30
van verkeer in Soest
is doorgaand
o
Donderdag 5 december 1971
53e jaargang no. 15
Uitgave Drukkerij Smit b.v. - Soest Bureau voor redactie en administratie: Van Weedestraat 29, Soest Tel. 14152 - Postgiro 126156
RAKENE
HILVERSUM
met
soest
aLs
bestemming
L 12. 780 A
:rsf66ri
31LTH0VEN.
HILVERSUM
doorgaand
verkeer
in
soest
Rsföórt
MLTHOVEN.
Door overgangsrecht kunnen particuliere
kampeercentra blijven
Uitbreiding echter niet mogelijk
RAKEN8
oo
3120
Regering reageert
pas na protest
In Soest ruim 2 ton voor aktie
„Geven voor Leven"
SOESTER i COURANT
Abonnement per kwartaal ƒ4,75. Buiten Soest per kwartaal ƒ9.Verschijnt Iedere donderdag
wenss tronen
iiücoaefttie
YSJl 7 .00 - 1900, WK.
-i, {T}) op wefk&agè}.-'
Hoorzittingen plan «Landelijk Gebied
Gedurende de maand augustus van dit jaar lag het bestemmingsplan „Lande
lijk Gebied" ter inzage. In die tijd bestond er gelegenheid bezwaarschriften in
te dienen en daar is behoorlijk gebruik van gemaakt; door agrariërs, door
overheidsinstellingen zoals de PUEM, door middenstanders zoals campinghou
ders en door milieugroepen.
In drie afzonderlijke zittingen zijn door de leden van de commissie ruimtelijke
ordening alle bezwaarden in de gelegenheid gesteld hun bezwaren toe te lich
ten. Het eerst waren de agrariërs aan bod; de tweede dag. de middenstanders
en de (semi-joverheid en de derde dag de milieugroepen en enkele anderen.
De gemeente trad zeer soepel op zoals bleek uit het feit dat te Iaat ingediende
bezwaarschriften toch toegelicht mochten worden.
De tweede zittingsdag kwam de voor de raadsleden zeer bekende Sint Nico-
laas Visser de commissie op haar gewichtige taak wijzen. Hjj overhandigde de
commissieleden „een uit het Spaans vertaald stencil" van de Vrienden van
Eemland en een kaart van Amnesty Internatonal. De burgemeester was het
met hem eens, dat er in Soest niet veel, maar wel „enkele stoute kindertjes"
waren en ieder wist wie daarmee bedoeld werden.
In februari a.s. zal de raad over de vaststelling van het ontwerp-plan beslis
sen. In het dan ingediende voorstel zullen al dan niet oplossingen voor de
Ingediende bezwaren zijn verwerkt. Ieder die het daar niet mee eens is, staat
de weg open voor een protest bij de provinciale bestuurders.
Agrariërs
Vele agrariërs vrezen in hun bestaans
mogelijkheden beknot te zullen worden.
In het ontwerp-plan wordt immers
gesproken van bouwpercelen van ma
ximaal ha. en dat werd over het
algemeen aan de kleine kant gevon
den. Het plan kent vier agrarische
doeleinden: A. o.m. boerderijen; B.
pnoduktiegebieden; C. gronden met
landschappelijke waarde en D. gron
den van landschappelijke én natuur
wetenschappelijke waarde. Er zijn
voorschriften in opgenomen met be
trekking tot de hoogte van de gebou
wen en tegen deze voorschriften kwam
het landbouwschap o.m. in verzet.
Silo's
Het bezwaar van het landbouwschap
tegen het plan „Landelijk Gebied" ging
over de begripsbepaling „standaard be
drijfseenheid". Volgens de vertegen
woordiger van het landbouwschap, de
heer Fischer, moest er geen ruimtelijke
maatstaf gehanteerd worden, omdat
daardoor de bedrijven eigenlijk weg-
bestemd werden. Uitbreiding zou im
mers niet meer mogelijk zijn.
Ook was hij het niet eens met de op
vatting „grondbebonden". omdat er
ruimtelijk gezien (wat betreft opstal
len) geen verschil behoeft te zijn tus
sen soorten bedrijven. Die mening werd
door de commissie, althans door de
burgemeester, niet gedeeld. Niet eens
was men het ook over de vraag of
silo's van 28 meter hoogte in het ge
bied toegestaan mochten worden. De
heer Fischer vond van wel, omdat
daar een economische noodzaak voor
bestond.
