„Dubbel" Mavo aan Koningsweg geopend
„Honsbergen" door burgemeester geopend
Bezwaren tegen kanalisatie van de Eem
niet van de schippers maar van milieu-deskundigen
Doiiillerdag 14 november 1974
53e jaargang no. 12
UitgaveDrukkerij Smit b.v. - Soest
Bnrean voor redactie en administratie: Van Weed est raat 29, Soest
Tel. 14152* - Postgiro 12B156
Samenwerkingsschool van gemeente en
Van der Hnchtscholen
Een complete wijk met 229 woningen
en winkelgalerij
Werkgroep Eemland„Capaciteits
vergroting kan ook door uitbaggeren"
TOCH BELASTING
VERLAGING
Houthandel Wolfsen naar
het Industrieterrein
SOESTER 8 COURANT
Abonnement per kwartaal ƒ4,75. Buiten Soest per kwartaal ƒ9,—
Verschijnt iedere donderdag
veel geprezen samenwerking tussen besturen van de openbare mavo en de
van der Huchtschool voor ivo/mavo werd bij de officiële opening van
het gczamenjjke scholencomplex bijna verstoord, toen de directeur van de Van
der Huchtschool, de heer P. I. Krijger, vergal zijn collega van de andere
school, de heer J. Schol, het woord te geven. Het werd tijdig hersteld en
niemand nam er aanstoot aan; zo goed was de verstandhouding. Alleen de
heer Schol fronste de wenkbrauwen.
Er waren twee officiële woordvoerders, de wethouder van onderwijs, drs. G.
A. \V. G. A. Plomp en dr. E. Bol van het bestuur van de Stichting Van der
Huchtscholen. Er waren een groot aantal autoriteiten aanwezig, waaronder
oud-wethouder drs. L. J. Dijkstra en de raadsleden mevrouw J. Greefhorst-
Overdam en de heer D. Hoekstra van het CDA, mevrouw P. J. Oranje-Entink
van de VVD en de heer J. Visser van Progressief Soest. Vele hoofden van
dienst, schoolhoofden, leden van de schoolraad, directeuren en oud-directeuren
van de twee andore mavo's, leerkrachten en een handvol leerlingen.
Wethouder Plomp sprak van een
„uniek gebouw"; de ligging, de inde
ling en de inrichting. Gebouwd op een
punt waar twee wegen bijeenkwamen;
„een symbool", vond de wethouder,
want hier immers vonden twee be
sturen elkaar, die eertijds met hun
scholen een eigen weg op gingen. Hij
gai vervolgens een kort overzicht van
de bouwgeschiedenis, die terug ging
tot 1961. Toen namelijk bleek dat de
openbare mavo aan de Middelwijk
straat om planologische redenen diende
te verdwijnen. Het jaar daarop werd
besloten door de gemeenteraad dat er
een nieuwe school moest komen.
De Van der Huschtschool had onge
veer een zelfde historie, zij het wat
later. In 1964 was men uit dé behuizing
gegroeid en besloot men plannen te
maken voor een ander gebouw. In
1966 besloot de gemeenteraad mede
werking te verlenen en een jaar later
werden de eerste contacten gelegd, die
uiteindelijk resulteerden in het besluit
de beide scholen onder te brengen in
één complex. Een stuurgroep deed het
werk en eind 1973 werd de eerste steen
gelegd en óók het hoogste punt van
de bouw bereikt.
Bü de opening van de dubbel mavo
moesten ballonnen doorgeprikt worden.
Wethouder Plomp was er het eerst
mee klaar; rechts dr. E. Bol nog druk
doende.
Foto Herman van Dam
„Het liep toen niet synchroon", aldus
de heer Plomp, „en d'at doet het van
daag ook niet want de school werd
reeds enige maanden geleden in ge
bruik genomen".
Hij dankte iedereen die meegewerkt
had aan de totstandkoming - van de
scholen en hij sprak de hoop uit dat
de samenwerking, op bestuurlijk- en
op schoolniveau, bestendigd zou wor
den.
