-
naren, maar dat kan Nasser eigenlijk
een zorg zijn. Tijdens de befaamde ze
vendaagse oonog protesteerde Moskou
luid, maar uitsluitend met woorden. En
dat heeft de Russische naam in de
Arabische wereld niet zo heel veel goed
gedaan, al blijven ze de erkenning be
houden als de enige ware vriend die
de Arabieren in de wereld hebben.
Een idee, waaraan de Chinezen overi
gens ijverig de twijfel proberen te laten
aanwakkeren. Als Nasser nu weer eens
het offensief neemt, kan Moskou zich
dan permitteren weer alleen met woor
denden de Arabieren te steunen? Of zal
Rusland dan wel gedwongen zijn een
wat actievere hulp te bieden? Dat wil
zeggen: regelrecht zelf te interveniëren?
Dat is de Russische angst: dat Nasser
met een ondoordachte aanval Moskou
wel zal dwingen werkelijk strijdende
partij te worden in dit conflit
Wat het Kremlin ook wil: invloed in
het Nabije Oosten, ondermijning des
noods van Amerikaanse belangen daar,
maar bepaald niet om daar een der
strijdende partijen te worden met het
grote risico dat haast automatisch de
V.S. ook actief het conflict worden bin
nengehaald. Dat is de redei waarom
de Russen met klem erop aandringen
dat er een eind komt aan de „vernede
ringen" van Nasser. Niet zozeer om
Nasser te helpen, maar om zelf schone
handen te kunnen houden.
Synode der Nederlandse Hervormde
Kerk. Slechts één lid van de commissie
wilde alle gronden vervangen door
„grondige ontwrichting". Voorts was men
unaniem tegen echtscheiding op een
parig verzoek en vond men het onge
wenst wanneer „overspel" als echtschei
dingsgrond zou vervallen.
Zonder meer
Doch er zijn er ook die van oordeel zijn
dat de echtscheidingsgronden moeten
worden afgeschaft. De schuldvraag is
irrelevant. Echtscheiding op eenparig
verzoek moet aldus de door de Hu
manistische Stichting Socrates ingestelde
commissie zonder meer door de rech
ter worden uitgesproken. Volgens deze
commissie moet ook echtscheiding tegen
de wil van één der partijen mogelijk
zijn (zonder bewijs van gronden), indien
men gedurende een jaar volhardt in een
een dergelijk verzoek.
Uiteraard hebben nog meer commissies
zich met het bestaande echtscheidings
recht beziggehouden. We kunnen op
deze plaats niet alle standpunten vol
ledig weergeven. Volstaan moet worden
met de mededeling dat minister Polak
de door hem voorgestelde nieuwe rege
ling uit de veelheid van meningen heeft
opgediept.
Een nieuwe regeling van het echtschei
dingsrecht is alleszins geboden. Immers,
het nog steeds geldende echtscheidings
recht wordt in vrijwel alle kringen als
totaal verouderd beschouwd. Met de in
diening van zijn ontwerp heeft de mi
nister aan de roep tot vernieuwing ge
hoor willen geven. Het ontwerp bevat
zowel een beperking als een verruiming
van het thans geldende echtscheidings
recht. Een beperking, omdat het thans
geldende recht onvoldoende waakt tegen
een al te spoedige echtscheiding; een
verruiming omdat de tegenwoordige re
geling er geen rekening mee houdt dat
een huwelijk ook in andere dan door
de wet genoemde gevallen kan zijn ont
wricht.
Realiteit zien
De minister heeft ook als richtlijn ge
hanteerd dat de wetgever te allen tijde
de realiteit onder ogen. moet durven
zien. Wordt de spanning tussen wetge
ving en werkelijkheid namelijk te groot,
dan bereikt de wetgever juist het om
gekeerde van wat hij wilde. Gevolgen
zijn dan wetsontduiking (via de „grote
leugen") en maatschappelijk ongewenste
toestanden (zoals concubinaten, resp. on
wettige geboorten). De voorgestelde
nieuwe regeling is alleszins vatbaar voor
een heilzame toepassing in de praktijk.
Uit de hoofdzaken van het ingediende
wetsontwerp valt op, dat duurzame ont
wrichting van het huwelijk de enige
grond zal zijn zowel voor scheiding van
tafel en bed.
