Unieke expositie aquarellen J. H. Isings
Bewoners Lange Brinkweg
vragen inspraak voor
eventuele veranderingen
Sportinstuif voor ouderen
25 jaar schooltandver
Emoties uit
politieke grond
Donderdag 9 oktober 1975
54e jaargang no. 8
Uitgave Drukkerij Smit b.v. - Soest Bureau voor redactie en administratie: Van Weedestraat 29, Soest Tel. 14152- Postgiro 126156
Onder auspiciën van 't Nut
Gemeentelijke riolering moet snel
verbeterd worden
„Op en brief" van
R.K. Partij-
Nederland
„Uit de stoel naar de zaal
Voorlichting en preventie de
belangrijkste taken
Abonnement per kwartaal 4,75. Buiten Soest per kwartaal 9,Verschijnt iedere donderdag
SOF STER
COURANT
Volgende week woensdag, 15 oktober, opent de burgemeester, mevrouw mr.
J. M. Corver-van Haaften, in de galerjj „De Drie Ringen" aan de Kerkstraat,
de ook voor Nederland unieke expositie van werken van de in Soest wonende
91-jarige kunstenaar J. H. Isings.
Van Isings hand z\jn de inmiddels beroemde historische platen die nu al meer
dan een halve eeuw door het lager onderwas gebruikt worden; de platen van
„vroeger" die we allemaal kennen en die nooit verouderen. Isings maakte er
veertig; de originelen berusten bjj zijn opdrachtgever, de firma Wolters in
Groningen. Isings zei daarover ooit: „Mijn probleem is altijd weer dat ik geen
oorspronkelijk werk kanlaten zien. Ik beschik enkel over reproducties, want
wat ik heb gemaakt berust bij Wolters. Wat ik laat zien is myn werk, maar
verzwakt, verarmd, lijdend aan bloedarmoede. Een reproductie is nooit hele
maal nauwkeurig en dat geeft mij een onbehaaglijk gevoel. Maar het is dus
nooit „mijn" werk dat ik vertoon, en kritiek raakt me niet, die richt zich op
werk van anderen"*
Twintig originelen worden in „De
Drie Ringen" tentoongesteld en daar
mee wordt recht gedaan aan de unie
ke kunstenaar die Isings is. Uniek
ook door de wijze waarop hij zijn
werk verrichtte.
Johan Herman Isings werd op 31
juli 1884 in Amsterdam geboren. Al
jong hielp hij mee in de bakkerij
van zijn vader en al jong ook mani
festeerde zich zijn grote belangstelling
voor historische dingen volop aanwe
zig in het oude Amsterdam. Hij te
kende graag en zou het liefst naar
een akademie zijn gegaan. Daar ont-f
brak echter het geld voor. Zo kwam
hij terecht bij een dekoratieschilder,
waar hij een grote kennis van materi
aal opdeed. Op een avondtekenschool
kreeg Isings les van J. Visser en
Georg Rueter.
Het baantje bij de dekoratiesohilder
werd verwisseld voor een op een te
kenkamer van een technisch bureau.
Al waren het „ellendige dagen" zoals
hij zelf zegit, toch kwam er een zeke
re redelijkheid in zijn werk, dat be
stond uit het op de milimeter nauw
keurig uitwerken van ruwe schet
sen. Zijn belangstelling voor de his
torie groeide evenwel en hij volgde
nauwgezet de oorlog in Transvaal,
die toen aan de gang was.
Isings carrière van illustrator begon
met plaatjes in een jongensboek: „De
overwinnaars van Nooigedacht" van
L. Penning, dat in. Transvaal speelde.
Een uitgever vroeg hem de vader
landse geschiedenis te illustreren,
maar omdat hij er niet uitkwam, riep
hij de hulp in van de bekende aqua
rellist N. van der Waaij, hogleraar
aan de Rijksacademie voor beeldende
kunst in Amsterdam. Isings was toen
achttien jaar en leerde op Van der
Waaij 's atelier wat hij zichzelf niet
had kunnen leren. Als illustrator
werkte hij voor de uitgever Kluit
man. Het boek over Willem de Zwij
ger en de beroemde jongensromans
van Johan Been „Drie Matrozen",
„Paddeltje" en „De schatten van II
Tignetto" voorzag hij van tekeningen.
Hij deed dat in zijn huis in Soest.