Rommeltje
Dr. E. Bol had zich verdiept in de
Parkinson-law en daaruit geleerd dat
groeiende bedrijven rommelig waren,
in tegenstelling tot bedrijven in nieu
we gebouwen, die weliswaar wezen op
een zekere jeugdigheid, maar daarbij
de schoonheid van de kantoren op
„herfsttooi".
Hij dacht dat het goed was, indien
het weer een beetje een rommeltje
werd, zoals voorheen. De heer Bol
doelde daarbij op het ontstaan van de
school zo'n 15 jaar geleden. Twee lo
kalen met 14 leerlingen; later uitge
breid met noodlokalen. Hij herinnerde
aan de bestuursleden uit die jaren, de
heren Brugman en Beekman en prees
vervolgens de stuurgroep die de niet
eenvoudige coördinerende taak zo
voortreffelijk had volbracht. Niet een
voudig omdat bijvoorbeeld directeuren
de eigenschap hebben eigenzinnig te
zijn, een eigenschap die hij voor een
directeur overigens wel nuttig vond.
Nadat zowel dr. Bol als wethouder
Plomp een ballon, respectievelijk een
groene en een blauwe, hadden door
geprikt voerde de architect van het
schoolgebouw, A. C. Falkenburg uit
Hilversum, het woord. Hij feliciteerde
de beide besturen en bracht dank voor
de prettige samenwerking. Het eerste
contact in 1969 had geresulteerd in een
definitieve opdracht in 197*0. MaaTt '73
was men met de bouw begonnen en
ren jaar later was het gebouw gereed
gekomen. Dat was mogelijk geweest
mede dankzij de vakbekwame en vlot-
ie uitvoering door de H.B.C. „Helaas",
zo zei de heer Falkenburg," was door
ingrijpen van het ministerie er een
halt toegeroepen aan de samenwerking
van architect met de combinatiebouw".
Systeembouw zonder architect zou mo
gelijk zijn, dacht men kennelijk in
Den Haag, maar zo vond de heer Fal
kenburg, ook semie-permanentebouw
moest een halve eeuw staan en waar
om dan geen architect ingeschakeld.
Een voordeel van systeembouw was de
snelheid, maar daar stond bij dat ver
anderingen zeer snel kenbaar gemaakt
moesten worden, omdat anders het
bouwtempo te zeer stagneerde en het
financieel voordeel verloren ging. Hij
hoopte dat het scholencomplex hier
aan haar doel zou beantwoorden.
Namens de H.B.C. sprak de heer
Peters. Hij wees erop dat de systeem
bouw vele mogelijkheden had, maar
dat het kostenaspect steeds bepalend
zou zijn. Hij was er overigens wel een
voorstander van dat architecten wer
den ingeschakeld en hij had het zeer
op prijs gesteld naast d$ kleuter- en
lagere scholen nu ook te hebben mo
gen meewerken, aan de bouw van deze
mavo's. Hij bracht dank aan de op
drachtgevers en de architect.
Namens het bestuur van het Van
Huchtfónds sprak mej. E. Jolles.
2,ij bracht de felicitaties over en liet
die vergezeld gaan van een plant. Naar
haar mening moest er voor gewaakt
worden, „dat het weer niet zo'n troep
/.ou worden als in de oude geböüWen".
De oudercommissie bood bij monde van
de heer H. de Jong een automatische
diaprojector met aan te koppelen cas
setterecorder aan. In zijn met dia's
toegelichte toespraakje deed de heer
De Jong een beroep op de wethouder,
deze samenwerkingsschool als voor
beeld te nemen bjj het tot stand bren
gen van andere soortgelijke scholen.
Voor de echtgenotes van de beide di
recteuren had de óudercommissie
bloemen.
Namens de ouders feliciteerde me
vrouw Steenhuis, directie, leraren en
bestuur. Zij had een diaprojector voor
de Van der Kucht ivo/mavo.
