W W
mm
SV
9
In vijfentwintig jaar van eenmanszaak
naar nationaal bekend bedrijf
GD PERSON
skhandel
i. BR0ESE
IEWERSTER
EWERSTER
VERKOPER
urant-kellner
I kellner
urant Astoria
rEMTE
advertenties,
itant aan ons kantoor
Zilveren jubileum
van Loodgietersbedrijf G. van den Pol
Het eerste pand in Soest aan de Heuvelweg
e Amersfoort vragen wij
elast zal worden met de
rking van de periodiek
ns.
hef te assisteren bij het
oting en de tussentijdse
i tenminste MULO- of
ig, aangevuld met diplo-
in soortgelijke functie
t. Voor inlichtingen kunt
af na 18.00 uur met tel.
gieken - Den Dolder
•n Dolder vraagt voor
i eenvoudige admini-
l van 16-20 jaar.
;n aan
arinefabrieken N.V.
tel. 030 - 783641.
LSTR. 20 - UTRECHT
17 32
afd. BOEKHOUDING
st zal worden met de
handeling van alle in-
mde boeken
afd. TIJDSCHRIFTEN
ik omvat het assisteren
adm. behandeling van
en buitenlandse tijd-
e of. schriftelijke sollici-
aarne tegemoet.
afdeling Woningtextiel
Liefst enige ervaring,
ed salaris en prima sociale
d s
king.
TRAAT 8 - BAARN
02154-2496.
VRIJDAG 23 APRIL 1971
Unieke toren met vele
mogelijkheden
Pre-fabricage
In 1965 werd overgeschakeld van het
„ter plaatse vervaardigen en pasmaken"
naar het gecentraliseerd en in grote
aantallen klaarmaken van de benodig
de materialen. Een overschakeling die
uiteraard niet van de ene op de andere
dag was gerealiseerd» maar waarvoor
men een periode van vier tot vijf jaar
had uitgetrokken.
„Het valt niet mee om de juiste werk
wijze en het meest redelijke tariefsy
steem te vinden. Je verhoogt daardoor
de productie wel met zo'n veertig pro
cent, maar er moeten dan wel andere
organisatorische vormen komen, omdat
zo gauw een kwaliteitsvermindering kan
optreden. Je bent verplicht stipter te
controleren". Door deze veranderde vorm
van werken, veertig procent van de
werkzaamheden kwamen terug naar de
werkplaats, moest er aan de Van
Lenneplaan veel veranderen. Specialis
tisch persöneel moest worden aange
trokken en verschillende nieuwe afde
lingen worden opgezet. Ontwerpers, te
kenaars, werkvoorbereiders e.d. deden
hun intrede en het kantoortje in de
werkplaats werd een modern kantoor
gebouw.
aantonen dat er niet alleen verbeterin
gen, maar ook besparingen mogelijk
waren. In de toren zijn op de verdie
pingen de „natte" gedeelten van wonin
gen nagebootst, met dit verschil, dat de
afvoerleidingen van doorzichtig plastic
gemaakt werden, zodat het gehele lo
zingsproces goed te volgen was. Eén
van de meest opvallende dingen die
toen direct aan het licht kwamen, was
het feit, dat de architecten tot op dat
moment stug volhielden dat er in de
standleidingen om de vier etages „val-
onderbrekers" aangebracht moesten wor
den, daar het afvoerwater met zijn be
standdelen anders dwars voor de onder
ste buizen zou vallen. De toren bewees
dat het water niet viel, maar langs de
wand van de buis naar beneden stroom
de.
„Met deze toren hebben we heel veel
geld voor de gemeenschap bespaard.
Het bedrag is niet te schatten, maar
het kunnen wel miljoenen guldens zijn".
Een respectabel bedrag, en dat terwijl
de onderzoekingen als het ware toch
vrij amateuristisch werden aangepakt.
Niet alleen het eigen bedrijf profiteert
van de resultaten van de proefnemingen
in de toren. Ook de fabrikanten van de
materialen doen er hun voordeel mee.
Alle mogelijke organisaties en instan
ties zijn bij de firma Van de Pol in de
toren op excursie geweest en steeds
komen er nog weer nieuwe aanvragen
binnen voor een bezoek aan de toren.
