Shetland Ponypark Slagharen
was voor een dag Soester enclave
Negenhonderd jeugdige Soesters
beleefden dankzij de WISO grandioze
feestdag
DINSDAG 26 MEI 1970
jSHustMNrsm
mum
al de Tensen-chauffeurs ware reisleiders
te zijn. Zij wezen de kinderen tijdens de
rit herhaaldelijk op interessante toeris
tische dingen. Het IJsselmeer met zijn
verschillende recreatie-stranden, de
nieuwe brug over de IJssel, die vele
tientallen meters buiten zijn oevers stro
mend een spectaculaire aanblik vormde
enz.
Al direct na de start begon de W.I.S.O.
met tracteren en met in hun knuisjes
een grote rol Mentos kondigden de eerste
solisten zich aan, die, via de geluidsin
stallatie, met hun vocale prestaties hun
medepassagiers in feeststemming wilden
houden.
Het wat lange wachten bij het vertrek
uit Soest was al gauw vergeten en na
dat ter hoogte van Zwolle de inwendige
mens met een grote banaan was ver
sterkt, werd het moment dat voor de
eerste keer het woord Slagharen op de
borden voorkwam, begroet met de tophit
..daar moet op gedronken worden", wat
door de leidsters werd aangegrepen om
tot het uitdelen van Cola en Fanta over
te gaan, wat in record-tempo, met be
hulp van het onmisbare rietje, verdween,
om toch vooral maar klaar te zijn als
het Ponypark in het vizier kwam.
Om klokslag elf uur, na een voorspoedige
reis zonder een enkel oponthoud, stonden
ze dan voor de ingang van het park,
dat voor deze ene dag een Soester encla
ve zou zijn. Met een grote geluidswagen
werden de Soester W.I.S.O. kinderen
door de eigenaar van het park verwel
komd, die hun tevens meedeelde dat de
driehonderd ponies vol ongeduld stonden
te trappelen om de kinderen uit Soest
op hun rug te laten rijden.
Bij de ingang van het park stond het
complete W.I.S.O.-bestuur aangetreden
om de negenhonderd kinderen in ijl
tempo elk een bon voor ijs en patat uit
te reiken. En terwijl de moedigsten di
rect richting pony's liepen, nadat zij hun
jassen en eventuele tassen in een spe
ciaal voor de W.I.S.O. gereserveerde hal
hadden neergelegd, vloog een groot aan
tal richting toiletten, een gang die zeker
verklaarbaar is wanneer men beseft dat
veel van de kinderen 's morgens om half
zeven de deur al uit waren gegaan, en
men onderweg geen redelijke stopplaats
in kon lassen, voor eenentwintig bussen.
De tot op dat moment nog maar nauwe
lijks in beweging zijnde talloze attracties,
konden de stormloop maar nauwelijks
verwerken, de speeltuin bleef voorals
nog maar zeer matig bezet, bij de at
tracties waar men na overhandiging van
het aan de deelnemerskaart gehechte
bonnetje in mocht vormde zich daaren
tegen lange rijen wachtenden.
De trappelende pony's „driehonderd"
was er nog kort daarvoor in de kinder
oren geschald bleken er slechts een
De pony's sukkelden langzaam hun vast
omlijnde route.
De ingang van het park kreeg het zwaar
te verduren.
tiental te zijn, die zich niets vermoe
dend van de grote Soester belangstelling,
een paardehoedje schrokken, en met
hangende koppen en knikkende knieën
en daardoor met sloffende poten, aan
hun eerste sukkelende baantje begonnen.
Maar het kon de pret allemaal werkelijk
niet meer drukken, er was meer dan ze
in eerste instantie konden verwerken.
En terwijl met een scheef oog gekeken
werd naar het naastliggende zwembad
dat onder geen enkel beding door een
van de Soester deelnemertjes betreden
mocht worden, volgden na de eerste
kennismaking een oriënterende wande
ling om toch vooral in de loop van de
dag maar niets te missen.
