Integratie woonwagen-bewoners niet meer dan een droomwens Nationale jeugdcollecte „Jantje Beton" in het Jaar van het Kind Wtk ggg Zo gezien... 7.95 8.98 9tlè Wij zoeken zelf onze vrienden uit! Volleneef J J MtNSE* HQ»r>£ Grape fruits UNIEKAAS Honsbergen Honsbergen Honsbergen Varkenslappen Honsbergen Honsbergen Kattekwaad is niet goedkoop Woensdag 24 oktober 1979 58e jaargang no 9 SOESTER COURANT Bureau voor redactie en administratie: Van Weedestraat 29, Soest - Tel. 14152* Postgiro 126156 Hoofdredacteur: H. E.J.SMIT Abonnement per half jaar /10.— Buiten Soest per half jaar /20.— Verschijnt iedere woensdag „Bij ons is de wil niet aanwezig om tot sociale integratie te komen. Wij zoeken zelf onze vrienden uit". Aldus enige opmerkingen van Soesters, die er bezwaar tegen hebben dat een nieuw woonwagencentrum wordt gebouwd aan de Koninginnelaan. En daarmee komt dan, althans wat Soest betreft, het mooie plannetje van de regering om de woonwagenbewoners te integreren in de maat schappij, op losse schroeven te staan. De dichtstbijwonenden willen niet; er is sprake van angst voor de komst van een groep mensen, die zich anders manifesteren. Men vreest grote schommel en slooptoestanden in zijn naaste omgeving en men zegt er zeker van te zijn dat de eigendommen niet zullen wor den ontzien. Men vindt dat de Soester bestuurders de Koningin beledigen. Zij immers stond voor vijf gulden per vierkante meter grond af voor de aanleg van een speel terrein. En zij krijgt nu als stank voor dank, een woonwagencentrum naast zich. Stel het plan niet vast, was dan ook de wens van de zestien bezwaarden die dinsdagavond de hoorzitting van de commissie ruimtelijke ordening be zochten. Foto Herman van Dam In totaal zijn er 439 bezwaarschriften binnen gekomen. 435 Zijn uniform en door de Utrechtse advocaat, mr. G. H. Olgers opgesteld. Vijftien van de zestien bezwaarden die dinsdagavond kwamen, tekenden dit bezwaarschrift maar de eventuele komst van de woonwagenbewoners lag hun zo zwaar op de maag, dat zij alsnog gebruik maakten van de gelegenheid de al gemene bezwaren nog eens mondeling toe te lichten. Er werd aanzienlijk gefundeerder be zwaar gemaakt, dan tijdens de dit voorjaar gehouden informatie-avond in het R.K. centrum op Nieuwerhoek. Die avond ontaardde in ordinair ge schreeuw en haast racistische uitspra ken. Nu was men kalmer en werden doordachte bezwaren geuit. Het kwam er voornamelijk op neer dat men de komst van de groep niet wenst en het ook onverstandig vindt dat een dergelijk centrum zo dicht bij een woonbuurt wordt gerealiseerd. ,,We hebben al moeilijkheden genoeg; dat woonwagencentrum kan er echt niet meer bij". „Waarom", zo werd gevraagd", legt u rond het kamp een groensingel aan van tien meter breed? Hebt u wat te verbergen? Een burger zou dat toch nooit doen? U discrimineert de woonwagenbe woners!" Het plan was duidelijk gericht tegen de omwonenden. Want waarom had de raad geen woord gezegd over de alternatieven: de Grote Melmweg en de Schans. De Grote Melmweg werd afgedaan met de opmerking dat het kamp dan tegen de spoordijk kwam te liggen. „Waarom mogen woonwa genbewoners zo niet wonen, als half Soest tegen een spoorbaan aan woont? Zijn het andere mensen of vreest u dat het een rotzooi wordt? Bezwaar had men ook tegen het feit dat er van de toegezegde inspraak niets terecht gekomen was. Die was wel toegezegd tijdens de informatie avond. Bezwaarlijk vond men ook dat men dit keer slechts enkele dagen de tijd gekregen had zich op deze hoorzitting voor te bereiden. Daar door kon men zich niet laten bijstaan door de advocaat. Weliswaar kreeg