Fransen en Japanners
Schrijfmachine en Sporthal
l
Niet alles stinkt
wat naar
benzine ruikt
19
Soester Courant van woensdag 14 november 1979
19
Auto Smeeing
met het oog op morgen.
Wat is nou, maatschappelijk gezien, een jongen van vijftien jaar
die, dank zij de inspanningen van de legendarische „meester"
Hilhorst en zijn medewerkers in de vijftiger jaren lijn MULO-
diploma heeft behaald? Jan Smeeing (37) bijna twintig jaar
uiterst betrouwbare doelwachter van het B.D.C.-handbalteam
was er zo één. Toendertijd een eigenzinnig baasje die de slagerij
van zijn vader niet zag zitten, maar rommelen en rotzooien met
auto's als het hoogste ideaal had gesteld. De schoenen van zijn
vader pasten hem niet, motoren en benzine spraken meer tot
zijn verbeelding. Ontdekte na een verblijf van vier maanden bij
garage Richard en Signor dat slechts een MULO-diploma onvol
doende was om het op technisch gebied in de wereld van paarde-
krachten te kunnen maken. Behaalde in een nieuwe recordtijd
zijn L.T.S.-diploma (auto-techniek) in Amersfoort en stortte
zich vervolgens in een wereld die zich op vier wielen voortbe
weegt. Heeft zeer recent een „auto-toko" geopend die voldoende
gesprekstof oplevert voor het nu volgende verhaal.
KLEIN BEGONNEN
Jan Smeeing's eerste werk
kring na het behalen van zijn
L.T.S.-diploma was bij auto
sloperij Luiben. Kijken en on
derzoeken hoe auto's van voor
tot achter, van onder tot boven
in elkaar zitten. Volgende leer
meester was het in Soest be
kende autobedrijf Houdijk.
Nam vervolgens bij de firma
Lebon en Visser het onderhoud
van het wagenpark voor zijn
rekening, en behaalde tussen
de bedrijven door een groot
aantal diploma's die hem in
staat moeten stellen ooit nog
eens op eigen kracht te gaan
varen. Zijn avondcursussen
werden afgesloten met het be
halen van een patroonsdiplo
ma. Of het Jan Smeeing ooit
voor ogen heeft gestaan doel
bewust naar een carrière als
werkgever toe te werken wordt
ln ons vraaggesprek niet duide
lijk. Het heeft er de schijn
van dat 't hem allemaal is toe
gewaaid, de werkelijkheid is
echter anders. Jan Smeeing
werd in 1967 van de ene dag
op de ander zelfstandig zaken
man in plaats van werknemer.
Ontdekte dat het vrachtwagen-
park van baas Lebon &Visser
werd gemoderniseerd en trok
daaruit de conclusie dat daar
in de toekomst minder te sleu
telen zou zijn. Kwam met de
firma tot een accoord dat hij
er voortaan incidenteel op uur
basis zou gaan werken, de
werkuren die hij overhield nam
hij in eigen produktie. Een
mulsklein schuurtje aan de
Korte Brinkweg werd zijn eer
ste vestiging. Een schuurtje
waar, naar de mening van Jan
Smeeing, zegen en het broodno
dige portie mazzel op rustte.
Kuyer vertrok er, Smeeing
werd voor luttele guldens de
nieuwe huurder. Zijn inzet,
tachtig werkuren per week wa
ren geen zeldzaamheid, de aan
schaf van een nieuwe compres
sor waren de eerste investerin
gen. De eerste dag als zelf
standig ondernemer leverde
twee klanten op. Boer Jan
Hartman en de heer Bottel-
berghs. De eerste is nog steeds
een graag geziene klant en ook
de familie Bottelberghs blijft
garage Smeeing sinds meer
dan twintig jaar trouw. Jan
Smeeing weet zich te herinne
ren dat Jan Hartman opdracht
gever van de eerste spuitklus
was, assurantie-expert Bottel
berghs zocht een vakbekwame
monteur voor zijn Porsche.
