Keuken- en
andere praat
Smikkelen
Smullen
Soest
Culinaire
hoogstandjes in
nostalgische sfeer
15
Soester Courant van woensdag 17 januari 1978
15
Foto Goos van der Wilt [Astra]
Praten met Roel van Beek maakt spoedig duidelijk dat
de jonge eigenaar (31) van La Grande Bouffe niets in
het leven cadeau heeft gekregen. Dat houdt overigens
niet in dat hij daardoor een spijkerharde sakenman is
geworden.
De bewoners van Honsbergen en de Drie Eiken kunnen
daarvan getuigen. Met zijn keuken-brigade heeft Roel
van Beek in deze bejaarden-centra Kerstdiners verzorgd
waarover men nog steeds niet is uitgesproken. Kerstdi
ners in een tijd en tegen een prijs waarin restaurant
houders wel iets anders aan hun hoofd hebben. Roel van
Beek, qua uiterlijk zo weggelopen uit de Engelse Come
dyserie George en Mildred, in werkelijkheid zoon van
eenvoudige ouders, die alleen met heel hard werken
het hoofd boven water hielden. Vader Van Beek tot zijn
65e vrachtwagen-chauffeur, moeder Van Beek vele jaren
cheffin in een wasserij en huisvrouw.
La Grande Bouffe-eigenaar Roel van Beek praat vol trots
over hen. „Zij hebben mij leren werken. Van mijn ze
ventiende tot mijn 22e jaar gewerkt bij de N.M.B. te
Amersfoort, tussendoor bijverdienen in de Horeca. Ben
van huis uit altijd een spaarzaam baasje geweest.
Is ook niet vreemd als je ziet wat je ouders er voor
moeten doen om deel van leven te ^hebben. Na vijf
jaar bank en mijn freë-Tance wérk in de Horecasektor
stond voor mij wel vast dat ik wat mijn toekomst be
trof voor het laatste zou kiezen. Zitvlees had ik niet
en bovendien wilde ik onafhankelijk zijn. Na mijn ver
trek bij de NMB heb ik op pachtbasis in Amersfoort
de Clemenshof en De Boekanier overgenomen. Korte
tijd later kon ik op f 5000,- na met eigen geld café
De Petomaan kopen. Mijn ouders hebben het tekort ko
mende bedrag voorgeschoten. Drie maanden later kon
ik ze het terug betalen en was ik werkelijk eigen baas.
De Petomaan is nu nog in mijn bezit evenals café
De Boekanier. Goed lopende zaken maar als totaal toch
7iiet mijn absolute ideaal. Per slot van rekening heb je
niet voor niets een Horeca-diploma en wat er allemaal
bij hoort op zak. Een zaak als La Grande Bouffe heeft
mij altijd voor ogen gestaan. Bijna vier jaar geleden kon
ik het toenmalige hotel De Bosvijver huren. Na heel wat
rekenen, cijferen en piekeren heb ik daartoe besloten.
Het sukses is enorm groot, maar dat ligt niet alleen aan
mij. Mijn vriend Rien de Ruiter is mijn kok: een inter
nationale grootmeester met een schitterende staat van
diëtist. Heeft als bedrijfsleider bij Holle Bolle Gijs in
Amersfoort gestaan, was werkzaam in het toenmalige
Havenrestaurant in Amsterdam en zag De Witte en De
Holevoet van binnen en van buiten. Dan weet je op culi
nair gebied wel wat je in huis hebt. Ik heb daardoor het
geluk gehad dat het sukses niet lang op zich liet wach
ten. Daardoor durf je ook iets meer te wagen. Zo hebben
wij als enige in Soest tijdens de week-ends levende mu
ziek in huis. Hét Griekse gitaristen-duo Parrys Harry
zorgt daarvoor. Ze zijn afkomstig uit de Amersfoortse
bistro De Volle Pot en spelen sinds 1976 bij mij in de zaak.
Achteraf bezien ook al weer een pijler van ons sukses".
Roel van Beek, bezeten van zijn zaak, over niets an
ders sprekend dan zijn v:erk. Bestaat er toevallig ook
nog zoiets als een privé-levenDe beantwoording van
deze vraag levert geen problemen op. ,,Op mijn 20e jaar
ben ik getrouwd met Netty van Bloppoel, een Zeeuws
meisje.
In het begin is de zaak vele malen voor het meisje
gegaan, maar het kan niet anders als je voor later iets
wil opbouwen. Sinds ik een dochter heb, die trouwens ook
nog sprekend op haar vader lijkt, is er voor privé-
leven wat meer tijd, maar de zaak wordt er toch altijd
weer in betrokken.
Uitgaan wil voor ons zeggen dat we eens binnen of bui
ten Soest bij de collega's op bezoek gaan. Iets eten,
iets drinken, kijken en luisteren om er iets van op te
steken, want uitgestudeerd ben je in dit vak nooit.
