P.G
nieu
P.V.
trouwi
trouv
Druk!
THE ORIGINAL ON BLUE NOTE
TOM JANS
„Dark Blon
de"
Edisons in
ere hersteld
Vicky
Leandros
wenst „goede
nacht"
PETERS LEE
geproduceerd door
WILL HOEBEE!
Saskia Sergs
naar Nashville
HEART
100
Het handjevol 1
de derde avond i
in het openluch
C.H.J. ANDRI1
Door het bestu
huisen (38) be
verzoek zijn tai
werd tijdens e
Wilderdijk kreej
In de maandag
vergadering we
de heer Daalhuis
vergadering wa
ting van de op
bijeenkomst, wi
de gang van zal
dat de hulp vai
missie van goed»
pen.
Onder voorzittei
Hoekstra van
men nu weer b
van de stand vj
achttal stemge
komst omdat zi;
enigen met het bi
Daarop werd et
zen, bestaande
der Molen, voor;
A. Hooft, R. Ro»
Dit bestuur zal
onder supervisi
de Bruin, evene
sie van goede^'r
V' ■éai'jSar zal
eniging nader w
verstande evenv.
(puppyrettes, i
enz.) zullen bli;
het leerlingen-oi
evenals de opleii
de Amersfoortse
tember a.s. zal
Snelle er
totinde
Uitgebri
Klassiel
Van Wei
Telefo
Hoewel zijn naam anders
doet vermoeden is gita
rist, pianist, zanger en
komponist Tom Jans een
rasechte Amerikaan die,
hoewel hij in het zonnige
Californië is geboren,
teksten schrijft over een
zaamheid, verloren lief
des en zijn angsten. Zijn
vorige LP „The Eyes Of
An Only Child" kreeg
juichende kritieken mede
door de uitstekende bege
leiding van een aantal
topmuzikanten die Tom's
muziek van de nodige
„body" voorzagen. Deze
lijn is doorgetrokken op
zijn tweede CBS LP
„Dark Blonde", waarop
Tom werd bijgestaan
door topmuzikanten als
Bill Payne van Little
Feat, David Paich, Ernie
Watts, Valer ie Carter en
Nick de Caro en zijn be
geleidingsgroep, bestaan
de uit de gitaristen Scott
Kelly en Jerry Shallow,
bassist Kerry Hatch en
drummer Kelly Shana-
han. Kelly en Jerry, die
allebei ook „slide" spelen,
gaan er vooral in de ste
vige nummers lekker fel
tegenaan.
De produktie was in han
den van Joe Wissert (o.a.
Boz Scaggs, Helen Reddy
en Earth, Wind Fire).
ttJUb t s
De Edison, grammofoon-
platenonderscheiding die
enkele jaren geleden het
leven heeft gelaten, komt
terug. De Nederlandse
Vereniging van Produ
centen en Importeurs van
Beeld- en Geluiddragers
(NVPI, overkoepelende
organisatie der
grammofoonplatenmaat
schappijen) heeft in sa
menwerking met de Ne
derlandse Vereniging van
Grammofoonplaten-De
taillisten (NVGD) deze
traditie in ere hersteld. De
onderscheiding wordt op
nieuw belichaamd in af
gietsels van het door
beeldhouwer Pieter
d'Hont vervaardigde
beeldje van Edison.
Er zijn, evenals vroeger,
zowel een Edison Klas
siek als een Edison Popu
lair ingesteld. Voor de
eerste zijn tien catego
rieën vastgesteld, voor de
tweede acht. Een extra
Edison Klassiek kan bo
vendien worden toege
kend aan een uitgave met
uitsluitend een of meer
Nederlandse uitvoeren
den. De Edison Populair is
uitsluitend bestemd voor
platen (of cassettes) ge
maakt door artiest(en) en
producer(s) van de Ne
derlandse nationaliteit.
In 1978 zullen de onder
scheidingen weer worden
toegekend. De jury voor
de Edison Klassiek is voor
dit eerste jaar samenge
steld uit Lex van Delden,
Menno Feenstra, Jan de
Kruyff, Joop Schrier en
Aad van de Ven, die voor
de Edison Populair uit
Ruud Kuyper, Meta de
Vries, Rien van Wijk, Jip
Golsteyn en Jan Maarten
de Winter. Ze zullen zo
wel het artistieke niveau
van de uitvoering als de
technische kwaliteit van
de plaat waarderen en
daarna punten geven
voor de totale produktie.
