Weinig moeilijke vragen van Ruimtelijke
Ordening over raamstruotuurplan
Eerste spade in de
grond voor
192 huizen
voor Amerikanen
Makkelijke generale repetitie voor
vergadering van 23 juni
Middeleeuwse markt
Theresiasehool bracht
ruim 1600 gulden op
A.s. zondag „Schuif-es-in"
dienst in Openluchttheater
Ontwikkelingsplan Soest 1976:
Insgraakgroepen niet gelukkig met
concept-raamstruktuurplan
WAO-ers voelen
zich vaak
uitgerangeerd
Geslaagd
Donderdag 17 juni 1976
54e jaargang no 44
SOESTER i COURANT
Abonnement per kwartaal f 5,00. Buiten Soest per kwartaal f 10,-. Verschijnt iedere donderdag
UitgaveDrukkerij Smit b.v. - Soest Bureau voor redactie en administratie Van Weedestraat 29, Soest Tel. 14152 - Postgiro 126156
/Foto Herman van Dam
Foto Herman van Dam
Slechts enkele konkretc vragen over de Raamstruktuur van het Ontwikkelingsplan
heeft de burgemeester, als voorzitter van de commissie Ruimtelijke Ordening, meege
kregen van de commissieleden voor beantwoording volgende week woensdag tijdens de
extra gemeenteraadsvergadering. Die vragen betroffen het tracé van de Centrumweg op
meters nauwkeurig, zeker voor wat betreft de loop over of langs de Eng; een verklaring
waarom dat tracé niet dichter by het station Soest-Zuid kan gelegd worden; een opgave
van de (ingeschreven] woonbehoefte vanaf 1 november 1.1. én een verklaring van het
getal 30 verwachtte toename van het verkeer. Zy zegde toe haar best te zullen doen
dan de antwoorden te geven.
Geen vragen echter over de modellen bevolking en woningbouw uit het plan, waarover
het langst tydens de commissievergadering gesproken werd. Het was een wat abstracte
discussie over cyfers en percentages met als slot de voor de tribune haast verblijdende
opmerking van de VVD-er Lange: ,,'t is helemaal niet zo belangrijk voor direct" en de
vaststelling van de heer K. de Wilde [PvdA]: „Van alle geproduceerde cijfers, die
betrekking hebben op de periode na 1981, zal ik me niets aantrekken".
Voor het zover was had men al anderhalf uur vergadert, maar daarna ging het vrij vlot.
Geen van de raadsleden gaf zich echter bloot in een algemene standpuntverklaring ten
aanzien van het raamstruktuurplan. Slechts de heer W. Blaauw (VVD) lichte een tipje
van zyn sluier op: „Ik kan me heel best vinden in de aanbeveling van het college". In
die richting zal het volgende week woensdag ook wel gaan, waarschijnlijk tot grote
teleurstelling van vele insprekers, die zich noch met de raamstruktuur, noch met de
aanbeveling „wel zullen bevinden".
Eén van die ongelukkigen zal vermoede
lijk worden de heer Gerth, die zijn tracé
van de Engweg weinig elegant van de tafel
geveegd zag: „technisch niet uitvoer
baar!". Dat moet ook de verkeersinspre-
kers pijn doen en ook de voorstanders van
het winkelcentrum aan de Nieuweweg. De
Centrumweg, zoals de gemeente zich die
voorstelt, doorkruist hun centrumplanne
tje min of meer.
De vergadering, die zo'n dertigtal belang
stellenden trok,waaronder buiten de
commissieleden 5 VVD-raadsleden, drie
CDA-ers, één van de PvdA en Jan Visser
van Progressief Soest, hield zich aanvan
kelijk bezig met de vraag van de heer De
Wilde (PvdA) welke rechtszekerheid de
raamstruktuur nu inhield voor de bevol
king?
Het antwoord was vrij simpel, rnaar werd
eerst gegeven na veel discussie: rechtsze
kerheid komt er via de bestemmingspla-
nen, al zal men zich dikwijls moreel nu al
gebonden voelen.
