Juryrapport Zilveren Harp 1977
DE SOUL VAN DE
BROERS GIBSON.
From a radio engine
to the photon wing, Hè, wat?
DIMITRI VAN TOREN:
PESSIMISTISCH
Jess Roden Blowin':
A
Lee Towers: Special Request
BEATLES OPNIEUW BIJ ELKAAR?
ofwel: HET KLAATU MYSTERY
Soestor Courant van donderdag 16 juni 1977
De jury die de onderschei
dingen toekende, is als volgt
samengesteld: Guus Jansen
Jr., voorzitter, Willem Duys,
Warry van Kampen, Willem
van Kooten, Joop Stokker-
mans.
Uit een reeks van voor
drachten worden dit jaar
vier Zilveren Harpen uitge
reikt, t.w. aan NELLEKE
BURG, WIETEKE VAN
DORT. ANITA MEYER en
AD KRAAMER.
De overwegingen die aan
deze beslissing ten grondslag
hebben gelegen, waren de
volgende.
NELLEKE BURG kreeg
haar opleiding aan de Aka-
demie voor Kleinkunst in
Amsterdam. Aansluitend
hieraan kreeg zij de unieke
kans practische toneelerva
ring op te doen als partner
van niemand minder dan
Robert Long in diens pro
gramma "En dat is twee".
Mede door dit optreden,
waaruit haar sterk uitge
sproken eigen en zeer per
soonlijke talent sprak, werd
zij als eerste onderscheiden
met de J.L. Pisuisse Prijs,
een geldprijs, die ingevolge
een testamentaire bepaling
van de in 1975 overleden Fie
Carelsen jaarlijks wordt
toegekend aan een opvallen
de leerling(e) van de Akade-
mie voor Kleinkunst.
Nelleke Burg is een opmer
kelijk natuurtalent, zij is een
unieke verschijning op onze
Nederlandse planken, haar
uiterlijk, het goede gebruik
van de Nederlandse taal,
haar stemkwaliteiten, haar
moed en doorzettingsvermo
gen gepaard aan artistieke
creativiteit, zijn o.m. ele
menten die voor deze jonge
kunstenares een grote belof
te voor de toekomst inhou
den.
WIETEKE VAN DORT
speelde na een opleiding op
de toneelschool ruim vijf
jaar verschillende rollen bij
de Nieuwe Comedie.
Haar eerste cabaretervaring
kreeg zij bij de grote meester
op dit gebied, Wim Kan, en
dat legde de bassis voor haar'
latere werk.
Zij heeft nog maar één lp
gemaakt, genaamd "Een
fraai stuk burengerucht",
maar wij hebben haar kun
nen zien in tal van bekende
televisieseries, waaraan
jong en oud plezier beléef-
den. Wij noemen "Pinoccio",
"Oebele", van de K.R.O.,"Wij
en de wereld" van de
V.A.R.A., de TV-strip "Pip
en Zip" en de reeds bijna le
gendarisch geworden "Stra-
temakersopzeeshow",
waarin zij de "Deftige Da
me" speelde.
Haar meeste recente activi
teiten zijn haar rollen in de
tv-serie "Dat ik dit nog mag
meemaken" (Zuster Baai) en
het radioprogramma "Ra-
diolawaaipapegaai".
Wieteke is zeer veelzijdig: ze
kan zingen, dansen, acteren,
zij schildert en tekent en
heeft~belangstelling voor tal
van kunstuitingen. Wieteke
van Dort's reputatie is niet
gevestigd dank zij een blik
semcarrière, maar de plaats
die zij nu inneemt, de veel
zijdigheid van haar creatie
ve en uitvoerende talent
hebben de jury de overtui
ging gegeven, dat Nederland
in de komende jaren nog veel
van deze kunstenares zal
horen en zien.
ANITA MEYER is zo'n ty
pisch voorbeeld van een
bliksemcarrière. Tot 1976
had zij voornamelijk, maar
nog steeds anoniem, meege
zongen in een achtergrond
koortje "Rainbow Train, ter
begeleiding van televisie
shows, plaatopnamen en re
clame-spots.
Haar ontdekking als soliste
berustte op het pure toeval,
dat Hans Vermeulen een so
liste zocht voor het liedje
"Sing along", uitgebracht
onder de naam Go Go.