Ais laatste sprak de directeur van de
openbare mavo en hij nodigde de aan
wezigen uit de scholen te bezichtigen,
De samenwerking manifesteerde zich
Het complex bejaardenwoningen met dienstencentrum Honsbergen in de wijk
Klaarwater is vrijdagmiddag door de burgemeester, mevrouw mr. J. M. Corver-
van Haaf ten, officieel geopend. Met een druk op een knop stelde zjj een band
recorder in werking waardoor een door het bejaardenkoor gezongen loflied op
Honsbergen ingezet werd.
De plechtigheid werd bijgewoond door een groot aantal genodigden, waaronder
de drie wethouders, mevrouw Bentinck, gemeenteraadsleden, bestuursleden van
sociaal maatschappelijke instellingen, de' oud-projectleider van het open be-
jaardenwerk, de heer G. Loeb, mevrouw Faber en een groot aantal hoofden
van dienst.
De voorzitter van de federatieve Raad
voor het bejaard en werk, de heer J. C.
Corver, noemde Honsbergen „een
nieuwe wijk van de gemeente". Met
z'n 229 flatwoningen en een winkel
galerij maakte het complex, zo vond
de heer Corver, aanspraak op die aan
duiding. Het geheel was speciaal inge
richt voor de bejaarden; voor hun
geestelijk en lichamelijk welzijn.
Hij danikte zeer speciaal de initiatief
nemers, waarbij hij het vele werk van
de enige jaren geleden overleden heer
Faber herdacht. Dank bracht hij ook
aan de ontwerpers, de bouwers en in-
riichters, aan de eigen mensen (de
heren Van Genuc'nten, Lasonder en
Verhoog) aan de vele vrijwilligers die
;ich nu iedere dag inzetten om de zaak
draaiend te houden, aan het bestuur
van de Stichting Bouwactiviteiten in
de Bejaardensector, met name de heer
Breedeveld.
Hij besloot mét de bewoners veel ple
zier te wensen en hij sprak de hoop
uit dat zij in Honsbergen gelukkig en
tevreden zouden mogen wonen.
De heer N. H. Breedeveld, voorzitter
van de S.B.B.S., zei tevreden te zijn
nu de opzet, het bouwen van bejaar-
denwomngen met daarbij de mogelijk-
neid ook hun welzijn te verzorgen, in
dit complex gerealiseerd werd. Er wa-
229 complete woningen in het ge-
houw, waarvan 13 geheel aangepast
voor gehandicapten. De heer Breede
veld prees d'e situering van het com
plex in de wij'k Klaarwater; de ruime
parkeerplaats, de winkelgalerij en het
mooie parkje aan de achterzijde van
het gebouw. Dank bracht hij daarom
in de eerste plaats aan de gemeente,
die de stichting attent gemaakt had op
deze unieke plaats en daarnaast ook op
daarna in eën ongedwongen samenzijn;
waarbij zowel in de hal van de open
bare mavo als in de hal van de Van
der Huchtschool drank geserveerd
werd.
18 lokalen
Het gebouw heeft twee vleugels, één
voor de openbare mavo en één voor
de ivo/mavo. In totaal zijn er 18 loka
len in waarvan er vier voor gezamen
lijk gebruik zijn; natuur- en schei
kunde, biologie, muziek en tekenen en
het handvaardigheidslokaal. Ook de
gymnastiekzaal is voor gezamenlijk
bruik en bovendien de „verzonken"
aula, die uitziet op de rustiek aange
legde tuin. Iedere school heeft een
eigen entree, een eigen fietsenstalling
en een eigen parkeergelegenheid. Voor
gemeenschappelijk gebruik is verder 'de
keuken, deN bibliotheek en de kleed
kamers en douches bij de gymzaal.
Met de bouw was een bedrag van 2,7
miljoen gulden gemoeid.
financieel terrein steun verleende.
Dank ook aan de architect en zijn
medewerkers, de aannemer, de directie
van volkshuisvesting van de provincie,
de bouwcommissie, de inrichtingscom-
mi-ssie, de vrouwenadviescommissie, de
toewijzinigscommissie, de vele diensten
van gemeentewerken waarmee con
tact ge weet was ,en de Federatieve
Raad waarmee bijzonder prettig sa
mengewerkt werd.