Blijft over de vraag op wat voor publiek La Grande
Bouffe is afgestemd. Stelt Roel vati Beek: ,,In principe
op publiek dat zich bij ons thuis voelt. Zakenmensen,
families, verliefd, verloofd, getrouwd, toevallige pas
santen. Naast de kwaliteit van onze maaltijden probe
ren wij met service en gastvrijheid een sfeertje te schep-
pen waarin het lekker toeven is. Geen dikdoenerij en
exclusiviteit uitsluitend t.a.v. de samenstelling van de ge-
rechten. Ieder kwartaal hebben we andere menu's, ie
dere keer is een bezoek aan La Grande Bouffe weer een
verrassing".
Jammer genoeg ontbreekt op de spijskaart van onze
gastheer typische Hollandse kost als zuurkool en de Hol
landse Nassi (capucijners). Wanneer we Roel Verbeek
daarop attent maken lijkt hij verrast. ,,Dat is mis-
schien een idee voor straks. We zullen het samen be
praten". Samen bepraten wil zeggen dat Roel van Beek
iedere suggestie aan zijn vaste 7nedewcrkers voorlegt
en pas daarna beslist. Tien tegen één dat er straks
ook capucijners op het menu prijken. La Grande Bouffe
gaat geen zee te hoog.
Lr.
Op deze smikkel-smul-
Soestpagina deze week de
vierde aflevering van on
ze culinaire ontdekkings
reis. Eerder hadden wij
geparkeerd bij restaurant
v.d. Brink, Bauer's Stü-
berl en restaurant De Dis
sel. Deze week restaurant
La Grande Bouffe.
Ter voorkoming van mis
verstanden: alle vastge
legde indrukken zijn ge
baseerd op een éénmalig
bezoek.
Restaurant
La Grande Bouffe
Eethuis „La Grande Bouffe" aan de Soesterbergsestraat
Kerstmis en jaarwisseling behoorden al weer enkele
dagen tot het verleden toen wij ons in een bar winters
limaat op weg begaven naar La Grande Bouffe. De
geldverslindende feestdagen, de stand van de baro
meter deden ons veronderstellen dat de belangstel
ling voor een etentje buitenshuis, in welk restaurant
ïan ook, tot ver onder het nulpunt zou zijn gezakt.
Cen verkeerde conclusie. Ook die avond was rond de
klok van zeven uur de royale parkeerplaats van res
taurant La Grande Bouffe ruim voorzien van auto's.
Via een sneeuwvrij gemaakt toegangspad was ons
doel zonder glij- en schuifelpartij te bereiken. Binnen
een gastvrije ontvangst. Het aannemen en onder
brengen van garderobe behoort tot de dagelijkse ser
vice van het huis. We hebben niet gereserveerd,
hetgeen als konsekwentie heeft dat we tijdelijk een
onderkomen vinden in de wachtkamer: de Grand La
Bouffe Bar. Geen straf overigens.
Met ons verblijven er een
vriendelijke Oma, ouders en
kinderen. In totaal 20 personen
kunnen aan de vierkante eiken
houten bar aanspraak maken
op een zitplaats, eenzelfde aan
tal moet staande de drankjes
tot zich nemen. De entourage
van de bar is eenvoudig en
nostalgisch. Licht van lampe
kapjes uit grootmoeders tijd
verduidelijken de schoolbor
den waarop met schoolkrijt de
consumptie-prijzen geschre
ven staan. Opmerkelijk is dat
ook een reeks vruchtensappen
tot de te bestellen mogelijkheden
vooraf behoort. De La Grande
Bouffe Bar is er niet een in de
klassieke zin van het woord.
Op het moment dat wij onze
bestelling deden ontbrak de
man, die als barkeeper in dit
genre bedrijven een bestaan
heeft.
Later krijgen wij te horen dat
dit geen toevalligheid is. De
direktie van La Grande Bouffe
wil de restaurant-bar niet als
café-bar misbruikt zien wor
gden. Het treedt alleen in funk-
tie voor de restaurant-bezoe
kers die voor en/of achteraf
iets vloeibaars aan hun maal
tijden willen toevoegen. Uit
sluitend dorstigen kunnen el
ders in Soest terecht. Zo zii
het.
Voor de bargasten vloeit uit
een antieke porceleinen bier-
pomp licht schuimend bier in
glazen.
Wie wat sterkers wil kan zijn
keus maken uit een oude
bitter (Bokma) en jonge
(Hoppe). De rest van de bar
is gevuld met een assortiment
waaruit kan worden opge
maakt dat de samensteller de
gemiddelde keuze van de gas
ten aardig heeft bijgehouden.
