***<tofe sïeppeo mtelex
18-karaats werk voor Humble Pie
WIST JE.
muaa
MEM
TTlSTIlIP161
LOELOE
weekblad
voor de
hippe
fjoe
FREDDIE CASH IS DE NEDERLANDSE JIM REEVES
HM3-
^w-—
■jir PERRY COMO, die op het ogenblik overal triomfen
viert met zijn hit "It's inpossible", heeft een nieuwe single
gemaakt waarvan de verwachtingen opnieuw hoog gespan
nen zijn: "I think of you". Dat Perry momenteel erg popu
lair is bewijst het volgende: hij zal in juli van dit jaar op
treden in het International Hotel van Las Vegas tegen een
honorarium van 125.000 dollar (circa 425.000 gulden) per
week. H(j treedt er drie weken achtereen op en als je weet
dat alleen Barbra Streisand en Elvis Presley een hoger ho
norarium ontvingen, dan is zijn populariteit toch wel erg
groot, dacht ik zo. Perry Como is nu 59 jaar en maakte en
kele weken geleden nog een succesvolle toernee naar Enge
land.
ER IS EEN DUBBEL-ELPEE uitgebracht van John
Mayall, waarop vele van zijn vroegere band-genoten (John
is nu zo ongeveer met zijn dertiende groep bezig!) te horen
zijn. Enkele klinkende namen: Mick Taylor, Larry Taylor,
Eric Clapton, Johnny Almond, Steve Thompson, Harvey
Mandel, Sugarcane Harris en Keef Hartley. John Mayall
zegt zelf over het dubbelalbum: „Het idee achter de plaat
was de voornaamste musici bijeen te brengen, die geduren
de mijn karrière in mijn groepen gespeeld hebben. Het
bleek echter een reuze moeilijke taak te z(jn: vele van de
zogenaamde "leerlingen van de Mayall-school" waren el
ders en in verschillende landen aan het werk of op toernee
en zodoende niet op tijd voor de opnamen in de studio te
krijgen. Het spreekt vanzelf dat hun afwezigheid op deze
elpee mij spijt: er zijn vele bekende gezichten waarmee ik
graag nog eens had samengespeeld. Maar gelukkig heb ik
toch nog een aantal grootheden op tijd kunnen aantrekken.
Kijk maar eens naar hun enthousiasme en goede samenwer
king in zo'n korte tijd, waarin nauwelijks tijd bleef om te
repeteren!"
DE AMERIKAANSE GROEP Grand Funk Railroad
konsert geven in de Doelen te Rotterdam. Grand Funk
zal op vrijdagavond 25 juni een voor Nederland eksclusief
Railroad - kortweg GFR - met gitarist Mark Farner, bas
sist Mei Schacher en drummer Don Brewer is een New
Yorkse groep, maakt voor Capitol platen en verdiende vol
gens hun manager in 1970 vijf miljoen dollar (circa acht-
tien miljoen gulden). De groep speelde vorig jaar twee
maai voor een uitverkocht Madison Square Garden
(43.000 zitplaatsen), en presteerde begin februari hetzelfde
in de Inglewood Forum (37.000 plaatsen). In 1970 werden
tien miljoen van hun platen verkocht. GFR heeft zojuist
een 52-daagse toernee met 38 konserten in de VS achter de
rug; de groep is hiermee weer twee miljoen dollar rijker
geworden. Ze komt naar Nederland met een eigen vlieg,
tuig, een 4.000-watt geluidsinstallatie, vier ton aan apparn
tuur, twintig man personeel en een eigen filmploeg O
ja. naast GFR treedt ook nog de beste live-groep ter we
reld op: Humble Ple.
Het ziet er naar uit dat Ringo Starr in Hong Kong bin
nen enkele weken de eerste plaats op de toptien in beslag
neemt. Deze week steeg hij maar liefst van de tiende naar
de zesde plaats! Ook in New York geeft de toptien bijna
eenzelfde beeld te zien: van negen naar vier. In Engeland
(Londen) handhaafde Dawn zijn eerste plaats met "Knock
three times", terwijl in New York The Honey Cones met
"Want ads" nummer een staan. In Bonn is het eindelijk
George Harrison die op de bovenste plaats staat met "What
is life".