Het Witte Huis
Een gedeelte van de bezwaren van de
heren Van Kampen, eigenaar van het
pension, aan de Birkstraat „Het Witte
Huis", lijken eenvoudig op te vangen
te zijn. Eköle jaren geleden reeds wer
den plannen ingediend voor uitbrei
ding. Die plannen zouden niet uitge
voerd kunnen worden indien het be
stemmingsplan zonder meer werd aan
genomen. Met name kreeg het betrok
ken perceel niet in haar geheel een
horeca-bestemming, maar ook de bouw
hoogte werd lager gesteld.
Verder verzochten de heren Van Kam
pen het perceel Birkstraat 140 ook een
horeca-bestemming te geven, waardoor
er een mogelijkheid kwam het (tijde
lijke) noodgebouw te vervangen door
een permanent gebouw. Er werd nog
gediscussieerd over de vraag of de
heren Van Kampen de oorspronkelijk
op het perceel staande bouwwerkjes
niet beter had kunnen laten staan.
Bijzonder korte tijd was nodig om het
bezwaar aan te horen van de Exploita
tie Maatschappij Soest, die gevestigd is
aan de De Beaufortlaan. Een gedeelte
van het perceel, waar indertijd „Hard-
chroom" zat, is als natuurgebied aan
gewezen, zodat van bedrijfsuitbredding
geen sprake kan zijn. De heer Stalen
hoef kwam het alleen maar bevestigen.
PUEM
De PUEM. met als woordvoerder ad
junct-directeur Kopenhagen, verzet zich
tegen het voornemen in de voorschrif
ten bouwbeperkingen op te nemen voor
te bouwen transformatorstations. De
hoogte zou ondermeer niet boven de
4meter mogen gaan, terwijl de
PUEM 7 meter wil hebben.
Uiteraard werd gesproken over het ge
bouw dat aan de Zoom zou moeten
verrijzen en dat, heel frapant, volgens
het voorstel van B. en. W. aan de
raad, 6'/i meter hoog zou mogen wor
den. Het perceel ligt wel precies op
de rand van het landelijk gebied, maar
net in de „sportbestemming".
Er werd door de heer J. van Poppelen
(CDA) gevraagd of dergelijke stations
niet gedeeltelijk onder de grond zou
den kunnen worden gebouwd en of
deze gebouwen niet juist op industrie
terreinen thuishoorden.
Onder de grond was niet of nauwe
lijks mogelijk, omdat er toch al een
kabelkelder onderzat die 1 a lVt meter
hoog was en wat de plaats betrof, wa
ren 50 Kv-stations min of meer aange
wezen op een plaats dichtbij het kabel
net. Verwezen werd naar het Puem-
station aan de Stadhouderslaan, waar
door eigenlijk die stelling weer onder
graven werd.
De PUEM had nog wel plannen een
150 Kv-station te bouwen in de omge
ving van de Vlasakkers. Uit de dis
cussie bleek verder dat dergelijke sta
tions practisch geluidloos (voor de om
geving) kunnen werken.
Desalniettemin bleef de Puem van oor
deel dat over de maten van het ge
bouw pas gesproken moest worden,
als de bouwplannen werden ingediend
en een „begrenzing" niet in het plan
Landelijk Gebied thuishoorde.
Overgangsrecht
Als eersten hoorden daarna de familie
Van Roomen can de burgemeester dat
oude rechten beslaan bleven, ook als
het bestemmingsplan werd aangeno
men. De heren Van Roomen vreesden
dat laden en lossen bij hun percelen
aan de Eem niet meer mogelijk zou
zijn in de toekomst.
Zij pleitten verder voor het behoud
van „kléin watérsporfmogelijkheden
en met het oog op de toekomst toe
stemming voor „beperkte verb'lijfsre-
creatie".
Het overgangsrecht kwam nadrukke
lijker aan de orde toen de kampeerbe-
drijven hun bezwaren tegen het plan
toelichtten. Zowel de heer De Jong van
,,'t Eekhoornnest", als de heer A. Hil-
horst van de camping Birkstraat 126a,
als de heer W. Brood van de camping
aan De Zoom hoorden hetzelfde. Men
hoefde niet bang te zijn dat hun be
drijven zouden worden opgeheven als
het plan Landelijk Gebied werd aange
nomen. Anders lag het wel met uit
breidingsplannen. Daar zou dan geen
sprake meer van kunnen zijn.
meente te verlichten door zelf het ter
rein te gaan onderhouden en bovendien
bestond er van hun kant geen bezwaar
hoger kampgeld te gaan betalen.
