Onderscheiding van Carnegie Heldenfonds
aan twee Soesters uitgereikt
Mej. Quirien Jonker getrouwd
...en ook op zaterdag
Laat ook Soester(bergse) bedrijven
inschrijven bij openbare aanbestedingen
V olkskerstzanga vond
in de Julianakerk
Vrijdag 29 december 1972
51e jaargang no. 18
Bureau voor redactie en administratie: Van Weedestraat 29, Soest
Tel. 14152 - Postgiro 126156
1972 MAAR GAUW
VERGETEN
Verzoek Wijkraad Soesterberg
Jeugdclubs
Het oog gericht op
saneringsplannen
deze enorm veelzijdige,
elektronische tafelrekenmachine
SOESTER 8 COURANT
Abonnement per kwartaal 4,75. Buiten Soest per kwartaal 9,
UitgaveDrukkerij Smit - Soest
Verschijnt iedere donderdag
We kunnen 1972 gerust met een zekere
opluchting afschrijven. Dat hebben we
tenminste gehad. Veel moois, veel
gelukkigs heeft het bepaald niet ge
bracht. Dat ligt natuurlijk aan ons
zelf, aan het gehele volk, aan de ge
hele mensheid. Nederland heeft zich
temeer gekenmerkt als een voor an
deren wat vreemd land en volk. On
ze vele gereglementeerde sociale voor
zieningen, onze pacifistische inslag,
onze toelaatbaarheid van allerlei im
pulsen, onze baldadigheid, onze zacht
heid in straffen, onze betweterigheid
tegenover anderen, onze ongekontro-
leerde emotionaliteit en dan nog, het
koploper zijn in de Europese infla
tietendens, dit en nog veel meer ei
genschappen doen andere volken vaak
vreemd aan. We werken ons zelf er
ook nogal eens mee in de nesten,
want we zijn ook nog behept met de
angst voor verstoring van onze sa
menleving en geven dan opposanten
toe op punten waar het voor het ge
heel beter zou zijn geweest het been
stijf te houden.
Een regerend kabinet heft zich nota-
bene zelf op, zonder het vertrouwen
van het parlement kwijt te zijn.
Waarna het uiterst moeilijk is, om 'n
ander kabinet te vormen, want de
ene partij wil niet met de andere
partij samenwerken. Vreemd hoor,
heel vreemd. Wij kijken zelf van die
vreemde en vaak zo kleinzielige in
stelling niet meer op, doch voor een
objektief buitenstaander is het. zoals
een Amerikaan ons eens vertelde, wel
een beetje gek aandoend gedoe.
We begonnen het jaar 1972, al enkele
maanden er voor, met een kabinet
dat zich als voornaamste taak stelde
om de inflatie een halt toe te roepen.
Dat was hard nodig want de gulden
werd steeds minder waard en diegenen
die voor hun inkomen vastgespijkerd
zaten en zitten op een vele jaren ge
leden vastgesteld aantal guldens, van
pensioenen of verzekeringen, zagen in
feite de mogelijkheden van hun inko
mens steeds verminderen, terwijl dat
van de werkenden steeds maar ver
meerderde.
Halverwege het jaar bleken bereke
ningen over terugdringen van de in
flatie helemaal niet te kloppen, de
prijzen bleven stijgen. De lonen ook.
Ja natuurlijk, er moest wat aan ge
daan worden. Maar alsjeblieft met
zachte hand. Geen ingrijpen van de
regering, maar de jongens van het
bedrijfsleven het zelf op laten lossen
Men zou daar wel eens even meepra
ten en dan kwam het best goed.
Neen, zeiden een paar ministers, daar
bereiken we het niet mee, we moeten
zelf richtlijnen vaststellen waaraan
ieder zich houden moet. Nietes, zeider
de anderen, dan krijgen we herriè en
dat moeten we voorkomen. Een paar
ministers stapten daarom op, maar de
overigen zouden de inflatie, zonder
herrie, gaan beteugelen.
