Soesl loen - Soest nu
Het oog gericht op
panieksituatie in
NoordIerland
Vanaf 20 augustus iedere
vrijdagavond koopavond
Kijk uit bij aanbieding
van compost en grint
Vrijdag 13 augustus 1971
50e jaargang no. 1
Uitgave Drukkerij Smit - Soest Bureau voor redactie en adininistraifie: Van Weedestraat 29, Soest
Tel. 2566-5154 - Postgiro 126156
MYSTERIEUZE PLANNEN VOOR
LANGE BRINKWEG
IN HET BELANG
VAN ONS VOLK
Beeldje onthuld in de Rinke Tolmanschool
Vereniging Soester
Gemeenschap
Y.V.V.-nieuws
Noord-Ierland heeft in een panieksfeer
- anders kunnen we het niet noemen als
de knal van een uitlaatpijp genoeg is
om een Britse soldaat tot schieten te
brengen, waarbij - uiteraard, zou je
haast zeggen - een onschuldige burger
de dood vindt. Een afschuwelijke vergis
sing met afschuwelijke konsekwenties:
de hartstochten die hier geen tijd krijgpn
te bedaren laaien weer fel op en er klin
ken weer knallen bij de vleet die niet
afkomstig zijn van auto-uitlaatpijpen.
De Britten hebben hun garnizoen dat de
protestantse en de katholieke militairen
moet beletten slag te leveren weer eens
uitgebreid. Dat was wel noodzakelijk,
want het aantal aanslagen neemt met de
dag toe. Echter zowel de katholieke groe
peringen als de protestantse gaan meer
en meer die troepenmacht voelen als een
bezettingsleger dat hem weerhoudt orde
op zaken te stellen. Een tijd lang was
het verboden IRA-legertje gespleten in
twee kampen, waarvan de een meende
dat alleen met vechten iets viel te be
reiken en de ander dat door samenwer
king met een goedwillende premier als
Faulkner misschien een betere sfeer in
noord-Ierland zou kunnen ontstaan. Die
laatste groep heeft het intussen opgege
ven en de eenheid in de IRA is hersteld:
het aantal terreurdaden neemt toe.
Het is geen wonder dat de Britse troe
pen dit niet kunnen beletten, maar on
der de protestanten is de reaktie dat als
gevochten moet worden je je daar maar
beter op kunt voorbereiden. De „con-
stabulary" - een soort marechaussee -
was tot dusver de gewapende macht
waarop de protestanten vertrouwden,
maar die is machteloos gemaakt. En dus
begint een tegenhanger van het katho
lieke IRA te ontstaan - ook de protes
tanten hebben hun Ierse traditie van
felle knokploegen.
Wat Londen bezorgd maakt is de les die
ze zich uit het verleden herinneren: de
Ierse strijd zal zich niet beperken tot
Ierland. Het IRA heeft in de tijd toen
voor de onafhankelijkheid van de repu
bliek Ierland gevochten werd ook in de
vele Britse steden met een flinke Ierse
bevolkingsgroep zijn bomaanslagen ge
pleegd. Reeds nu zijn in Glasgow naar
men vreest IR A-ploegen zich aan het
voorbereiden voor zo'n hernieuwde ter
reur.
Als de onaangenaamheden beperkt ble
ven tot nooixl-Ierland zelf zou de rege
ring in Londen er zich nog mee kunnen
verzoenen desnoods tot in lengte van
dagen een politielegertje op de been te
houden in Belfast maar als het hele
land er onder gaat lijden wordt een an
dere oplossing onontkoombaar - dat is
trouwens de opzet van de IRA-akties.
Maar welke oplossing?
Londen kan niet zonder meer noord-Ier
land overdragen aan de republiek Ier
land, een te groot aantal noord-Ieren is
daar absoluut tegen. De katholieke en
protestantse groeperingen in noord-Ier
land te overreden eindelijk eens in vrede
met elkaar te leven is al zo vaak ver
geefs geprobeerd dat een nieuwe poging
haast zinloos is geworden.
Met geweld optreden schept meer pro
blemen dan het oplost. Het is een moe
deloos makend feit voor Londen dat wat
men ook doet of laat de trubbel in
Ierland alleen maar erger en nooit min
der schijnt te kunnen worden.
