DE GLORIE
EN DE DROOM
Be j aarden- oorden
kosten een miljard bijstand
Elseviers groot
rashondenboek
Werkende vrouwen
Brigitte Bardot
Reddingsmes voor
verkeersslachtoffers
De glorie en de droom
Fotografeer die kanjer
*ers
Met raad en daad
William Manchester
Dc Verenigde Staten van 1932 tot 1972
ht op
sregels
De Verenigde Staten van 1932 tot 1972
i Rome zullen
ïr liggen nu de
van plan is
S en Engeland
n. Maar het
istratiemateri-
i er nog zitten
n de gemeen-
groten van de
ika afspraken
en. Deze zes
jen dergelijke
jrikanten van
goederen. Dat
of grote sche-
haven-empla-
xportorders is
de leverancier
et verstrekt en
g de order niet
3 prijs vraagt
.ntrekkelijkste
vil zeggen dat
met hem te
tje riskant zijn
wel eens een
.n de overwe-
Isbelang is -
erdienen - dat
er land gaat.
iling mis gaat
er niet aan
;t de natie de
eten een con-
/aarvan uiter-
kens een land
zijn dan de
lapanners en
t, Fransen en
er meer bij
n grote zijn in
nt elkaar niet
ofweg één lijn
>erkrediet na-
ten de grote
inere EG-lan-
te maken. En
ten onrechte
3t weer eens
hen erin te
:rdeel van de
rukkelijk een
aten maar de
ssel bevoegd-
>raak van het
tischappen in
ielse commis-
roten hebben
nden en dat
doen niet zo
n het verdrag
:n vermanen
/aling en als
3t ingaan kan
spreken,
gaat is niet
België heeft
afspraak der
eging dat het
',s er een eind
3t uitvoerkre-
n zich erbij
nternationale
worden, tot
■egeling eruit
een regeling
i is ook niet
land al eens
och nog eens
tpeler te zijn
percentueel
o ernstig wat
e groten niet
de afspraak
benauwder
X dan naar
nisch niet zo
nschap is ze
e de grote
kan worden
lok voor hen
KANTMAN.
donderdag 2
ikerk aan de
en als nieuw
erstrekt door
Idtgrefe, tel.
•esproken en
ddagen, die
de maand
je Hotel aan
om 2 uur.
ijn daar van
n de UW
soek bij zie-
van kinder-
r in novem-
organisatie
secretaresse
Poststraat
Soester Courant van donderdag 26 augustus 1976
en wier algemene toestand niet van
dien aard was, dat zij gedeeltelijk op
kosten van de gemeenschap in een tehuis
verzorgd zouden moeten worden.
Vele eigenaars en directies van verzor
gingstehuizen waren juist „tuk" op deze
bejaarden, die geen al te grote offers
vroegen van het personeelsbestand en
vaak kregen zij dan ook voorrang boven
degenen, die juist wel verzorging nodig
hadden. Een en ander had tot gevolg, dat
er voor werkelijk verzorgingsbehoef-
tigen vaak geen plaatsje meer te vinden
was. De meest absurde situaties deden
zich voor. Zo herinneren wij ons een
televisieuitzending van de Ombudsman,
waarin aan een man van 83 werd ge
vraagd waarom het hem niet lukte een
plaats in een bejaardenhuis te vinden.
Zijn komisch-tragische antwoord: ,,Ze
vinden mij overal te oud".
Het is dan ook wel heel duidelijk dat dit
opname- en indicatiebeleid (voor zover
men van „beleid" kan spreken) op de
helling moet. Er zijn dan ook in 1972
enkele nieuwe bepalingen in de wet op
genomen (Wet Bejaardenoorden) m.b.t.
het opnamebeleid. Zo moet door B. en W.
een commissie worden ingesteld die aan
de bejaarde, die opneming wenst, en aan
de leiding van het tehuis advies uit
brengt.
Terecht wordt in Economisch Statisti
sche Berichten opgemerkt dat een posi
tief advies niet tot opname verplicht. Het
is in beginsel zelfs niet verboden be
jaarden met een negatief advies te huis
vesten, zij het dat Prov. Staten geduren
de een bepaalde termijn (max. 10 jaar)
een positief advies voor opname ver
plicht kunnen stellen. Dit kan er dus toch
weer toe leiden dat nog niet direct ver-
zorgingsbehoeftigen worden opgnomen.
