0olitico
Zingende dolfijnen
inliet
DOLFINARIUM VTB NV
Pianohandel W. van Tol in nieuwe
behuizing
Zilveren erepenning van de gemeente Soest
voor jarige Rinke Tolman
VOOR HET KLEINSTE BEETJE
VOORUITGANG IS DANK GEPAST
Uw Reeorder staat
klaar bij
„De (Men Snaar"
KRANTEN-
STRUKTUUR
AFWENTELING
Medisch Komitee Nederland-Vietnam vraagt
opnieuw toestemming voor kollekte
Utrechtse Provinciale
Brandweerbond hield
jaarvergadering in Soest
Vrijdag 28 mei 1971
LOODGIETERS- EN
VER W ARMINGSBEDRIJF
Gas-installaties, waterleiding,
sanitair, lood- en zinkwerken.
Hartweg 58,
Soest.
Telef. 02155-4332
Hog geen cadeau.
waarvan je alles kunt verwachten, wonen.
HARDERWIJK - TEL. 03410 - 6041
echter genoegzaam bekend kunnen zijn
uit de u door ons toegezonden stukken,
terwijl u voor alle gewenste inlichtingen
met een onzer contact had kunnen op
nemen.
Het Medisch komitee Nederland-Viëtnam
heeft er nooit een geheim van gemaakt
dat het zijn medische hulp verstrekt aan
die partij in,het conflict, die deze naar
ons oordeel veruit het meeste nodig
heeft, te weten het Bevrijdingsfront van
Zuidviëtnam en de bevolking van Noord-
Viëtnam. Wij achten dit een op huma
nitaire gronden aangewezen keuze van
het voorwerp van onze hulp. Dit wordt
trouwens bij al onze aktiviteiten ook
expliciet zo gesteld en wij achten iedere
burger die wij benaderen zeer wel in
staat zelf uit te maken of hij aan dat
doel wil meewerken of niet.
Ten tweede begrijpen wij niet wat u be
doelt met uw argument dat onze hulp
een „duplicering" zou zijn van de hulp
door het internationale Rode Kruis. Zo
als elke functionaris u zal kunnen mee
delen is de hulp van deze instelling die
naar Noordvietnam en het Bevrijdings
front gaat zeer spaarzaam en volstrekt
ontoereikend. Het is inderdaad ons stre
ven een zo mogelijk enigermate substan
tiële aanvulling te leveren op deze hulp.
In een dergelijk geval kan men toch
moeilijk „duplicering" aanvoeren als een
bezwaar.
Tenslotte stelt u dat onze aktiviteiten
een politiek karakter dragen en derhalve
in onze gemeente niet zouden behoren
plaats te vinden. Nu zijn aan elke hulp
verlening politieke aspekten verbonden,
zeker wanneer deze plaats vindt aan
partijen in een gebied waar een oorlog
wordt gevoerd. Maar dat kan en mag
naar onze mening toch nooit een reden
zijn om aan de slachtoffers van die oor
log geen hulp te verlenen. Het zal toch
ook uw college bekend zijn dat het lij
den en het tekort aan de meest elemen
taire medische voorzieningen voor de
bevolking van Vietnam onvoorstelbaar
groot zijn.
Wanneer u derhalve onze werkgroep uw
toestemming meent te moeten onthou
den tot het houden van een geldinzame
ling ten bate van deze bevolking, is het
uw college dat op politieke gronden een
belemmering opwerpt voor wat naar
onze mening een duidelijk humanitair
doel is.
Wij willen u dan ook dringend verzoeken
opnieuw te' bezien of u hetzij nog in het
eerste halfjaar van 1971, hetzij in de
periode daarna op een geschikt tijdstip
ruimte kunt vinden voor de door ons
bedoelde kollekte. Een afschrift van deze
brief zenden wij toe aan de gemeente
raad. In afwachting van uw antwoord.
„Het city-plan, dat volgens insiders
veel sneller gerealiseerd gaat worden
dan men denkt, was voor ons als 't ware
dat beruchte laatste stootje dat wy nodig
hadden om te besluiten ons bedrijf, dat
twintig jaar op de Nieuweweg was ge
vestigd, te verplaatsen". De heer W. van
Tol, die de laatste jaren terzijde wordt
gestaan door zijn zoon, is er nu, nadat
alle werkzaamheden aan een dergelijke
verplaatsing verbonden achter de rug
zijn, een beetje overheen. „Je weet niet
waar je aan begint. Je wordt door een
bepaalde situatie als het ware gedwon
gen een beslissing te nemen, die je
nooit kan overzien. Een piano of een
vleugel is nu eenmaal geen pond suiker,
en als er dan problemen komen zoals
het verplaatsen van je zaak, dan komen
er tegelijkertijd ook vragen naar boven
die niemand, ook ik zelf niet kan be
antwoorden".