KANTMAN
Met ingang van vrijdag 20 augustus a.s.
zullen de winkels in Soest en Soester-
berg iedere vrijdagavond tussen 19.00
uur en 21.00 uur geopend mogen zijn.
Het verzoek hiertoe werd in eerste in
stantie gedaan door de winkeliersvereni
ging „De Smitshof" in het Soesterveen.
Bij ingewonnen informatie bleek dat
zowel de Kamer van Koophandel, als de
winkeliersvereniging Soest en de r.k.
Middenstandsvereniging dit verzoek on
dersteunden.
Slechts de Soesterbergse middenstands
vereniging en de Decom (de samenwer-
kingscommissie van werknemersorganisa
ties in de detailhandel) voelden niets
voor het instellen van een koopavond.
De middenstandsvereniging uit Soester-
berg motiveerde haar standpunt nauwe
lijks. De Decom deed dat wel in twee
uitvoerige brieven. Vermeldenswaard is
daarbij dat de Decom voor Baarn wel
positief staat tegenover een koopavond.
Reeds in 1969 verzocht het toen zittende
raadslid voor de P.v.d.A. mevrouw S. M.
Polet-Musler het college van B. en W.
stappen te ondernemen om te komen tot
het instellen van een koopavond in Soest.
Het verzoek hiertoe, dat van de winke
liers moet uitgaan, is eerst thans bin
nengekomen.
Een vervroegde zaterdagmiddagsluiting
kan door de gemeente niet voorgeschre
ven worden en zal dus op basis van vrij
willigheid geschieden.
Over een eventueel in te stellen uniforme
halve dag sluiting (op maandag) voert de
winkeliersvereniging Soest nog gesprek
ken. Bekend is dat niet alle branches
deze gedachte steunen.
Op het ogenblik wordt in Soest huis aan
huis gevent door compost- en grinthan-
delaren. Sommige mensen hebben daar
nare ervaringen mee opgedaan. Tijdens
de onderhandeling wordt soms reeds
compost over het gazon gestrooid en de
handelaar eist dan betaling nog voordat
eigenlijk tot levering is besloten. De
politie waarschuwt tegen deze praktijken.
Gebleken is bovendien dat naast de
exorbitant hoge prijs die gevraagd wordt,
de compost van een slechte kwaliteit Ju».
SOESTER
OURANT
Abonnement per kwartaal 4,50. Buiten Soest per kwartaal 8,
Verschijnt iedere dinsdag en vrijdag
Voor de. bouw van drie huizen aan de
Lange Brinkweg moet de gemeente af
wijken van het daar vigerende bestem
mingsplan, waarin de grond waarop deze
huizen gebouwd moeten worden, een
agrarische bestemming heeft gekregen.
Tegen dit voornemen richt zich een
handtekeningen-aktie. 85 inwoners van
Soest, waaronder enkele raadsleden, heb
ben hun handtekening geplaatst onder
een protestbrief.
Burgemeester en wethouders hebben de
direct omwonenden in de gelegenheid
gesteld bezwaren in te brengen tegen
hun voornemen van het bestemmingsplan
De vorige week gehouden regeringsver
klaring stond natuurlijk in het teken van
de inflatiebestrijding. Langzamerhand is
iedereen er clan wel van overtuigd dat
onze financiële situatie, hoofdzakelijk
door de snel gestegen lonen en kosten,
allesbehalve rooskleurig is. De begroting
van het lopende jaar klopt op geen stuk
ken en zal een flink deficit te zien geven.
De cijfers zullen uiteindelijk nog ongun
stiger blijken te zijn dan enkele maan
den geleden berekend was. De regering
kwam nog niet met cijfers en konkrete
plannen, dat komt aan de orde in de
aanstaande troonrede en aanbieding van
de nieuwe begroting.
Maar reeds wordt van de zijde van op
positie en vakbonden verkondigd, dat de
inflatiebestrijding niet in de eerste plaats
moet geschieden door beknotting van de
rijksuitgaven maar door vooral beper
king in de partikuliere bestedingen, min
der investeringen in nieuwe gebouwen
en machines door het bedrijfsleven.
Daarin schuilt dan echter het grote ge
vaar, dat we spoedig achterop kunnen
geraken met de steeds nodige produk-
tïviteitsverbetering, hetgeen bij voort
gaande reële loonsverbeteringen de infla
tie weer in de hand zou werken.
