Prins Jan I„Er zal dit jaar gejankt moeten worden..."
■wkj
Carnaval
„Zet op die neus,
trek aan die kiel"
Narre Knollen
en
Soester Courant
3
Knollenkrant van woensdag 6 februari 1980
3
Chinees is geen Turks
en Japans geen Javaans
Hebreeu ws is geen Urks
Jordanees is geen Spaans
maar of je lacht in Manilla
in het Zwitsers of Frans
in een krot of een villa
de lach heeft een kans
om het oog van de mensen
te doen stralen op slag
want verder dan de taal
reikt de klank van de lach"
TOON HERMANS
De N arre Knollen
starten Carnaval 1980
„Laten wij met zijn allen een grote klus klein maken". Woorden teruggevonden
in de notulen van een vergadering van de NARRE KNOLLEN, Woorden uitge
sproken door Frans Bosman, president van de Soester Carnavalsvereniging.
Wie van die notulen verder kennis neemt ontdekt hoeveel werk er door een hand
jevol enthousiastelingen wordt verricht om Carnaval 1980 opnieuw tot een on
vergetelijk gebeuren te maken. Naarmate de Carnavalsdagen dichterbij komen
werken de bestuursleden van de Narre Knollen, de Prins en zijn adjudanten
dag en nacht om het spektakelstuk tot een goed eind te brengen. Dat het or
ganisatorisch zal kloppen staat nu al vast. Ervaring, opgedaan in vroeger ja
ren, inzet en een niet aflatend enthousiasme zijn de kurken waarop ook dit jaar
weer het Soester Carnaval drijft.
Zeer recent bezochten wij een werkvergadering van de NARRE KNOLLEN,
en spraken met funktionarissen die, ieder op hun terrein, bij het a.s. Carnavals-
gebeuren betrokken zijn. Plaats van handeling de gastvrije huiskamer van
president Frans Bosman.
„Mijnheer de president aan 't woord"
Frans Bosman: „Als vereniging gaan
DE NARRE KNOLLEN aan de zes
de carnavalsviering beginnen. Wat
mij bij de voorbereidingen ook dit jaar
weer opvalt is dat zo weinig mensen zo
veel moeten doen voor het welslagen
van 't feest. De mensen met de minste
beschikbare tijd staan, als 't op werken
aankomt, het meest vooraan.
Dat is natuurlijk niet iets wat je alleen
bij een carnavalsvereniging ontmoet.
In het hele verenigingsleven tref je dat
aan. Een kleine groep doet de grote
klus. Overigens wil ik wel kwijt dat de
vrouwen van onze mensen er natuur
lijk ook achter moeten staan, anders
is het uitgesloten dat je zo'n evenement
van de grond krijgt: Ze staan er ach
ter en daar zijn wij hardstikke blij
mee. Drijfveer van iedereen is iets
te doen, al is het maar een paar keer
per jaar, voor de Soester gemeen
schap. Kijk, als iedereen hier in Soest
alleen maar blijft toekijken en kritiek
uitoefenen dan gebeurt er' nooit iets.
Wij zijn met z'n allen toevallig gek
van Carnaval. Om het te behouden en
er een werkelijk feest voor iedereen
van te maken zetten wij ons in, maar
vraag niet of zoiets in zakelijk op
zicht wel verantwoord is. Daar staat
tegenover dat het een enorme voldoe
ning geeft mensen, jong en oud, een
aantal dagen groot plezier te zien heb
ben. Dat is onbetaalbaar. Zelf ben je
alle dagen in de weer. Het feest op
zich beleef je niet zo als de carnaval-
vierders, maar wat maakt dat uit?
Als ik het Carnaval van zes jaar gele
den vergelijk met wat het in '80 gaat
worden dan zijn er wel veranderingen.