Was het trampoline-springen voor de
meeste kinderen nog een bezigheid die
zij al elders hadden beoefend, het bots.
boten-bassin was voor de meesten een
attractie, die zij vóór hun bezoek aan
Slagharen nog niet eerder hadden ge
zien en nadat zij de eerste moedigen
hun rondjes hadden zien varen en met
mindere of meerdere handigheid de an
dere boten in hun vaart hadden zien
belemmeren, werden de boten bemand
met Soester kinderen, die na afloop van
hun rondvaart slecht met veel moeite
uit de boten te krijgen waren, want
waar vindt je zo iets machtigs? „Als ik
het aan mijn vader vraag gaan we eer
zelf ook misschien nog wel eens naar
toe" was niet van de lucht.
Vooral van de hoge luchtbrug had men
een prachtig overzicht op het park met
zijn attracties, die door de zon over
goten, een fantastische aanblik boden.
Nadat amper de patat-bon was ingewis
seld voor een zakje frites, werd via de
wond in een bovenbeen van een van de
deelneemstertjes, die zich ernstiger aan-
liet zien dan het in werkelijkheid was,
terwijl vlak voor het einde van het Slag-
harenfeest, een van de kleinere deel
neemstertjes zo ongelukkig struikelde,
dat zij haar arm brak. Nadat direct
„Eerste Hulp" was verleend, waarbij het
letsel overigens al werd vastgesteld, con
stateerde een gewaarschuwde arts het
zelfde en adviseerde uiteraard de gang
naar het ziekenhuis. De voor dat soort
gevallen mee naar Slagharen gereden
luxe auto's bleken nu ook weer niet
voor niets te zijn meegegaan, en begeleid
door twee leden van de E.H.B.O. ging
het richting Zonnegloren, vlak voordat
de eenentwintig bussen de terugreis zou
den aanvangen.
De calypso-molen leverde ook nog enke-
le „patiënten" af die echter na het
spreken van enige „lange woorden" weer
snel helemaal de oude waren en weer
vlot met de „ongedeerden" meedraafden.
Ze voelden het naderende einde van het
feest en met hernieuwde kracht werd
het hele park door velen nog eenmaal
..genomen", waarbij de „bonnetjes at
tracties", al was er niemand met een
bonnetje meer ook nog maar even wer
den gepakt. Er was voor de controleurs
geen houden meer aan.
Om half vier brak het moment van de
terugreis aan. De kinderen uit Soest,
die kort daarvoor gezelschap hadden ge
kregen van een gezelschapje uit Hen
gelo, werden verzocht om naar hun leid
ster of leider te gaan, om na het „kop
pen tellen" af te marcheren naar de bus
sen op het parkeerterrein, die kort daar
voor weer van nieuwe proviand waren
voorzien.
Bij het appèl houden in de bussen werd
niemand gemist wat niet alleen een
compliment voor de organisatie en de
leid(st)ers was: maar ook voor de kinde
ren, die zonder uitzondering aan de
oproep gevolg hadden gegeven. Met een
aantal fikse bulten op verschillende hoof
den, en legio aantal schrammen en ont
vellingen, een verloren gegane jas die
door de verzekering wordt vergoed, en
een ongelofelijke ervaring, werd de te
rugreis om kwart over vier aanvaard.
Er heerste rust in de bussen. De radio
bracht slechts nog wat leven in de
brouwerij, maar hoe dichter men Soest
naderde, des te meer leefden ze weer
op.
Een verstandig gesnoepte appel, een na
dorst verdrijvende fles „fris", een gevul
de koek en nog verschillende lunchpak
ketten vonden weer afnemers.
De terugreis verliep, evenals de heen
reis, weer zonder oponthoud.
Files bleven uit en de karavaan arriveer
de precies om tien over zes bij de Van
Weerden Poelmanweg, waar de Soester
Politie te wachten om met de blauwe
zwaailamp de stoet naar het busstation
te begeleiden, waar honderden ouders
stonden te wachten om hun W.I.S.O—
reizigertjes af te halen.