Dat ook het rijk zijn bestedingen zal
moeten beperken staat, toch als een paal
boven water. Natuurlijk wordt er reeds
allerwege geschreeuwd van: maar niet
op onze kosten bezuinigen, niet dit, niet
dat verminderen. Alle bedreigden zeggen
dan: bezuinig maar op defensie. Zij zien
de noodzaak van de defensie als zo mi
niem of zo ver af, dat zij dit., naar oud
Nederlands gebruik, de meest aangewe
zen post voor het doorvoeren van be
zuinigingen vinden.
Nu is ons defensie-apparaat bepaald
niet zo efficiënt georganiseerd, dat er in
het apparaat als zodanig .geen bezuini
gingen mogelijk zouden zijn. Wanneer
dat apparaat eens zou worden „doorge
licht" door een efficiëncy-bureau, dan
zouden er ongetwijfeld een heleboel „hei
lige huisjes" kunnen sneuvelen, opper-
officieren naar huis gestuurd en bureaus
gesloten kunnen worden.
Maar dat is gemakkelijker gezegd dan
gedaan in een zo omvangrijk apparaat.
Daarnaast blijft echter de behoefte be
staan aan het mee moeten gaan in de
vernieuwing, modernisering van de be
wapening en het materieel, zoals ook de
andere landen van het N.A.V.O.-bond-
genootschap dienen te doen. Doordat we
altijd al de neiging hebben om de de-
fensielasten zoveel mogelijk te knijpen,
is het met de uitrusting van onze defen
sie al niet zo best gesteld. Als zoethou
dertje voor het parlement zijn vorig jaar
de vergoedingen aan de soldaten wel
flink verhoogd. Dat was dan weer zo'n
sociale gedachte die men wel wilde ho
noreren. uit politieke overwegingen.
Maar ook dat ging ten koste van de mo
dernisering van de uitrusting.
Met al dat willen afschuiven van de
lasten op defensie, moeten die afschui-
vers zich toch ook langzamerhand de
vraag stellen of we eventueel nog wel
onze defensie willen handhaven, dus ook
lid willen blijven van de N.A.V.O.
Zijn we er in grote meerderheid nog wel
van overtuigd, dat we onze bijdrage moe
ten blijven leveren in de verdediging
van onze nationale onafhankelijkheid,
dan zullen we toch naast het belang van
de eigen groep, het eigen belang, het
ons het naast aan het hart liggende ap
paraat, ook dat van rle defensie in ogen
schouw moeten houden.
Zolang wij onze onafhankelijkheid mee
willen helpen beveiligen, moeten we dat
evenmin half willen doen als de andere
rijkstaken die we noodzakelijk achten.
We kunnen dan niet zeggen: laat ze nog
maar wat aanmodderen met wat ouder
wetse geweren en ander materieel, want
dat betekent een wisse doocl voor onze
jongens als onverhoopt toch werkelijk
strijd geleverd zou moeten worden. Op
dat moment is. er geen redden meer aan.
We verzekeren ons all-risk tegen die
mogelijkheid of we zien van de verzeke
ring af. De zekerheid die clan overblijft
is dat wij onze onafhankelijkheid niets
waard vinden noch ons politiek systeem
en dus als natie kunnen, ja willen ver
dwijnen.
Waar dit laatste nauwelijks van de over
grote meerderheid van ons volk is aan
te nemen, ook zeker niet van cle reële
oppositie in cle Kamer, zal bij de verde
ling van de schaars geworden financiën
toch ook het belang van de defensie in
ogenschouw moeten worden gehouden en
dat die op redelijk peil moet worden ge
bracht, hetgeen thans niet het geval is.
Helaas willen velen het maar steeds doen
voorkomen alsof aandringen op vermin
dering van de defensielasten zo vredelie
vend is. Niets is in het wereldbestel min
der waar. Zwakte lokt bij cle tegen
stander - die er altijd is - juist agressie
ujt, hoe vriendelijk we ons ook tegen
over hem opstellen. Als we willen strij
den tegen milieubederf dient daarbij de
kans op agressie inbegrepen te woixlen.
af te wijken. Deze bezwaren zijn inmid
dels ingezonden o.m. door ir. J. F. Roest
en de familie Oosthoek.
De familie Oosthoek is er het nauwst
bij betrokken. Haar terrein grenst aan
het perceel waarop de woningen ge
bouwd moeten worden. Het echtpaar
Oosthoek woont nog maar kort in Soest
en kocht de oude boerderij Kerkpad Z.Z.