Dat was het begin. Niets stond
Jan Smeeing naar zijn zeggen
voor ogen. Werken, de kost op
een fatsoenlijke manier verdie
nen en gelukkig zijn met echt
genote Adri. Wat heeft een
mens nou meer te verlangen
in zijn leven? Bewust of onbe
wust moet Jan Smeeing zich
die vraag toch wel eens hebben
gesteld. „Daar heb ik eerlijk
gezegd nooit bij stil gestaan.
Ik hield van werken, was er
mee opgegroeid en wist dat ik
een paar handen aan mijn lijf
had. Ook met de vrouw nooit
problemen gehad. Zou het niet
lukken dan was er immers nog
geen man over boord. Mijn
handen neem ik tenslotte over
al mee naar toe. Ik zag het
zitten, een gok is het nooit ge
weest en er van wakker liggen
was er niet bij". Ook in de pio
niersfase werd het Jan Smee
ing nog niet duidelijk dat zijn
inzet en visie op tal van zaken
meer levensvatbaarheid hadden
dan slechts een eenmanszaak
waarin dag en nacht moest
worden geploeterd. De klanten
kwamen, het werk werd ge
daan, de aparte benadering
met zijn afnemers deed de rest.
Tijd en geld voor het plaatsen
van advertenties ontbraken,
Smeeings klanten waren zijn
beste propagandisten. Jan
Smeeing'. „Als ik de tijd van
toen vergelijk met die van nu
dan ben ik er van overtuigd
dat zulk soort bedrijven nog
steeds een prachtige toekomst
hebben. Het zal naar mijn me
ning nooit verdwijnen. Kerels
die wat in hun mars hebben,
en bereid zijn om te werken
kunnen ook vandaag de dag
als zelfstandige slagen. Het
heeft te maken met het warme-
bakker-effect. De baas zelf die
werkgever en werknemer tege
lijkertijd is, zijn klanten een
zeer persoonlijke bediening en
service geeft en aan alles iets
speciaals toevoegt". Het duur
de minder dan een jaar alvo
rens Jan Smeeing „warme-
bakker" af was. In 1968 trad
Ton Sino als eerste werknemer
bij Jan Smeeing in dienst. Een
jaar later vertrok het 2-tal naar
een pand met grote achter
tuin aan de Laanstraat. Het was
in die tijd dat Jan Smeeing en
Peugeot zich steeds meer voor
elkaar begonnen te interesse
ren.
Waren tot die tijd de handel
in 2e-hands-auto's repara
ties de voornaamste bronnen
van inkomsten geweest, Peu
geot had snel ontdekt dat ook
in de auto-handel alles wat
goed is bijzonder snel naar
voren komt.
EIGEN BAAS,
HOOGSTE GOED
Om verschillende redenen is
de relatie tussen de importeur
van Peugeot en Jan Smeeing
nooit uitgegroeid tot strakke
contractuele verbintenissen.
Vrijbuiter Smeeing is er de
man niet naar om zich in dat
opzicht met handen en voeten
te binden. Desondanks staat
het bedrijf Jan Smeeing bij de
Peugeot-importeur in hoog
aanzien. Geen wonder overi
gens bij een omzet die schom
melt tussen de 150 en 200
Franse renpaarden per jaar.
Jan Smeeing: „Mijn voorkeur
toen en nu ging en gaat niet
uit naar zo maar een merk.
Peugeot in zijn totaliteit is een
merk waarvan ik zelf een beet
je gek ben.
