Zware gasontploffing vernielt
houten chalet bij vormings
centrum „In de Ruimte"
dansschool in soest
Kwart eeuw Koningin Wilhelmina Fonds
Vragen van PPR-kamerlid over verkeerssituatie Burg. Grothestraat
Oouilerdug 15 augustus 1974
Nog twee gewonden in het ziekenhuis
Zaterdag 14 september eerste les
Voetgangers beter besehermen
Oefening Vliegbasis
Soesterberg
25 jaar georganiseerde kankerbestrijding
SURINAME EN WIJ
Snelheidscontrole
m
52e jaargang nu. 51
S0ESTER i COURANT
Abonnement per kwartaal ƒ4,75. Buiten Soest per kwartaal ƒ9,—*
UitgaveDrukkerij Smit b.v. - Soest
Bureau voor redactie en administratie: Van Wecdestraat 29, Soest
Tel. 14152*
Verschijnt iedere donderdag
Postgiro 126156
Een zware gasontploffing om half één
in de nacht van dinsdag op woensdag
heeft een houten chalet, met de naam
„Boomhut" op het terrein van het vor
mingscentrum „In de Ruimte" aan de
Klein Engendaalweg, volkomen ver
nield.
Tijdens de ontploffing bevonden zich
vijf jongens in het gebouw. Eén van
hen werd door de luchtdruk naar buiten
geslingerd; vier jongens raakten on
der de houtravage bedolven. Zij kon
den door de andere bewoners van het
centrum bevrijd worden, nog voor hulp
Van buiten arriveerde. De vier jongens
werden per ambulance naar het zie
kenhuis gebracht; twee keerden spoe
dig terug, twee anderen. Leen van
Dijk (21) en Bert van Duin (23) zijn
opgenomen. Hun toestand is niet ern
stig. Van Dijk had een hoofdwond, Van
Duin klaagde over pijn in de borst.
Brandweer en ambulance waren zeer
spoedig ter plaatse; de brandweer met
38 man en 5 wagens. Een begin van
brand kon door hen geblust worden.
De bewoners hadden ervoor gezorgd
dat de vuurhaard zeer beperkt bleef.
Dokter Rupert jr. en dokter Buss ver
leenden eerste hulp.
Het gebouw is volkomen vernield; ook
de vloer kwam omhoog zodat het ver
moeden is dat er een lek geweest is
in de gasleiding. De schade aan de
omringende gebouwen viel mee. De
„Boomhut" was gelegen op het achter-
terrein van het complex en de hevige
luchtdruk is opgevangen door het cen
traal gelegen woonhuis van de familie
Altena. Daar was enige schade van
gesprongen ruiten en waren ook wat
De ravage bij „In de Ruimte" de
restanten van chalet „De Boomhut".
Foto: Herman van Dam
dakpannen naar beneden gekomen. Een
naa^t gelegen houten gebouwtje werd
scheef gedrukt en een caravan omge
blazen.
In totaal verbleven in het vormings
centrum 47 man; vorige week waren
het er meer dan 200 en sliepen in het
vernielde gebouw 25 kinderen. Van alle
kanten is hulp toegezegd zodat woens
dag nog met de opruimingswerkzaam
heden kon worden begonnen.
De schade wordt geschat op zeker 2
ton. De burgemeester was kort na de
ontploffing op het terrein van de ramp
aanwezig. De laatste brandweerauto
was om vijf vóór drie terug in de ka
zerne.
Vanaf zaterdag 14 september a.s. zal het mogclgk zgn ook In Soest dansles
te nemen. Op die dag start het echtpaar Slingerland een dansschool, die voor
lopig ondergebracht zal zgn in het Middelwijkgebouw aan de Parallelweg.
Liever hadden Ad en Wim Slingerland een geheel eigen gebouw gehad, maar
dat was op korte termijn niet te verwezenlijken.