Uiteraard zal het voor de rechter in vele
gevallen moeilijk zijn uit te maken of
een huwelijk inderdaad duurzaam is
ontwricht. Is een toestand van ontwrich
ting ingetreden, dan moet immers nog
blijken of deze van duurzame aard is.
Dikwijls kan pas na verloop van enige
tijd worden geconstateerd of de breuk
tussen de echtgenoten onheelbaar moet
worden geacht.
Mede in verband daarmede stelt het
ontwerp als regel dat de echtscheidings
procedure tenminste één jaar moet du
ren. In wezen heeft deze termijn een
drievoudige functiezij fungeert als rem
op „lichtvaardige echtscheiding", zij
dient als bewijs van de duurzaamheid
van de ontwrichting èn als tijdsruimte
waarbinnen nog verzoeningspogingen
kunnen worden beproefd.
Te overzien
Het voordeel van een dergelijke termijn
is, dat hij een op eenvoudige wijze vast
te stellen gegeven is, dat niet kan wor
den ontdoken. Aldus vormt deze termijn
een doeltreffend middel tegen kunstgre
pen van partijen op bewijsrechtelijk ge
bied.
Toch zullen er zeker gevallen zijn, waar
in dit „proefjaar" als overbodig moet
worden beschouwd, omdat reeds direkt
duidelijk is dat een verzoening uitge
sloten moet worden geacht. Dit zal b.v.
het geval kunnen zijn als de echtgeno
ten reeds geruime tijd van elkaar ge
scheiden leven en er geen blijk van
enige toenadering bestaat. In dergelijke
gevallen mag de rechter van de ge
stelde minimumtermijn afwijken.
Aanpassingsdwang
Het wetsontwerp kent nóg een belang
rijke termijn en wel een die verhindert
dat een echtscheiding wordt uitgespro
ken vóórdat het huwelijk twee jaar
heeft geduurd. Minister Polak is van
oordeel dat een minimumduur van het
huwelijk in casu twee jaar, zeker ver
langd mag worden om de echtgenoten
in staat te stellen eventuele aanpas
singsmoeilijkheden te boven te komen.
En aanpassingsmoeilijkheden zijn er
maar al te vaak
Natuurlijk kunnen zich „bijzondere om
standigheden" voordoen (b.v. het door
de echtgenoot verwekken van een kind
bij een andere vrouw), die een spoedige
echtscheiding rechtvaardigen. In der
gelijke gevallen mag de rechter van de
termijn van twee jaar afwijken.
Een onderwerp waarover altijd veel te
doen is geweest, is de mogelijkheid van
echtscheiding in geval van geestesstoor
nis. De huidige wetgeving mist namelijk
een bijzondere regeling hiervoor. Van
daar dat de Hoge Raad ten aanzien van
dit onderwerp een uitvoerig stelsel van
jurispurduentie heeft opgebouwd. Uit
deze jurisprudentie blijkt duidelijk dat
echtscheiding in geval van geestesstoor
nis (krankzinnigheid e.d.) slechts zelden
is te verkrijgen.
Minister Polak is van oordeel dat het
uiterst belangrijke vraagstuk van de hu
welijksontbinding in geval van geestes
stoornis, mede gelet op de huidige stand
van de medische wetenschap, het best
kan worden opgelost door toepassing
van de algemene regel, die echtscheiding
ingeval van duurzame ontwrichting van
het huwelijk mogelijk maakt.
Uitnodiging
De openingsplechtigheid zal geschie
den door de heer R. C. van de Veen,
Rinco Nederland.
Receptie 17.00 - 20.00 uur.
VRIJDAG 27 EN ZATERDAG
28 FEBRUARI
DOORLOPENDE DEMONSTRATIES
EN BEZICHTIGING VAN ONS
NIEUWE BEDRIJFSPAND.
Jaren geleden kreeg een assistent van een Groningse universiteitskliniek een
maagbloeding. Hy rustte zes weken en kreeg opnieuw een maagbloeding. Pas
veel later begreep men de oorzaak. De assistent had last van zijn verstandkies
en daarom aspirine gebruikt!