Het lijkt voorlopig een moeilijk pro
bleem, omdat, zoals de burgemeester
opmerkte, de gemeente dient te beslis
sen of het terrein zodanig opgeknapt
moet worden dat het aan alle eisen
van de kampeerwet gaat voldoen, dan-
wel dat het moet verdwijnen. Aan de
raad is ook hier de uiteindelijke be
slissing.
Laat ons
Soepelheid van de commissieleden was,
evenals de andere avonden, ook het
kenmerk van de derde hoorzitting. Als
eerste mocht de heer A. Huizen van
vakantiecentrum 't Nest aan de Socs-
terbergsestraat zijn bezwaren toelich
ten. Het kwam hier op neer; „Laat ons
onze camping houden. Wjj hebben het
gevoel dat u, gemeentebestuur, niet
precies weet wat er leeft onder de
burgers". 20 jaar lang zat hjj er reeds
met medewerking van de gemeente, al
hoewel de eenjarige vergunningen hem
de idee gaven dat hij vogelvrij was.
Het overgangsrecht gold ook voor hem,
maar ook hij zal, als het bestemmings
plan ongewijzigd wordt aangenomen,
niet mogen uitbreiden.
„Laat ons", was ook de vraag van de
naturisten. Mr. R. 't Hoen lichtte de
eerder ingediende bezwaren toe. Uiter
aard werd protest aangetekend tegen
het feit dat op het terrein van de ver
eniging, geheel uit het zich van pas
santen, geen caravans meer mochten
staan. „Schuilhut, caravans en tenten
kunnen van ons terrein uit geen in
vloed uitoefenen op de landschappelijke
waarden", zei mr. 't Hoen. Naar zijn
mening was niet bewezen dat er be
hoefte was aan dagrecreatie, waarvoor
het terrein zou moeten wijken, terwijl
er wel behoefte was in de regio, en
dat was nu wel bewezen, aan natu-
ristisehe dagrecreatie met beperkte
kampeermogelijkheid. Hij wees erop
dat het wegbestemmen van het terrein
niet de belangen diende van de plaat
selijke middenstand, waar de naturis
ten „zij het niet als naturisten herken
baar", hun inkopen deden. Ook was
het niet in het belang van de gemeen
te, omdat als de vereniging niet op
eigen wijze van het terrein gebruik zou
zou kunnen maken, zij, in geldnood
gebracht, voor het onderhoud van het
terrein subsidie zou moeten aanvragen.
Mr. 't Hoen meende dat er van discri
minatie sprake zou zyn, als de naturis
ten slechts de mogelijkheid tot dagre
creatie gelaten werd en niet de gele
genheid om te kamperen. Namens de
naturisten stelde hjj voor het huidige
gebruik van het terrein, inclusief de
schuilhut en een 25-tal standplaatsen
voor tenten en kleine toercaravans, in
Met
name voor de heren Hilhorst en Brood
was het feit, niet te mogen uitbreiden,
wel een probleem, maar voorshands
leken zij enigszins gerustgesteld dat
zijn niet behoeven te verdwijnen.
De stelling „overgangsrecht" werd
daarna zwaar aangevochten door mr.
A. F. Leeman uit Hilversum, die pleitte
voor zjjn cliënt mevrouw C. Besselink.
In een uitvoerig betoog, waarin hjj de
gemeente prees voor haar initiatief
„hoorzittingen" te houden om vervol
gens te stellen dat Soest super-conser
vatief was op het gebied van het re-
creatie-beleid, zette hjj uiteen dat het
overgangsrecht geen schijn van kans
maakt met het oog op de bepalingen
van de nieuwe kampeerwet.
De actie „geven voor leven" en de
„koopavond" werden erbij gehaald door
mr. Leeman, die uiteindelijk zover ging,
dat de burgemeester zijn spreektijd be
perkte. Zij merkte op dat het niet in
de bedoeling lag van deze hoorzitting,
het hele plan landelijk gebied met mr.