Direct na de tweede wereldoorlog, nadat
hij vanaf 1935 op verschillende plaatsen
in ons land ervaring had opgedaan, be
gon de heer Van Tol met een eigen zaak,
eveneens op de Burg. Grothestraat,
SCHOONHEIDSSALON
-Qlliott"
Varenstraat 69 - Soest - Telefoon 4521
Ter kennismaking:
Een complete gezichtsbehandeling (massage,
epileren, masker, make-up) v.oor ƒ8,50 (nor
male prijs ƒ13,50); En/of een lichaamsmassage
voor 13,50 (normale prijs 18,50).
Ook behandeling met: Vapoderm en Com-spray.
Op de druk bezochte receptie, welke
vrienden van Rinke Tolman hem ter ge
legenheid van zijn tachtigste verjaardag
aanboden, deelde de burgemeester mr.
S. P. baron Bentinck, de jarige mede,
dat het college van B. en W. hem deze
onderscheiding als blijk van waardering
en als symbool van respect toekende.
In zijn toespraak zei de burgemeester
dat Rinke Tolman een nationale figuur
is, waarop Soest trots is dat hij in hun
midden woont. „Wij kennen u al jaren.
Onze eerste kennismaking dateert uit de
na-oorlogse noodraad, waarin u zitting
had, omdat u het algemeen vertrouwen
van de inwoners van Soest genoot. Maar
ook vóór de oorlog stond u reeds op de
bres voor het behoud van natuurschoon
in Soest. Aankoop van heide in Soest-
Zuid voor woningbouw, bracht u toen in
het geweer. Gelukkig hebben wij direct
na de oorlog door terugkopen, deze gron
den kunnen behouden. Uw landelijke
bekendheid gaat veel verder en vond
erkenning door een lagere school naar u
te noemen en een kleuterschool de naam
van uw lievelingsvogel, de kievit, te ge
ven". Het speet de burgemeester overi
gens Rinke Tolman de onderscheiding
niet te kunnen opspelden, want zo zei
hij „het bedrijfsleven wil graag leveren,
maar vraagt er te veel tijd voor".
De heer Aize de Visser sprak namens
de vrienden van Rinke Tolman. Hij
noemde hem „een nogal verwarde fi-
gui
Zo had hij eerst laten doorschemeren
dat een radio een passend geschenk zou
zijn en nu zegt hij dat die radio het nog
goed doet. De heer Aize de Visser wens
te de jarige,, die, zoals hij wist, van een
goed glas en een goede maaltijd hield,
bij het overhandigen van een bedrag in
enveloppe, nog vele jaren toe. „Blijf nog
twintig jaar bij ons"„En wordt ge
heel onthouder" vulde Rinke Tolman de
spreker aan.
Onder de velen die de jarigen in Hotel
van den Brink kwamen feliciteren zagen
wij de heer H. Pothof van Uitgeverij
Zomer en Keunig uit Wageningen, wet
houder K. de Haan, het raadslid de
heer D. Hoekstra, de doktoren J. C. Rip,
J. Kuipers, H. J. Stroband, de heer J. W.
Veraar van de afdeling onderwijs van
het gemeentehuis, de heer Th. M. Peet
directeur van de Sportstichting, mevrouw
M. Muurling, de heer Jan Visser en de
heer E. J. Veenendaal. Piëta Voute bood
hem een veldboeketje aan dat zij zelf
geplukt had op de Hooiweg.
Egtbert Joosten, Laura Spiering en me
vrouw G. Huygen-Haring, kwamen na
mens de kinderen van de Kinderboerde
rij en overhandigden prachtige kinderte
keningen en een eigengemaakte plastiek.
Mevrouw Emmy Joosten bood namens
Artishock een prent van een Vietnamese
kunstenaar aan. Jammer genoeg kon me
vrouw Tolman in verband met haar
zwakke gezondheid, de receptie niet bij-
schuin tegenover het huidige pand.