Zes jaar terug begonnen wij in de
Knollenburcht. Konden wij zeshonderd
mensen binnen hebben. Later zijn wij
gaan verhuizen naar de door Fred de
Zoete beschikbaar gestelde fabrieks
hal. Een ruimte die ondanks alle goe
de bedoelingen toch niet voldeed aan
de eisen die wij stelden. Drie jaar
geleden begonnen met de bouw van
een machtige feesttent achter het Soes
ter Natuurbad, en daar zitten wij nu
goed. Ruim 4000 mensen zijn nu aktief
bij het Carnavalsfeest betrokken. Het
aantal dat er als toeschouwer plezier
aan heeft is niet te schatten.
Dat het Carnavalsfeest in Soest aan
spreekt blijkt niet alleen uit de steeds
groter wordende deelname. Wij heb
ben tegenwoordig leden in Amersfoort,
Baam en Hilversum. Dat zegt toch
wel iets. Volgens mij heeft dat te ma
ken met het feit dat ons carnavals
feest in de omgeving goed bekend staat
en qua organisatie nauwelijks iets
te wensen over laat. Dat wil niet zeg
gen dat wij als bestuur van de NARRE
KNOLLEN geen verlangens hebben.
Het mag van ons best nog wel iets
meer een buitengebeuren worden.
Daarom is o.l.v. Jeroen Vis de carna
valsoptocht van zaterdag 16 februari
a.s. nieuw leven ingeblazen en krijgt
de dweilavond van 19 februari a.s.
veel aandacht. Het binnengebeuren is
bij ons toch nog het belangrijkst. Neem
nou eens dat bejaardencarnaval. In
samenwerking met de Welzijnszorg
Soest hebben ruim 400 bejaarden tegen
sterk gereduceerde prijs toegang tot\
het bejaardencarnaval.
Hiervoor krijgen zij 2 gratis consump
ties en hebben zij recht op gratis bus
vervoer.
Dat is voor ons als organisatoren mis
schien wel het mooiste feest. Iets te
rugdoen aan mensen die in vele geval
len een stukje van de hedendaagse
welvaart voor ons hebben verdiend.
Ook in die sector is iedereen vertegen
woordigd. Carnaval is geen specifiek
katholiek feest meer. Het is een feest
voor iedereen geworden.
Wie er tijdens die dagen en na afloop
een diepere betekenis aan wil geven
staat daar natuurlijk vrij in. Persoon
lijk ben ik met die ontwikkeling niet
ongelukkig. Wij kennen hier in ons
land al zoveel hokjes. Carnaval moet
er zijn voor iedereen. Dan pas maken
wij er een feest van de gemeenschap
van. Een mening die mede wordt
gedeeld door bestuurslid Gerard,
alias Arie van Klooster. Iedereen
moet er met plezier aan kunnen deel
nemen. Het is niet meer een exclusief
katholiek gebeuren. De pastores schij
nen dat ook zo te ervaren, want er
is geen enkele betrokkenheid. Het
speelt zich volkomen buiten hun om af.
„Ondanks het gemis aan een zekere
pastorale inbreng toch van „hoger
hand" een advies waaruit zorg door
klinkt.
Frans Bosman: „Ik hoop dat ieder
een een gezellig carnaval viert. Laat
niemand de sfeer voor een ander ver
pesten. Ik reken er op dat ook dit
jaar problemen zullen uitblijven. Men
sen die bij ons iets anders zoeken
dan eerlijke leut krijgen bij ons trou
wens toch weinig kans'
Het woord aan Prins Jan I
Die avond ten huize van Frans Bos
man ook aanwezig Prins Jan I. Zo
van zijn werk en dus ontdaan van alle
officiële uitrustingsstukken. Een
Prins die er dit jaar weer duidelijk
zin in heeft. Jan Hilhorst: „Het was
voor mij vorig jaar de eerste keer.
Een geweldige ervaring en belevenis.
Geen kleine klus, maar een baan die
enorm veel voldoening geeft. Hoe raar
het misschien klinkt in relatie tot
carnaval: het is ook een stukje so
ciaal werk waarmee je bezig bent.