O.i. laat de huidige wet nog teveel marge
aan de bejaardenoorden.
Het zal niet eenvoudig zijn om de uitgave
ten behoeve van bejaarden in tehuizen
terug te dringen. Met een effectief op
namebeleid zou het wel mogelijk moeten
zijn om de opname van niet echt ver-
zorgingsbehoeftigen terug te dringen,
maar met echte verzorgingsbehoeftigen
krijgt men de tehuizen ook wel vol.
Sociaal gezien is dat een verbetering, die
de moeite waard is om gerealiseerd te
worden, maar men beperkt er de uit
gaven niet mee.
BRUINE AANSLAG. - Sinds wij een nor-
tonpomp in gebruik hebben, zien wij een
bruine aanslag op het vaatwerk en ook
met de was zijn er kleurproblemen. Hoe
lossen wij dat op?
Antwoord: De oorzaak schuilt in het
ijzergehalte van het water, dat door de
nieuwe pomp omhoog komt. Nu is een
uiterst gering ijzerpercentage niet scha
delijk, maar uw water bevat klaarblijke
lijk teveel ijzer en dat kan onsmakelijk
zijn, als u dat water zonder meer als
drinkwater gebruikt. Tegen de aanslag
op de vaat kunt u een eenvoudig middel
toepassen. Als u bij de drogist een paar
ons citroenzuur haalt (die in brokjes
wordt geleverd) kunt u het ijzer met een
twee-procentsoplossing verwijderen.
Verstandiger is het, een ontijzerings-
installatie te laten aanbrengen, waarin
het water van de nortonpomp ontijzerd
wordt. Dat kost wel geld, maar het is
beter.
SLAAPKAMERVISSEN. - Wij hoorden
van iemand, dat het ongezond is om een
aquarium op de slaapkamer te zetten.
Onze zoon heeft zijn vissen op zijn zit-
slaapkamer. Moeten ze daar dan weg?
Antwoord: Wij vinden een zit-slaap-
kamer ook geen goede plaats voor een
aquarium. Vooral omdat de tempera
tuur daar teveel wisselt. Uw zoon slaapt
met open ramen en dan wordt het
's nachts soms ijskoud. Als het regent en
het raam wordt gesloten, loopt de tem
peratuur tien tot twaalf graden op. Zo is
het ook met daglicht en kunstlicht, dat
wisselt teveel.
Nu bclioi.lt een sportvisser er ook niet nog
e*. iis de fotografie als hobby op na te
houdeu.om dal plaatje te kunnen maken.
Hei fotogr.iicrcn is tegenwoordig zo een
voudig dat er geen enkele technische
kennis voor vereist is om toch een goede
foto ti maken.
VtNu.il de mmi of pocket camera's zoals
hip ooi beeld de Kodak Instamatic S 30
e.imei.i /i|n bij het sportvissen bij/onder
handie vanwege hun geringe gewicht,
klime omvang en eenvoudige bediening.
Waniiev i de visser een kanjer boven water
licili giliaald gnipt hij naar /.ijn camera
en maakt er een foto van. Voor de vissers
du de voorkeur geven aan de /.eer vroege
uk ii ol aan een miezerig regentje, kortom
aan foiogrnlisch ge/ien slechte lichtom
standigheden. is er ook geen probleem,
/.il a iicn een flitslampjc op de eamerea.
De loin die tle/e handeling oplevert zal
luim spraakverwarringen zeker voorko
men en ook degenen die hel visserslatijn
iiui machtig /i|ii /uilen bij hol zien van de
foto beempen waar hel verhaal over gaat.
Een Zwitserse uitvinder is op de gedachte gekomen een hulpmiddel te ontwikkelen
dat de veiligheid van autogordels verhoogt. Niet zo'n overbodige luxe, want het
gebeurt helaas dat automobilisten het leven verliezen doordat zij zich niet tijdig
kunnen bevrijden uit de „riemen". Volgens de Verkeerspolitie kan een botsing tot
gevolg hebben dat het deblokkeren van de gordel moilijk of onmogelijk is. Dit is aan
het licht gekomen bij onderzoeken van uitgebrande en te water geraakte auto's. Uit
een ander onderzoek is gebleken, dat niet minder dan 70 van alle weggebruikers
min of meer uitgesproken angst koestert bij een aanrijding de gevangene te worden
van de eigen „veiligheidsriemen".
