Me de lente in je bol en de zomer voor ogen
Gladiolen brengen
veel kleur
in het interieur
STRIP-f®
SS
1
Dahlia's
planten
ru i u m*- lit^aea
FOTO-
Het lieflijke
leven van
de lelie
Artisjokken zijn gezond.
Bolbloemen
SttenïlSf ZOda'het n6t en°rme
Soester Courant van woensdag 19 maart 1980
""v'juag xa iiiuary ïaou
de crocussen nog maar net in bloei staan te.,-
„„erbloeiende bol. en knolgewassen ,/i. 'k
„epen op tot nijvere arbeid, want als we strak«r ^.huis' De kleurige kranties
tl» tuin^Willem rullen we nu aan de slag moeten m'""!,"1 di" ""kundigheid
voorjaar 'S toch te te waar ik moeite mee heb°UTmn 'en plan,en ta het
gemaal beng met het voorjaar en de romer ÏÏttïog^fn hSdetad °U
jl Waderend in de bloemrijke folders h.,
groeit echter in mijn fantasie het beeld In» JïS "V1?" die stiive b"»men nu
van een weelderige zomertuin. Gladio metsl k 'USSeI) nette rlWes
de prijscouranten voor
len, die ik pas mooi vind in grote
hoeveelheden, zie ik ineens helemaal
ritten In mijn moestuin. Heel strak in
Nog even en de voorjaarskleuren zul
len al weer te zien zijn in onze tuinen en
plantsoenen. Zelfs eind januari, is er al
een enkele hele vroege durfal zoals de
crocus, het sneeuwklokje of de scilla,
die zijn gezicht laat zien. Maar straks
in april, mei en juni barsten de bolge
wassen en vaste planten uit in een
kleurengamma, dat een weelde is voor
het oog. Maar nu moet U ook denken
aan de latere maanden van dit jaar.
Wat is er straks in na-zomer en herfst
te zien? Hoe zal straks Uw tuin of
balkon er uitzien, als ook de éénjarige
zaadbloemen over hun hoogtepunt
heen zijn? Daarom is het nu de tijd om
Dahlia's te bestellen. Daarmee koopt U
de zekerheid dat U vanaf juli in de
maanden augustus en september en
vaak nog veel langer (als tenminste de
eerste flinke nachtvorst in de herfst
wat weg wil blijven) volop prachtige
bloemen heeft in de tuin of op het
balkon of patio.
Kleinere bloemen of kortere planten In
de grote Dahliafamilie doen het gewel
dig in bloembakken. Hiervoor kun U
b.v. de mooie enkelbloemige Mignon-
of Topmix-soorten kopen. Deze
Dahlia's moet U na de eerste bloei wél
even ontdoen van de oude bloemen met
de zaaddozen. Anders houdt de plant
spoedig op met bloeien. Maar er zijn
ook nog vele andere variëteiten
dahlia's, die niet groot worden. Het zijn
vele laaggroeiende decoratieve en b.v.
Anemoonbloeiende dahlia's, die weinig
of geen zaad produceren en daarom
wat minder rigoreus moeten worden
nagelopen op oude bloemen.
De grote dahliaplanten komen uit de
groepen Decoratief, Cactus en Pom
pon, planten van 75 cm tot 1,50 m hoog.
Zij vragen voedzame grond en vocht,
want ze groeien zeer snel. In nauwe
lijks acht weken worden ze van
plantjes van 10-15 cm, de tuinreuzen
van 1.50 m of soms wel meer. Plant ze
vooral op een zonnig plekje, want in de
schaduw, ook halfschaduw, produce
ren ze minder bloemen. De grote, hoge
dahlia's hebben een steuntje nodig,
vooral op winderige plaatsen.
Dahlia's zijn erg populair geworden in
de laatste jaren. De Nederlandse jpahr
11a Vereniging maakt nu al een lange
tijd erg intensief propaganda voor dit
mooie artikel. Het voortdurend onder
de aandacht brengen van de dahlia bij
het publiek heeft goede vruchten afge
worpen. Alle 50 miljoen dahliaknollen,
die de Nederlandse dahliakwekers in
1979 hebben geproduceerd, zullen dit
jaar gemakkelijk een koper vinden.
