DE TEMPS BEGINNEN VOOR ZICHZELF
THE VERY SUCCESFUL FLIGHT
OF AEROSMITH
ONZICHTBARE
ANDRÉ
DRUKDOENDE
Peter Frampton
binnenkort
filmster?
K.M.K.
HONDERD JAAR
SCIENCE FICT10N
OP DE PLAAT
OVER PAN, PANFLUIT
EN OVER GKE0RGHE ZAMFIR
DERHALVE
LUCIFER
TOONT LEDEN
INDIVIDUEEL
Lee Towers drinkt
nu ook melk
Soester Courant van donderdag 11 november 1976
lijknamige debuutalbum uitgekomen.
In de zomer van 1970 vonden Steve
Tyler, Tom Hamilton en éoe Perry
elkaar in Sunapee, New Hampshire,
waar Tom en Joe met een groep, ge
naamd "The Jam Band", in een plaat
selijke club "The Bam" speelde. Steve
Tom en Joe kwamen er spoedig achter
dat zij dezelfde muzikale voorkeur
hadden, door dezelfde mensen be
ïnvloed waren en tevens respect wis
ten op te brengen voor eikaars talen
ten. Steve trommelde twee oude
vrienden van hem op, drummer Jóey
Kramer en gitaristRay Tabano. De
laatste kende hij nog van school (waar
ze trouwens tegelijkertijd vanaf wer
den gestuurd). Ray werd echter spoe
dig vervangen door Brad Whitford,
die in een andere groep uit New
Hampshire speelde. Met hem was
Aerosmith compleet.
Het vijftal besloot om naar Boston te
verhuizen omdat allen het gevoel had
den dat ze, wilden ze iets bereiken,
in een grote stad moesten wonen (het
werd toevallig Boston omdat die plaats
het dichtst bij Sunapee lag)Ze huur
den een klein gemeenschappelijk
appartement waar bovendien ook nog
de apparatuur moest worden opge
steld. Met moeite wisten ze in 1971
het hoofd boven water te houden en
ze waren verplicht om elk optreden
aan te nemen dat hunwerd aange
boden. Ondanks dit financieel slechte
jaar, waren er ook nog positieve kan
ten, want door het vele spelen deden
ze een schat aan muzikale en bühne-
ervaring op.
In het begin van 1972, toen Aerosmith
in en rondom Boston al een behoor
lijk grote aanhang had gekregen, kwa
men ze in contact met een bekende
promotor uit New England, Frank Con-
nelly. Hij was zo onder, de indruk ge
komen van de groep, dat hij aanbood
om ze te managen. Maar na een paar
maanden vond Connelly dat hij alleen
niet in staat was om Aerosmitn net
sukses te brengen dat hij ze voorspel
de. Hij bracht de groep daarom in juli
1972 in kontakt met Leber-Krebs Inc.
David Krebs en Steven Leber zagen
Aerosmith optreden in de club Max's
Kansas City. Na één set hadden ze
hun besluit al genomen en boden ze
Aerosmith een kontrakt aan. Een
maand later kontrakteerde Clive Davis
de groep voor CBS na eveneens
slechts één set gehoord te hebben.
Onder leiding van Adrian Barbar werd
de eerste LP opgenomen, die de titel
"Aerosmith" meekreeg. Deze LP, die
uitgebracht werd in januari 1973, ver
kocht matig, totdat zeven maanden
later een nummer van het album als
single werd uitgebracht. "Dream On"
werd een hit in New England, het
Noordwesten en in New York.
Hierdoor èn door een uitgebreide toer-
nee die Aerosmith in het najaar van
1973 met Mott The Hoople maakte,
werd de belangstelling voor hun eerste
LP opnieuw gewekt. Tussen de be
drijven door bleef Aerosmith wel spe
len waar ze gevraagd werden, waar
door een gemiddelde van vier of vijf
optredens per week normaal was.
Begin 1974 werd de tweede LP "Get
Your Wings" uitgebracht, die door
Jack Douglas geproduceerd was.
Door de bekendheid die de groep in
middels genoot in Boston en Detroit
en de omliggende gebieden, sloeg
"Get Your Wings" veel meer aan dan
hun eerste LP. De schare fans bleef
door het voortdurend spelen alsmaar
groeien en aan het einde van de zo
mer van 1974 sloeg de vlam In de pan
met als resultaat dat tegen de tijd dat
hun derde LP "Toys In The Attic" uit
kwam, "Get Your Wings" goud was.
"Toys In The Attic" werd in april 1975
uitgebracht en was opnieuw gepro
duceerd door Jack Douglas. Een paar
maanden na het "gouden succes van
"Get Your Wing werden "Toys In
The Attic" en de eerste LP "Aero
smith" eveneens met goud bekroond.
De single "Sweet Emotion" van de
derde LP kreeg nationale aandacht.
