DE ONGELUKSSTAAT PAKISTAN
DISCRIMINATIE
L00NFEEST WORDT L00NANCST
„Echte" zonnebrillen
VAN ESSEN - OPTIEK
„TEDDYNETTE"
TEGENWERKING
MIDDENSTANDS-
ADVIES
MARCKAL HAARMODE
REUMABESTRIJDING
DANKBAAR WERK
DE BRITSE MISèRE
MET DE
VAKBONDEN
A
V
O
Velen schorten
investeringen op
liet beste voor uw ogen.
Schaatskampioenschappen van Peter's Baan
Kinderwagen
speciaalzaak
Bromfietsbanden
doorgesneden
Sport Organisatie Soest
zonder voorzitter
jeugdbestuur
Enquete door Soester
Gemeenschap i.o.
Natuurwandeling
VRIJDAG 12 MAART 1971
Pakistan is een kunstmatig gevormde
ataat het zijn de gebieden van het
vroegere Brits-Indië waar toevallig de
meerderheid van de bevolking moham
medaans was, en geen lust had in een
hindoestaat te leven. Toevallig ook ont
stonden zo twee aaneengesloten gebie
den, van elkaar gescheiden door 1600
kilometer India's grondgebied. Is dit al
een ongelukkige konstruktie, bovendien
waren de twee stukken Pakistan ook nog
cultureel en economisch sterk verschil
lend. West-Pakistan heeft ook een heel
eigen psychologische atmosfeer die ge
heel anders is dan die van Oost-Paki-
stan.
Dat de westelijke van de twee staats-
helften in feite het belangrijkst werd
kwam doodeenvoudig doordat hier al het
best opgezette bestuursapparaat bestond
waarop men kon voortbouwen, alsmede
de bekwame krachten om dit te doen.
De levensstandaard was er, zeker voor
de beter betaalden in de industrie, de
handel en de vrije beroepen, ook hoger.
Tegenstellingen konden uiteraard niet
uitblijven en ze zijn er haast voortdu
rend geweest. Ze zouden ook al veel eer
der dan nu tot uitbarsting zijn gekomen
als niet twaalf jaar lang militairen ge
regeerd hadden met de uit hun vak be
leende methoden om de tucht erin te
houden.
BestuursstrUd
Nu komen de uitbarstingen pas goed los
nadat eindelijk verkiezingen zijn gehou
den en in Dacca een parlementair col
lege bijeen zou komen om een nieuwe
grondwet samen te stellen. Het begon
IJZERWAREN
Ook voor
SCHOONMAAK
ARTIKELEN
Nieuwstraat 56 -
Telefoon 02155-
Soest
6228
ermee dat de Westpakistaanse leider
Bhoetto die grondwetscommissie dreigde
te boycotten waarbij een massale staking
in West-Pakistan zijn eisen zou onder
steunen. We mogen aannemen dat wat
Bhoetto het meest dwars zat was dat
zijn partij wel in West-Pakistan als de
voornaamste mag worden beschouwd
maar dat ze maar 85 zetels in het parle
ment verwierf, waarin de Oostpakistaan-
se sjeik Moedjiboer Rachman met 160
zetels de absolute meerderheid heeft. Dat
zou erop neerkomen dat de sjeik kan be
palen hoe de eerste niet-militaire rege
ring eruit zou komen te zien. En West-
Pakistaners hebben niet veel zin door
een Oost-Pakistani geregeerd te worden.
Omgekeerd echter hebben de Oostpaki-
staanse politici geen lust vanuit het zes
tienhonderd kilometer verder gelegen
westelijke landsdeel bestuurd te worden.
De niet bepaald gelukkige ervaringen
met de hulpverlening na de overstro-
mings- en orkaanramp ligt hun nog vers
in het geheugen. Ze voelen zich nog
slechter behandelt! dan wanneer ze een
kolonie waren geweest.
Als kat en hond
De oplossing lijkt duidelijk: twee staten
vormen, Pakistan in het westen en Ben
galen in het oosten. Maar daarvoor voelt
de sjeik voorlopig ook niet veel. Hij weet
te goed dat elk apart wel wat zwakjes
staat tussen de twee grote staten India
en China, waarbij het westelijk deel dan
nog het voordeel heeft ook tegen de
sowjet-unie aan te liggen die eventueel
als tegenwicht kan dienen. De sjeik komt
niet graag in de kou te staan. Zijn buur
Birma kan hem trouwens leren dat het
niet in alle opzichten een pretje is onaf
hankelijk te zijn maar zwak als de Chi
nese macht dichtbij is. En hij heeft reden
om van India niet veel meer soepelheid
te verwachten.
