-ür
NEDERLAND KOPLOPER
Johan cle Witt
300 jaar geleden vermoord
TALISMAN' kan
uw redding zijn
De Amerikaanse senaat
probeert verloren macht
terug te winnen
Bankovervallen en berovingen
nemen sterk toe
VERONÏCA'S
TIPPARADE
Afkappen van Zuid-Vietnam
lijkt onvermijdelijk
N00RDÏERSE HOOP NOG NIET
VERMOORD IN BLOED
Soester sticht brand
in Amersfoort
Blokhoofden bijeenkomst
Geweerpatronen tussen
het afval in de containers
Soester Courant van donderdag 24 augustus 1972
Onlangs is bij de Tweede Kamer een
wetsontwerp ingediend waarmee een
herziening van de tariefstructuur van
de loon- en inkomstenbelasting wordt
beoogd. Als streefdatum voor de in
werkingtreding van de nieuwe tarief
structuur is 1 januari 1973 genoemd.
De herziening van de tariefstructuur
houdt voor een belangrijkdeel in, dat
de huidige inkomstenbelastingtabel
wordt vervangen door een zgp. Schrij-
ventarief. Een aantal Europese landen
kennen reeds een schijventarief voor
de inkomstenbelasting.
Vooralsnog is niet te overzien in hoe
verre de invoeringsdatum - en wel
licht de gehele herziening - na de
jongste politieke ontwikkelingen moet
worden bijgeslepen om de parlemen
taire kraamkamer te overleven. Niet
temin lijkt het nuttig alvast eens te
kijken, welk figuur ons schijventarief
slaat te midden van gelijksoortige ta
rieven in een aantal Europese landen.
De hieronder afgedrukte staatjes ge
ven een overzicht.
Vanzelfsprekend kunnen dergelijke
staatjes niet meer dan een globaal in
zicht verschaffen. Het voornaamste
manco is wel dat niet blijkt welk deel
van het inkomen in de verschillende
landen is vrijgesteld. De persoonlijke
aftrekken, zoals voor kinderen, burger
lijke staat en leeftijd zijn niet opge
nomen. De vermelding hiervan zou de
hoofdlijnen te zeer versluieren. De rol
die de aftrekken spelen, is evenwel
niet zonder belang, getuige het feit, dat
het Nederlandse voorstel voor een
schijventarief in hoofdzaak te danken
is aan een noodzakelijk geachte optrek
king van de belastingvrije voet.
Voor wat betreft Frankrijk moet er in
dit verband op worden gewezen, dat
alvorens het salaris wordt belast een
aftrek van eerst 10 procent en vervol
gens nog eens 20 procent wordt ver
leend. Anders dan het overzicht doet
vermoeden, wordt het Franse toptarief
van 63 procent dus eerst bereikt bij
ongeveer 195.500.
Ondanks de genoemde beperkingen van
het getoonde cijfermateriaal springt in
het oog dat Nederland het hoogste ta
rief heeft en dat dit reeds snel wordt
bereikt. Dit wordt niet anders als wij
ook naar West-Duitsland kijken, dat
een tabeltarief kent en dus niet in het
overzicht is opgenomen. In Duitsland
geldt voor gehuwden vanaf een inko
men van ongeveer ƒ221.000 een topta
rief dat aanzienlijk lager ligt dan in
Nederland, nl. 53 procent.
Bij de Scandinavische landen vloeit
het zeer gematigde beeld voornamelijk
voort uit de omstandigheid dat de
nationale inkomstenbelasting wordt
aangevuld met een variërende plaat
selijke belasting.
Tegen de achtergrond van de in het
algemeen veel gematigder tarieven in
de ons omringende EEG-landen, is het
niet verwonderlijk dat de staatssecre
taris van Financiën onlangs gemeend
heeft op ambtelijk niveau een onder
zoek te moeten instellen naar de om
vang van emigratie uit fiscale over
wegingen. Een afdoende oplossing voor
dit probleem kan natuurlijk niet ge
vonden worden zolang de bewindlieden
van Financiën in de memorie van toe
lichting op het wetsvoorstel van een
schrijventarief stellen, dat voor een
voorstel tot verlaging van het topta
rief „iedere budgettaire ruimte" ont
breekt.
Voorgestelde schijventarieven vergele
ken met een aantal andere Europese
landen
NEDERLAND
Volgens de regeringsvoorstellen dient
de huidige inkomstenbelasting te wor
den vervangen door het navolgende
schrijventarief:
Van de eerste 10.000 24°/o, van de
volgende ƒ6.250 32%, volgende ƒ7.500
40%. volgende 11.250 50%, volgende
13.750 56 °/o, volgende 16.250 61
volgende 20.000 65 volgende 40.000
68 °/o. van het meerdere (dus boven
125.000) 70
RELGIë
Voor inkomens t.m. 15.225 geldt een
uitgewerkte tabel.
Voor hogere inkomens geldt het vol
gende schrijventarief:
Van de eerste 15.225 tabel, max.