Door deze suksessen was Aerosmith
één van de grootste acts gewor
den en in het vervolg zou de groep
alleen nog maar spelen in middel
grote en grote concertzalen. In de
cember 1975 was "Toys In The Attic"
platinum en waren alle drie Aerosmith
Lp's op de hitlijsten te vinden.
Hoewel de groep in "het begin van 1976
een paar maanden niet toerde, bleef
het sukses zich uitbreiden. In januari
bracht CBS opnieuw de single "Dream
On" uit en deze keer werd het wel
een landelijke top 10 hit. Door dit suk
ses werden de albums meegesleurd
en "Aerosmith" en "Get Your Wings"
werden kort na elkaar platinum.
Het vierde album "Rocks" werd in mei
opgenomen en Aerosmith handhaaf
de de winnende kombinatie (produ
cer Jack Douglas en veel hard-rock).
Er was toch één opmerkelijk feit: het
schrijven, van de nummers was meer.
dan ooit een groepsaangelegenheid.
Aerosmith is in de laatste anderhalf
jaar net zo'n stijgende lijjn te zien zul-
ste acts. Als de komende anderhalf
jar net zo'n stijgende lijn te zien zul
len geven, hoe groot zal Aerosmith
dan wel niet worden?
Op 25 oktolxjr jl. trad de Amerikaanse
formatie AEROSMITH in het RAI-
Congrescentrum op.
AEROSMITH is hier nog vrij onbekend
hoewol liefhebbers van hard-rock Ste
ve Tyler, Joe Perry, Brad_Whitford,
Tom Hamilton en Joo Kramer beslist
wel zullen kennen. Alle tot nu toe
verschenen LP's (dat zijn er vier, waar
van de laatste "Rocks" nog niet zo
lang geleden uitkwam), zijn in Ameri
ka met platina bekroond en de groep
is daar op het ogenblik een van de
top-acts.
In het voorprogramma speelde de
splinternieuwe Engelse formatie
Phoenix, die bestaat u)t ex-Argent le
den. Van hen is vorige week het ge-
De nieuwe single van Andró van Du»«>
"Onzichtbare André" (CNR 141.383) db
zijn televisiepremière betesfde in da jüM-
ieum-TROS-show van 1 oktober].!., te nu
al hard op weg om een gouden schijf te
worden. En dat allemaal in een tijd waar
in André's nieuwe revue "Lach om het
leven" (meto.a. Conny Vandenbos, Cor-
ry van Gorp, Donald Jones en Frans
Kokshoorn) centraal staat en vofo zaten
trektl Daarnaast startte op 8 oktober j.l.
de TROS-TV-serie "Hotel de BobT, waar
in André als "Koos het hulpje" da meest
merkwaardige avonturen beleefde en nog
zal belevenl
De Frampton mania lijkt geen grenzen
te kennen. Toen de dubbelaar „Framp
ton Comes Alive" in Amerika de 4 mil
joen verkochte eksemplaren overschreed
en daarmee het record brak dat op naam
stond van Carole King's „Tapestry",
dacht iedereen dat het feest wel snel af
gelopen zou zijn, maar zie: in de week
die volgde op de recordverbetering1 wer
den er maar lefst nog eens 1 miljoen ek
semplaren verkocht, waardoor hét totaal
dus ruim over de 5 miljoen kwam.
Nederland blijft niet achter, want de Ario-
ta verkoopcijfers beginnen. Al aardig de
50.000 te naderen. En dat allemaal met
een dubbelelpee!
En dat allemaal met een live-elpee!
Inmiddels zijn er in opdracht van Peter
Frampton's roemruchte manager Dee
Anthony filmopnames gemaakt tijdens
enkele konserten. Er is nu 6 Yi uur
Framptonfilm voorradig. Hieraan heeft
een filmploeg van 45 man gewerkt
o.l.v. Owen Rozemien, die kameraman'
was bij de opnames van „French Con-
nection" en „The Exorcist"; niet de eer
ste de beste dus.
Over film gesproken: Peter Frampton
is benaderd voor de rol van Billy Shears
in de verfilming die binnenkort gemaakt
wordt van „Sergeant Pepper's Lonely
Hearts Club Band".
Op 3 augustus 1876 verleende Koning
Willem lil het predicaai Koninklijke" aan
het toenmalige Muziekkorps van het Re
giment Grenadiers. Nu, honderd jaar later,
kennen we dit orkest van 55 musici als de
Koninklijke Militaire Kapel.
Elk jaar kunnen we ze zien en horen op
"Prinsjesdag" als zij de Koninklijke Stoet
vooraf gaan.
Ter gelegenheid van de 100e verjaardag
is er een LP verschenen "JUBILEUM 10Q
JAAR KONINKLIJKE MILITAIRE KAPEL".