Leeman „door te nemen". Als voorzit
ter van de commissie Ruimtelijke Or
dening liet zij zich niet uit hoe het nu
wel zat met dat overgangsrechts.
Modelcamping
Ook de heer S. G. M. de Koning van
de camping „Kings Home" aan de
Birkstraat krijgt te maken met het
overgangsrecht. Voor hem gaat het uit
breidingsverbod echter grote problemen
geven.
Zijn bedrijf bestond nu twee jaren en
in dien tijd was het reeds als „model-
cmaping" aangewezen. Om het echter
rendabel te maken, moest er uitge
breid kunnen worden en hij stelde zich
op het standpunt dat als hij krachtens
het overgangsrecht toch zou mogen
blijven zitten, het beter was het dan
goed te doen en mogelijkheden te heb
ben meer recreanten gelegenheid te
bieden zijn camping te bezoeken. Uiter
aard kwam er deze hoorzitting geen
toezegging.
Gemeente-camping
Heel anders lagen de zaken voor het
„bewoners" van het gemeentelijk kam
peerterrein nabjj Soestduinen. Ook hier
zou het overgangsrecht kunnen gelden,
ware het niet dat de gemeente als
eigenaar van het terrein, met even veel
recht kan besluiten daar geen gebruik
van te maken en het kampeercentrum
op te heffen.
Tegen dat voornemen kwamen de „be
woners" onder leiding van de heer Wit-
tebol pleitten. Zij stelden dat er naar
hum. mening nauwelijks, althans hier in
Soest, behoefte was aan terreinen voor
„dagrecreatie". Men zag immers nooit
iemand in de bossen op mooie zomerse
dagen.
Zij stelden voor de kosten voor de ge-
Gedurende de voorjaarsverkeerstelling
in mei en de najaarsverkeerstelling in
oktober werd het verkeer op de werk
dagen van 's morgens 7.00 tot 's avonds
19.00 uur gesteld op het buitenkordon,
de 7 invalswegen van Soest.
Gemiddeld werden 40.000 auto's geteld.
Hiervan kwamen er 22.000 auto's
Soest uit. Er gingen dus 4.000 auto's
meer Soest uit dan er binnen kwa
men. Maar Soest loopt niet leeg; die
4.000 komen 's avonds na 19.00 uur
terug.
Van de 18.180 inkomende auto's hadden
12.780 Soest als bestemming. Het door
gaande verkeer in alle richtingen dus
5.400. Dat was 30% van het totale in
komende verkeer. Op de hoofdroute
Vredehofstraat/Birkstraat - was
36% doorgaand verkeer.
Van de 21.740 uitgaande auto's was
derhalve 16.340 intern- en bestem
mingsverkeer. Op de afgebeelde kaart
jes zijn de inkomende en uitgaande
verplaatsingen in aantallen en richtin
gen aangegeven. Dit geeft een beeld
van de relatie van Soest met de om
liggende gemeenten.
19
-uur
van
1O0
schaal
het bestemmnigsplan op te nemen. De
naturisten waren dan bereid hun be
zwaren tegen het ontwerpplan op te
geven.
De voorzitter van de Nederlandse Fe
deratie van Naturisten, de heer A.
Stolk, benadrukte dat allemaal nog-
eens. Hij wees erop dat de naturisten
nu 12 jaar in Soest waren, dat zij nie
mand stoorden en dat verdwijnen van
het terrein daarom niet acceptabel was.
Commissielid Oldenboom meende dat
er geen bezwaren waren „tegen de
wijze waarop de naturisten zich in het
bos ophielden", maar juist tegen de
aanwezigheid van caravans.
Milieu-groepen
Namens de werkgroep HLK zei Chris
Uiterwijk dat het vertrouwen van de
groep in het gemeentebestuur geschokt
was. Hij doelde op de verleende bouw
vergunning voor een boerderij aan de
A. P. Hilhorstweg. Uiterwijk was in
de veronderstelling dat de boerderij
gebouwd werd in het beschermde ge
bied, maar dat bleek volgens de bur
gemeester niet te kloppen. Desalniette
min vond Chris dat men niet voor
zichtig genoeg met het weidevogelge-
bied zou kunnen omgaan.
Dr. G. S. de Hoog, sprak namens de
Werkgroep Ontwikkeling Eembouw. Hij
weer erop dat er een duidelijk verband
was tussen buitengebied en bebouwde
kom; men kon een en ander daarom
niet los van elkaar zien. Met het oog
daarop stelde hij vast dat de woning
behoefte verminderd was en dat het
daarom niet juist was dat vast ge
houden werd aan de Struktuurschets
van 1967. De schets was verouderd.