Met dit verhaal illustreert prof. dr. L. Meyler, hoogleraar in de klinische farmoco-
logie te Groningen, een probleem dat steeds groter betekenis gaat krijgen de
ongewenste nevenwerkingen van geneesmiddelen, zelfs van medicamenten, die
tot nog toe zonder recept bij drogist of apotheker te koop zijn.
In het Tijdschrift voor Geneeskunde toont hij (en enkele andere deskundigen)
aan dat geneesmiddelen tweesnijdende zwaarden kunnen zijn. Bij onjuist gebruik
snijden zij in het verkeerde weefsel en kunnen grote schade aanrichten. Ook de
potentiële gevaren van orale contraceptiva („de pil") komen in dit belangwekkend
nummer van genoemd tijdschrift aan de orde.
Het mag een wonder heten dat aspirine
I en andere pijnstillende middelen in Ne-
derland nog steeds vrij mogen worden
verkocht. Prof. Meyler meent dat een
belangrijk deel van de maagbloedingen
wordt veroorzaakt door het gebruik van
dit bekende huismiddel. Aspirine en
A.P.C. tabletten bevatten een salicyl-
zuurverbinding, die ongunstige invloed
kan uitoefenen op de maag.
Het onderwerp „ongewenste nevenwer
kingen geneesmiddelen" is pas actueel
geworden door het thalidomide (Softe-
non)drama. Men zag toer. pas in, dat
het probleem van de nevenwerkingen
niet uit de weg kan worden gegaan.
Ook de toenemende consumptie van
tranquillizers (sterke kalmeringsmidde
len) droeg er toe bij dat de wetenschap
zich in dit probleem ging verdiepen.
Medicamenten als librium en valium
worden in grote hoeveelheden verstrekt
op doktersvoorschrift, maar door de
spierontspannende werking oefenen ze
sterke invloed uit op het menselijk
reactievermogen, wat onder meer tot
een verminderde rijvaardigheid kan lei
den. Er kunnen niet alleen nevenwer
kingen ontstaan door gebruik van een
geneesmiddel, maar ook door interactie
van geneesmiddelen. Een geneesmiddel
kan de werking var. een ander genees
middel beïnvloeden. De werking kan
versterkt of "erzwakt worden. Prof.
Meyler illustreert dit met een voor
beeld. Een 40-jarige vrouw gebruikte
sinds jaren een medicament (acenocou-
marol). Opeens kreeg zij braakneigin
gen en hevige pijn in de buik. Diagnose:
bloeding in de darmwand. "Wat bleek?
Zij had talrijke keren een pijnstillend
middel gebruikt, in weerwil van het
feit dat de arts had gewaarschuwd
geen aspirine te slikken!
Zwangerschap
Drachtige ratten werden met meproba-
maat ingespoten en brachten vervolgens
jongen ter wereld, die minder intelli
gent waren dan de nakomelingen van
niet behandelde dieren Prof. Meyler
memoreert dat de medische wetenschap
tot voor kort vrijwel niets wist over
vruchtbeschadiging door geneesmidde
len. Het Softenondrama drukte echter
iedere arts met de neus op de feiten.
Het is helemaal niet zeker dat ongebo
ren kinderen voor onze geneesmiddelen
veilig zijn, aldus de Groningse hoogle
raar. Men weet nog te weinig a. van de
latere gevolgen voor het kind van ge
neesmiddelen, die de zwangere heeft
gebruikt.
Prof. Meyler is van Triening dat men de
7.wangerschap ah' een delicate toestand
dient te beschouwen en dat er grote
voorzichtigheid is geboden bij het voor
schrijven van medicamenten aan zwan-
geren. Hij geeft de raad zwangeren
geen medicamenten te geven, die van
vitaal belang voor haar zijn. In het bij
zonder gedurende de drie eerste maan
den van de zwangerschap hqort men
daar erg voorzichtig mee te zijn. Aan
gezien zwangerschap niet altijd bekend
is, moet men eveneens uiterst voorzich
tig zijn met medicamenten bij iedere
vrouw in de tweede helft van de men
struele cyclus. Hieraan zouden wij willen
toevoegen, dat zwangere vrouwen dan
ook geen „onschuldige" middeltjes bij
de drogist moeten kopen.
