Verlang
lijstje
1979
AOW in aantocht
Studio
harlaharwocziK
Met pensioen gaan leren leven
<!)XHI EIDO
Voorspoedig
Nieuwjaar van
„De Paardenkamp"
Parkeerplaatsen
bij bosingangen
foto heRrrun van öam
Kerkmuziek
Utrechtse Dom
Airtramp bij
Sportinstuif
Prijsuitreiking van
biljartgroep A
uit Honsbergen
Huisvuil in
vuilnisemmers niet
aanstampen
gezichts- en lichaamsverzorging
voorde vrouw
15
Soester Courant van woensdag 3 januari 1979
15
Het bestuur van de stichting De Paar
denkamp wenst alle trouwe begunsti
gers een voorspoedig nieuwjaar. In de
traditionele circulaire worden de na
men vermeld van alle 47 paarden die
De Paardenkamp nu herbergt. De oud
ste daarvan is Corrie; 35 jaar en eens
een schillenpaard te Amsterdam.
Dan komt Witte; 34 jaar en afkomstig
uit Doetinchem en Zippy; even oud en
afkomstig uit Amsterdam.
Rex werd geboren in 1945 en in
1947 de paarden Frits. Mentor,
Carlos, Sharon, Rosy; in 1948 Robby;
in 1949 Bennie; in 1950 Jantje, Joop,
Berrie; in 1951 Astrid, Margootje,
Whisper, Funi; in 1952 Bento en Pucky;
in 1953 Pukkie, Marie-Louise, Bobbie,
Dandy, Fabiola, Julia, Pakos; in 1954
Chopin, Nelle, Hansje en Simone;
in 1955 Donna en Hein; in 1956 Ripet-
to. Ramses, Cinderella, Mona en Mo
narch in 1957 Igora, Arabei en Hanni-
bal; in 1958 Trouvè, Nanouck en Ba-
sia; in 1960 Iwan en het jongste paard
is Bobbes, geboren in 1966.
Zin 1978 overleed slechts één paard,
de 23-jarige Rika uit Zwanenburg,
maar in dat jaar kwamen liefst vijf
paarden binnen: Simone, Hein, Na
nouck, Trouvè en Monarch.
Soest staat niet afwijzend tegenover
het verzoek van de provincie om meer
parkeerplaatsen te realiseren bij in
gangen van het gemeentelijk bos- en
duinbezit. Dit temeer omdat de pro
vincie bereid is financieel bij te dra
gen in de aanlegkosten.
Het verzoek van de provincie werd be
handeld in de vergadering van de
commissie recreatie en bosbeheer.
Al kwam commissielid H. Gerth (D'66)
direct al met wat suggesties, men be
sloot toch het beleidsplan dat Staats
bosbeheer over het gemeentelijk bos-
bezit opstelt, af te wachten. Ook wil
men weten hoe hoog de provinciale
bijdrage in de aanlegkosten wordt.
Gerth stelde voor in ieder geval par
keerplaatsen aan te leggen aan de
Soesterbergsestraat in de omgeving
van het zièkenhuis Zonnegloren; bij
Avia aan de Birkstraat en bij de Zand-
laan in de omgeving van het pension
Het Witte Huis. Gerth wil ook t.z.t.
duidelijke bekendmakingen waar men
wèl en waar men niet mag Komen
met auto's.
Het beleidsplan van Staatsbosbeheer
komt in een volgende vergadering, in
ieder geval vóór 1 april a.s., aan de
orde.
VOOR UW:
BRuiöSRepoRtaqe
filmRepoRtaqe
stuöio-, en
BeöRijfsfotoqRafie
pRaamqRacht 5
soestöqk telefoon 02155-17552
Zaterdag 6 januari 1979 is er weer
muziek in de Domkerk zoals gebrui
kelijk om 3.30 uur.
Het is ditmaal een orgelconcert te
geven door de organist van deze kerk
Stoffel van Viegen.
Het programma ziet er als volgt uit:
1. Lobet den Herrn..., Joh. Gottfried
Walther; 2. O Jesu, dessen Majestat...,
Joh. Ludwig Krebs; 3. Nun lob' mein
Seel den Herrn, Dietrich Buxtehude;
4. G'hrist unser Herr zum Jordan kam,
Dietrich Buxtehude; 5. a. Vom Himmel
hoch, b. Allein Gott in der Höh' sei
Ehr', Joh. Seb. Bach; 6. Wie schon
leuchtet der Morgenstern, Dietrich
Buxtehude; 7. Toccata (F-dur), Joh.
