de
Het wonder van de
hartballonpomp
Welzijnswerk
Ouderen
Gewaardeerd lid van het
tandheelkundig team
FOTO
STRIP-
VER
HAAL
Balanceren op één
fietswiel gevaarlijk"
Met Raad
en Daad
DE GROENE LIJN
Nieuwe
kaassoort
Geen fruit
bij bloemen
Wat zijn dat Doe meer
voor hopen met gehakt
op het land?
cWat iedereen moet weten over verlovingen,
huwelijk en geboorte.
Drukkerij Smit
De mondhygiënist:
Van Weedestraat 29 Telefoon 14152
77
Soest© r Courant van donderdag 23 maart 1978
ZOMERTIJD ELDERS - We gaan
vroeg met vakantie, in april al. Hoe zit
het dan met de zomertijd in andere
landen?
AntwoordU schrijft er niet bij waar u
heen gaat. Is dat Engelang of Ierland
dan kunt u rekening houden met de
zomertijd van 19 maart tot 29 oktober
1978. Reist u naar het zuiden, dan is het
zomertijd in België, Luxemburg
Frankrijk en waarschijnlijk ook
Spanje van 2 april tot 1 oktober gelijk
als bij ons. Voert de reis door west-
Duitsland en Oostenrijk, dan zult u
daar geen zomertijd vinden. Ook De
nemarken en Zwitseland doen niet mee
dit jaar. Komt u in Italië, dan geldt
daar een zomertijd van 28 mei tot 29
oktober.
KORTE AMERIKAAN - Ik zoek een
Amerikaanse auto die in mijn garage van
krap 4.50 m. past. maar ze zijn alle
maal zo lang! Weet u een korte?
Antwoord: De Amerikanen bouwen
ook zg. compact cars, speciaal voor de
export naar Europa. Van de Ameri
kaanse merken met korte modellen die
toch voorzien zijn van het door u
gewenste comfort en automatische
schakeling noemen wij vooral de AMC
Gracer met een lengte van slechts 4,32
en breedte van 1,79 m. en de AMC
pacer die 4,37 m. lang en 1,96 m. breed
is. De stationcar van de AMC Pacer is
4,42 m. lang. De Ford Mustang komt op
een lengte van 4,44 m. bij een breedte
van 1.78 m. Veel andere merken leve
ren inderdaad uitsluitend wagens die
langer zijn dan 4,50 m.
DIE DURE KAPPER - Bij mijn kap
per betaalde ik deze week 72,50 voor
een behandeling die mij de vorige maal
slechts 55,- kostte. Bijgevolg een
prijsverhoging van ruim 33 procent.
Mag dat zomaar?
Antwoord: Nee, dat mag niet zomaar.
De kappers mochten hun tarieven met
vijf procent verhogen en echt niet met
een dikke 33. De vraag is echter: heeft
uw hoofd precies dezelfde behandeling
ondergaan? Er zijn permanents die
35.- kosten en er zijn er ook die daar
enkele tientjes boven uit gaan. Er zijn
haarverstevigers die u op enkele gul
dens per behandeling komen te staan
maar er zijn ook duurdere. Met andere
woordenzodra u een klacht zou indie
nen tegen uw te dure kapper, zou deze
er als de kippen bij zijn om te antwoor
den dat hij bij de laatste behandeling
veel duurdere spullen heeft gebruikt
dan voorheen en dat dat nodig was óók.
Om kort te gaanprijsbeheersing voor
het dameskappersvak is een wassen
neus. Er is maar éën middel tegen om
uitwassen als de door u genoemde
tegen te gaan: gewoon tevoren vragen
wat de behandeling kost en als er
prijsverschil is, datgene uitzoeken wat
u voldoende acht.
De nieuwste aanwinst van het Neder
landse kaasassortiment is de Ankeve-
ner geitekaas. Deze wordt gemaakt
van Hollandse geitemelk, afkomstig
van een boerenbedrijf in de buurt van
Ankeveen.
Ankevener geitekaas is geen naboot
sing van een gelijkend soort. Er zitten
verse groene Madagascar-pepers in of
knoflook en fijne kruiden. Om een
constante smaak van de gehele kaas te
verkrijgen zijn de peperkorrels vooraf
gekneusd, zodat de smaak zich geleide
lijk door de hele kaas verspreidt,
't Is een pittige kaas, maar niet over
dreven. Ook de geitekaas met knoflook
en fijne kruiden ligt lekker op de tong.