De pil
Ook de mogelijk nevenwerkingen van
„de pil" komen in het tijdschrift voor
geneeskunde aan de orde. De gynaeco
loog dr. Renaer stelt overig®ns duidelijk
dat men niet van „de pil" kan spreken:
er zijn immers verschillende soorten
orale contraceptiva in de handel. Even
eens meent deze arts, dat we pas over
enkele tientallen jaren meer weten over
de eventuele nevenwerkingen, aange
zien de meeste vrouwen de orale con
traceptiva nog niet zolang gebruiken.
Nochtans publiceerden twee Amerikaan
se onderzoekers in 1968 een rapport,
waarin wordt geconcludeerd dat de
jaarlijkse sterfte door longembolie of
door cerebrale trombose bij gebruiksters
van „de pil" hoger was dan bij vrouwen,
die dit medicament niet gebruiken. De
sterfte aan een van deze aandoenin
gen bedraagt ongeveer 1.3 Per 100.000
vrouwen tussen de 20 en 34 jaar en
2.4 per 100.000 vrouwen tussen de 35 en
44 jaar. Op 100.000 vrouwen, die „de
pil" niet nemen, blijkt de frekwentie
van de dodelijke embolie 0.2 per jaar te
bedragen tussen de 20 en 34 3aar en 0.5
per jaar tussen 35 en 44 ]aar* ^at Z1ln
gegevens om toch wel even over na te
denken. Twee Britse onderzoekers con
stateerden dat er elk jaarpeF
vrouwen die „de pil" gebruiken, in een
kliniek moet worden opgenomen met
een trombo-embolie. Bij \J0UWen. die
„de pil" niet gebruiken is dat slechts 1
0p 20'000- Kanker?
Er gaan ook veel geruchten over de
eventuele kankerverwekkende invloed
van orale contraceptiva. Men denkt
contraceptiva. Men denkt ^erit>ij toot*1
aan borstkanker en kander aan de baar
moederhals. Talrijke ^o^mgeri
geven vooralsnog geen
deze veronderstelling. Eeunrjp
uitspraak is nu nog vo0.r ?,V
dr. Renaer, maar het s---.
vast dat men tot nog toe
kwaadaardige aandoeningen
i, in elk geval
vloed van contraceptiva
Psychologische nevenwerking
ook veelvuldig voor bij pilg<*™iksters.
'kan spreken.
Psychiaters is het opgevallen dat dit
soort nevenwerkingen veelvuldiger wordt
gevonden bij patiënten, die vóór het
gebruik van de pil ook reeds psychia
trische afwijkinugen vertoonden of bij
wie ernstige emotionele problemen wer
den aangetroffen.
De burgersoorlog met vreemde inmen
ging in Laos duurt al ongeveer zo lang
als die in buurland Viëtnam. Een tijd
lang is het daar vrij rustig geweest; er
was geen reden om al te hard te vech
ten voor de Pathet Lao en de hen steu
nende Noord-Viëtnamezen. Immers als
de zaak in Viëtnam beslist was, ging
Laos automatisch mee, omringd als het
dan zou zijn door communistisch gebied.
Nu in Viëtnam de strijd wat verflauwt
om allerlei redenen, wensen de Noord-
Viëtnamezen waarschijnlijk de volgorde
enigszins om te keren. Bovendien heb
ben ze met genoegen geluisterd naar
president Nixon, die meer dan eens dui
delijk heeft uitgesproken dat de Vere
nigde Staten zich in elk geval niet in
een tweede Viëtnam zullen laten mee
spelen.
Dat wil zeggen dat de communisten in Laos
niet al te bang hoeven te zijn voor een
grootscheepse Amerikaanse inmenging,
wat hun uiteraard ook bemoedigen moet.
Niet dat er helemaal geen Amerikanen
in Laos zijn: er lopen adviseurs rond en
de luchtmacht wil af en toe ook een'
handje helpen. Het schijnt dat de C.I.A.,
toch altijd nog een soort staatje in de,
staat voor de Verenigde Staten, er meer
voor voelt in Lac actief te zijn dan de
nresident. Maar uiteindelijk is er voor
de communisten niet veel risico.
Dit alles vindt plaats op een moment
dat de Amerikaanse losmaking uit Viët
nam zich begint af te tekenen. Dat wil
in principe niet zeggen dat er daar
minder gevochten zal worden. Het wil
voornamelijk zeggen dat de Zuid-Viët
namezen meer zelf zullen moeten doen.