Denk maar aan de aktiviteiten voor
bejaarden en jeugd, invaliden en ge
handicapten. Wat de laatste categorie
betreft is er voor mij een wereld open
gegaan. Alleen al voor die mensen
verheug ik mij er op dit jaar weer
Prins te zijn. Toen ik er in '79 aan
begon deed ik het in de veronder
stelling dat er dit jaar voor mij wgl
een ander zou wezen. Ik heb, mede
dank zij de steun en goedkeuring van
mijn vrouw Ria, dit jaar weer van
harte bijgetekend.
Dat kon overigens in de eerste plaats
omdat ik door de president dit jaar
opnieuw voor het Prinsschap ben
voorgedragen. Een voordracht die de
goedkeuring had van de gehele Raad
van Elf. Zo gaat dat bij ons. Een Raad
van Elf die in vergelijking met '79
nogal wat nieuwe gezichten telt. Toon
v.d. Linden, Piet Beijer, Cees de Heere
en Theo Rademaker zijn er uitgestapt.
We hebben nu een Raad van Twaalf.
De nieuwe Raadsleden zijn: Jan Beij
er, Hans van Breukelen, Elibert Maat
huis, Peter v.d. Meer, Paul Smit en
Henk Steusel.
Mensen die wij in de afgelopen tijd
hebben geobserveerd, gepeild en ge
wogen. Ze voldeden aan de niet gerin
ge eisen die wij stelden en mijn in
druk is dat wij het met deze Raad
best zullen rooien. Al de vrouwen van
de nieuwe Raadsleden staan achter de
beslissing van hun mannen en ook dat
telt heel zwaar. Met z'n allen gaan wij
er vanaf vrijdag de 15e februari tegen
aan, dinsdagavond 19 februari is Car
naval 1980 dan weer ten einde. Re
ken er op dat ik dan lichamelijk en
geestelijk volledig ben uitgeteld. Dat
heeft, ik herhaal het nog maar eens
voor de zoveelste keer, met drank niets
te maken. Je komt aUeen toch slaap
tekort, terwijl je bijnavijf dagen con
tinu met alle NARRE KNOLLEN ak-
tieL-bent. Met elkaar bezig zijn aan
een stuk onvervalste gein en leut. Hart
stikke fijn, maar wel doodvermoeiend.
Voor mij zijn de absolute hoogtepun
ten ons bezoek aan Eemeroord waar
wij lichamelijk en geestelijk gehandi
capte mensen een dolle avond bezor
gen. Ik noem het bejaarden-carnaval,
het bezoek aan de scholen. Wat is ei
genlijk geen Jioogtepunt?" En weg is
Prins Jan I. Aan de vergadertafel voor
stellen bespreken, instructies in ont
vangst nemen. Alles moet tot in de
puntjes verzorgd zijn, al was het maar
om de symbolisch ontvangen sleutels
van de gemeente KNOLLENDAM
zonder onplezierige nasmaak straks
aan de loco-burgemeester te kunnen
teruggeven.
Jaarlijkse traditie waarbij wordt na-
beschouwd en vooruit gekeken. Tijdens
de. pilspauze van de vergadering wil
Prins Jan I nog even de „dienstmede-
deling" kwijt dat er dit jaar aan het
slot van het Carnaval verplicht „ge
jankt zal dienen te worden". Aan het
eind van de dweilavond en het gratis ha
ring eten, dinsdag 19 februari a.s., zal
de pop Krelis officieel worden begra
ven. Krelis is de pop die het Soester
Carnaval uitbeeldt. Die gaat er dit
jaar onder. Om twaalf uur, eind van
het Carnaval gaat Krelis in de kist.
Zes mensen die naar mijn mening
goed Carnaval gevierd hebben kies ik
uit de toeschouwers. Die moeten hem,
met verplicht janken, wegbrengen
naar de „begraafplaats" achter de
brandweerkazerne
Voor de hoeveelste keer Soest en om
geving zich gaan opmaken voor een
uitbundig Carnavalsfeest is ons ont
schoten. Wat wij zeker weten is dat
Carnaval 1980 heel dicht bij is en groter
- uitbundiger en feestelijker dreigt te
worden dan alle voorgaande zotten-
feesten. Het bezig zijn met het feno
meen Carnaval heeft in de afgelopen
maanden duizenden manuren gekost.