19.7van de volgende ƒ7.612 30
volgende 7.250 35 volgende
6.162 37.5%, volgende 18.125 40
volgende 18.125 42,5 volgende
72.500 52.5 °'o. volgende 72.500 57.5
van het meerdere (dus boven 289.999)
60
DENEMARKEN
Het navolgende schrijventarief is van
toepassing. Daarnaast wordt een plaat-
seliike inkomstenbelasting geheven van
13 %-25
Van de eerste 8.160 18 0/o, van de
volgende 6.240 30 volgende 19.200
40 °/o. van het meerdere (dus boven
ƒ33.600) 45%.
FRANKRIJK
Het onderstaande schijventarief is van
toepassing:
Van de eerste 2.015 3 van de vol
gende 1.494 13 volgende 2.306
18%. volgende 2.794 23%, volgende
ƒ5.069 33 volgende 13.681 43
volgende 27.364 53 van het meer
dere (dus boven 54.723) 63
NOORWEGEN
Het onderstaande schijventarief geldt
niet voor ongehuwden en niet-ingeze-
tenen. Deze heffing wordt aangevuld
met een gemeentelijke inkomstenbelas
ting van 17%-20 Het schijventarief
in opgebouwd als volgt:
Van de eerste ƒ9.000 10 van de vol
gende ƒ7.500 15 volgende 7.500 20
volgende ƒ7.500 25 volgende ƒ15.000
30 volgende 15.000 35 volgende
ƒ25 000 40%. volgende ƒ50.000 45%.
van het meerdere (dus boven 136.500)
50
ZWEDEN
Het schijventarief wordt aangevuld
met een gemeentelijke inkomstenbelas
ting van 16 %-24 (gemiddeld
22 Het schijventarief is als volgt
opgebouwd
Van de eerste 10.500 10%, van de
volgende ƒ3.500 16%. volgende ƒ7.000
22 volgende 15.750 28 voigende
12.250 38 volgende ƒ21.000 44%,
volgende ƒ35 000 49 van het meer
dere (dus boven 105.000) 54
ONDERNEMING.
Het jaar 1672 markeert een van de meest dramatische episoden uit onze
vaderlandse geschiedenis. In dit rampjaar werd een groot deel van ons land
door vijandelijke troepen bezet, maar het absolute dieptepunt was de gruwe
lijke moord op de voormalige raadspensionaris Johan de Witt, een van de
meest eminente staatslieden uit onze historie.
Precies 300 jaar geleden werd hij,
evenals zijn broer Cornelis, midden op
straat door het (Haagse) gepeupel ge
lyncht op een wijze die haar weerga
niet vindt in onze geschiedenis. Deze
moord betekende het tragische einde
van een periode in ons staatsbestel, die
sterk het stempel van de krachtige
persoonlijkheid van deze Dordtse ad-
vokaat had gedragen.
Groot staatsman vervreemdde
van het volk
.Tohan de Witt werd op 24 september
1625 te Dordrecht geboren als zoon
van de burgemeester van die plaats,
de bekende Jacob de Witt. Te Leiden
ging Johan rechten studeren en reeds
op twintigjarige leeftijd promoveerde
hij in deze studierichting, evenals zijn
broer Cornelis, nadat hij met hem een
reis door Engeland en Frankrijk had
gemaakt.
Johan vestigde zich als advokaat In
Den Haag en hij werd in 1650, dus nog
maar 25 jaar oud, benoemd tot pen
sionaris van Dordrecht. Drie jaar later
werd hij geroepen tot de hoge post van
raadspensionaris als opvolger van
Adriaan Pauw.
Toen brak voor de Staten van Holland
een tijd van voorspoed en rust aan, de
grote jaren van de Gouden Eeuw. De
Witt was een uiterst bekwaam be
stuurder. Hij was onkreukbaar en eer
lijk en genoot daarom veel gezag bij
zijn ondergeschikten. Hij wist zijn be-
stuur zodanig te regelen dat het in het
diplomatieke verkeer bewondering af
dwong van al zijn tegenstanders.
Een populaire figuur is hij desondanks
nooit geworden, want zijn stugge uiter
lijk schrikte het volk af en zelf deed
hij vooralsnog geen moeite om de gunst
van de gewone bevolking te winnen. Hij
was zijn gehele leven een overtuigd
aanhanger van de staatsgezinde partij,
waarbij men van oordeel was, dat de
macht in de Staten niet aan 1 persoon
maar aan de gezamenlijke aristokratie
moest worden opgedragen.
Tegen stadhouder
De Witt dreef zijn bestuur konsekwent
door. Hij was voorstander van de vrij
heid in handel en industrie, voor
goddienstvrijheid en hij meende de
handel en industrie niet beter
te kunnen bevorderen dan door de
kooplui zeggenschap in het bestuur van
de Staten te geven. Hij was een voor
stander van de vrede en poogde zo
lang mogelijk de vriendschapsbanden
net Engeland en Frankrijk te hand
haven. Maar wanneer er dan ook
oorlog kwam - de tweede Engelse oor
log is daar een voorbeeld van - wist
hij door zijn leiding de schitterendste
overwinningen te bevechten en zorgde
hij er in elk geval voor, dat de macht
van de Staten op de zee ongerept bleef.