Ruimtegebrek was er de oorzaak van dat
werd uitgezien naar een geschiktere
ruimte, die gevonden werd in het pand
aan de Nieuweweg. Vijfentwintig vier
kante meter ruimte was er daar voor
de piano's vleugels en (toen nog) harmo
niums aanwezig. Natuurlijk te weinig
om de aanwezige instrumenten op ver
antwoorde wijze te „brengen". „Nu we
hier zitten weten we pas wat we al die
jaren hebben gemist. Door de veel bete
re akoestiek lijkt het wel of de instru
menten die op de Nieuweweg ook al
aanwezig waren een heel andere, veel
volumineuzere klank hebben gekregen".
Het vloeroppervlak is meer dan ver
dubbeld, en de aanwezige instrumenten
hebben de ruimte die zij nodig hebben
om hun „gezicht" te kunnen tonen.
„We hebben ons volledig gespecialiseerd
op de piano en de vleugel, omdat we er
van overtuigd zijn dat specilisatie de
enige mogelijkheid is om verantwoord
zaken te doen." De harmoniums zijn ver
dwenen, de in de beginfase nog wel ge
voerde elektronische orgels verdwenen
uit het assortimen, hoewel er soms nog
wel een orgel geplaatst wordt.
.Vooral na de oorlog, en in de jaren
vijftig, waren we ontstellend druk met
het restaureren van „vooroorlogse" in
strumenten, die we mechanisch revideer
den en van een eigentijdse ombouw
voorzagen." Zijn opleiding als meubel
maker, die werd voltooid met de studie
van piano-technieker, een opleiding die,
zij het op wat moderner leest geschoeid,
ook gevolgd is door zijn zoon, kwamen
en komen hen nog steeds volledig van
pas.
Piano's en vleugels verkopen is, meer
dan welk artikel ook, een zaak van ver
trouwen en recommandatie. Zijn uitge
breide klantenkring in het Gooi, maar
ook ver daarbuiten, bewijzen wel dat de
heer Van Tol een speciale plaats in
neemt in de kleine kring van collega's.
„Tegenwoordig is er al een goed instru
ment te koop voor nog geen 2000.
waarnaast ook een instrument van meer
den 5000,bestaat, maar het gebeurt
tegenwoordig niet zo veel meer, dat
iemand met geld in zijn hand een piano
komt kopen en het is ook niet meer
ndoig. Wanneer iemand besluit voor
zoon of dochter een instrument te ko
pen, hoeft dat nu geen enkel risico meer
in te houden, daar, wanneer na enige
tijd blijkt dat de „student of studente"
geen aanleg of interesse heeft, het in
strument voor dezelfde prijs wordt te
ruggekocht en slecht een geringe huur
in rekening wordt gebracht".
Oude instrumenten werden vroeger nog
wel eens voor een appel en een ei ver
kocht, maar die gaan tegenwoordig di
rect naar de vuiverbranding. Ook een
studiepiano dient aan zekere eisen te
voldoen en dat mag dan ook wel voor
aankoopbedragen die variëren rond de
ƒ300 en ƒ400,—.
Het aantal bloemstukken en de vele
cadeau's vormen het bewijs van de spe
ciale plaats die vader en zoon Van Tol
in de kleine rij van piaohandelaren in
nemen. Het feit dat de Duitse fabriek,
waarvan de merken gelijktijdig met de
opening hun intrede deden, op de recep
tie van hun belangstelling blijk gaven,
maakte de receptie voor hen tot een
hoogtepunt.
Met enige fanfares hebben de Russen en
Amerikanen bekendgemaakt dat ze voor
uitgang hebben gemaakt bij de zoge
naamde SALT-besprekingen. Dit is het
gesprek over de beperking van de stra
tegische wapens van de twee reuzen.
Maar wie de wel uitermate vage com-
muniqué's leest kan licht enige moeite
hebben om te begrijpen waarom presi
dent Nixon moest spreken van „een be
langrijke doorbraak". Wat gebeurt is,
is dat de Russen en Amerikanen afge
sproken hebben dat ze nog dit jaar wil
len proberen let wel proberen een
overeenkomst te sluiten over de anti
raketsystemen, de A.R.M.'s en dat ze te
vens voorbereidingen treffen om ook
over de meer specifieke aanvalswapens
tot een akkoord te komen. En is dit dan
alles?