Het probleem klemt temeer daar nabe
staanden van verkeersslachtoffers in
enige landen (o.m. V.S., Frankrijk)
processen hebben aangespannen tegen
de staat, omdat men meent over bewij
zen te beschikken dat juist de auto
gordels in die gevallen voor de inzitten
den fataal zijn geweest. Dit verklaart
waarom internationaal op hoog niveau
wordt gespeurd naar manieren om de
gordel in noodgevallen snel te ver
breken.
De Zwitserse vinding, onthaald als „het
eerste en allerbeste redmiddel voor ge
vallen waarin de gordel niet meer nor
maal kan worden ontgrendeld", is even
vernuftig als simpel. Het bestaat uit een
sleutelvormige handgreep die met be
hulp van een kleine montageclip wordt
bevestigd aan het portier of het dash
board, binnen direct handbereik van de
bestuurder of passagier. De handgreep
heeft een ingebouwd roestvrijstalen
mesje. Plaatst men de greep in een hoek
van ongeveer 45 graden op de (gespan
nen) autogordel, dan snijdt het mesje
de gordel gemakkelijk en feilloos door:
de automobilist kan zich zo in één bewe
ging bevrijden. Dit is belangrijk omdat
niet zelden één van beide handen of pol
sen bij een ongeval zodanig gewond
raakt dat de automobilist de ontgrende-
ling niet meer normaal kan bedienen.
In West-Duitsland heeft het apparaatje
al dadelijk na de introductie een storm
achtige vraag doen ontstaan naar dit
veiligheidsartikel. Ook In Nederland is
het zeer gunstig ontvangen. Naast de
Verkeerspolitie hebben ook woord
voerders van brandweer organisaties
zich positief uitgelaten. Men gelooft dat
het zal leiden tot een intensiever gebruik
van de autogordels, alleen reeds op
psychologische gronden.
Het Zwitserse veiligheidsmesje wordt in
Nederland geïmporteerd door de Han
delsonderneming Hawesta te Maarssen
(inl.tel. 03465-7930). Dit bedrijf heeft
ook de verl^poprechten verworven voor
de meeste andere Westeuropeese lan
den met inbegrip van Skandinavië.
Iedere echte hondenliefhebber (kynofiel) zal het toejuichen als er een goed verzorgd
en interessant boek over honden verschijnt. Bij Elsevier is nu het Groot Rashonden
boek verschenen en dat bevat uiteraard niet alleen de geldende, door de Fédération
Cynologique Internationale erkende standaard voor 308 rassen, maar ook de ont
staansgeschiedenis van de hond zoals we die nu kennen krijgt uitgebreid aandacht.
Hoe weinigen weten nog iets van het
oorspronkelijke werk, waardoor vrijwel
alle rassen een zekere selectie hebben
ondergaan en „ras" geworden zijn.
Steeds opnieuw worden we getroffen door
de nauwe relatie die er bestaat tussen
mens en hond. We hoeven alleen maar te
denken aan de grote rol die de hond
speelt in de literatuur en in de film. Lassie
en Rintintin zijn voor velen nog onuitwis
bare begrippen.
De zeer gevarieerde aanleg van de hond,
waardoor hij zich aanpast aan verande
rende omstandigheden, onderscheidt
hem van alle andere huisdieren en heeft
hem een verspreidingsgebied opgele
verd dat vrijwel onbegrensd is.
De beschrijving van alle 308 rassen be
gint met een korte geschiedenis van
het ras, daarna worden algemene ken
merken beschreven. Verder worden bij
ieder ras de stanaardeisen vermeld. Aan
de hand van deze eisen kan iedereen
vaststellen of de eigen hond aan de stan
daard voldoet, te meer omdat ook de ge
bruikelijke fouten en diskwalificerende
fouten zijn vermeld.
Alle rassen zijn ingedeeld in categorieën:
herdershonden, waak- en verdedigings
honden, jachthonden, gezelschapshon
den en windhonden.
Elseviers Groot Rashondenboek bevat
meer dan 600 afbeeldingen in kleuren.
De bewerking van dit prachtige stan
daardwerk was in handen van mevr. A.
Gondrexon-Ives Browne, vermaard in
ternationaal keurmeester.
Verschenen bij Elsevier Nederland.
Gebonden 392 blz. Prijs 79,50.