De heer en mevrouw Slingerland zijn
geen onbekenden in de danswereld. Zij
maakten jarenlang deel uit van de top
van het wedstrijddansen en werden
liefst zeven maal kampioen van Neder
land. Driemaal in het Zuid-Ameri-
kaansdan^en en viermaal werd het
„ballroom" kampioenschap behaald.
Bovendien werden zij ook tweemaal
„overal"-karnpioen, d.w.z. zowel ball
room als laiin-american.
Veel werd ook in het buitenland ge
danst en aan Europese kampioenschap
pen deelgenomen. Daarnaast wedstrijd-
dansen in Amerika, Australië, Duits
land, Scandinavië, Engeland enz.
Dat wedstrijd dansen (als amateurs) is
nu voorbij, nu besloten is in Soest een
dansschool te openen en zij ingedeeld
zijn (automatisch) in de klasse van de
professionals.
Er zullen lessen zijn voor beginners en
zo daar belangstelling voor is, voor ge
vorderden. Les wordt gegeven in engel
se wals, slow-foxtrot, tango en quick-
step, Zuid-Amerikaanse dansen, t.w.
rumba, samba, chachacha en passo do
ble alsmede jive.
De beginners krijgen les in alle mo
derne dansen; de cursus duurt 30 les
sen.
De deelnemers worden ingedeeld naar
leeftijden; 7-13 jaar; 13-16 jaar, 16-
18 jaar, 18 - 25 jaar en boven de 25
jaar. Er kan ook een speciale cursus
voor gehuwden aan het programma
toegevoegd worden.
Van de jeugd wordt verwacht dat zij
correct gekleed op de les komen, maar
„keurig" wil in dit geval zeggen vrije-
tijdskleding. „Zoals zij naar school
gam, zo mogen ze bij ons ook dansen",
zegt Ad Slingerland; „geen feodale toe
standen bij ons van stropdasje en persé
jurken".
Dat wil evenwel nief zeggen dat het
een soort vrij-gevochten toestand gaat
worden. Wim Slingerland: „Ouders
vertrouwen hun kinderen toch in ze
kere zin aan ons toe. Wij willen dat
vertrouwen niet beschamen; er zal be
slist worden toegezien op correct ge
drag, óók correct dansgedrag - de dame
vragen en naar haar plaats brengen,
hoort daarbij".
Correct gedrag hoeft echter niet ten
koste te gaan van gezelligheid en daar
zal sterk naar gestreefd worden.
Voorlopig zijn de lessen gepland op
donderdag- en zaterdagavond, te be
ginnen om 19 uur en de tweede groep
circa anderhalf uur later. In de cursus
vallen ook het kerstbal, een nieuw-
jaarssoire, het karnaval e.d.
De kosten per cursus zijn 125 gulden;
voor kinderen van 7-13 jaar 90 gulden.
De wijze van betaling kan bij aanmel
ding geregeld worden. Vanaf vandaag
kunnen cursisten zich aanmelden op 't
adres Ereprijsstraat 10, telefoon 17954.
Indien er genoeg belangstelling voor
bestaat kunnen er ook clubs gefor
meerd worden voor b.v. specifiek Zuid-
Amerikaanse dansen of beat. Dat zal
afhangen van de aanmeldingen.
Het echtpaar Slingerland zorgt voor
primeur in Soest.
Het PPR-kamerlltl Waltman heeft de minister van verkeer en waterstaat
vragen gesteld met betrekking tot de verkeerssituatie op de Soester Burg.
Grothestraat. De bezorgdheid van het kamerlid spitst zich toe op de bewoners
van de twee bejaardencentra, Braamhage en Nieuw Mariënburg. Ook maakt
hg de Minister er op atent dat in Soestdijk vier lagere scholen zgn gevestigd
en dat ook schoolkinderen te maken hebben met de oversteekproblemen. Hij
stelt voor oversteekplaatsen aan te leggen.
De oplossing is voorshands niet in
zicht, niet omdat de minister de be
zorgdheid van het kamerlid niet deelt,
maar omdat hij vindt dat het een taak
van de gemeentepolitie is „maatregelen
te treffen op deze Rijksweg".
