Integratie woonwagen-bewoners
niet meer dan een droomwens
Nationale jeugdcollecte
„Jantje Beton" in het Jaar van het Kind
Wtk
ggg
Zo gezien...
7.95
8.98
9tlè
Wij zoeken zelf onze vrienden uit!
Volleneef
J J
MtNSE*
HQ»r>£
Grape fruits
UNIEKAAS
Honsbergen
Honsbergen
Honsbergen
Varkenslappen
Honsbergen
Honsbergen
Kattekwaad
is niet
goedkoop
Woensdag 24 oktober 1979
58e jaargang no 9
SOESTER
COURANT
Bureau voor redactie en administratie:
Van Weedestraat 29, Soest - Tel. 14152*
Postgiro 126156
Hoofdredacteur:
H. E.J.SMIT
Abonnement per half jaar /10.—
Buiten Soest per half jaar /20.—
Verschijnt iedere woensdag
„Bij ons is de wil niet aanwezig om tot sociale integratie te komen. Wij zoeken
zelf onze vrienden uit". Aldus enige opmerkingen van Soesters, die er bezwaar
tegen hebben dat een nieuw woonwagencentrum wordt gebouwd aan de
Koninginnelaan. En daarmee komt dan, althans wat Soest betreft, het mooie
plannetje van de regering om de woonwagenbewoners te integreren in de maat
schappij, op losse schroeven te staan. De dichtstbijwonenden willen niet; er is
sprake van angst voor de komst van een groep mensen, die zich anders
manifesteren. Men vreest grote schommel en slooptoestanden in zijn naaste
omgeving en men zegt er zeker van te zijn dat de eigendommen niet zullen wor
den ontzien.
Men vindt dat de Soester bestuurders de Koningin beledigen. Zij immers stond
voor vijf gulden per vierkante meter grond af voor de aanleg van een speel
terrein. En zij krijgt nu als stank voor dank, een woonwagencentrum naast
zich. Stel het plan niet vast, was dan ook de wens van de zestien bezwaarden
die dinsdagavond de hoorzitting van de commissie ruimtelijke ordening be
zochten.
Foto Herman van Dam
In totaal zijn er 439 bezwaarschriften
binnen gekomen. 435 Zijn uniform en
door de Utrechtse advocaat, mr. G. H.
Olgers opgesteld. Vijftien van de
zestien bezwaarden die dinsdagavond
kwamen, tekenden dit bezwaarschrift
maar de eventuele komst van de
woonwagenbewoners lag hun zo zwaar
op de maag, dat zij alsnog gebruik
maakten van de gelegenheid de al
gemene bezwaren nog eens mondeling
toe te lichten.
Er werd aanzienlijk gefundeerder be
zwaar gemaakt, dan tijdens de dit
voorjaar gehouden informatie-avond
in het R.K. centrum op Nieuwerhoek.
Die avond ontaardde in ordinair ge
schreeuw en haast racistische uitspra
ken. Nu was men kalmer en werden
doordachte bezwaren geuit.
Het kwam er voornamelijk op neer
dat men de komst van de groep niet
wenst en het ook onverstandig vindt
dat een dergelijk centrum zo dicht
bij een woonbuurt wordt gerealiseerd.
,,We hebben al moeilijkheden genoeg;
dat woonwagencentrum kan er echt
niet meer bij". „Waarom", zo werd
gevraagd", legt u rond het kamp
een groensingel aan van tien meter
breed? Hebt u wat te verbergen?
Een burger zou dat toch nooit doen?
U discrimineert de woonwagenbe
woners!"
Het plan was duidelijk gericht tegen
de omwonenden. Want waarom had
de raad geen woord gezegd over de
alternatieven: de Grote Melmweg en
de Schans. De Grote Melmweg werd
afgedaan met de opmerking dat het
kamp dan tegen de spoordijk kwam
te liggen. „Waarom mogen woonwa
genbewoners zo niet wonen, als half
Soest tegen een spoorbaan aan woont?
Zijn het andere mensen of vreest u
dat het een rotzooi wordt?
Bezwaar had men ook tegen het feit
dat er van de toegezegde inspraak
niets terecht gekomen was. Die was
wel toegezegd tijdens de informatie
avond. Bezwaarlijk vond men ook
dat men dit keer slechts enkele dagen
de tijd gekregen had zich op deze
hoorzitting voor te bereiden. Daar
door kon men zich niet laten bijstaan
door de advocaat. Weliswaar kreeg
deze een apart half uur toegewezen,
maar hij had er ook deze avond bij
moeten zijn. De gemeente werd onbe
hoorlijk gedrag verweten.