Ik zou qua karakter nooit het
dealerschap kunnen voeren
van iets waar ik niet achter
sta. Misschien is het zakelijk
wel onverstandig van mij ge
weest dat ik in die tijd de
markt niet beter heb bestu
deerd. Er waren aanbiedingen
genoeg van importeurs, maar
Peugeot was en is het nog
altijd voor mij. Sinds 1 novem
ber j.1. staan bij Jan Smeeing
ook de Japanners van MIT
SUBISHI op stal. De vraag of
daarmee het niet gesloten hu
welijk met Peugeot in gevaar
komt krijgt als antwoord: „Na
tuurlijk is MITSUBISHI niet
toevallig hier binnengeko
men. Daar is een uitgebreid
marktonderzoek aan vooraf ge
gaan. Fransen en Japanners
hebben ook in auto's een eigen
stijl.
Ze zijn niet met elkaar te ver
gelijken. Weliswaar zijn het te
genwoordig uitsluitend Ita
liaanse ontwerpers en compu
ters die een auto maken, wat
PEUGEOT en MITSUBISHI
Foto Herman van Dam
betreft verschillen „de karak
ters". Daarvoor is in Soest en
omgeving naar mijn opvatting
een markt. Nog even terug
naar de voltooid verleden tijd,
de Laanstraatperiode. Daar
werd de basis voor de toekomst
vergroot. Allround autoverko
per HENNY GRIFT deed zijn
intrede en voor het eerst in
zijn leven moest Jan Smeeing
een deel van zijn werk dele
geren. Eerstgenoemde nam
verkoop en inruil voor zijn re
kening, Jan zelf hield in de
garage de vinger op de pols.
Niet zonder trots wil de baas
graag kwijt dat deze verbinte
nis nog steeds stand houdt,
hetgeen in de auto-branche een
zeldzaam voorkomend ver
schijnsel is. Naast verkoper is
HENNY GRIFT in 1979 uitge
groeid tot eerste en naaste me
dewerker van Jan Smeeing.
DE PEUGEOTS 204 - 304 en
vooral 504 waren er de oorzaak
van dat het garage Smeeing
in de zeventiger jaren niet
slecht ging. Enthousiaste kri
tieken in de vakbladen werden
gevolgd door goede verkoopre
sultaten, kortom het werd de
hoogste tijd voor een décor-
verandering te zorgen en op
zoek te gaan naar grotere
ruimte en meer mankracht.
Een pand aan de Beukenlaan
werd gehuurd als verkoopkan
toor, in de Laanstraat werden
nieuwe medewerkers aange
trokken. Ondanks deze uitbrei
ding bleef het woekeren met
mensen en ruimte. Vier jaar
geleden kwam er een investe
ring van ca. een half miljoen
op tafel teneinde de eerste fa
se van garage Smeeing - Ko
ningsweg te kunnen bekosti
gen. „Die investering", zegt
Jan Smeeing „is zeer bewust
gedaan. Wij stonden voor de
keuze een klein maar degelijk
zaakje te blijven, of de vleu
gels verder uit te slaan. Voor
het laatste is gekozen. Met het
oog op morgen (november
1979) werd meer grond gekocht
dan ln 1975 qua bouw kon wor
den benut. Woonhuis - werk
plaats - showroom en kantoor
vonden in 1975 een onderkomen
aan de Koningsweg. De reste
rende plannen verdwenen in
de ijskast. „Morgen weer
een dag luidde de niet onver
standige redenering. Eerst
maar eens afwachten of fase I
levensvatbaar zou zijn.
Zes man vonden in deze
periode een goed belegde bo
terham, Jan Smeeing keek in
tussen naar 2000 vierkante me
ter renteloos liggend maar
duur betaald land. Die zorg
heeft niet lang geduurd. On
dernemingsstrategie maakte
Jan Smeeing duidelijk dat zijn
nog steeds groeiend garage- en
autobedrijf in de toekomst
meer te bieden moet hebben.
Hij zag en ziet de marktverza-
diglng in aantocht.