Begin Juni is het eerste nummer
verschenen van Loeloe, een nieuwwe
kelijks popblad, dat niet wordt uitgege
ven door het Paul Acket-concern (uit
gever van oa. Muziek Express, PoP»|
to etc.), maar door de NV ^itg
Spaarnestad te Haarlem. De ^«tie
wordt gevormd door Will Meule g
(chef-redacteur), Ron Heijmans (eer
redacteur), Truus Bos (mode-redactri-
ce) en Peter van Leersum (lay-out-
De verdeling van de redactiezetels
doet al vermoeden dat Loeloe veel op
modegebied in haar pagina's zal t>r -
een: officeel wordt dan ook Y°°r
inhoud van het 32 pagina's tellende
blad opgegeven: 40 pet. popmuziek,
platen, groepen en festivals, 30 pet. mo-
de (ook voor „hem") en 30 pet. varia
waaronder make-up, haarverzorging
en eigentijdse informatie. Een
tie voor Loeloe is het feit dat de helft
Tp naeina's in kleur verschijnt,
v "der «galmatlg een groot.
rf affiche worden ingedubt (in
lef erste nummer van Blue Mink)
V»« welke groep van lezers U Doe-
loe bestemd? De naam zegt het eigen
lijk al: vooral meisjes zullen in dit
blad datgene vinden wat andere bla
den in mindere of geen mate bieden.
En dan vooral de tieners tussen de
dertien en twintig jaar. Of zoals de
redactie zelf zegt: „Loeloe richt zich
helemaal op deze groep en ademt hun
jonge, progressieve sfeer".
De eerste twee nummers van Loeloe
worden gedrukt in een introduktieopla-
ge van 700.000 exemplaren en zullen
een kwartje per stuk kosten. Latere
nummers gaan in abonnee-prijs 70
cent en als los exemplaar 85 cent
kosten.
Persoonlijk vind ik het jammer dat
dergelijke bladen meestal bijna net zo
veel advertentie- als redactionele pagi
na's bevatten. Uiteraard zijn er adver
tenties nodig om de kosten te drukken
maar leveel van het goede doet zo'n
blad eerder slecht dan goed; je kunt
maar al te gauw je eigen goudmijntje
dichtstoppen! Dus liever wat meer
nieuws en minder advertenties, of een
iets dikker blad, heren uitgevers.
Af en toe wordt je als platenrecensent
wel eens verrast door een plaat, die
meer kwaliteiten bezit dan je voor mo
gelijk had gehouden. Dat gebeurde on
der meer by platen om enkele voor
beelden te noemen van ene Cat
Stevens, een Elton John, Van Mor-
rison, het nieuwe album van The Rol
ling Stones en nu weer bij de derde
elpee van de Engelse groep Humble
Pie. Toen deze groep in de zomer van
1969 na lang repeteren tevoorschijn
kwam uit een dorpje in Essex bleek
zij al direkt een grote pop-sensatie te
zijn. Dat was niet zo verwonderlijk,
omdat de groep werd gevormd door
Steve Marriott, ex-Small Faccs leider,
Peter Frampton, de leider van de
Herd, bassist Greg Ridley en drum
mer Jerry Shirley. Zonder meer werd
deze nieuwe samenstelling door de
heersende muziekbladen tot „super-
groep" gebombardeerd.