Wacht daarom niet te lang met bestel
len. De knollen moeten in de tweede
helft van april de grond in. U zoudt ze
een paar weken kunnen vervroegen,
door de knollen, geplant in potten of
kistjes een paar weken lang voor te
trekken in een verwarmde ruimte (met
veellicht!Nadat de kansen op nacht
vorst voorbij zijn, dus omstreeks half
mei kunt U ze dan buiten uitplanten.
Dahliaknollen geven over het alge
meen wat bossiger planten dan dahlia-
stekken. Maar uit knollen komen meer
bloemen, omdat bijna steeds, de knol
een aantal scheuten geeft. Denkt U er
dan wel om, dat de knollen wat meer
ruimte nodig hebben? De stekken mag
U natuurlijk pas dan uitplanten, als de
kansen op nachtvorst minimaal zijn
geworden, dus na de LJsheiligen van
half mei.
Deze stekken zijn meestal wat goedko
per dan de knollen en U krijgt uit
stekken ook goede planten met prach
tige bloemen. Tevens groeien hieron
der in één zomer beste knollen. De
stekplanten hebben echter de neiging
wat lang en iel te worden, vandaar dat
het aan te raden is, om al gauw nadat
de stek in de grond is aangeslagen, de
kop eruit te knijpen, waardoor de plant
zal gaan uitstoelen en er meerdere
stelen op de plant komen. Om de
mooiste en beste bloemen te krijgen,
zult U de planten moeten „dieven",
d.w.z. de scheuten met bloemknoppen,
die in de oksels van de steel en
bladeren groeien, moeten worden uit
gebroken. Dan zal de hoofdscheut een
betere, grotere en mooiere bloem pro
duceren.
Dahliakwekers, die op keuringen en
tentoonstellingen hun beste nieuwe
soorten willen laten zien, zullen hun
planten altijd dieven. Maar als U
minder gesteld bent op erge grote
bloemen en er graag wel meer bloe
men op wilt zien, dan kunt U dit dieven
rustig achterwege laten.
Het uitbreken van de okselscheuten
gaat gemakkelijk met de hand, vooral
's morgens vroeg, als de plant volop
vocht heeft opgenomen gedurende de
nacht en de steeltjes bros zijn en
gemakkelijk breken. Overdag in de
warme zon worden de stelen gauw slap
en zijn moeilijker breekbaar.
Dahliaplanten zijn ook prima geschikt
om er bloemen van te snijden voor de
vaas. Als U snijbloemenvoedsel ge
bruikt, zult U er lang plezier van
kunnen hebben. Wel zult U er voor
moeten zorgen, dat de knoppen goed
tot ontwikkeling zijn gekomen, want
een bloemknop, die is afgesneden,
komt moeilijk of helemaal niet uit op
water.
Als U wat meer van dahlia's wilt weten
en lid wilt worden van de Nederlandse
Dahlia Vereniging, schrijf dan even
naar Postbus 50 te Hiilegom. U krijgt
voor een contributie van 20,- een
prachtig jaarboek met vele interes
sante gegevens over de dahliateelt en
op vergaderingen heeft U gelegenheid
allerlei praktische vragen te stellen.
Ik wens U veel vreugde deze zomer
met dahlia's in Uw tuin, in bloem
bakken, op balkon of pation.
RUTGER L. SCHILPZAND
met sla en radijs. Dahlia's maken van
mijn aparte snijbloementuin een bont
circus en in de herfst zal ik er armen
ve J,®" plukken °m er mijn huis mee te
Montbretia's, die sierlijke snijbloe
men, zet ik aan de rand van de grote
vijver alwaar ze hun lisachtig uiterlijk
kunnen weerspiegelen in het water.
hit ik,door al bonte bloemweelde
heen ben gebladerd, besef ik dat ik
helemaal geen aparte snijbloementuin
neo, noch een moestuin en een vijver.