„De raad heeft indieners van bezwaar
schriften verweten de plannen op 't
laatste moment op te houden. Daarom
zij hier onze keuze duidelijk vermeld',
de eerste gebieden die naar onze me
ning dienen af te vallen als bouwmo-
gelijkheid zijn Kerckenlandt en Kor
tend. Beiden houden geen rekening
met bestaande behoeften: de boeren
worden verjaagd en het landschap ver
knoeid. Een nieuwe, luxueuze woonbe
hoefte wordt geschapen. Voor alle dui
delijkheid zij opgemerkt, dat u wel
met buitengewoon sterke nieuwe argu
menten zult moeten komen om-een be
zwaarschrift van onze Werkgroep te
voorkomen", aldus dr. De Hoog.
Hij stelde ook vast dat er tal van
wenselijkheden in het plan naar voren
werden gebracht, doch dat deze ner
gens hard werden gemaakt. Overdre
ven veel beslissingen werden naar zijn
mening uitgesteld tot de konkrete ge
vallen zich zouden voordoen en dat
ontkrachte het plan.
Nieuwe elementen in het betreffende
gebied (zoals caravan-terreinen, vlieg
veld enz.) moesten worden geweerd.
„Er is geen enkele reden te bedenken
om deze kans te geven. Immers bij een
eventuele aanvraag moeten b. en w.
volgens de strekking van het plan af
wijzend beschikken. Beter dit alles te
voorkomen door dat nu definitief uit
te sluiten", vond dr. De Hoog.
Toegestaan zou kunnen worden de ves
tiging van nieuwe boerderijen in het
produktiegebied (tussen spoorlijn
Amersfoort-Baarn en Lang Brink weg
en Birkstraat); definitief niet in de
overige gebieden. Wel belemmerd
moest overigens worden de zgn. inten
sieve veehouderij, „schadelijk voor
landschap èn boer".
Tenslotte weer dr. De Hoog erop dat
wegenaanleg in de polder overbodig
was en moeilijk meer „ontsluiting ten
bate van agrarisch gebruik" genoemd
kon worden. Met het oog daarop was
hij ook tegen doortrekking van de A.
P. Hilhorstweg richting Baarn.
Defensie
Het laatst kwam Defensie aan het
woord. Men kon zich met het plan ver
enigen en met name wat betrof de be
stemming natuurgebied voor het mili
tair terrein ten n.o. van het vliegveld.
Een bos-bestemming werd nog meer
op prijs gesteld, echter met dien ver
stande dat er een vrijstellingsmogelijk
heid moest worden opgenomen voor
eventueel gewenste bebouwing. Er be
stonden in die richting nog in het ge
heel geen plannen, maar voor alle ze
kerheid zou de vrijstelling toch opge
nomen moeten worden.
De commissie aanhoorde het. Aan dit
verzoek gehoor geven zou ongehoorde
mogelijkheden moeten geven, want
dergelijke uitzonderingen worden door
velen gevraagd.
Als je als groep verbetering van le
vensomstandigheden wilt, dan moet je
tegenwoordig wel een grootscheepse
demonstratie op touw zetten, anders
lukt het niet. Er gaat welhaast geen
maand voorbij of er is op heit Binnen
hof of in het land een of andere pro
testdemonstratie. Dat schijnt hoe lan
ger hoe meer nodig te zijn om de re
gering tot overleg en zo mogelijk tot
konsessies te dwingen.
Na de studenten, de boeren en tuin
ders, de middenstanders, de soldaten
en nog zo wat kleinere groepen, heb
ben ook de vrachtwagenchauffeurs dat
middel maar eens toegepast om te
protesteren tegen de invoering van de
tachograaf zonder dat het Rijtijden
besluit -werd veranderd. Het was eigen
lijk een strijd van de vrijheid van het
individu, die door alle wettelijke be
palingen steeds meer aan banden wordt
gelegd. Dat gebeurt dan natuurlijk wed
om enkele nuttige redenen, in dit ge
val om grotere veiligheid door niet te
overmatig lang in touw zijn, maar voor
de chauffeurs komt .het wel neer op
een beperking van hun vrijheid zelf te
bepalen wanneer ze aan rusten en aan
rijden toe zijn.