Hij noemde het feit dat in het com
plex ook een peuterspeelzaal werd in
gericht bijzonder geslaagd. Hij besloot
met de wens uit te spreken dat Hons
bergen aan zijn doel zou beantwoorden.
In haar korte toespraak merkte de
burgemeester op dat het inzicht over
bejaardenverblijfplaatsen de laatste
twintig jaren sterk geëvolueerd was.
Dacht men toen niet verder dan aan
een soort „opbergplaatsen"; Honsber
gen bewees dat het anders moest en
kon.
Hier en daar werd hoofdschuddend ge
reageerd op haar onder woorden ge
brachte gedachten, dat het mogelijk
ook wenselijk was in de toekomst tus
sen de bejaarden jonge gezinnen te
aten wonen.
De burgemeester feliciteerde de beide
besturen, daarbij de dank overbren
gend van het gemeentebestuur. Ook
zij sprak de wens uit dat de bewoners
er lang en gelukkig zouden mogen
wonen.
Na haar sprak een van de bewoners,
de heer Marchal, die zich gelukkig
noemde in het mooie Soest te mogen
wonen. Namens het architectenbureau
Gerritsen, sprak ir. Gerritsen, die
dankte voor de prettige samenwerking
in de afgelopen jaren. Hij bood een
wandversiering aan.
Ir. van Leeuwen dankte namens het
aannemersbedrijf Van Weijnen uit
Dordrecht. Naar zijn mening was de
bouw wel zeer voorspoedig verlopen;
in 3'/s jaar tijds werd het complex
opgeleverd. Hij noemde het bestuur
zeer voortvarend en dankte voor de
prettige samenwerking. Hij bood voor
het dienstencentrum een kleuren-t.v.
aan.
De adjunct-directeur van de Rabobank
Soest, de heer W. G. Hilhorst, bood
felicitaties namens de bank aan en liet
die vergezeld gaan van een electrische
klok.
De laatste spreker was mevrouw Ele-
mans van het welfarewerk van het
Rode Kruis. Ook zij had een geschenk
en wel een kleurig schilderij.
Nadat de heer Breedeveld alle spre
kers nogeens bedankt had, maakten
velen van de gelegenheid gebruik een
aantal woningen te bezichtigen.
De burgemeester, mevrouw mr. J. M.
Oorver-van Haaften, opende het com
plex bejaardenwoningen „Honsbergen".
Links de heer N. H. Breedeveld.
Foto Herman van Dam
„Ik maak bezwaar tegen de voorgenomen reconstructie van de Eem, omdat
thans bekend is dat Provinciale Staten van Utrecht het hele plan niet alleen
onvoldoende hebben bestudeerd, doch ook niet beschikten over alle gegevens",
aldus Jan Visser namens Progressief Soest tydens de door G.S. uitgechreven
hoorzitting in het Soester gemeentehuis, die maandagmiddag gehouden werd.
Eerder op de dag werden soortgelijke zittingen gehouden in Amersfoort en
Baarn. De belangstelling daar was matig; in Amersfoort werd door de schip
pers aangedrongen op snelle uitvoering van de reconstructie; in Baarn kwamen
protesten namens de politieke partijen PPR en D'66 en in Soest kwam de
tegenwind van Progressief Soest, van de Werkgroep Ontwikkeling Eemland en
van de grondeigenaren. De laatste groep had overigens geen bezwaar tegen de
oorspronkelijke plannen, maar wel tegen de wijziging op dat plan. Hun woord
voerder was de heer Uiterwael, secretaris van het Gewestelijk Landbouw
schap. Die wijziging betrof een andere voorziening ter hoogte van Koehorst
onder de gemeente Hoogland. Het zou niet in het belang zijn van de afwate
ring, noch de scheepvaart dienen. De bezwaren waren reeds schriftelijk vast
gelegd in breven aan G.S. van december 1973 en laatstelijk van 9 oktober 1974.