Inderdaad, maar het is toch meer dan
het lijkt. De Amerikanen met hun voor
sprong op raketgebied, al zien ze dan
de Sowjets snel inlopen, wilden over al
les tegelijk afspraken maken. De Russen
die bij de verdedigingssystemen, de
Felicitaties van de burgemeester, maar
A.R.M.'s, iets voorliggen wilden eerst al
leen daarover spreken. Dat zijn namelijk
de zeer kostbare installaties waarvan
beide partijen er enorm veel moeten
gaan bouwen als men alle hoop opgeeft
dat over de aanvalswapens een akkoord
tot stand komt.
Nu is er dus een formule gevonden die
beide een beetje hun zin geeft. En als
men ziet hoeveel tijd en moeite dit
kleine, zo weinig zeggende compromis
heeft gekost dan is het moeilijk om op
timistisch te zijn over het tempo als de
echt ingewikkelde zaken aan de orde
komen. Waarvan er nog al wat zijn: hoe
kontroleer je dat afspraken worden na
gekomen? Hoe kontroleer je of in be
staande silo's niet nieuwe raketten wor
den geplaatst met meervoudige kern
koppen die tamelijk simpel de aanvals-
kracht per raket met vijf of zelfs tien
vermenigvuldigen? Zijn de bommenwer
pers in west-Europa nu stategische wa-
pers of alleen maar taktische?
Angst voor eigen macht
Niettemin is het SALT-gesprek belang
rijker voor de toekomst van de wereld
dan enige andere diplomatieke aktie van
dit moment. Niet slechts dat de V.S. het
een economisch niet meer te verantwoor
den last zouden gaan vinden zich zowel
tegen de Russen als tegen de Chinezen
te voorzien van op zijn minst even
waardige raketarsenalen en de Russen
evenzo denken over het evenaren van
zowel Amerikaanse als Chinese kracht.
Dat is wel een argument, want de kosten
vooral van A.R.M.'s lopen zo hoog dat
het eenvoudig niet meer kan. Maar
voornamer is dat beide reuzen angst
gaan krijgen voor hun eigen macht. Hoe
verder ze gaan met het aanleggen van
hoe langer hoe sterkere en hou langer
hoe geraffineerder bewapeningssystemen
hoe grote de kans wordt dat ze ook ge
bruikt worden, al is het maar door een
ongelukje zoals een vergissing bij een
van de waarschuwingssystemen tegen
een aanval. Alles wat gedaan kan wor
den om dit risico te verminderen is een
stap vooruit.
Het is geen geheim dat de financiële po
sitie van een aantal landelijke dagbladen
niet benijdenswaardig is. De dreigende
ondergang van „De Tijd" heeft dit pro
bleem opnieuw in het centrum van de
belangstelling geplaats. Van journalistie
ke zijde wordt nu gesteld dat een vol
doende pluriforme voorlichting van ons
volk ernstig in gavaar komt. Daarmee
wordt, zo zegt men, de demokratie ge
schaad en daarom moet er subsidie aan
dagbladen worden gegeven. Een subsidie
van tenminste 50 miljoen per jaar zou
nodig zijn om ons volk te redden van de
ondergang van de dagbladkultuur.
De feiten liggen volkomen in het econo
mische vlak. Ook binnen de markt van
nieuws en voorlichting voltrekt zich een
flinke struktuurwijziging. De grote en
kleine krantenbedrijven moeten ook de
markt volgen. Deze verplaatst zich voor
de hoofdzaken naar radio en vooral tele
visie. Voor streeknieuws en plaatselijke
berichtgeving hebben provinciale en
plaatselijke dag- en nieuwsbladen in de
loop der jaren een apparaat opgebouwd
dat zich in de gunst van de consument
mag verheugen. Daarmee wordt een dag
blad deels overbodig en krimpt derhalve
de belangstelling daarvoor in. Dat gaat
slachtoffers vragen zoals dat overal in
het bedrijsleven gebeurt. Er is daarom
geen reden om de dagbladen te subsi
diëren en de kleinere nieuws- en voor
lichtingsmedia de eigen boontjes te laten
doppen.
Er is mogelijk wel reden om een struk-
tuuronderzoek te subsidiëren om te zien
hoe de toekomstige markt voor het kran-
tenbedrijf te peilen. Daarvan profiteert
dan het bedrijfsleven en de consument.
