Jonge boetiekjesmode
lassen om niet zo heel
erg hard
mee
weg te
lopen!
SSS5H^S5|
TAPIJTKNOPEN IS HET
"TRIMMEN VAN DE GEEST,,
Huishoudelijke bezigheden
de man bijzaak blijven"
moeten voor
m
Amerikaanse vrouw zegt:
Onder: Een Hongaars aandoende
mldi-jurk, waaronder hoge rij
laarzen worden gedragen. De ver
hoogde taille en het verkorte hole
rootje eisen wèl een slank figuur.
Links: Midi-jas haast maxi) met
eveneens hoge rijlaarzen. De mldi-
jassen zijn volop te koop, doch er
is weinig variatie in snit. Wèl in
kleur en materiaal.
Rechts: Vlot broekpak in fel con
trasterende kleuren; broek met
wijd uitlopende pijpen en jasje
kort met gerende zoom. De leuke
hoed geeft een apart accent.
Boetiek is een modewoord dat in
enkele jaren tijds burgerrecht heeft
gekregen. Het woord is afgeleid van
het Franse „boutique", dat in onze
oren welluidend klinkt, maar in wer
kelijkheid niets anders betekent
dan: winkel, kraam, werkplaats en
mars (van een marskramer). Figuur
lijk wil het woord zelfs zeggen: rom
mel of boel. Wij hebben niet alleen
de schrijfwijze van het Franse woord
verhollandst, maar er óók een an
dere betekenis aan gehecht. Want al
kun je in elke boetiek wel de nodi
ge „rommel" vinden, het zijn toch
ook verkoopcentra van echt hippe
kleding voor jonge mensen. Ze wor-
den dan ook alleen maar door jon
geren bezocht. Wat vroeger hoege
naamd geen aandacht kreeg, wordt
nu overgewaardeerd. Het gevolg
daarvan is, dat de vrouw boven de
30 wordt geconfronteerd met etala
ges en mode waar zij niet direct
wild van wordt. Eén troost voor die
boven-dertigjarigen is, dat er op de
ze jongerencultus ook wel weer een
reactie zal komen en dat die reactie
niets anders kèn zijn dan „gelijkbe
rechtiging", maar dan van vrouw tot
vrouw èn op modegebied. Maar of
men er nu aan mee kan doen of
niet, je zult moeten toegeven dat de
jeugdige mode ook een positieve
kant heeft, zelfs voor de nlet-meer-
zo-heel-jonge-vrouw. Uit de avant-
garde modellen zijn altijd wel idee
tjes te halen. Dat is slechts een
kwestie van vindingrijkheid.
„Het knopen van tapijten is een bijzondere en veel bewonderde bezigheid van
gefortuneerde dames met een kunstzinnige Instelling", zo staat in een hand
werkboek uit eind 1800 te lezen. Maar praktisch alles is bij een tachtig jaar gele
den vergeleken grondig veranderd en ook deze definitie van tapljtknopen klopt
niet meer. In de „goede oude tijd" moest je gefortuneerd zijn om over vrije tijd
te kunnen beschikken, maar gelukkig Is dat voorrecht nu niet langer meer al
leen maar toebedeeld aan de rijken. Wat echter wel gebleven is, is de liefde voor
het handwerk, voor handenarbeid In verschillende nuances.
99
Tijdens de oorlogsjaren
herleefde de kunst van
het tapljtknopen en die
bezigheid werd zelfs een
ware rage. Tijd hadden
■we allemaal en wie over
strengen nieuwe wol be
schikte, behoorde tot de
bevoorrechten; wie ze
niet had probeerde een
voorraad bijeen te bren
gen door onbruikbare
(gekleurde) wollen kle
dingstukken en al jaren
tevoren in kasten wegge
borgen kussens uit te ha
len. Na de oorlog do
ken er andere interessen
op: men wilde genieten
van de herkregen vrij
heid en zocht de ver
strooiing weer meer bui
tenshuis dan in de huis
kamer. Maar eenmaal
uitgeraasd kwam de
handenarbeid weer in de
belangstelling te staan en
vooral de laatste jaren
lijkt het tapijtknopen en
modern-borduren weer
tot een rage uit te groei
en.
