Gemeente vordert leeggekomen woning
a n de Molenweg
PVO-nestor Hannes Staal
nam afscheid van de harmonie
SOESTER
COURANT
en M '74
Domlprdag 19 september 1971
53e jaargang no. 4
UitgaveDrukkerij Smit b.v. - Soest Bureau voor redactie en administratie: Van Weedestraat 29, Soest Tel. 14152 - Postgiro 120159
Bewegwijzering
Industrieterrein
Oversteekplaats Sporthal
Oversteekplaats
Cen. Winkelmanstraat
Hinderwetzitting
Veel dankbaarheid van alle leden
Tegen de zin van bestuur woningbouwvereniging St. Joseph
is woning door gemeente „gekraakt"
PRINS J0HAN FRIS0
geven aan alles
wat de Manifes
tatie '74 Soest
betreft, zal de
Soester Courant
van volgende
week donderdag
26 september
huïs-aan-huis
worden verspreid
Mevr. Overbeek-Weber kreeg doktersbul
enbaby op dezelfde dag
Niet weggebleven
Om een zo uit
gebreid mogelijke
publiciteit te
WELVAART
VERANDERT DE
MENTALITEIT
Abonnement per kwartaal 4,75. Buiten Soest per kwartaal 9,~ Verschijnt Iedere donderdag
SOESTER
COURANT
Uit handen van PVO-voorzitter Jaars
veld (rechts) kreeg PVÖ-nestor Hannes
Staal, een abonnement voor het leven
op de Soester Courant.
De heer Jaafsveld noemde het verstan
dig dat Staal met de familie Friebel,
bij wie hij 17 jaar in huis was meeging.
Om Soest niet te vergeten bood hij
hem een „abonnement voor het leven"
aan op de Soester Courant. Het cadeau
werd aangevuld met een fles drank.
De burgemeester, mevrouw mr. J. M.
Corver-van Haaf ten, dankte Staal voor
alles wat hij voor de Soester gemeen
schap had gedaan. Zij merkte op dat
Staal 's vertrek te overkomen was voor
PVO, maar dat de gemeente, strevend
naar een inwonertal van 40.000, nu
weer achterop kwam. Het speet haar
dat zij Staal niet kon „ridderen", dat
had haar voorganger al gedaan. Zij
moest daarom volstaan met het over
brengen van de dank, die zij verge
zeld liet gaan met een doos sigaren;
„roken is dan wel slecht, maar u hebt
bewezen dat het blazen er niet van te
lijden gehad heeft", aldus de burge
meester.
Ook dirigent Wilderdijk dankte de ver
trekkende Staal. Hij stelde hem ten
voorbeeld aan alle jongeren. Zijn
plichtsgetrouwe opkomst op de repeti
ties was boven alle lof verheven. Hij
wenste hem alle goeds toe en bood ook
sigaren aan.
Ook mevrouw Jaarsveld had Staal wei
eens als voorbeeld gesteld aan de ma
jorettes, maar dat gold dan de menta
liteit, „want", zo zei mevrouw Jaars
veld, „ik zou niet graag hebben dat de
majorettes 66 jaar lang lid bleven".
Toen volgde de hulde van het majoret
tekorps en van de tamboers. Alle da
mes hadden bloemen meegebracht en
allen gaven zij Hannes Staal een af
scheidskus. 't Was wel even griezelen
voor de meisjes, maar voor Staal had
den zij dat wel over.
Staal dankte voor de hulde. Hij was
dankbaar dat hij zo lang lid van de
harmonie had mogen zijn en het speet
hem wel dat hij weg moest. Met PVO
had hij vele prettige uren doorgemaakt
en hij had altijd met plezier de repe
tities bezocht. Naar zijn mening was
PVO met dirigent Wilderdijk op de
goede weg en het speet hem eigenlijk
daarom des te meer dat. hij nu weg
moest. „Dank je wel", zo besloot Staal.