Gedeputeerde M. de Bruijne, bijgestaan door vier ambtenaren, nam er kennis
van dat de bezwaren werden ingediend namens 10 grondeigenaren.
Zo nam hij ook kennis van een be
zwaar van de heer A. A. Hilhorst, die
opmerkte dat hij wel grond zou moe
ten afstaan, terwijl er toch geen be
hoefte aan zou zijn omdat er geen
werkzaamheden op of mee uitgevoerd
zouden worden.
NEP-opIossing
Jan Visser maakte bezwaar omdat G.S.
gekozen had voor een nep-opl'ossing.
„Het afsnijden van de drie bochten zal
de unieke rivier de Eem, de enige ri
vier die in Nederland begint en in Ne
derland eindigt, volkomen van karak
ter doen veranderen", aldus Jan Vis
ser,
Een nep-oplossing voor de scheepvaart
(„die in de categorie van 700 tot 1000
ton bijzonder weinig voorstelt") want
de bocht bij de Eemdijk en de Kleine
Melm werden niet doorsneden en ble
ven ook volgens de schippers, enorm
gevaarlijk, vooral als er gepasse»
moet worden. „De zuigende golven
maken de begroeiing op de voorgeno
men stalen-matten-beschoeiïng volko
men waardeloos", zei Visser.
Door de kanalisatie zou het Eemland
ontluisterd worden en de waterzuive-
rende werking van de microbiologisch
organisme nagenoeg onmogelijk wor
den gemaakt. Het milieu zou schade
Ijjden en met name de zeer belangrijke
baltsplaats van kemphanen. Naar zijn
mening zouden „misschien" 4 tot 8 be
drijfjes in Amersfoort voordeel hebben
van „deze miljoenenuitgave, want het
1000-ton-plan zou nooit rendabel zijn
voor de producenten van bouwmateria
len, de grind-, zand- en cementindus-
trie.
Visser had ook bezwaar tegen het af
wateringsplan en citeerde daarbij het
statenlid Allard, die indertijd opge
merkt had dat het controversieel was
overtollig wateir versneld af te voeren,
terwijl in 1980 de grondwaterstand van
de Heuvelrug een kritiek punt zou be
reiken „waardoor uiterst kostbare voor
zieningen nodig zullen worden om aan
goed drinkwater te komen".
De bezwaren van Visser golden verder
de vaagheid (van de Kamer van Koop
handel) met betrekking tot uitbreiding
en situering van nieuwe industrieën in
Amersfoort; het onvoldoende bespreken
van de financiële consequenties in de
gemeenteraden van Baarn. Eemnes en
Soest er in het Samenwerkingsorgaan
Eemland en een onbevredigend en ten
dentieus antwoord dat minister Wes
terterp gegeven had aan Tweede Ka
merlid Terlouw.
Visser wilde een nieuw, kostenbespa
rend, alternatief plan op tafel brengen,
dat moest worden opgesteld door de
betrokken gemeenteraden. „Met alle
mogelijke middelen zal het noodlottige,
vreemde Eemplan verijdeld moeten
worden. Ik maak bezwaren tegen de
onteigeningen van Soester gronden,
omdat de Eem, die nog steeds vuil en
ziek is, beschermd moet worden. Be
schermd tegen de stuurlui die altijd
aan de wal staan en menen de beste te
zijn", aldus Jan Visser van Progressief
Soest.
1400 ton
Soortgelijke bezwaren werden namens
de werkgroep Ontwikkeling Eemland
ingediend door Chris Uiterwijk. Ver
wezen werd naar de indertijd inge
diende rapporten „vrEEMd" en „nog
vrEEMder" van de Stichting Milieufe
deratie en van de werkgroep.