63 vanwege de unieke ligging en het.
vrije uitzicht. Dat vrije uitzicht wordt
fors aangetast door de bouw van de
drie huizen.
Mevrouw Oosthoek: „We zouden wel
eens willen weten wat de gemeente be
weegt af te wijken van het bestemmings
plan. Wat staat ons nog meer te wach
ten? Laat de gemeente zich duidelijk uit
spreken." Dat de waarde van de boer
derij hierdoor ook nog achteruit gaat, is
een nare bijkomstigheid.
Mijnheer Roest deelt het standpunt van
de familie Oosthoek en verzet zich tegen
de voorgenomen afwijking van het be
stemmingsplan. Hij vindt het echter jam
mer dat de handtekening-aktie door pu-
blikaties in dagbladen uitgelegd wordt
als een aktie tegen de persoon van de
heer Van den Heuvel, cle eigenaar van
het stukje grond, die ook de huizen wil
bouwen. De heer Roest zegt over zijn
opponent, wat de heer v. d. Heuvel in
zekere zin is; „Ik heb de heer v. d. Heu
vel leren kennen als een ijverig man, die,
uit zijn bedrijf gestoten door de woning
bouw, hard werkend een nieuw bestaan
tracht op te bouwen. Dat hij objecten
als het Spreukenhuisje koopt is niet
alleen zijn goed recht, maar ieder ver
standig mens zou in zijn geval hetzelfde
doen." En verder: „Als wij deze zaak
willen dienen, moeten wii zakelijke en
objectieve informatie verstrekken opdat
de overheid een verantwoorde beslissing
kan nemen."
In februari 1971 werd een aangevraagde
bouwvergunning voor vier huizen op
deze grond geweigerd door de gemeen
teraad. De commissie voor grondbedrijf
en uitbreidingsplan vond vier huizen te
veel. Tijdens de raadsvergadering bleek j
dat 'n nieuwe enigszins andere aanvraag
op minder verzet zou stuiten.
Deze aanvraag ligt er nu en brengt cle
gemoederen danig in beweging. De ob- j
jectiviteit wordt daarbij nog wel eens I
uit het oog verloren en de emoties krij
gen soms de overhand. j
Van gemeentezijde werd ons medege- j
deeld dat met toepassing van artikel 19
van dë wet op de Ruimtelijke Ordening 1
Hun eerste onthulling
inderdaad van het bestemmingsplan kan
worden afgeweken. Of dit nu zal gebeu
ren zal de gemeenteraad dienen te be
slissen.
Waarom het nu moet gebeuren, vooral
nu op de a.s. raadsvergadering een voor-
bereidingsbesluit als bedoeld in artikel
21 van de Wet op de Ruimtelijke Orde
ning genomen moet worden, blijft een
vraagteken.
Immers door dit besluit wordt bepaald
dat een bestemmingsplan zal worden
voorbereid en dit terrein valt onder de
bepalingen van dat besluit.
Of zou in de binnenkamers van de ge
meente al ongeveer bepaald zijn, wat er
op de Lange Brinkweg in de toekomst
gaat gebeuren? Mogelijk kan dat myste
rie snel opgelost worden.
Het echtpaar Oosthoek zal zich tot in de
hoogste instantie verzetten tegen de be
bouwing van de omgeving van hun boer
derij. Zij weet zich daarbij gesteund door
de 85 ondertekenaars van hun. bezwaar
schrift.
Behoedzaam en voorzichtig onthulden
Dineke van Asselt en Mark Korsloot,
leerlingen van de Rinke Tolmanschool
aan de Smitsweg, woensdagmorgen het
beeldje van drie biggen met boterbloem,
dat staat opgesteld in de patio van hun
school.
Het beeldje is in brons gegoten naar een
ontwerp van de beeldhouwster mevrouw
Emmy Joosten-Eerdmans.
De drie biggen zullen, zoals het hoofd
van de school de heer H. Nieswaag zei, de
kinderen altijd herinneren aan landelijk
Soest toen op deze plaats nog boerderijen
waren en varkens in de wei liepen. De
boterbloem is de symboliek voor de
groei en ontwikkeling van de jeugd en
een hulde aan de Soester bioloog de heer
Rinke Tolman, naar wie de school ver
noemd werd.