En zo blijven de, twee landsdelen min of
meer gedoemd bij elkaar te blijven, des
noods samenlevend als hond en kat.
Tenzij de roep om onafhankelijkheid on
der de Oost-Pakistani's zo sterk wordt
dat ook de nuchtere sjeik er niet meer
aan voorbij kan. De stakende massa's,
de plunderaars, brandstichters om
wier akties nu een soort staat van
beleg is afgekondigd zijn niet zo
nuchter.
De Britse regering is er toe overgegaan,
een halt toe te roepen aan de stroom
immigranten uit allerlei Gemenebest-
landen, en het ziet er niet naar uit dat
de Labour-oppositie zich daartegen zal
verzetten.
Immers het is juist „the man in the
street" die op deze discriminerende
maatregelen aandringt, en het lagerhuis
lid Enoch Powell ziet als zijn woord
voerder.
Mensen, afkomstig uit de landen van het
Britse Gemenebest, hadden dezelfde
rechten als de geboren Engelsman. Zij
konden Engeland vrij binnenkomen, zich
daar vestigen, werken of handeldrijven.
Sinds de gebieden in Azië en Afrika niet
langer Britse koloniën zijn, maar zelf
standige staten, zijn meer dan een mil
joen „kleurlingen" naar het Britse Eiland
gekomen. Dat is nog niet zoveel op de
totale bevolking, maar deze mensen,
meest ongeschoold, hebben zich, om
werk te krijgen, neergelaten in bepaalde
centra, en bevolken in die steden bepaal
de wijken, die steeds meer het karakter
van een ghetto gaan dragen. Want ter
wijl de Engelsman zegt „my house is my
castle" brengen deze mensen een groot
deel van hun leven op straat door.
Arbeiders
Niet alleen wordt daardoor het leefkli
maat in zulke wijken grondig gewijzigd
door de eet- en leefgewoonten, maar ook
de huizen gaan in waarde achteruit, om
dat ze uitgewoond worden door dicht op
elkaar gepakte immigrantenfamilies.
Degenen die daarvan het meest last heb
ben zijn de mensen uit het arbeiders
milieu, niet in de laatste plaats de vrou
wen. Zij worden soms in de minderheid
gedrongen en moeten veel „opvreten"
van hun gekleurde buren, die verkiezen
te leven zoals zij dat gewend zijn en hoe
groter hun aantal is, hoe makkelijker dit
gaat.
Enoch Powell heeft zich tot de spreek
buis van deze ontevredenen gemaakt en
hij is bepaald geen tweederangs-politicus,
maar een der meest bekwame en onder
legde leden van het Lagerhuis, een man
met ministerskwaliteiten. En daarenbo
ven zeer wel van de tongriem gesneden.
Gemenebest
Bij de vele problemen die de regering-
Heath al heeft komt nu ook nog dit.
Engeland, dat in brede lagen helemaal
niet gesteld is op de EEG, heeft het Ge
menebest al min of meer als een molen
steen om zijn hals hangen. Wat zijn
politiek t.a.v. Zuid-Afrika en Rhodesië
betreft heeft het zulks al ondervonden,
maar nu vallen natuurlijk die Afrikaanse
en Aziatische landen (mét hun advocaten
in die westelijke landen) over de „discri
minatie" door de Engelse regering toege
past, die van plan is voortaan alleen die
imigranten toe te laten van wie een der
ouders Brits is, en dan nog onder be
paalde voorwaarden.
Maar het is niet toevallig, dat junst nü
allerlei berichten in de pers komen over
smokkel van drugs door clandestiene im
migranten, die daartoe geprest zouden
worden door de lieden die van deze
mensen- en drugssmokkel hun beroep
maken.
Net als Amerika?
Het is onbillijk de lijn door te trekken
van Amerika's negerprobleem naar En
gel ands immigrantenprobleem. De Ame
rikanen hebben de negers, tegen hun wil,
als slaven geïmporteerd. De immigranten
komen uit vrije wil naar Engeland, zélfs
al werden ze daartoe door hun regerin
gen gedwongen, omdat zij opteerden
voor het Britse staatsburgerschap, en
zich daarmee losmaakten van de eigen
gemeenschap.
Opmerkelijk is ook, dat zowel Labour als
de Tories al met dit probleem omhoog-
zaten en geprobeerd hebben er iets tegen
te doen.
De regering wil nu ook die mensen hel
pen, die weer uit Engeland weg willen,
maar het is de vraag of dat er zo veel
zijn, want waar moeten ze naar toe?
De arbeiders vrezen daarenboven nog de
concurrentie van de geïmmigreerde ar
beidskrachten.