deze een apart half uur toegewezen, maar hij had er ook deze avond bij moeten zijn. De gemeente werd onbe hoorlijk gedrag verweten. Men vroeg zich af wie van de twee in het geding zijnde partijen nu eigen lijk asociaal was; de inwoners van Soest of de woonwagenbewoner. Er werden heel wat voorbeelden aange dragen over de misdragingen van de woonwagenbewoners. Diefstal was aan de orde van de dag. „Als ik 's morgens mijn koeien moet gaan melken, verwacht ik dat ze al gemolken zijn en van de melkmachine is dan zeker het motortje gestolen! Toen ik als deurwaarder regelmatig de kampen in de omgeving moest bezoeken, kreeg ik altijd politie-be- geleiding. Anders kwam ik er niet heel huids uit. Trouwens de politie durft zelf de kampen niet in; dat is een bekend feit! De alternatieve plaats aan de Grote Melmweg lag gunstiger ten opzichte van de algemene voorzieningen: post kantoor, gemeentehuis, brandweer, politie, sociale zaken en winkels. Waarom nu toch aan de Koninginne laan? Woonwagenkampen dienden, zo werd geopperd, afgebouwd te worden en dan mocht dat in een periode van twintig tot dertig jaar. De woonwagen bewoner zou in een normaal woon huis moeten. Van de sociale begelei ding stelde men zich niets voor. Voor de omwonenden zou het vermoede lijk betekenen: leer er maar mee te leven. Aangevoerd werd ook de te verwach ten wateroverlast als de weg naar het kamp gereed zou zijn. Nu kon bij een fikse onweersbui het water 5%-.' wij zijn ook kni>inqih. Het voor zichzelf sprekende protest van de woonwagenbewoners weg; straks zou dat niet meer kun nen en liepen de huizen onder. Het kampje te Baarn, dat door de Soester bestuurders als voorbeeld werd aangehaald, was nu ook al in verval. Ook daar had men de sloop niet tegen kunnen houden; het ter rein er om heen was een soort vuil nisbelt aan het worden. Ook de waardevermindering van het eigen bezit werd genoemd, zij het niet als het eerste argument waarom men tegen het kamp was. „Ik heb aan die mensen geen hekel, maar ik weet dat andere mensen anders denken. Mijn huis daalt daardoor sterk in waarde". Een dichtbij wonende ondernemer eiste van de gemeente, als het kamp doorging, toestemming om een schuur te mogen bouwen (op kosten van de gemeenschap) om zijn materiaal vei lig te kunnen opslaan. Nu kon hij dat buiten laten liggen. Hij wilde ook drie huizen op zijn grond gebouwd zien, voor zijn personeel. De ondernemer had twee taxatie rapporten: een vóór dat bekend was dat het kamp er zou komen, en een nadat het bekend was geworden. Het scheelde meer dan drie ton. Opgemerkt werd ook dat de gemeente voor zeven ton een oude boerderij opgekocht had om. het kamp te kun nen realiseren. Zo'n beleid deugde niet, want elders binnen de grenzen van de gemeente, werd grond om niet in gebruik gegeven aan boeren. Kon daar dat kamp dan niet beter gebouwd worden? Ook vroeg men zich af of de toekomstige bewoners van het kamp wel geraad pleegd waren. Men veronderstelde dat zij ook niet gelukkig waren met een plaats zo dicht bij een woonbuurt. Zij stonden vermoedelijk ook liever wat achteraf. Opgemerkt werd ook dat met de komst van de woonwagenkinderen, moeilijkheden zouden komen op de scholen. „De ouders zijn niet geluk kig met het woonwagencentrum en dat werkt door op de kinderen". Het onderwijs zal stagneren. Men had het over de kleine krimina- liteit; het andere normbesef en duide lijk was wel dat het algemeen welzijn in het gedrang kwam. „Wij voelen ons bedreigd; we zijn bang. Misschien is het discriminerend wat we zeggen, maar we passen niet bij elkaar en dat zullen de woonwagenbewoners ook wel zo voelen". De buurt zal verpauperen; het plan is maatschappelijk niet uitvoerbaar en seponeer het daarom maar. Dat gebeurt meer in Soest. In de R.O.