Veelal wordt Johan de Witt in de
geschiedenisboeken als een oranjehater
afgeschilderd. Maar ondanks de Acte
van Seclusie op 4 mei 1654, waarbij de
door Cromwell verlangde uitsluiting
van de Oranjes tot stand kwam en
zijn daaropvolgende Deductie, die van
weinig sympathie voor de Oranjes
getuigd, had hij toch een grote eerbied
voor de telgen uit het vorstenhuis. Het
ambt van stadhouder was echter niet
in overeenstemming met zijn staatkun
dige beginselen, daar hij er van over
tuigd was, dat een volk zichzelf moest
besturen.
Verschillende keren heeft De Witt in
zijn geschriften geschreven, dat zijn
afkeer van het stadhouderschap niet
het gevolg was van haat of rancune
tegen de persoon van de prins (Willem
III), maar slechts voortkwam uit de
alle'enheerserspositie, die een stadhou
der zou innemen.
Tragisch einde
De roemruchte tocht naar Chatham,
die een einde van de tweede Engelse
oorlog bespoedigde, was een idee van
deze raadspensionaris. Heel behendig
veranderde hij van politiek toen het
gunstig bleek met Engeland samen te
spannen tegen het machtige Frankrijk,
waarvan de Triple Alliantie en de
vrede van Aken in 1668 voorbeelden
zijn.
Desondanks begon Johan de Witt aan
invloed te verliezen. Deze gehaaide
diplomaat en zo op het oog nogal hau
taine intellektueel. wist de gunst van
het volk niet te winnen, hoewel hij al
zijn kunnen heeft aangewend om de
volksinvloed op het bestuur van de
Staten te vergroten, zeker gedurende
de laatste jaren van zijn raadspensio
narisschap.
Het volk, altijd ontvankelijk voor de
magie van vorstelijke personen, riep
echter om een nieuwe Oranje. Onder
tussen was prins Willem weer enkele
jaartjes ouder geworden en men kon
hem niet meer ontzien.
Door zijn Eeuwig Edict bewerkte Johan
de Witt dat de macht van de prins in
de toekomst precies afgebakend zou
zijn en ook dit besluit had zijn invloed
bij het volk aanzienlijk verkleind.
Toen kwam het jaar 1672, dat in meer
dan één opzicht een rampjaar is ge-
weerst voor de Staten van Holland.
Oorlog bleek onvermijdelijk en De Witt
spande zijn uiterste krachten in om het
leger alsnog te versterken. Hij was
zelfs tegenstander van vredesonderhan
delingen. Een aanslag op zijn leven
voor zijn woning op de Kneuterdijk
had hem moeten waarschuwen. Hij
werd tot afbreken van zijn werkzaam
heden gedoemd en kon derhalve de
volksbeweging tot afschaffing van het
Eeuwig Edict niet keren.
De 29-jarige J. de V. uit Soest werd in
Amersfoort aangehouden voor brand-
het nieuws, toen hij een politieauto
stichting. Vorige week kwam hij in
wilde stelen. De V. heeft inmiddels be
kend in het afgelopen weekend twee
branden gesticht te hebben.
Aan de Blokhoofden van de Soester
Bejaardenwacht wordt langs deze weg
bekendgemaakt, dat de eerstvolgende
bijeenkomst voor hen (en voor belang
stellende adspirant-blokhoofden) is
vastgesteld op donderdag 21 september
te 14 uur.
Deze bijeenkomst zal geheel in het te
ken staan van het vrijwilligerswerk
onder de bejaarden en zal worden ge
houden in de recreatiezaal van het be
jaardencentrum Groot Engendaal, aan
de Dalweg 42 te Soest.
De projektleider doet een dringend
beroep op de blokhoofden, deze middag
vrij te houen. Verdere informaties: tel.
2723.
De 10-jarige jongen J. de J. bracht
op het politiebureau een houder met
10 geweerpatronen, die hij had gevon
den tussen het afval in de containers
die op de Schans geplaatst zijn.
Er lagen er meer, alsook militaire em
blemen en een legitimatiebewijs.
Op aanraden van een ouder iemand
had hij de houder op het politiebureau
ingeleverd en de rest laten liggen.
Toen de politie op onderzoek uitging
bleek dat allemaal te zijn verdwenen.
Het onderzoek is in handen gegeven
van de marechaussee.
|l t. i
(rt-in O-Vi. f
In noodsituaties is de kans groot, dat
slachtoffers zich tegenover helpers niet
of onvoldoende verstaanbaar kunnen
maken. We denken hierbij aan shock
toestand, bewusteloosheid, of, in het
buitenland, door onvoldoende kennis
van de taal.
De Talisman, een soort alarmpas, helpt
in die noodsituaties en zorgt ervoor dat
artsen, verplegers en andere helpers
de juiste maatregelen kunnen treffen.
Daaronder vallen het toedienen van
noodzakelijke geneesmiddelen zoals bij
voorbeeld insuline, het waarschuwen
van familie, de huisarts, gewenste gees
telijke bijstand enz.
Wat is de talisman?