Seb. Bach.
Tijdens de eerste Sportinstuif van het
nieuwe jaar is op zaterdag 6 januari
a.s. in de sporthal Beukendal de air-
tramp aanwezig.
Van 8.45 tot 10.15 uur voor de leef
tijdsgroep 6 t/m 9 jaar en van 10.30
tot 12.00 uur voor de leeftijdsgroep 10
t/m 13 jaar.
Tevens is er gelegenheid diverse bal
spelen te beoefenen zoals basketbal,
handbal, hockey, korfbal, volleybal e.
d., terwijl ook veel aandacht wordt
gegeven aan turnen, boksen en tafel
tennis.
De toegangsprijs bedraagt 1,00 per
persoon.
De biljartgroep A uit Hortsbergen be
staat uit vierentwintig biljarters en
enige niet-spelende leden. Het is een
sfeervolle groep, die iedere maandag
middag en donderdagmiddag op drie
tafels het fraaie spel beoefent, met
een daaraan verbonden competitie. Na
het beëindigen van de competitie volgt
een feestelijke prijsuitreiking.
Deze had ditmaal plaats enige dagen
voor de Kerstdagen, in de bovenzaal
van het dienstencentrum van Honsber
gen.
De voorzitter van deze groep A, de
heer J. J. Stuiver, sprak een welkomst
woord tot de aanwezigen en maakte
de namen van de prijswinnaars be
kend.
Dat waren: J. H. van Dam (rollade),
K. Westerlaken (kerstkrans), D. J.
Hoogkamer (kip), J. W. Nieuwenhuis
(rollade), H. Kaps (kerstkrans). P.
Brekelmans (kip), S. Kooi (rollade).
J. J. Stuiver (kerstkrans) en B. 't
Lam (kip).
Daarna bleef men nog een tijdje ge
zellig bijeen, onder het genot van een
glaasje en een hartig hapje.
Met belangstelling wordt al naar de
nieuwe competitie uitgezien.
Aangezien journalisten soms ook mensen zijn en niet
altijd alles uit hun spreekwoordelijke duim zuigen, heb
ik mij aan de vooravond van 1979 tussen een flink
aantal Soester stervelingen bewogen. Zonder ook maar
een enkele toezegging te doen, wie ben ik dan wel, heb
ik groot en klein, jong en oud naar verlangens en
wensen voor het jaar 1979 gevraagd. Of we nu maar
met z'n allen voor het navolgende willen zorgen:
1. Een loting zonder nieten om betaalbare huurwoningen
2. Kabeltelevisie met de beide BRT-zenders
3. SEC eindelijk kampioen
4. S.O. SOEST eindelijk kampioen
5. VVZ kampioen
6. HEES kampioen
7. Eindelijk stoppen met roken
8. Leefbare straten maken
9. Een overkapping voor het Soester Natuurbad.
10. Een Soester Schouwburg
11. Een Soester bioscoop
12. Oplossing voor de kamernood
13. Mijn zoon eens méér op bezoek krijgen
14. Mijn man terug krijgen
15. Een levende parochie
16. Als „ze" maar eens belde
17. Kinderbijslag zoals vroeger
18. Geen „couvert" 81
19. Een nieuw Centrumplan
20. Nooit meer een Centrumplan
21. De café's wat langer open
22. Dames en heren in het verkeer
23. Loes moet slagen
24. Volle kerken
25. Geloof
26. Liefde
27. Hoop
28. Een beetje gezondheid
29. Politiek bewustere mensen
30. Terug op mijn gewicht
31. 's Eén keer een bloemetje van mijn man
32. De ruzie de deur uit
33. Commies worden
34. De VARA moet groot blijven
35. Weg met de haan
36. Betere televisie-programma's
37. Achttien jaar worden
38. Met mijn vuist op tafel slaan
39. Begrijpende ouders
40. Begrijpende kinderen
41. Een baby
42. Korte raadsvergaderingen
43. Een bouwvergunning
44. Mijn gestolen bromfiets terug
45. Meer zakgeld
46. Soest verder in tact laten
47. Meer bushaltes
48. Minder bekeuringen
49. Andere buren
50. Mijn buren eens zien
51. Uitbetaling van rhijn verzekering
52. Recht voor kinderen
53. Zorg voor dieren
54. Geen vuurwerk in 1979
55. Een thuis voor Vietnamese vluchtelingen
56. Een wettelijke abortus
57. Die éne postzegel
58. Vrede Israël - Egypte
59. Geen doe 't zelf buurman
60. Eens een nieuwe auto
61. Geluidsdichte muren
62. Een nieuwe voorzitter
63. Een echt bruin café
64. Vervroegde invrijheidsstelling
65. Hulp
66. Een beetje begrip
67. Laten worden zoals het vroeger was
68. Homo's als mens accepteren
69. Van Agt moet blijven
70. Joop moet terug
71. Een beetje goede wil
72. Vrede voor iedereen
73. Welvaart voor iedereen
74. Een be'etje geluk
75. Werk...
76. Mijn poesje terug
77. 950 jaar Soest werkelijk vieren
78. 950 jaar Soest SAMEN vieren
79. Een gellukig Nieuwjaar
Negenenzeventig, over het algemeen eenvoudige ver
langens en wensen van eenvoudige mensen. Wanneer
eenieder laten we zeggen er een handvol voor zijn of
haar rekening neemt, dan ziet Soest en omgeving er
een stuk vrolijker uit. We zullen er alleen een beetje
voor moeten veranderen. 1979. Wie weet...
NOTULIST.
In verband met de kou wordt men ver
zocht het huisvuil in de vuilnisemmers
niet aan te stampen. Op deze manier
vriest het aan elkaar en kan niet
uit de emmer in de wagen van de rei
nigingsdienst geledigd worden.
Het gevolg is dat er op de emmers
geslagen moet worden om het huis
vuil er uit te krijgen, wat eventuele
beschadiging tot gevolg heeft of dat
de vuilnisemmers halfvol blijft.
De reinigingsdienst maakt er op attent
dat het beter is meerdere emmers te
gebruiken. Per ophaaldienst kan men
maximaal zeven vuilnisemmers laten
ledigen. Een vuilnisemmer kost 27,50
en wordt thuis bezorgd na ontvangst
van de kosten op girorekening 85198
ten name van de gemeente Soest.
Ook wordt men verzocht de emmers,
nadat deze geledigd zijn meteen binnen
te halen om diefstal en andere be
schadigingen te voorkomen.
gediplomeerd schoonheidsspecialiste
Koninginnelaan 42 Soest.
Telefoon 02155 20488.
Iedere vrouw jong of „oud"
wil zich zo goed mogelijk pre
senteren. Onder presentatie
valt niet alleen modieuze kle
ding en kapsel(s) maar ook
huidverzorging en make-up.
Gaat uw belangstelling uit naar
een goed huidverzorgings
advies, nieuwe ideeën en leuke
tips voor make-up, dan kunt u
vrijdag 5 januari tussen 10.00
en 17.00 uur een demonstratie
bijwonen van de nieuwe
Moisture Mist Make-up van
^yHLTEIDO bij
U weet wei
Studio Karia Karwoczik.
Het verandert van de ene dag; op de ander. Je wordt
65, je wordt ambtelijk gezien tot bejaarde verklaard.
Naast de wettelijke AOW-uitkering is een pensioentje
van de zaak, wat spaarcentjes en een 65 kaart voor
menigeen het hoogst bereikbare. Twijfelen tussen
thuis blijven wonen, of het inschrijven voor een be
jaardenhuis is de discussie die volgt na 65 levensjaren,
en voor de rest wordt spoedig duidelijk dat je er niet
of nauwelijks meer bij hoort. Je bent immers AOW-er
en dus tel je niet meer mee. Overdreven en over
trokken gesteld? Misschien wel. Tenslotte zijn er onder
de circa 1000 Soestenaren die dit jaar aan hun „oude
dag" gaan beginnen toch altijd nog een groot aantal
die de dag prijzen waarnaar ze vooral de laatste jaren van
een arbeidzaam leven hebben verlangd en uitgekeken.
Het zijn de mannen en vrouwen die soms vanaf hun
veertiende jaar eerst voor thuis, later voor hun gezin,
de kost moesten verdienen. Hun wacht de tuin, het
vissen, familie-bezoek, zalig niets doen, lui zijn. De fa
briek, het kantoor, de baas kan hun gestolen worden.