-commissie waren dit keer slechts de fracties van de WD en D'66 vertegenwoordigd; CDA, PvdA en Progressief Soest ontbraken. Wel volg de de CDA-fractievoorzitster vanaf de publieke tribune de discussie. Ook de heer G. Splinter van het woon wagenschap woonde de hoorzitting bij. Escalatie Van escalatie van de hele zaak maakte mr. G. H. Olgers maandagmorgen gewag tijdens de tweede hoorzitting die aan de vestiging van het woonwa gencentrum werd gewijd. Hij merkte op dat sinds de eerste hoorzitting negen bezwaarden telefonisch waren be dreigd. Het werd door het flinke aantal woon wagenbewoners dat deze hoorzitting bijwoonde, categorisch ontkend. „Ik zeg niet dat u dat gedaan heeft", zei mr. Olgers, maar de bedreigingen waren reëel. De advocaat van de 435 bezwaarden stelde vast dat het er zijn cliënten niet om ging de vestiging van woonwagen bewoners in Soest geheel te voorko men, maar uitsluitend om de plaats die de gemeente daarvoor aangewezen had. Er waren indertijd twee alterna tieven aangedragen, maar de raad had die plaatsen nauwelijks in de discussie betrokken. Wilden de woonwagenbe woners eigenlijk zelf wel op het terrein aan de Koninginnelaan komen ?Waar was de veronderstelling van de ge meente dan op gebaseerd? Of moesten de woonwagenmensen zich schikken naar de wens van de Soester gemeen teraad? De beide alternatieve locaties, Grote Melmweg en Schans, hadden in ieder geval het voordeel dat er minder omwonenden waren, terwijl er zelfs minder sprake was van geïsoleerdheid. Men zat er dicht bij het winkelcentrum en bij de gemeenschappelijke voorzie ningen als gemeentehuis, postkantoor enz. Mr. Olgers stelde verder ook vast dat van enige sociale begeleiding, noch van de omwonenden, noch van de woonwagenbewoners sprake geweest was. Hij hield de commissieleden (nu ook met CDA en PvdA) voor dat reeds voor dat er sprake was van de vesti ging van een woonwagencentrum, grond aan de Koninginnelaan werd aangekocht door de gemeente. Tijdens de in het voorjaar gehouden informa tie-avond was de gemeente niet verder gekomen dan de omwonenden een asociale houding te verwijten. Duidelijk moest de commissie nu in ieder geval zijn dat er van enige integratie geen sprake zou zijn. De demonstratie van j.1. zaterdag had daar ook zeker geen goed aan gedaan. Ook mr. Olgers vond dat de overheid er beter aan deed voor de woonwagen bewoners huizen te bouwen, om hen zó langzamerhand op te nemen in de maatschappij. Beter was het naar zijn mening ook geweest als de demonstranten van afgelopen zaterdag de twee alterna tieve plaatsen bekeken hadden. Zij hadden zich dan ook een gefundeerde mening kunnen vormen. En tenslotte merkte de advocaat op dat de verwij zing naar de ideale toestand van het Baarnse woonwagencentrum al lang niet meer opging. Demonstratie Aan de demonstratie zaterdagmiddag namen 43 wagens met inzittenden deel. Met luxe wagens en met spandoeken bespannen vrachtwagens reed men door Soest, waardoor vooral in de buurt van de Koninginnelaan, het ver keer vastliep. De demonstranten vroegen zich af of zij een gevaar waren voor de Koningin en maakten de buurt er verder op vele manieren op attent dat het hun slechts ging om een menswaardige stand plaats. Dat deze demonstratie niet de goed keuring had van alle kampbewoners werd ondermeer bewezen door woon wagenbewoners die bij de politie hun ongenoegen over het toestaan van deze tocht kenbaar maakten. Zij waren het totaal niet eens met de demonstranten vonden