De hele PVO-familie nam daarna per
soonlijk afscheid van hun eminente
lid.
j van de Gemeentehof
Het college van burgemeester en wet
houders heeft een brief gestuurd naar
dc afdeling Bewegwijzering van de Ko
ninklijke Nederlandse Toeristenbond
A.N.W.B. In dat schrijven wordt ge
vraagd bij de verkeerslichten bij het
Koninklijk Paleis een verwijzing te
maken naar het Soester Industrieter
rein, waarbij het vrachtverkeer via de
Biltseweg wordt verwezen. Op de split
sing van de Biltseweg met de Becke-
ringstraat zou een verwijzingsbond naar
links kunnen worden geplaatst.
Het college van b. en w. heeft de di
recteur gemeentewerken gevraagd, te
bezien of, vooruitlopende op de toe
komstige doortrekking van de Dalweg,
Het college van b. en w. heeft het
verzoek gekregen van een aantal in
woners van Soesterberg om ter wille
van de veiligheid van overstekende
kinderen gaande naar en komende van
de aan de Gen. Winkelmanstraat lig
gende scholen voorzieingen aan te bren
gen.
Het college heeft daarom de hoofden
van de R K, school St. Carolus en de
Chr. school - beiden aan de Gen. Win
kelmanstraat gelegen - hun mening
gevraagd over het bevorderen van de
veiligheid om zodoende maatregelen te
kunnen treffen.
Onlangs is in de pers het bericht ver
schenen dat mevr. M. van Stiphout-
Croonenberg zonder bericht van ver
hindering weggebleven zou zijn van
de vergadering van de culturele com
missie op dinsdag 10 september j.1.
Een onderzoek heeft echter uitgewezen
dat, nadat mevr. Van Spithout op 3
september in de culturele commissie is
benoemd, op donderdag 5 september
een uitnodiging voor de vergadering'
van de culturele commissie voor dins
dag 10 september naar haar woonadres
is uitgegaan. Deze brief is donderdag
5 september rond 17.00 uur bij het
postkantoor gebracht.
De instantie die de post in Soest be
zorgt heeft echter de brief eerst op
woensdag 11 september bij mevr. Van
Stiphout bezorgd.
Dinsdag 8 oktober a.s. wordt in het
gemeentehuis, om 10.00 uur, een open
bare zitting betreffende de Hinderwet
gehouden betreffende een verzoek van
H. Schuur, Korte Brinkweg 32 te Soest
om vergunning tot 't oprichten, in wer
king brengen en in werking houden
van een timmerwerkplaats op het per
ceel Kort Brinkweg 32 te Soest.
Het is beslist niet voor velen weggelegd afscheid te nemen van hun woon
plaats op een manier zoals Hannes Staal dat afgelopen maandag deed. Want
wie zal op 78-jarige leeftijd naast een enorme bloemenhulde ook nog een kusje
krijgen van zo'n 25-tal jonge meisjes, in dit geval de majorettes van PVO.
Het afscheidscadeau, dat de burgemeester hem namens de gemeente kwam
aanbieden, viel daarbij in het niet.
Hannes genoot zichtbaar van het rondje kussen en menig meisje kon consta
teren dat hij onvoorbereid aan het afscheid begonnen was, wrat zijn baard
prikte vervaarlijk.
De afscheidshulde kwam hem meer dan spreker. Hij noemde Staal „Ridder
wie ook toe, want zonder het doorzet
ten van een klein aantal volhouders,
waaronder Staal, had PVO allang niet
meer bestaan.
Oud-voorzitter Parel memoreerde dat
in zijn toespraak. Staal behoorde bij de
getrouwen toen heel PVO nog maar 8
9 leden telde. Zij waren blijven repe
teren en dat was toch wel de basis ge
worden voor de nu florerende harmo
nie. Parel wenste Staal nog vele goede
jaren toe in Drente en sprak de hoop
uit dat hij nog eens zou denken aan
de „natte club".
Voorzitter Jaarsveld was de eerste
Hannes", wiens vertrek en afscheid een
tijdperk afsloot. 66 jaar was Staal lid
geweest van PVO en het afscheid moest
eens komen. Men zou er geen treurige
boel van maken, want zo lag het niet.
In Drente kreeg Staal en de familie
Friebel waarmee hij vertrok, een huis
met tuin. Alles kon daarom doorgaan
zoals het nu ging; het enige verschil
was dat PVO niet meeging.