Een jaar of tien geleden was de gedachte sterk verbreid, dat men bejaarde mensen
geen groter plezier kon doen dan ze een mooie ouwe dag in een verzorgingstehuis
aan te bieden. Nieuwgebouwde bejaardentehuizen rezen dan ook als paddestoelen
uit de grond. Was er eind 1969 voor rond 7,5 van de totale Nederlandse bejaarden
bevolking plaats in een bejaardenoord, nu is dat reeds rond de 10
Geen wonder dat de uitgaven krachtens de Algemene Bijstandswet voor de ver-
zorging van bejaarden in bejaardenoorden zeer sterk zijn gestegen en sinds 1969
zelfs zijn vervijfvoudigd'. (Van 200 miljoen naar ruim 1 miljard per jaar). Het is
echter duidelijk dat de overheid, die in de komende jaren op de collectieve voor
zieningen zal moeten bezuinigen, ook deze uitgaven niet ongemoeid zal kunnen laten.
In Economische Statistische Berichten
releveert drs. P. H. Laman kortgeleden
dat een alleenstaande bejaarde in Am
sterdam in 1969 nog voor een bedrag van
6500.- per jaar in het goedkoopste ver
zorgingstehuis terecht kon. Dit bedrag
is nu opgelopen tot ongeveer 17.000,-.
Deze gigantische stijging van de ver
zorgingstarieven is voor de uilgaven
ontwikkeling uiteraard van kardinale
betekenis geweest, veel meer nog dan de
toename van het aantal verzorgings
plaatsen. Een groot deel van de bejaar
den kan immers de totale verzorgings-
prijs bij lange na niet betalen en doet een
beroep op de Algemene Bijstandswet.
De stijging van de verzorgingsprijs leid
de derhalve tot een sterke verhoging van
de bijstandsuitgaven.
De vraag is nu op welke wijze op deze
uitgaven kan worden bezuinigd, zonder
dat deze bezuinigingen leiden tot een
kwalitatieve achteruitgang van de be
jaardenzorg in ons land.
In de eerste plaats heeft de overheid de
mogelijkheid om de bouw van bejaar
denoorden aan banden te leggen en ze
heeft van die mogelijkheid ook gebruik
gemaakt.
Vanaf 1 augustus 1974 mag geen be
jaardenoord meer gebouwd worden dan
na verklaring van „geen bezwaar" door
de provincie. Belangrijker is nog het
streven om tot een strenger indicatie- en
opnamebeleid te komen.
Juist aan een doeltreffend opnamebeleid
heeft het de afgelopen jaren sterk ont
broken. In de praktijk was het zo dat een
niet gering deel van de beschikbare
plaatsen in de verzorgingstehuizen werd
ingenomen door bejaarden, die niet zel
den zichzelf nog best konden verzorgen
Dit jaar viert Amerika het tweehonderd-jarig bestaan. Dat grandioze feest zal niet
alleen in Amerika, maar ook hier uitbundig gevierd worden. Er zal ongetwijfeld een
stroom van boeken verschijnen over Amerika. Maar zonder twijfel zal het pas ver
schenen boek van William Manchester een van de allerbelangrijkste blijken te zijn.
William Manchester (geboren in 1922)
begon op zijn tiende jaar kranten te
lezen en dat is dan óok het jaar waarmee
zijn boek „De Glorie en de Droom" be
gint, de geschiedenis van de Verenigde
Staten van 1932 tot 1972. Manchester
werd wereldberoemd door zijn inmid
dels klassiek geworden boek „De dood
van een President" dat hij in opdracht
van Jacqueline Kennedy schreef. Man
chester kunnen we rustig de zorgvuldig
ste historicus van Amerika noemen,
want hij verricht eerst jaren onderzoek
voor dat hij zijn boeken gaat schrijven.
Het boek De Glorie en de Droom kostte
hem zes jaar aan research.
1932, het jaar waarmee William Man
chester zijn geschiedschrijving van
veertig jaar Amerika laat beginnen, was
een van de somberste jaren die de Vere
nigde Staten ooit hebben meegemaakt.
President Hoover, in 1929 gekozen als
voorstander van een ongeremde econo
mie, bleek niet opgewassen te zijn tegen
de catastrofale gevolgen van de econo
mische wereldcrisis. Zijn opvolger
Franklin D. Roosevelt pakte met zijn
„New Deal", een politiek van sociale en
economische maatregelen, de proble
men met kracht en visie aan.