Het is een heel bijzondere plaat ge
worden met zowel bekende marsmuziek
als swingend bewerkte popsongs. Een
stijlvol visitekaartje van een honderd
jarige.
Een modem luisterspel, doorspekt met
de moderne muziek van "Popgroep Hol
land" vormen samen de inhoud van een
opmerkelijke LP getiteld "Opkomst en
ondergang van het Keizerrijk Trigië".
Twee complete verhalen worden van be
gin tot eind boeiend gespeeld door Ar
tiesten die we niet onmiddellijk in relat»
tot een luisterspel zouden hebben ver
wacht.
coals de gebroeders Bolland en Bolland,
Jan van Veen en Peter Kok, de laatst»
beter bekend als een helft van Grfenfieltf
Cook. Verder zijn er direct te hericen-
nen stemmen van bijv. Jan Blaaser, Ma-
rius Monkau en Piet Ekel, de man met da
duizend stemmen. Twee spannende ver
halen die spelen in een mysterieuze we?
reld en zijn gebaseerd op de bekende strips
in het jeugdblad EPPO. Een Elpee die be
slist op vele kadolijstjes van plus minus
14-jarigen zal prijken.
Deze. ontwikkeling is volledig doorgezet
in „the Temptations Do The Tempta-
tions". zoals de titel aangeeft: Tempta
tions hebben het heft in eigen handen
genomen. Schreven zélf 8 stukken - op
zich al een unicum - en deden, in samen
werking met Suzee Ikeeda zelf de pro
ductie. Kozen eem arrangeur. Benjamin
Wright, die nog niet in de Hollywood
sessie scene vast is geroest, maar er fris
en enthousiast tegen aan gaat.
Temptations zorgden ervoor dat „Temp
tations Do The Temptations" weer een
groepssession werd, met wisselende
leads en met duidelijk geprofileerd
back-up werk.
Over Griekonland ook een beetje. Want
we moeten nu even terug naar de klas
sieke oudheid en wel naar Arkadia, het
bergachtige landschap in het centrum
van de Peloponnesos, het eiland van
Pelopë (zoon van Tantnlos) dat gesitu
eerd ligt ten zuiden van Isthmos, dé land
engte van Koripthe. Arkadia, het enige
Griekse landschap dat niet aan zee grens
de en derhalve zijn toenmalige bewoners
weinig moer kansen biedend dan het
herderschap. Toch had Artemis, twee
lingzuster van Apollo en dochter van
Zeus en Leto, hier haar jachtterrein al
waar zij, gewapend met pijl en boog,
heerste over het wild en er ook niet voor
terugdeinsde om zo nu on dan mensen te
verschalken.
Erg boeiend allemaal, maar daar hebben
wij het hier eigenlijk toch niet over,
want Arkadia was immors ook de ge
boortegrond en geliefkoosde verblijf
plaats van de halfdierlijke Pan, zoon van
Hermes de god van o.a. het verkeer en
de kooDlieden. Deze Pan had de uiter
lijke kenmerxen van een bok: poten, sik,
horens en een ruige beharing, zoals dat
toenmalige satyrs betaamde.
Afgezien van het feit dat deze heer er
een onbedaarlijk behagen in koesterde
om bij voorkeur in de stilte van de mid
dag door plotseling merkwaardige gelui
den de bevolking de stuipen op het lijf
te jagen (vandaar dus: panische schrik,
paniek e.d.), was Pan ook - zo wil de
mythologie - de uitvinder van de Pan
fluit c.q. Pans fluit c.q. Syrinx. En hier
mee zijn we dan precies aangekomen
daar waar we zijn moeten: bij dat naast-
elkaar samengebonden bosje (3 tot soms
meer dan 20) pijpen die géén vingergaten
bezitten, maar waaruit door kunstige be
wegingen langs de lippen en een vaak
krachtig geblaas wel degelijk interessante
melodieën tevoorschijn getoverd kun
nen worden.
Een goede vondst van Pan, een prima
idee dat reeds kort na haar introduktie
over deze gehele aardkloot geliefd werd.
In Frankrijk maakte men naar Pan's idee
de Sioulet of Sioulet Christedou, in
Spanje de Fieould, in de Baltische
landen de Skaudumas. De Kozakken
kreëerden de Svirlejka, de Grieken hun
hedentendage vrijwel niet meer ter hand
genomen Syrinx, de Chinezen de „P'ai-
hsiao", de Islamieten in Afrika de Gina,
de Peruvianen de Hurayra-Pehura en
tenslotte de Roemenen hun „Muscal"
met zijn vaak 20 „gedekte" pijpen.