Tijdens Midem 1976 kon de
zelfde Hans Vermeulen
vanuit de stand van de Ba-
sart platenmaatschappij zijn
melodie "The alternative
way" presenteren. Dat was
het dynamische begin van
een succes voor Anita Meyer,
wier naam sedertdien be
kend is bij ieder, die ook
maar, iets afweet van Ne
derlandse lichte muziek. Het
grote popminnende publiek
van Nederland accepteerde
haar volledig en een aantal
volgende liedjes waren een
soortgelijk succes: "You can
do it", "Just a disillusion" en
nu, recentelijk "Anita thats's
my name".
De jury koestert de ver
wachting dat Anita Meyer,
na haar jarenlange beschei
den positie op de achter
grond een goede toekomst
als soliste tegemoet gaat.
AD KRAAMER bij het pu
bliek beter bekend als Mare
Winter, studeerde aan het
conservatorium in Tilburg
als hoofdvak contrabas en
als bijvakken orgel, piano en
gitaar. Hij maakte zijn stu
die af, maar deed al tijdens
zijn studie veel praktijk op
door het spelen in allerlei
groepen o.a. in Bob Smit's
"Duke City Sextet".
Na zijn "serieuze" studie
ging hij zich bezighouden
met de lichte muziek. Hij
schreef tekst en muziek, trad
op als zanger van liedjes,
zoals "De Heilsoldaat", "Flo-
ris V", "De Overwegwach
ter" enz. en sedert 1975 ook
als creatieve en uitvoerende
artiest achter carnavals
schlagers. Dit jaar was dit de
onbetwiste vondst "The
Whistling Scout" van de
speciaal hiervoor in hef le
ven geroepen Mare Winter
Band.
De jury bekroont voorna
melijk zijn grote veelzijdig
heid, dié nog vele mogelijk
heden blijft bieden, als com
ponist, tekstdichter, uitvoe
rend artiest en producent
van platen voor tal van col
lega-artiesten.
Later op de middag werd de
nestor van het vak en
oud-bestuurslid JACK MIL-
LAR even in het zonnetje
gezet, omdat hij een paar
dagen tevoren de respecta
bele leeftijd van 88 jaar had
bereikt. Dorien Mijksenaar
en Perry Cavello zongen een
medley uit zijn operette
"Julischka", (tekst Jan van
Leeuwen), aangevuld met
"Een ongenblikje stilte in
een wereld vol lawaai", dat
hij schreef samen met Han
Dunk.
Na de release van de singles
"Non-Stop Dance" en "Come
to America" kon een lang
speelplaat van de swingende
gebroeders GIBSON: Pa-
trick (19 jaar, zang en slag
werk), Chris (22 jaar, so
lo-zang, gitaar en percussie)
en Alex (23 jaar, zang en
toetsen) niet langer uitblij
ven. Onder de titel
"Non-Stop Dance/Come to
America" wferd deze elpee
begin mei door CNR in Ne
derland uitgebracht.
Terzijde gestaan door Vicky
Edimo (bas), Francis Coréa
(gitaar), Mam Houari (sax en
fluit), Freddy Honsépian
(trompet), Kako (trompet) en
enige frivole strijkers inter
preteert onze, op de Caraïbi-
sche Eilanden geboren, maar
nu in Parijs woonachtige
trits 9 solide soul werkjes
■waarvan wij noemen:
"Non-Stop Dance", "Come to
America", "Because I love
you", "People of the City",
"Such a Funky Way" en
"Music is a Message".
De LP, een Zagora-produk-
tie, werd geproduceerd door
Daniël Vangarde en opgeno
men in de Brusselse Morgan
Studio's.
Michael Nesmith en The
Monkees. Deze kombinatie
wordt nog steeds in één
adem genoemd. De muziek
van Michael lijkt in de verste
verte echter niet meer op die
van de Monkees. The Mon
kees, destijds een speciaal
voor de televisie gekreëerde
groep, bestaat niet meer. De
belangrijkste man uit die
gehele Monkees-periode was
toch wel Michael Nesmith.
Michael, die tesamen met
zijn begeleidings-band mil
joenen platen (Joanne en
Silver Moon) verkocht,
treedt tegenwoordig solo op.
