„Apollo"
mannenzangvereniging
met een boeiend verleden
Apollo 55 jaar jong
Lege bolsters bieden plaats
voor overwintering
Vrouwen Advies Commissies
bijeen in Soesterberg
Receptie
EHBO
Dijkal Plantenhygro
Niets is waardeloos in de Natuur.
Oversteekplaats
bij Vedelaarpad
in Overhees
3 November hoogtepunt van
feestviering in Julianakerk
Soes tor Courant van donderdag 27 oktober 1977
man telde, op concours naar Vaassen en
.."at de Vrouwen Advies Commissie moge groeien en bloeien. Van mijn jeugd af aan confronteerd zijn met het kleine kernen-
heb ik gezegd, dat vrouwen beslist niet dommer zijn dan mannen, beslist niet beleid van de rijksoverheid, dat erop
onbeseheidener dan mannen, we hebben ook hersens en we kunnen ze net zo goed gericht is kleine kernen niet meer te
gebruiken als mannen." Zo besloot burgemeester J. M. Corver-van Haatten Ken;Ulien'In dttvërtandranï zli
dinsdagmorgen in De Hoeksteen haar toespraak voor de vertegenwoordigers van de „og even in on de infrastructuur en het
Plaatselijke afdelingen van de Vrouwen Adviescommissies [VACj, in de provincie
Utrecht die in Soesterberg bijeen waren voor hun jaarvereaderine.
(i Soesterberg bijeen waren voor hun jaarvergadering.
Welkom geheten door de voorzitter van we kunnen iedere dag horen, dat er een
de VAC Soest, mevr. W. Stekelenburg, vliegveld in de buurt ligt. Er is hier een
heette mevrouw Corver de leden van de squadron gevestigd van de Amerikanen,
VAC namens het gemeentebestuur wel
kom.
Hierna ging zij in op de geschiedenis van
de VAC. ..Als je de geschiedenis van de
dat momenteel nog met Phantoms
vliegt, maar deze worden binnenkort
vervangen door de geluidsarmere
F 15 's, die we vorige week al mochten
VAC kent, dan weet je, dat deze aan het bekijken."
eind van de jaren vijftig en het begin van Zij stelde vervolgens, dat Soesterberg
de jaren zestig een moeilijke start heeft ernstig beknot wordt in de uitbreidings-
doorgemaakt. Men beschouwde de leden mogelijkheden, niet alleen door de aan-
van de VAC eigenlijk als mensen, die wezigheid van een geluidsoverlast pro
alleen maar wat konden zeggen over het
plaatsen van een kraantje om een em
mer met water te vullen. Hoewel dit ook
ducerend vliegveld, maar ook door het
feit, dat Soesterberg ingeklemd komt te
liggen tussen twee snelwegen. Ook de
zeer belangrijk is, begon men later toch aanwezigheid van militaire oefenterrei-
te denken: wat willen ze nu eigenlijk."
,,U heeft zich er goed doorheen geslagen.
U praat op het ogenblik eveneens mee
over plattegronden, het opzetten van
wijken etc
Er is nu in honderden gemeenten een
afdeling van de VAC gevestigd. Het is
bijzonder prettig, dat u niet alleen meer
over de inrichting van huizen meepraat,
maar ook over de leefomgeving. Daar
om is het goed, dat u straks een woonerf
(dat in de wijk Egghermonde) gaat
bekijken. Wel moet u in de gaten houden,
dat een woonerf geen Haarlemmerolie is.
Het is niet de oplossing van alle ver
keersproblemen", aldus de burgemees
ter.
Het algemene gedeelte van haar toe
spraak besloot zij met te zeggen, dat
men in de gemeente Soest bijzonder blij
is met een afdeling van de VAC. ,,De
VAC is tegenwoordig niet meer weg te
denken uit de maatschappij". Vervol
gens ging de burgemeester in op de meer
specifieke problematiek van Soester
berg.
