Adri Wijnands„Mijn kinderen lusten geen sigaren..."
«Sj
17
Soester Courant van woensdag 13 februari 1980
17
Wijnands Woonmode 12Yz jaar
In de laatste aflevering van de Soester Courant werd op „luidruchtige", maar zeer
h,?iüe„.f"i aa"tr®Kke,iJke wijze melding gemaakt dat er in Soest-Zuid, be-
ter DeKena als Hartje-Zuid", iets te vieren valt. Wijnands Woonmode kwam aan
wfoob?1 iaren vanuit Naarden in Soest-Zuid neerstrijken, en
maakt er begin 80 allerminst een geheim van dat het 12V4 jarig zaken-
jubileum in Soest maar eens op een aparte wijze moet worden gevierd. Geen kost
bare receptie waarop klanten zich min of meer verplicht voelen te verschijnen,
wel een gebaar naar de afnemers van Wijnands Woonmode. Twaalf maan
den lang opzienbarende aanbiedingen, een zelfde aantal maanden prijsvragen
waarin de hoofdprijs, een lederen „zet-m-zelf-in-elkaar-stoel", centraal staan. Wij
nands Woonmode heeft, sinds de start in '68, niet alleen in „Hartje-Zuid", maar
ui Soest en er buiten een niet meer weg te denken plaats ingenomen. Aanleiding
V°uL r£daktie van de Soester Courant met Adri Wijnands op een bijna lente
achtige zaterdagmorgen rond de tafel te zitten, om aan de weet te komen op welke
wijze de stormachtige ontwikkeling van een klein begonnen zelfstandige tot stand
is gekomen.
Klein begonnen
Wat velen wellicht zal verba
zen: Adri Wijnands is een gebo
ren en vele jaren getogen Soes
ter. Zijn wieg stond in de Birk-
straat en zijn „meesters" wa
ren de heren Taris (lagere
school) en Hilhorst (Mulo).
Zoon van een aannemer, deel
uitmakend van een gezin dat
uit vijf kinderen bestond. Een
oorlogskind, zonder speelse
jeugdjaren die na het behalen
van zijn papiertje, nagenoeg
zonder enige begeleiding, zijn
eigen weg moest gaan zoeken.
Zestien jaar oud, barstensvol
idealen, maar op een in eco
nomisch en sociaal bepaald
niet florissant tijdstip de maat
schappij ingestuurd. Zijn eers
te leermeester: Ton Beuken.
Adri Wijnands: „Een prima
man. Ik heb er drie jaar lang
een goeie tijd gehad. Mijn werk
bestond hoofdzakelijk uit het
repareren van bedden. In de
ochtenduren per bakfiets naar
de klant het bed ophalen, in
Beuken's reparatie-afdeling ta
fel op de bakfiets zetten, bed
den los peuteren en vervolgens
met kapok volstouwen en weer
dichtmaken. Dezelfde dag
werd zo'n bed dan weer per
bakfiets bij de klant afgele
verd. Op die manier heb ik het
beddenvak geleerd. Zó goed
zelfs dat ik er nu een grondi
ge hekel aan heb gekregen. Ik
weiger in mijn zaak niet veel,
maar een bed bijvullen is er
niet meer bij".
De kennismaking met het vak
leverde Adri Wijnands een sa
laris op van 2,50 per week.
Wij schrijven 1947, 5^4-daagse
werkweek, circa 55 werkuren.
Toch kijkt Adri Wijnands zon
der enige wrok om. Jon
gens van zijn leeftijd hadden
in die tijd niet zoveel te wil
len.
Een „forse" loonsverhoging,
zijn salaris werd vier gulden
per week, bracht hem bij de
fa. Steitner aan de Pelikaan-
weg.