de demonstratie provocerend en spraken daar hun afschuw over uit. Voor menige bewoner van de Koningin nelaan was het triest te zien, dat een deel van de demonstranten, zijn be hoefte deed tegen het hek van een bedrijf aan de Beckeringhstraat. Daardoor werd hun vrees voor de dreigende verpaupering van hun woon buurt nog eens extra bevestigd. Overi gens verliep de demonstratie, die niet tevoren was gemeld, vrij ordelijk en rustig. Van een rel was geen sprake. GERARD PAUL Sinds zijn ontboezeming werd hij voortdurend door zijn colle ga's aangesproken op de fa milieband die er zou bestaan tussen hem en de algemeen direkteur van het concern. „Zeg kun jij niet even naar de opperste sovjet gaan en vragen of we met dit weer geen vrij kunnen krijgen? Dit is toch geen weer om in te werken OF: Als jij nou even bij je neef binnenwandelt en je zegt gewoon dat we er allemaal wat bij willen hebben, dan is dat toch fijn geregeld Succes verzekerd, want hoewel hij wist dat hij niets zou kun nen bereiken, Volleneef, zoals het magazijnpersoneel de hoogste baas sinds die tijd noemde, zelfs niet wist dat er ergens familie van hem op de loonlijst stond, streelden dergelijke plagerijen zijn stief moederlijk bedeeld gevoel van eigenwaarde. Op aanraden van zijn vrouw, die destijds ook de advertenr tie uitknipte waarin een maga zijnbediende werd gevraagd, liep hij alle verjaardagen en familiefeestjes af waar hij „bij toeval" zijn direkteur zou kunnen ontmoeten. Het resultaat was ontmoedigend. Op een dag, de chef was al opruimorders gevend, vele malen nerveus langs gedrib beld, kwam een groepje keurig in het pak gestoken heren het magzijn binnen, waar ze wer den rondgeleid door de bedrijfs leider. Een eigenaardige be klemming maakte zich mees ter van het magazijnpersoneel, dat zich houterig en bekeken voelde. Zijn hazenhart belette het hem om zijn magazijn karretje te laten staan en spon taan op Volleneef af te stap pen. In het geheel niet voorbe reid op deze ontmoeting, waar van hij toch al zo vaak had gedroomd, staarde hij zijn baas met grote ogen aan, draai de zich om en verdween ach ter een magazijnstelling. Volgende week van 29 oktober tot 4 november wordt er in Soest en Soesterberg voor de vierde maal huis-aan-huis gecollecteerd voor het Nationaal Jeugd Fonds, beter bekend als de nationale jeugdcollecte Jantje Beton. Het betreft een landelijke actie: in meer dan 700 gemeenten gaat „Jantje Beton" langs de huizen. De pers, radio en televisie besteden in de collecteweek ruimschoots aandacht aan deze nationale jeugdcollecte. Het bijzondere van deze collecte is dat de helft van de opbrengst ten goede komt aan plaatselijke jeugd- en jongerengroeperingen. Voor Soest zijn dat 1. de Padvindersgroep Don Bosco, t.w. de Verkenners, Welpen en Kabouters, die het komend jaar het 50-jarig bestaan zal vieren en extra financiële middelen goed kan gebruiken; 2. de Showband van de Springbokken, die aan nieuwe trommels, lyra's toezijn, terwijl de kleding ook kostbaar is; 3. de Stichting Peuterspeelzalen Soest, die op 1 oktober haar zesde speelzaal in De Borg in gebruik nam, waar nog van alles nodig is voor het spelen van de peuters. De overige speelzalen moeten geregeld worden opgeknapt of van nieuw speelmateriaal worden voorzien. In Soesterberg is de peuterspeelzaal de enige groeperingen die deelneemt aan de collecte: 21 moeders hopen het hele dorp te kunnen belopen. De andere helft van de opbrengst van Jantje Beton gaat naar het Nationaal Jeugd Fonds en wordt gebruikt voor het verstrekken van giften en over bruggingsleningen aan daarvoor in aanmerking komende projecten