De Talisman is een naam gegeven aan
een in chroom-nikkel of gold-plate
uitgevoerd doosje, met een horloge-
banddreedte (12 mm voor dames en
kinderen en 18 mm voor brede banden)
dat bevestigd wordt aan de polshorloge
band of indien men geen polshorloge
draagt, aan een om de pols te bevesti
gen band. Het doosje is waterwerend
en na het opendraaien ontvouwt zich
een 63 cm lange strook, waarop belang
rijke gegevens van de drager zijn inge
vuld. Nationaliteit, naam, voornaam,
geboortejaar, telefoonnummer, tele
foonnummers van te waarschuwen per
sonen, geloof en eventueel gewenste
geestelijke bijstand, bloedgroep, me
dische aantekeningen, noodzakelijke
dagelijkse medicijnen en algemene aan
tekeningen zoals nummer van het pas
poort, drager van contactlenzen enz. Op
deze manier heeft de drager alle ge
gevens bij zich, die in geval van nood
belangrijk kunnen zijn.
Alle hulpverlenende organisaties zoals
politie, brandweer, EHBO en Wegen
wacht zijn attent op dragers van de
Talisman.
De alarmpas staat in zes talen voor
gedrukt. zodat men zeker is van goede
hulp. Men moet het doosje daarvoor
natuurlijk altijd dragen; iedereen die
aan het verkeer deelneemt, bejaarden
en kinderen.
Bij verhuizing of wijziging van de ge
gevens kan een nieuwe strook besteld
worden. Met recht kan gezegd worden:
..de Talisman kan uw redding zijn"
Voor nadere inlichtingen kan men zich
in Soest inverbinding stellen met tele
foonnummer 8319.
Als een gebroken man vroeg hij zijn
ontslag als raadspensionaris en als lid
van de Hoge Raad. Hij werd naar zijn
broer Cornelis gelokt, die - beschul
digd van hoogverraad - op de pijn
bank was gelegd. Samen werden de
broers uit de Gevangenpoort gesleept
en daar door het volk gelyncht op een
wijze, die haar weerga niet vindt in
onze historie. Zelfs de lijken werden
nog niet met rust gelaten, maar na
deerlijke verminking aan een galg op
het Groene Zoodje opgehangen.
Op deze dramatische wijze eindigde het
leven van de man, die 20 jaar lang het
roer van de Staten in vaste hand had
gehouden en aldus een tijdperk van
bloei en voorspoed aan onze natie ver
zekerde, welke uniek in onze geschie
denis is geworden.
Nog maar een paar jaar geleden was
in de Amerikaanse Senaat de „duiven"
een groep die nauwelijks serieus te
nemen was. Een klein aantal lieden
onder wie presidentskandidaat McGo-
vern zeker niet de eerste was, die
met alle middelen probeerden de V.S.
uit de Vietnamese oorlog te halen. Vol
gens de Amerikaanse grondwet re
geert de president (met de ministers
die hij nagenoeg geheel zelfstandig
kan kiezen) naar welgevallen.
Besluit hij echter tot zaken die geld
kosten dan kan de Senaat met het
Huis van Afgevaardigden samen hem
dwarsbomen door geen geld beschik
baar te stellen. Een paar keer zijn
dergelijke pogingen gedaan, zonder
succes. Voor het eerst nu is echter een
Senaatsbesluit met meerderheid van
stemmen aangenomen waarin bepaald
wordt dat Nixon geen dollar meer
krijgt behalve dan voor het terugha
len van de troepen binnen vier maan
den nadat Hanoi de krijgsgevangenen
heeft losgelaten.
Nu maakt dit Senaatsbesluit niet veel
kans verwerkelijkt te worden. In de
eerste plaats moet een gezamenlijke
kommissie van Senaat en Huis het er
nog over eens worden, omdat het
Huis eveneens zeggenschap over de
kas heeft en tot dusver nog niet zo'n
bindend besluit heeft genomen. Zou,
wat onwaarschijnlijk is, het Senaats
besluit ook in dit kollege aangenomen
worden, dan kan Nixon nog weigeren
te tekenen en een nieuw, ander voor
stel indienen, een langdurige procedu
re waarin hij, zij het met een beetje
moeite, nog wel aan geld kan komen
ook.
Opmerkelijk is dat het Senaatsbesluit
voortkomt uit een initiatief van een
partijgenoot van Nixon, de Republi
kein Brooke. Hem wordt het speciaal
kwalijk genomen dat hij op deze ma
nier de Amerikaanse delegatie bij de
Parijse onderhandelingen geen voet
meer gunt om op te staan. Wat zou
den de Noord-Vietnamezen nu eigen
lijk nog toegeven als ze door de
krijgsgevangenen naar huis te sturen
in veertig dagen verlost zijn van de
hele Amerikaanse oorlogsmachine? En
als McGovern de volgende president
wordt is het nog eenvoudiger want
die wil hetzelfde nog sneller.
Dit alles is natuurlijk wel een beetje
waar, tenminste als men aanneemt dat
het in deze alleen om Vietnam gaat.