Rijkswaterstaat heeft de opdracht ge
kregen contact op te nemen met de
ge meentepolitie
In de vergadering van de commissie
openbare werken werd de kwestie be
handeld waarbij aan het licht kwam
dat Rijkswaterstaat nu voorstander is
geworden van het plaatsen van ver
keerslichten.
Dat was voorheen niet zo, vertelde ook
de wethouder mevrouw M. Wal ter-Van
der Tocht.
De jongste geschiedenis heeft als voor
beeld de aanleg van de verkeerslichten
op het kruispunt Van Weedestraat,
Nassauplantsoen, Stadhouderslaan. Daar
betaalde Rijkswaterstaat niet aan mee,
omdat zij er geen voorstander van wa
ren en het puur een gemeenteplan probleem werd aangesleuteld door het
was. Wgkraadlid, mej. Lensink.
Volgens de directeur van gemeentewer
ken, de heer H. van der Dussen, is
het genuanceerde standpunt van Rijks
waterstaat nu: „Verkeerslichten sparen
politiepersoneel uit, ergo minder kosten
voor de gemeente, c.q. de gemeente
moet aanschaf en aanleg maar beta
len".
Met de heer M. van Ee (VVD) was de
commissie van mening dat de gemeen
te zal bepalen of de installatie nodig
is, of de gemeente dat nu nog wel wil.
De gemeentelijke ambtelijke verkeers-
commissie mag zich daarover buigen.
Dat advies zal de basis zijn voor het
gemeentelijke standpunt en daarna
wordt de bal weer teruggeschoven naar
de minister.
Zeebrapaden
De commissie werd ook geconfronteerd
met een oversteekprobleem in de Gen.
Winkelmanstraat te Soesterberg. Dat
Zij wees op de gevaren voor de school
jeugd op de druk gebruikte straat.
De ambtelijke verkeerscommissie was
geen voorstander van een zebrapad,
„omdat dat een veiligheid suggereert
die er niet is".
De heer C. Verheus, (Pr. Chr.), het
Soesterbergse raadslid, was het daar
mee eens; „een zebra alleen was niet
voldoende".
De heer M. van Ee (VVD) meende dat
zo'n pad geen kwaad kon, maar hij
wilde wel eens weten wat de school
hoofden ervan dachten. Daar wordt nu
naar geïnformeerd. Schoolhoofd en
raadslid D. Hoekstra zag wel iets. in
het kanaliseren van de overstekende
voetgangers, maar hij wilde er dan
voor de schoolkinderen wel een klaar-
over bij.
In-uitritten
Tenslotte kreeg de commissie te horen
dat er problemen waren aan de Prins
Hendriklaan in verband met een in-
uitrit toestand bg een garagecomplex.
Onbekendheid met de situatie leverde
gevaar op en een van de belanghebben
de bewoners verzocht de gemeente een
drempel in de uitrit aan te brengen.
Daar stonden klaarblijkelijk andere
meningen tegenover, die de drempel
jui9t niet wilden. Men sprak van een
„Cyprus-situatie".
Volgens de directeur van gemeente
werken worden in de gehele gemeente
successievelijk dergelijke inritten voor
zien van een drempel. Mevrouw G.
A.ting-Ambrosius (VVD) voelde er iets
voor om met de bewoners te gaan pra
ten, maar daar zag de wethouder niets
in. „Het waren immers toevallige be
langhebbenden. Over een jaar woon
den er misschien anderen". Zij zag
meer in het maken van vaststaande
regels en een voorstel daartoe zal nu
opgesteld worden.
Gedurende de periode 20 t.m. 22 augus
tus a.s. wordt op de Vliegbasis Soes
terberg een gecombineerde grond
en iuchloefening gehouden.
Tijdens deze meerdaagse oefening zal
er overdag op de normale uren worden
gevlogen terwijl er voor dinsdag en
woensdag 20 en 21 augustus avond-
vliegen op het programma staat tot
uiterlijk 9 uur.