Aanvankelijk leek dan ook alles
goed, vrolijk en vriendelijk: het was
een hardwerkende, zeer bekwame
roek-band, eer- samenraapsel van intel
lectuele Individuen, die samen muziek
maakten. Hun eerste single eigenlijk
als grap bedoeld („Natural born bu-
gie") was een geweldige hit (in Neder
land in de toptien). Er werden ook
twee elpees opgenomen, die geroemd
én verkocht werden. Begin 1970 keer
de echter het tij. Peter stak zijn hand
tussen de dichtvallende deur van zijn
auto, zonder opzet overigens, en de
geplande toernee door Skandinavië
moest worden afgezegd. Het werd nog
erger toen ze daardoor in grote finan
ciële moeilijkheden kwamen en zelfs
hun platencontract kwijtraakten. Er
restte hen slechts één ding: op pad
gaan. Zodra Peters hand was genezen
gingen ze werken in allerhande clubs,
verspreid over geheel Engeland. Ze
ondervonden dezelfde ontberingen, die
zovele onbekende groepen hadden on
dervonden. Gelukkig bleef ook in dit
geval de tegenslag de jongens dichter
bij elkaar te brengen. De vier leden
van Humble Pie leerden elkaar in de
ze moeilijke maanden pas goed ken
nen, en wat belangrijker is: eikaars
muziek! Toen dan eindelijk de zon
weer ging schijnen en er een kontrakt
getekend werd met A en M-records,
bleek Humble Pie een volwassen
groep te zijn geworden. De image van
vier jonge knapen, die „zo leuk de
goeie ouwe rock spelen", waren ze
kwijt en in plaats daarvan verscheen
een fijne, rijpe groep met een on
miskenbare eigen sound. Onlangs is
nu het album „Humble Pie" uitge
bracht, een album dat 18-karaats mag
worden genoemd. Het goede gehalte
van de plaat blijkt al meteen uit het
eerste nummer: „Shine on", een zeld
zaam goed nummer waarin de prima
teamgeest tussen de jongens duidelijk
weerkaatst wordt. Ook de volgende
songs, waarin vaak voorgoed afgere
kend lijkt met de pure rock, en meer
het melodieuze op de voorgrond
treedt, tonen erg sterk de volwassen
wording van Humble Pie aan. Uit het
album spreekt humor en uzikaliteit,
maar ook bewogenheid en uitbundig
heid. Enkele voorkeursongs: „79th
and sunset" (met heerlijk pianospel),
„Stone cold fever", A song for Jenny
en „Strange days". Aan het album
werd meegewerkt door de sessiemusi
ci Alexis Korner (zang), Bobby Keys
(sax), B. J. Bole (Pedal steel gitaar),
de Soul Sisters (waronder P. P. Ar-
nold) en Captain Barry Row and the
White Helmets. Een juweel van een-
plaatl (A en M Stereo AMLS 2013).
datThe Sweet een opvolger heeft voor „Funny funny"? De titel van de
nieuwe single is „Co-Co" en volgens de platenmaatschappij is
het een „waardige" opvolger,
datook de nieuwe single van Middle of the Road, „Tweedie dee,
tweedie dum" erg goed Is?
datJosé Feliciano eind juni in Nederland optreedt? Wanneer precies en
waar was nog onbekend,
datde Engelse dee-jay Tony Blackburn met „Is it me, is it you" de
eerste stap in de richting van een zangerskarrière heeft gedaan?
dateen Amerikaanse country-radiostation ter gelegenheid van de ver
jaardag van Charley Pride op de dag van zijn verjaardag elk kwar
tier een elpee van hem weggaf?
datditzelfde station bovendien, verdeeld over de gehele dag, zijn kom-
plete repertoire draaide?
dathij die dag dus „vrij vaak" te horen was, wanneer je weet dat er
van hem al zo'n dertien elpees werden uitgebracht?
datzoiets in Nederland vast niet zal gebeuren?
datNederland helemaal geen country-station heeft? Welke omroep doet
daar wat aan?
datElvis' film „That's the way It Is" nu ook in de Zweedse bioskopen
draait en daar voor record-recettes zorgt?
datde single „Somebody stole my wife" van Mungo Jerry het niet zo
best deed als verwacht werd?
datde bezetting van The Four Tak voor vijftig procent is veranderd?