Vrije tijdsbesteding van een aantal
enthousiastelingen wie geen moeite te
veel is om Carnaval voor Soest te
behouden. Groot en klein, jong en oud,
arm en rijk, toeschouwer en vierder
krijgen van de Soester Carnavalsvere
niging De Narre Knollen onvergete
lijke dagen voorgezet. Daaraan deelne
men is geen moeten maar uitsluitend
mogen. Sinds Carnaval in de na-oorlog-
se jaren uit het Zuiden is overgewaaid
is er nogal wat veranderd. Veel bejaar
de mensen die dit feest in „de goeie
ouwe tijd" nog hebben meegemaakt
kunnen met het tegenwoordige Carna
val moeilijk overweg. De konsekwêntie
van het feest: askruisje en veertig
dagen vasten zijn zo niet verdwenen
dan toch in ieder geval vervaagd.
Slechts een stuk folkore bleef over.
Ondanks deze constatering wordt de
jaarlijkse Carnavalsviering populair
der. Naar de oorzaken hoeft men niet
lang te gissen. Carnaval is in de
letterlijke zin van het woord een volks
feest geworden, en als fenomeen niet
meer uitsluitend gereserveerd voor
een gelovig volksdeel. Wie daarom
treurt moet ook eens bedenken dat
deze verandering ook vele positieven
kanten kent. Geloof, rangen en standen
spelen in de tegenwoordige tijd met
betrekking tot het Carnavalsfeest geen
enkele rol meer. Het gaat voor alle
maal en iedereen gedurende vier da
gen om één ding: Leut. Vele mensen
krijgen met een masker een nieuw
ongekend gezicht. Vier dagen lang
mogen ze een ander, of misschien wel
juist zichzelf zijn. Een uniek feest dat
in staat blijkt mensen achter hun
dagelijkse maskers vandaan te halen.
De een doet het zonder, een ander met,
een derde met veel alcoholische ver
snaperingen. Wat de laatste categorie
betreft: alcohol en plezier maken zijn
niet onafscheidelijk aan elkaar gekop
peld. Er is geen Soester kastelein die
na 19 februari a.s. zijn pilsje of borrel
tje niet zal tappen en schenken. Wie
alleen met alcohol Carnaval kan vieren
is een diep ongelukkig mens. De Car
navalsfeesten in Soest hebben in de
afgelopen jaren overduidelijk aange
toond dat incidenten met betrekking
tot het alcoholgebruik uitzonderingen
zijn. Laat het zo straks ook blijven. Zet
op die neus, en trek aan die kiel.
Heel Soest gaat Carnaval vieren. Van
ons alvast een hartelijk Alaaf
Redaktie Soester Courant.
Foto: Herman van Dam
De statie-foto van Prins Jan I, Raad van Elf en dansmariekes gemaakt direkt na de installatie op zaterdag 10 november 1979
Ik doe dat op mijn manier als jury-lid.
Net als mijn mede-juryleden onaf
hankelijk en objectief. Ik ken hier
practisch niemand. Als jury-lid ga ik
letten op details, maar vooral de liefde
waarmee iets wordt uitgebeeld, en dan
bedoel ik de wijze waarop men er aan
heeft gewerkt, zal zwaar in mijn beoor
deling tellen. Ik heb voor die mensen
enorme bewondering. Ze hebben nog
iets anders in hun leven dan televisie
kijken. Ze zijn creatief bezig aan iets
dat in een middag is weggewaaid. Alle
respect hoor." CarolVoges, als jury-lid
onbevangen t.o.v. de deelnemers. Is
die onbevangenheid er ook ten opzichte
van de viering van Carnaval? Carol
Voges: „Ik ben helemaal het type niet
van een Carnavalvierder. Ik neem
mij altijd nog een keer voor een paar
dagen onder te duiken en mij er in te
storten. Of het ooit zal gebeuren? Het is
voor mij persoonlijk zo ontzettend
moeilijk om op te gaan in een massa
feestvierende lieden en je volkomen los
te maken van je zelf. Ik kan het (nog)
niet, maar ik bewonder en benijd de
mensen die dat wel kunnen. Het meest
gelukkig lijken mij de mensen die aan
een rode das en een boerenkiel vol
doende hebben om feest te maken. Die
zijn zichzelf. Wie een masker en een
hobbezakkenjas nodig heeft om uit te
treden heeft 't al wat moeilijker.