Behalve het normale vliegverkeer
wordt de vliegbasis ook overvlogen op
andere dan de normale richtingen en
hoogtes waarbij de dichtbevolkte ge
bieden zoveel mogelijk worden ver
meden. Deze vluchten zijn gepland in
de basisoefening en worden gecontro
leerd zodat de evt. overlast voor de
omwonenden tot een minimum wordt
beperkt."
Dit jaar is het 25 jaar geleden dat een begin werd gemaakt met de georgani
seerde bestrijding van kanker. In dat jaar. 1948, vierde Koningin Wilhelmina
haar 50-jarig regeringsjubileum en haar werd een nationaal geschenk aange
boden. Dat was een voor die tgd, zo vlak na de oorlog indrukwekkend geld
bedrag, groot 2.081.127,50.
Reeds tgdens de inzameling ontstond de gedachte de gelden te besteden voor
de kankerbestrijding en toen op 2 september het bedrag aan de Koningin werd
overhandigd, had zg inmiddels baar goedkeuring verleend aan de doelstelling
en ook was zg bereid gevonden haar naam aan het op te richten fonds te
geven. Op 14 maart 1949 werd de Stichting Koningin Wilhelmina Fonds opge
richt met als kapitaal de ruim 2 miljoen gulden.
Het bestuur van de Stichting begon te
werken aan de oprichting van een ver
eniging, die de gelden bijeen moest
brengen voor wetenschappelijk onder
zoek en behandeling van patiënten. Die
vereniging werd op 21 juni van dat
zelfde jaar opgericht en de naam werd
toen „Vereniging Koningin Wilhelmina
Fonds, voortzetting van de Fondsen
1918 en 1948 ter bestrijding van de
Kanker".
Later is de naam gewijzigd in „Neder,
landse Vereniging tot Steun aan het
Koningin Wilhelmina Fonds".
Fonds 1918
Kort na de Eerste Wereldoorlog werd
een fonds opgericht om steun te ge
ven aan de bestrijding van tbc en kan
ker, het „Fonds 1918" waarvan de
naam aanvankelijk aan die van de
vereniging KWF was verbonden.
Indertijd bracht het belangrijke be
dragen bijeen en het geld besteed voor
tbc en kankerbestrijding.
Toen in 1948 bekend werd dat het Na
tionaal Geschenk voor Koningin Wil
helmina zou worden bestemd voor de
kankerbestrijding en dat daartoe een
fonds zou worden opgericht, kwam er
kontakt tussen het bestuur van het
Fonds 1918 en het voorlopige bestuur
van het KWF. Algehele overeenstem
ming over samengaan werd bereikt en
het Fonds 1918 werd in d«f vereniging
opgenomen.
De vereniging van bet KWF stelde zich
de jaarlijkse inzameling als hoofddoel
en augustus 1950 werd de eerste kol-
lekte gehouden. De opbrengst was bgna
500.000 gulden. Ongeveer hetzelfde be
drag werd ook in de jaren daarna be
reikt, maar vanaf 1953 valt een sterke
groei waar te nemen.
In de vijftiger jaren groeide het KWF
uit tot een begrip ten aanzien van de
kankerbestrijding; vooral de NCRV-
aktie „Haak-in" zorgde ervoor dat de
drie letters KWF en het embleem, de
met een zwaard doorboorde krab, bij
iedereen bekend werd. De namen Johan
Bodegraven en Garad Hoek zijn daar
onlosmakelijk mee verbonden. De door
hen georganiseerde eenvoudige weke
lijkse spelletjes voor de huiskamer
groeide uit tot een lawine van giften
en er kwam een bedrag van ruim 3
miljoen (precies ƒ3.016.306,83) binnen.
Een belangrijke gift in de begintijd was
ook de vijf ton van de Koninklijke Ne
derlandse Petroleum Maatschappij, ge
schonken ter gelegenheid van het 6i
jarig bestaan van deze onderneming.