Als hommage aan Edison
heeft een groot aantal
Nederlandse
grammofoonplatenmaat
schappijen voorts beslo
ten deze zomer gezamen
lijk zowel een klassieke
als een populaire serie
langspeelplaten en cas
settes uit te geven. Een
project dat door de NVPI
uniek in de wereld wordt
genoemd.
Soestor Courant van donderdag 23 juni 1977
De tweede single van de
succesvolle debuut-LP
van Vicky Leandros voor
CBS mag er zijn.
Als de voortekenen ons
niet bedriegen wordt dit
na het succes van „Auf
dem Mond da blühen kei-
ne Rosen", weer een
nieuwe top-tien-hit.
Maar ja, het gaat dan ook
om een single van een
zangeres die er de ge
woonte op nahoudt om
elke single en LP naar de
top te zingen.
„Kali Nichta", dat goede
nacht betekent, is een
kompositie van haar va
der, Leo Leandros, en
Klaus Munro. Samen met
Vicky vormen zij een on
verslaanbaar trio dat
verantwoordelijk is voor
het succes dat Vicky al
verschillende jaren kent.
Het gebeurt maar zelden dat
Nederlandse producers En
gelse acts mogen produce
ren. Born Free producer/vi-
ce president Will Hoebee is
dat wel gelukt en deze week
brengt Phonogram de Peters
Lee singleproduktie „Song
from Moulin Rouge" op de
markt.
In de tijd dat Will Hoebee
nog werkzaam was als plug
ger van Phonogram heeft hij
als een bezetene geprobeerd
om Peters Lee die popula
riteit in Nederland te ver
schaffen die 't duo al jaren
achtereen in Engeland ge
niet. want daar wordt elke
Peters Lee LP binnen de
kortst mogelijke tijd goud.
Ook toen Will producer
werd, geloofde hij en vele
insiders met hem) nog steeds
onvoorwaardelijk in 't gou
den tweetal. Dankzij Pho
nogram International kwam
hij te weten dat Peters Lee
er best wat voor voelden om
in zee te gaan met een Ne
derlandse producer. De kon
takten werden gelegd en
Will ging op zoek naar ge
schikt materiaal. Op een LP
van Mantovani herontdekte
Will de fantastische track uit
de film over het leven van
Toulouse Lautrec: „Song
from Moulin Rouge". Deze
wereldberoemde song werd
ondermeer in Duitsland een
sukses in de versie van Ca-
terina Valente en ook in
strumentaal is deze track
door vele beroemde orkesten
op de plaat gezet.
Met dit nummer vertrok
Will Hoebee naar Londen
waar hij in de Chappell Stu
dio het nummer opnam met
Peters Lee. die werden
begeleid door een orkest met
Engelse musici onder leiding
van Harry van Hoof (met
diezelfde musici nam Harry
zijn LP „Strings by Candle-
light" op).
Het resultaat is verbluffend
en misschien brengt Enge
land deze single binnenkort
ook op de markt. Op de B-si-
de van „Song from Moulin
Rouge" staan „Don't lay
your head", een track die
Saskia Serge speciaal voor
Peters Lee schreven.
Op dit moment zijn Peters
Lee een country-achtige LP
aan 't opnemen in Nashville
en op 12 en 13 juni komen zij
naar Nederland voor plaat
opnamen en promotiewerk.
Op 12 februari 1973 maakte
een duo. dat al drie jaren
onder de naam „Peters
Lee" optrad in verschillende
Engelse shows, hun TV-de-
buut in het populaire pro
gramma „Opportunity
Knocks".
Hoewel Lennie Peters en Di
Lee met gemengde gevoelens
besloten hun „kans te wa
gen" in deze show. zullen ze
er achteraf bepaald geen
spijt van gehad hebben. Het
nationale sukses. dat zij zo
graag wilden hebben, werd
zelfs een internationale be
kendheid.
Na hun indrukwekkende
optreden in „Opportunity
Knocks" werden de blinde
zanger/pianist Lennie Pe
ters en zijn partner Di Lee
overstroomd met aanbiedin
gen van de diverse platen
maatschappijen.
Het duo tekende uiteindelijk
een langdurig platenkon-
trakt met Phonogram Enge
land. waar op 4 mei 1973 hun
debuutsingle „Welcome Ho
me" verscheen. Al spoedig
stond dit nummer in de
hoogste regionen van de En
gelse hitparade. En niet
minder verliep het met hun
langspeelplaten.
De drie LP's die het duo
sindsdien maakte, te weten
„We can make it". „By your
side" en „Rainbow" werden
alle drie gouden LP's.