Jan Smeeing: „Wat hier zeer
recent is voltooid heeft niets
te maken met hetgeen wij gis
teren nodig hadden. Het is ge
bouwd met het oog op de toe
komst, een zogenaamde lange-
termijn investering. Die visie
op de marktverzadiging is ove
rigens niet van mij afkomstig.
Serieuze onderzoeken van Eco-
Foto Herman van Dam
nomische Zaken en de Bovag
hebben dat reeds geruime tijd
geleden aangetoond. Ook de
Shell behoort tot dit soort
marktonderzoekers. Uitkomst
van deze onderzoeken js de
groei van de bevolking. Men
sen die over vier jaar een auto
moeten kopen zijn allemaal al
lang geboren. Door de terug
gang van de bevolkingsgroei
zijn er over een aantal jaren
minder potentiële kopers, nog
afgezien van het feit in welke
welvaartfase wij ons dan bevin
den. Met wat hier tot stand is
gebracht willen wij ons nu en
straks onderscheiden van ver
gelijkbare bedrijven. Op plat
getreden paden valt er voor
geen enkele ondernemer in de
toekomst iets te verdienen".
SMEEING NIEUWE STIJL
Wat het laatste betreft, daar
door wordt garage Smeeing
niet in het minst gehinderd.
Een twintigtal medewerkers
(er zijn nog vacatures) heeft
de beschikking over maar
liefst negen bruggen, zelfs ze
ven-tonners kunnen aan de Ko
ningsweg terecht. Schit
terende showrooms laten zien
wat er op het gebied van gloed
nieuw tot niet van nieuw te
onderscheiden allemaal te
koop is. De laatste categorie
heeft een eigen ,,make-up"-af-
deling waar alle modellen wor
den gereinigd - gepoetst en
van extra snufjes voorzien. Ab
solute primeur is de CAROLI
NE richtbank, een groot en in
drukwekkend apparaat waar
mee de grootste, kleinste en
verborgen schade tot in détails
kan worden opgenomen. In de
directe omgeving van het al
ziende en constaterende mon
ster een hypermoderne spui-
terij.
Rondkijken bij Smeeing nieu
we stijl vraagt tenminste een
uurtje tijd. Wie regelmatig tus
sen de wielen zit kijkt hier
zijn ogen uit. De „auto-win
kel" aan de Koningsweg legt
vooral het accent op service.
Winkelende ouders kunnen het
kleine kroost parkeren in een
speciaal ingerichte kinder
speelhoek. Geen minuut ver
veling voor de klant die al
tijd haast heeft. Telefonische
zakengesprekken kunnen altijd
worden gevoerd, in een aparte
ruimte staan schrijfmachines
ter beschikking voor degenen
die menen dat tijd nog altijd
geld is, terwijl koffie en snacks
de begeleiding zijn voor de
klant die de tijd met het le
zen van een krant wil korten.
Op zijn minst opzienbarend is
de bouw en aanleg van een in-
mense hal, die beurtelings kan
worden gebruikt als manifesta
tieruimte en sporthal. Na de
bewogen en drukke openings
dagen is deze ruimte dagelijks
enige uren als recreatieruimte
in gebruik. Vanuit de Smeeing-
Pub, ook al geen sluitpost van
de begroting, kan men kijken
naar tennis - handbal - korf
bal - zaalvoetbal, of het zelf
beoefenen. Het laatste wordt
zeer intensief gedaan door de
Smeeing-medewerkers die ook
tijdens de week-ends in de om
geving van de Koningsweg te
vinden zijn. Jan Smeeing: „Er
zijn mensen die mij voor gek
verslijten dat ik deze voorzie
ning heb laten aanbrengen.
Sterker nog, dit soort particu
lier initiatief schijnt nog te
kunnen worden gestraft ook.
Althans er zijn er die in deze
veronderstelling leven. Ik lig
er opnieuw niet van wakker.