Het onderdeel bedden maken,
bedden vullen, was hem na drie
jaar stevige scholing wel ver
trouwd geworden, bij zijn nieu
we werkgever kwam hij met
andere facetten van de stof-
feerderij in aanraking. Daar
werd na verloop van een korte
tijd door Adri Wijnands een
wat meer bewuste keuze voor
de toekomst gemaakt. Meubel-
stofering zou zijn voorlopige
einddoel worden. Via vele
werkgevers in en buiten Soest
heeft hij zich de vele fijne
kneepjes- van het veelzijdige
vak eigen gemaakt. De avond
school en de behaalde vakdi
ploma's waren zijn metgezel
len pp weg naar het sukses.
Een weg met tenminste onder
weg één persoonlijke hobbel:
linkshandigheid. Een handicap
die werd overwonnen en in
kwalitatief opzicht de uitvoe
ring van geen enkele opdracht
in de weg heeft gestaan.
Laatste en plzierigste werkge
ver waaraan Adri Wijnands
goede herinneringen bewaart
is de fa. Luttmer in Bussum.
Op 26-jarige leeftijd kreeg hij
bij deze klasse-zaak een job als
verkoop-adviseur aangeboden.
In deze funktie maakte hij zijn
lange opleidingstijd af. „Daar
heb ik" vertelt Adri Wijnands
„iets geleerd wat ik later als
zelfstandig ondernemer kon-
sekwent in praktijk heb ge
bracht. De heer Luttmer was
een Groninger, hetgeen bete
kent dat afspraak ook afspraak
is. In ieder opzicht, tijd - zaken
en geld, nakomen wat je hebt
afgesproken. Niet om tien over
negen aanbellen, wanneer je
om negen uur hebt afgespro
ken. Dat vraagt discipline van
jezelf en van je medewerkers.
Ouderwets misschien, maar de
klant stelt het op prijs en heeft
er recht op".
Victorie in Naarden
Nauwelijks 32 jaar oud diende
zich voor werknemer Wijnands
de mogelijkheid aan als zelf
standig winkelier te gaan be
ginnen. Recht tegenover het
Naardense politieburo vestigde
hij zich in de Cattehagestraat,
Naarden Vesting met slechts
een inwonersaantal van 1100
zielen. Practisch bruikbaar
vloeroppervlak circa 60 vier
kante meter. Huurprijs voor de
winkel 50,- per week, afbeta
ling voor overname - inventa
ris en goodwill 75,-.
„Daar kijk je nu misschien
vreemd tegen aan. Maar wat
moesten wij. Eigen kapitaal
was er nauwelijks. Met hard
werken en de geweldige mede
werking van de vorige eige
naar, de heer Snoek, zijn wij
er gekomen. Hij heeft ons in
staat gesteld iets op te bouwen.
Mijn schuld mocht ik in weke
lijkse termijnen aflossen, de
rente bedroeg slechts 2%. Mijn
eerste karwei zal ik, zo oud ik
word, nooit vergeten. De heer
Snoek vertelde mij dat ik mij
geen zorgen moest maken over
klanten, de eerste had zich op
de openingsdag al aangediend.
Fantastisch natuurlijk. Ik er
naar toe. Dat werd een kamer
tje Jabo keren.Ik begon om 8
uur en was om twaalf uur
klaar. Vroeg voor mijn werk
een bedrag van 25,-. En wat
dacht je? Hadden ze met de
heer Snoek afgesproken dat ik
het karweitje voor een doosje
sigaren zou doen. Na mijn
eerste karwei ging ik met een
doosje sigaren als verdienste
naar huis. Wel natuurlijk even
mijnheer Snoek gebeld om hem
te vertellen dat mijn kinderen
geen sigaren lusten".
Wijnands aanloop in Naarden
mag dan in zakelijk opzicht
op z'n zachtst gezegd merk
waardig zijn geweest, de ver
dere ontwikkeling van het nieu
we bedrijf was stormachtig.
Na twee jaar vond de eerste
uitbreiding plaats. Het kamer
tje achter de winkel werd uitge
broken waardoor een winkel
ruimte ontstond van circa 75
vierkante meter. Burgemees
ter en Wethouders die kenne
lijk veel schik hadden in het
sukses van de jonge onderne
mer verschenen bij de herope
ning, kortom iedereen gunde
Wijnands zijn succes.