Soesterberg heeft een geheel eigen histo
rie. zo zei ze. Hier heeft de bakermat van
de luchtvaart gestaan, waaraan wij
altijd de herinnering levend proberen te
houden. Eigenlijk is dit niet nodig, want
nen werkt hieraan mee. ,.U zult,
merkte zij op, waarschijnlijk wel ge-
toekomst, zo hoopte zij, zijn er mogelijk
door de minder geluidsoverlast produce
rende vliegtuigen, misschien een ge
ringer oppervlak aan militair oefenter
rein en,maar dat mag ik eigenlijk niet
zeggen"), het bebouwen van een toch
minder mooi natuurgebiedje, toch nog
geringe uitbreidingsmogelijkheden voor
Soesterberg."
Na de toespraak van de burgemeester
vond een provinciale huishoudelijke ver
gadering plaats. Vervolgens zijn de le
den van de VAC een kijkje gaan nemen
op het woonerf Egghermonde, naar aan
leiding waarvan de heer Schepel een
voordracht hield hierover. Ook de poli-
tievoorlichtingsambtenaar van de Born
heeft zijn visie over woonerven gegeven.
Zaterdagmiddag aanstaande is ie
dereen hartelijk welkom op de jubi
leum-receptie van de E.H.B.O.-
Soest. Van 15.00 tot 16.30 uur staan
feestelijke drankjes gereed om een
toast uit te brengen op het vijftig
jarig bestaan van deze vereniging.
De receptie wordt gehouden in het
„Middelwijkgebouw", parallelweg
7a te Soest.
Daarna was er een feestelijk fliner dat
de dag bekroonde.
Hoogtepunt in Julianakerk
Als U het hoogtepunt van dit 55 ja
rig bestaan wilt meemaken kan dat.
Kom dan naar het concert van 3 no
vember in de Julianakerk. Het koor
geeft dan met Caroline van Hemert, de
gebroeders Brouwer en Gert Muts de
Soester organist, een naar wij hopen
boeiend en afwisselend concert.
Met dit concert hoopt het koor zich nog
meer aan U allen te binden.
Dit neutrale mannenkoor bestaat uit
mensen van allerlei gezindten die het
samen goed kunnen vinden. Ze zingen
samen in een goede sfeer; een sfeer die
bepaald wordt door hun doelstelling en
dat is: samen zingen, vanwege het 55-
jarig bestaan, en vanwege de geschie
denis die verbonden is met Soest, mag ze
zich met recht noemen het Soester Man
nenkoor mAPOLLO".
Langere levensduur voor
uw planten; Het einde van de
droge-Iucht-periode in woningen,
tehuizen en kantoren met de
De Plantenhygro kunt u
plaatsen op verwarmings
radiatoren, in vensterbanken,
op de vloer of aan de wand.
De Plantenhygro zorgt voor
gezonde planten èn voor een
prettig leef/werkklimaat.
Verkrijgbaar in 9 lengte
maten (van 75 tot 395 cm.) en
5 kleuren. Van f57,35 tot
f281,35.
Er is nog veel meer over te
vertellen. Vraag uw tuin
centrum of platenspeciaalzaak.
Plantenhygro, nuttig voor
wat leeft en groeit!
I Dijkal i
Plantenhygro
Een produktvan Dijkal-Harmelen.
Inlichtingen: Tel. 03483-1654.
Als het met Allerheiligen sneeuwt, leg dan uw pels gereed. Allerzielen-sneeuw
voorspelt een zacht voorjaar. Alstjeblieft, en nu maar afwachten wat we tegoed
hebben. November is slachtmaand bovendien en berucht door de stormen, die
erin kunnen woéden.
Het zijn de stormen, die zorgen voor bladval en - hoe mal het ook klinken moge de
bomen zijn best blij met een stevige waai. Ze hebben zich er zelfs op geprepareerd.