Beide kaasjes laten zich uitstekend
met ros'e combineren. Ook de oerhol-
landse jonge jenever doet het er erg
goed bij.
Niet alleen de buitenlandse, maar ook
de talrijke Nederlandse kaassoorten
zijn zeer geschikt voor consumptie bij
een lekker glas van het een en ander.
Behalve de bekende jonge en oude
soorten, kunnen daarvoor ook heel
goed de uit ons land afkomstige Kern-
hem, Bluefort, Subenhara, Mon Chou
en nu ook de Ankevener geitekaas
worden gebruikt.
Wie een bos bloemen mooi wil houden,
moet er geen fruit bij in de buurt
plaatsen. Anjers bijvoorbeeld zijn zeer
gevoelig voor rijpend fruit in de omge
ving; dan „krimpen" ze en worden niet
meer goed.
Andere tips om snijbloemen lang goed
te houden: gebruik een schone vaas
(na gebruik enkele uren met een
chlooroplossing wegzetten, daarna
goed omspoelen), doe snijbloemen-
voedsel in het water, stelen altijd eerst
schuin aansnijden (ook houtige stelen -
die niet breken of plat slaan), slap
hangende bloemen in een krant wikke
len en enkele uren diep in het water
zetten op een koele plek, bloemen nooit
in de zon zetten, bij de verwarming, of
op de tocht (ze overnachten graag koel,
maar het verschil mag niet te groot
zijn).
Men ziet ze tegenwoordig steeds meer
bij boerderijen: enorme hopen op het
land, met een laag plastic er overheen
vaak ook nog een stel autobanden. Het
klinkt misschien gek, maar dat zijn
geen „hopen", maar „kuilen". Zo
noemen de boeren die ophogingen ten
minste.
In die zogenaamde kuilen wordt het
gras bewaard, dat 's winters aan de
koeien gevoerd kan worden. Die kuilen
hebben op veel bedrijven de hooiberg
vervangen. Vroeger was juli de hooi
maand. Dan werd het gras gemaaid en
op het land te drogen gelegd. Zo werd
het hooi, dat in een hooiberg kon
worden bewaard voor de winter.
Tegenwoordig is „inkuilen" een veel
toegepaste manier om gras te bewaren
tot de winter. Door deze methode kan
de boer meer voeder van zijn eigen
grond winnen, omdat hij al vroeg in het
jaar met maaien kan beginnen. Bo
vendien kost het hem veel minder
werk, ook bij het voederen in de
wintermaanden in de stal. En tenslotte
is hij bij het winnen van kuilgras veel
minder afhankelijk van goed weer dan
bij het hooien.
De grote lap plastic over een kuil dient
om het rotten tegen te gaan. Oude
autobanden of zand houden het plastic
op zijn plaats.
Met instrumenten kun je mensen redden, die anders vrijwel
zeker zouden zijn doodgegaan. Het duurt doorgaans echter vele
jaren, voordat het bewijs is geleverd dat een bepaald medisch
apparaat ook echt waardevol is. Niet alleen nü, maar ook in de
toekomst.
Een pacemaker is al bijna heel gewoon. Een defibrillator, zo'n
ding dat wordt gebruikt om het hart weer op gang te brengen,
ook.
Dat is anders met de „hartballonpomp". Een vrij nieuw instru
ment, dat pas aan het eind van de jaren zestig zover was ont
wikkeld dat het in de ziekenhuizen kon worden gebruikt. In Ne
derland gebeurde dat voor het eerst in het thoraxcentrum
(hart- en longchirurgie) van het Academisch Ziekenhuis Dijk-
zigt Rotterdam.
Volgens hartspecialist dr. F. Hage-
meijer in het Dijkzigt-ziekenhuis is de
ballonpomp een zeer nuttig apparaat.
Een goed hulpmiddel, waarmee in de
toekomst bovendien méér mogelijk is.
Toch zullen lang niet alle ziekenhuizen
onmiddellijk het ding in huis halen,
aangezien de ervaring van ruim vijf
jaar nog niet alles heeft bewezen.