In 1958 kwam de Avro met het spel
„Wie opent de Kluis?". De opbrengst,
1.350.000 gulden, werd gelijkelijk ver
deeld onder het Nationaal Rlieuma-
fonds, het Prinses Beatrix Poliofonds
en het KWF.
Van deze gelden werden gebouwd de
instituten in Amsterdam en Rotterdam;
werd zeven ton besteed voor de inrich
ting van centra, voor de aankoop van
bestralingsmiddelen, voor de inrichting
van een research laboratorium en de
afdeling experimentele cytologie (weef
selkweek) van het Antoni van Leeu
wenhoekhuis.
420.000 leden
Het KWF is nu een bloeiende vereni
ging met ruim 420.000 leden, georgani
seerd in 1500 afdelingen. De vereniging
brengt per jaar ruim 10 milojen gulden
bijeen en er liggen ambitieuze plannen
dit bedrag dit jaar in één klap op te
voeren tot 50 miljoen.
Een groot deel van de inkomsten is te
danken aan de aktiviteiten van de 80
tot 100.000 vrijwilligers, die elk jaar in
de laatste week van augustus en de
eerste week van september op stap
gaan voor de jaarlijkse kollekte.
Een kollekte die erop kan bogen de
grootse jaarlijkse opbrengst te hebben
van alle inzamelingen die Nederland
kent.
Bovendien betalen de leden gemiddeld
jaarlijks zes gulden contributie, wat
een jaartotaal betekent van drie mil
joen. Daarnaast ontvangt het KWF gel
den uit legaten en erfstellingen Ook
wordt jaarlijks ongeveer 800.000 gulden
bijeengebracht door het personeel van
1500 Nederlandse bedrijven, dat iedere
maand één gulden van het loon afstaat
voor het KWF, terwijl de direktie- en
bedrijfsdonaties ruim 316.000 gulden
bedragen.
Hel algemeen totaal in 1972 was 10.5
miljoen; het batig saldo in 1973 11,5
miljoen.
Door alle aktiviteiten heeft de Stich
ting Koningin Wilhelmina Fonds in de
25 jaar van haar bestaan ruim 80 mil
joen gulden kunnen uitkeren. Hoe
noodzakelijk dat is, tonen de gegevens
aan van het Centraal Bureau voor de
Statistiek, die over de periode 1948-1973
van een sterke toeneming van kanker
in Nederland spreken. Bij vrouwen is
sprake van een groei van ongeveer
60 °/o van het aantal sterfgevallen; bij
mannen is dit meer dan een verdubbe
ling. Bij een beschouwing van de kan-
kersterfte in Nederland komt evenwel
gelukkig aan het Ucht dat de maag-
kankersterfte afneemt, maar dat daar
entegen de longkan kersterfte toenam
van ruim 800 tot 5600 mannen en bijna
150 tot 400 vrouwen per jaar. Leuca-
mle en andere zogenaamde systeem-
ziekten namen eveneens in sterke mate
toe,
Genceskansen
De technische en vakkundige verbete
ringen in de chirurgie gedurende de
laatste 25 jaar hebben vanzelfsprekend
geleid tot verhoogde geneeskansen voor
de kankerpatiënt.
De ontwikkeling van de radiotherapie
in de afgelopen kwart eeuw wordt in
wetenschapskringen indrukwekkend ge
noemd. Steeds beter kunnen daarvoor
gevoelige kankercellen door bestraling
worden aangevallen, zodat ook hier
betere resultaten en minder last van de
bestraling door de patiënten wordt er
varen. Ook de betekenis van de chemo
therapie is aanzienlijk vergroot. Er zijn
stoffen gevonden, die van grote beteke
nis zijn voor een geneeskundige behan
deling van kanker en de hoop is, dat
daarmee op de duur definitieve gene
zing kan worden bereikt, want die zijn
nu helaas nog zeldzaam.
Ook moet de immunologische aanpak
worden genoemd, van groot belang voor
de afweer tegen bacteriën en virussen.