Terwijl de kinderen uit het raam keken
om hun ouders te zoeken, kregen zij nog
een rol snoep in de handen gedrukt als
laatste tractatie op een dag die kinderen
nog dagenlang stof tot praten heeft ge
geven.
De vreemde bussen gingen met hun
chauffeurs naar huis, de bussen van
Tensen werden direct weer gereed ge
maakt voor hun volgende tocht.
Het busstation dat rond half zeven
„zwart" zag van de mensen, was een
kwartier na aankomst weer net zo ver
laten als rond elke normale zaterdag
namiddag.
De organisatoren hebben thuis nog wat
zitten nakaarten en hebben zich onge
twijfeld afgevraagd wat cr wel of niet
moet veranderen bij een volgende reis.
Wij beperken ons slechts tot het geven
Het Bestuur van de „WISO" ver
zoekt de ouders van de deelnemer
tjes, die, op welke wijze dan ook,
schade hebben opgelopen tijdens de
kinderdagtocht, b.v. verlies van
voorwerpen of kleding, dit schrif
telijk, met opgave van het betref
fende artikel en de waarde die het
vertegenwoordigt, te melden aan het
secretariaat, Soesterbergsestraat 28
te Soest.
van een groot compliment aan het
W.I.S.O.-bestuur. dat met deze reis
weer precies middenin de roos mikte.
Een woord van dank aan de chauffeurs
van Tensen, die zonder uitzondering be
grepen dat het een kinderreis was en
een grote pluim voor de leden van de
afd. Soest van de E.H.B.O., die precies
datgene deden, wat men van een
E.H.B.O.(st)er mag verwachten.
We vergeten nu natuurlijk verschillende
mensen, al waren het maar de negen
honderd ouders, die door het kopen in
Soest, waarvoor zij de W.I.S.O.-zegels
krijgen, deze reis mogelijk maakten voor
hun kinderen.
Er staan nog meer reizen op het pro
gramma, die organisatorisch steeds moei
lijker gaan worden, maar met deze er
varing achter de rug staat het W.I.S.O.-
bestuur nu nergens meer voor.
Wij zijn net als de kinderen benieuwd
naar de volgende stunt, die ongetwijfeld
weer vooraf zal worden gegaan door
enkele acties voor het hele gezin.
Ontvellingen werden deskundig behan
deld door de E.H.B.O.-crs.
„Top-ovcrleg", wel of geen pony's vry
door het hele park. Dag meneer Bem-
boom, links op de foto, veel beloven,
weinig geven
geluidinstallatie medegedeeld, dat de
lunchpakketten werden uitgereikt. Voor
zover er nog iemand geweest mocht zijn,
die dacht, dat de kinderen na het nutti
gen van een zak patat en ijs beslist geen
behoefte aan brood zouden hebben, moet
het een ontnuchtering zijn geweest om
de honderden kinderen naar de plaats
van uitgifte te zien rennen, om toch
vooral maar de eerste te zijn. Hierbij
leerde men, dat bij de volgende tocht het
uitdelen van de lunchpaketten per groep
moet gebeuren wil men een herhaling
van deze stormloop waarbij de aller
kleinsten bijna ten onder gingen ver
mijden.
Deze klein'e schoonheidsfoutjes, werden
het bestuur door de kinderen graag ver
geven nadat zij met hun lunchpakket,
twee broodjes en een krentenbol, een
reep chocolade en weer een hele fles li
monade, even konden gaan zitten om
op verhaal te komen.
Na de lunchpauze kreeg de speeltuin het
wat drukker omdat een groot deel zijn
bonnetjes voor de overige attracties al
had verbruikt. Vooral de wat passievere
attracties als onderwaterland, speelauto
maten, waterorgel e.d., kregen wat meer
belangstelling. Dat de Soester „heldjes"
wat moe werden na het intensief ge
nieten in de eerste uren, kwam vooral
tot uiting in het werk dat de E.H.B.O.-
(st)ers kregen. De eerste schaafwonden
aan knieën en handen meldden zich, en
met grote deskundigheid werden de „pa
tiënten" behandeld.