In het verdere verloop van de vergadering
kwan dat nog eens tot uitdrukking, toen
op voorstel van de heer W. Blaauw (VVD)
van gedachten gewisseld werd over het
schrappen van de Wilhelminalaan als uit
wijkmogelijkheid voor verkeersafvoer
naar het industrieterrein. Blaauw en met
hem andere commissieleden zagen er
alsnog een aanzet in voor de al jaren in
Soest verfoeide Weg-over-de-Eng.
De dank van het college van burgemeester en wethouders aan de inspraakgroepen, die
zich bezighielden met het ontwikkelingsplan Soest 1976, is niet geheel wederkerig. Dat
bleek duidelyk tydens de gezamenlijke vergadering van de vier groepen, die onder
leiding van inspraakleider Koppelmans en projectcoördinator Hulsbergen in de zaal
van de brandweerkazerne gehouden werd.
Met name de insprekers „bevolking en woningbouw" en „landschap" hadden veel
kritiek over de wyzc waarop hun inbreng in de concept-raamstruktuur verwerkt werd.
De groep bevolking-woniningbouw was verbaasd en ontstemd dat hun wijze van
benadering van de problematiek in het geheel niet werd overgenomen en men van
gemeente-zijde bleef vasthouden aan verouderde en achterhaalde prognoses.
Van de werkgroep landschap kwam eveneens veel kritiek met als slotconclusie: lees ons
eindverslag nog maar eens door.
Na een inleidende uiteenzetting over de
wijze waarop het concept door de gemeen
tebestuur was samengesteld en waarbij de
inleider, de heer Hulsbergen, de opmer
king maakte, dat de raamstruktuur „erg
globaal gehouden was en men zeker zaken
zou missen uit de inspraakprocedure'^,
vergaderden de gropen afzonderlijk.
De werkgroep bevolking-woningbouw met
zes man; de werkroep verkeer met vijf
man; de werkgroep winkelvoorzieningen
met slechts vier man en „landschap" met
acht man.
Zij bespraken het concept en kwamen ten
slotte met op schrift gestelde bemerkin
gen, die doorgegeven zullen worden aan
de leden van de commissie ruimtelijke
ordening.
De ontstemming van de werkgroep bevol
king-woningbouw betrof het gebruik van
achterhaalde prognoses; de acceptatie van
oncontroleerbare vrije vestigingen; het
ontbreken van enige fasering van bouw-
stromen en een geheel andere conclusie
voor wat betreft het totaal aantal te
bouwen woningen. De werkgroep wenst
vast te houden aan het totaal van 1200 en
het meningsverschil zal zich toespitsen op
een totaal van nogeens 1200 huizen, die de
gemeente méér wil bouwen.
Van de werkgroep verkeer kwam een
gematigder geluid. Zij mepnt dat het ver
keer op de zogenaamde verzamelstraten
beperkt moet blijven tot maximaal 3000
en niet zoals in het concept staat. 5000 per
dag.
Grotere „waardering" wil de werkgroep
zien voor het openbaar vervoer, dat
eventueel door de overheid gesubsidieerd
moet worden. Naar de mening van de
werkgroep verschuilt de gemeente zich te
makkelijk achter de opstelling van de
diverse vervoersmaatschappijen. Wat de
keuze van het tracé van de Centrumweg
betreft, wil de werkgroep de Klein Engen-
daalweg daar onderdeel van laten uitma
ken om vervolgens via een gedeelte van de
Parklaan ongeveer de spoorlijn Soest-Zd.-
Soest te volgen. De Centrumweg mag niet
meer dan „twee-strooks" zijn en alleen
gebruikt worden voor gemotoriseerd ver
keer. De werkgroep wil tenslotte de Wil
helminalaan niet „in reserve" houden om
eventueel, zoals in het concept aangege
ven, te dienen als uitwijkmogelijkheid
voor verkeersomleiding naar het indu
strieterrein.