GEEN „TYPISCH
VROUWELIJKE
BEZIGHEID"
Velen menen dat tapijt-
knopen een typisch
vrouwelijke bezigheid
is, maar deze veronder
stelling is er volkomen
naast. Vooral In de
Bondsrepubliek heeft
men ontdekt, dat deze
handenarbeid een uit
stekend middel is tegen
hartinfarct en overspan
nenheid, vandaar dat
men van de geest"
noemt. Deze bezigheid
biedt de mogelijkheid de
„stress" van de eeuwig
jachtende mens af te
schudden als een tweede
huid. Men kan zich er
volkomen bij ontspannen;
veel concentratie of
denkwerk is er niet voor
nodig, maar wat kunst
gevoel en kijk op kleu
rencombinaties en patro
nen komen er wel aan te
pas. Doch daarmee be
last men noch lichaam,
noch geest, men heeft het
of men heeft het niet.
De 80-jarige voormalige
directeur van een grote
zaak, ingenieur Karl
Schmid uit Stuttgart
noemt het tapijtknopen
,,de mooiste hobby van
de wereld". Sinds hij zich
vijftien jaar geleden uit
zaken terugtrok heeft hij
niet minder dan 35 ta
pijten geknoopt. Zelfs als
u er vandaag nog aan
begint, zal het toch een
hele opgaaf zijn de ac
tiviteiten van die inge
nieur te evenaren of te
overtreffen.
Deze koningin Elizabeth ie vier meter hoog .bestaat
uit 40.000 knopen en werd in drie jaar tijd gemaa*J
door de Berlijnse administrateur Karl Novak. Het
kunststuk dient als wanddecoratie. Novak beweert dat
hij met het ontspannende handwerk zelfs hoofdpijn
en slapeloosheid met veel succesbestrijdt. De kleine
Sabine mag af en toe het wandkleed voorzichtig met
U zult waarschijnlijk nog nooil van Mar-
garet Mead hebben gehoord en daarmee
ls bewezen dal alles - dus ook bekend
heid en roem - betrekkelijk Is-Want in
Amerika geniel deze Margarel Mead een
opmerkelijke faam, en nietten onrechte.
Want zij is niet alleen een bekendI anthro-
pologe (beoefenaar van de anthropolo-
gieleer van de mens als natuurhistorisch
wezen), maar verder schrijfster van meer
boeken, dan sommige mensen in hun
hele leven lezen. Voorts maakte ze al
op jonge leeftijd - vóór haar vijfentwin
tigste jaar - verscheidene exped les
naar primitieve volkeren op de zuidel!|ke
Pacific-eilanden.
Margarel Mead is nu (in jaren) al „be
laaïd", want ze heeft haar 68ste levens-
aar al ingeluid. Maar volgens een inter
viewster sprankelt ze nog van vitaliteit en
heeft ze nog „het gezonde haar en de
sterke witte tanden van een jong meis-
m een prachtige huid en heldere ogen
Margaret Mead houdt er oók een oor-
deel over de mannen op na - net gaar
In dit geval om de Amerikaanse n?annerJ'
Natuurlijk behoort ze tot de geëmanci
peerde vrouwen, dat wil zeggen to de
vrouwen die de emancipatie voorstaan
en dus gelijke rechten als de man ch|i-
men Als er iemand recht op heeft op één
mn met de man gesteld te worden Is zij
het dan ook wel. Maar In tegenstelling
tot de meeste andere strijdsters voor de
emancipatie, maakt zij zich ongerust over
de huishoudelijke activiteiten van de mo
derne Amerikaanse man. Ze vindt dat zij
(de mannen) zich te veel met huishoude
lijke activiteiten bezighouden; ze vindt
ook dat de Amerikaanse vaders wat al
te veel tijd besteden aan het verzorgen
van hun jonge kinderen.
VERKLARING
Natuurlijk heeft Margaret Mead een ver
klaring voor haar onrust. Volgens haar
blijft een man, biologisch gezien, een
agressief wezen, dat van nature bescher
mend optreedt en wil uitblinken door
„persoonlijke moed". De samenleving
van nu verwerpt die natuurlijke eigen
schappen van de man en heeft daarvoor
in de plaats gesteld (als mannelijke
deugden) geduld, verdraagzaamheid en
trouw. En dat zijn nu juist de deugden
die tientallen eeuwen lang als „echt
vrouwelijk" werden beschouwd, zegt me
vrouw Mead. Zij zou 't liever bij het oude
patroon houden en vindt de totale gelijk
schakeling van man en vrouw op dit ge
bied maar een slappe toestand, wat na
tuurlijk niet wegneemt dat zij vele ande
re punten van de gelijkschakelings-theo-
rie (gelijke beloning voor gelijksoortig
werk, het recht van de vrouw om elk be
roep te kunnen uitoefenen e.d.) krachtig
ondersteunt.