Wethouder Dijkstra wees in zijn wel
komswoord ook op de verbinding met
het verleden toen hier alles nog lande
lijk was. Hij droeg het beeldje over In
Splitsing Birkstraat-Soesterbergscstraat vyftig jaar geleden.
de zorg van de schooljeugd.
Yvonne Vos bood de ontwerpster bloe
men aan.
Bij de onthulling waren naast vele
ouders en alle schoolkinderen, aanwezig
de architect van de school, de heer Ir.
H. N. van Wijk. Rinke Tolman, de heer
H. van der Dussen, directeur van ge
meentewerken, de heer v. d. Broek hoofd
van de plantsoenendienst en de heer B.
Joosten.
Na de onthulling kregen de kinderen
voor de rest van de dag vrijaf.
Dezelfde plaats nu.
Tijdens de dinsdagavond ten huize van
de secretaresse, mevrouw Mirja Muur-
ling, gehouden bestuursvergadering van
de vereniging Soester Gemeenschap in
oprichting, kwam de door Gerard Snij-
delaar ontworpen documentatiemap ter
tafel. De map bevat gegevens, informa
tie en een pakket van voorzieningen,
waarover op 23 september gediscus
sieerd zal worden.
Op die datum zal het bestuur de leden
een concept voorleggen van de taak, zo
als het bestuur de Soester Gemeenschap
die ziet vervullen in het culturele leven
van Soest. Hiervoor zijn alle verenigin
gen en adspirant-leden, die positief heb
ben gereageerd op een eerder gehouden
enquête, aangeschreven. Op de belang
rijke september-bijeenkomst wordt voor
gesteld, dat personen, stichtingen en ver
enigingen zich kunnen aansluiten bij de
Soester Gemeenschap.
Omdat voorzitter Ton Lenssen met va
kantie is, leidde mevrouw Muurling dins
dag de bestuursvergadering. Daarin wer
den nog enkele punten nader besproken,
die voor de vergadering van 23 septem
ber in De Rank op het programma staan:
het toekomstig cultureel centrum; het
contact met de overheid ten behoeve van
de verenigingen; een kantoortje waarin
een paar uur per dag zitting gehouden
wordt; de juridische en organisatorische
bijstand ten behoeve van de verenigingen
in Soest en een mededelingenblad, dat
één keer per kwartaal zal verschijnen.
Aanstaande zaterdag is het weer zo
ver, dan gaat de Hengelsportvereniging
De Snoekbaars weer haar traditionele
Jeugdwedstrijden houden.
Wie al eerder heeft meegedaan, weet
wat een feest dit kan zijn.
Ook de dames die een kansje zouden
willen wagen om een kanjer van een vis
aan het haakje te slaan, kunnen mee
doen. Het zal de moeite waard zijn, om
dat iedere deelnemer gast is van de
Hengelsportvereniging, dat betekent:
geen entree betalen, gratis consumptie
en misschien nog een mooie prijs! Want
er zijn prachtige prijzen te winnen.
Dushengels klaar! U moet om half
drie op zaterdag 13 augustus staan
of zitten, bij de waaien van Holwerf aan
de Eemdijk. Al zou U de kanjers missen,
dan nóg is zo'n fijne middag aan de
waterkant in gezellige gemeenschap niet
te versmaden. Wilt U nog meer inlich
tingen, wendt U zich dan tot de heer
Veenkamp, Laanstraat 48 in Soest, bij
wie ook de jeugdvergunningen verkrijg
baar zijn. En dan maar veel succes ge
wenst dames en jongelui!
Wie op zondagmorgen de radio op
Bert Garthoff afstemt, kan veel kennis
vergaren over de schoonheid en de mo
gelijkheden die ons land te bieden heeft.
Ook wij leggen dikwijls ons oor te luis
teren en het deed ons genoegen zondag
j.1. de aandacht te horen vestigen op de
vele musea van de stad Leiden.
In een eerder verschenen VVV-Nieuws
maakten wij U attent op de 11 musea,
die de stad Leiden rijk is en die met
elkaar zijn ondergebracht in een aan
trekkelijk vouwblad. Wilt U Berts raad
om de museum-drempelvrees te over
winnen opvolgen, komt U dan vóór de
start even de besproken folder bij ons
halen, zodat U goed geïnformeerd bent.
Ook voor logé's komt dit blad te pas.