Voor het overige zullen de krantenbedrij
ven zich aan de markt van heden moe
ten aanpassen. Van middenstanders, boe
ren, banken en fabrieken wordt hetzelf
de gevraagd.
De demissionaire staatssecretaris van fi
nanciën, dr. Grapperhaus, heeft zich nog
eens geuit over de bijna onafwendbare
toenemende belastingdruk in de komen
de jaren. Die toeneming zal zowel merk
baar zijn bij de indirekte als bij de di-
rekte belastingen. Als oorzaak van die
noodzaak ziet hij de aandrang naar meer
kollektieve voorzieningen zoals het on
derwijs, de infrastruktuur, de woning
bouw enz. enz. Voorts zal de verdere
harmonisatie van de belastingen in de
E.E.G. vooral offers eisen van Neder
land in de tarieven van de accijnzen.
De heer Grapperhaus is van mening dat
een deel van de kollektieve voorzienin
gen zou moeten worden betaald door
degenen die er gebruik van maken. Zo
zouden maatregelen tegen vervuiling
betaald kunnen worden door de veroor
zakende bedrijven. Goede parkeermoge-
iijkheden zouden betaald kunnen wor
den door een heffing op parkeren langs
de openbare weg. Er zijn meer voorbeel
den te vinden. Deze heffingen zouden
wel tot prijsverhogingen leiden, want
iedereen probeert hogere lasten af te
wentelen op anderen.
Alleen een kollektieve bereidheid zou ons
in staat moeten stellen deze problematiek
op te lossen.
"Wij zijn het van harte met de heer
Grapperhaus eens. Aan de bereidheid zou
dan die van de overheid moeten worden
toegevoegd om overal daar kollektieve
uitgaven te vermijden, waar zij over
bodig zijn of aanleiding geven tot lek
ken. Zo zou er een eind moeten worden
gemaakt aan uitkeringen van bijstand
aan hen, die deze wet misbruiken. Moet
het onderwijs in die mate door de over
heid worden betaald als thans het geval
is? Voorts heeft de bewindsman vergeten
dat ons al enkele jaren verlaging van
direkte belastingen is toegezegd als con-
pensatie voor de stijgende indirekte be
lastingen in E.E.G.-verband. Nadat wij in
Europees verband al koplopers zijn in de
sfeer van de direkte belastingen begint
men nu argumenten aan te dragen om
op indirekt niveau ook de hoogste hef
fingen te brengen. In die sfeer mondt
men uit in een kollektieve bereidheid om
zich aan de opstapelende lasten te onttrek
ken. Vandaar die afwenteling bij all«
groeperingen.
Reparatie
Doorsmeren
OEie verversen
Div. accessoires
W. WINKELMAN
WONINGINRICHTING
WASIEL STEITNER
Alb. Hahnweg 15 - Soest - Tel. 3469
En dit is dan een millimetertje vooruit.
Niet veel dus, maar het bewijst tenmin
ste dat een politiek klimaat zich ontwik
kelt waarin - als geen onverwachte on
weersstoringen opdoemen wellicht nog
het een en ander geregeld kan worden,
zoals de wederzijdse vermindering van
troepenmacht in Europa.
HORLOGERIE
Koninginnelaan 21, Soest
Telefoon 8319
GESLAAGD 7
Vraag dan een
CERTINA- of PRISMAHORLOGE
In het grootste overdekte Dolfijnen"^
I stadion ter wereld met 2.500 zit-
j plaatsen ziet u een unieke show jj
van zeeleeuwen en dolfijnen in één
J programma. Tijden: dagelijks 10.00
I -11.30 -13.00 -14.30-16.00 en 17.30
1 uur. Zondags niet om 10.00 uur. j
ONDERWATERPANORAMA r
met de grootste aquarium glaswand ter
wereld: 21 meterlangen bijna 3 meter hoog. i
EXPOSITIE WALVISACHTIGEN
I boeiende tentoonstelling over het leven van
de zeezoogdieren.
I ROSARIUM
I trainingsbassin voor zeeleeuwen f
5 demonstraties per dag.
De werkgroep Medisch Komitee Neder
land-Viëtnam afd. Soest heeft zich met
onderstaande brief tot het college van
burgemeester en wethouders van de ge
meente Soest gewend en vraagt daarin
een nieuwe datum vast te stellen voor
het houden van een kollekte.