Men vroeg zich af wie van de twee
in het geding zijnde partijen nu eigen
lijk asociaal was; de inwoners van
Soest of de woonwagenbewoner. Er
werden heel wat voorbeelden aange
dragen over de misdragingen van
de woonwagenbewoners. Diefstal
was aan de orde van de dag.
„Als ik 's morgens mijn koeien moet
gaan melken, verwacht ik dat ze al
gemolken zijn en van de melkmachine
is dan zeker het motortje gestolen!
Toen ik als deurwaarder regelmatig
de kampen in de omgeving moest
bezoeken, kreeg ik altijd politie-be-
geleiding. Anders kwam ik er niet heel
huids uit. Trouwens de politie durft
zelf de kampen niet in; dat is een
bekend feit!
De alternatieve plaats aan de Grote
Melmweg lag gunstiger ten opzichte
van de algemene voorzieningen: post
kantoor, gemeentehuis, brandweer,
politie, sociale zaken en winkels.
Waarom nu toch aan de Koninginne
laan?
Woonwagenkampen dienden, zo werd
geopperd, afgebouwd te worden en
dan mocht dat in een periode van
twintig tot dertig jaar. De woonwagen
bewoner zou in een normaal woon
huis moeten. Van de sociale begelei
ding stelde men zich niets voor. Voor
de omwonenden zou het vermoede
lijk betekenen: leer er maar mee
te leven.
Aangevoerd werd ook de te verwach
ten wateroverlast als de weg naar
het kamp gereed zou zijn. Nu kon
bij een fikse onweersbui het water
5%-.'
wij zijn ook
kni>inqih.
Het voor zichzelf sprekende protest van de woonwagenbewoners
weg; straks zou dat niet meer kun
nen en liepen de huizen onder.
Het kampje te Baarn, dat door de
Soester bestuurders als voorbeeld
werd aangehaald, was nu ook al in
verval. Ook daar had men de sloop
niet tegen kunnen houden; het ter
rein er om heen was een soort vuil
nisbelt aan het worden.
Ook de waardevermindering van het
eigen bezit werd genoemd, zij het
niet als het eerste argument waarom
men tegen het kamp was. „Ik heb
aan die mensen geen hekel, maar
ik weet dat andere mensen anders
denken. Mijn huis daalt daardoor
sterk in waarde".
Een dichtbij wonende ondernemer
eiste van de gemeente, als het kamp
doorging, toestemming om een schuur
te mogen bouwen (op kosten van de
gemeenschap) om zijn materiaal vei
lig te kunnen opslaan. Nu kon hij dat
buiten laten liggen. Hij wilde ook drie
huizen op zijn grond gebouwd zien,
voor zijn personeel.
De ondernemer had twee taxatie
rapporten: een vóór dat bekend was
dat het kamp er zou komen, en een
nadat het bekend was geworden.
Het scheelde meer dan drie ton.
Opgemerkt werd ook dat de gemeente
voor zeven ton een oude boerderij
opgekocht had om. het kamp te kun
nen realiseren. Zo'n beleid deugde niet,
want elders binnen de grenzen van
de gemeente, werd grond om niet in
gebruik gegeven aan boeren. Kon
daar dat kamp dan niet beter gebouwd
worden?
Ook vroeg men zich af of de toekomstige
bewoners van het kamp wel geraad
pleegd waren. Men veronderstelde
dat zij ook niet gelukkig waren met
een plaats zo dicht bij een woonbuurt.
Zij stonden vermoedelijk ook liever
wat achteraf.
Opgemerkt werd ook dat met de
komst van de woonwagenkinderen,
moeilijkheden zouden komen op de
scholen. „De ouders zijn niet geluk
kig met het woonwagencentrum
en dat werkt door op de kinderen".
Het onderwijs zal stagneren.
Men had het over de kleine krimina-
liteit; het andere normbesef en duide
lijk was wel dat het algemeen welzijn
in het gedrang kwam. „Wij voelen ons
bedreigd; we zijn bang. Misschien is
het discriminerend wat we zeggen,
maar we passen niet bij elkaar en
dat zullen de woonwagenbewoners
ook wel zo voelen".