Met veel praten en veel deining kwam
er een „centraal akkoord" tot stand
met het bedrijfsleven. Dat perste er
toch een paar percent meer loonstij
ging uit dan de regering wel verant
woord achtte, maar vooruit, dan kwam
er tenminste geen herrie. Het was het
laatste wat dat kabinet deed. Toen
stapte het zelf ook maar op. Alsof 't
vaderland met dat centraal akkoord
gered was. Oorspronkelijk had men
het „sociaal akkoord" willen noemen,
doch daar was men al vanaf gestapt.
Want zo erg sociaal gedacht was het
immers niet; de mensen met pen
sioenen, renten en verzekeringen ble
ven in de kou staan, de werkenden
zorgden wel zich toen nog iets te ver
beteren. Het laatste deel van het jaar
nam de inflatie in nog sterker mate
toe.
Voor net komende jaar ziet het er al
niet beter uit. Welke regering er dan
straks ook gevormd zal worden. De
doktoren durven geen ingrijpende
maatregelen te nemen. Eén van onze
vreemde eigenschappen: die angst. De
loonkostenstijging zal in 1973 toch
weer de 14 °/o benaderen. En iedereen
die daarin meedeelt zal er niet of j
nauwelijks rijker door worden, maar
er zullen wel enkele honderdduizenden
landgenoten armer door worden, ook
al stijgt de A.O.W.-uitkering. Men
durfde daarom ook geen sociaal ak
koord aan!
Vreemd hé, met zóveel partijen die
willen dat er sociaal gehandeld wordt
in Nederland.
Neen, laten we 1972 maar gauw ver
geten. Iets groots is er door ons niet
verricht.
van het verkeer en aan de eisen die
voor de veiligheid worden gesteld.
Op zeker ogenblik komt de overheid
tot het inzicht dat het zo toch eigen
lijk niet langer kan, dat incidentele
verbetering nauwelijks mogelijk is en
weinig helpt. En dan ontstaat er een
plan tot wat men noemt sanering,
'letterlijk vertaald: gezondmaking van
de wijk. Dat betekent dan, dat de
gemeente de oude huizen suksessieve-
lijk in handen probeert te krijgen,
met de bedoeling ze bij uitvoering
van* het plan af te breken en door
nieuwbouw de wijk een modern en
komfortabeler aanzien te* geven. Eer
het zover is moet men de bewoners
natuurlijk andere woongelegenheid
kunnen aanbieden.
Daaruit ontstaat steevast grote ellende.
In de eerste plaats wonen in die oude
huizen meest oudere mensen, die er
talloze jaren hebben gewoond, ge
hecht zijn aan de sfeer van de wijk
en van hun meestal eengezinshuis. In
de tweede plaats wonen ze daar goed
koop en iedere moderne woning waar
zij naar toe zouden kunnen gaan, gaat
hen een beduidend hogere huurprijs
kosten. Beide redenen, die elkaar ver
sterken, doen hen in verzet komen
tegen het plan van het gemeente
bestuur. Dan komen de beweringen
dat er met hun belangen maar hele
maal geen rekening wordt gehouden,
dat de ouderen ergens anders niet
meer kunnen wennen, dat ze niet méér
kunnen verwonen, dat zij zich in de
oude huizen van de oude wijk best
gelukkig voelen en het ongemak voor
lief nemen.
Dan ook komen er steevast oppositie
groepen in werking, die de onvrede
van de bewoners stimuleren en daar
mede tegelijk hun eigen onvrede te
genover alles wat overheid is dienen.
Men komt met een z.g. alternatief
plan, dat neerkomt op vernieuwing,
op revonatie van de bestaande huizen.
Er bredere ramen in aanbrengen, van
binnen wat uitbreken, badgelegenheid
in aanbrengen en meer van dergelijke
hulpmiddelen. Men moet de bewoners
inspraak geven, zegt men, luisteren
naar hun verlangens en niets van dat
afbreken en er moderne hoogbouw
of zoiets toepassen. De bewoners wil
len het immers niet en daarmee heeft
de overheid alleen te maken. Het is
voor jongeren en oppositionele gro-"nyi(
een heerlijk punt om zich druk \r J-
te maken en de nodige opwinding
over te ontketenen. De overheid, van
welke richting dan ook, is de gebeten
hond.