Dr. Hagemeijer licht toe dat de bal
lonpomp wordt gebruikt als het hart zo
slecht is, dat het zelf de bloedsomloop
niet meer normaal op gang kan hou
den. Als het hart (juister is de linker
hartkamer) het bloed niet (goed) in
de grote slagader (de aorta) pompt,
is de doorstroming van het bloed in
het hele lichaam bedreigd. En waar
geen bloed is, is geen leven. De huid
wordt grauw. Er kunnen bewustzijns-
stoornissen optreden. Mensen zien
bleek, soms blauw en transpireren
hevig. Allerlei organen laten het afwe
ten. Zo werken de nieren niet meer
als het hoort. Patiënten raken bewuste
loos, doordat het lichaam niet meer
normaal van bloed wordt voorzien.
Het hart stopt natuurlijk niet zomaar
de bloedcirculatie. Dan is er veel meer
aan de hand. De bloedsomloop stag
neert als de linker hartkamer na een
infarct een ernstige beschadiging heeft
opgelopen.
De hartspecialist laat zien dat het mo
gelijk is om met behulp van de ballon-
pomp het bloed weer te laten circule
ren. In feite neemt de pomp tijdelijk
de taak van het hart over en zelf
krijgt het de kans om zich zo goed
mogelijk te herstellen. Hoe gaat dat
in zijn werk?
Naast het bed van de patiënt staat een
electrische pomp, waaraan een plastic
slang met aan het uiteinde een plastic
ballonnetje. De slang (zo dun als een
pink) wordt via een slagader (zo dik
als een duim) in de lies omhoog ge
schoven tot in de grote slagader (aor
ta). Het ballonnetje wordt gevuld met
veertig milimeter heliumgas. Als de
pomp nu het ballonnetje leegzuigt op
het moment dat het hart gaat samen
trekken, wordt het bloed uit de linker
hartkamer gezogen en komt in de gro
te slagader. Het hart hoeft zelf geen
moeite te doen om het bloed uit te
persen en heeft minder zuurstof nodig
om energie voort te brengen.
Een hele opluchting, want de bescha
digde linker hartkamer krijgt al zo
weinig zuurstof.
Stroomt het bloed in de grote slagader,
dan is het hart, zeg maar, leeg. Dan
wordt het ballonnetje weer opgeblazen,
waardoor de druk in de ader hoger
wordt.
Het resultaat is dat al de organen
via de vertakkingen van de grote slag
ader weer meer bloed krijgen. Het toch
al overbelaste hart heeft daar zelf niets
voor hoeven doen.
De ballonpomp kan ernstig zieke men
sen redden. Dat blijkt uit de gegevens
van het Dijkzigtziekenhuis over de
jaren 1972-1976. Van de 25 patiënten
die kort of lang (soms enkele weken)
aan de ballonpomp lagen, waren er
vorig jaar februari nog 13 in leven.
Drie mensen overleden tijdens het
pompen en 2 bij het stoppen van de
pomp. Van de 20 overlevenden gingen
er 5 binnen tien dagen dood en één iets
later. Later overleed nog een patiënt
door een heel andere oorzaak.
Van de 13 mensen die in leven ble
ven, zijn er 6 weer normaal aan het
werk. De rest moet het wat kalmer
aan doen.
Je zou denken dat zo'n ballonpomp
slechts een tijdelijk redmiddel is als
het hart zo ernstig beschadigd is. Maar
volgens Dr. Hagemeijer is de toestand
gelukkig niet zo zwart-wit. „Naast het
deel van het hart dat dood is, zit
een stuk hartspier dat onvoldoende
zuurstof krijgt om samen te trekken.
Maar nog nét voldoende om niet dood
te gaan. Het zit als een grensgebiedje
rond het dode centrum.
Noem het maar de grijze zone. Als de
doorstroming van het bloed toeneemt
dankzij de ballompomp, kunnen de
hartcellen uit het grauwe gebied weer
meewerken.
Het bedreigde gebied wordt dus klei
ner".
