de.ze Pa^na van de Soester Courant zullen be-
t a W1J met opzet slechts één, weliswaar belang-
ben belicht l6Ven Van Peter Van den Breemer heb"
Over deze markante Soester figuur zijn echter veel meer
wetenswaardigheden bekend.
BreeZVnn?ekf wij iedereen, die „onze" Peter van den
of annpprfot gekend heeft en meer wetenswaardigheden
rertTtll t OV®r hem kennen, deze schriftelijk aan onze
var. Qii zenden, zodat wij via ons blad, door plaatsing
scbPtalr1lnZen !fgen' een 20 vollediS mogelijk beeld kunnen
iarfn t r— llIustere Soester agrariër, die in de
gewichtinde Semeentebe5ta"-
Soester Courant van woensdag 7 november 1979
door
Simon Couvée
Peter
van den
Breemer
„Zijne Edelachtbare van Soest"
Rechts staande op de foto Peter van den Breemer als wethouder van de gemeente Soest. Dit bij gelegenheid van de installatie van zijn voorganger,
Mr. Deketh, als burgemeester van Soest.
Maar, bovenal een man, die
verstand had van land en vee.
Kon men zich op dat ogenblik
wel een deskundiger burger
vader als Peter wensen?
Peter van den Breemer besloot
het hoge ambt van burgemees
ter te aanvaarden, tot men een
nieuwe burgervader had ge
vonden. Maar, men moest niet
denken dat hij het uit ijdel-
heid deed, of om gewichtig te
lijken. Neen, hij kon eenvoudig
niet weigeren, omdat hij nog
nimmer iets had geweigerd als
het gemeentebestuur zijn hulp
inriep. Bovendien had Peter nu
eenmaal zijn hart aan Soest
verpand en moest iedere mede
burger altijd op hem kunnen
rekenen.
De wat oudere Soestenaren zullen hem zeker meteen herkennen: Peter van den Breemer, een eenvoudige boer, die
noodgedwongen vier maanden burgemeester van Soest is geweest. Hier staat hij naast het straatnaambordje van de weg
die naar hem genoemd werd. Foto: redactie-documentatie Spaarnestad.
Peter van den Breemerweg: een vertrouwde straatnaam in
Soest, die zeker bij de wat oudere Soestenaren heel wat nostal
gische herinneringen zal oproepen.
Geen wonder. De man naar wie deze weg is genoemd, behoort
ongetwijfeld tot één van de markantste persoonlijkheden uit
de geschiedenis van Soest.
Wie was Peter van den Bree
mer en wat maakte deze man
zo uniek voor Soest. Terug naar
de jaren twintig, toen de lande
lijke rust in Soest nog niet was
verstoord. De bevolking be
stond voornamelijk uit boeren
een gesloten, maar eerlijke en
sterk aan tradities gebonden
gemeenschap.
Zoals in iedere kleine gemeen
te, kende men elkaar van ha
ver tot gort. Van ingewikkel
de vraagstukken was nauwe
lijks sprake. Deden zich wat
moeilijkheden voor, dan stapte
men even naar de burgemees
ter om de zaak op te lossen.
De burgemeester was immers
de vraagbaak voor iedereen,
had overal verstand van en
bezat bovendien een eindeloos
geduld.
Tot het moment dat de burger
vader overleed en Soest plotse
ling zonder burgemeester zat.
Wat te doen? Een goede op
volger bleek op korte termijn
niet te vinden. Tot ergernis
en verdriet van de boeren, die
geen dag zonder hun burge
meester konden. Eindeloos
werd er in de gemeenteraad
over de opvolging gepraat en
gediscussieerd. Men begon de
zaak al somber in te zien, tot
op de zoveelste gemeente
raadsvergadering plotseling de
naam Peter viel.
Peter van den Breemer, een
boer gelijk andere boeren in
Soest met alleen dit verschil,
dat hij ook gemeenteraadslid
en wethouder was. Een rusti
ge, opgewekte man en die het
met iedere boer in zijn gemeen
te uitstekend kon vinden.