Vrees
Veel minder dan het gevoel van eigen
(blanke) superioriteit, is het de vrees
voor het verloren gaan van de eigen
indentiteit, die de mensen in Engeland
beweegt tot een discriminerende hou
ding. Dat is trouwens ook in de Ver
enigde Staten heel vaak het geval, voor
al onder de „arme blanken".
De regering weet zeer wel, dat maat
regelen om de immigratie te beperken,
haar kwalijk zullen worden genomen en
dat het in het Gemenebest er bepaald
niet knusser op zal worden.
Maar zij heeft nu eenmaal te rekenen
met haar eigen kiezers, die, zeggen zij
„de oudste rechten hebben".
Engeland heeft al zovele, schijnbaar on
oplosbare problemen. Het is de vraag of
éit probleem door de nieuwe wet zal
Worden opgelost!
Nog in het afgelopen jaar steeg de wel
vaart van de werknemer met een per
centage dat tegen de zes procent aanligt.
Met dit alles is niet de welvaart voor
het gehele volk verbeterd. Relatief ge
zien gingen de zelfstandigen erop ach
teruit. Relatief en absoluut daalde de
welvaart van allen die van vaste inko
mens leven. Het onbehagen van bepaal
de groepen neemt dus terecht toe. Zon
der een blik te slaan op de looneisen die
per 1 juli gesteld zullen worden, staat
het als een paal boven water dat het
aandeel van de werknemers in het na
tionaal inkomen het record van 81 zal
bereiken. Dit betekent dat andere groe
pen steeds meer offers brengen. Voorts
zal onze betalingsbalans bij niet verdere
verslechtering van de situatie dit jaar
een tekort aanwijzen van een en een
kwart miljard gulden.
Vast staat ook volgens het planbureau
dat het rendement op in handel en in
dustrie geïnvesteerd vermogen dit jaar
een dieptepunt zal bereiken. Met incal-
culatie van vele nog te verwachten on
aangename risico's zal menig zakenman
besluiten zijn investeringen op te schor
ten. Tekenend is in dit verband dat de
grote concerns, die ook in het buiten
land kunnen expanderen, hun nieuwe
aktiviteiten duidelijk buiten onze gren
zen brengen. Ook ligt nu al als een feit
Wanneer de regering op dit moment zou beweren dat het met de Nederlandse
economie snel bergafwaarts gaat, dan zou zij zich daar politiek gezien aan kun
nen branden. Men zou van oppositiezydc onmiddellijk een betoog gaan opbouwen
waaruit blijkt dat dit aan de regering zelf is te wijten. Zou er echter een gun
stige economische toekomstbeschouwing op papier komen dan zou dit koren op
de molen van de looneisers zijn. Daarom zwijgt het kabinet en komt er hoogstens
enige onduidelijke taal over de lippen van de bewindslieden.
Dit alles speelt zich af in een klimaat van sociale nervositeit dat een opgezwol
len karakter draagt. Want hoe men de situatie ook beoordeelt, vast staat dat
onder dit als zwak aangekondigde kabinet de Jong de wélvaart enorm is geste
gen.
vast dat twee van onze grootste con
cerns, Kon. Olie en Unilever, hun winst
over 1970 hebben zien dalen. Voor Phi
lips ziet het er bepaald niet beter uit.
De inflatie
De direktie van de Amro-bank konsta-
teert in haar jaarverslag dat door de
voortdurende inflatie veie bedrijven
moeten sluiten, die bij normale aanpas
singsmogelijkheden het leven hadden
kunnen behouden. Daarnaast is het ze
ker dat bij voortdurende ophoging van
de loonsom gehele bedrijfstakken uit
ons economisch patroon zullen verdwij
J nen. De textielindustrie, voor zover niet
j gespecialiseerd, zal daar zeker onder
j vallen. Plotselinge loonerupties, die niet
denkbeeldig zijn, kunnen kleine bedrij
ven met één slag naar de ondergang
brengen. In het verslag van de Amro
bank, waarachter wij de stem van dr.
J. R. M. van den Brink horen, wordt
opgemerkt dat een klimaat voelbaar is,
waarin de goed geleide kleine onderne
ming geen ontwikkelingskansen meer
heeft. Letwel: de goed geleide onderne
ming.
Het zijn de kleine ondernemingen die
met name de probleemgebieden nieuwe
impulsen moeten brengen. Een voortgaan
op de ingeslagen weg van elkaar de
loonvlïegen afvangen zal zonder meer
betekenen dat de welvaartsverschillen in
de onderscheiden delen van ons land
zullen toenemen. Het is frontpagina
nieuw wanneer kapitaalintensieve grote
bedrijven in het. westen, des lands een
loonstijging van 10-15 °/o kunen verdra
gen. Dat is dan de eerste ronde, di?
door de vakbeweging wordt gewonnerf.