Wanneer het op zakelijke gron
den verantwoord is kan deze
recreatie-ruimte worden ge
bruikt door mijn medewer
kers - klanten en relaties. Is
er dan nog speling dan kan de
alternatieve „werkplaats" nog
worden gehuurd ook. Mis
schien komt het omdat ik zelf
klein begonnen ben en mij nog
steeds niet de gearriveerde on
dernemer voel, maar de Pub
en de sporthal hebben iets heel
aparts voor mij. Meer dan de
helft van mijn medewerkers is
niet ouder dan 25 jaar. Ieder
een bij ons, de hoogst en de
laagst betaalde, heeft een stuk
eigen verantwoording. Zo jong
als ik ben; het zakenleven, ze
ker in deze branche, heeft mij
wel duidelijk gemaakt dat je
alleen nergens bent. Mag ik
dan als werkgever, op mijn
manier, proberen iets terug te
doen voor de mensen van wie
ik en het sukses van de zaak
mede afhankelijk zijn. Kom
eens met mij mee kijken?Be
neden hebben een tweetal au
to-monteurs hun werkkleding
verwisseld voor tennisuitrus-
ting. Hoe enthousiast hun spel
ook is, hoe snel de bal zich
ook verplaatst, illusies om ooit
een Okker of Borg te worden
moeten ze maar niet koesteren.
Het plezier in hun spel is van
de gezichten af te lezen.
Secundaire arbeidsvoorwaar
den in een bedrijf dat naar
morgen kijkt? Ik zou het lie
ver „arbeidsvreugde" willen
noemen.
JAN LEIJENDEKKER.
Onvermijdelijk komt op
deze pagina ook de vraag
aan de orde hoe het kan
bestaan dat een bonafide
dealer ook zaken doet
in tweedehands auto's.
Het lijken over het alge
meen niet moeders be
trouwbaarste kinderen
die er in opereren. Jan
Smeeing: Ook die markt
heeft een ontwikkeling
meegemaakt waarmee
geen enkele bonafide au
tohandelaar gelukkig
zal zijn. Na de oorlog was
de auto een schaars ar
tikel. Veel vraag, wei
nig aanbod. Onontgonnen
terrein waarop vooral
louche figuren zich als
een vis in het water voe
len. Het is de verdiens
te van media zoals KO
NING KLANT en andere
consumentenvoorlich
ting dat het publiek lang
zamerhand heeft doorge
kregen wat men moet
doen en laten bij de aan
schaf van een niet nieuwe
auto. De markt van ge
bruikte auto's heeft zich
zelf verschoond. Toko op
zetten, gebruikte kneus
jes verkopen en met de
Noorderzon vertrekken,
is tegenwoordig gélukkig
een zeldzaamheid. Iedere
bonafide hondelaar die
een gebruikte auto ver
koopt werkt tegenwoordig
met een BOVAG-garan-
tie. Daarnaast geeft men
zelf soms nog extra ga
rantie. Bij ons varieert
dat van een half jaar tot
een jaar. Volledige garan
tie op gebruikte automo
bielen. Persoonlijk ben ik
van mening dat je voor
dagelijks gebruik geen re
delijke wagen beneden
een prijs van circa f /f500,
kunt kopen.
Onder die prijsklasse zit
teveel kaf onder het ko
ren. Je kunt natuurlijk
geluk hebben, maar dat
mag bij de aanschaf van
een gebruikte automobiel
geen uitgangspunt zijn.
Op die toer wordt bij ons
ook geen zaken gedaan.
Het heeft te maken met
de stijl van de zaak, maar
ook de overweging dat ik
de eigenaar van een nieu
we Peugeot 50die voor
zijn vrouw een gebruikte
auto wil aanschaffen als
klant wil behouden. En
dan zijn er de mensen die
van hun gespaarde cent
jes willen rijden.
Rustig slapen is ook een
automobielhandelaar wat
waard". Wat de handel in
gebruikte auto's betreft
stinkt blijkbaar niet al
les wat naar benzine
ruikt.