,Ten aanzien van de bitters toch
nog een eervolle vermelding.
La Grande Bouffe schenkt Co-
renwijn, een zeer oude jenever
j(38%), die zijn smaak en kwali
teit heeft gekregen na een ja
renlang rijpingsproces op fust.
Is de moeite van het proberen
zeker waard, mits de gebrui
kers zich niet verslikken in het
alcoholpercentage. Zelf nip ik
na mijn eerste Bokma met ge
noegen aan de exclusieve Co-
renwijn, op een kruk naast mij
wordt een cream sherry van
het merk Tenido genuttigd. Het
onbekend maakt onbemind
gaat hier zeker niet op. Mijn
afelgenote van straks is uiter-
ate te spreken over de kwali
teit en attendeert mij op de
niet geringe hoeveelheid die
wordt verstrekt.
Samen buigen wij ons over
een spijskaart die betere tijden
heeft gekend. Wanneer we dit
ter sprake brengen wordt me
degedeeld dat een nieuwe
kaart in de maak is die er
vooral qua uiterlijk heel wat
aantrekkelijker zal uitzien. Te
hopen is overigens dat men
inhoudelijk weinig zal verande
ren.
Zoals het een werkelijk goed
restaurant in deze tijd betaamt
zijn de keuzemogelijkheden be
perkt. Bij de koude voorge
rechten is de. cocktail Monica
de meest opvallende.
Een in het oog springende sa
menstelling: koude kip met
mandarijntjes, geserveerd met
knolselderij, gember en room
saus tegen een prijs van slechts
5,50. De keuze uit soepen
beperkt zich ook tot vijf moge
lijkheden. De goedkoopste is de
Bouillon Paco 3,-) waarop
wij straks in dit verhaal nog
terugkomen. Wie de maaltijd
met wat steviger geschut wil
starten kan met een royale ui
ensoep 4,-) vertrekken. De
rubriek tussengerechten be
perkt zich eveneens tot vijf mo
gelijkheden. Qua prijs zijn
twee gerechten opvallend.
Voor kip Oriëntale" en ana
nas dient slechts 5,50 te wor
den neergeteld, 2 tongfilets met
witte wijnsaus vragen niet
meer dan 11,50. Wat de vis
gerechten bij de hoofdschotels
betreft heeft de samenstelling
heel verstandig het zekere voor
het onzekere genomen. De aan
gegeven visgerechten zijn niet
altijd uit voorraad leverbaar
en zijn wat de afrekening be
treft gebaseerd op de geldende
dagprijzen. Vleesgerechten
daarentegen in overvloed. De
spijskaart maakt heel nadruk
kelijk duidelijk wat u er alle
maal verder bij mag ver
wachten en ook de prijzen spre
ken voor zich zelf: zeer rede
lijk.
Onze nog niet geledigde gla
zen worden vriendelijk naar
het restaurant getranspor
teerd.
Eerste indruk: een nostalgi
sche eetgelegenheid waar men
sen ook nog in staat zijn te
lachen. Een met de bar verge
lijkbare verlichting, een zwart
wit tegelvloer, heerlijk ouder
wetse stoeltjes, veel antiek.
Mist wellicht ,,de chique"
maar komt aan gezelligheid en
sfeer niets te kort.
Mijn tafelgenote heeft als ou
verture mosseltjes gekozen.
Een klein experimentje in deze
tijd van het jaar. Persoonlijk
haat ik deze duistere wezens
hetgeen de consumente niet be
let uit te roepen: ,,Ot wat
heerlijk. Zo heb ik ze nog nooit
gegeten". Het blijken in room
boter gebakken mosselen te
zijn, afgeblust met witte wijn
en gegarneerd met citroen en
peterselie. Zelf kies ik voor
een kalfspastei.'De verpakking
is zeer goed van temperatuur
en krokant. Bindmiddelen krij-
Het interieur van „La Grande Boul
gen bij La Grande Bouffe wei
nig kans. De stukjes mager
kalfsvlees zijn ook zichtbaar
aanwezig, de saus als een lich
te crème met een voortreffe
lijke smaak. Gezien de calo
rieën die wij tijdens de feest
dagen rijker" zijn geworden
onthouden we ons van een koud
voorgerecht, temeer daar voor
het tussengerecht de keuze was
bepaald op twee soepen. Wie
een liefhebber is van een toma
tensoep met een tomaten-
smaak moet zich de soep met
de merkwaardige naam Soep
Portugaise niet laten ontglip
pen. Wat het met Portugal te
maken heeft zal wel altijd on
duidelijk blijven, een Engelse
benaming komt er veel eerder
voor in aanmerking, maar de
smaak en kwaliteit zijn van
topklasse. Tomatensoep ge
maakt van verse tomaten en
groenten, gegarneerd met
toast en ei. Voortreffelijk.