Wat in de Senaat echter de doorslag
heeft gegeven is dat dit lichaam er ge
noeg van heeft dat allerlei bevoegdhe
den die het had geleidelijk zijn uitge
hold. Het is ermee begonnen dat men
achteraf allerlei door Kennedv geno
men besluiten aksepteerde, zich niet
verzette, tegen de toepassing van grote
bedragen die voor „geheime diensten"
uitgetrokken waren ongekontroleerd in
zuidoost-Azië werden besteed door
Johnson aan wie men later trouwens
een ongelukkige vrijbrief gaf na een
vlootincident voor de kust van Viet
nam. De Senaat heeft het onaange
name besef dat door eigen schuld zijn
macht is vervlogen en stilzwijgend
overgenomen door de president en die
ontwikkeling, die ook strijdig is met
de uitgangspunten voor goed bestuur
die in de grondwet zijn vastgelegd, wil
men terugdraaien. En tot de bevoegd
heden van het kongres - Senaat en
Huis tezamen - behoort b.v. het ver
klaren van oorlogen, ook het eventueel
beëindigen ervan.
Vietnam is natuurlijk een oorlog, hij
heet alleen formeel niet zo, vandaar
dat het meer een presidentiële aange
legenheid is geworden dan een van de
volksvertegenwoordiging. En waarom
dit terugdraaien nu opeens geprobeerd.
Wel: in november worden ook nieuwe
senatoren gekozen en vooral door de
propaganda van McGovern en de zij
nen is dit aspekt naar voren gekomen.
Moet men stemmen voor Senatoren die
dit machtigste instituut van de Ame
rikaanse demokratie hebben laten
verworden tot een marionet? Om her
kozen te worden moeten Senatoren
flink zijn en dus zijn ze flink, ook al
krijgt hun partijgenoot en president
het er niet makkelijker door.
De zware geweldskriminaliteit is In opmars. In een stad als Londen werden in
1950 250 roofovervallen gepleegd en in 1967 reeds meer dan 2000 Ook in ons
land is er duidelijk sprake van een „verharding" van de kriminaliteit. Zij is
merkbaar op velerlei terrein.
Het aantal moorden en doodslagen neemt niet zo sterk toe, maar wèl het aan
tal vernielingen en mishandelingen, als ook de wegpiraterij en het verkeers-
wangedrag. Verontrustend is vooral het toenemend aantal roofovervallen en met
name een van de spektakulairste vormen hiervan: de bankoverval.
In 1964 werd nog geen enkele Nederlandse bank overvallen, maar in 1971 had
den reeds 116 bankovervallen in ons land plaats met een totale buit van
2.687.260,—
Meer dan 100 bankovervallen per jaar
Tot 1965 was de bankoverval in ons
land nog een onbekend strafbaar feit.
In dat jaar begon de reeks met een
overval op de Amro-bar.k in Tilburg:
buit 900.000,-. Nog drie overvallen
werden dat jaar op geldinstituten (ban
ken, postkantoren en agentschappen
e.d.) gepleegd. In 1966 volgden 10 over
vallen op geldinstituten, in 1967 8, in
1968 31, in 1969 48, in 1970 46, in 1971
116. Dit jaar dreigt het cijfer ook weer
ver boven de honderd uit te komen.
In het eerste kwartaal van 1972 had
den reeds 29 overvallen plaats.
Vooral de toeneming van het aantal
overvallen in 1971 is opvallend groot.
Kennelijk hebben vele zware jongens
in dat jaar pas ontdekt, dat de bank
overval het beste middel is om snel
rijkt te worden. De totale buit be
droeg dat jaar meer dan 2% miljoen.
Slechts 45% van de 116 overvallen in
1971 werd door de politie opgehelderd.
Juist dit lage oplossingspercentage zal
vele zware jongens aanmoedigen ook
eens een kansje bij een bank of ander
geldinstituut te wagen.
In het „Tijdschrift voor politie" moet
drs. H. Heijboer, hoofdinspecteur van
politie te Heerlen, toegeven dat de po
litie te weinig bewaking en beveiliging
kan bieden tegen deze wassende stroom
van overvallen op geldinstituten en ook
op andere bedrijven en partikulieren.
De surveillance, in de avondlijke en
nachterlijke uren vooral, schiet steeds
meer tekort. „Velen zouden de werke
lijke gegevens over de personeelsbezet
ting van de politie 's avonds en 's
nachts niet graag gepubliceerd zien",
zo meent deze politiefunktionaris. Maar
ook overdag is die bezetting onvol
doende. getuige de vele bankovervallen
Daarom ziet drs. Heijboer maar één
remedie: belangrijke versterking van
de politie. „Want het blijft een feit
dat de kracht van de strafwet gelegen
is in de zekerheid van haar toepas
sing".
Verzwaring geweld
Bij de (bank)overvallen valt een ver
zwaring van geweld te konstateren, al
dus signaleert J. van Straten, plaats
vervangend hoofd van de Centrale
Recherche Informatiedienst in het Tijd
schrift voor Politie.
In 1971 werd bij overvallen in totaal
8 keer geschoten. Dit jaar werd alleen
in het eerste kwartaal al 9 keer door
overvallers van een schietwapen ge
bruik gemaakt. Resultaat: 4 zwaarge
wonden, 12 lichtgewonden. In totaal
werden 12 slachtoffers vastgebonden en
9 opgesloten Dat geeft de ernst van
deze kriminaliteit wel overduidelijk
aan.