In die jaren leerde hij ook de teke
naar Jetses (o.a. „Ot en Sien") ken
nen en er ontstond een hechte vriend
schap. Jetses bracht Isings in kontakt
met de uitgeverij Wolters, die toen
bezig was met een reeds historische
schoolplaten. In 1910 maakte Isings
zijn eerste schoolplaat voor Wolters;
de grote aquarel „De Dam te Am
sterdam in 1666". Zestig jaar later be
sloot hij zijn reeks met „Columbus
neemt Guanahani in bezit, oktober
1492".
Vele generaties schoolkinderen heb
ben sindsdien hun eerste beeld van
„geschiedenis" gevormd naar de kleu
rige platen van Isings. Hij heeft de
culturele opvoeding tientallen jaren
sterk beïnvloed.
Revival.
Nu op 91-jarige leeftijd beleeft hü
zijn revival. Vorig jaar bracht de Va-
ra herdrukken uit van zjjn school-
J. H. Isings (91)
De enquete onder de bewoners van de Lange Brinkweg heeft niet alleen
Inzicht gegeven in de ideën die er leven over het behoud van de bomen, maar
ook andere zaken aan het licht gebracht, zoals wateroverlast, verkeerspro
blemen en het landelijk karakter van de omgeving.
Speciaal de wateroverlast, voortkomend uit het niet goed functioneren van het
gemeentelijk riool, wordt diep treurig genoemd. „We vinden het onbegrijpelijk
dat deze situatie zolang al kan bestaan", zeggen de zes opstellers van de brief
die aan de leden van de gemeenteraad werd gestuurd. „Het gaat hier niet
over een paar klachten, maar over zeer vele. waaronder ernstige". Verzocht
wordt daarom daar „ten spoedigdste" iets aan te doen.
In de bri?f zijn de resultaten opgeno
men van 80 teruggezonden invulfor-
mulieren. „Er waren", zo schrijft men,
„ook enige bewoners die de vragen
lijst niet wilden of durfden in te vul
len", maar in het algemeen gezegd
vindt men de respons zeer groot, en
wat belangrijker is, de resultaten
bruikbaar.
Veel bewoners zeggen het jammer te
vinden als de bomen gerooid zouden
worden en zij het „geruis!" zouden
moeten gaan missen. Een ander ge
deelte stelt het rooien echter op prijs
en weer anderen vinden dat alleen de
zieke bomen eruit moeten en dat ge
leidelijke vervanging moet plaats vin
den. In het algemeen zijn de redenen
om de bomen gerooid te willen zien,
het pluizen en soms de ongelukkige
plaats van een boom voor de woning.
Resurmerend waren er 36 voorstan
ders van kappen; 9 niet zonder meer
vóór het behoud van de bomen en
vinden 28 (van de 45) het een goed
Idee om de bomen te knotten.
Wateroverlast
Er zijn 41 bewoners die opgeven last
van wateroverlast te hebben. Die
klachten zijn dikwijls een gevolg van
slecht uitgevoerde herbestratings-
werkzaamheden waardoor plassen zo
wel vóór huis als in de tuinen voor
komen. Andere klachten betroffen
verstopte riolering van toiletten,
stank, terugslag op eigen afvoer, ver
stopte riolen, overlopen van toiletten,
rioolgassen, die soms het waterslot uit
de w.c. blazen, borrelende afvoerplug-
gen en zelfs een klacht dat de toilet
„spuit tot aan het plafond".
Per huisnummer werd aan de raads
leden meegedeeld wat er allemaal
mankeert.
Verkeer
Het overgrote deel van de mensen
vindt ook dat het doorgaande verkeer,
dat soms zeer snel over de Lange
Brinkweg rijdt, daar niet thuis hoort.
„Evenmin als op de polderwegen",
wordt daar soms aan toegevoegd. Niet
zozeer het aantal auto's, als wet het
snelle rijden Is de reden van de
klachten. Er wordt een aantal sug
gesties gedaan om verbetering in de
situatie te krijgen.
Dat waren: drempels; betere bestra
ting; stopborden plaatsen om door
gaand verkeer te remmen; meer con
trole; snelheidsbeperking; eenrich
tingsverkeer; trottoirs; meer bochten;
maar óók, de weg breder.