De Amerikanen zijn hier tot hun
machtsontplooiing gekomen omdat de
Viëtnamese troepen het niei klaarden.
Sindsdien is ijverig getraind en uitge
rust in de hoop dat de Amerikanen zich
terug konden trekken zonder dat de
krijgskansen noemenswaard verslech
terden. Met bovendien de hoop dat in
tussen de regeringen in Saigon ook wat
steviger kwamen te staan.
Dat lijkt inderdaad enigszins het geval
te zijn, al kan de schijn hier wel bedrie
gen. Maar wat wel wrijvingen teweeg
brengt tussen Saigon en Washington is
dat de Viëtnamezen nu wel vragen om
allerlei uitrusting voor hun troepen die
evenwaardig is aan de uitrusting van
de Amerikaanse afdelingen. Viëtnam
kan dan wel minder troepen gaan kos
ten aan de Amerikanen, in dollars
wordt de last alleen maar zwaarder. En
ook dat is voor Washington op dit mo
ment verre van aangenaam, nu de V.S.
ook hun zorgen om betalingsbalans, in
flatie en dergelijke hebben.
De onderhandelingen met Noord-Viët-
nam lopen zo slecht als maar mogelijk
is, waaruit men kan opmaken dat de
mannen van Hanoi lang niet zoveel haast
hebben als Nixon. Dat komt waarschijn
lijk omdat ze nu een goede kans zien
hun doel te jereiken via de omweg
van Laos. De heer Nixon krijgt een
massa moeilijk denkwerk te doen. Hoe
denkt hij deze nieuwe wending in de
puzzel op te vangen?
ERFENIS - Hoe lang kan het duren voor
een erfenis wordt uitgekeerd? Het
sterfgeval heeft verleden jaar juli
plaats gehad. Ook stuurde de notaris
een overzicht van de bezittingen, waar
onder een huis ter waarde van ƒ35.000.
Later hoorden we dat er op het huis
een hypotheek rust van 26.000. Had
dit niet meteen vermeld moeten wor
den aan de erfgenamen?
Antwoord: Er is geen bepaalde termijn
in de wet genoemd waarbinnen een
erfenis moet zijn afgewikkeld. Dat kan
ook niet, omdat er omstandigheden
kunnen zijn die de afwikkeling zeer
vertragen, zoals tegenwerkende erfge
namen. U doet er goed aan eens een
bezoek te brengen aan de notaris om
hem te vragen, waarop de zaak hangt.
Misschien zou het mogelijk zijn een
eventueel erfgenaam af te kopen, zo
dat de kwestie kan worden afgedaan.
Dat de hypotheek niet direct werd bij-
vermeld is natuurlijk zeer onaange
naam voor de erfgenamen en wat de
oorzaak daarvan is kunnen wij uiter
aard niet bekijken. Dit zou u dus even
eens aan de notaris moeten vragen.
Mogelijk is de hypotheekakte pas later
te voorschijn gekomen.
ZIEKENFONDS. Hoeveel mogen man
en vrouw samen verdienen om toch
verplicht verzekerd te blijven, bij een
ziekenfonds?
Wordt de kinderbijslag daar bij gere
kend? Kan er voor de vrouw een ge
deelte worden afgetrokken?
Antwoord: Als van een echtpaar beide
echtgenoten in loondienstverhouding tot
hun werkgever staan, wordt ook voor
beide bij de verplichte ziekenfondsver
zekering de zelfde loongrens gehanteerd.
Ieder van hen kan verzekerd zijn indien
zij beneden de grens van 13.800 blij
ven. Hierbij wordt alleen het vaste loon
gerekend, dus geen kinderbijslag.
Hoewel de Democratische Partij nog
steeds in Senaat en Cogres de meerder-
neid heeft, is de Republikeinse ploeg
onder leiding van Nixon aan slag.
Of de president een groot staatsman is,
of hij gedurende zijn ambtsperiode „iets
groots zal verrichten", dat is nog steeds
niet duidelijk. Wel duidelijk wordt, dat
een door de wol geverfde politicus een
gevaarlijk tegenstander is voor een par
tij, die met interne moeilijkheden heeft
te kampen.