Gewezen werd op de ontwikkeling van
de industriële vestigingen en de vrees
dat daardoor binnen korte tijd de voor
keur gegeven zou worden aan nog gro
tere schepen tot 1400 ton. Gewezen
werd daarbij ook op de industrieter
reinen in Nijkerk en Huizen, die groot
genoeg waren om nog vestigingen te
kunnen plaatsen en die bovendien in
hun nabijheid groot water ter beschik
king hadden; op de krappe arbeids
markt in Eemland en men stelt zich
op het standpunt dat capaciteitsver
groting eenvoudiger gevonden kan
worden door uitbaggeren en oeverver
zorging, waardoor de natuurlijke oevers
behouden kunnen blijven.
De werkgroep stelde voor het onteige-
ningsbesluit niet af te kondigen en het
plan alsnog af te keuren. Schepen bo
ven de 600 ton zouden niet toegelaten
moeten worden en over het jachtha
ven- en woonschepenprobleem zou op
korte termijn een rapport moeten wor
den opgesteld.
Uiterwijk wees op de uniekheid van de
river en de schoonheid van de omge
ving. Hij zei het absurd te vinden dat
in een tijd waarin voedselschaarste het
gesprek van de dag werd, men hier
agrarische grond ging opofferen. Ook
hij voorzag schepen van 1400 ton en
wel met het oog op het normaliseren
van de scheepvaart in EEG verband.
„Als dat doorgaat is de Eem straks
weer niet bevaarbaar", aldus Uiterwijk.
De recreatieve mogelijkheden zag hij
verloren gaan door die grotere sche
pen en door de grote jachten; „waar
blijven dan de kano's, de roeiboten en
het jolletje? Waarblijven de vissers als
hun roeibootje niet rustig kan liggen
door de golfslag". Uiterwijk meende
dat ook de vervuiling toe zou nemen,
en hij wees daarvoor naar het Am
sterdam/Rijn kanaal; de begroeiing ging
eraan terwille van een paar bedrijven.!
Tenslotte vestigde hij de aandacht op
de balsterplaats van de kemphanen bij
de Grote Melm.
Gevraagd werd verder nog hoeveel
grond er met de onteigening in totaal
gemoeid was, maar dat bleek niet di
rect uit te rekenen te zijn. Alle per
celen bleven beneden de hele hectare:
de kleinste was 2,6 are, het grootste
37 are. Ook de openbaarheid van het
Jaagpad werd erbij betrokken.
In totaal woonden 18 man de zitting
I bij-
Het kabinet Den Uyl heeft met de
oorspronkelijke begrotingscijfers en
plannen weer eens misgekleund. Zoals
het vorig jaar de gevolgen van de olie-
krisis niet juist wist te schatten, zo
heeft het nu de ontwikkeling van de
ekonomie niet juist doorzien. Vielen
het vorig jaar de gevolgen nog erg
mee, nu kan er op een flinke tegen
valler gerekend worden. De ekonomi-
sche vooruitgang, gerekend naar de
wereldhandel voor het komende jaar,
zal niet met de verwachte vijf procent
toenemen, maar hoogstens de helft
daarvan bedragen, als die al gehaald
wordt. En daar gaan dan de optimis
tische begrotingsplannen, die zo fraai
leken in het vooruitzicht van de enige
miljarden meer opleverende gasop
brengst, De handel en dus ook de in
dustriële produkten zullen stagneren,
waaruit zowel mindere opbrengsten als
grotere, geldverslindende werkloosheid
zullen ontstaan.
Het kabinet is nu wel gedwongen om
de omzet te gaan stimuleren. Het moet
nu toch tot behooriijke belastingverla
ging komen, de loonkosten zoveel mo
gelijk zien te beperken en de inves
teringsmogelijkheden verruimen in-
plaats van afremmen. Uit politieke
overwegingen kan het zich een nog be
duidend groeiende werkloosheid niet
permitteren. En om dit tegen te gaan
moeten er maatregelen worden geno
men, die juist het linkse blok nu niet
zo aangenaam zullen zijn. Terwille van
de werkgelegenheid moet de koosump-
tie van de burgers worden opgevoerd.