Een kfikje in de grote hal aan de Van Lenneplaan
Gelijktijdig met de bouw van het nieu
we kantoor op het terrein aan de Van
Lenneplaan. verrees een sanitairtoren,
als een unicum in West-Europa. Door de
vele projecten in de hoogbouw (onder
tussen was men in Arnhem bezig met
een 19-etages hoge kantoorflat), kwam
men voor verschillende problemen te staan
die tot op dat moment nog als vroe
ger werden opgelost. Door het bouwen
van z'n proeftoren - de trots van de
heer Van den Pol - wilde men gaan
ning en zó vaak ƒ25,— zou betalen als
het aantal dagen dat ik onrechtmatig
mijn bedrijf had uitgeoefend".
Vandaag 23 april is het precies vijfen
twintig jaar geleden dat de Montfoortse
jongeman Gljsbert van den Pol, op
26-jarige leeftijd naar Soest kwam, om
na veertien jaar ervaring in verschil
lende beroepen en een negen maanden
lange diensttijd, zijn geluk in Soest te
beproeven.
Via een advertentie was hij in contact
gekomen met het loodgietersbedrijf Van
Herwaarden aan de Heuvelweg te Soest.
Een contact dat resulteerde in de over
name van de kleine zaak.
„Eindelijk had ik bereikt wat ik al
jaren wilde, vrij en onafhankelijk zjjn".
Gjjs van den Pol was inderdaad onaf
hankelijk, want hjj was niet alleen be
rooid, maar ook ongetrouwd naar Soest
gekomen. Toch was deze onafhankelijk
heid in werkelijkheid niet zo groot
meer, want in het toen ook nog lan
delijke Montfoort bleef voorlopig een
meisje achter, dat de manipulaties van
de vooruitstrevende loodgieter met meer
dan gewone belangstelling volgde.
Alle begin was moeilijk
Met het in bezit krijgen van het be
drijfje aan de Heuvelweg leken de
moeilijkheden opgelost, maar niets was
minder waar. Hoewel de eersteopdrach
ten al binnen kwamen en er zelfs al
plaats kwam voor een eerste „werkne
mer, zagen de collegae loodgieters de
nieuweling met argusogen zijn vleugels
uitslaan. Het duurde niet lang of de
eigenaar van Loodgietersbedrijf Van
Herwaarden moest voor de rechter ver
schijnen om duidelijk te maken waar
om hij, zonder in het bezit te zijn van
de daarvoor benodigde vergunning, een
bedrijf was begonnen. Hij werd veroor
deeld tot een dwangsom van 25,per
dag en kreeg twee weken de tijd om de
lopende zaken af te handelen en het
jonge bedrijf te sluiten.
De bruisende Gijs van den Pol zocht
naarstig naar andere mogelijkheden. Zijn
ophanden zijnde huwelijk met het
Montfoortse meisje Jacoba Gijsbertha
Ram, gaven hem geen andere keus.
De oplossing werd gevonden in de per
soon van de Soester loodgieter Alder-
ding, die in het bezit was van een zo
fel begeerde vergunning, maar zijn da
gelijks brood verdiende als kelner.
Loodgietersbedrijf Van Herwaarden ver
anderde in de naam Alderding, maar on
der de bezielende leiding van Gijs van
den Pol. De samenwerking met „kelner"
Alderding bleek niet te zijn wat de
heer Van den Pol er van verwachtte.
„Ik moest werken en hij zat in de tuin".
De compagnon werd uitgekocht en met
een bedrag van 4.500,minder in
zijn zak werd de heer Van den Pol
weer volledig eigen baas, onder de
naam van Alderding.
De moeilijkheden leken te zijn over
wonnen. Er werd met vakmanschap en
enthousiasme gewerkt en het aantal
werknemers werd uitgebreid tot drie.
In 1950 ontstonden opnieuw moeilijkhe
den. Uit een schrijven van dc Kamer
van Koophandel werd duidelijk, dat de
heer Alderding met familie vertrok
ken was naar Australië, zodat de vesti
gingsvergunning, waarop de heer Van
den Pol werkte, waardeloos was.