Tegenover mij wordt in absolu
te stilte genoten van de reeds
in dit verhaal gesignaleerde
bouillon Paco, Een doorzichtig
geheel waarbij men niet tever
geefs mergballetjes zoekt. Het
blijkt smakelijk gekruid, zacht
van smaak en smaakopwek-
kend te zijn. Dat laatste is dan
ook wel noodzakelijk want de
niet geringe hoofdgerechten
staan in de keuken zacht sudde
rend en pruttelend op de afne
mers te wachten. Vers knap
pend stokbrood helpt ons de
smaak te neutraliseren, de ro
de huiswijn wordt intussen ge
serveerd. Eerste verrassing:
niet de bekende qua etiketten
kleurloze karafjes, maar een
heuse 0,7 literfles die de naam
Bon Patron meekreeg. Nou
hebben namen bij huiswijnen
niets of nauwelijks iets te be
tekenen, maar deze naam moet
u toch maar eens onthouden.
Het etiket vermeldt: Vin sè-
lectionné, Importé et mis en
bouteille. J. A. Verbunt - Til
burg. Om het dan maar eens
oneerbiedig te zeggen: een
huiswijn waarbij man en paard
wordt genoemd.
De Tilburgse importeur J. A.
Verbunt heeft in ons land en
ook ver daar buiten een grote
reputatie opgebouwd. Wat hij
met Bon Patron als eenvoudi
ge tafelwijn op de markt
brengt doet zijn reputatie in
geen enkel opzicht geweld aan,
integendeel. La Grande Bouffe
legt er eer mee in.
Bovendien, en dat verdient
een aparte vermelding, janu-
ari-bezoekers van La Grande
Bouffe ontvangen bij het af
scheid gratis een fles Bon Pa
tron vergezeld van de beste
wensen voor het jaar 1979.
Terug naar de maaltijd. Mijn
tafelgenote blijft na de mosse
len op een zelfde .toonhoogte"
zitten. Een voortreffelijke sa
lade bestaande uit sla, kom
kommer, tomaten en rode kool
vergezelt de in pure roombo
ter gebakken snoekbaarsfilets.
De filets zijn ondergebracht
in een saus van garnaaltjes,
champignons, prei, gestoofde
uitjes, tomaat en citroen.
Rijst. Parijse aardappeltjes,
andijvie, sperciboontjes en
een zeer apart geblancheerde
Chinese kool omlijsten het ge
heel. Dagen later is de ver-
bruikster er nog niet over uit
gesproken.
Bij het serveren van dit culi
nair gedichtje valt op dat de
saus niet als verplicht nummer
over de snoekbaarsfilets wordt
gesprenkeld. Een juiste opvat
ting. De gasten bepalen zelf
of zij het één met het ander
willen combineren, of dat ze
er de voorkeur aan geven zowel
het één als het ander onafhan
kelijk van elkaar te proeven
en te ondergaan.
Foto Goos van der Wilt [Astra]
Dezelfde groenten zijn de met
gezellen van de kalfsentrecote
serveerd. Een hoofdgerecht
reserveerd. Een hoofdgerecht
voor fijnproevers die het ver
werken van allerlei bekende en
onbekende kruiden beu zijn.
Het bestaat uit sappig mals
kalfsvlees, begeleidt door een
zachte roomsaus waarin zich
champignons in bescheiden
hoeveelheden hebben genes
teld. Slechts één aanmerking:
de hoeveelheid vlees, hoe sma
kelijk ook van kwaliteit, is van
een bijna onmenselijke propor
tie.
Ook daar blijken echter bij na
vraag oplossingen in La Gran
de Bouffe voor te bestaan. Wie
zijn hoofdgerecht qua kwanti
teit wil halveren kan er tevens
verzekerd van zijn dat dit ook
bij de eindafrekening tot uit
drukking zal komen. Een ser
vice die wij elders in Soest en
daarbuiten nog niet aangetrof
fen.
Na twee uur tafelen op weg
naar de finale, en wat voor één.
De bananenboot drijft in een
meertje van Tia Maria en
Grand Marnier, degelijk warm
verpakt in zilver-folie. Meer
paal is een buiten het folie op
een bord aangebrachte hoe
veelheid vanille-ijs. Sommige
gerechten, in dit geval het des
sert, zou je in een museum
moeten kunnen onderbrengen
Helaas de 20e eeuw is nog niet
zo ver.
Blijvend is wel ,,DE GROTE
SCHRANSPARTIJ", La Gran
de Bouffe, voorheen Hotel De
Bosvijver gelegen aan de Soes-
terbergsestraatweg in Soest-
Zuid. Een zekerheid waarmee
het, ook qua prijs en service,
in culinair opzicht zeer goed
leven is.
JAN LEIJENDEKKER.