De buurt zal verpauperen; het plan is
maatschappelijk niet uitvoerbaar
en seponeer het daarom maar. Dat
gebeurt meer in Soest.
In de R.O.-commissie waren dit keer
slechts de fracties van de WD en
D'66 vertegenwoordigd; CDA, PvdA en
Progressief Soest ontbraken. Wel volg
de de CDA-fractievoorzitster vanaf
de publieke tribune de discussie. Ook
de heer G. Splinter van het woon
wagenschap woonde de hoorzitting
bij.
Escalatie
Van escalatie van de hele zaak maakte
mr. G. H. Olgers maandagmorgen
gewag tijdens de tweede hoorzitting
die aan de vestiging van het woonwa
gencentrum werd gewijd. Hij merkte
op dat sinds de eerste hoorzitting negen
bezwaarden telefonisch waren be
dreigd.
Het werd door het flinke aantal woon
wagenbewoners dat deze hoorzitting
bijwoonde, categorisch ontkend. „Ik
zeg niet dat u dat gedaan heeft", zei
mr. Olgers, maar de bedreigingen
waren reëel.
De advocaat van de 435 bezwaarden
stelde vast dat het er zijn cliënten niet
om ging de vestiging van woonwagen
bewoners in Soest geheel te voorko
men, maar uitsluitend om de plaats die
de gemeente daarvoor aangewezen
had. Er waren indertijd twee alterna
tieven aangedragen, maar de raad had
die plaatsen nauwelijks in de discussie
betrokken. Wilden de woonwagenbe
woners eigenlijk zelf wel op het terrein
aan de Koninginnelaan komen ?Waar
was de veronderstelling van de ge
meente dan op gebaseerd? Of moesten
de woonwagenmensen zich schikken
naar de wens van de Soester gemeen
teraad?
De beide alternatieve locaties, Grote
Melmweg en Schans, hadden in ieder
geval het voordeel dat er minder
omwonenden waren, terwijl er zelfs
minder sprake was van geïsoleerdheid.
Men zat er dicht bij het winkelcentrum
en bij de gemeenschappelijke voorzie
ningen als gemeentehuis, postkantoor
enz.
Mr. Olgers stelde verder ook vast dat
van enige sociale begeleiding, noch
van de omwonenden, noch van de
woonwagenbewoners sprake geweest
was. Hij hield de commissieleden (nu
ook met CDA en PvdA) voor dat reeds
voor dat er sprake was van de vesti
ging van een woonwagencentrum,
grond aan de Koninginnelaan werd
aangekocht door de gemeente. Tijdens
de in het voorjaar gehouden informa
tie-avond was de gemeente niet verder
gekomen dan de omwonenden een
asociale houding te verwijten.
Duidelijk moest de commissie nu in
ieder geval zijn dat er van enige
integratie geen sprake zou zijn. De
demonstratie van j.1. zaterdag had
daar ook zeker geen goed aan gedaan.
Ook mr. Olgers vond dat de overheid er
beter aan deed voor de woonwagen
bewoners huizen te bouwen, om hen zó
langzamerhand op te nemen in de
maatschappij.
Beter was het naar zijn mening ook
geweest als de demonstranten van
afgelopen zaterdag de twee alterna
tieve plaatsen bekeken hadden. Zij
hadden zich dan ook een gefundeerde
mening kunnen vormen. En tenslotte
merkte de advocaat op dat de verwij
zing naar de ideale toestand van het
Baarnse woonwagencentrum al lang
niet meer opging.
Demonstratie
Aan de demonstratie zaterdagmiddag
namen 43 wagens met inzittenden deel.
Met luxe wagens en met spandoeken
bespannen vrachtwagens reed men
door Soest, waardoor vooral in de
buurt van de Koninginnelaan, het ver
keer vastliep.
De demonstranten vroegen zich af of
zij een gevaar waren voor de Koningin
en maakten de buurt er verder op vele
manieren op attent dat het hun slechts
ging om een menswaardige stand
plaats.
Dat deze demonstratie niet de goed
keuring had van alle kampbewoners
werd ondermeer bewezen door woon
wagenbewoners die bij de politie hun
ongenoegen over het toestaan van deze
tocht kenbaar maakten. Zij waren het
totaal niet eens met de demonstranten
vonden de demonstratie provocerend
en spraken daar hun afschuw over uit.