Meestal ontstaat die opwinding als het
plan zelf al enige jaren oud té, het
gemeentebestuur inmiddels reedk di
verse percelen in eigendom heeft ver
worven en tot afbraak daarvan over
gaat. Want wat is het geval. Zodra
een saneringsplan ook de goedkeu
ring van de regering heeft verkregen,
krijgt de gemeente pas rijksubsidie
voor de sanering voor ieder afgebro
ken huis in dat gebied. Ieder gemeen
tebestuur is er dus op uit om, zodra
dit door vertrek van de bewoners
mogelijk is, in bezit verkregen huizen
af te breken, opdat de rijkssubsidie
wordt verkregen, de rentelast dus
wordt verminderd en er weer geld
beschikbaar komt voor andere aan
kopen e.d. Dan vallen er dus gaten
in de wijk, die het aanzien ervan
sterk verslechteren.
Dan is het eigenlijk reeds te laat om
nog met een plan tot renovatie te ko
men. De gaten moeten weer gevuld
met nieuwbouw en het kan niet anders
of de gehele wijk moet daarbij wor
den aangepast. Trouwens het plan
tot modernisering van de wijk heeft
natuurlijk zijn goede redenen. Liet
men de toestand zoals ze was, dan
komen er ook talloze klachten, zowel
ten aanzien van de te verouderde
woningen als wat betreft het verkeer
in en het aanzien van de wijk. Reno
vatie vergt ook enorme kosten, dus
ook hogere huurprijzen. En dan blijft
het de vraag hoe lang die gereno
veerde huizen dan nog mee gaan.
Uiteindelijk, zeg over hooguit tien
jaar, zal men toch tot afbraak en
nieuwbouw moeten en willen over
gaan.
Saneringplannen worden echter overal
gretig gebruikt om er die hond van
een overheid mee te slaan. Alsof die,
zelf gekozen, overheid er op uit is de
belangen van de burgers te negéren
en maar dure nieuwbouw ontwerpt
om zich te laten gelden. Het is natuur
lijk heel gemakkelijk om te spelen
op het sentiment van de bewoners,
maar een beetje verder kijken dan de
eigen neus lang is mag niet worden
vergeten. Het wekt al gauw de in
druk, dat er niet zozeer geopponeerd
wordt terwille van het belang van de
burgers doch meer om zelf in de pu
bliciteit te komen en eigen politieke
doeleinden te dienen. KANTMAN.
Woensdagmiddag reikte de burgemeester, mevrouw mr. J. M. Corver-Van
Haaften, namens het bestuur van het Carnegie Heldenfonds, aan de heren W.
Veldhuizen en H. W. Voskuilen een oorkonde met daarbij een zilveren asbak
met inscriptie uit.
De beide heren ontvingen deze onder
scheiding voor hun moedig optreden
direct na de rampzalige autobotsing op
de Soesterbergsestraat, welke op zon
dagmiddag 16 april plaatsvond en
waarbij vijf doden vielen te betreuren.
De burgemeester memoreerde in het
kort hun kordate optreden, waardoor zij
er te samen in slaagden twee personen,
mevrouw E. M. E. Meïjer-Emmelot en
het 4-jarig dochtertje Jantine van het
omgekomen echtpaar Lablans, uit de
brandende auto's te redden. „Al hebben
wij een goede brandweer en een prima
ambulance-dienst, voor ogenblikkelijke
hulp zijn mensen nodig, die bereid zijn
dat te doen en te redden wat er te red
den is. Het/is goed een dergelijk moe
dig optreden voor het voe „iehi. te ha
len", aldus de burgemeester.
De korte plechtigheid werd bijgewoond
door een van de geredden, mevrouw
Meijer-Emmelot en door het echtpaar
Aberson, waar Jantine Lablans een
goed onderkomen heeft gekregen. Na
afloop onderhielden zij zich geruime
tijd met de beide heren.
Namens politie en brandweer waren
aanwezig inspecteur J. Hoogma en de
heren Groart, Timmer, Huizinga, Das-
selaar en Spelt.