Volgens de Rotterdamse hartspecialist
is het goed mogelijk dat de ballon
pomp in de toekomst ook wordt ge
bruikt om een hartinfarct klein te
houden. Helaas is het (nog) niet mo
gelijk om te meten hoe groot een in
farct wordt. Breng je de ballonpomp
in, dan weet je natuurlijk wel hoe groot
het infarct is geworden, maar je weet
niet hoe groot het zónder pomp zou
zijn geweest. Het onderzoek hiernaar
verkeert nog in een experimenteel sta
dium.
De ballonpomp kan in meer situaties
een goed hulpmiddel zijn. Bijvoorbeeld
bij iemand met een dreigend hartin
farct, die naar het ziekenhuis moet
voor een by-pass operatie. Dan wordt
er in het lichaam een omleiding ge
maakt voor het bloed uit de grote slag
ader óver de vernauwing heen naar
het hart. „Onder die omstandigheden
heeft de ballonpomp zin" zegt dr. Ha
gemeijer „omdat hij de pompfunctxe
van het hart verlicht. En zolang de
pomp werkt, krijgt de arts meer tijd
om de patiënt te onderzoeken".
Een ander voorbeeld. Iemand krijgt
een hartinfarct, gaat naar het zieken
huis krijgt weer pijn op de borst.
Dat betekent dat een nieuw gebiedje
wordt bedreigd. De ballonpomp kan
die grijze cellen misschien weer nieuw
leven inblazen.
Gehakt wordt veel gegeten in Neder
land, meestal in de vorm van een
gewone bal gehakt. Dat laatste is
eigenlijk jammer, want er kan ontzet
tend veel meer met dit gemalen vlees
worden gedaan. Veel mensen hebben
daar echter geen idee van.
Erg lekker zijn bijvoorbeeld met ge
hakt gevulde paprika's, of een kotelet-
te kubidek (dat is een Perzische ham
burger), of gehakt Italienne, of English
Pie.
Dit zijn zo maar een paar verrukke
lijke gehaktgerechten. Wie trek begint
te krijgen, kan een briefkaartje sturen
aan Postbus 16000, Den Haag. Als men
daarop vermeldt: „Doe 'ns wat anders
met gehakt", dan krijgt men gratis een
kleurenfolder met heerlijke gehakt-
recepten thuisgestuurd.
Uitgaande van de Stichting Federatieve Raad voor het Bejaar-
denwerk Soest.
Bureau: Middelwijkstraat 36, tel. 02155-19289.
Projektleidster: J. I. Hukema.
Spreekuur: dinsdag t.m. vrijdag van 9-10 uur.
Dienstencentrum, „De Drie Eiken", Dorpsplein 18, Soesterberg,
te. 03463-1402.
Leidster: A. H. Frankena.
Spreekuur: maandag t.m. vrijdag van 9-10.30 uur.
Dienstencentrum „Honsbergen", Wiardi Beckmanstraat 475,
Soest, tel. 02155-10607.
Leiders: A. F. van de Genugten en J. C. van Bochove.
Spreekuur: maandag t/m vrijdag van 9-10.30 uur.
Op bovengenoemde adressen kunt U alle inlichtingen krijgen
betreffende de dienstverlening aan ouderen,
enkele voorbeelden:
Warme-maaltijdvoorziening
Ontspanningsmogelijkheden
Cursussen
Bejaardenwacht bezoekdienst
Pedicuredienst enz. enz.
Voor een warme maaltijd kunt U zich ook rechtstreeks wenden
tot de volgende adressen:
Soestdijk
Soest-Midden
Honsbergen
Soesterberg
Centrale admini
stratie warme
maal tij den
Mw. G. Mirck-Luypen, Nassaulaan 4, tel.:
15592
Mw. M.A. Jansen-Moesenbroek, Kerkpad
NZ57, tel.15588.
Mw. S. Steendijk-Geerlings, Bartolottilaan 16,
tel.16389.
Hr. A. van Scherpenzeel, Veenbesstraat 430,
tel.: 14782.
Hr. A.F. van de Genugten (leider diensten
centrum) Wiardi Beckmanstraat 475,
10607.
Mw. N. van Dijk-de Waal, Moerbessenweg 7,
tel.: 03463-2322
Mw. A.M. Mulders-de Klerk, Kerkpad NZ 54,
tel.13662.