Wanneer echter een half jaar later een
aantal bedrijven in Groningen er
Drente die last niet meer kunnen op
brengen, dan gaan zij sluiten en staan
enkele honderden mensen op straat. Dat
is dan de tweede ronde voor de vakbe
weging, die niet zo winstgevend is.
Meestal gaan dergelijke berichten
paard met sluitingen van arbeidsinten
sieve vestigingen, ook in de randstad.
Men heeft het gezien aan de dubieuze
handel in enkele grootwinkelbedrijven.
Legitieme angst?
Temidden van de verwarring rond lonen
en prijzen heeft prof. Albeda gepleit
voor een nationale inkomenspolitiek. Hij
meent dat het beter zal gaan wanneer
de nominale inkomensverschillen wor
den verminderd. Of de heer Albeda hier
heeft gerekend met inkomens na of
voor aftrek van de belasting hebben wij
niet geheel begrepen, maar het is dui
delijk dat met geen enkele nationale
inkomenspolitiek de inflatie en de loon
strijd wordt afgeremd.
Men vergist zich wanneer men meent
hooggeleerde betogen te kunnen gebrui
ken als bliksemafleider. De regering met
haar loon- en prijzenrem, Dr. Zijlstra
van de Nederlandse Bank, de bedrijfs
sluitingen, de beurskoersen, zij geven
een indicatie van de werkelijkheid. De
Amro-bank stelt zeer terecht in haar
jaarverslag dat alle deelhebbers aan het
economisch leven de loon- en prijsinfla-
tie veroorzaken. Dit neemt niet weg dat
wij, voor zover hier een nationaal pro
bleem speelt, zelf orde op zaken dienen
te stellen.
De heldere geesten, die de belangengroe
peringen in ons land dirigeren, dienen
hun gaven ten deze nu eens aan een
nationaal probleem te geven in plaats
van aan hun eigen groepsprobleem.
Reeds zijn wij zover dat door politieke
machinaties de werkelijke kopstukken
van het economisch leven niet meer te
bewegen zijn aan een regering deel te
nemen. Waar blijven wij als de aanvoer
ders van ons economisch leven hun
werkterrein naar buiten de grenzen ver
leggen?
Prof. Albeda noemt het spel rond de
lonen een circus. Prof. Zijlstra heeft het
een rituele dans genoemd. Beide soort
uitingen zijn vol passie en sensatie. Zij
missen de elementen van het werkelijke
ernstige levensspel. Toch gaat het hier
om meer dan een marge van bijvoor
beeld vier tot zes procent. De toekomst
kansen van onze jonge generatie zijn in
zet van een luguber pokerspel rond ver
dere muntverkrachting. Was er voorheen
sprake van een loonfeest voor duizenden
als er een loonsverhoging kwam, wij
zijn nu al zo ver dat ieder vervuld is
van de angst voor loonsverhoging, om
dat nu eens deze dan weer die groep
onder het juk doorgaat van wat men
noemt de struktuur-verandering. Een
beschamend beeld temeer omdat het ook
^ders kan als wij ons verstand ge
bruiken.
met „optisch" betrouwbaar, veilig glas,
met of zonder sterkte,
(voor een bril met pasvorm)
SOEST-ZUID (btf stoplichten)
Dealer van: Zeiss - Polaroid - Ray Ban
OOK KINDERMEUBILAIR, O.A.
KINDERSTOELTJES, WIEGJES,
LEDIKANTJES, COMMODES
Het is een merkwaardige tijd. Wanneer
aan de ene kant ontdekt wordt dat de
inkomens van bepaalde groepen in de
maatschappij achterblijven, bepleit men
in dezelfde adem arbeidsverkorting voor
die groepen. Wanneer een goed deel
van de zelfstandigen met name in
ambacht en winkelbedrijf achterblijven
in welvaart, dan ontdekt men op het
zelfde moment dat deze mensen zich
verzetten tegen het houden van koop
avonden, waarbij het toch een wens is
van de consumenten om over ruimere
koop tij den te kunnen beschikken. Men
gaat zelfs nog verder door betogingen
op te zetten dat de winkels op zaterdag
vroeger dicht moeten omdat ook de
zelfstandigen over een langer weekend
zouden moeten beschikken. In andere
plaatsen worden de vestigingen van
verbruiksmachten en zelfbedienings
warenhuizen tegenhouden met hulp van
gemeentelijke bepalingen.