Tijdens de nogal langdurige openbare
vergadering van de Wijkraad, ondanks
de uiterst korte agenda, werden drie
voorstellen in stemming gebracht.
Het voorstel van de voorzitter van de
wijkraad tot het plaatsen van een con
tainer voor het deponeren van overtol
lig glaswerk werd na enige discussie
met vijf stemmen vóór, met name voor
proefplaatsing en twee tegen (de he
ren Bosma en Van Munster) aangeno
men.
De heer Van Munster hoopte ongelijk
te krijgen, maar hij vreesde het ergste
voor de omgeving van de container,
daar deze ook wel gebruikt zal gaan
worden voor het storten van alle mo
gelijke vuil.
De heer Van Aalst bepleitte een voor
stel om zowel college als gemeenteraad
een brief te zenden, waarin gevraagd
zou worden in de toekomst de Soester
bedrijven in het algemeen (al ging het
aanvankelijk alleen om aannemer De
Goede uit Soesterberg) de kans te
bieden om ook in te mogen schrijven
bij openbare aanbestedingen, hetgeen
met algemene stemmen werd aange-
De heer Van Aalst uitte kritiek op het
gemeentebeleid met name gemeente
werken inzake de „aanbesteding" van
de brandweerkazerne in Soesterberg,
hetgeen binnenskamers met een kleine
selectie van aannemers was geregeld
en waarvoor andere aannemers gewoon
de kans niet hadden gekregen.
De heer Eijpe, die aanvankelijk meen
de, dat het hier alleen een persoonlijk
belang gold, stemde toch met het voor
stel in.
Het derde voorstel, waarvoor een stem
ming nodig was, werd nog even op de
valreep afgedaan en betrof het voor
stel, van de vorige vergadering, waar
bij de stand 3-3 was en de voorzitter
zich had teruggetrokken. Dit voorstel
betreffende het zich houden aan uit
spraken in de wijkraad gedaan, het
zich houden aan het onderwerp en er
voor waken geen personen aan te val
len, had thans de goedkeuring van zes
leden, terwijl de heer Van Aalst al
leen tegen was, die overigens in de
mening verkeerde, dat dit voorstel pas
aan de orde zou komen na het ont
werpen van de nieuwe wijkraadsveror
dening.
Eén voorstel van de heer Eijpe, waa:
geen stemming voor gevraagd werd,
betrof de kwestie straatnaamgeving,
waarbij de twee woningen aan de Ster
renbergweg-zuid de a- en b-numme-
ring van de Rademakerstraat zouden
krijgen en de 12 woningen aan de
Postweg in de vervolgnummering als,
Luit. Koppenlaan zullen worden opge
nomen. Algemeen vond men dit een
goed voorstel.
Door voorzitter Veenendaal werd me
degedeeld, dat met ingang van 8 ja
nuari de schoolbus voor de kinderen,
die buitengewoon onderwijs ontvangen
in Amersfoort, rechtstreeks van Soes
terberg naar Amersfoort en omgekeerd
zal gaan rijden.
Een verzoek van de bewoners van de
Plesmanstraat aan de raad der ge
meente tot het plaatsen van gemeen
schappelijke voordeuren in de „open
hal" werd door de gehele wijkraad ge
steund.
Tijdens de rondvraag stelde de heer
Van Aalst voor het college een brief
te sturen inzake het militaire verkeer
door het dorp Soesterberg, ondanks de
bestaande garnizoensorder, die het ver
keer buiten het dorp om zou laten
gaan. Verder bepleitte de heer Van
Aalst een extra oversteek voor school
kinderen op de nieuwe rijgsweg aan de
Postweg. Daar deze kaart wel niet
haalbaar zal zijn, werd door de heer
Eijpe gevraagd op korte termijn toe
zicht van de politie te vragen bij het
kruispunt met verkeerslichten aan de
Veldm. Montgomeryweg, terwijl de
heer Bloemendaal om een betere afzet
ting van de Postweg bij die drukke
verkeersweg vroeg. De heer Veenen
daal deelde nog mede, dat er wel een
oversteek voor voetgangers komt te
genover de r.k. kerk naar de bushalte.