Enkele leden van zijn ont
bonden band maken nu deel
uit van de Hot Band van
Emmylou Harris.
In 1971 was Michael direk-
teur van Countryside Re
cords, mede opgericht door
Jac Holzman, nu direkteur
van Elektra Records. Eind '76
tekende Pacific Arts, waar
Michael mede-eigenaar van
is, een world-wide kontrakt
met Island Records, die de
distributie voor o.a. Michael
Nesmith voor haar rekening
neemt. "From a radio engine
to the photon wing" is de
eerste elpee van Michael,
uitgebracht via Island.
De klasse druipt er weer van
af en het nummer "Rio" ko
men wij binnenkort wel
tegen in de hogere regionen
van de hitlijsten.
Bij het verschijnen van de
tiende elpee, verzamel pla
ten niet meegerekend, van
Dimitri van Toren, leek het
ons zinvol met de zanger, gi
tarist, komponist van ge
dachten te wisselen.
vraag: "De titel van je nieu
we album heeft duidelijk een
diepere betekenis. Wat be
doel je met "Uiterlijk Wel,
Innerlijk Nooit"?
Dimitri: "Uiterlijk Wel, In
nerlijk Nooit" is eigenlijk de
verzamelnaam voor de lied
jes op de plaat. Zoals altijd
ontstaan mijn teksten uit de
chaos waaruit ik zelf besta.
Iedere dag doe je ervaringen
op, erg veel vervelende, zoals
agressie en geweld en vaak
vreselijke dingen die men
sen tegen elkaar zeggen. De
gang van- zaken in de hele
wereld om ons heen wordt
steeds meedogenlozer, en
steeds meer wordt de mens
een nummer. Aan de uiter
lijke kenmerken kun je niet
ontkomen, maar het is zaak
dat je als individu niet kapi-
tuleert en dat je van binnen
jezelf blijft: "Uiterlijk wel,
innerlijk nooit."
vraag: "Hoe zijn de liedjes
tot stand gekomen?"
Dimitri: "De teksten heb ik
in een periode van twee we
ken geschreven. Ik noteer
wat ik om mij heen zie en
ervaar. Ik beschouw mensen
en hun doen en laten. Ik
tracht altijd zo natuurlijk
mogelijk waar te nemen én
weer te geven, zodat er een
optimale erkenning zal zijn
bij de luisteraar."
vraag: "Wat is de strekking
van de meeste van je tek
sten?"
Dimitri: "Volgens mij be
staat er nog maar weinig of
geen respekt voor elkaar.
Steeds meer hoor je om je
heen "ach, wat kan mij het
schelen". Dit leidt vanzelf tot
fatalisme. De mensen be
kommeren zich nog maar
weinig om elkaar. Je moet
goed begrijpen, ik ben echt
geen zwartkijker, maar als
ik signaleer, dan moet ik wel
teksten schrijven die niet in
het vrolijke idioom liggen.
Vroeger dacht ik nog wel dat
er hoop was en dat hef alle
maal wel mee zou vallen en
beter zou gaan. Maar dat
denk ik niet meer. Ach, ook
op deze plaat staan wel een
aantal vrolijke teksten,
maar inderdaad, over het
algemeen is de strekking wat
somber."
Tot zover dit korte gesprek.
De elpee werd, zoals de
meeste vorige, geproduceerd
door Tom Griek en de ar
rangementen wérden ge
schreven door Wil de Meyer.
De mooie hoes werd ge
maakt door Jan Swinkels.
Zoals alle platen van Dimi
tri, is ook deze een zeer per
soonlijk produkt, dat ook ja
ren na de release de intense
waarde zal behouden die het
heeft.
Het verhaal begint enigszins
eentonig te worden; maar we
kunnen er eenvoudig niet om
heen: de Jess Roden Band is
nu al geruime tijd bezig aan
een onweerstaanbare op
mars; het einddoel is echter
niet zo snel bereikt als me
nigeen wel gedacht had.
Maar daarom niet te lang
getreurd Jess is momen
teel in Amerika.om een so
lo-elpee te maken en in de
tussentijd wordt de Ro
den-liefhebber alhier ver
wend met een dijk van een
live-elpee: "Blowin'
De elpee werd gemaakt naar
aanleiding wan de goede
reakties op de live-elpee, die
vorig jaar van het gezel
schap werd uitgebracht.