(ook indien geen gehoor bij wijk adressen
Wijkhoofden bejaardenwacht:
Soestdijk
Soest-Midden
Soest-Zuid
Soesterveen
Honsbergen
Soesterberg
Mw. H. de Beer-Kerkhof (waarnemend).
Kerkpad ZZ 57, tel.14448.
Mw. J.W.M. Gemen-Kalkman,
Kerkpad ZZ 84, tel.12947.
Mw. E.H. Out, Jac. Catslaan 13, tel.14512.
Mw. J. Dansen van Rossum (waarnemend)
Veenbesstraat524, tel.: 10849.
Hr. J.C. van Bochove, Dienstencentrum
„Honsbergen", Wiardi Beckmanstraat 475,
tel.: 10607.
Mw. A.H. Frankena, Dienstencentrum
„De Drie Eiken", Dorpsplein 18, tel.
03463-1402.
Doe vooral geen dingen waar u later spijt van zou kunnen
kniqen Kom tijdig bij ons aan de zaakenlaatu
vnjblijvend voorlichten op het gebied van verlovings-
huwelijks- en dankbetuigingskaarten en
geboortekaarten. Kortom; laatonsu de even smaakvolle
als uitgebreide Kennemer Kaarten Kollektie
voorleggen!
Als u daar uw persoonlijke keu2e uit heeft gemaakt
dan kan er werkelijk niets meer misgaan' Tot ziens bij
Iedereen kent de tandarts en de tand
artsassistente. Beiden hebben zij hun
taak in het tandheelkundig team. De
laatste jaren is dit team uitgebreid
met de mondhygiënist (meestal is het
een vrouw, maar niet altijd) die bin
nen dat team een geheel eigen en unie
ke positie heeft.
Sommigen menen dat zij een „vere
delde" tandartsassistente is, maar dat
denkbeeld is absoluut onjuist. De
mondhygiëniste is een zéér belangrijk
„wapen" op het gebied van de pre
ventie. De voorlichting over het onder
houd van tanden en kiezen vormt na
melijk de hoofdzaak van haar werk.
De tandarts heeft meestal geen tijd
(en is niet geoefend) voor voorlichtend
werk. De mondhygiënist neemt hier
wel tijd voor en is juist op dit ter
rein goed geschoold.
Onderstaand vraaggesprek met een
mondhygiëniste geeft een indruk van
dit belangrijke werk.
Waar kan een mondhygiënist
eigenlijk werken?
Als mondhygiënist kan men bijvoor
beeld werken bij
1. een tandarts (of bij een groeps-
praktijk)
2. in een specialistenpraktijk
3. de schooltandverzorging
4. een afdeling van een universiteit
5. de opleiding van mondhygiënisten
6. in een ziekenhuis
7. instituten voor geestelijk en/of
lichamelijk gehandicapten
Doen mondhygiënisten bij al deze
instellingen hetzelfde werk of
verschilt dat?
Dat maakt nogal wat uit. Hoewel iede
re mondhygiënist dezelfde opleiding
heeft, kan hij na het eindexamen het
gebied kiezen waar ze de meeste be
langstelling voor heeft.
Ligt haar sterke punt op het gebied
van groepsvoorlichting, dan kan ik mij
voorstellen dat zo iemand graag bij de
schooltandverzorging wil werken, is ze
meer geïnteresseerd in de wetenschap
pelijke voortgang van haar vakgebied,
dan zal zij haar plaats vinden op een
universiteitsafdeling.
Dit zijn twee voorbeelden, maar tot
nog toe werken de meeste mondhygië
nisten in een tandartsenpraktijk.
Kan een mondhygiënist zich dan niet
zelfstandig vestigen, zoals bijvoor
beeld een fysiotherapeut?
Nee! Wij mogen alleen werken op aan
wijzing en onder controle van een
tandarts.
Zullen we, omdat het merendeel van de
mondhygiënisten bij een tandarts
werkt, ingaan op wat een mondhy
giënist daar doet?
Prima. Allereerst doet ze het zg. mond-
onderzoek. Dit houdt in dat ze de toe
stand van de mondholte, van de tan
den en van het tandvlees bekijkt. Haar
bevindingen worden genoteerd. Als het
nodig blijkt, worden er röntgen-foto's
gemaakt en gebitsafdrukken genomen.