Hun vierde elpee „Peters
Lee Favourites" werd gere-
leased op 5 september 1975 in
Nederland en bevat een
compilatie van zowel oude
als nieuwe songs. Op deze
langspeelplaat staan ook
nummers die door Peters
Lee fameus werden gemaakt
zoals „Welcome Home".
„Don't stay away too long"
en niet te vergeten het
prachtige nummer „Closer".
Van de nieuwe zelf geschre
ven songs noemen wij:
„Guess you'11 never know".
„O baby, I love you" en „Our
song".
De ambities van Lennie Pe
ters lagen in eerste instantie
op een geheel ander niveau.
Hij wilde namelijk bokser
worden, een beroepskeuze
die aardig overeenkwam
met de ambities van de
meeste speelkameraadjes
waarmee hij in Londens
East End optrok.
Een vette streep werd door
deze plannen gezet toen hij
plotseling door toedoen van
diezelfde vriendjes blind
werd. „Ik was in het zwem
bad waar wij ons altijd met
hetzelfde clubje jongens
vermaakten. Dit keer waren
het stenen, die het middel
punt van ons spel vormden.
Eén van die tot vliegen ge
brachte keien trof op onfor
tuinlijke wijze mijn oog. Met
het andere had ik al vanaf
mijn prilste jeugd moeilijk
heden hetgeen na niet al te
lange tijd betekende dat ik
helemaal niets meer zag".
Vervolgens bezocht hij ge
durende een paar maanden
een soort revalidatie-insti-
tuut maar al spoedig vroeg
hij zijn moeder om hem thuis
te houden. Hij leerde piano
spelen. ontdekte dat zijn
stem niet tot de slechtste van
Londen behoorde en ver
diende de kost door in de
pubs en clubs van East End
te spelen. Dat leverde het
nodige sukses op en toen hij
met een saxofonist later de
groep „McGill Five" vormde,
leverde dit zelfs een hit-pa
rade notering op.
Bekend als de „Cockney Ray
Charles" toerde hij langs het
clubcircuit in Noord Enge
land en hoewel één en ander
naar verwachting verliep,
realiseerde hij zich meer en
meer dat er toch iemand
ontbrak die hem met allerlei
zaken terzijde kon staan.
In die tijd werd hij regelma
tig gekontrakteerd met het
dansduo „The Haily Twins",
waarvan Di Lee, een danse
res die graag zangeres wilde
worden, deel uitmaakte.
Di weet zich daarvan te her
inneren: „Terwijl ik moest
optreden in verschillende
shows, leek het wel alsof
Lennie Peters ook steeds
daar geëngageerd werd
waar ik moest optreden.
We werden na verloop van
tijd vrienden en op een goed
moment ging ons gesprek
over onze individuele optre
dens. Dit resulteerde in het
besluit om onze talenten sa
men te bundelen tot het duo
dat we nu zijn. We traden
voor het eerst op in een zon
dagsconcert van Rolf Harris
in Bornemouth op 30 april
1970 en vanaf die tijd ging
het allemaal vanzelf".
Dankzij het harde werken
van het duo liep het inder
daad bijna allemaal vanzelf.
Vorig ^ar januari traden
Peters Cë&Tftet -ysê! sukses
gedurende vier weken op im v
de beroemde Londense ca-
baretclub „Talk of the
Town" en gedurende de lente
van '75 verschenen zij weke
lijks in de televisie shows
van Des O'Connor en Mike
Yarwood.
In Nederland traden Peters
Lee öp in de TV-program-
ma's 'Zevensprong' (TROS),
meerdere malen in TopPop
(AVRO) en zij waren de ere
gasten in één van de Moun-
ties-shows, eveneens AVRO.
In september vertrokken zij
naar Amerika voor een
twee-weekse sessie met
Jimmie Bowen. Dit was de
eerste maal dat Peters Lee
werkten met een Ameri
kaanse producer. Jimmie
Bowen kwam speciaal voor
het duo over uit Amerika om
hen te zien optreden tijdens
een Engelse tournee. On
middellijk enthousiast be
loofde Jimmie Bowen de
nieuwste LP van Peters
Lee te gaan produceren. De
ze zeer bekende Amerikaan
se producer werkte al eerder
samen met Sammy Davis Jr.
en Dean Martin.