Geacht college,
Uw brief van 26 april heeft ons ernstig
teleurgesteld. U bericht ons dat in de
eerste helft van 1971 geen vrije periode
meer in het kollekte-plan aanwezig is.
Zoals u weet dateert onze eerste aan
vraag van 26-1, terwijl wij deze aan
vraag herhaalden op 1-3. Wij kunnen
ons slecht voorstellen dat op dat tijdstip
het gehele kollekte-plan voor het eerste
halfjaar van 1971 reeds vastlag.
Overigens blijkt uit uw brief dat u om
andere redenen dan praktische meent
geen toestemming te kunnen verlenen
voor de door ons voorgestelde kollekte.
Op de door U daarvoor aangevoerde ar
gumenten zouden wij het volgende wil
len antwoorden.
Ten eerste verbaast het ons dat u de
indruk wekt bij derden te hebben geïn
formeerd naar de doelstellingen van onze
wergroep. Die doelstellingen hebben u
Aan het begin van de lunch, die leden
van de Utrechtse Provinciale Brandweer-
bond en van de afdeling Utrecht van de
Ned. Vereniging van Brandweercomman
danten na afloop van de jaarvergadering
gebruikten in het restaurant van het
Soester Natuurbad, verwelkomde burge
meester mr. S. P. baron Bentinck het 35
man tellende gezelschap. In zijn toe
spraak ging hij in op de uitbreiding van
brandweertaken, niet alleen op het ge
bied van de brandbestrijding. De uit
breiding van taken is een gevolg van het
feit, dat de brandweer een parate orga
nisatie is, die deskundig kan optreden,
aldus baron Bentinck.
„De brandweer met z'n vele vrijwilligers
moet zich voortdurend aanpassen; aan
vergroting van het brandgevaar en om
vang van de branden, maar ook aan de
andere taken en doelstellingen. Dit aan
passen vereist een grote mater van wijs
beleid, zowel van commandanten als be
stuurders.
Ik hoop dat de juiste wegen gevonden
worden om de vrijwilligers die toch
de basis vormen van de brandweer te
wijzen op de verbreding van het werk
terrein, en hun enthousiasme aan te
wakkeren om met elkaar samen te wer
ken", aldus de burgemeester.
Hij noemde het aan de ene kant goed,
dat de brandweer zijn eigen identiteit
bewaart, maar wees er met nadruk op,
dat het anderzijds nodig is om steeds
meer met elkaar samen te werken en in
breder verband met elkaar op te trek
ken. „Hierin ligt voor onze bond een be
langrijke taak. Ik hoop, dat het de
brandweer zal lukken in de zich ont
wikkelde maatschappij een eervolle
plaats in te nemen, waarin de vrijwillig
heid hoog wordt gehouden."
Weggelopen
De burgemeester („Ik ben weggelopen
uit de b. en w.-vergadering") merkte op,
dat de gasten de indruk moeten hebben
gekregen, dat grote objecten in Soest
gemakkelijk te realiseren zijn, zoals ze
uit de brandweerkazerne en het natuur
bad konden afleiden. „Maar dat is hele
maal niet zo. Hier is pas de laatste tijd
iets aangebeurd. Met andere voorzienin
gen staat het bijzonder slecht. We
groeien hard en de voorzieningen zijn
niet aangepast", aldus de burgemeester,
die als voorbeeld het gemeentehuis aan
haalde. „We hebben geen enkele gelegen
heid om u passend te ontvangen, behalve
hier", aldus baron Bentinck.
Hij zei, dat het goed was de de Bond
steeds bij elkaar komt, omdat dan ener
zijds de mensen uit de praktijk elkaar
vinden, en anderzijds de bestuursleden,
die ervoor moeten zorgen, dat de brand
weer functioneert.
De voorzitter van de U.P.B., mr. A. W.
G. baron van Hemert tot Dingshof, bur
gemeester van Baarn, sprak namens zijn
bond en de N.V.B. (voorzitter J. J. Mos
terd, commandant van brandweer in
Zeist) en dankwoord voor de ontvangst.
Over het weglopen van de burgemeester
uit de b. en w. vergadering zei hij: „Ik
hoop niet, dat de wethouders intussen
besluiten hebben genomen, die anders
zouden zijn uitgevallen als u in de ver
gadering gebleven was"