Met deze gegevens kun je de toestand
van de tanden en kiezen vaststellen,
bijvoorbeeld waar gaatjes zitten, of er
verstandskiezen uitgehaald moeten
worden en zo verder. Om de toestand
van het tandvlees te kunnen bepalen,
moeten er metingen gedaan worden,
die samen met de röntgen-foto's, een
goed beeld geven van het tandvlees
en het kaakbot. Met al deze gegevens
kan de tandarts samen met de patiënt
een behandelplan maken.
Wanneer al deze gegevens genoteerd
zijn, wat gaat een mondhygiënist dan
doen?
Natuurlijk moet de patiënt zelf op de
hoogte gebracht worden van de situa
tie. Dan vertel je wat eraan gedaan
kan worden. Maar de belangrijkste
factor in het welslagen van de behan
deling is de medewerking van de pa
tiënt zelf. En dit is eigenlijk het moei
lijkste deel van ons beroep. Hoe breng
je iemand ertoe zó te poetsen dat zijn
tandvlees ontstekingsvrij is en zijn tan
den en kiezen schoon zijn en blijven?
Voorlichting is de hoofdtaak van de
mondhygiënist. Het probleem hierbij
is, dat de patiënt in de eerste plaats
komt om z'n tanden en kiezen te laten
repareren. En nu is de denkfout bij
het gros van de Nederlandse bevol
king, dat wanneer het gat gevuld is,
de zaak voor elkaar is. Maar zo is
het toevallig niet. Het gebit staat of
valt met de gezondheid van het tand
vlees en onderliggend kaakbot.
In principe zijn de meeste gaatjes wel
te vullen. Anders is het met het hou
vast van de tanden (het kaakbot en de
weefsels die de tanden en kiezen om
ringen). Wanneer dat eenmaal ver
dwenen is, komt dat nooit meer terug.
Kan dat kaakbot dan zomaar verdwij
nen, zonder datje het zelf merkt?
Er zijn natuurlijk wel aanwijzingen
voor de patiënt die hem zouden moe
ten waarschuwen. Eén van de duide
lijkste aanwijzingen is het bloeden van
het tandvlees bij het borstelen.
Gezond tandvlees bloedt nooit, dus ook
niet bij het borstelen.
Verder is ontstoken tandvlees roder en
meer gezwollen dan gezond tandvlees.
Maar het ontstekingsproces gaat, wan
neer er niets aan gedaan wordt steeds
verder, zonder dat het pijn doet.
Maar hoe krijg je ontstoken tandvlees?
Tandvleesontstekingen worden veroor
zaakt door tandplaque, een bijna on
zichtbare bacterie-laag die zich op de
tanden en kiezen afzet. Deze laag kun
je er alleen afkrijgen door goed te
borstelen. Wanneer je goed poetst, dan
krijg je geen ontstoken tandvlees. De
meeste mensen weten dat niet en daar
om is voorlichting zo belangrijk.
Maar wanneer het tandvlees al ont
stoken is, kan er dan nog wel wat aan
gedaan worden?
Jazeker. Het zou te ver gaan om uit
te leggen hoe, maar één ding geldt
altijd: het aller, aller belangrijkste is,
dat de patiënt er een goede mondhy
giëne op nahoudt. En hoe hij dit kan
bereiken wordt hem verteld door een
mondhygiënist. Het valt niet mee om
dat goed te doen. De mondhygiënist
is o.a. opgeleid om de patiënt te ver
tellen hoe je het beste een goede mond
hygiëne kan bereiken.
Waar kun je opgeleid worden tot mond
hygiënist en hoe lang duurt de oplei
ding?
Er zijn vier opleidingen in Nederland
1. Aan de Rijksuniversiteit te Utrecht.
2. Aan de Universiteit van Amsterdam.
3. Aan de Katholieke Universiteit van
Nijmegen.
4. Aan de Vrije Universiteit van Am
sterdam.
Het is geen universitaire opleiding,
maar het is wel verbonden aan de
tandheelkundige subfaculteit. De oplei
ding tot mondhygiëniste duurt 2 jaar.
Hoeveel mondhygiënistes zijn er in
Nederland?
Ik schat dat er zo'n 300 a 500 mond
hygiënistes werkzaam zijn.