Mej. Lensink vroeg naar het tijdstip
van de reconstructie van de Gen. Win
kelmanstraat; de heer Bloemendaal
wilde graag een voorlichtingsavond
voor de bewoners van die straat. Ver
der brak mej. Lensink weer een lans
voor een speelveld voor de jeugd,
waarbij de heer Veenendaal opmerkte,
dat in het sportcomplex van de zand-
afgraving een „trapveldje" gepland is,
maar hij betwijfelde het of de jeugd
van nu dan nog jong genoeg zou zijn.
De heer Bosma vond de tijd erg kort
voor het oversteken van de nieuwe
weg bij de verkeerslichten en de heer
Van Munster zag graag een abri en
vluchtheuvel bij de nieuwe bushalte
voor de Marechausseekazerne.
De heer Bloemendaal was erg be
nieuwd wanneer er nou eens een ge
sprek zou zijn met de wethouder van
Onderwijs over de voorlichtingsavond
voor de scholen.
Met ingang van maandag 8 januari
a.s. starten de jeugdclubs weer in het
verplaatste Middenwijkgebouw, dat nu
aan de Parallelweg staat. Er is weer
club op maandag-, donderdag- en vrij
dagavond. Op een goede opkomst van
de jeugd wordt gerekend.
In menige stad of dorp van ons land
bestaan er bij het gemeentebestuur
plannen tot sanering van de oude kern
of andere oude wijken. Dat betreft
gebieden waarin de meeste huizen
zo'n zestig tot honderd of meer jaren
oud zijn. Verouderd dus van zowel
aanzien als indeling en inrichting van
het huis. Veelal zijn het voor een
groot deel huurhuizen, onderworpen
dus aan de huurvaststelling, waardoor
het voor de eigenaren moeilijk is het
onderhoud voldoende te verzorgen,
laat staan er moderniseringen in aan
te brengen. Langzamerhand verpau
peren die huizen dus, tenzij in sommi
ge gevallen de huurders er met eigen
hand en kosten wat aan verbeteren,
waardoor ze weer een aantal jaren
meekunnen.
Daar is echter niet iedere huurder
toe bereid en toe in staat. In vergelij
king iet nieuwe wijken krijgt de
oude wijk of kern een wat armoedig
aanzicht en is het woonkomfort er in
de meeste huizen minder dan de ei
sen die we tegenwordig aan het woon
genot stellen, zelfs in de meest een
voudige woningwetwoningen. Ook is
het stratenplan in de oude wijk vaak
niet meer ingesteld op de toeneming
Donderdag voor Kerstmis voltrok de burgemeester, mevrouw mr. J. M. Corver-
Van Haaften in de trouwzaal bij het gemeentehuis het huwelijk tussen mej.
Quirien Jonker en de heer J. J. Klaversteijn.
Mej. Jonker, onderwijzeres aan de
Margrietschool, geniet in Soest grote
bekendheid als deelneemster aan de
Olympische Spelen voor - gehandicap
ten, waar zij deze zomer twee zilve
ren medailles won.
Ook de heer Klaversteijn is als lid
van de zwemvereniging De Duinkik
kers geen onbekende in Soest. Hij is
als laborant werkzaam'in Lelystad.
Voor de huwelijksvoltrekking be
stond grote belangstelling; de klas
van juffrouw Jonker was o.m. com
pleet aanwezig. Zij brachten het echt
paar Klaversteijn-Jonker, bij het ver
laten van de trouwzaal, een muzikale
hulde.
Tijdens de druk bezochte receptie in
café-restaurant „De Soesterduinen'
boden de heren G. Kruimer en B. van
Os, namen het Bentinck-fonds, hun
medebestuurslid een fraaie bokaal aan.
Ook vele leden van De Duinkikkers
gaven acte de presence.
De traditionele jaarlijkse Volkskerstzangavond in de Julianakerk trok ook dit
jaar weer een overweldigend aantal belangstellenden. Aan de goede bedoelingen
van de organisatoren behoeft uiteraard niet getwijfeld te worden, maar wel
mag men zich afvragen waarom toch aan de voor dit doel minder geschikte
Julianakerk wordt vastgehouden.