Het Centrumweg-tracé van de werkgroep
verkeer sloot bijna geheel aan op de wens
van de werkgroep winkelvoorzieningen.
Deze groep wil het tracé nog iets verleggen
richting Bosstraat, waardoor er meer
ruimte komt voor de winkel- c.q. cen
trumvoorzieningen. Naar de mening van
de meerderheid van deze groep moet het
centrum gerealiseerd worden tussen Ei
gendomweg en Centrumweg-tracé, over
de Nieuweweg. De Parklaan zal het
bestemmingsverkeer moeten opvangen.
De groep sprak zich uit tegen een centrum
aan de Soesterbergsestraat in verband met
onteigeningsprocedures, de kleinschalig
heid en het ontbreken van mogelijkheden
daar de centrale voorzieningen bij onder
te brengen. Ook verwacht de groep
toenemende verkeersdrukte over de Soes
terbergsestraat richting Soesterberg. De
groep toonde zich een duidelijke voorstan
der van koppeling van centrale voorzie
ningen met winkelvoorzieningen, in die
mate zelfs, dat de winkelvoorziening
alleen gerealiseerd mag worden bij de
centrale voorzieningen.
Een centrum aan de Dalweg werd, voor
wat de winkelvoorziening betreft aange
wezen in verband met te grote invloed op
het centrum Van Weedestraat, Honsber-
gen en Smitshof.
De werkgroep landschap had een groot
aantal opmerkingen die betroffen de niet
konsekwente toepassing van de vijfvinger
theorie (vestigingsbeleid); de verkeers-
prognose; de algemene indruk, dat aan
het verkeer teveel werd tegemoetgekomen;
de onduidelijke analyse van het landschap
en de opvattingen over de „verstoorde
stadrand".
Geconstateerd werd dat helaas een alge
mene visie op het milieu in het concept
plan ontbrak en dat er teveel werd inge
haakt op „geijkte verhaaltjes". Ook de
visie op de landbouw werd node gemist en
naar de mening van de groep zou juist
daar de maatschappelijke visie'door de
overheid gehonoreerd moeten worden.
Onduidelijk werd de toekomst van de
Lange Brinkweg genoemd; niet eens was
men het met de opvatting in het plan, dat
daar verzorgende bedrijven gesitueerd
konden worden. De werkgroep staat een
„status-quo" voor.
Betreurd werd. dat er met geen woord
gerept werd over historische waarden en
tenslotte meende de groep, dat de raam-
struktuur-planopstellers het eindrapport
van de werkgroep nog maar eens moet
lezen.
De burgemeester wees de heren er op. dat
de raad te beslissen had, maar zij ont
raadde dat ten sterkste. Het huizenbezit
zou dan afgestoten moeten en kunnen
worden, maar het zou kunnen betekenen,
dat het later opnieuw aangekocht zou
moeten worden als de aanleg van de
verbinding met het industrieterrein tóch
noodzakelijk zou blijken te zijn.
Volgende week woensdag zal wel blijken,
dat men het rustig bij de huidige situatie
laat.
Over het bevolkingsmodel en het woning-
bouwmodel werd uitvoerig gesproken, uit
gaande van de lange termijnprognoses en
de korte termijnbenadering. Het oncon
troleerbare vrije vestigingsbeleid kwam
aan de orde en deed de heer R. Logten-
stein (CDA) vragen of men daarin wilde
ingrijpen of dat men een toewijzingsbeleid
ging voeren?
Met de burgemeester was men het wel
eens. dat prognosecijfers uiterst griezelige
cijfers waren en men vond elkaar in de
beperking tot 1981. De vraag zal nog
beantwoord worden of men aan de tot dan
geplande 1218 woningen voldoende heeft.
De heer De Wilde vond wel dat duidelijk
gemaakt moest worden hoe de huidige
woningnood opgevangen kon worden. Hij
vond het maar een schande dat die wo
ningnood er nog steeds was.