Zonder verandering en een soepele
toepassing van het Rijtijdenbesluit kan
de invoering van de tachograaf tot
vreemde situaties leiden, b.v. dat de
chauffeur op een half uur of drie
kwartier afstand van huis of van zijn
reisdoel zijn wagen aan de kant moet
zetten om daar eerst vier uur te rusten
eer dat laatste rukje gedaan kan wor
den. Dat is natuurlijk om je op te
vreten van ergernis.
Natuurlijk was er al wéleens gevraagd
om verandering van het Rijtijdenbe
sluit, waarna de chauffeurs geen be
zwaar zouden hebben tegen invoering
van de tachograaf, maar er gebeurde
niets. En dat van regeringszijde weinig
begrip tonen voor de direkte belangen
van ondernemers en chauffeurs resul
teert dan uiteindelijk in zo'n forse
protestdemonstratie, die miljoenen
schade berokkende en zelfs een paar
verkeersdoden eist. Daar kwam nog bij,
dat het ook niet boterde tussen de
vakbonden en het merendeel van de
zich min of meer zelfstandig voelen
de vrachtrijders.
De officiële vakbonden, -waar maar een
derde van deze chauffeurs lid van is,
wilden dat eerst de CAO veranderd
moest worden. De aktievoerders von
den het veilig stellen van hun werk
gelegenheid en het tijdig afleveren van
de te vervoeren spullen - naar eigen
inzicht en verantwoordelijkheid - be
langrijker. Doch dit is geen maat
schappij waarin men het eigen inzicht
graag laat prevaleren. Neen, wat nodig
en nuttig is voor de mensen zal de
overheid wel bepalen en dat in over
eenstemming met de vakbonden. De
tendens is immers: zo min mogelijk
overlaten aan de eigen verantwoorde
lijkheid.
De regering, in casu staatssekretaris
Van Huiten en minister Boersma, be
gon natuurlijk met het been stijf te
houden en fel van zich af te bijten. De
invoering van de tachograaf per 1 de
cember zou en moest gebeuren, hoe de
situatie verder ook was. Maar om die
tachograaf ging het eigenlijk niet, wel
om verandering van het Rijtijdenbe
sluit. En omdat de heren daar voor
dien nog geen overleg over
hadden willen plegen, kwam daaruit
als een natuurlijk gevolg die demon
stratie van versperring der grensover
gangen voort.
Vreemd eigenlijk dat de ministers zo
iets nog niet voorzien. Het is toch
waarachtig niet de eerste keer dat ze
met zo'n aktie te maken krijgen. Ak-
ties die altijd voortvloeien uit de nood
waarin groepen burgers dreigen te ge
raken door het handelen of juist niet
handelen van de regering. Ondanks
alle stoere taal was het gevolg ook nu
natuurlijk weer, dat de betreffende
beleidsvoerders toch tenslotte de toe
zegging deden om over de verandering
van het Rijtijdenbesluit mar eens te
praten, met de belanghebbenden.
Het iets gedaan willen krijgen van de
overheid, wanneer men in nood dreigt
te geraken, begint op een handje-klap
te lijken. Eerst aarzeling om tot over
leg en daden te komen, vervolgens
dreigementen, dan een demonstratie,
waarna men over en weer wat inbindt
en er een afspraak uit de bus komt.
Het blijft dan wel de vraag of dit de
manier is om te regeren, om beleid te
voeren.
Precies 207.282,97 gaf Soest voor de aktie „Geven voor Leven". In
Soest werd door 420 collectanten ƒ179.220,57 opgehaald, in Soesterberg
ƒ28.062,40. Dit is dc totaalstand van maandagmorgen, toen men wat
Soest betrof, de aktie afsloot.
In het bedrag zgn begrepen ook alle toezeggingen die per kaart werden
opgegeven. Uitgaand van 12.500 woningen in Soest en Soesterberg wordt
het gemiddelde bedrag per „woning" gegeven 16,50. Dat gemiddelde
bedrag zal ongetwijfeld nog hoger liggen, als ook het bedrag van de
rechtstreeks overgemaakte giro-stortingen erby geteld zou kunnen
worden.
Is ruim 65 miljoen een landelijk reoord, ruim 2 ton is ook in Soest nog
nooit „gegeven".