Bij de verkeerssituatie werd ook het
Kerkpad betrokken en daar wordt de
suggestie gedaan de drempels in het
Kerkpad weg te halen en in de
dwarsstraten aan te leggen. Daardoor
zou indirect het verkeer over de Lan
ge Brinkweg af kunnen nemen. An
deren willen de hoogte van de aan
wezige drempels halveren of in ieder
geval minder hoog maken.
Wat het landelijk aanzien van de
Lange Brinkweg betreft zijn er voor
standers van „zand, sintels of kolen
gruis" inplaats van een bestrating. Bij
asfalteren vreest men een complete
racebaan en dan blijft er van het lan
delijk karakter niets meer over. Ook
zijn er liefhebbers voor „oude" lan
taarns; stoepen van „teer" en nog veel
meer voorstanders van „laten zoals
het nu is".
Meepraten
Vrijwel unaniem vinden de bewoners
dat bij eventuele veranderingen aan
de Brinkweg, de aanwonenden betrok
ken moeten worden.
„Mochten er", zo schrijven de in
dieners „voor u aanleidingen zijn om
anders te beslissen, dan wordt het
zeer op prijs gesteld als u van de
bereidheid tot een positieve inbreng
om naar de beste oplossing te zoeken,
zoals die onder de bewoners leeft, ge
bruik wilt maken".
Ze dringen verder aan om als van het
groot aantal in omloop zijnde geruch
ten over wegverbreding en tracee-
verandering, iets waar is, vooral de
Inspraak van de bewoners niet te ver
geten, „opdat er met hen de beste
beslissingen genomen kunnen wor
den".
platen. Op komst is een serie boeken
van ieder ongeveer 160 pagina's, ge
drukt op prachtig kunstdrukpapier.
Ieder boek met acht schitterende rr*
produkties in kleur en een toelichting
van Isings zelf. Tevens van de auteur
D. Wvjbenga, aan de hand van <c
prenten, een overzicht van de Neder-»
landse geschiedenis. Vjjf boeken in
totaal.
Uit de grote reprodukties zijn be
paalde details gelicht en ook weer
in kleur tussen de tekst geplaatst.
De schoolplaten blijven; op linnen,
met de stok en met het touwtje.
Voor in huis óók als poster. Er ko
men Isings-puzzels (60 bij 80 cm)
bestaande uit 1200 stukjes en dan de
„weg-geef-kaartjes"; ansichten.
Ook dit laatste materiaal is tjjdens
de expositie te zien (en eventueel tc«
bestellen). De expositie is van 15 tot
en met 30 oktober (behalve de zon
dagen) van 11-17 uur geopend. Bo
vendien de vrijdagen van 19 tot 21
uur.
't Nut Soest bewijst niet alleen Isings
alle eer die hem toekomt, maar doet
menigeen een bijzonder groot plezier
met de organisatie van de tentoon
stelling.
Hoe „schoon" in dubbel opzicht de
platen ook zijn, weinigen kunnen be
vroeden hoeveel stof, vuil en zweet
er aan ten grondslag lag. Want Isings
rustte niet voordat zijn prent histo
risch volledig verantwoord was.
„Nergens liggen de dingen klaar; al
les wacht op verbeelding. Geen rust
wacht hem, die zo werkt", zo schreef
Isings zelf in het huisorgaan van Wol
ters.
Toch is dat niet onopgemerkt geble
ven. Op 29 juni 1969 werd in het Gel
derse Empe een smeedijzeren planguet
te onthuld, waardoor een school voor
basisonderwijs de naam „H. J. Isings-
school" kreeg en op 31 juli 1974, op
zijn 90ste verjaardag, werd hij Ridder
in de Orde van Oranje Nassau.
Blij zal hij ongetwijfeld zijn met de
woorden van schoolhoofd Broere te
Empe: „Ondanks het inburgeren van
dia- en filmprojektor en van televisie
in de school valt er een nieuwe ont
dekking van de schoolplaat te kon
stateren". En niet alleen op school
De afdeling Eemland van de Rooms
Katholieke Partij Nederland geeft in
een „open brief" aan alle leden van
het Nederlands Katholiek Vakverbond
advies hoe te handelen als gestemd
moet worden over het federatieve
verband dat op stapel staat van het
NKV met het NVV.