In 1972 gaan de Amerikanen opnieuw
ter stembus. Dat duurt nog een hele
tijd, zal men zeggen, maar niets is min
der waar. De competitie is eigenlijk
al aan de gang en de uitslag van de
beslissingswedstrijd wordt grotendeels
bepaald door wat men te voren heeft
weten te bereiken.
Na de nederlaag van Hubert H.
Humphrey heeft de partij momenteel
niet één kandidaat, die met kop en
schouders boven de anderen uitsteekt.
Ted Kennedy houdt zich om begrijpe-
pelijke redenen een beetje gedekt. In
dien hij op het presidentschap aast,
zal hij voor zichzelf betere kansen
zien in 1976 dan in 1972!
Acht jaren?
Steeds meer komt het voor, dat een
president herkozen wordt. Het begint
er op te lijken, dat een president, die
niet al te veel brokken maakt, een goe
de kans heeft nóg weer voor vier ja
ren in het witte Huis te blijven. Voor
de tegenpartij is het extra moeilijk de
„zittende" president te verslaan, door
dat diens positie hem het nemen van
maatregelen veroorlooft, die bij zijn
herverkiezing de schaal te zijnen gun
ste kunnen doen doorslaan.
Natuurlijk wordt het gevecht ieder*
vier jaren in volle hevigheid gevoerd,
maar na acht jaren is de kans velen
groter dan reeds na vier jar^n.
Al zullen de democraten het niet pret
tig vinden nog voor een ambtsperiode
in de oppositie te worden gedrongen,
misschien ziet men het ook daar zó:
eerst de brokken lijmen, Let partij-ap
paraat weer gezond en sterk maken,
de favorieten voor het ambt opfokken
en dan in 1972 met volle kracht er op
los!
Kerend getij
De sterk democratische „trend", die
samenhing met de Kenny-verering, is
tijdens Jonhsons bewind afgenomen. Hij
kreeg tenslotte de volle last van de
Vietnam-controverse te dragen en die
hele Vietnam-affaire past maar slecht
in het Democratisch patroon.
Het gevoel van onbehagen over de
gang van zaken daarginds is inmiddels
bij velen verdrongen door een nog veel
groter gevoel van onbehagen over de
binnenlandse moeilijkheden (neger- en
studentenrellen) en vice-president Agnew
zag zijn kans schoon om daarop in te
haken. Hij zegt de dingen, die Nixon
nooit zou (durven) zeggen, maar graag
door een en ander gezegd wil hebben,
opdat hij van een veranderde instel
ling bij het grote kiezerspubliek kan
profiteren.
Positieversterking
De democraten roeren zich wel over
Vietnam, maar het lijkt of de fut er
een beetje uit is.
Ze zullen bij de tussentijdse verkiezin
gen voor Senaat en Congres de handen
vol hebben om hun meerderheid te
behouden.
Anderzijds zullen de Republikeinen met
hun man in het Witte Huis, alles er
op zetten om de Democraten ook daar
te verslaan, want hoe meer vrienden
ze hebben op verantwoordelijke posten
(en hoe meer vrienden die kunnen ma
ken, want politiek is nog altijd business)
des te zwaarder zal in 1976 de strijd
zijn voor de Democraten. Het moet al
lemaal gezien worden op lange ter
mijn.
Fundament
De democraten hebben momenteel het
getij tegen. En ze beschikken niet
over bekwame en algemene geëerde
loodsen om de partij er veilig door
heen te krijgen. Iedere partij heeft het
moeilijk na een nederlaag, maar hier
waren de moeilijkhéden in eigen kring
al de oorzaak van de nederlaag en het
is nu allemaal nog een beetje erger.
In dat licht zal men in de komende
maanden alle berichten over de aktivi-
teiten der partijen, zowel met de hak
ken over de sloot in het regeerpalels
beland, willen hun positie versterken
om in 1972 veilig te staan.
De democraten zullen er vooral aan
werken, dit te voorkomen. Momenteel
is de kans om Nixon in 1972 te wip
pen bijster klein. Het fundament moet
worden gelegd voor een overwining
in 1976. Maar zelfs daarvoor beschikt
men momenteel nog niet over vol
doende bouwstoffen!