De burgemeester mevrouw mr. J. M. Corver-Van Haaften leest het
kerstevangelie voor.
De akoestiek laat beslist te wensen
over, wat tot gevolg heeft dat bijvoor
beeld de muzikale bijdrage van P.V.O.
niet tot zijn recht komt. Ook de af
stand tussen organist en koren levert
steeds moeilijkheden op. Beide pro
blemen zouden opgelost zijn indien
men van een ander kerkgebouw ge
bruik ging maken. Wij denken bij
voorbeeld aan de Petrus en Paulus-
kerk, De Open Hof of de Mariakerk
aan het Nieuwerhoekplein.
De burgemeester, mevrouw mr. J. M.
Corver-Van Haaften, opende deze
kerstbijeenkomst met gebed en het
voorlezen van het Kerstevangelie.
Daarna werden, afwisselend begeleid
door de Soester Harmonie onder lei
ding van de dirigent Herman Wilder-
dijk en de organist G. v. d. Schepop,
vele kerstliederen gezongen.
Dominee Jac. Smit sprak over het the
ma „Kerstmis vieren?". Met een slot
woord van pastor H. J, M. van
Maanen en het „Gebed des Heren"
werd de avond besloten.
Medewerking werd verder verleend
door het kinderkoor „De Schellebellen"
onder leiding van Paula van Alphen en
het Mannenkoor „Apollo" onder leiding
van de heer G. v. d. Schepop.
Een klein storend element vormt steeds
de gewoonte van sommige bezoekers
tot een half uur na het begin te ko
men.
Vendomatic
Transistorradio
Glasheldere weerga
ve midden-en lange
golf. Toonregeling
en oortelefoonaan-
slüiting. Speelt op 4
batterijtjes. Kompleet
in leren tas:
33.50
Hobbylamp
Geheel van solide
metaal. Kan door zijn
tafelklem in een wip,
overal gemonteerd
worden. De lange
arm (100 cm) blijft in
elke gewenste
houding staan.
4 Kleuren.
23.95
Vendex-2000
poederblusser
Spuit gifvrij bluspoe-
der, dat 't vuur blij
vend afdekt. Voor
auto, boot, tent enz.
Kompleet metop-
hangbeugel en
schroeven;
17.50
Terlenka
herenpantalon
Zeer mooie kwaliteit
Terlenka/wol. Keuze
uit modellen met of
zonder riem. Ook in
grote enkwartmaten.
Diverse tinten bruin,
grijs en marine.
20.-
Merbau
parkettegels
Van onverslijtbaar
10 mm dik hardhout.
Makkelijk zelf te leg
gen op houten- en
betonvloeren. Met
leginstruktie.
Per tegel, 48x48 cm,
5.50
Damesbreeches
Van 100% katoen,
charmant bedrukt in
3 verschillende
kleurstellingen. Zeer
elastisch, perfekte
pasvorm.
Mt 48/50: 3.75
Mt 42/46:
Chroom trapkruk
Heel licht hanteer
baar extra hulpje In
uw huishouding.
Twee beukehouten
treden, kunststof
bovenblad, chroom
onderstel.
26.50
Boekenkast
Biedt ruim 5 meter
berging voor uw boe
ken. Moderne uitvoe
ring in blank met
groene planken.
Hoog 180, breed 90,
diep 30 cm.
Met deze SilverReed SE 50 kunt
U moeiteloos en razendsnel:
optellen, aftrekken, vermenig
vuldigen en delen, voortgezet
vermenigvuldigen en delen,
menigvuldigen en delen met
konstante faktor, machtsverhef-
fen en gekombineerde bereke
ningen maken. Komma instellen
op 0, 2 of 4 decimalen. Gewicht
900 gram, formaat 20 x 14 x 6
cm. Met lichtnet aansluiting. Voor
thuis en kantoor. (Incl. BTW).
VROOM DREESMANN
Alleen verkrijgbaar in alle Vroom Dreesmann warenhuizen