Drummer Mlchel Balemans en basslst-akkordeonist Kees Tak wer
den vervangen door Jules Ketelaars en Jacob Geers.
datElvis Presley op de tiende plaats van de Londense toptien Is bin
nengekomen met „Rags to riches"?
datThe Jackson Five nu op de eerste plaats staan met „Goln' back to
Indiana"? Niet In Nederland, wel in Stockholm.
datStevie Wonder in Hong Kong van de derde naar de tweede plaats
Is gestegen met zijn oeroude hit „We can work it out"?
dat
Als Fred Limpens werd op 4 juni
1942 in Maastricht de blonde, blauwogi
ge Freddy Cash geboren. Tijdens zijn
vroegste jeugd deed hij zijn eerste mu
zikale ervaringen op in een plaatse
lijke fanfare, welk milieu hij tijdens
zijn schooltijd en HBS-jaren verwissel
de voor een schoolbandje. Na zijn mid
delbare schooltijd heeft Freddy Cash
nog enige tijd conservatorium gelopen,
hielp vader Limpens in de schoenen
zaak en werd etaleur bij de Grand Ba
zaar te Maastricht. Een van zijn muzi
kale vrienden destijds was Jean Inne-
mee, de leider van The Walkers, die
notabene naast hem woonde. In 1960
richtte deze Innemee The Mosam Skif-
fle Group op en vroeg Fred om mee
te doen. Uiteraard deed Fred mee.
Later veranderde de groep de naam
in het beter in 't gehoor liggende The
Walkers, de naam die tot nog toe
steeds dezelfde gebleven. Toen de
jongens in 1967 besloten beroeps te
worden ging de groep echter in
tweeën. Jean Innemee ging met drie
Walkers verder en Fred richtte met
de twee overgebleven jongens Freddy
Georgle Fame en Alan Price het momenteel erg goed doen mei hun
duo-single „Rosetta"? Trouwens, de flip side „Jonh Mary" is ook
niet slechtl
and the Cash op. Wat repertoire be
treft bleven beide groepen in hetzelfde
straatje: het dans en showgenre. De
bezetting van Freddy en The Cash
bestond op dat moment (en ook nu
nog) uit: Fred Limpens (zang, gitaar
en trompet), Peter Limpens (orgel en
sax), Michel van Geel (bas), Jo Dings
(gitaar) en Jean Gielissen (drums).
Het gebruikelijke procédé volgde: elk
weekeinde in touw, veel reizen en wei
nig thuis. Aanvankelijk speelde de
groep behoorlijk veel in Duitsland,
waar ze ook redelijk succes oogstte.
Fred zelf deed als solozanger aan di
verse talentenjachten mee, waaraan
overigens nog een mooi verhaal vast
zit.
Bij een talentenjacht, georga
niseerd door het Duitse muziekblad
„Bravo" behaalde hij in de voorron
des vier maal een prijs, twee keer het
zilver, één keer brons en één keer
goud, waarvoor hij kris-kras door
Duitsland had moeten gaan. Maanden
lang hoorde hij echter niets meer over
een eventuele finale, tot opeens een
bericht kwam dat er financiële zwen
del was gepleegd en men helemaal
opnieuw zou beginnen. Fred deed toen
niet meer mee. Wel stuurde hij een
bandje met enkele van zijn nummers
naar. Johnny Hoes in Weert met als
resultaat dat hij voor een auditie uitge
nodigd werd. Om maar meteen een
grote stap te nemen: het eerste plaat
je van Fred werd „Eine einsame
trompete" een Duitse single. De
volgende werd een Engelstalige: ,,1'm
sitting by my window" onder de ar
tiestennaam „Sentimental Jim". Num
mer tirie kwam in het Nederlands:
„Zeg me nu na". Veel mensen begon
langzamerhand het typische stemge
luid van Fred op te vallen, dat zo
sterk op dat van Jim Reeves lijkt; het
idee werd zelfs geopperd een elpee
met de beste songs van Jim Reeves
op te nemen.
Amerikanen, die zijn nummers hoor
den, waren erg geïnteresseerd, met
als gevolg dat in mei de eerste single
van Johnny Cash in de Verenigde Sta
ten uitkwam, de Engelse versie van
„Juanita", die in juli zal worden ge
volgd door een tweede en in septem
ber door een elpee. Ook Nederland
lijkt warm te lopen voor Freddy Cash
na het uitbrengen van zijn vierde sing
le: „I'm alone" met als B-kant „Don't
prick my pretty balloon".