„Zeer vele NKV-ers in onze provin
cie (trouwens in het gehele land) zit
ten in grote gewetensnood in verband
met de federatie tussen NKV en NW
en later de fusie in één grote socia
listische bond. De Rooms Katholieke
Partij Nederland acht het als haar
plicht om de NKV-ers een advies te
geven.
NKV-ers als uw stem wordt gevraagd
voor bereidheid om de federatie aan
te gaan, laat uw stem dan ndet ver
loren gaan en stem „tegen" de fede
ratie. Het waarom „tegen" behoeven
wij als Rooms-Katholieken toch niet
te motiveren? We willen hier toch
geen Portugese vakbondstoestanden?
Het CNV gaf het goede voorbeeld.
NKV-ers bedenk goed waarom men
lid van het Nederlands „Katholiek"
Vakverbond is geworden! Toch niet
om er gedwongen uit te moeten?"
Dankzij financiële steun van het ministerie van CRM zal in Soest aan ouderen
gelegenheid geboden worden enkele dagen per week sport te beoefenen in
zalen. Het gaat daarbij speciaal om de sportieve recreatie, die gekenmerkt
wordt door het meer vrije, ongebonden en niet-verplichtende karakter. Het
gaat om het plezier en de ontspanning van de sportbeoefening. In Soest wordt
dat met ingang van a.s. maandag 13 oktober, iedere week, mogelijk op de
maandagavonden in de sportzaal De Bunt, aan de Ossendamweg, boek Oude
Utrechtseweg; op de dinsdagavonden in de gymnastiekzaal van de LTS aan
de Molenstraat-Soesterengweg en op de vrijdagavonden in de nieuwe gym
nastiekzaal bij de Groen Van Prinstererschool aan de Hartweg.
Deze experimentele activiteit wordt
door CRM gesubsidieerd en is uitslui
tend voorbehouden aan plaatsen met
minder dan 50.000 inwoners. Soest
heeft op de mogelijkheid greageerd,
daarbij min of mer rekening houdend
met de sportinstuiven die al enige
jaren op zaterdagmorgens voor de
jeugd georganiseerd wordt. De sport
stichting heeft de organisatie in han
den; zorgt voor deskundige leiding en
moet aan het eind van de periode (die
tot eind december duurt) een rapport
opstellen voor CRM.
Het aanwezig zijn van „leiders" wil
beslist niet zeggen dat er volgens een
schema of programma gewerkt gaat
worden. In tegendeel; iedereen die de
zaal binnenkomt, kan gaan sporten
mét en aan het materiaal dat in de
zaal aanwezig is. Uiteraard kan niet
tegelijk gehandbald, volleybal gespeeld
of gevoetbald worden en ook zullen
de sporters er wel rekening mee hou
den dat zowel dames als heren van
de sportavonden gebruik kunnen ma
ken.
Specifieke sportkleding is niet nodig;
ook daar wordt men vrij in gelaten.
Wel wordt geëist dat in de zalen
gymschoenen gedragen worden, die
„buiten" aan geweest zijn. De deel
name is geheel op eigen verantwoor
ding; de toegang is vrij, zeker de eer
ste avonden. In de sportzaal De Bunt
is het restaurant open; de beide ande
re zalen beschikken niet over een der
gelijke outillage.
Soesterbergers moeten naar Soest ko
men als zij van een van deze avonden
gebruik willen maken; de Sportstich
ting heeft in Soesterberg geen zaal in
beheer.
Na 31 december zal bekeken worden
of in gemeentelijk verband het expe
riment voortgezet moet worden. Aan
het gemeentebestuur heeft de stich
ting reeds medewerking gevraagd, en
die medewerking in principe ook al
toegezegd. Een en ander zal afhangen
van de belangstelling voor deze sport
instuiven.
Voor het overige verwijzen wij naar
de advertentie in deze krant.
Eén van de misverstanden waartegen de schooltandverzorging nog aanloopt is
bet odium: ze vullen niet, ze kjjken niet en trekken maar raak. Na 25 jaar
is dat er bij velen nog niet uit. Gemeenten als Bussum, Huizen en Muiden
hebben zich zelfs niet bjj de schooltandartsendienst aangesloten, omdat men
daar van mening is dat de revenuen niet opwegen tegen de kosten. De deel
name zou te gering zynendat Is weer terug te voeren tot de ouders.