Een treffend staaltje van bij
voorbeeld politioneel medele
ven. Adri Wijnands: „Als ik
achter mijn toonbank stond
keek ik uit op een raam van
een politie-wachtlokaal. Komt
er op een dag een klant bij
mij binnen die een bestelling
doet van heb ik jou daar. Sta
het een na het ander te verko
pen en te noteren. Kijk op en
zie aan de overkant het gor
dijn verschuiven. Komt een po-
litie-man tevoorschijn die heel
nadrukkelijk met zijn hoofd
„nee" staat te schudden en het
veelzeggende gebaar van duim
en wijsvinger maakt. Voor mij
dus een hint om in financieel
opzicht mijn klant niet al te
zeer te vertrouwen. Onvoor
stelbaar zoiets. Daar had ik
met de politie zo'n goeie ver
houding dat ze mij, als er nie
mand in mijn zaak aanwezig
was, opbelden en vroegen een
kaartje te komen leggen. Zaten
wij te klaverjassen dan kon het
gebeuren dat er een telefoni
sche melding van een ver
keersongeval binnenkwam.
Direct stoppen met kaarten, de
politie-mensen weg, en ik de
telefoonwacht voor mijn reke
ning nemen. Naarden, voor ons
in ieder opzicht fantastisch.
Het is de basis geweest van ons
sukses in Soest. Na de ver
bouwing steeg de omzet in één
jaar met zeventig procent. Er
12Vz jaar WIJNANDS WOONMODE nieuwe stijl
kwam als opslagruimte zelfs
nog een fabriekshal bij. Daar
begon ik voor een huurprijs
van slechts vijftig gulden per
week mijn eerste meubel
showroom. Gezien de zakelijke
suksessen was een chronisch
gebrek aan ruimte in Naarden
mijn enige onoplosbare handi
cap".
Terug in Soest
Het zal wel louter toeval zijn
geweest dat het wederom Ton
Beuken is geweest die in zake
lijk opzicht opnieuw als Wij-
nand's wegwijzer fungeerde.
Tijdens een receptie na de her
opening van zijn nieuwe pand
aan de Soesterbergsestraat
behoorde de Naardense meu
belstoffeerder tot de gasten.
Van zijn tegenwoordige „bijna
buurman" kreeg hij de tip dat
een van zijn vroegere werk
gevers, de heer Wehmann, de
zaak ging. verkopen. Er was
een overbruggingsperiode van
negen maanden voor nodig als-
vorens Adri Wijnands en zijn
gezin zich definitief als de op
volgers van de fa. Wehmann
in Soest gingen vestigen. Adri
Wijnands over die verande
ring: „Geen woord kwaad over
Naarden, maar wij groeiden er
uit. Je bent jong en je wilt wat
meer. Dat is toch normaal. In
Soest zag ik een stuk expansie
voor mij weggelegd. Boven
dien had ik in Naarden vastge
steld dat mijn specialisatie in
nagenoeg alle onderdelen van
ons veelzijdig vak niet onop
gemerkt was gebleven. Na zo'n
constatering heb je de zeker
heid dat je, waar ook ter we
reld, met handen die het vak
verstaan een boterham met
wat er op kunt verdienen.
Bovendien werd als vaststaand
besluit ons toen medegedeeld
dat Soest na verloop van jaren
een centrumplan zou krijgen
en 80.000 inwoners zou gaan tel
len. Dan wil je wel".
Een centrumplan en 80.000 in
woners, ze zijn er (nog) niet
gekomen. In plaats daarvan
trof de nieuwe eigenaar een op
z'n vriendelijkst gezegd wat
ontredderde boel aan. Iets
waarvan ook vast stond dat
met mensen met initiatief - in
zicht - werklust en vakman
schap er kansen in zouden kun
nen krijgen.
De oude schoolvrienden en
vriendinnen, inmiddels uitge
groeid tot vaders en moeders
met grote en kleine gezinnen,
wisten zich Adri Wijnands snel
te herinneren.