In de nazomer beginnen zij met de vorming van een kurklaagje, juist op de plek
waar de bladsteel aan tak of twijg zit. Eigenlijk is dan al een zuchtje wind voldoende
om het blad los te maken. Strekt dat nou tot voordeel van de bomen? Tja, bij moeder
Natuur gaat alles volgens kringloop. Dus, voordeel is er zeker. De bladeren
verdampen geen vocht meer en daarom laten ze 't blad vallen. Nachtvorst en wind
kunnen dit proces versnellen.
Dorre bladeren blijven niet op de grond
liggen. Nee, als de vochtigheid hen door
weekt heeft, kunnen o.a. de wormen met
de afbraak beginnen. Dat knaagsel
wordt dan weer omgezet in aarde. Prima
voedselbodem voor de kamerplanten.
Maar dan wel gekocht bij uw bloemist...
Bladaarde in het bos moet in het bos
blijven en het is beslist een kwalijke
zaak als men de strooisellaag van het
bos gaat afgraven. Helpt u dus wezen
lijk mee een ernstige verarming van de
bosgrond te voorkomen.
Prachtig is het, zoals bij de laatste
I.V.N.-maandelijkse wandeling- te zien,
hoe de vlammende herfstkleuren zich
tot een waar stilleven verweven met
een enkele zonnestraal. Heel veel mede
wandelaars hebben ervan genoten. Let u
eens op het blad van de Amerikaanse
eik en zijn landgenote de vogelkers.
Wandel toch ook eens mee in I.V.N.-
verband. Zondag 13 november kan dat
weer. Pijnenburg is dan het doelwit.
Vertrokken wordt van landhuis Pijnen
burg tegenover 't Spiehuys aan de
Biltseweg. De duur is, zoals gewoonlijk,
1% a 2 uur. In groepjes wordt vanaf
twee uur gestart, de laatste om half drie.
Zoals gezegd: twee buitenlanders vra
gen de aandacht en, merkwaardige zaak
de bodemdiertjes, die het blad van onze
inheemse bomen en struiken plegen te
verteren, weten eigenlijk niet zo goed
raad met die vreemde hap. Gevolg?
Daar, waar de Amerikaanse eik oi vogel
kers staat, vormt zich een dikke blad-
laag, welke slechts langzaam wordt af
gebroken. Eigenschap van de vogelkers
is, dat hij zich gemakkelijk voortplant
en binnen de kortste keren grote bos-
gedeelten inpikt. Mensen uit de bosbouw
spreken dan ook over de bospest.... Ge
probeerd wordt deze te bestrijden,
echter 't is een zeer kostbare zaak.
Toch dient er ingegrepen te worden,
immers andere boomsoorten wordt het
licht en daardoor de groei ontnomen.
Een zeer belangrijke functie hebben de
bladeren van de loofboom. Dit zijn
bomen met de eigenlijke bladeren; dit
in tegenstelling met de naaldbomen.
Doordat de loofboombladeren veel stof
deeltjes uit de lucht opvangen, helpen
zij enigszins mee de luchtvervuiling te
bestrijden.
Dieren, planten en bomen zijn niet te
scheiden
Neem nou eens zo'n vlaamse gaai
(bruin-roze verenpak, blauw met zwart
gestreepte vleugeldekveren, wit-zwart
gestreepte kuif en witte stuit). Hij legt
een wintervoorraad van eikels aan,
liefst op een open plekje in 't bos, waar
hij de eikels met zijn snavel in de grond
duwt. Vastgesteld werd, dat de gaai
later de kiemplanten opzoekt en dan van
de eikel opeet wat er nog van is over
gebleven. Het jonge eikeplantje wordt,
(hoe klein) geen snavelpuntbreedte in de
weg gelegd. En wat zien we in het voor
jaar? Krek, jonge eikeboompjes.