Opmerkelijk is dat vooral de provincies
Noord- en Zuid- Holland onder dit
soort geweldskriminaliteit hebben te
lijden. In 1971 werd de helft vari alle
overvallen (116 bankovervallen en 71
andere overvallen) ln deze provincies
gepleegd.
Onder de aangehouden verdachten ko
men nogal wat buitenlanders voor. In
1971 werden 169 verdachten aangehou
den. Onder hem waren 46 buitenlan
ders van velerlei nationaliteit. Onder
hen 10 Italianen, die gespecialiseerd
bleken in het overvallen van geldtrans
porten, waarbij steeds de banden van
de transportauto lek werden geprikt.
Het gros van de 169 verdachten te we
ten 110, was tussen de 18 en 30 jaar
oud. Negen verdachten waren jonger
dan 18 jaar.
Beveiligen
Dat de politie voor een moeilijke taak
wordt geteld bij de oplossing van een
bankoverval is een duidelijke zaak.
Met de opsporing loopt zij altijd een
pas achter de vindingrijkheid van de
overvaller aan. In het buitenland ziet
de politie zich nu al weer geplaatst
tegenover een nieuwe modus-operandi,
waarbij de overvallers het bankgebouw
links laten liggen en het huis van de
direkteur of een ander personeelslid
benaderen, waarna men door bedrei-
IN SAMENWERKING MET
„DE GOUDEN SNAAR"
1 VERONICA
Cornelis Vreeswijk - Phono-
gram
la 1) UN BESO Y UNA FLOR
Nino Bravo - Polydor
2 (14) MARCELLA
Beach Boys - Negram
3 8) MARY
Oscar Harris The Twinkle
Stars - Dureco
4 (10) SUNDAY
Albert West - CBS
5 (18) ROBERTA
Pepino di Capri - Dureco
(Moeder van Tom)
6 SEA SIDE SHUFFLE
Terry Dectyl Dinosaurus -
Phonogram
7 (17) RAIN 2000
Titanic - CBS (Stan Haag)
8 9) I CAN'T HELP MYSELF
Donnie Elbert - Ariola/CNR
9 DUNCAN
Paul Simon - CBS
10 (20) AMERICA
Yes - Negram
11 (12) LADY OF FATIMA
Ton Foggerty Bovema
12 (13) LAYLA
Derek the Domino's
Polydor
13 BRANDY (YOU'RE A FINE
GIRL)
Looking Glass - CBS
14 EVERYBODY'S TELLING
Monica Oscar - Bovema
(Chiel Montagne)
15 (16) JELSKEDIJE
Ciska Peters - Phonogram
16 SCHOOL S OUT
Alice Cooper - Negram
(Lex Harding)
17 THEME FROM THE
GODFATIIER (WI1I)
Andy Williams CBS/art. -
Org. Soundtr. Negram
18 SUMMERTIME SUMMER-
TIME
Hobby Horse - Polydor
(Klaas Vaak)
19 MOULDY OLD DOUGH
Lt. Pigean - Phonogram
(Hans Mondt)
20 ZO IS HET LEVEN
Vader Abraham - Dureco
ging van een familielid de bank dwingt
tot het afgeven van een bepaalde som
geld.
In het Tijdschrift voor Politie wordt
er op gewezen dat de aanbevelingen
van de in 1966 ingestelde „Werkgroep
bestrijding roofovervallen", speciaal
voor wat betreft de interne beveiliging
van overheidsobjekten (b.v. postkanto
ren), tipgelden en uitrusting voertui
gen. nog steeds niet werden gehono
reerd.
En wat doen bijvoorbeeld de banken?
Alle banken hebben in al hun distrik-
ten nu een veiligheidsfunktionaris.
Eind volgend jaar zullen alle bankkan
toren met vijf man personeel of minder
voorzien zijn van 27 mm dik kogel
glas.
Onlangs is er een „Kommissie Oplei
ding" in het leven geroepen, die de in-
struktie van het bankpersoneel ter
hand zal nemen. In deze kommissie
heeft een hoge politiefunktionaris zit
ting. Dat is'hoog nodig. De ervaringi
heeft geleerd dat het bankpersoneel
zich het gevaar van een overval niet
bewust is. Men schijnt te denken dat
een overval alleen maar bij een ander
kan gebeuren en nooit de eigen bank
zal treffen.
Tenslotte betreurt het plv. hoofd van
de Centrale Recherche Informatiedienst
het ten zeerste, dat in de Nederlandse
banken de camera, die de overvallers
filmt, nog onbekend is. In Amerika
heef» de politie hier goede (opsporings)
resultaten meer bereikt. Helaas zien
onze banken het nut van een dergelijke
veiligheidsmaatregel blijkbaar niet in.
Overigens maakt de politie zich ook
zorgen over de toeneming van over-
allen op partikuliere bedrijven, ben
zinestations en woningen en boerde
rijen. Sinds vorig jaar is deze verschui
ving naar niet-geldinstituten weinig
minder dan spektakulair. In 1971 wer
den in totaal 71 van deze overvallen
gepleegd en alleen in de eerste drie
maanden van dit jaar reeds 47!