Voor menige bewoner van de Koningin
nelaan was het triest te zien, dat een
deel van de demonstranten, zijn be
hoefte deed tegen het hek van een
bedrijf aan de Beckeringhstraat.
Daardoor werd hun vrees voor de
dreigende verpaupering van hun woon
buurt nog eens extra bevestigd. Overi
gens verliep de demonstratie, die niet
tevoren was gemeld, vrij ordelijk en
rustig. Van een rel was geen sprake.
GERARD PAUL
Sinds zijn ontboezeming werd
hij voortdurend door zijn colle
ga's aangesproken op de fa
milieband die er zou bestaan
tussen hem en de algemeen
direkteur van het concern.
„Zeg kun jij niet even naar
de opperste sovjet gaan en
vragen of we met dit weer geen
vrij kunnen krijgen? Dit is toch
geen weer om in te werken
OF: Als jij nou even bij je
neef binnenwandelt en je zegt
gewoon dat we er allemaal
wat bij willen hebben, dan is
dat toch fijn geregeld
Succes verzekerd, want hoewel
hij wist dat hij niets zou kun
nen bereiken, Volleneef, zoals
het magazijnpersoneel de
hoogste baas sinds die tijd
noemde, zelfs niet wist dat
er ergens familie van hem op
de loonlijst stond, streelden
dergelijke plagerijen zijn stief
moederlijk bedeeld gevoel
van eigenwaarde.
Op aanraden van zijn vrouw,
die destijds ook de advertenr
tie uitknipte waarin een maga
zijnbediende werd gevraagd,
liep hij alle verjaardagen en
familiefeestjes af waar hij
„bij toeval" zijn direkteur
zou kunnen ontmoeten. Het
resultaat was ontmoedigend.
Op een dag, de chef was al
opruimorders gevend, vele
malen nerveus langs gedrib
beld, kwam een groepje keurig
in het pak gestoken heren het
magzijn binnen, waar ze wer
den rondgeleid door de bedrijfs
leider. Een eigenaardige be
klemming maakte zich mees
ter van het magazijnpersoneel,
dat zich houterig en bekeken
voelde. Zijn hazenhart belette
het hem om zijn magazijn
karretje te laten staan en spon
taan op Volleneef af te stap
pen. In het geheel niet voorbe
reid op deze ontmoeting, waar
van hij toch al zo vaak had
gedroomd, staarde hij zijn
baas met grote ogen aan, draai
de zich om en verdween ach
ter een magazijnstelling.
Volgende week van 29 oktober tot 4 november wordt er in Soest en Soesterberg
voor de vierde maal huis-aan-huis gecollecteerd voor het Nationaal Jeugd
Fonds, beter bekend als de nationale jeugdcollecte Jantje Beton. Het betreft
een landelijke actie: in meer dan 700 gemeenten gaat „Jantje Beton" langs
de huizen. De pers, radio en televisie besteden in de collecteweek ruimschoots
aandacht aan deze nationale jeugdcollecte. Het bijzondere van deze collecte
is dat de helft van de opbrengst ten goede komt aan plaatselijke jeugd- en
jongerengroeperingen. Voor Soest zijn dat 1. de Padvindersgroep Don Bosco,
t.w. de Verkenners, Welpen en Kabouters, die het komend jaar het 50-jarig
bestaan zal vieren en extra financiële middelen goed kan gebruiken; 2.
de Showband van de Springbokken, die aan nieuwe trommels, lyra's toezijn,
terwijl de kleding ook kostbaar is; 3. de Stichting Peuterspeelzalen Soest, die op
1 oktober haar zesde speelzaal in De Borg in gebruik nam, waar nog van alles
nodig is voor het spelen van de peuters. De overige speelzalen moeten geregeld
worden opgeknapt of van nieuw speelmateriaal worden voorzien. In Soesterberg
is de peuterspeelzaal de enige groeperingen die deelneemt aan de collecte: 21
moeders hopen het hele dorp te kunnen belopen.
De andere helft van de opbrengst van
Jantje Beton gaat naar het Nationaal
Jeugd Fonds en wordt gebruikt voor
het verstrekken van giften en over
bruggingsleningen aan daarvoor in
aanmerking komende projecten van
het jeugdwerk in het hele land.