Wij gunnen het bedrijfsleven zijn deel.
Het is echter zo dat in vele bedrijven
voor vervoer, elektriciteit, politie en
andere openbare diensten werknemers
bij nacht en ontij moeten werken om de
consument op de juiste tijd te kunnen
bedienen. Op dezelfde wijze zal ook het
bedrijfsleven zich bij de maatschappe
lijke ontwikkeling moeten aanpassen.
Sterker nog: men zal op de maatschap
pelijke ontwikkeling moeten vooruitlo
pen, wil men werkelijk de verbruiker
dienen. Ook in de presentatie van
moderne bedrijfsvormen dient het zit
tende bedrijfsleven voorop te gaan van
achter de feiten aan te lopen en in ver
zet te gaan.
Wanneer achterblijvende ondernemers
tegen de draad in gaan door te trachten
aktuele ontwikkelingen tegen te werken
zal dat de economische ondergang van
deze mensen verhaasten. Want men kan
nu eenmaal niet tegen de maatschappe
lijke vernieuwing oproeien. Zeker niet
wanneer men als ondernemer geroepen
wordt zijn inkomen te ontlenen aan het
verdienen door het onderkennen van
nieuwe ontwikkelingen.
Dinsdag deden de scholieren mej. P. N.
(18) en haar vriendin mej. C. K. (17) op
"et Politiebureau aangifte, dat de banden
^an hun bromfiets, welke zij op de
Braarnweg hadden geplaatst, waren
d?orSesncden. Van de dader(s) ontbreekt
iedcr spoor.
Zondagmiddag om half zes wordt een
begin gemaakt met de clubkampioen
schappen van de Soester schaatsvereni
ging „Peters Baan". Tot ongeveer zeven
uur zullen de schaatsers uit Soest het
ijs van de Utrechtse kunstijsbaan aan de
Franciscusdreef in de wijk O vervecht,
volledig beheersen. Nadat woensdag
avond in het clubgebouw op de Eemweg
de loting was verricht die bij de junio
ren geen verassingen in kon houden, om
dat de, beide a-junioren Peter van de
Kant en Eddie Dijkhuizen in hun klasse
geen mede-kandidaten kennen, en dus
niet anders dan tegen elkaar konden
„loten", eenzelfde situatie als bij de b-
junioren, waar Ton Lankreijer en Wim
van de Kant elkaar voor de zoveelste
maal dit seizoen zullen bevechten. De
mogelijkheid bestaat dat na het rijden
van de sprint, op de 1500 meter de snel-
sten op de 500 meter tegen elkaar uit
gaan komen.
Bij de adspiranten, met een aanzienlijk
groter aantal deelnemers, kwam de lo
ting natuurlijk meer tot zijn recht. Deze
Soester schaatskampioenschappen kun
nen voor belangstellenden meteen een
goede reden zijn om de Utrechtse kunst-
Het Economisch Instituut voor Midden-
en Kleinbedrijf bestaat 40 jaar. Ontstaan
in een tijd toen bij een opkomende krisis
de behoefte aan economische gegevens
voor de middenstand groot was, viert het
zijn jubileum in een tijd van welvaart
waarin die behoefte niet minder groot is.
De decors van het tijdsbeeld zijn in die
veertig jaren vele malen veranderd maar
de bron van gegevens is onverstoord
blijven spuiten. Men kan zeggen steeds
rijker en overvloediger nochtans eigen
lijk tekort schietend bij een kritische
blik op de werkelijke noden van het
midden- en kleinbedrijf. Helaas ontbre
ken de middelen om nóg meer vingers
op te heffen, om nóg meer grond te
scheppen voor een toekomstvisie.