Na enige moeilijkheden in de Demo
cratische ploeg is de campagne voor de
Amerikaanse presidentsverkiezingen
van start gegaan - de republikeinen
moeten weliswaar hun team nog be
kend maken, maar dat is zonder twij
fel weer het duo Nixon-Agnew, nog
steeds te beschouwen als de favorieten
in de race. Tenslotte kan Nixon zeker
voor binnenlands gebruik wel een en
ander aanvoeren, waaruit blijkt dat hij
het in ieder geval niet zo slecht heeft
gedaan als sommige van zijn voorgan
gers.
Inderdaad is de inflatie, mede dank zij
zijn voor Amerikaanse begrippen op
zienbarende loon- en prijsbeheersing,
in de V.S. aanzienlijk geringer dan el
ders in de wereld. En wat rassenrellen
betreft is er weinig gebeurt van een
omvang als onder zijn voorganger
Johnson haast gewoon was geworden.
Het is allemaal een wat betrekkelijke
glorie als je kunt zeggen dat het niet
zo slecht was als het had kunnen zijn,
maar in ieder geval kun je wijzen op
een wending ten goede en die zijn toch
tamelijk schaars. De ongenoegens die
over de belastingen bestaan en Viet
nam zijn de twee kwesties waarover
Nixon en de zijnen met minder trots
kunnen spreken en het zijn - dat
spreekt vanzelf - de twee punten die
de andere ploeg de meeste nadruk zal
geven.
Vandaar dat de kandidaat voor het
vice-presidentschap Sargent Shriver in
zijn eerste rede al onthulde dat Nixon
ir. '68-'69 een kans op vrede in Vietnam
heeft laten schieten, een door het Witte
Huis ontkende bewering die door on
derhandelaars Harriman en Vance wel
is bijgevallen.
Shriver weet trouwens wel een beetje
waarover hij spreekt: hij was tenslotte
in die tijd nog ambassadeur in Parijs.
En hij heeft gelijk dat hij het punt
aanroert, ook al haalt hij er zo oude
koeien voor van stal dat ze nog bijna
het stempel van zijn eigen Democrati
sche partij dragen.
Tenslotte is uit opiniepeilingen geble
ken dat bijna de helft van de Ameri
kanen over Nixons Vietnambeleid on
tevreden is om verschillende redenen
Over drie maanden, als men naar de
stembus gaat, kan het geharrewar over
kandidaat Eagleton waar McGovern
van de ene dag op de andere „voor
duizend procent achter stond" en toen
helemaal niet meer, vergeten zijn.
Dit laten vallen was al niet zo'n goede
morele beurt voor de presidentschaps
kandidaat die zo graag geurt met zijn
onkreukbare eerlijkheid. Het daarna
aanzoeken van oude rotten - eerst als
halve zwendelaars betitelde politici -
gaf ook al niet zo'n indruk van een
vast koers. Maar in Shriver heeft hij
een algemeen als goed aangeprezen po
litieke vakman aan zijn zijde.
Deze kwesties spelen in november niet
meer, maar Vietnam v/el.
Vandaar dat we Nixon thans zo'n
koortsachtige haast aan de dag zien
leggen om Vietnam te regelen. Hij
heeft erop gegokt door nog vreselijker
bombardementen dan Johnson ooit
aandurfde Noord-Vietnam murw te
krijgen, daarbij vergetend dat de on-
gun.-tige reakties op de dijkbombarde-
menten de Amerikanen niet lekker ligt:
daar gaat de goede reputatie die ze
van zichzelf graag hebben (zoals ieder
volk) naar de knoppen en dan nog wel
ten behoeve van het Zuidvietnamese
regime dat toch al berucht is - en nog
meer geworden door recente onthullin
gen over martelpartijen. De soldaten
zelf zijn dan wel terug, maar voor het
overige zit men dieper in het gehate
moeras dan ooit tevoren.
Het druk reizen van Nixons superon
derhandelaar Kissinger en van zijn
Noord-Vietnamese gesprekspartner Le
Duc Tho duidt erop dat op zijn minst
gepoogd wordt een beslissing te for
ceren. Het murw lijkt niet te lukken -
een zomertje bombardementen blust
niet een strijdlust die al meer dan 25
iaar levend is gebleven.
De enige andere oplossing lijkt die,
waarmee de Franse premier Mendès-
France in 1954 opzien baarde. Die er
kende toen het bewind van Ho Tsji
Minh en liet de marionet van de Fran
sen. keizer Bao Dai vallen; een nuch
tere berekening leerde hem dat het
zinloos was door te vechten en dat het
daarom beter was het veld te ruimen,
ook al was de methode waarop dan
misschien niet zo erg fraai.
President Thieu van Zuid-Vietnam zal
zijn geschiedenis wel kennen en het zal
hem waarschijnlijk r.iet verbazen als
uiteindelijk de Amerikanen - ondanks
hun vele beweringen dat ze hun bond
genoot nooit in de steek zouden laten -
uit de zinloze strijd stappen door hem
achter Bao Dai aan te sturen. Waar
mee trouwens meer goeds gemoeid is
dan dat alleen Nixon dan gegarandeerd
een verkiezing wint.