Het is mooi geweest.
Er is ook een andere groepering. Mensen die in het
maatschappelijk leven meenden iets betekend te heb
ben. Ze namen regelmatig al of niet belangrijke be
slissingen en leefden terecht of ten onrechte in de ver
onderstelling dat de zaak of het bedrijf dat ze met
hart en ziel dienden van hun bestaan en aanwezigheid
afhankelijk was. Binnen de kortst mogelijke tijd zul
len zij ervaren dat alles gaat zoals het vroeger ging.
Meestal ongevraagd nemen ze in hun vrije uren een
kijkje in de voltooid verleden tijd en constateren na
een of meerdere keren dat de vroeger zo attente di
rectie een chronisch tijdgebrek heeft, en collega's
voor het leven, zich voor alles, behalve voor hem in
teresseren. Je bent gepensioneerd, het is voorbij, je
telt niet meer mee.
„Het ouder-worden", alleen of samen is veranderd.
Het met pensioen gaan zullen we moeten leren. In
dit artikel verklaringen - toelichtingen en opvattingen
van een aantal gepensioneerden in de leeftijdsgroep
van 65 tot 72 jaar. Gehuwd en ongehuwd. We hebben
beloofd en afgesproken hun anonimiteit te waarborgen
en te respecteren. Waarom? Leest u verder, het zal
u duidelijk worden.
Ze is 72 jaar, woont in een vriendelijk kraakhelder
huisje. Alleen. „Mijn man, zo vertelt ze, „heeft zijn
leven lang hard gewerkt. Dag en nacht. Was veertien
toen hij bij zijn eerste baas kwam, het is zijn
laatste gebleven. De zaak was zijn alles. Misbruik
hebben ze van hem gemaakt. Over overuren werd
niet gesproken, tot aan zijn pensionering werkte hij
tien uur per dag. Op zijn 66e is hij overleden.
Achteraf denk ik wel eens dat het goed is geweest.
Hij kon wat er na zijn 65e allemaal is gebeurd niet
begrijpen en verwerken. Door zijn werk is hij nooit aan
hobby's toegekomen. Die dacht dat de zaak na zijn
65e nog wel eens een beroep op hem zou doen.
Vergeet het maar.
Nooit hebben we nog iets van de baas gehoord. Af en
toe wist een vroegere oud-collega hem nog wel eens te
vinden, maar daarmee had je dan ook alles gehad.
Hij was geen man voor pensioen, zijn werk was zijn
leven. We hebben nooit kinderen gehad en daarom
is het zonder hem nu wel stil alleen. We hadden een
goed huwelijk en toch moet de dood voor hem een
bevrijding zijn geweest. Wat had hij nou meer dan
zijn werk?"
Hij is nog maar net 69. Vierde een dag eerder zijn
verjaardag. Veel bloemen en een half lege fles cognac
zijn daarvan de stille getuigen. Moeder doet bood
schappen. We drinken een glas.
Zijn verhaal: „Weet je wat het is wanneer je gepen
sioneerd bent? Je wordt geleefd. Vroeger toen ik nog
op kantoor zat gebeurde het dat ik twee tot drie keer
in de week naar huis belde met de mededeling dat ik
door het werk later thuis zou komen. Dat was normaal.
Tegenwoordig kun je nog geen 5 minuten later thuis
komen of er is weer dit of dat aangebrand. Je bent na
je pensionering je vrijheid kwijt. Klinkt gek, maar het
is waar. Ik heb een beste vrouw maar ze wil mij over
al mee naar toe slepen. Als het om de kinderen gaat
heb ik daar geen bezwaar tegen, maar het draait
meestal om dingen die alleen de belangstelling van
vrouwen hebben. Dan ben ik geweest. Vóór mijn pen
sionering nooit tijd gehad om mij met het huishouden
te bemoeien. Moeten ze me nu dan op mijn 69e een
droogdoek in mijn handen stoppen om bij de afwas
te komen helpen? Kom nou toch. Eigenlijk zijn op
onze leeftijd alleen de avonden gezellig. Televisie-kij
ken, kaartje leggen met de buren, lezen. Overdag
sta je net zo op je tenen als vroeger. Toen een baas,
nu een vrouw".