Onder zijn bewind kwam een einde aan
het heilloze isolationisme en begonnen
de Verenigde Staten zich militair te ver
sterken. Na de Tweede Wereldoorlog is
't Amerikaanse Mrshall-plan geweest,
dat zestien geteisterde Europese landen
tussen 1948 en 1952 weer op de been hielp.
Vier belangrijke gebeurtenissen in die
veertig jaar geschiedenis hebben vol
gens de auteur in sterke mate het ge
zicht van de Verenigde Staten bepaald:
het drama Pearl Harbor in 1941, de dood
van president Roosevelt in 1945, de
presidentsverkiezingen van 1948 en de
moord op president Kennedy in 1963.
William Manchester heeft met zijn om
vangrijk boek De Glorie en de Droom
een opmerkelijke prestatie geleverd.
Zijn geschiedschrijving is geen dorre op
somming van feiten geworden, maar een
groot en boeiend verhaal waarin alle
facetten van het gebeuren tussen 1932 en
1972 in de Verenigde Staten helder en
met grote betrokkenheid worden be
licht. Tijdens die tocht door het ver
leden staat Manchester steeds stil bij de
klemmende vraag wat men nu van de
geschiedenis geleerd heeft. Het boek
besluit met de eerste ambtsperiode van
Richard Nixon, president van het mach
tigste, maar ook meest verdeelde land
ter wereld.
Brigitte Bardot werd op 28 september
1934 te Parijs geboren. Op achttien-ja
rige leeftijd had zij al carrière gemaakt
als fotomodel.
Het was Mare Allégret die haar in de
filmwereld introduceerde en haar in con
tact bracht met zijn assistent, de voor
malige Paris-Match journalist Roger
Vadim. Onder regie van Vadim maakte
Brigitte Bardot haar eerste grote film.
De mythe Bardot was geschapen en nu
twintig jaar later haalt Bardot nog regel
matig de voorpagina's van de kranten.
Het mag toch wel bijzonder genoemd
worden dat het sex-idool uit de vijftiger
jaren nog niet is bijgezet in de stoffige
nostalgiakast, maar dat zij nog steeds
een stralende persoonlijkheid is.
Brigitte Bardot is reeds lang bevriend
met de beroemde schrijfster Franpoise
Sagan, dus lag het voor de hand dat
vroeg of laat Fran?oise iets over Brigitte
zou schrijven. Fran?oise Sagan heeft nu
de tekst geschreven van een prachtig
fotoboek over Bardot. De foto's zijn van
een andere vriend van Brigitte, de be
kende Franse fotograaf Ghislain Dussart.
Het is een verzameling buitengewoon
fraaie opnamen waarin het fenomeen
Bardot zich manifesteert zoals we haar
altijd hebbe willen zien. De foto's zijn ge
maakt over een periode van tien jaar,
maar gezien de schier „eeuwige" schoon
heid van Bardot zouden ze ook best in 10
dagen gemaakt kunnen zijn.
Voor de geïnteresseerde fotograaf is ach
ter in het hoek een overzicht opgenomen
van de opnametechnische gegevens.
Het jaar van de vrouw ligt achter ons en in hoeverre de talloze activiteiten in 1975
het emancipatieproces bevorderd zullen hebben, zal pas in de komende jaren
blijken. Er van uitgaande dat ook het aandeel van de vrouw in de totale beroeps
bevolking een graadmeter is om de emancipatie van de vrouw te meten, neemt
Nederland nog steeds een bescheiden plaats in. Ongeveer 25 van de totale
Nederlandse beroepsbevolking bestaat uit vrouwen en dit percentage ligt aanzien
lijk lager dan in West-Duitsland (37), Ver. Staten (38), Frankrijk (35), Denemarken
(41), Zweden (38) en Groot-Brittanië (36).
Merendeel werkende vrouwen
in dienstsector
In het blad Economische Statische Be
richten, uitgave van de stichting het
Nederlands Economisch Instituut, ver
strekt de econoom drs. A. M. Tabak een
aantal belanghebbende cijfers over de
beroepsarbeid van de Nederlandse
vrouw.
Sinds 1960 is het aandeel van de vrouw
in de totale beroepsbevolking van ons
land gestegen van 19 tot 25 in 1971.
Deze stijging is volledig veroorzaakt
door de toeneming van het aantal wer
kende, gehuwde vrouwen. In 1960 be
droeg het aantal gehuwde, werkende
vrouwen in ons land circa 165.000, nu
ligt het rond de half miljoen. Een groot
deel van de gehuwde vrouwen werkt
echter part-time, nl. circa 50 tegen
slechts 30 in 1960.