Vinken, kepen, boomklevers, mezen en
houtduiven zijn onder meer helemaal
gek van beukenootjes. Daarom ziet men
vinken soms in grote groepen onder de
beukebomen rondscharrelen in het
najaar. Houtduiven verzamelen de
nootjes in hun krop. Drie nootjes zitten
in een napje of bolster en hebben weer
een „natuurlijk" doel als ze leeggepikt
zijn. Zij bieden onderdak aan lieveheers
beestjes voor de winter.
De iep vertoont in de winter soms blaas-
vormige gallen zo ter grootte van een
ping-pongbal en die zitten aan de takken.
Zij ontstaan door de iepe-bladluis. In het
najaar kruipen hier ook de lieveheers
beestjes in. Geef ze ongelijk, ze hebben
de kost voor 't kauwen! De luizen worden
door hen opgegeten en met een bol
rond buikje houden ze het in de winter
voor gezien.
Ook kunnen we gallen aantreffen op de
bladeren van de eik. Deze zijn niet blaas-
vorming, doch laten zich kennen als
mooie kogelronde bolletjes. Zij danken
hun ontstaan aan de galwesp, waarvan
de wijfjes, na het leggen van de eitjes
in het blad, een stof uitscheiden, welke
de plant prikkelt tot het maken van
een gal. Het is beslist geen gezwel, maar
lijkt een haast harmonisch gegroeid
orgaan. De plant zelf heeft er niets aan.
Vast staat wel, dat aan de insekten, die
zich in de gal bevinden een woning en
gelijkertijd voedsel worden verstrekt.
De diertjes in de gal zijn de larven, die
na verloop van tijd volwassenen op
leveren, waarvan de wijfjes op haar
beurt weer eitjes leggen en daarbij de
plant tot galvorming prikkelen.
De mens tot slot ziet, volgens over
levering, weer heil in de kastanje. Men
draagt een gekregen exemplaar met
zich ter afwering van de .rimmetiek"
Misschien noodt het bovenstaande u tot
onderzoek en er opuit te trekken, of om
alvast zodag 13 november te noteren om
met de natuurgidsen van het I.V.N.
op pad te gaan.
RITA
I.V.N.-Eemland.
Als het aan de leden van de commissie
openbare werken ligt komt er een voet
gangersoversteekplaats ter hoogte van
het uiteinde van het Vedelaarpad, nabij
de hoek Obrechtstraat-Willaertstraat.
Hoewel de ambtelijke verkeerscommis-
sie een negatief advies had uitgebracht
meende Jan Visser (PS) dat het niet
plaatsen van een dergelijke oversteek
plaats voor de school een weinig didac
tische maatregel is. ,,De school voedt
immers op", aldus Visser, „en dat vind
ik in dit geval bepaald niet".
Wethouder D. Hoekstra memoreerde
nog eens, dat een voelgangersoversteek-
plaats geenszins betekende, dat de ver
keerssituatie ook veiliger wordt, maar
dat men altijd zelf uit moet kijken.
„Maar dan nog, en ik stel het dan mis
schien wat cru", aldus Jan Visser „heb ik
liever, dat er een kind aangereden wordt
op een dergelijke oversteekplaats, dan
op een plaats waar wij als gemeente
niets gedaan hebben".
Hierna besloot de commissie, na de
constatering van wethouder Hoekstra,
dat de commissie ervoor was een over
steekplaats aan te leggen, te adviseren
in positieve zin.
In het jaar 1922, om precies te zijn op 22 september van dat jaar,
besloten enkele mannen in Soest een mannenkoor op te richten. Dit
plan werd geboren in de kapperszaak van de heer Wiersma. Hij
wist wat mannen bij elkaar te trommelen, men zocht een dirigent,
en begon te repeteren in een zaal van de herberg „De Gouden
Ploeg" aan de Torenstraat, een historisch café dat helaas afgebro
ken werd.