Maar dat heeft weer tot gevolg dat de
inflatie zal toenemen. En, behalve voor
allen, zal dat ook zijn invloed heb
ben op de rijksbegroting. Men komt
dan met de oorspronkelijke cijferopzet
niet meer uit,
Misschien zouden we uiteindelijk wèl
beter af zijn als we de ellende van de
werkloosheid toch durfden te aanvaar
den voor enige tijd, doch politiek is
dat een moeilijk haalbare kaart.
Dus voert men dan de inflatie maar
op, die slechts kan leiden tot nog rfieer
beperkende maatregelen, nog minder
vrijheid, een nog meer van hogerhand
gedirigeerde maatschappij. Maar dan
kunnen de vakbonden tenminste voor
het grootste deel hun zin krijgen en
houden we dit kabinet nog enige tijd
in stand.
Het zit deze regering bepaald niet
mee. Het aantal klippen waarop ze zou
kunnen stranden neemt voortdurend
toe. De abortuskwestie is nog allesbe
halve tot een oplossing gebracht. De
tweespalt daarover blijft als een
zwaard van Damocles boven het hoofd
van dit kabinet hangen. Er zal door
beide partijen in deze kwestie heel wat
.begrip" en heel wat „gedogen" moe
ten worden opgebracht eer de uiteen
lopende standpunten hierover in een
wet kunnen worden verenigd.
En dan is daar de kwestie van de af
sluiting van de Oosterschelde. Door al
het gedram van de milieubeschermers
is ook dat al een politieke kwestie ge
worden. Na lang wikken en wegen be
sloot het kabinet dan tenslotte tot de
dure oplossing, die zowel de afsluiters
als de behouders van een open Schel-
dearm een beetje tevreden kon stellen,
maar noch de een noch de ander vol
komen. Wederom dus een politiek en
op zichzelf zwak kompromis. Dat bo
vendien het nadeel heeft bijna twee
miljard duurder te zijn dan de oor
spronkelijke gedachte gehele afsluiting
én bovendien pas veel later klaar kan
komen. Tenminste als het al zo met
caissons en een stormvloedkering ver
wezenlijkt kan worden, waar de ge
leerden het nog niet helemaal over eens
zijn. Het zou ons helemaal niet verba
zen als er over die Oosterschelde ten
slotte toch nog weer een ander be
sluit genomen wordt dan waarvoor het
kabinet nu gekozen heeft.
En verder wordt dan nog de KLM,
voor een groot deel ook staatsbedrijf,
erg in het nauw gebracht door Ameri
kaanse eisen om het transatlantische
vervoer af te remmen ten bate van de
Amerikaanse maatschappijen Panatn en
TWA. Daarbij dienen de landingsrech
ten als stok achter de deur, waardoor
de Amerikaanse eisen nooit zo maar
van de tafel geveegd kunnen worden.
Elke beperking van onze rechten zal
de positie van de KLM verzwakken,
terwijl die al niet zo sterk is door het
verminderde toeristenvervoer, hetgeen
honderden ontslagen tot gevolg kan
hebben.
En nu zullen we maar niet ingaan op
de moeilijke positie waarin minister
Van Agt nogeens extra kwam te ver
keren doordat hij ervoor zorgde dat
een braaf geachte monning als gevan-
genenbezoeker werd toegelaten en in
zijn braafheid de gevangenen van za
gen en wapens voorzag. De sukkelaar
meende waarschijnlijk dat hij goed
een braaf geachte monnik als gevan-
nispsychoiogen immers ook met hun
beleid. Alles bijeen is het toch maar
moeilijk hoor voor het verenigd kabi
net.
De firma H. Wolfsen en Zn., Veldweg
19, heeft de gemeenteraad verzocht een
ontheffing als bedoeld in artikel 1 van
de Zoneverordening Hinderwet te ver
lenen voor het vestigen van een ma
chinale houtbewerkingsinrichting en
een showroom annex kantoor en kan-
tineruimte op het perceel Nijverheids-
weg 6-8. Tegen de inwilliging van het
verzoek bestaan geen planologische
bezwaren en de Hinderwet biedt mo
gelijkheden om hinder voor de omge
ving te voorkomen.
Daarom stellen b. en w. de raad voor
de ontheffing te verlenen.