„Alderding woonde aan de andere kant
van het dorp. Ik zag hem maar zelden,
want mijn enige vervoer was de fiets
en ik had wel wat anders te doen dan
regelmatig te gaan kijken of hij er
nog wel was". De vakgroep was on
verbiddelijk en opnieuw met een som
van 25,per dag werd het bedrijf
bedreigd met sluiting. „Ik zou alleen
weer in genade aangenomen worden
als ik in het bezit was van een vergun-
„Ik had er schoon genoeg van"
Zo rond 1963 hing het Loodgieters- en
Verwarmingsbedrijf aan een 'zijden
draadje. De heer Van den Pol had er
genoeg van om jaar in jaar uit het
zelfde kleine werk te doen. Voor zijn
gevoel had hij het plafond bereikt en
hij was nog veel te progressief om aan
consolidering te gaan denken. „Ik zag
het niet meer, er zat totaal geen ple
zier meer voor mij in, maar ik had in
middels wel 25 man personeel aan het
werk en dan ligt het allemaal wel
even anders". De argumenten, die aan
nemer H. van Asch, tevens zwager van
de heer Van den Pol, aanvoerde, waren
voldoende om er weer plezier in te
krijgen. Er werd op het pas aange
kochte terrein een impossante werk
plaats gebouwd en er werd begonnen
met de serieproductie van mobiele melk-
doorloopinstallaties, een seriefabricage,
die echter nooit verder is gekomen dan
een aantal van vijf stuks.
Door de direkt volgende aanneming van
het „loodgieteren" van maar liefst 800
woningen in Amersfoort en Arnhem
(het ideaal van de heer Van den Pol
was toen om nog eens tienduizend wo
ningen onderhanden te hebben), werd
de aandacht toen weer volledig getrok
ken naar de loodgieters- en verwar
mingswerkzaamheden. „Tot 1964 was
een project van 100 woningen tegelijk
al een heel werk, maar met de op
dracht die wij in Arnhem kregen: de
negen verdiepingen hoge torenflat in
het winkelcentrum Presikhaaf, stonden
we toch wel even met de ogen te knip
peren. Zevenhonderd wooneenheden in
verschillende fasen, waren toch wel in
drukwekkend te noemen".
Dit soort gigantische projecten vroeg
wel om een totaal andere benadering.
De kosten bij normale conservatieve
loodgieterswerkzaamheden, waren veel
te hoog. Er werd koortsachtig gezocht
naar andere, kosten- en werkbesparen-
de mogelijkheden.
Een nieuwe compagnon werd gevonden
in de Baarnse loodgieter, de heer W.
Lacunes. Deze samenwerking resulteer
de in de oprichting van de Loodgieters
Combinatie Eemland (L.C.E.), maar
ook deze samenwerking tussen de 50-
jarige heer Lacunes en de nog geen 30
jaar oude Van den Pol was van korte
duur. „Nu kan ik me best voorstellen,
dat het voor hem ondoenlijk was om
elke dag om zes uur te beginnen, maar
ik was weer net zo ver als in 1946".
Samen met A. Ros ontstond een nieu
we zes jaar durende combinatie. In die
periode werd aan de Burgemeester Gro-
thestraat de eerste winkel geopend in
wasmachines, gasfornuizen en sanitaire
artikelen. De groei van het bedrijf
hield echter geen gelijke tred met de
aanwas van het personeel en in drukke
perioden stak mevrouw Van den Pol
de handen uit de mouwen voor werk
zaamheden, die meer voor mannenhan
den bestemd waren.
De heer Van de Pol vindt dan ook, dat
het beslist geen overdaad zou zijn, dat
zijn pioniers werk in deze tok van be
drijf gestimuleerd zou worden met een
subsidie. Pogingen tot verkrijging hier
van zijn tot nu toe op niets uitgelopen.
De onderzoekingen gaan echter toch
door, zeker zolang het nog een „hobby"
van de baas blijft.
Landelijk bekende projecten
De groei van het bedrijf heeft zich
vooral de laatste jaren voortgezet. On
danks de onstuimige groei is het ech
ter bestuurbaar gebleven en mede daar
door steeds in staat zich op snelle en
juiste wijze aan de omstandigheden aan
te passen.
„Ï966 bracht ons weer een nieuwe mijl
paal. De aanvraag voor het „loodgiete
ren" van bijna 1200 studentenflats van
de Vrije Universiteit, kort daarop ge
volgd door nog zo'n zelfde aantal. We
waren in staat om die projecten aan
te pakken".
Niet alleen buiten Soest vond de firma
Van den Pol haar werk, want nog maar
kort geleden was men volop bezig in de
850 woningen, die gebouwd zijn in bet
Soesterveen. De grote projecten liggen
nu eenmaal bij de grotere gemeenten en
steden en op dit moment is men in de
Bijlmermeer druk bezig met een pro
ject van 1200 woningen.
„Zes jaar geleden leverden we twee
woningen per week af, vier jaar ge
leden al tien, en nu al vijftien per week.