Men kan zich Soest van die dagen leven
dig voorstellen als men kijkt naar de fo
to's uit die tijd. De grote weg was in die
tijd-veel smaller; er was geen verkeer,
weg, met grote tuinen en hoge bomen er
voor.
Overal verspreid stonden de winkels van
de slager, de bakker en de kruidenier,
afgewisseld met de huizen van de werk
man uit die tijd.
Men kan zich indenken dat juist deze
mensen het leuk vonden zich aan te
sluiten een zangkoor, om een avond
fijn te gaan zingen en na afloop een
praatje te maken onder het genot van
een biertje.
Bier werd taboe.
Hoeveel biertjes dat waren staat ner
gens beschreven maar na verloop van
enige tijd werd toch maar besloten er
gens anders te gaan zingen, waar geen
bier gedronken kon worden. In het ver
volg werd het zo, dat men lid van Apollo
kon worden zonder een biertje te moeten
drinken.
Men trok naar de Rembrandtlaan, naar
het gebouw van „Religie en Kunst".
Het tegenovergestelde gebeurde.
Men kon er helemaal niets krijgen, zelfs
geen koffie, zodat Apollo een „droog
staand' koor werd.
Op concours
Dirigent in die tijd was de heer Van
Maurik.
Er werd elk jaar een uitvoering gege
ven en vaak gebeurde dat in de zaal
van hotel „Eemland" dat toen stond op
de plek waar nu de Stadhouderslaan op
de Van Weedestraat uitkomt. Verder
was er „het concours". Een traditie,
die heden tendage nog bij Apollo voort
leeft. Éénmaal in het jaar nam men een
vrije dag en ging naar zo'n concours,
welke destijds overal in het land gehou
den werden.
Voor zo'n concours werd enorm veel ge
studeerd, week in, week uit en de resul
taten bleven dan ook niet uit.
Als we kijken naar de medailles, die in
die tijd behaald werden, dan moet Apol
lo in de jaren voor de oorlog vele prij
zen hebben weggehaald.
Zingen in een muziektent.
Zo'n zangconcours was in die tijd een
groot volksfeest, want de zangwedstrijd
werd meestal in de open lucht gehou
den. Er werd een muziektent geplaatst,
waarin de koren hun kunnen moesten
laten horen en ze werden beoordeeld
door een jury, die gezeten was in een
ander tentje.
De juryleden waren meestal bekende
koordirigenten, zoals Fred Roeske of
Ottode Vaal.
Soms werkte het weer niet mee. Geen
bezwaar, dan vluchtte men in de con
sumptietent die ook aanwezig was.
Ere-wedstrijd tot slot
Als men gezongen had, en men had te
horen gekregen hoeveel punten en welke
prijs men behaald had, dan was het nog
lang niet afgelopen.
Er was 's avonds nog een z.g. ere-
wedstrijd.
De koren met het hoogste aantal punten
gingen elkaar weer bestrijden en zo kon
men nog een ereprijs behalen.
Dat men de hele dag op zo'n ere-wed
strijd moest wachten was geen bezwaar,
want een eindje verderop was meestal
een kermis of wel een gezellig cafe'tje.
Na zo'n concoursdag, en natuurlijk een
eerste prijs, want als dat niet lukte was
het niet goed, ging men tevreden naar
huis en kon men er weer een jaar tegen.
Apollo op 't randje
Zoals met iedere vereniging ging het ook
wel eens een keer niet goed met Apollo.
Zo'n moment was aangebroken in het
jaar 1940. Eén van de oudere leden
heeft me eens verteld, dat het aantal
leden om de een of andere reden toen
sterk was teruggelopen. Het^bestuur
zag er geen gat meer in en men be
sloot een vergadering uit te schrijven
teneinde het koor op te heffen.
Die vergadering vond plaats op de avond
voor de fatale 10de mei, nl. op donder
dag 9 mei 1940 in hotel Eemland.
Apollo in de gevangenis.