Ziende naar de beschikbare middelen
heeft dit economisch instituut in zijn
j opdracht niet gefaald. Het is wel tekort
geschoten in zijn presentatie naar buiten,
in de manier waarop het zijn klandizie
naar het Haagse kantoor heeft weten
te trekken. Te weinig kleine onderne
mers weten helaas hoe zij van de dien
sten van het E.I.M. gebruik kunnen en
moeten maken. Anderzijds is het mid-
ïjsbaan eens van nabij te bewonderen, den_ en kleinbedrijf zelf tekortgeschoten
en gelijktijdig getuige te kunnen zijn van jn het optimaal exploiteren van dit insti-
de ongetwijfeld felle strijd om de club- tuut. Vooral de georganiseerde midden-
titels. Voor hen die de avond geheel op stand heeft hier werk laten liggen. Het
de schaats-loer willen houden bestaat e.I.M. signaleert bijna alle veranderin-
er dan ook nog de mogelijkheid deze be- gen die zich in distributie en ambacht
langstelling voor de schaatssport te com- openbaren. Het heeft niet opgehouden te
b'.neren met een bezoek aan de Wiener wijzen op gewijzigde verbruiksgewoon-
ijs-revue, die ook op die avond in het ten, veranderde aankooptijden en wisse-
overdekte ijs-stadion een opvoering lende commerciële struktuur. De goede,
Seeft- bij de tijd zijnde ondernemer heeft het
Voor de Wiener IJsrevue verwijzen wij E I M_ gebruikt. De achterblijvers en ge-
graag naar de kleurige aanplakbiljetten legenheidsondernemers wisten het zelf
op verschillende plaatsen in onze ge- beter en hebben het E.I.M. gelaten voor
meente, waarop alle gegevens uitgebreid wa^ j^t was. Mede daarom zijn er dui-
staan vermeld. De toegangsprijs tot de j zenden kleine zaken verdwenen die bij
tribune tijdens de schaatswedstrijden be- tijdig bijsturen levenskansen zouden
draagt slechts 1,—I hebben behouden. Als het leven begint
Voor bezoekers uit Soest is de ijsbaan jjg veertig, dan wacht het midden- en
het eenvoudigst te bereiken via Groene- kleinbedrijf een betere toekomst wan-
kan (de straatweg Utrecht-Hilversum) neer tiet zijn adviesinstellingen, zijn ad
en Blauwkapel, waarna borden de weg
duidelijk aangeven.
PRUIKENBOETIEK
BEETZLAAN 74 (hoek Schrikslaan) - SOESTDIJK
TELEFOON 3990
In het afgelopen jaar zijn weer vele
Nederlanders het slachtoffer van de
reumatiek geworden. Een kleine geluk
kige minderheid van hen zal wellicht
volkomen genezen. Een groot deel zal
zij het alleen met hulp van anderen
en met gebruik van aan hun handicap
aangepaste hulpmiddelen een beperkt
maar betrekkelijk normaal leven lijden.
Somigen echter zullen bijna of geheel
invalide worden.
Eén op de achttien Nederlanders lijdt
aan een of andere reumatische aan
doening. Gelukkig niet allen, maar toch
ook niet minder dan ruim honderddui
zend landgenoten zijn door reuma zo
danig gehandicapt, dat zij de voor een
gezond mens meest simpele handelingen
niet meer kunnen verrichten. Zich buk
ken, wassen, haar kammen, trappen lo
pen, typen, stofzuigen, noemt U maar op,
behoren voor hen praktisch of geheel tot
de onmogelijkheden.
Reuma veroorzaakt voor deze grote
groep landgenoten niet alleen veel licha
melijk leed, maar ook grote psychische
problemen. Door de ontmoediging van
niet meer mee te kunnen doen worden
reumapatiënten vaak in zichzelf gekeerd
en hebben zij de neiging zich van het
normale leven af te zonderen. Dit nu
moet met alle middelen worden voor
komen.
Het Nationaal Rheumafonds stelt zich
ten doel het leven voor reumapatiënten
weer zinvol te maken. Door de financiële
middelen beschikbaar te stellen voor de
verstrekking van hulpmiddelen van de
meest uiteenlopende aard, door finan
ciële steun aan de bouw en inrichting
van reumaklinieken en verpleeghuizen
waar reumapatiënten opgenomen, behan
deld, gerevalideerd kunnen worden, en
door grote sommen gelds te besteden ter
stimulering van het wetenschappelijk on
derzoek naar de oorzaken van reuma.
Een van de dankbaarste taken is wel
licht te trachten de reumapatiënt uit zijn
isolement te halen. Het Nationaal Rheu
mafonds verleent hieraan een belang
rijke bijdrage door reumapatiënten uit
het gehele land een zorgeloze vakantie
in het eigen reumavakantiecentrum aan
te bieden.
Jaarlijks besteedt Het Nationaal Rheu
mafonds ruim 'n miljoen gulden aan de
genoemde activiteiten. Wil het zijn taak
echter kunnen blijven vervullen dan kan
het fonds dat, als niet door de overheid
gesubsidieerde instelling, uitsluitend met
Uw financiële hulp.
In de week van 15-21 maart is de lande
lijke collecte voor de reumabestrijding.
U kunt van uw sympathie voor ons werk
doen blijken door een gulle gift in de
collectebus. Wordt U geenbus voorge
houden, dan is het gironummer van Het
Nationaal Rheumafonds te 's-Graven-
hage: 3 2 4.
Er zijn in diversewijken nog collectanten
nodig. U kunt ook helpen door te col
lecteren in de week van 15 t.m. 20
maart.