Verkeer
De discussie over het toekomstige verkeer
spitste zich voornamelijk toe op het tracé
van de aan te leggen Centrumweg. Men
wilde daar meer gegevens over, hoewel de
heer Goote [PvdA] aanvankelijk gezegd
had, dat niet zo noodzakelijk te vinden.
Goote wilde wel weten hoe men aan de 30
toename van het autoverkeer voor de
toekomst kwam en Goote informeerde
ook naar de in het plan genoemde
„tweede dwarsweg" voor de verbinding
van oud en nieuw Soest. Hij begreep ook
niet waarom het alternatief van de in-
spraakgroep niet in kaart gebracht was,
maar hij hoorde van de gemeentelijke pro-
jektcoördinator, dat dat alternatief tech
nisch nauwelijks uitvoerbaar was. Het zou
zo ongeveer betekenèn, dat de overweg bij
station Soest-Zuid gesloten zou moeten
worden en daarmee de aanvoerweg naar
het nieuwe centrum.
Niet gesproken werd over het fenomeen,
dat Soest met alle ervaring van een drukke
rijksweg dwars door de gemeente, een
soortgelijke weg. maar dan misschien
vier-baans. gaat aanleggen tussen de
wijken Smitsveen èn Overhees en Boeren-
streek. (2600 huizen?). Deze weg. de
Koningsweg, maakt een onderdeel uit van
de Centrumweg. waarover in de toekomst
al het doorgaand verkeer door Soest geleid
moet worden. Wel vond de heer Goote
(PvdA), dat het moeilijk werd: komende
van de tweebaans Bitseweg en uitmon
dend op de tweebaans Birkstraat.
Winkelvoorziening
Duidelijk werd. dat de leden van de
commissie een lichte voorkeur hadden
voor situering van een nieuw centrum
tussen de Klein Engendaalweg en de
Eigendomweg, over de Nieuweweg heen.
Dat centrum zou circa 6000 m2 winkel
vloeroppervlak moeten hebben, onderge
bracht op 3 a 4 hectare grond. Volgens
coördinator Hulsbergen zou het zeker een
„tweede Van Weedestraat-centrum"
moeten worden.
Veel zal echter afhangen van het tracé van
de Centrumweg. Bij dat centrum zal, naar
de burgemeester vond, ondergebracht
moeten worden het gemeentehuis, een
politiebureau, een busstation, een markt
terrein, een gebouw met een zaal voor 500
toeschouwers en mogelijk een overdekt
50meterbad.
Landschap
De discussie over het landschapsmodel
werd zeer kort gehouden door het verzoek
van de burgemeester er het plan landelijk
gebied en het eindverslag van de desbe
treffende inspraakgroep nog maar eens op
na te lezen.
Wat de werkgelegenheid betrof vond men,
dat de gereserveerde 5 h.a. extra indu
strieterrein mogelijk wat te krap was. Men
zou er nauwelijks genoeg aan hebben om
de in de kom gevestigde bedrijven onder te
brengen. Voorzichtig werd opgemerkt dal
er dan nog maar eens 5 h.a. gereserveerd
zou moeten worden. Dat zou dan via een
bestemmingsplan moeten.
Tenslotte werden nog vragen gesteld over
de toekomst van de Eng (burgemeester:
zoveel mogelijk open houden; geen weg,
zélfs geen aanzet); over de opstallen op de
volkstuinen (burgemeester: grote welstan-
delijke eisen) en de verstoorde stadsran
den.
Even stond men nog stil bij de natuurlijke
overloop van het landschap van de Eng
naar het Pijnenburgerbos, die tot stand
zou komen via het open Klein Engendaal-
gebied, waarna het korte definitieve vra
genlijstje werd opgesteld.