Kijken ga ik in ieder geval, want wat is
mooier dan vrolijke mensen met el
kaar op een kinderlijke wijze bezig te
zien."
Een ex-prins kijkt om
Eén van de oudste, beroemdste en af
gaande op zijn regeerperiode populair
ste prinsen is Wim Butzelaar. Tij
dens het Soester Carnaval „oude stijl"
was hij maar liefst elf maal Prins
Carnaval. Ondanks zijn troonafstand
nog steeds betrokken bij het tegen
woordige carnaval. Met de langzamer
hand oud geworden Raad van Elf nog
steeds in besloten geselschap aktief,
en wat Carnaval '80 met de NARRE
KNOLLEN betreft, voorzitter van de
jury die de Carnavalsoptocht moet
beoordelen. Ook al is zijn bewind al
weer vele jaren ten einde, het Car
naval is voor hem nog steeds spring
levend. Wim Butzelaar: „Hoe je Car
naval ook bekijkt, in ons dorp be
staat er een enorme behoefte er jaar
lijks een groot feest van te maken.
Lekker uit zijn, op een gezonde manier
uit de band springen. Vergelijken met
vroeger is moeilijk omdat er wezen
lijk zoveel is veranderd. Als positief
ervaar ik dat er tegenwoordig van de
kant van de jeugd veel meer belang
stelling is. Dat moet te maken hebben
met de samenstelling van de Raad van
Elf. Die hebben hun eigen aanhang.
Wij hadden overwegend ouderen. Die
mis ik nu wel, maar ja voor alles is
nu eenmaal een tijd.
Onze carnavalsjeugd deed meer aan
clubjesvorming. Tegenwoordig is
alles veel spontaner en is iedereen
er voor en met iedereen. De belang
stelling voor verkleedpartijen is gro
ter en men stort zich met enthousias
me in de hostoestanden.
Moeilijk heb ik 't met andere zaken.
Ging je vroeger met een tientje naar
Carnaval, tegenwoordig is honderd
dulden doodnormaal. Vroeger stopte
men om 23.00 uur, straks hoor je weer
de protesten als 2 uur na middernacht
een eind aan het feest is gekomen.
Het is anders geworden. Daarover eer
lijk mijn mening geven kan ik niet.
Persoonlijk heb ik niet meer de ambi
tie ooit nog eens als Prins terug te
keren.
Dat is, als je zo oud geworden bent
als ik, in geen enkel opzicht meer op
te brengen. Het vergt teveel van een
mens. Wat belangstelling betreft zou
ik er zo weer tegenaan willen. Het gaat
jammer genoeg niet meer. Wim But
zelaar, eens de welbespraakte Prins
vol grappen en grollen, in staat een
zaal vele uren naar zijn hand te zet
ten. Wat is zijn mening over de Prins
die het nu voor 't zeggen heeft?
Wim Butzelaar: „Natuurlijk kijk je
met een „Prinsen-ervaring" er cri-
tisch tegenaan. Wat '79 betreft niets
dan lof voor Prins Jan I. Hij was zeer
correct in zijn optreden. Hij verstaat
op een knappe manier de kunst zijn
waardigheid uit de dragen. Hij bleef
er boven staan en de zaak in handen
houden, tot het einde. Een man die
kans ziet zijn eigen mensen en de
Carnavalsgangers in de tent in de
hand te houden. Geen geringe pres
tatie". Prins Carnaval en de zijnen
van vroeger hebben met hun Carna-
valswerk een stuk erfenis achtergela
ten waarvan de tegenwoordige NAR
RE KNOLLEN mede de vruchten pluk
ken. Een constatering die best eens
zwart op wit mag worden gezet.