Om de collecte doen slagen is een groot
aantal collectanten nodig. Geeft U zich
daarom als zodanig op bij Mevr. P. M.
Wijsmuller-Rodenrijs, Waldeck Pyrmont-
laan 5, Telefoon 2877.
„Kontaktstoornissen" zoals mevrouw An-
kone, secretaresse van de S.O. Soest ons
mededeelde, zijn er de oorzaak van, dat
het bestuur de heer G. A. M. Tiggel-
hoven heeft verzocht zijn taak als voor
zitter van het jeugdbestuur neer te leg
gen.
Men is hem overigens dankbaar voor het
vele werk dat hij voor de jeugd gedaan
heeft, maar verschil van inzicht heeft tot
het bovengenoemde besluit geleid.
Het jeugdbestuur draait „gewoon door",
nu onder leiding van de heer Westerveld,
de wedstrijdsecretaris. Ook de jeugdtrai-
ning ondervindt geen stagnatie.
Op de maandelijkse openbare vergade
ring van de Soester Gemeenschap in op
richting heeft het bestuur voorgesteld op
de dit jaar te houden kunstmarkt, de
bezoekers via uit te reiken stencils te
enqueteren over verlangens en wensen
ten aanzien van vrijetijdsbesteding, ont
spanning en verenigingsleven.
Passanten zullen verzocht worden het
uitgereikte vragenformulier ter plaatse
direct in te vullen.
A.s. zondag 14 maart om 14.00 uur, wordt
bij redelijk weer een door de „Natuur
bescherming" afd. „Eemland" uitgezette
wandeling gehouden.
Vertrek aan het einde van de Insinger-
straat hoek Wieksloterweg. De deelname
is kosteloos.
viesorganen naar leeftijd en waarde weet
te schatten.
SOCIALE WETTEN. Uit welke sociale
wetten en voorzieningen kan men een
beroep doen, wanneer de echtgenoot die
in loondienst was, komt te overlijden?
Bedoeld wordt de oude- en de huidige
wetten en tot welke instanties moet men
zich wenden?
Antwoord: Op 1 oktober 1970 is de Wet
inzake overlijdensuitkering ten behoeve
van nagelaten betrekkingen van werkne
mers in werking getreden. Deze wet
verleent de nagelaten betrekkingen van
werknemers en van degenen die uitkering
genieten ingevolge de ziektewet, de Wet op
de Arbeidsongeschiktheidsverzekering
(W.A.O.) de Werkloosheidswet en de Wet
Werkloosheidsvoorziening, aanspraak op
uitkering over de maand van overlijden
en de twee daarop volgende maanden.
De Ziektewet, de W.A.O. en de W.W.
worden uitgevoerd door de bedrijfsver
enigingen, waarvan de werknemers de
adressen te allen tijde bekend behoren te
worden gemaakt. De Wet Werkloosheids
voorziening wordt uitgevoerd door de
gemeentelijke sociale diensten, tot welke
men zich ook in ieder geval kan wenden
om inlichtingen en met aanvragen.
BIJSTAND. Waar kan men in beroep
gaan als men het niet eens met een be
schikking van de bijstandswet?
Antwoord: Als u het niet eens bent met
een beschikking van sociale zaken dan
kunt u een bezwaarschrift indienen bij
Burgemeester en Wethouders. Deze ne
men dan een standpunt in in hun z.g.
beschikking. Ook hiertegen kunt u in
beroep gaan, nl. bij Gedeputeerde Staten.
ZILVEREN GULDENS. Wanneer zijn
de oude zilveren guldens en rijksdaal
ders voor het laatst geslagen en in welke
jaren zijn de nieuwe uitgekomen?
Antwoord: De laatste zilveren guldens
zijn uitgekomen in 1967 en de laatste
zilveren rijksdaalders in 1966. De nieuwe
guldens zijn tot nu toe uitgekomen in de
jaren 1967, '68, '69 en 70. De nieuwe
rijksdaalders zijn uitgekomen in de jaren
1969 en 1970.
PAUS. Waar en wanneer werd er een
aanslag op de paus gepleegd bij zijn
laatste reis naar de Philippijnen?
Antwoord: De aanslag op de paus werd
gepleegd op 26 november 1970 te Manil
la door Benjamin Mendoza Y Amor.