Zonder imposante verbouwin
gen is de familie Wijnands aan
de Soesterbergsestraat aan een
nieuw begin begonnen. Recept:
hard werken, afspraken na
komen, en kwaliteit leveren.
Het assortiment omband - ga
ren, haken en olie bleef wel
liswaar gehandhaafd, maar
kreeg spoedig gezelschap van
een groot aantal artikelen
waardoor het begrip WIJ
NANDS WOONMODE in ieder
opzicht de kleur heeft van
de vlag die de lading dekt.
Alsof ze bij de inventaris leek
te behoren bleef ook verkoop
ster-adviseuse Jenny v.d. Heu
vel de nieuwe baas trouw.
Adri Wijnands: „Een schitte
rend mens die twaalf jaar bij
Foto Herman van Dam
„Aleenburo, bed of zo maar wat van Wijnands gehad?
ons is gebleven en aan wie wij
veel dank verschuldigd zijn.
Haar huwelijk is er tenslotte
de oorzaak van geweest dat on
ze wegen moesten scheiden".
En zoals het in deze tijd thuis
hoort, een nog verder toegepas
te specialisatie werd in WIJ
NANDS WOONMODE doorge
voerd. Nuchtere constatering
van Adri Wijnands: „De con
currentie met de meubelgigan
ten in Soesterberg was een on
gelijke strijd. Dan ga je zoeken
naar wegen waar je wel recht
overeind blijft. Die hebben wij
door de toepassing van spe
cialisatie gevonden. Vanaf dat
moment hebben wij hier de
wind in de zeilen gehad. Naast
de kwaliteit die wij leveren
is het sukses vooral te danken
aan dat keiharde principe: af
spraak nakomen.
Als hier een klant verschijnt
die mij vraagt of hij er wel
van op aan kan dat wij maan
dagmorgen zijn kamerbreed
tapijt komen leggen dan weet
ik dat het een nieuwe klant is.
Onze vaste afnemers weten
sinds jaar en dag al waar ze
bij ons aan toe zijn. „Ze" zijn
dan niet alleen klanten uit
Soest, maar uit heel 't Gooi".
Opmerkelijk is de filosofie van
Adri Wijnands t.a.v. de concur
rentie.
„Iedereen knokt en werkt op
eigen terrein. Wie dat kan en
wU opbrengen zal er altijd ko
men. Neem een zaak als Mid
delman. Ik heb er een hartstik
ke fijne collega aan. Waar no
dig helpen wij elkaar over en
weer. Zo hoort 't. Ik heb nooit
de illusie gehad klanten van
Middelman naar mij toe te
trekken.
Wie daar wil komen moet dat
vooral doen, daar verander ik
nooit iets aan.
Omgekeerd is dat precies het
zelfde".
Adri Wijnands, de 16-jarige
ULO-scholier, die van matras-
senvuller en meubelstoffeerder
uitgroeide tot een kleine gigant
in woningtextiel. Hij, zijn echt
genote Wil en zoon Albert (bei
den hebben een zeer werkzaam
aandeel in het sukses van de
zaak) maken niet de indruk in
wat tot nu toe tot stand geko
men is te berusten. Grote wens
van Adri Wijnands: „Nog al
tijd vertrouw en reken ik er op
dat er in Hartje-Zuid ook nog
eens een werkelijk winkelcen
trum tot stand zal komen.
Daaraan bestaat behoefte.
Niet om te voorkomen dat men
sen in een grotere stad inko
pen gaan doen. Dat kan de hele
middenstand van Soest niet te
genhouden. Wel, omdat één
winkelcentrum voor een plaats
met 40.000 inwoners, al was het
maar om de parkeergelegen
heid, absoluut onvoldoende is.
Of het er ooit van zal komen?
Een niet te beantwoorden
vraag. Zeker is alleen dat het
„koper" is bereikt, het zilver
in zicht komt en 't goud voor
zoon Albert haalbaar moet
zijn. Tenslotte wordt hij ge
traind door een vakman die
zich in ieder opzicht profes
sional mag noemen.
Foto Herman van Dam