Er zijn aanwijzingen dat dit ook het
geval is bij de diverse vormen van
kanker. Soms produceert het lichaam
afweerstoffen tegen kankercellen, maar
van de andere kant is bekend dat
patiënten met stoornissen van hun af
weersysteem vaker kanker krijgen.
Van alle paiënten met kanker in Ne.
derland geneest thans circa eenderde.
Reële geneeskansen zijn er evenwel
voor de helft van alle kankerpatiënten,
dus wat voorlichting betreft is er nog
veel te doen.
Veel is er in de laatste 25 jaar door
het KWF tot stand gebracht. Dankzij
het Fonds krijgt elke patiënt de beste
geneeskansen die in ons land voorhan
den zijn.
Er- is is de afgelopen kwart eeuw ook
het een en ander niet bereikt; kón niet
bereikt worden door de grote omvang
en gecompliceerdheid die het kanker
probleem nu eenmaal kenmerkt.
Een grote taak ligt hier dus voor het
Koningin Wilhelmina Fonds weggelegd.
Belangrijk is daarom dat het ledental
zich sterk uitbreidt en dit in de buurt
van de één miljoen komt.
Dat kan gebeuren als velen gehoor
geven aan de oproep van het jubile
rende KWF om zich als lid aan te
melden bg het secretariaat van het
Fonds. Koninginneweg 28 te Amster.
dam. postgiro 26000, bankgiro 302, ge
meentegiro C600, bank ABN Amster
dam, rek.nr. 54.40.54.040.
In de Koninkrijks Commissie is men
thans druk aan het onderhandelen over
de aanstaande zogenaamde gehele on
afhankelijkheid van Suriname. Dat „ge-
nele" moeten we eigenlijk wel tussen
aanhalingstekens zetten, want zonder
grote Nederlandse steun zal Suriname
het ekonomisch en sociaal voorlopig
niet kunnen redden. Maar Nederland is
ethisch genoeg ingesteld om die steun
zonder morren te willen verstrekken.
Een moeilijk punt is wel gebleken: wat
moeten we met de Surinamers zelf en
vooral met de tienduizenden die in
middels naar ons land zijn getrokken
om hier van onze sociale zegeningen
te kunnen genieten. En nu doet het
ons toch een beetje wonderbaarlijk
aan, dat de Surinamers als ze zich
hier eenmaal gevestigd hebben, desge
wenst ook voor de Nederlandse' natio
naliteit zouden mogen kiezen, desnoods
voorlopig een Nederlandse èn de Suri
naamse nationaliteit. Voor al die door
Nederland aan Suriname en de Suri
namers te verlenen steun en facilitei
ten wordt dan ook weer gesproken van
de „ereschuld" die Nederland tegen
over Suriname zou hebben, omdat onze
voorvaderen daar via slavenarbeid en
zovoort veel geld hebben verdiend en
het land daarna aan zijn lot zouden
hebben overgelaten. Dit sentimentele
argument wordt ook bier te lande ge
bruikt om ons maar schuldbewust te
maken en vanuit die gedachte maar
alle denkbare hulp aan het zo mis
bruikte Suriname en straks de Antil
len - te willen verlenen.
Ik acht dat een opgedrongen en ver
keerd argument. De koloniale situatie
is ontstaan in een geheel andere tijd
en uit een, in vergelijking met de te
genwoordige. totaal andere mentaliteit.
Of dat kolonialisme toen goed was of
niet, valt over te strijden, want het
heeft meer dan één facet.
In elk geval is het naar ons gevoelen
onzinnig om de huidige generaties
daarvoor nog aansprakelijk te stellen
en op die gronden terug te vorderen
wat Nederlanders eeuwen geleden aan
de toenmalige situatie^ in Suriname
verdiend zouden hebben, hetgeen trou
wens met geen mogelijkheid meer te
berekenen valt. En als we vanuit dat
sentiment ons gedrongen moeten voe
len om aan Suriname alle mogelijke
hulp te verlenen, dan juist komt het
neer op een rekening vereffenen, om
quit te spelen. En het zou weieens
kunnen zijn, dat Nederland die reke
ning dan al lang vereffend heeft!