De Britse premier Edward Heath spreekt
deze week met Vic Feather, de voorzitter
van het vakverbond T.U.C. En er is vol
doende stof voor dit gesprek. Feather
kan zich terecht ongerust gaan voelen
over de werkgelegenheid: het faillisse
ment van Rolls-Royce alleen al betekent
dat er zo'n dertigduizend man op straat
komen te staan; Ford heeft aangekon
digd dat niet meer geïnvesteerd wordt in
nieuwe fabrieken in Engeland; in klei
nere bedrijven zowel als in de grote is
nogal wat malaise die leidt tot ontslag
van vrij wat personeel. De logica is
en daar zal Heath zeker op wijzen dat
voor een niet gering deel de met forse
stakingsgymnastiek afgedwongen loon
eisen ertoe hebben bijgedragen dat de
Britse industrie zichzelf uit de markt
prijsde en die moest prijsgeven aan con
currenten. Natuurlijk, fouten van be
drijfsleiding als bij Rolls-Royce, kan men
T.U.C. niet in de schoenen schuiven,
maar dat de vakbeweging het hare heeft
bijgedragen aan de misère is buiten kijf.
En het is ook niet nieuw. De Labour-
regering die aan Heaths kabinet vooraf
ging heeft ook geprobeerd met de vak
beweging te komen tot een gezamenlijk®
politiek van beheersing van de lonen en
van de prijzen. Zelfs in landen waar in
dit opzicht wel enige samenwerking tot
stand kwam was het resultaat niet altijd
erg goed, maar het weigeren van di®
samenwerking was een garantie dat het
mis zou gaan. Heath probeert tot een
wetgeving te komen waarbij wilde sta
kingen de meest funeste gingen zelden
of nooit onder auspiciën van de bonden
niet goed meer mogelijk zouden zijn
en bovendien de vakbeweging in zeker®
mate verantwoordelijk gesteld kan wor
den voor stakingen die niet volgens de
regels verlopen dat wil zeggen: wan
neer afkoelingsperioden niet in acht
worden genomen het voeren van rechts
gedingen waarbij de kas van de bond
een behoorlijke aderlating kan onder
gaan.
De vakbeweging in Engeland verzet zich
met hand en tand tegen dergelijke wet
telijke spelregels, dat deed ze ook onder
Labour al dat vervolgens zijn ontwerpen
maar inslikte. Heath daarentegen is niet
van plan op de vlucht te gaan.
Maar een geheel andere zaak is of met
Vic Feather iets te besluiten valt. Hij zit
op zijn post bij de gratie van de leiders
van de ledenvakorganisaties, waarvan de
militantsten zoals Hugh Scanion al ijve
rig bezig zijn politieke stakingen te orga
niseren tegen de voorgenomen wetge
ving. Dat zijn dus stakingen om het par
lement te beïnvloeden, waarbij de werk
gevers echter de strop krijgen te inkas-
seren en indirekt het land dat weer een
slechtere naam krijgt bij degenen die op
leveranties uit Groot-Brittannië hadden
gerekend, maar die pas veel later krijgen
en derhalve naar andere leveranciers
omzien. En nog daargelaten dat deze
heren Feather niet zullen steunen als hij
het met de regering over een ietswat
verzachte zinloos maakt voor de regering
al vrij zinloos maakt voor de regering
om 'n dergelijk akkoord te sluiten. Deze
vakbondsleiders zijn ook al weer minder
leiders dan door hun leden geleide funk-
tionarissen.
Kritiek
De P.T.T.-mensen die na zeven weken
weer aan het werk moesten omdat de
stakingskas leeg was en niemand de met
zware schulden beladen bond wilde le
nen, scholden hun voorman Jock Jones
zwaar uit dat hij gefaald had. Een beetje
ondankbaar, want deze staking was niet
Jones idee die had liever chaos ver
wekt met speldeprikken: de ene dag de
bestellers, de andere dag de sorteerders,
dan weer de lokettisten, even effektief
en minder kostbaar. Maar hij moest wel,
omdat zijn leden het hem zeiden. En de
reakties op het besluit van Ford om niet
meer te investeren in Engeland is door
werkers bij Ford begroet met de opmer
king dat opperdirekteur Henry naar de
hel kon lopen. Dat klinkt ook al weer
niet alsof men daar zwaar tilt aan de
duidelijke misère van de Britse econo
mie. En hier ligt Heaths zwaarste zorg:
drijft hij zijn wetgeving niet door dan
gaat het op de huidige manier van
kwaad tot erger. Doet hij het wel dan
vraagt hij om een reeks wilde stakingen,
waarbij rechterlijk optreden om ze op te
heffen of om afkoelingsperioden te ge
lasten haast niet in door te voeren. De
basis van iedere wet, wil ze effektief
zijn, moet het besef onder de bevolking
zijn dat de wet nodig is. Dat besef lijkt
er in Engeland niet erg te zijn en dat
geeft geen reden tot groot optimisme.