U ziet maar weer dat alle stromingen
weer tegenstromingen hebben en dank
zij de emancipatie heeft iedere vrouw 't
recht over die stromingen te denken èn
te zeggen wat haar juist lijkt.
Vanzelfsprekend willen w,e
mze kinderen opgroeien trt eerwce,
ïetrouwbare mensen en met redei
oant ™°*ZhlSo^oZVs"**
ZToUeeVnkind voor Het eerst
°P ZeTne ITlZTenTdTTdere
KM dat angst heeft voor een straf Me
ten of dreigementen alleen maa 9
maken Soms komen de kinderen ook
wel met wat vrolijker
dragen: kinderen die graag wat wdlen
lijken" of zij, die een levendige fanta
sd bezitten. Ze jokken haast zond»'
te weten en we kunnen hier vaale de
zaak met een grapje recjtzffte':,J te
der er al te veel aandacht aan te
schenken, zolang de zaak fe™werke-
liik ernstige vormen gaat aannemen.
Misschien kunnen we het kind dat zo
wil schijnen wat leidmg en
materiaal gevenzodat hetop welk
gebied dan ookinderdaad al naar z n
kunnen en leeftijd werkelijk iets pres
teert en misschien kunnen we ons af
vragen of een kind met zo'n overrijke
fantasie mogelijk ook een voot zijn
geest te saai en eentonig bestaantje
heeft, of op andere wijze tokort komt.
We moeten onze kinderen echter wél
degelijk leren dat met de opdracht
„waarheid spreken" ook nog niet alles
gezegd is. Waarheid kan heel ongevoe
lig, zelfs wreed zijn. We hoeven maar
te denken aan het zo echt kinderlijke
„klikken", aan het naroepen van een
ongelukkig schoolmakkertje. Hier mag
een kind wel degelijk en duidelijk voe
len hoe verachtelijk zijn optreden is en
wadrom. Wel heel wat minder vaak
komt het voor dat een van nature erg
edelmoedig kind de schuld op zich
neemt voor een zeer geliefd vriendje,
kleiner broertje of zusje. Hier kunnen
we een waarderende blik geven; teveel
lof zou makkelek tot een hol en ijdel
gebaar kunnen leiden. Talloze ouders
brengen het zélf niet op volkomen eer
lijk tegenover zichzélf en anderen te
staan. Zulk „draaien" ontgaat een kind
niet, al zal het er niet altijd wat van
zeggen. Maar hoe kunnen we van een
kind iets eisen als wij volwassenen het
met de eerlijkheid niet zo nauw ne-
men' JETTY
iUg 'MN*.
We hebben er allemaal wel een
en ander van gezien, van de
midi- en maxl-tendenzen uit Ro
me en Parijs. En óver het alge
meen zijn we er niet zo van on
dersteboven. Toch blijft vooral
Parijs erbij, dat mini er hele
maal uit is en dat we de komen
de seizoenen steeds meer naar
maxi zullen toegroeien. Parijs
kwam trouwens wèl met mooie
wollen stoffen, verwerkt met
eenvoudige dessins, veel stre
pen en grote ruiten. De lange,
gerende mantels waren vaak
afgelijnd met een capuchon. On
danks die opzichtige maxi-toe-
stand bleef de Parijse winter
mode ergens toch wel eenvou
dig. Ook Anatasia en Cardin
kwamen met maxi-jassen. En of
we er nu nog aan moeten wen
nen of dat we ons gewoon uit
protest verzetten tegen die
soep jassen, de meeste vrouwen
blijven bij hun mening dat het
geen mantels zijn om heel hard
mee weg te lopen, noch letter
lijk, noch figuurlijk.
Rechts: Een maxi-jas van
Anastasia. De wollen jas is af
gezet met suède, evenals de
binnenkant van de capuchon.
Links: Ideaal ingepakt voor de
winter. Boven deze vreemd ge
blokte wollen jas van Cardin
wordt een capuchon gedragen,
die gelijk een sjaal over de
kraag en de revers valt. We
zouden het een poncho-capu
chon kunnen noemen.