De harmonie was Staal grote dank
baarheid verschuldigd; hij had veel wel
en veel wee meegemaakt; had PVO
overal gevolgd tot over de grenzen toe.
Na alle problemen en moeilijkheden, die zich al in de loop der jaren met de
woningen aan de Molenstraat hebben voorgedaan, is er plots sprake van een
nieuwe ontwikkeling.
De gemeente heeft een leeggekomen woning gevorderd. Dat was voorheen ook
mogeljjk, maar toen werd daar geen gebruik van gemaakt, omdat de huizen op
de nominatie stonden om te worden afgebroken. Ze waren ook niet-zo-goed-
meer, beweerde men van hogerhand en men stelde zich achter het standpunt
van het bestuur van de woningbouwvereniging St. Joseph, „een leeggekomen
woning wordt direct onbewoonbaar gemaakt".
Dat gebeurde eens en dat lokte veel protest uit; niet alleen van de bewoners,
maar ook politieke partijen wierpen zich op de „kluif".
Er volgden kraakacties en in één geval werd een huis met „geweld" ontruimd.
Toen stelde de gemeente zich op het standpunt dat de woning onbewoond dien
de te blijven met het oog op toekomstige ontwikkelingen.
Die ontwikkelingen zijn van dien aard,
dat er een oplossing inzicht is. Er
wordt gewerkt aan plannen dat een ge
deelte van de bewoners (het onderste
deel van de Molenstraat) de huizen
mogen kopen. Afhankelijk van intrek
king van het plan „Engweg" zal die
mogelijkheid ook komen voor de be
woners van het bovenste gedeelte van
de Molenstraat. Er zullen ingrijpende
opknapbeurten moeten plaatsvinden en
conform reeds eerder gemaakte en ook
door de gemeente gelanceerde plannen
zouden lege huizen tijdelijke opvang
mogelijkheden gaan bieden.
Hoe anders wordt het nu; de gemeente
heeft een leeggekomen woning gevor
derd en daar een „urgent geval" in
gestopt, tégen de wil van het bestuur
van St. Joseph in.
Protest
In een brief aan de leden van de ge
meenteraad protesteren alle bewoners
van de Molenstraat en naaste omgeving
tegen de manier waarop namens het
college van burgemeester en wethou
ders. het pand Molenweg 4 in bezit is
genomen.
Volgens de bewonerscommissie was met
wethouder K. de Haan tijdens een on
derhoud overeengekomen dat „alle
leegkomende en eventueel leegstaande
huizen niet eerder verhuurd en be
woond zouden worden" dan nadat de
nieuwe plannen met de Molenstraat ten
uitvoer zouden zijn gebracht.
De lege huizen zouden dien voor op
vang van de bewoners, waarvan de
woning tijdelijk onbewoonbaar werd in
verband met de opknapbeurt.
Het door de gemeente gevorderde pand
Molenweg 4.
,Wij betreuren het ten zeerste", zo
schrijft de bewonerscommissie, „dat
dergelijke afspraken niet worden na
gekomen".
Volgens de secretaris van de commissie,
de heer J. A. Wildenburg, heeft ook
het bestuur geen toestemming gegeven
voor deze bewoning. Dat klopt volgens
de vice-voorzitter van het bestuur, de
heer H. Snel.
„Het bestuur", aldus de heer Snel,
„heeft een afspraak met de bewoners
commissie dat zij geraadpleegd zullen
worden voor de bewoning van de hui
zen. Nu de commissie op het standpunt
staat dat die woning niet toegewezen
moet worden, nemen wij dat standpunt
over. De voorzitter, de heer J. Korte,
heeft dat aan de gemeente medege
deeld".
Gevorderd
Naar aanleiding van die mededeling
heeft de gemeente dc woning gevor
derd. Dat kon omdat de vorige bewo
ners er met hulp van de gemeente uit
gingen en het huurcontract afliep.
Do sleutels van het huis werden inge
leverd bij de SSW, de Stichting Sa
menwerking Woningbouwcorporaties en
het gemeentelijke bureau Huisvesting
heeft die sleutels daar op last van wet
houder De Haan opgehaald en meege
geven aan de nieuwe bewoners.