SLAG BIJ WATERLOO. In welk
jaar hebben de Hollandse legeronder
delen deelgenomen aan de Slag bij
Waterloo? Indien deze onderdelen nog
ergens geregistreerd staan; komt daar
in dan ook de naam „Herber:" voor?
Antwoord: De Slag bij Waterloo (waar
in ook Nederlandse onderdelen mee
streden onder de Prins van Oranje)
had plaats op 18 juni 1815. Er staat
nog wel het e.e.a. geregistreerd over
dergelijke oude veldslagen bij de sek-
tie Krijgsgeschiedenis van de Kon.
Landmacht, Kanaalweg 2, 's-Graven-
hage, tel. 070-512551. Wij raden u dan
ook aan om uw 2e vraag aan deze
instantie voor te leggen.
De hernieuwde schietpartijen in Noord-
Ierland geven een beetje ironisch ak
sent aan de wapenstilstand waarvoor
de „dictator van Noord-Ierland", de
speciale minister Whitelaw zoveel lof
is toegezwaaid. In plaats dat de wa
penen nu rusten is de toestand voor
het eerst sinds zoveel tijd dermate ge
spannen dat grote groepen vrouwen
en kinderen hun heil zoeken over de
grens van de republiek Ierland. Deze
vlucht van katholieken komt overeen
met een uittocht van protestanten uit
sommige wijken, die hun intrek ne
men in scholen en fabrieken in veili
ger geachte buurten. En we kunnen
zeggen dat de dreiging van een bur
geroorlog groter is dan ooit, ondanks
de sukkessen van Whitelaw, die door
de omstandigheden gedwongen zijn
toevlucht heeft genomen tot een fer
mer gebruik van de inmiddels danig
versterkte Britse troepenmacht.
Het kan worden voorgesteld of White-
laws strategie al in enkele weken na
een schijnsukses is doodgebloed. Maar
dit is nog de vraag. De wapenstilstand
is voornamelijk verbroken doordat de
I.R.A.. althans de zogenaamde provi
sionele vleugel, getreiterd werd door
aen overeenkomstige organisatie aan de
kant van de protestanten: de Ulster
Defence Association U.D.A. En deze
kwam tot zijn akties uit protest tegen
het feit dat Whitelaw zomaar een ge
sprek had gevoerd met de I.R.A.-pro-
visionals, wat zij voelden als verraad
Daarbij werd voor het gemak maar
vergeten dat diezelfde I.R.A. op zijn.
beurt zijn misnoegen niet onder stoe-
'en of banken stak over het gesprek
dat Whitelaw ook had met dezeU.D.A.-
mensen.
De man die tijdelijk alleen de macht
hebber is in deze streken kan zich er
voornameliik toe beperken beide or
ganisaties duidelijk te maken dat de
een noch de ander de tegenpartij met
bommen en aanslagen kan dwingen de
eisen van de ander in te willigen. En
dit bewust maken van het uitzichtloze
van de strijd is het voornaamste mid
del dat Whitelaw ten dienste staat.
Tenslotte is dit verschijnsel dat vooral
de katholieke vrouwen in een paar
van de wijken onder I.R.A.-bestuur,
waaruit de Britse troepen geweerd
worden, er bij de ieiding van de pro-
visionals door heeft gekregen dat de
wapenstilstand min of meer tegen heug
en meug werd gesloten. De vechtjassen
zelf zijn er misschien niet al te ver
drietig over dat de strijd weer op de
oude manier doorgaat, maar hun ach
terban is minder verrukt. Hetzelfde
geldt trouwens voor de U.D.A. Die is
met veel vertoon op een gegeven mo
ment in het openbaar verschenen als
antwoord der protestanten op de ka
tholieke I R.A. En zolang dit alleen tot
gevolg had dat de optochten met weer
een schilderachtig en geheimzinnig
groepie gemaskerden verrijkt werden,
was die UD.A. not tamelijk populair.
Maar die populariteit was zeker geen
lang leven beschoren onder degenen
die huis en haard om veiligheidsrede
nen moesten verlaten.
Het is op het wegvallen van de psy
chologische steun van de burgerij voor
hun respektieveliike vechtlustige or
ganisaties dat Whitelaw zijn hoop
houwt.
Een oolossing van bovenaf zou zelfs
door hele divisies Britse troepen niet
opgelegd kunnen worden, dat is dui-
deliik. Niet Londen kan het deksel de
finitief op de heksenketel drukken,
dat moeten de Ieren zelf doen. En het
belangrijkste punt van vooruitgang is
dat aan beide zijden niet onbelang
rijke groepen dit ook zijn gaan inzien.
Het hoe is geen eenvoudige zaak. maar
het is al een vooruitgang dat daarover
zelfs maar gedacht kan worden. Een
jaar geleden nog maar was het bij
voorbeeld ondenkbaar dat rebellengroe
pen van katholieken en van protestan-
ten huize serieus gingen praten met
een Britse minister - toen nog was
schieten het enige argument en nu is
het nog maar één van de argumenten.