In weerwil van het toenemende aantal
werkende, gehuwde vrouwen is het deel
nemingspercentage van de Nederlandse
vrouw (gehuwd en ongehuwd samen)
nog altijd vrij laag in vergelijking tot de
meeste andere westerse landen. Vooral
in Denemarken, de Ver. Staten, Duits
land, Zweden en Engeland zijn de vrou
wen economisch „actiever" als bij ons.
In welke arbeidssectoren is het vrouwe
lijke aandeel naar verhouding het
grootst? Het blijkt dat verreweg het
grootste deel van de werkzame vrouwen
emplooi vindt in de dienstensector. Dat
geldt voor alle westerse landen, maar
dan toch weer in het bijzonder voor
Nederland, waar 79 van de werkende
vrouwen in de dienstensector werkzaam
is. In Duitsland is dat percentage slechts
56 en in Italië nog geen 50 In deze lan
den werken veel meer vrouwen in de
industrie.
Vrouwelijke zelfstandigen
Het is een bekend feit, dat het aandeel
van de zelfstandigen in de beroepsbe
volking daalt, een ontwikkeling, die
reeds geruime tijd aan de gang is.
In Economisch Statistische Berichten
werd nagegaan of het aandeel van de
vrouwelijke zelfstandigen in de beroeps
bevolking minder snel is gedaald dan dat
van de manlijke zelfstandigen of omge
keerd. Uit de statistieken blijkt dat in
Nederland het aandeel van de manlijke
zelfstandigen in de totale beroepsbevol
king veel sneller terugloopt dan het aan
deel van de vrouwelijke zelfstandigen.
In België, Duitsland en Denemarken is
dat net andersom, daar loopt het aandeel
van de vrouwelijke zelfstandigen sneller
terug dan dat van de manlijke zelfstan
digen.
Een heel opmerkelijke uitzonderingspo
sitie neemt Italië in daar is het aantal
vrouwelijke zelfstandigen de afgelopen
vijftien jaar fors gestegen.
Regionale verschillen
In Nederland bestaan er overigens wal.
betreft het aandeel van de vrouwelijke
beroepsbevolking in de totale beroeps
bevolking duidelijke regionale verschil
len. In sommige provincies, Friesland
voorop, is de mate van deelneming aan
het arbeidsproces door vrouwen aan
merkelijk laag, in andere provincies,
vooral Noord-Holland, is die deelneming
naar verhouding erg hoog.
De Sociale Maandstatistiek van de
C.B.S., april 1975, geeft enige belang
rijke uitkomsten over deze materie.
Deelneming van ongehuwde vrouwen
aan het arbeidsproces is het hoogst in de
provincies Noord- en Zuid—Holland en
Utrecht, terwijl ook Noord-Brabant
iets boven het landelijk gemiddelde
blijft. Deelneming van ongehuwde vrou
wen aan het arbeidsproces is eveneens
ook het grootst in de 2 Hollandse pro
vincies en Utrecht, maar ook de pro
vincie Limburg scoort hier hoge cijfers,
waarbij Noord-Brabant trouwens maar
weinig achterblijft. Het aandeel van de
vrouwelijke beroepsbevolking (gehuwd
en ongehuwd) is het geringst in de pro-
vincie Friesland, maar ook Drenthe,
Groningen, Gelderland, Overijssel en
Zeeland blijven beneden het landelijk
gemiddelde.
Volgens Economisch Statische Berich
ten bestaat er een sterke samenhang
tussen urbanisatiegraad en deelne
mingspercentage van vrouwen aan het
arbeidsproces. In gebieden waar de ver
stedelijking sterk is, is de deelneming
van de vrouw aan de beroepsarbeid
relatief groot; in landelijke gebieden is
die deelneming relatief laag.
Vanaf de eerste juni is het visserslatjjn weer een veel gebezigde taal geworden. Het
motilt|ke van dc/e taal is dal nicl ingewijden nooit precies welen hoe ze het moeten
hcgiijpen. I m h /ouden de sprekers hiervan de taalbarrière op eenvoudige wijze
kunnen doorbreken door gebruik te maken van het aloude gezegde: „Ecu plaatje zegt
mei i dan ilui/iuil woorden".
Hel incisl handige plaatje dal de vissers zouden kunncu gebruiken is een foto.