Naar de mening van de heer Snel heeft
de gemeente dat recht van vorderen
inderdaad. Dat neemt niet weg dat de
bewoning tegen de zin van het be
stuur van St. Joseph plaatsvindt. Dat
bestuur heeft danook geen „bereidver
klaring" afgegeven, een verklaring die
normaal wel vereist is. Er is ook geen
huurcontract opgemaakt en de inning
van de huur zal via de gemeente plaats
vinden. St. Joseph accepteert die huur
niet.
Volgens de heer Snel zal het bestuur
haar standpunt nog gaan bepalen. Dat
zal gebeuren op de eerst volgende be
stuursvergadering, die gepland is op het
eind van deze maand.
De nieuwe bewoner van het pand Mo
lenweg 4 is wel lid van de woning
bouwvereniging en stond ook op de
de nominatie om aan een woning ge
holpen te worden. De bewonerscom
missie had echter voor dit huis een an
dere bestemming, zoals boven omschre
ven.
Volgens het bureau voorlichting van
de gemeente was er echter sprake van
urgentie en moest in dit geval geholpen
worden. De vordering is geheel con
form de wet.
Naar de mening van de bewonerscom
missie heeft er een soort overheids-
kraakactie plaatsgevonden. De nieuwe
bewoner betrok zijn huis in alle vroeg
te om half vijf in de morgen; alle werden
activiteit stopgezet tussen 6 en 9 uur,
(naar de mening van de omwonenden
om geen aandacht te trekken), en ging
de verhuizing eerst openlijk om tien
uur van start.
De commissie vraagt de raad „beleefd
maar dringend, dit grote onrecht alsnog
ongedaan te maken".
Afgezien van de urgentie is men het
duidelijk oneens met deze gang van
zaken. De vraag is nu, neemt de raad,
de nieuwe oppositie, en ook de zich los
van het college opstellende partij, de
„kluif" weer op?
Het zou leuk zijn om te weten of b
en w. nu al „officieus" afgestapt zijn
van de Weg-over-de-Erig en of de wo
ningen aan de bovenkant van Molen
straat nu ook mogen blijven staan.
wordt woensdag 25 september 6 jaar.
11 september j.1. slaagde aan de Ge
meentelijke Universiteit te Amsterdam
de echtgenote van dokter J. H. H.
Overbeek, mevrouw E. S. Overbeek-
Weber, voor het artsexamen. Die dag
werd haar de bul uitgereikt.
Landelijke bekendheid kreeg dit exa
men doordat mevrouw Overbeek de
zelfde'dag in het ziekenhuis Zonneglo
ren een welgeschapen dochter ter we
reld bracht. Het was haar vierde kind
en eerste dochter. Zij heeft bijna let
terlijk tussen de bedrijven door het
artsexamen gedaan, letterlijk wel om
dat zij, naast de zorg voor haar gezin
en assistentie in de praktijk van haar
man, de studie heeft moeten doen.
Bij haar huwelijk was mevrouw Over
beek semi-arts. De resterende studie
heeft zij kunnen doen dank zij enorme
hulp van specialisten in de omgeving
en van plaatselijke huisartsen, die haar
waar mogelijk de gelegenheid gaven de
nodige praktijkervaring op te doen. Bij
zonder erkentelijk is zij ook jegens de
patiënten die haar met grote welwil
lendheid en begrip benaderden.
Je konstateert dat in allerlei facetten
van de huidige samenleving. In het
groot en in het klein. Er liggen mensen
ergens dagenlang dood zonder dat het
iemand is opgevallen; ten aanzien van
zieken zal het wel net zo zijn. In het
verkeer is het: eerst ik en zie jij maar
hoe je je redt. Er wordt gestolen, 'ge-
rt en vernield, want men heeft geen
eerbied meer voor het bezit en de om
standigheden van anderen. Men ziet
een zelfde mentaliteit op het gebied
van looneisen, van subsidie-aanvragen,
van voorkeur-eisen voor dit en voor
dat groepsbelang. Of anderen daardoor
in moeilijkheden komen, of anderen
niet zulke belangen verwezenlijkt krij
gen, of de hele burgerij er meer belas
ting door moet betalen, of het ekono-
misch belang van andere bevolkings
groepen er door geschaad wordt, daar
aan heeft men geen boodschap. Het
gaat om het eigen belang en de rest
moet ook maar zien hoe ze zich redt.