Jeroen Vis en zijn Carnavalsoptocht
Jeroen Vis, al geruime tijd bestuurslid
van de NARRE KNOLLEN, treedt dit
jaar iets nadrukkelijker op de voor
grond. De hem toegewezen taak be
staat dit keer uit het nieuw leven in
blazen van de Carnavalsoptocht, met
alles er op en er aan. Noodzakelijk,
aangezien de laatste jaren de animo
om zich op te maken en uit de dos
sen voor een Carnavalsoptocht ge
ringer was geworden. Zijn werk en dat
van zijn medewerkers bestaat uit het
enthousiast maken van mensen voor de
Carnavalsoptocht. Geen eenvoudige
opdracht. Ze moeten een artikel ver
kopen dat pas maanden later kan wor
den afgeleverd. Jeroen Vis: „Wij be
ginnen er al vroeg mee, maar de
praktijk is dat de kriebels bij de be
langstellenden pas na Nieuwjaar
merkbaar zijn. Dan komen de tele
foontjes waarin ideeën worden uit
eengezet.
Nieuw dit jaar is dat wij geen dou
blures meer willen hebben. Is een idee
eenmaal door ons aanvaard, dan kan
een ander niet nogmaals eenzelfde
idee indienen.
Dat maakt de optocht in ieder geval
veelzijdiger en hopelijk ook oorspron
kelijker.
Dit jaar mogen wij zeker rekenen op
tenminste tien praalwagens. In verge
lijking met bijvoorbeeld Hoogland mis
schien niet veel, het enthousiasme
van de betrokkenen is tenminste ge
lijk. Gemeenschappen als de Brink -
Birkt en de Bunt zijn altijd vertegen-
woordigd. Sinds kort de Vogelbuurt.
Zouden wij meer het dorpse karak
ter hebben behouden dan was de be
langstelling vast en zeker groter ge
weest. Wij hebben dit jaar het plan
gelanceerd om scholen te laten deel
nemen. Er waren mensen bij die als
sponsor wilden optreden, er werden
zelfs voor dat doel vijf platte wagens
beschikbaar gesteld. Een school heeft
positief gereageerd, DE WEGWIJZER
van de heer Engbrink. Was er vorig
jaar trouwens ook bij. Overigens is het
niet uitgesloten dat wij nog meer deel
nemers voor de optocht krijgen. Wie
mee wil doen maakt een wagen met
charme en sfeer, meldt het idee aan
(J. Vis, da Costalaan 3, tel. 18565).
Natuurlijk zijn er ook prijzen te ver
delen. Geldprijzen, eerste prijs 300,-,
tweede prijs 200,-, derde prijs 100,-
en daarnaast een wisselbeker beschik
baar gesteld door de SOESTER COU
RANT die drie maal achtereen of vijf
maal in totaal moet worden gewonnen
alvorens definitief eigendom te wor
den. Een zeer deskundige jury, die
officieel geheel buiten de NARRE
KNOLLEN staan heeft wat de verde
ling der prijzen betreft het eerste en
laatste woord. Wim Butzelaar weet als
ex-Prins waarover hij te oordelen
heeft. Carol Voges, een illustrator van
grote naam (o.a. kinderboeken - Bo-
mans-verhalen en Pinkelman en Pol-
lewop) is het tweede jury-lid, terwijl
de producer/componist/zanger Peter
Koelewijn het 3-tal volmaakt". Ik
geloof in een fantastische optocht en
een zeer objectieve uitslag. De jury
leden krijgen uitsluitend de motto's
voorgelegd die de praalwagens uitbeel
den. Over die motto's en de uitbeel
ding ervan wordt geoordeeld. Wie wat
heeft gemaakt blijft volkomen buiten
beschouwing".