De afgelopen zaterdag op de speelplaats van de St. Theresiasehool gehouden middel
eeuwse markt, heeft in totaal 1666,91 opgebracht. Van dat bedrag blijft na aftrek
van alle gemaakte kosten ruim 800 gulden over, zo vertelde ons het schoolhoofd de
heer Th. Krops.
De markt, die niet direct opgezet was
om het financiële gewin, trok heel wat
belangstellenden. Naast de goed in trek
zijnde ijs- en oliebollenkramen, de tent
van de waarzegster, vielen er ook oude
ambachten te bewonderen.
Zo was er een kraam met imker-attri
buten, was er een pottenbakker aktief
en deden twee dames verwoede pogin
gen schapewol te spinnen. Er werden
keramische producten verkocht; er
draaide op volle toeren een Rad van
Avontuur en verder waren er voor de
kinderen behendigheidsspelletjes, zoals
ringsteken op de fiets en balgooien op
levensgrote portretten van het school
team.
De standhouders en ook kinderen droe
gen middeleeuwse kledij en wat daarop
leek en vooral voor de ouderen was
dat een hele temptatie met het zomerse
weer. Voor het volksdansen was de be
langstelling enorm en alles bij elkaar
was het een gezellig feest, zoals het in
eerste instantie door de organisatoren
bedoeld was.
De netto opbrengst zal besteed worden
aan de vervolmaking van de geluids
installatie van de school.
De snelle stijging van onze sociale uit
gaven. zoals die zich de laatste jaren in
ijltempo heeft gemanifesteerd, is zeker
niet in de laatste plaats het gevolg van
de sterke toename van het aantal WAO-
uitkeringen. Het gaat hier om mensen,
die wegens ziekte en/of gebreken ar
beidsongeschikt zijn verklaard en der
halve in aanmerking komen voor een
loondervingsuitkering, die maximaal
80 °7r van het laatstverdiende dagloon
bedraagt.
Het aantal WAO-ers heeft de 300.000
eind 1974 reeds overschreden en in dat
jaar werd aan hen 4290 miljoen gulden
uitbetaald.
De WAO wordt de laatste tijd nogal be
kritiseerd. Er wordt onder meer be
weerd dat de wet ook gebruikt wordt als
een soort afvloeiingskanaal voor niet
meer rendabele werknemers, dus als
een veredeld soort werkloosheidswet.
Hierdoor ontstaat de kans dat de WAO-
ers terechtkomen in die hoek van de
samenleving, waar de meest gediscrimi
neerde groeperingen zich ophouden.
Men vergeet dat het gros der WAO-ers
het zelf helemaal niet leuk vindt wegens
ziekte of invaliditeit in een arbeidsonge
schiktheidswet terecht gekomen te zijn.
Het is zonneklaar dat in de uit 1967 da
terende Wet Arbeids Ongeschiktheids-
verzekering (WAO) het begrip ziekte
ruimer is geformuleerd dan bijvoor
beeld in de oude Ongavallenwet (1901),
waar het accent altijd op de invalide
werknemers heeft gelegen.
Uiteraard vormen in het kader van de
toepassing van de WAO ziekte en gebre
ken nog steeds een voorwaarde tot ar
beidsongeschiktheid, maar vaak is
naast deze medische factoren de
plaatsbaarheid van de cliënt, zijn oplei
ding en beroepscarrière op de regionale
arbeidsmarkt in het geding. Niet meer
rendabele werknemers krijgen dikwijls
een medisch etiketje opgeplakt (tenslot
te heeft ieder mens ergens wel een
kwaal) en worden dan via de WAO uit
het productieproces geloodst met een
„gouden handdruk" (welvaartsvaste
uitkering).
Zonder twijfel zitten er in de WAO men
sen, die zodanig ziek of invalide zijn,
dat zij onmogelijk nog aan het productie
proces kunnen deelnemen. Anderzijds
komt er een toenemend aantal mensen
(vooral oudere werknemers) in de WAO
terecht, wier arbeidsongeschiktheid
voornamelijk is terug te voeren op niet-
medisch, maatschappelijke factoren.