Nee, ik acht dit Nederland, met zijn
thans levende generaties van burgers,
bepaald niet nog verantwoordelijk van
wat voorvaderen er in vorige eeuwen
aan winst hebben uitgesleurd. Dan mo.
gen we ook wel beginnen om aan
Spanje de veroverde Zilvervloot terug
te betalen, aan Engeland de in onze
gouden eeuw toegebrachte oorlogsver
liezen. aan de Rooms-Katholieke kerk
de bij de beeldenstorm veroorzaakte
schade en inpikken van haar kerkge
bouwen en noem maar op. Ook daar
denken mensen van deze tijd toch niet
aan? Als we vanuit dat vals sentimen
tele argument gedrongen moeten wor
den om Suriname en zijn inwoners te
helpen, dan gaan we van een verkeerd
standpunt uit en zijn we gauw uitge
rekend.
Het enige wat dient te tellen is: daar
is een nog hulpbehoevend land, dat
door allerlei oorzaken ook onderlinge
twisten - nog altijd niet in staat is om
zichzelf te redden, waar wij, als rijker*
malie, dus diensten aan kunnen verle
nen en dit temeer onze aandacht ver-
d'ent omdat er toevallig enkele eeuwen
al banden mee besaan, van welke aard
dan ook. Alleen wanneer Nederland
iran die gedachte uitgaat, een minder
bedeeln volk (welk dan ook) helpen om
onafhankelijk te kunnen gaan staan en
het ook tot eon zekere welvarendheid
te helpen brengen, dan gaan we uit
van een juist, ethisch verantwoord
standpunt.
Maar dat heeft alleen zin wanneer de
Surinamers zelf zich óók willen in
spannen om hun land de nodige kracht
hiertoe te helpen geven. Dan kan ik
geen bewondering noch medeleven op
brengen voor de tienduizenden die
zich, als rijksgenoten, hals over kop
naar Nederland hebben begeven om,
zonder daartoe te hebben bijgedragen,
hier van de door ons opgebouwde so
ciale voorzieningen te komen profite.
ren en die dan daarom maar in Ne
derland zouden willen blijven en Ne
derlander worden. Het eigen land
overlatend aan de armsten en wie ver-
dar niet meer kon vluchten naar dat
in woord verfoeide Nederland.
Een en ander heeft niets te maken met
rassendiskriminatie, een neger of kleur
ling acht ik even hoog als weike blan
ke ook, maar ook zij hebben plichten,
waartoe ook zeker die tot het eigen
land behoort.
Ook onze Nederlandse samenleving is
een eigene, waarin vreemde elementen,
van welk ras of kleur ook, z<ch nooit
geheel gelukkig kunnen voelen, omdat
zij er zien ook nooit geheel mee kun
nen assimileren. Over en weer schept
dit spanningen. Zoals ook reeds in
meerdere steden van ons land en niet
alleen ten aanzien van Surinamers -
tot uiting is gekomen. Daarom, als Su
riname onafhankelijk wordt, dan de
Surinamers ook een Surinaams pas
poort en ge en Nederlands. De hier aan
wezigen dienen dan toch van lieverlede
weer naar hun eigen land terug te ke
ren, om daaraan mee te bouwen. In
hun en ons aller belang mogen we
daarin niet sentimenteel zijn, Helpen
is goed, onze menselijke plicht doch
dan daar, in en voor Suriname, en
niet hier voor de alleen het eigen be
lang zoekenden.
Op de Van Weedestraat werd geduren
de twee uren, van 's morgens 7 tot 9
uur, snelheidscontrole gehouden. Er
passeerden 530 voertuigen de radarap.
paratuur, waarvan er 16 de maximum
snelheid van 50 km overtraden.
ÉÈÊtmtÈ