Zij, vitaal, 70 jaar: „Hoewel ik voldoende mogelijk
heden heb gehad ben ik nooit getrouwd geweest. Ben
zelfstandig opgevoed en had in een grote stad een zeer
zelfstandige funktie als inkoopster van dames-confec-
tie. Ben nu tien jaar aan mijn pensioen bezig. In
financieel opzicht ben ik volkomen onafhankelijk en
mijn gezondheid is ronduit voortreffelijk. De dokter
heeft aan mij een slechte klant en toch hoef ik wat
eten en drinken betreft er niets voor te laten. De
grootste fout die ik na mijn pensionering heb ge
maakt is het verhuizen geweest.
Ik zag er tegen op voor mij zelf te zorgen en liet
mij inschrijven in een verzorgings-huis.
Met mijn mede-bewoners heb ik weinig contacten.
Ze zijn koel of gereserveerd vriendelijk.
De meesten leven in een andere wereld. Ze zijn ge
trouwd, hebben aanspraak aan elkaar en hebben
kinderen en kleinkinderen als gesprekstof. Dat gemis
compenseerde ik vroeger vóór mijn pensionering door
bezoeken aan schouwburgen en concerten. Wie qua
ontspanning daarvan heeft geleefd komt in een dorpsge
meenschap als Soest, zonder enig cultureel leven,
veel tekort. Als het voorjaar wordt verhuis ik weer
naar mijn vroegere woonplaats. Een mens heeft toch
wel een beetje recht van leven?
Hij, bank-employé, 70 jaar: „Lang voordat ik zou
worden gepensioneerd hadden we al besloten ons te
laten inschrijven in een verzorgingstehuis. Mijn vrouw
kwakkelt al zo'n jaar of tien en het leek ons goed
dat ze de huishoudelijke zorgen uit handen zou geven.
We zitten hier nu drie jaar en zijn tevreden. Vooral
in de lente en de zomer is het hier heerlijk. Alles
groen, alles leeft. En toch, als een mens het voor 't
zeggen zou hebben had ik het anders gedaan. Zoals
het potje thuis smaakt, smaakt het nergens. Boven
dien struikel je in deze kleine ruimte zo'n beetje over
elkaar en in de eetzaal en recreatie-ruimte zit je ook
op eikaars lip. Gelukkig heb ik nog een klein Dafje
dat mijn schoonzoon in onderhoud heeft.
Maar ja wat kost tegenwoordig niet een liter benzine?
Ver komen we er niet mee, maar het is wel de enige
mogelijkheid om eens andere mensen te zien".
Vier mensen in de stille tijd van hun leven. Twee er
van leven van hun AOW, de anderen hebben een finan
cieel ruggesteuntje in de vorm van een klein pen
sioentje. Over het algemeen noteerden wij geen klach
ten over financiële problemen. Een soms tragische
eenzaamheid, de teleurstellende huisvesting zijn nij
pender. Wat het eerste betreft; zowel met als zonder
geld is daaraan meestal weinig te veranderen. Wie
aanspraak makt op meer dan alleen AOW kan door een
wat luxueuzer leven eenzaamheid tijdelijk op de vlucht
jagen. Reizen en etentjes buiten de deur zijn de nood
uitgangen. Wie in een bejaarden-tehuis uitsluitend op
AOW is aangewezen moet het stellen met een beschei
den zakgeld. En daar kun je geen potten van breken.
Voor de AOW-generaties die in aantocht zijn biedt de
visie van de overheid t.a.v. de huisvesting betere per
spectieven, mits we collectief bereid zijn daarvoor nu
al de duiten op tafel te leggen. Steeds meer komt
men er op terug op grote schaal verzorgingshuizen te
bouwen. Verdwijnen zullen ze nooit omdat ze in vele
opzichten toch in een behoefte kunnen voorzien. De
vraag naar aangepaste woningen voor bejaarden met
daaraan gekoppelde verzorgings- en dienstencentra
wordt steeds groter en krijgt vooral in de kleine ste
den ook steeds meer gestalte. Wat echter op korte ter
mijn dient te worden gerealiseerd is een stuk ob
jectieve voorlichting aan hen, die met pensioen straks
moeten leren gaan leven. Daaraan ontbreekt veel, zo
niet alles. Als kind leerden we zwemmen teneinde
niet te verdrinken. Het heeft er veel van weg dat we de
oudste generaties onbewust op dit punt laten verzui
pen.
JAN LEIJENDEKKER.