Een belangrijk punt is dat de WAO werd
ingevoerd op een tijdstip 1967dat onze
economische constellatie grondig aan
het veranderen was.
De bloeiperiode uit de eerste helft der
zestiger jaren, toen er sprake was van
een gespannen situatie op de arbeids
markt en de werkloosheid in ons land
vrijwel een te verwaarlozen factor was,
raakte voorbij en in de daaropvolgende
jaren sloten verschillende bedrijven hun
poorten, c.q. gingen fusies aan of be
sloten tot inperking van het personeels
bestand en het logisch gevolg was dat
de zwakke broeders het eerst op straat
stonden. Niet alleen de groei van het
aantal werkloosheidsuitkeringsgerech
tigden, maar ook de sterke toename van
het aantal arbeidsongeschiktverklaar-
den, vloeiden uit deze situatie voort.
In de steeds feller oplaaiende discussies
over de stijging van de sociale premies
wordt vooral gewezen op de sterke toe
name van het aantal WAO-ers. Sommi
gen weten de indruk te wekken of al die
duizenden arbeidsongeschikten zich
maar wat aanstellen en eigenlijk best
zouden kunnen werken. Een hard oor
deel, zoals dat alleen maar mogelijk is
in een samenleving, waar de identiteit
en status van een individu in hoge mate
bepaald wordt door het beroep dat hij
uitoefent. Ieder die uitgerangeerd is,
wordt als overbodig en nutteloos ervaren
en wordt beschouwd als iemand, die
„alleen maar geld kost".
In de praktijk is het echter zo, dat het
gros van de WAO-ers het allesbehalve
plezierig vindt om van een sociale uit
kering te moeten leven.
Het gros bleek te zitten met gevoelens
van nutteloosheid en overbodigheid. Zij
voelden zichzelf en anderen tot last en
kampten met schuld- en onlustgevoelens
over hun situatie van arbeidsongeschikt
heid.
Pottenbaksters in den dop tijdens de middeleeuwse markt op het schoolplein van de st. Theresiasehool.
De Amerikaanse ambassadeur Kingdon Gould in de cabine van de graafmachine
De Amerikaanse ambassadeur in Nederland, Mr. Kingdon Gould, heeft eind vorige
week de „eerste spade" in de grond gestoken voor de bouw van 192 woningen ten
behoeve van op de basis Soesterberg gestationeerde Amerikaanse militairen.
Die „spade" bestond in dit geval een graafmachine die door hem bediend werd.
Daarbij waren ondermeer aanwezig de burgemeester van Soest, mevrouw mr. J. M.
Corver-Van Haaften, de commandant van het Camp New Amsterdam, kolonel D. L.
Poorman en de commandant van de vliegbasis de kolonel W. van Gastel.
Zij werden toegesproken door de direc
teur van Immoproject bv uit Breda, de
heer J. van Spaandonk, die als bouwer
van de woningen een en ander vertelde
uit de onderhandelingsfase, die aan de
realisatie vooraf ging.
Alvorens de graafmachine te beklim
men drukte de heer Gould zijn spijt uit
over het feit dat de Amerikanen de Ne
derlandse woningbouwproblemen ver
groot hadden. Naar zijn mening echter
mochten Amerikanen, die voor de verde
diging van het Westen in Europa verble
ven, ook een eigen woning hebben en hij
sprak daarbij de wens uit dat dit eerste
project in Nederland, gevolgd zou wor
den door anderèn. Hij bracht dank aan
alle overheids-instanties, zoals gemeen
te Soest en defensie, voor hun medewer
king.
Het project in het plan Egghermonde 2
te Soesterberg. voorziet in 192 woningen
van liefst zeven verschillende typen. In
blokken van twee tot tien woningen
worden huizen gebouwd met een variatie
aan bijvoorbeeld aantal slaapkamers
van twee tot zeven. Bij de indeling is
rekening gehouden met typisch Ameri
kaanse opvattingen over oplevering van
huizen.