van het jeugdwerk in het hele land. Kort en goed: het gaat er bij deze jaarlijkse jeugdcollecte om geld in te zamelen voor allerlei soorten jeugd werk: voor concrete projecten, zoals speelplaatsen, clubhuizen, kinderboer derijen, speel-o-theken, hobbyclubs en jeugdverenigingen. De Verenigde Naties hebben 1979 uit geroepen tot Internationaal Jaar van het Kind. De bedoeling is. dat alle landen van de wereld - geïndustriali seerde landen en ontwikkelingslanden - kritisch gaan bekijken in hoeverre de nationale programma's voor kinderen voldoende zijn of dat plannen moeten worden ontworpen voor een samenle ving die meer op het kind is gericht. Immers, het welzijn van de kinderen van vandaag gaat ons allen aan en is ten zeerste verbonden met vrede en welvaart in de wereld van morgen. In het Jaar van het Kind zal de nadruk worden gelegd op nationale acties ten behoeve van kinderen in het algemeen en in het bijzonder ten behoeve van kinderen die in de verdrukking dreigen te komen in de derde wereld en in ons eigen land. Het Nationaal Jeugd Fonds is op dit terrein in Nederland actief. Verwaarlozing, gevaar en onveiligheid onvolledige gezinnen, isolatie van kin deren van gastarbeiders, integratie van gehandicapte en gezonde kinderen en het grote gebrek aan veilige en eigentijdse speelvoorzieningen zijn in dit verband problemen die alle aan dacht moeten krijgen. In de periode 1 juli 1978 t/m 1 mei 1979 (10 maanden) werden door het N.J.F. 141 projecten financieel gesteund. Over steunverlening beslist een speciale projectencommissie, die er borg voor staat dat de beschikbare middelen met de grootst mogelijke zorg worden be steed, waarbij projecten worden gefi nancierd ten behoeve van kinderen tot ongeveer 16 jaar. De Stichting Peuterspeelzalen Soest, die deze actie voor Soest organiseert, hoopt dat volgend jaar méér groepe ringen aan deze collecte willen mee werken: jeugdsociëteiten, jeugdsport- verenigingen jeugdmuziekverenigin- gen, speeltuinverenigingen, kinder boerderijen en eigenlijk alles wat maar verder denkbaar is aan jeugd- en jongerenwerk kunnen meedoen en zich opgeven bij Mevr. H. Hugen, tel. 17482. Het plaatselijk actieteam hoopt en verwacht dat dit jaar - het jaar van het Kind - de opbrengst van de voorgaande jaren (in 1978 was deze 5.757,98) wordt overtroffen. AL UW VERZEKERINGEN PER MAAND BETALEN? PAKKETPOLIS met bijvoorbeeld Autoverzekering v.a. /20.75 Brandinboedelverz. v.a. 1.75 Aansprakelijkheidsverz. v.a. 3,95 Rechtsbijstandverz. v.a. 2.65 ZIEKTEKOSTEN VERZEKERING Man of vrouw v.a./61.60 Kinderen v.a. /30.80 4e kind of meer GRATIS MAN/VROUW POLIS v.a. 24,85 Levensverzekering voor het hele gezin. HYPOTHEEK NODIG? Rente v.a. 8.2% Wij lichten u graag vrijblijvend in. yj. G. van ROUWEND AAL r Burg. Grothestr. 11a 1 Soest - Tel. 02155-164fi7l r ALLEEN DONDERDAG ALLEEN DONDERDAG JONGE ALLEEN DONDERDAG MAGERE Zie onze advertentie Zie onze advertentie KILO Zie onze advertentie Uw lieve dochter kan een potje breken bij de buurvrouw. Maar als dat potje een kostbare Chinese vaas is, moet u misschien toch over de brug komen. Als u als fietser of voetganger schade veroorzaakt, kan dat aardig oplopen. En uw hond, de goedheid zelve, kan niettemin dure brokken maken. We bedoelen maar; als u kinderen hebt, of huisdieren, moet u ook een aansprakelijkheidsverzekering voor particulieren hebben. Voor de kosten hoeft u het niet te laten. Eén telefoontje naar ons en het komt in orde. rrmlJlfi Demmers en vsr vso' de Wolff b.v. Torenstraat 17 - Soest Tel. 02155-15451

Historische kranten - Archief Eemland

Soester Courant | 1979 | | pagina 1