Was het vorig jaar al bij het begin van
de dag dat een van de deelneemstertjes
ïiasr been brak op de glijbaan, ditmaal
kwam de E.H.B.O. In actie bij een vlees-
IIct programma was bekend, het resultaat moest men afwachten.
„Doe tachtig aktieve winkeliers en negenhonderd enthousiaste kinderen bjj elkaar,
voeg daarbij wat mooi weer en men krijgt een dag om nooit te vergeten".
19 mei, tegen inlevering van twee vol
geplakte WISO-spaarkaarten, hun deel
nemerskaartjes af zouden halen.
Binnen één week was het aantal deel
nemertjes dat van de „Efteling-reis" al
gepasseerd en begon men reeds met het
„vullen" van de elfde bus, een aantal
dat na de definitieve sluiting van de
inzendtermijn, op was gelopen tot een
entwintig, een aantal dat zelfs de groot
ste optimist niet had durven voorspellen.
Niet alleen de organisatoren kwamen
hierdoor in haast onoverkoombare moei
lijkheden, ook de Firma Tensen, die net
als vorig jaar ook nu weer voor ver
voer zorgde zat met problemen.
Met tien „eigen" bussen en elf vreemde
van o.a. „Pluck den dagh" uit Maarssen,
V.A.G.U. uit Oudewater, W.A.B.O. uit
Wijk bij Duurstede en Nefkens uit
Amersfoort kwam het vervoersprobleem
rond.
Dat ook de ouderen grote belangstelling
voor deze reis hadden bleek wel uit het
feit, dat na een enkele oproep in ons
blad ruim voldoende leidsters en leiders
bereid waren de bijna negenhonderd
kinderen te begeleiden.
Woensdagavond 20 mei werden de leid
sters en leiders, plus een tiental leden
van de afd. Soest van de Kon. Ned. Ver
eniging „Eerste Hulp Bij Ongelukken",
die op een daartoe door de W.I.S.O. in
gediend verzoek door het E.H.B.O.-be-
stuur ter beschikking waren gesteld, door
de organisatie geheel vertrouwd gemaakt
met de problemen, die hen op de reis en
het verblijf in Slagharen zouden bezig
houden. Onder het genot van een kopje
koffie met gebak werd de busindeling
bekend gemaakt, zodat men zaterdag
morgen zonder veel moeilijkheden de
bussen kon „bemannen".
Met het organiseren van dit toch wel
unieke gebeuren op één dag ging
een zesendertigste gedeelte van de Soes
ter bevolking met elkaar op staD liet
men niets aan het toeval over. De kinde
ren en de begeleiders, volledig verze
kerd, in de bussen waren tabletten te
gen wagenziekte, water en spons, em
mers en ook plasticzakken waren in vol
doende mate aanwezig om aan alle zich
voordoende „nood"gevallen het hoofd te
kunnen bieden.
Voor het vervoer van proviand, lunch
paketten en ravitaillering voor de terug
reis had men de beschikking over een
kleine vrachtauto van de firma Roest,
waarvan de chauffeur zich ontpopte als
een complete in de WISO-organisatie
passende schakel.
Terwijl de zon zijn eerste schuchtere
stralen door het wolkendek probeerde te
prikken, begonnen de W.I.S.O.-bestuur-
ders met het provianderen van de een
entwintig bussen. Voor de heenreis hield
dat in voor iedere bus vijftig flesjes
Cola of Fanta, vijftig bananen en vijftig
rollen snoep.
De grote glimmende bussen, die op hun
passagiertjes stonden te wachten, wer
den door de leiders en leidsters voorzien
van stroken met als opdruk „Met de
W.I.E.O. ponyrijden in Slagharen", zodat
voor het passerende verkeer het reisdoel
van de karavaan geen geheimen op zou
roepen.