Kort en goed: het gaat er bij deze
jaarlijkse jeugdcollecte om geld in te
zamelen voor allerlei soorten jeugd
werk: voor concrete projecten, zoals
speelplaatsen, clubhuizen, kinderboer
derijen, speel-o-theken, hobbyclubs en
jeugdverenigingen.
De Verenigde Naties hebben 1979 uit
geroepen tot Internationaal Jaar van
het Kind. De bedoeling is. dat alle
landen van de wereld - geïndustriali
seerde landen en ontwikkelingslanden -
kritisch gaan bekijken in hoeverre de
nationale programma's voor kinderen
voldoende zijn of dat plannen moeten
worden ontworpen voor een samenle
ving die meer op het kind is gericht.
Immers, het welzijn van de kinderen
van vandaag gaat ons allen aan en is
ten zeerste verbonden met vrede en
welvaart in de wereld van morgen. In
het Jaar van het Kind zal de nadruk
worden gelegd op nationale acties ten
behoeve van kinderen in het algemeen
en in het bijzonder ten behoeve van
kinderen die in de verdrukking dreigen
te komen in de derde wereld en in ons
eigen land. Het Nationaal Jeugd Fonds
is op dit terrein in Nederland actief.
Verwaarlozing, gevaar en onveiligheid
onvolledige gezinnen, isolatie van kin
deren van gastarbeiders, integratie
van gehandicapte en gezonde kinderen
en het grote gebrek aan veilige en
eigentijdse speelvoorzieningen zijn in
dit verband problemen die alle aan
dacht moeten krijgen.
In de periode 1 juli 1978 t/m 1 mei 1979
(10 maanden) werden door het N.J.F.
141 projecten financieel gesteund. Over
steunverlening beslist een speciale
projectencommissie, die er borg voor
staat dat de beschikbare middelen met
de grootst mogelijke zorg worden be
steed, waarbij projecten worden gefi
nancierd ten behoeve van kinderen tot
ongeveer 16 jaar.
De Stichting Peuterspeelzalen Soest,
die deze actie voor Soest organiseert,
hoopt dat volgend jaar méér groepe
ringen aan deze collecte willen mee
werken: jeugdsociëteiten, jeugdsport-
verenigingen jeugdmuziekverenigin-
gen, speeltuinverenigingen, kinder
boerderijen en eigenlijk alles wat
maar verder denkbaar is aan jeugd- en
jongerenwerk kunnen meedoen en zich
opgeven bij Mevr. H. Hugen, tel. 17482.
Het plaatselijk actieteam hoopt en
verwacht dat dit jaar - het jaar van het
Kind - de opbrengst van de voorgaande
jaren (in 1978 was deze 5.757,98)
wordt overtroffen.
AL UW VERZEKERINGEN
PER MAAND BETALEN?
PAKKETPOLIS
met bijvoorbeeld
Autoverzekering v.a. /20.75
Brandinboedelverz.
v.a. 1.75
Aansprakelijkheidsverz.
v.a. 3,95
Rechtsbijstandverz.
v.a. 2.65
ZIEKTEKOSTEN
VERZEKERING
Man of vrouw v.a./61.60
Kinderen v.a. /30.80
4e kind of meer GRATIS
MAN/VROUW POLIS
v.a. 24,85
Levensverzekering voor het
hele gezin.
HYPOTHEEK NODIG?
Rente v.a. 8.2%
Wij lichten u graag vrijblijvend in.
yj. G. van ROUWEND AAL
r Burg. Grothestr. 11a 1
Soest - Tel. 02155-164fi7l
r
ALLEEN DONDERDAG
ALLEEN DONDERDAG
JONGE
ALLEEN DONDERDAG
MAGERE
Zie onze advertentie
Zie onze advertentie
KILO
Zie onze advertentie
Uw lieve dochter kan een potje
breken bij de buurvrouw. Maar als
dat potje een kostbare Chinese vaas
is, moet u misschien toch over de
brug komen. Als u als fietser of
voetganger schade veroorzaakt, kan
dat aardig oplopen. En uw hond, de
goedheid zelve, kan niettemin dure
brokken maken.
We bedoelen maar; als u kinderen
hebt, of huisdieren, moet u ook
een aansprakelijkheidsverzekering
voor particulieren hebben. Voor de
kosten hoeft u het niet te laten.
Eén telefoontje naar ons en het komt
in orde.
rrmlJlfi Demmers en
vsr vso' de Wolff b.v.
Torenstraat 17 - Soest
Tel. 02155-15451