In welke landen zijn er nog meer op
leidingen voor mondhygiëniste?
In Amerika is men in 1913 begonnen
met het opleiden van mondhygiënistes.
Daarna kwamen er opleidingen in Ja
pan, Engeland, Noorwegen, Zweden,
Denemarken en Zwitserland. In Neder
land is men in 1968 in Utrecht begon
nen. Als voorbeeld werden de Ver
enigde Staten genomen. Ons onder
wijsprogramma lijkt erg veel op dat
wat in de V.S. wordt gegeven.
Een nieuwe gril op het gebied van kinderfietsen is een fiets zonder rem en met
een doortrapinrichting, zoals die vroeger op bakfietsen vaak voorkwam. De
bedoeling bij het rijden op deze fiets is om tijdens het fietsen het voorwiel van de
grond te tillen en dan alleen op het achterwiel balancerend een zo groot
mogelijke afstand af te leggen.
„Levensgevaarlijk", zegt de Rotter
damse hoofdinspecteur van politie R.
F. D. Gerrand, voorzitter van de Ge
westelijke Politie Verkeerscommissie
Zuid-Holland n en Zeeland, over deze
uit Japan geïmporteerde fietsen. „Als
een kind met een dergelijke fiets op de
weg komt, vormt het niet alleen een
gevaar voor anderen, maar ook voor
zichzelf. Je hebt er weinig fantasie
voor nodig om je voor te stellen wat je
kan overkomen als je op een fiets
zonder remmen, en dan ook nog op één
wiel, op straat komt".
Beroep op ouders
Het rijwiel ziet eruit als een gewone
fiets, maar heeft niet, zoals voorge
schreven, tenminste één goed werken
de rem. Er is hier dus sprake van een
overtreding.
„Inderdaad", aldus hoofdinspecteur
Gerrand, „maar de meeste kinderen
die op deze fietsen rijden, zijn jonger
dan twaalf jaar en kunnen nog niet
strafrechtelijk worden vervolgd.
opmaken heeft dus
Proces-verbaal
weinig zin".
„We kunnen de verkoop ook niet ver
bieden. Daarom hebben de ouders
hierin het laatste woord. Wij doen dan
ook juist op hen een dringend beroep
om vooral niet zo'n fiets te kopen voor
hun kind".
praktische tips
voor fotografen
in de vorm van
een foto-drieluik
Wandelen langs het strand met de kamera in de aanslag. Dat zou
je het thema kunnen noemen van dit fotostripverhaal. Want er zijn
voor fotografen allerlei motieven, die onuitputtelijk zijn. De markt
is er één van. Een verjaardagsfeestje van de kinderen. En ook zo'n
strandwandeling, waarbij het water zorgt voor een steeds wisselend
dekor. Neem nou die eerste foto. Van de zee en de branding kun je
vaak boeiende foto's maken. Je probeert het vanaf verschillende
standpunten, tot je een plek hebt waar de donkere bazaltblokken fotoserie maken, waar je met bewondering naar
en de schuimende branding een goed kontrast vormen. Toch is het kunt kijken. Op zo'n manier wordt fotograferen
jammer, dat de zon niet schijnt en het tegenlicht had kunnen een echte speurtocht naar mooie foto-motieven,
zorgen voor wat flonkering in de waterpartij.
Een stilleven van schelpen. Ze liggen vlak voor je
voeten en je let er nauwelijks op. Toch zit er in
kleur een mooie foto in: een kompositie van zachte
bruine tinten. Als je van zo'n schelpenpartij dia's
maakt, ben je later verrast te zien dat er gewoon
een schilderijtje in zit. Er zijn mensen, die van die
schijnbaar ongeschikte foto-motieven een dia- of
De derde opname, waarin nu ook mensen een
plaatsje krijgen. Wandelen over de dam tussen
water en land. Bij zo'n foto is het standpunt
natuurlijk erg belangrijk. Het gaat er om die
figuurtjes vrijstaand tegen een lichte lucht te foto
graferen. Het is een simpele foto, die met elke
kamera te.maken is. Toch gaat er iets van uit en is
zo'n plaatje een fijne herinnering aan een strand
wandeling, waarbij er ook van alles was te beleven
voor de kamera. Trouwens: een kamera is altyd
een goede wandelpartner.