Met de kerst '75 verzorgde
het duo een speciaal kerst
optreden in het Royal Sha-
kespeare Theatre en zij kre
gen een kerstspecial voor de
A.T.V. Naar aanleiding van
het enorme sukses van de
optredens in „Talk of the
Town" werden Peters Lee
voor '76 opnieuw voor optre
dens in deze fameuze caba
retclub geëngageerd.
De Canadese groep HEART
zorgde bij hun overstap naar
het Portraitlabel voor erg
veel opschudding.
De muziek geeft aanleiding
tot nog meer rumoer want
Heart maakt muziek die erg
veel mensen zal aanspreken.
Van hun onlangs verschenen
LP „Little Queen" is het
nummer „Barracuda" op
single uitgekomen. Het is een
lekker stevig nummer, hoe
wel Heart op de LP ook in
staat is om gevoelige, mooie
ballads te spelen.
De formatie is gegroepeerd
rondom de zusters Ann en
Nancy Wilson. Ann neemt
het merendeel van de zang
voor haar rekening en
schrijft samen met Nancy en
leadgitarist Robert Fisher
het repertoire. Nancy speelt
gitaar, mandoline, piano en
harp en zorgt waar het nodig
is voor de tweede stem.
Michael Flicker is de produ
cer van de groep.
voor het authentieke jazz-
materiaal voornamelijk
veroorzaakt, zoals hij zegt:
„door mensen als Donald
Byrd, Freddie Hubbard,
Chick Corea, Miles Davis e.d.
die een nieuw publiek wisten
te bereiken". Of ook in ons
land kopers van de nieuwste
Byrd, Corea etc., vol span
ning op zoek gaan naar het
originele elpee materiaal uit
de vijftiger en zestiger jaren
valt te betwijfelen.
Hoewel Blue Note een dui
delijk nieuw stempel heeft
meegekregen wordt het le
gendarische verleden aller
minst verwaarloosd getuige
de uitstekende re-issue 2
lp-set serie waarin inmid
dels plus minus 35 items zijn
uitgebracht. Een regelmati
ge schoonmaak in de bande
narchieven levert schitte
rende en veelal niet eerder
verschenen elpee's op welke
een nieuw leven gaan leiden
dankzij intensief speurwerk
van de echte collectors. Bo-
vema gaat het originele Blue
Note image versterken door
het hernieuwd uitbrengen
van 10 elpee's tegen een spe
ciale prijs t.w. 12,75.
Op uitnodiging van de Ameri
kaanse Country Music Association
vertrekt ons Country Western
duo Saskia Serge voor enige tijd
naar de States.
Samen met manager Pim ter Lin
de en producer Will Hoebee stap
ten Saskia Serge op zpndag 5
juni om 14.15 uur in een
KLM-Boeing 747 met als reisdoel
het mekka van de Country We
stern muziek: NASHVILLE.
Met dit bezoek willen Saskia
Serge zich oriënteren op 't gebied
van recente C W ontwikkelingen
en op uitnodiging zullen ze ook
enige studio's gban bekijken.
Op zaterdagochtend 11 juni waren
Saskia Serge eregasten op „The
International Country Music
Show '77", een unieke happening
in Nashville's Municipal Audito
rium, een theater dat zo'n 12.000
mensen kan bevatten.
Presentator van dit festival is
Country Western specialist bij
uitstek: Charlie Pride. Ook 's
avonds op de elfde juni traden
Saskia Serge aan als eregasten
op 't befaamde „GRAND OL' OP-
RY"!
Als een van de eerste onaf
hankelijke Amerikaanse
Jazz labels heeft Blue Note,
opgericht in 1939 door de
Duitse immigranten Alfred
Lion en Francis Wolff, in de
loop der jaren een enorme
jazzkatalogus opgebouwd.
Het aanvankelijke pure
jazz-label heeft de laatste
jaren, mede door toedoen
van de huidige direkteur
George Butler, een volledige
gedaanteverwisseling on
dergaan waar lang niet
iedereen blij mee is.
Een eerste aanzet voor de
nieuwe „sound" op Blue Note
werd ondernomen door
trompettist Donald Byrd die
met zijn elpee „Blackbyrd"
een million seller voor het
label scoorde. Vooral Donald
Byrd zegt de „sound" van
deze tijd (Funky-Disco en
Jazz-Rockachtige muziek) te
willen vertegenwoordigen
en niet die van plus minus 20
jaar geleden. Evenals Byrd
verliet ook Ronnie Laws
(broer van Hubert) en Hora
ce Silver het traditionele
jazzpad. George Butler ziet
in Amerika een duidelijke
hernieuwde belangstelling