Men ging op concours van Stellendam
tot Arnhem, men zong in de bejaarden
tehuizen en ziekenhuizen.
Men deed mee aan de jaarlijkse doden
herdenking, aan de volkskerstzang, aan
Oranje-concerten en zelfs heeft men
enkele jaren i" de Kerkstraat op één of
ander punt in Soest gezongen.
De regen of natte sneeuw werd niet
als een bezwaar gevoeld.
Op zekere keer werd er m het Huis van
Bewaring in Utrecht gezongen. Het be
kende nummer „de twaalf rovers" werd
aangekondigd en prompt kwam uit de
zaal een reactie en iemand riep: „Hier
zitten er veel meer!
Onder PVO-dak.
Ook concerten werden gegeven waarin
op het programma de namen van Schu-
bert, Brahms en Grieg voorkwamen.
Men ging ook weer verhuizen, nu naar
het P.V.O.-zaaltje aan de Beetzlaan.
Na 20 jaar voorzitterschap gaf de heer
Van Rouwendaal zijn voorzitterskamer
over aan Piet Luschen uit Baarn.
Deze wilde het koor groter maken en
hij ging er met enthousiasme tegen
aan en wist in korte tijd, het koor tot
70 man uit te breiden
Men moest weer verhuizen en kwam in
het nieuwe zaaltje van de Prins Wil
lem Alexander school, waar men nu nog
repeteert.
55 Jaar vol.
Zo heeft dit koor de 55 jaar volgemaakt.
Een reden om terug te zien op een rijk
verleden en een reden om feest te vie
ren.
Dat is'al ten dele gebeurd want op 4
juni j.i. trok het koor naar Zwolle met
2 volle bussen! Men ging daar zingen
op een concours en voor het eerst gingen
de dames mee. Op dit concours werden
2 moeilijke koorwerken gezongen die een
dikke eerste prijs opleverden.
„Apollo", onder leiding van haar dirigent Gerard van der Schepop in aktie bij de dodenherdenking
nabij het monument in Braamhage.
47 Man sterk poseerde „Apollo" voor de gerestaureerde „Drie Ringen" in de Kerkebuurt.
En zie: enkele mannen die toevallig in
Eemland aanwezig waren hoorden van
de vergadering en van het lot dat Apol
lo boven het hoofd zweefde. Ze gaven
zich op als lid, betaalden de contributie
vooruit, en het koor was gered van de
ondergang.
Tijdens de oorlog werd het koor stilge
legd, maar na deze tijd werd weer op
nieuw begonnen. Voorzitter in die tijd
was de heer Van Eeden, een man die
kans zag een groot aantal mannen bij
elkaar te krijgen en te houden. De heer
Van Eeden was werkzaam op het kan
toor van notaris Van Veeren sr. Hij
kende vele mensen en was welbespraakt.
Hij genoot ook bekendheid door de ge
dichtjes die hij in de Soester Courant
schreef.
In 1947 trok, onder de leiding van diri
gent Van de Pijl, het koor, dat toen 65
een grote eerste prijs.
Na deze opleving kwam er weer een ken
tering.
De heer Van Eeden stierf en de ene
dirigent na de andere vertrok en het
aantal leden slonk schrikbarend.
Met Baarn samen.
Men kon geen dirigent meer krijgen en
een winter lang werd met het Baarns
mannenkoor samen gezongen. Maar de
geest van Apollo bleef bestaan, en
er werd een nieuwe dirigent gevonden
in de persoon van de heer Gerard v.d.
Schepop.
Er werd aarzelend weer begonnen met
19 leden, maar het aantal groeide en
men ging weer naar concours, en er
werd weer een eerste prijs behaald.
Apollo had het weer gehaald.
De heer Kees v. Rouwendaal werd toen.
voorzitter. Het was juist in die tijd dat
het koor contact zocht met alle gele
dingen van het Soester leven.