Eenmaal burgemeester, ging
zijne edelachtbare van Soest er
hard tegenaan. Vooral de boe
ren waren vol lof over hem en
riepen voortdurend in koor, dat
zij nog nooit zo'n goeie burge
meester hadden gehad. Behal
ve dat zij gemakkelijk met
hem overweg konden en
vriendschappelijk met de bur
gervader omgingen, was hij
ook hun dagelijkse vertrouw
de raadgever. Was er wat aan
de hand, dan zei hij altijd: ,,Je
moet het zo eens gaan pro
beren".
Achteraf bleek dan meestal dat
zijne edelachtbare van Soest
de spijker voor de zoveelste
maal op de kop had geslagen.
Het gebeurde herhaalde malen
dat men burgemeestér Van den
Breemer met zijn gast door het
land zag wandelen om het vee
te bekijken en het gewas te
aanschouwen. Voor iedere
moeilijkheid had hij wel een
of andere oplossing en op iede
re vraag wel een deskundig
antwoord. Zijn voorgangers
wisten natuurlijk ook wel hun
weetje, maar volgens de boe
ren begreep Peter hen altijd
even iets beter. Door zijn een
voudige benadering van de pro
blemen, maar bovenal door
zijn grote kennis van zaken.
Jammer, maar na vier maan
den kwam er een eind aan het
burgemeesterschap van de
bekendste boer van Soest. De
rol van zijne edelachtbare was
slechts een tussenoplossing ge
weest, zodat hij - tot verdriet
van de bevolking - zijn ambts
keten weer moest overdragen.
Diep in zijn hart was Peter
van den Breemer eigenlijk wel
gelukkig met de komst van de
nieuwe burgervader. Want,
hoe boeiend ook het ambt van
burgemeester mocht zijn, 't
was toch een drukke en verant
woordelijke post die veel kop
zorg en beslommeringen gaf.
Ondanks zijn hoge leeftijd bleef Peter van den Breemer een harde werker. Het gebeurde zelden dat hij zijn werkzaam
heden aan anderen overliet.
Dus, werd Peter weer boer.
Een uitzonderlijke boer, die tot
op hoge leeftijd van 's mor
gens vroeg tot 's avonds laat
werkte. Zelfs op 80-jarige leef
tijd sjouwde hij nog met de
zwaarste hooilasten. Een werk
ezel van het meest zeldzame
soort. En, burgemeester of
niet, niets ontging hem in de
gemeente Soest. Hij wilde ten
koste van alles goed op de
hoogte blijven met het reilen
en zeilen van zijn gemeente.
Ook na gedane arbeid gunde
de ex-burgervader zichzelf
nauwelijks rust. Dan stond zijn
boerderij aan de Olykeweg
open voor iedere Soestenaar.
Uren kon hij dan praten en
verhalen vertellen over hoe
het vroeger was in Soest. Nooit
scherp of hatelijk, maar al
tijd spontaan en overgoten met
vleugjes humor.
Uit dank voor alles wat Peter
van den Breemer voor Soest
had gedaan, werd er een weg
naar hem genoemd. Peter van
den Breemerweg, waar hij zelf
meermalen geheimzinnig
glimlachend heeft langs ge
wandeld. Volgens zijn vrienden
zou hij dit initiatief wat over
dreven gevonden hebben. Zo
van: „Gekheid, ik heb toch
niets bijzonders voor Soest ge
daan?"
Een wat al te bescheiden uit
spraak van een man, die eens
zijne edelachtbare van Soest
was en als een sieraad werd
beschouwd voor de vrije boe
renstand.
Burgemeester of niet, het water werd gewoon uit de pomp gehaald. Ondanks
het feit, dat hij zich intensief bezig hield met tal van nieuwe zaken voor zijn
gemeente, moest Peter van den Breemer van een kraan in zijn boerderij voor
lopig niets hebben.