Tien jaar geleden zat er voor ons veer
tig uur werk in vijftien, maar door de
prefab is dat terug gebracht op nauwe
lijks twintig uur.
Nu ook centrale verwarming
in massa
Mede door de aardgasvondsten ir. ons
land is ook de centrale verwarming een
steeds belangrijker plaats gaan inne
men. Zó sterk zelfs, dat over niet al
te lange tijd de omzet van deze sec lor
die in de andere gaat evenaren. Tn JC73
bedroeg dc c.v.-omzet nog maar ne1" vier
ton, maar voor 1971 wordt ol gerekend
met een miljoen, op een totaal van
zes miljoen.
De aandacht van Van den Pol gaat niet
alleen uit naar het aanbrengen van
enkele c.v.-installaties: „In elke nieuW-
te bouwen huis zit voor zo'n ƒ1600,
loodgieterswerk, maar een c.v.-installa-
tie in datzelfde huis kost ƒ3.000,er
is nu eenmaal aan 3000,meer te
verdienen dan aan ƒ1.600,Ik ben
nu al zover om het een maar met het
ander te gaan combineren. Je perso
neel is er toch al en de werkzaamheden
liggen in hetzelfde vlak".
De heer Van den Pol is in het groot
gaan denken en werken. Hij verdient
graag, maar gunt .hei ook een- ander,
die er bij hem voor wil werken.
Voor de toekomst.
Nog is het einde van de ontwikkelingen
in deze bedrijfstak niet in zicht. De
vraag naar meer wooncomfort zal er
de oorzaak van zijn dat het diensten
pakket zal worden uitgebreid met een
speciale afdeling luchtbehandeling en
air-conditioning.
Proeven (opnieuw bewijst de toren zijn
grote nut), zullen hen eerst volledig
vertrouwd moeten maken met deze
materie. „In deze tijd kan en mag j#
alleen goed beslagen ten ijs komen,
half werk is er niet meer bij".
De heer Van den Pol denkt nog tien
jaar in het bedrijf, dat hij in de afge
lopen jaren tot op eenzame hoogte op
bouwde, mee te draaien. De opvolging
blijft, ondanks het ontbreken van nako
melingen, in de familie: Hans van den
Pol, als economisch directeur en Hanf
Huffels als technisch directeur, leveren
al sinds jaren hun inbreng in het be
drijf.
De eerste grote projecten
De „toren" dominerend" hoogtepunt op de Birkstraat
Tot 1954 bleef het werk beperkt tot
het zogenaamde burgerwerk, waartoe
in het begin ook het koninklijk paleis
behoorde. Toen kwamen de eerste
grote werken. 400 woningen in Hilver
sum, 54 in Laren en ook een aantal in
Soest. Bijna gelijktijdig met de komst
van deze grotere werken kwam een
eind aan de samenwerking met de heer
Ros. „Weer zat ik in de moeilijkheden,
al waren die nu natuurlijk wat eenvou
diger op te lossen. Ik kwam in leeftijd
verlicht examen, maar met in hun ge
dachten de strijd, die ik haast 10 jaar
constant had moeten voeten, mocht ik
in 1956 toch dat examen doen".
G. van den Pol
in vijfentwintig jaar bereikt wat hjj wilde
Dit examen gaf de door de praktijk ge
schoolde heer Van den Pol natuurlijk
geen moeilijkheden en hij slaagde dan
ook met glans. Direct daarna volgde de
oprichting van het Loodgieters- en Ver
warmingsbedrijf G. van den Pol, acht
jaar later omgezet in een familie-n.v.
De winkel werd door het vele en om
vangrijke werk een blok aan het been
en de sluiting hiervan heeft de heer
Van den Pol nooit gespeten.
Op de Van Lenneplaan
begon de vèctorie
Het ruimtegebrek noodzaakte de firma
uit te zien naar andere mogelijkheden,
die uiteindelijk gevonden werden in het
terrein aan de Van Lenneplaan. Maar
ook toen bleven er moeilijkheden. Het
bedrijf moest ook daar uitgebreid wor
den, maar andere gemeentelijke plan
nen maakten het onmogelijk. De enige
oplossing lag in een stuk weiland,
dat aan het terrein grensde. Na veel
moeite kreeg de heer Van den Pol het
uiteindelijk in zijn bezit.
De grotere werken bleven komen en er
werd méér buiten dan in Soest gewerkt.
Breukelen en De Bilt (het project „De
Grote Beer) waren indrukwekkende
projecten. De naam G. van den Pol werd
stilaan bekend door het hele land.