Een ander misverstand is dat kinderen van verplicht verzekerde ouders toch
gecontroleerd worden en men geen „extra" kosten wil maken. Niets is minder
waar. Dikwjjls blijkt de schooltandartsen dat die kinderen niet regelmatig de
tandarts bezoeken en bovendien hoeven deze ouders geen betaling te ver
richten aan de schooltandarts. De ziekenfondsen nemen dat over. En ook, als
het kind na de zesde klas de school verlaat, wordt een saneringskaart mee
gegeven, die door iedere tandarts geaccepteerd wordt.
De kosten voor een dergelijke verzor
ging zouden gedragen moeten worden
door de op stapel staande volksverze
kering ziektekosten.
Van belang is verder dat het onder
wijzend personeel meedoet; zij kun
nen er bij wijze van spreken dage
lijks aandacht aan besteden.
En tot slot is het ook belangrijk te
weten dat de schooltandartsendienst
tandartsen in dienst heeft, die niet
anders doen dan kinderen behandelen.
Zij beschikken over een grote erva
ring met kinderen en wat dat voor
voordeel is, weet iedere ouder, die
met zijn kind naar een tandarts moet.
Niet alt(jd is het contact tussen diei
tandarts en de „patiënt" optimaal.
Het was begrijpelijk, dat er in de
westelijke landen verontwaardiging
ontstond over de in Spanje gevelde
doodvonissen. In de eerste plaats voe
len we hier niets meer voor het vol
trekken van een doostraf. In de twee
de plaats was de procesvoering die
tot de doodvonnissen leidde, achter
gesloten deuren en zonder voldoende
kansen voor de verdedigers der be
klaagden, in strijd met ons gevoel
voor rechtsuitoefening.
Een zowel gevoelsmatig als juristisch
protest tegen deze wijze van. berech
ting was zeker gerechtvaardigd.
Maar we kunnen bepaald niet zeggen,
dat dit protest op een waardige wijze
tot uiting is gebracht.
De hals over de kop georganiseerde
demonstratie op het Domplein te
Utrecht, waarbij Den Uyl en het groot
ste deel van de ministers van zijn ka
binet, ging over in een hopeloos ge
drang en geschreeuw en had kenne
lijk geen ander doel dan het opwek
ken van emoties tegen het bewind
in Spanje.
De woorden die Den Uyl hier nog van
een papiertje probeerde af te lezen
gingen feitelijk voor de massa verlo
ren. En dat was eigenlijk maar ge
lukkig, want als Den Uyl zelf niet
eens spontaan - dus zonder een van.
te voren opgesteld tekstje - aan zijn
verontwaardiging uiting kan geven,
dan zeggen zulke woorden al heel
weinig.
In geen der andere Europese landen
heeft de regering zich aan zoiets over
gegeven. En dan kan het voor velen
misschien prachtig lijken dat door het
voorop lopen van het kabinet het pro
test meer gezag heeft gekregen, maar
daar oordeelt men niet alleen in
Spanje, doch ook in andere landen
toch anders over.
Zo'n opgezweepte emotie, waarbij dan
nog oproepen tot staking en boycot
volgen, maakt een overtrokken in
druk, omdat zulke demonstaties niet
georganiseerd worden tegen de vele
onrechtmatigheden die zich in de
Oosteuropese landen voordoen, noch
tegen de onderdrukking en moorden
die in veel Afrikaanse en Aziatische
landen voorkomen.
"Waarom keert men zich niet zo open
lijk tegen de communistische dicta
turen?
Toch bestaat er voor de burger in
Spanje een grotere vrijheid van han
delen dan voor de burger in de Sov
jet-Unie.
Men zie maar naar de muur, die op
gericht is om de eigen burgers te ver
hinderen het land te verlaten en hen
van hun individuele vrijheid te be
roven. Die muur wordt als historisch
juist erkend. En al zwakt men later
die verklaring af, men gaat zich dan
wel terecht afvragen: wat hebben wij
nog aan vrijheid te verwachten.
Met wat daar aan die muur in Ber
lijn aan onmenselijkheid is gebeurd
en nog gebeurt, ontvalt het recht om
te protesteren tegen de Spaanse von
nissen. Dit blijkt niets met hun gevoel
voor menselijkheid te maken te heb
ben, waarom het effect ervan ook
minder dan nul is, want juist om die
inspiratie trekt men er zich in Spanje
helemaal niets van aan. Bezint men
er zich juist op plannen om Neder
land zoveel mogelijk te benadelen.