Die mentaliteit is mee gegroeid met
onze zo hoog geroemde welvaart. Iedere
verbetering van onze sociale voorzie
ningen lijkt ook de onverschilligheid
tussen de mensen onderling te vererge
ren. De gemeenschap zorgt wel voor
de andere, daarmee behoef ik me dus
niet te bemoeien, is de gedachtengang
geworden. Dat verschijnsel is inherent
aan het materieel meer zorgenvrij kun
nen leven. Of we dit laatste daarom zo
moeten toejuichen en bewonderen is de
vraag.
Met die gegroeide mentaliteit van on
verschilligheid en alleen maar denken
om het eigen belang, wordt de samen
leving, meen ik, er toch bepaald niet
gelukkiger op. In wezen toch minder
gelukkig dan vóór de oorlog, met al
zijn armoede van toen voor velen, het
geval was. Ieder die het geluk van de
mens koppelt aan diens materiële wel
vaart, zal me dit waarschijnlijk be
strijden. Maar intussen zien diezelfde
bestrijders ook met angst in het hart
naar de groeiende onveiligheid op
straat, naar de toenemende misdadig
heid, naar de onverschilligheid en het
onmedogenloze van de levenswijze van
de massa.
We hebben teveel van de menselijke
zorgen overgeladen op de schouders
van de overheid. Daarmee is het eigen
verantwoordelijkheidsgevoel sterk afge
nomen. En de overheid, de staat, is het
meest onpersoonlijke element in onze
samenleving. Daardoor vallen er over
al mensen en groepen tussen de wal en
het schip. Maar niemand die daar aan
dacht voor heeft zo lang men er zich
niet bij betrokken voelt. Wie schat de
ellende en het verlies dat velen moeten
ondergaan, die te lijden krijgen onder
inbraken, vernielingen, molestering.
brandstichting en alle andere symp
tomen die de welvaartslustigen anderen
aandoen? Een betere wereld? Kon nou.
Veelvuldig wordt namelijk door de
leerlingen van de lagere scholen in de
wijk Smitsveen gebruik gemaakt van
de sporthal.
Politici en deskundigen op verschil
lend gebied houden zich dagelijks be
zig met het verzinnen van verbeterin
gen die zij voor de samenleving nodig
achten. Er is sinds de bevrijding in
1945 toch al veel bereikt, zegt menigeen
die de vooruitgang nauwgezet volgt.
En dan wijst men op de zoveel ver
beterde sociale voorzieningen, op de
woningbouw, waardoor velen over een
ruimere behuizing beschikking kregen,
op de welvaart die ieder meer gemak
ken en mogelijkheden deelachtig heeft
doen worden. Ja, dat is allemaal even
mooi en het heeft tallozen van vele
zorgen bevrijd.
Maar we moeten niet uit het oog ver
liezen, dat dit allemaal materiële ver
beteringen betreft Die dan wel ge
wenst, wel nodig waren om de mens
minder zorgelijk en vrijer, onafhanke
lijker te doen leven. Maar dan toch uit
sluitend op een bepaald gebied, op het
materiéél onafhankelijker kunnen le
ven. Daarop hebben de politici, en wie
met hen meedenken, zich zó gekonsen-
treerd, dat zij de gevolgen en bijver
schijnselen van dit beleid nauwelijks
opmerken en dan ook weinig of geen
aandacht schenken aan de immateriële,
de geestelijke of ethische zijde van
's mensen leven. Zo is er dan wel een
van de wieg tot het graf materieel
verzorgde samenleving ontstaan, maar
daarnaast heeft de maatschappij een
hard, zuiver op de materie gericht, ka
rakter gekregen.
Met eikaars belangen wordt door de zo
juichend tot welvaart gébrachte mens
maar weinig rekening gehouden.
zeer dicht langs de sporthal Beu
kendal zal lopen, reeds nu daar voet
gangerslichten kunnen worden aange
legd. Het komt het college gewenst voor
ten behoeve van een veilige over
steek van de Beukendal een voorzie
ning tegenover de ingang van het par
keerterrein van de sporthal wordt aan
gebracht.