Naast de titelsong bevat deze
in Leicester en Birmingham
opgenomen elpee enerve
rende uitvoeringen van Ro
den-krakers als "Jump Ma
ma". "In a circle", "Despera
do" en "Crystal Eye".
Wat moeten we daar nog aan
toevoegen?
De nieuwe elpee van Lee
Towers "Special Request" is
een oerkommersiele plaat
geworden, die het sukses van
"It's Raining in my heart"
ongetwijfeld zal evenaren,
zoniet overtreffen. Zoals U
wellicht weet zijn er van de
elpee "It's raining in my
heart" meer dan 75.000
exemplaren verkocht.
De elpee "Special Request"
werd evenals de Voorgaande
elpees van Lee Towers, ge
produceerd door Will Lui-
kinga. terwijl Gerard Stell-
aard en Dick Bakker teken
den voor de arrangementen.
Enkele titels op deze elpee
zijn:
Het overbekende "Once
upon a time in the west" van
Ennio Morricone, "Bridge
over- troubled water" van
Simon en Garfunkel en "And
I love her" van Lennon en
McCartney.
One track. Sub Rosa Sub-
way, about the building of
the New York Underground,
sounds like 1968-69 Beatles,
mentions New York then
Washington - when the
Beatles first arrived in the
U.S. this was their route.
Another track Bodsworth
Rugglesbly 111 is misspelled
on the back of the album,
where it says Rubblesby.
From this the enterprising
Smith gets "bods worth rub-
bles by" to mean "persons of
importance born of quar-
rying."
Flash - the Beatles were
first known as the Quarry-
men!
Klaatu itself is the name of
the robot from the 1951 sci-fi
film The Day The Earth
Stood Still which is featured
on Ringo's Goodnight Vien-
na. There are also some
"Yeah, yeah, yeahs," sung
through fuzztones.
Smith talked tq Frank Davis
and put his research to him.
He reacted as managers
should by stating: "Every-
thing that is there, can and
will be identified even with
out, perhaps them, the peo
ple being seen."
Yes, well! Amazing are the
ways of the music business.
Now the album has started
getting airplay, local at first
but spreading. Another local
station ran an "Is This The
Beatles?" contest. Capitol
had to reship the album to
satisfy local orders and some
20,000 were sold in the area.
It was further learned that
there were morse code mes-
sages in the Sub Rosa Sub-
way cut and doubtless more
similar information will be
forthcoming.
After all, it took months to
convince the conspiracy-
UFO fixated rock public in
this country that Paul
McCartney was in fact alive
and well during all the
"Turn me on, Dead Man" Sgt
Pepper controversy
Vreemde geruchten doen de
ronde over de Amerikaanse
band Klaatu. Er zijn ver
schillende muziekjournalis-
ten die ernstige vermoedens
hebben rond de identiteit
van de band. Zo zou Klaatu
een schuilnaam zijn voor de
Beatles. Of dat zo is, wij we
ten het niet, maar waar wij
wel overtuigd van zijn is dat
hun debuut elpee, zo'n half
jaar geleden hier in Neder
land uitgebracht, uitsteken
de muziek bevat, voor ons
met de publiciteit die uit
Amerika komt overwaaien,
rede om de plaat opnieuw uit
te brengen.
En hoe het verder zit met die
geruchten? Leest U onder
staand knipsel uit Music
Week maar eens.
Klaatu?; we think
SO THERE's Steve Smith, a
writer on the Providence
Sunday Journal-Bulletin in
Rhode Island. He's review-
ing an album by a Capitol
Records group called Klaatu
- the album was released in
August last year, and disap-
peared without tracé. Why is
Mr Smith reviewing it now?
Capitol holds up its right
hand and swears, honest to
God, that "no one employed
by Capitol is aware of the
identities of the members of
Klaatu. Manager Frank Da-
vies has been the only liaisop
between Capitol and the
band."
But Smith raised the possi-
bility that Klaatu is the
Beatles! He said the group
sounded like the Fab Four
and there were clues in the
music that were meaningful
to the dedicated Beatlema-
niac.