De jury heeft 't laatste woord.
Uit de aanwijzing van de jury blijkt dat
niets bij de Carnavalsoptocht aan het
toeval is overgelaten. Jeroes Vis en de
zijnen spelen op zeker. Zoals geconsta
teerd maakt Peter Koelewijn deel uit
van de jury '80. Ondanks dat hij een
aangewaaide Soester is heeft de vie
ring van Carnaval voor hem geen
geheimen. De leut werd voor hem vele
jaren op smaak gebracht in zijn ge
boortestad Eindhoven waar hij vele
jaren heeft gewoond. Zaandam en
Bunschoten waren zijn tussenstations
alvorens hij zich tien jaar geleden in
Soest kwam vestigen. In verschillende
vermommingen heeft hij Carnavals-
herinneringen. Als artiest-componist en
tekstdichter was hij vele malen com
mercieel bij Carnaval betrokken. Zijn.
„Kom van 't dak af" is per slot van
rekening niet voor niets tot schlager in
de Carnavalshistorie uitgegroeid. Voor
zijn niet commerciële schnabbel in
Soest deze verklaring: „Frans Bosman
vroeg mij als jury-lid en ikheb ja
gezegd. Ik heb het voordeel dat ik
tegenover alle deelnemers volkomen
objectief sta. Voorwaarde om tot een
verantwoorde uitslag te komen. Met de
overigens gezonde rivaliteit van be
paalde buurtgemeenschappen, ik weet
overigens niet eens waar ze liggen, heb
ik niets te maken. Zo hoort 't. Als inwo
ner van een dorp, en dat moet Soest
vooral blijven, vind ik het leuk om jury
lid te zijn." Vrije-tijdsbesteding dus
voor Peter Koelewijn. Zijn commercië
le zorgen tot het a.s. Carnaval bestaan
uit de onzekerheid of zijn nieuwste Car
navalshit De Sousa net zo'n sukses zal
worden als „Kom van 't dak af" en „De
Nassi-bal". Voorlopig lijkt het er niet
op. Maar met Peter Koelewijn weet je
het nooit. Eenzelfde geluid is te beluis
teren bij illustrator Carol Voges. Een
vak bezeten talent, altijd kampend met
een chronisch tijdgebrek. Zei Frans
Bosman 't niet: mensen met de minste
tijd stellen zich het eerst beschikbaar.
Carol Voges: „Het is een geweldig
gebeuren. De mensen getroosten zich
met zo'n optocht en het gehele Carna
val vooraf een geweldige inspanning.
Nou dan moet je niet langs de kant
blijven toekijken maar met de moge
lijkheden die je hebt ook op bescheiden
wijze de handen uit de mouwen steken.
Velen zijn op deze pagina aan het
woord geweest over hun aandeel in
Carnaval 1980. Een meerderheid heeft
zijn zegje niet kunnen zeggen. Woord
voerders en naamlozen verdienen res
pect en bewondering voor hun inzet om
Carnaval 1980 voor iedere Soester tot
een belevenis te maken. Het zij ze
van harte gegund.
JAN LEIJENDEKKER.
Het bejaarden-carnaval met
muziek van Jan Gorissen en
het optreden van Ab Hofstee,
het kindercarnaval met film -
goochelen en wedstrijden zijn
mogelijk geworden door een
unieke samenwerking tussen
de NARRE KNOLLEN en de
directie van DE SOESTER
COURANT.
DE SOESTER COURANT stel
de pagina's beschikbaar, DE
NARRE KNOLLEN verzamel
den advertenties, waarvan de
netto-opbrengst t.b.v. bejaar
den en kindercarnaval door de
SOESTER COURANT ter be
schikking werd gesteld. Twee
vliegen in één klap, voor oud
en jong.
Dat daarnaast een aantal ano
nieme sponsors zich evenmin
onbetuigd lieten is tenminste
even vermeldenswaardig.
Nog even en Soest heet voor vier dagen weer KNOLLENDAM
V'