Hebben we nu de gegevens: Panfluit en
Roemenië. Tellen we die bij elkaar op,
dan krijgen we zonder twijfel Gheorghe
Zamfir, de nu vijfendertig jarige virtuoos
op dit lang niet eenvoudig te bespelen
instrument. Reeds in de zestiger jaren
deed hij van zich spreken over de gehele
wereld. Na een wat stillere periode heeft
het er alle schijn van dat Zamfir bezig is
aan een come-back die zijn weerga niet
kent. Engeland staat op z'n kop, Duits
land heeft het niet meer van blijdschap
en ook in Nederland kan men zijn wer
velende melodietjes weer horen fluiten.
„Light of Experience" („Doina de Jale"),
is de single waarmee Gheorghe Zamfir
op dit moment furore maakt. DRIE in En
geland en hoog in de Duitse hitparades.
Ook Nederland toont zich steeds enthou
siaster. Is het vrijwel voorspelbaar dat
'Zamfir binnen afzienbare tijd in Top Pop
te zien zal zijn, als deze trend zich voort
zet, in ieder geval zal hij zijn „Light of
Experience" ten gehore brengen in de
nieuwe teevee-show van Sonja Barend
op 12 november a.s.
Een andere, hoogst interessante ontwik
keling voltrekt zich binnen de groep
LUCIFER. Onder aanvoering van Dick
Buysman (produktie) zullen in de toe
komst een aantal singles uitgebracht
worden waarop, de individuele groeps
leden optimaal tot hun recht zullen ko
men. In eerste instantie wordt dat een
plaat met slagwerker, saxofonist, percus
sionist en bovenal zanger André Julio
Wilson, alias JULIO GUN (naar zijn va
der: „Long Gun"). Het was Lou van
Rees die Julio, destijds solozanger in
Aruba en Sint Maarten, naar Europa
haalde en nachtclubkontrakten met
hem afsloot in Nederland en Duitsland.
Tijdens een van-de tournees die Lucifer
in 1974 door Duitsland maakte ont
moetten de groepsleden hem in Keuien
en wisten hem over te halen om als per
cussionist-zanger tot hun groep toe te
treden.
De A-kant van deze CNR/Single werd
geschreven door Ben Sidram en kreeg
de titel „Hey hey Baby". De B-kant
„Did you dig it" werd geschreven door
Lucifers Margriet Eshuis.
Bovendien zal hem binnenkort een
platina elpee voor „It's raining in my
heart" overhandigd worden.
Inmiddels is er ook weer een single van
Nederlands enige superster „in the pic
ture".
„Everyday" was nog niet van de pers of
't was al een tipnotering rijk. Dat ziet er
weer gezond uit. Op 12 oktober was Lee
met dit nummer trouwens te zien in de
Wie-Kent-Kwis.
„A Christmas Song For You" is de titel
van de kerstelpee, die over enkele weken
van Lee Towers wordt uitgebracht.
Whitfield werden de koppen dan ook
bij elkaar gestoken....
Aarzelend, maar steeds duidelijker be
gonnen de resultaten van deze her
oriëntatie zich af te tekenen. Op de eer
ste post-Whitfield Elpee, „ASong For
You", stond een eerste zelf-geschreven
nummer. Op „House Party" al wat
meer, en bovendien kwamen op dit
album ook andere stemmen dan van
Dennis Edwards alleen naar voren.
Maar vooral op kant 2 van „Wings Of
Love" vanaf vandaag voorlaatste Temp
tations LP, kreeg het volledige stemmen-
scala weer gestalte. Nog wél gecentreerd
rond Dennis Edwards, maar toch klonken
Temptations in deze „Ballad Side" weer
als de vocale groep die ze in de zestiger
jaren waren.
De Temptations bestaan sinds vorig jaar
herfst uit David English (oftewel Meivin
Franklin), Otis Williams, Dennis Edwards
Richard Street, en als meest recente
Temp: Glenn Leonard die de naar Atlantic
vertrokken Damon Harris opvolgde.
Het geheugen opfrissen aangaande
Temptations is nauwelijks nodig. Hun
LP's „All Directions" en „Masterpiece"
haalden beiden Goud in Nederland,
„1990" kwam daar dicht bij, hun 2-LP set
„Anthology" is een zeer complete classic
en dat geldt ook voor hun single „Papa
Was A Rolling Stone". Vooral sedert de
wereldsmash „papa" neemt Dennis
Edwards de vocale hoofdrol op zich. De
andere Temptations vervullen de laatste
drie jaar een veel minder prominente rol,
soms welhaast gereduceerd tot een ano
niem achtergrondkoortje. Een situatie
waar velen (waaronder Temptations
zélf) minder gelukkig mee zijn. Want,
waren Temps in de zestiger jaren niet
begonnen en beroemd geworden als een
„traditionele" vocal group? Met vijf -
wisselende - leadvocalisten, en met vijf
back-up singers? Motown press releases
spreken graag over Temptations als een
institution en niet ten onrechte. Maar ze
werden dat „instituut" door dat vijf
mans geluid. Na het vertrek van Norman