Waartoe de Spanjaarden minder aan
leiding zouden hebben gezien wanneer
het protest louter uit menselijke over
wegingen was ingegeven.
De schooltandarts werkt in Baarn in
het Medisch Centrum aan de Veld-
straat. Foto Herman van Dam
Een en ander vertelt de leidende
tandarts van de Stichting „ter bevor
dering van de schooltandverzorging in
het Gooi en omgeving", de heer J.
André Smit. Die omgeving strekt zich
zo langzamerhand uit van Diemen tot
en met Soe9t; om exact te zijn op de
basisscholen binnen de gemeenten
Diemen, Weesp, Nederhorst den Berg:
's Graveland, Loosdrecht, Hilversum,
Naarden, Blaricum. Laren, Eemnes
Baarn en Soest. Er zijn nu zeven
tandartsen In fulltime dienst en één
in parttime en bovendien zijn er twee
assistenten voor de voorlichting
waarvan één in fulltime dienst.
In de loop van de 25 voorbije jaren
is veel veranderd. Ging vroeger de
tandarts op pad met een wel erg pri
mitieve apparatuur, mee te nemen in
de kofferruimte van zijn auto, nu be
schikt men over de modernste midde
len en bovendien in Baarn over een
eigen medisch centrum.
Ook in Soest is een dergelijk centrum
aanwezig, maar tot nu toe is van de
daarin beschikbare ruimten geen ge
bruik gemaakt, omdat de schoolhoof
den tegenwerkten. Volgens de heer
André Smit komt daar voorzichtig
verandering in.
Voorlichting
In de loop van de 25 jaren is voor
lichting steeds meer op de voorgrond
gekomen. De preventie is het belang
rijkste, want voorkomen is ook hier
beter dan genezen. Het 25-jarig be
staan wordt niet gevierd, maar wel
staat de voorlichtsters een groot aan
tal folders ter beschikking, die er al
lervriendeiyks uit zien en het meene
men alleszins waard zjjn. Voor de
kinderen van de basisscholen hebben
zij dan ook nog een sticker en voor
de kleuters van de scholen die zij be
zoeken, een kleurplaat.
Want ook de kleuterscholen gaan in
de naaste toekomst bezocht worden
Daarmee wordt weer een stap in de
richting gezet van tandverzorging on
der de jeugd van nul tot achttien
jaar. De bedoeling is dat de kinderen
in de hoogste klas van (enkele) kleu
terscholen (die aan de proef deelne
men) bezocht worden voor controle
en zonodig behandeling.
Van belang voor een goed functione
ren van de dienst is, dat ook de ou
ders van begin af aan hierbij betrok
ken worden. Met het oog daarop wor
den in de eerste klas van de lagere
scholen, de eerste controles gehouden
in het bijzijn van één van de ouders
die dan ter plekke kan zien hoe goed
of hoe slecht het gebit van hun pupil
wel is. Gewezen wordt dan op ver
keerde behandeling; het poetsen en
de funeste uitwerking van snoepen.
Men heeft er, zo zegt de heer André
Smit, een bijzonder goed resultaat
mee; de ouders zijn meer gemotiveerd
en de resultaten zijn al spoedig zicht
baar. Was het vroeger zo dat een
schoolhoofd erbij gehaald werd als
men een „goed" gebit tegenkwam, die
tijden zijn nu al lang voorbij, waar
mee een bewijs geleverd is dat de
dienst goed werk verricht heeft. Het
erbij betrekken van de ouders doet
men sinds vorig jaar ook bij de school
verlaters en op den duur is het moge
lijk de resultaten van de eerste en de
zesde klas naast elkaar te leggen.
Plannen
Plannen heeft de 25-jarige dienst ook.
Dat is eerst het bekjjken van alle.
zonder uitzondering, gebitten van de
eerste klas kinderen. Het verplicht
uiteraard niet tot deelname, maar wel
z\jn de ouders daarbij aanwezig.
Het ideaal is verder de verzorging
van de gebitten tot 18 jaar. Belangrijk
is daarbij 't samenspel met de plaat
selijke tandartsen, die over het alge
meen overigens niet te wensen over
laat,