De woningen zijn dan voorzien van o.m.
vloerbedekking en complete keukenin
richting. Het aanwezige groen wordt gro
tendeels gespaard en men krijgt een ge
zamenlijke tuin. De voorafgaande be
sprekingen namen in totaal ongeveer 1%
jaar in beslag. De huizen worden opgele
verd in de periode van januari tot okto
ber/november 1977.
Evenals vorig jaar sluit de „Schuif-es-in"-aktie van de gereformeerde kerk het
„werk"-seizoen af met een feestelijke dienst in het Openluchttheater aan de Soes
terbergsestraat. Als de weergoden, net als vorig jaar, meewerken, belooft het weer
een heel bijzondere dienst te worden. De kerkdienst begint om 09.30 uur en het thema
is:„Maar 't feest gaat door!"
Aan de kerkdienst gaat een natuurwan
deling vooraf, die begint bij het open-
luchttheaer. De route is uitgezet door de
afdeling Eemland van het Instituut voor
Natuurbeschermingseducatie I. V.N.
en voert door de bossen bij het zieken
huis Zonnegloren. Iedere deelnemer
krijgt bij vertrek een routebeschrijving,
waarin ondermeer de grote betekenis
van het bos wordt uiteengezet. De wan
delaar wordt gewezen op het vele mooie
wat er te zien en dat zo vaak zo klein en
gewoon is, dat men er aan voorbij loopt.
De wandeling duurt circa drie kwartier.
Als de sportieve kerkganger weer op z'n
uitgangspunt terug is, wordt hij ont
vangen met thee en beschuit. In het
openluchttheater speelt dan, vanaf een
kwartier voor de aanvang van de dienst,
de „Oranje Harmonie" uit Hilversum
bekende geestelijke liederen, die door
iedereen meegezongen kunnen worden.
Tijdens de kerkdienst wordt er, zoals dat
door de eeuwen heen gebruikelijk is, ge
collecteerd voor hen die dat nodig heb
ben. De opbrangst is dit keer bestemd
voor het vakantiecentrum „De Blije We-
relt" te Lunteren, )vaar jaarlijks zo'n
4500 mensen van een onbezorgde vakan
tie genieten. In het centrum komen al
leen mensen, die anders helemaal niet
op vakantie kunnen, zoals bejaarden
met een kwetsbare gezondheid, een
lichamelijk handicap of een erg bewer
kelijk dieet, niet alleen bejaarden, maar
ook gebroken gezinnen, waarvan de kin
deren ondergebracht worden in een kin
dertehuis en voor wie het samen op
vakantie zijn, zo uiterst waardevol is;
huisvrouwen en echtparen, die overbe
last zijn gedurende het jaar door ver
zorging van langdurig zieken, door on
vrijwillig ontslag of door moeilijk op
voedbare kinderen. Voor hen allen is „De
Blije Werelt" in het loven gereoepen en
voor hen is de collecte van de „Schuif-
es-in"-dienst.
Na afloop van de kerkdienst wordt er
koffie geschonken. Zou het onverhoop re
genen, dan wordt de dienst in de oor
spronkelijke vorm overgeplaats naar
het grootste gereformeerde kerkgebouw
in Soest; de Julianakerk aan de Juliana-
laan. In twijfelgevallen kan men zich
wenden tot één van de volgende telefoon
nummers: 12094 - 12495 - 13025 - 19128 en
15194.
Bij goed weer zijn de Wilhelminakerk
en De Open Hof gesloten. Kerkbezoekers
van het openluchttheater kunnen hun
auto's parkeren op het parkeerterrein
van het ziekenhuis zonnegloren. De or
ganisatoren hebben daarvoor toestem
ming verkregen van ziekenhuis directie.
Aan de Erasmus-universiteit te Rotter
dam slaagde voor het doctoraal examen
economie onze plaatsgenoot H. P. M.
Topper (22).