Twintig minuten later dan men had ge
dacht vertrok het grootste gedeelte van
de karavaan voor de „ophaalroute" door
Soest, terwijl vier bussen regelrecht naar
het busstation reden om de daar wach
tende kinderen op te halen.
Hoewel er politie-begeleiding vanaf het
busstation tot aan de gemeentegrens
aanwezig was, is 't voor een vlotte gang
van zaken misschien een volgende keer
toch beter, dat de politie ook tijdens de
tocht door het dorp volledig assisteert.
Het instappen duurde over het geheel
genomen ook langer dan men had ge
schat en met een aanzienlijke achter
stand op het tijdschema werd onder gro
te belangstelling van de ouders en be
langstellenden tien voor half negen met
de tocht begonnen.
De politie legde op het kruispunt Van
Weerden Poelmanweg-Rijksweg het ver
keer stil, zodat de karavaan althans het
eerste deel van de reis aaneengesloten
kon afleggen. Via Hoevelaken reed men
richting Zwolle, snelste weg naar Slag
haren nemend.
Hoewel de „vreemde" chauffeurs ken
nelijk nog niet veel ervaring met het
reizen met kinderen hadden bleken voor-
Al direct na het grote succes van de op
zaterdag 20 september 1969 gehouden
sprookjesreis naar de „Efteling", onge
twijfeld Nederlands grootste recreatie
park, stond het voor het bestuur van de
WISO vast, dat ook in 1970 een kinder
dagtocht moest worden georganiseerd.
Reisdoel en dag vormden maar enige
tijd een klein probleem.
Unaniem besloot men de volgende reis
te organiseren in het voorjaar, met als
doel het bekende Shetland Ponypark in
Slagharen.
De keus was groot, en daarom ook
moeilijk.
Deze reis zou echter, evenals die naar
de Efteling, geen origineel WlSO-denk-
beeld zijn, want ook nu bleek dat de
DOKA Amstelveen eveneens een ze
gelorganisatie vorig jaar ook een be
zoek aan Slagharen had gebracht, zodat
men qua opzet enigermate terug kon
vallen op de ln Amstelveen opgedane
ervaring, die de reis met achttien tou
ringcars had gemaakt.
Na enkele vergaderingen en een infor
matief bezoek bleek men het organisa
torisch volledig ln de hand te hebben,
wat dat betrof dus geen enkel probleem.
Het enige vraagteken dat men niet in
hand had zouden de weersomstandig
heden zijn.
Met de reacties van de vorige reis als
basis nlande men voor deze tweede
kinderdagtocht een aantal deelnemertjes
rond de zeshonderd, wat inhield twaalf
tot 14 bussen, een aantal dat men hoop
te te bereiken mede door het feit dat
de leeftijdsgrens met twee jaar was ver
ruimd tot veertien jaar, zodat een groep
hinderen die verleden jaar net buiten de
limiet viel, ook nu de reis mee zou kun
nen maken.
Direct na de eerste publicaties in ons
blad werd het secretariaat en het WISO-
contactadres overspoeld met telefoontjes,
een vloed die ophield na de eerste ad
vertentie in ons blad, omdat daarin
volledig uiteengezet werd wat de bedoe
ling van deze kinderdagtocht was.
De 80 WISO-zaken herkenbaar aan het
ir "«burgerde roodwitte embleem op de
etalageruiten, maar voor deze actie bo
vendien nog eens extra gesierd met een
b:-zonder aantrekkelijk affische van het
Ponypark, kregen een enorme toeloop
v -n kinderen, die bij hen hun reserve
ringsbon moesten, ophalen, die zij, na
invulling en ondertekening door een der
ouders, op moesten sturen naar het
WISO-secretariaat, nadat zij bovendien
een van de vijf vermelde adressen had
den ingevuld waar zij op dinsdagavond
De attractie, de botsboten, een unieke
ervaring.