Ik heb een tuin met bomen, heesters en
vaste planten waar ik niet zomaar alles
Lelies zijn niet alleen erg mooi, ze zijn
ook lief-inschikkelijk en alleszins mee
gaand. Zij zijn bereid plaats te nemen
in zowel perken als borders, tussen
vaste planten en heesters, in potten en
bakken, binnenshuis danwel op het
terras of het balkon.
Die exotische en „koninklijke" lelies
zijn ook nog bescheiden en verlangen
allerminst een uitzonderlijke behande
ling en verzorging. Zij komen welis
waar niet uit de goedkoopste bloem
bollen voort, maar zijn eigenlijk toch
voordeliger dan u denkt omdat zij een
menigte aan bloemen per stengel
voortbrengen en dat jaar in, jaar uit
„opbrengen", zonder dat bollen uit de
grond genomen hoeven te worden.
Lelies zijn, mogen wij wel zeggen, de
sterkste van alle in de zomer bloeiende
bolbloemen. Zij kunnen zich met recht
laten voorstaan op een ongelooflijke
verscheidenheid aan vormen en kleu
ren, op het feit dat zij heerlijk zacht
geuren en er nota bene van juni tot in
de maand september stralend bij
staan. Lelies groeien tot een hoogte
van ongeveer 45 cm, maar er zijn er
ook die u nog boven het hoofd kunnen
groeien. Mits u niet al te zeer uit de
kluiten gewassen bent...
De bloemvormen zijn ook heel geva
rieerd, van schotelvorm tot trompet
en tulbandvorm, van rechtopstaande
bloemen tot die, welke wat gebogen en
hangeqd zijn. De kleuren zijn onbe
schrijflijk mooi. Ze zijn heel- teer en
toch helder, .nogal eens licht gespik
keld, met eén imposante ster of prach
tig gevlekt.
Zo plant u uw lelies
Iets over het plantenlelies houden van
een diepe, goed bewerkte grond die,
rijk is aan organische stoffen en boven
dien goed gedraineerd Is. In de zomer
moet die grond vochtig, een beetje aan
de koele kant zijn.
De wortels van de lelie zijn erg op
schaduw gesteld, maar de toppen koes
teren zich graag in een weldadige zon.
Kies dus een goede open plaats met
lichte schaduw. Mijd vooral die plaat
sen, waar de wind nogal eens flink
tekeer kan gaan, want daar hebben
lelies een bloempje aan dood. Men doet
er goed aan om wat arme, lichte
tuingrond te „verrijken" met bladaar-
de, turfmolm en compost. Zware klei
grond behandelt u met nog wat grof
zand om het wegvloeien van overtollig
water mogelijk te maken. Plantdiepte
(onderkant bol)10-15 cm.
De wortels van lelies zullen u dankbaar
zijn als u hen wat zorgzaam toedekt
met turfmolm en daarbij moet u dan
niet op een schepje kijken. Sommige
lelies, zoals de L.-speciosum-typen
hebben een kalkvrije grond nodig,
maar de meeste andere soorten maakt
dat niets uit. Lelies, vormen in de
meeste gevallen wortels aan de sten
gel, vlak boven de bol. Daarom doet u
er goed aan hen na het planten met een
laagje grond van circa 5 cm toe te
dekken.
Lelies houden van gezelschap
Lelies vinden het gezellig om in groep
jes van niet minder dan drie geplant te
worden. Alleen is maar alleen. Toch
maar wel afstand bewaren: kleine
leliebollen zo'n 20 cm uit elkaar, de
grotere op een afstand van 25 cm of nog
iets meer. Er zijn ook lelies die wel een
steuntje kunnen gebruiken, de hoog
opgroeiende bijvoorbeeld. Geen pro
bleem: een stokje brengt al gauw de
gewenste uitkomst. In het algemeen
kunnen grotere lelies het best worden
geplant in een border met andere in de
zomer bloeiende bollen of als verticale
accenten tussen vaste planten en/of
heesters. De nog lievere, kleine
(dwerg) lelies zien er werkelijk hart-
veroverend uit als ze, net als tulpen en
narcissen wat willekeurig worden ge
plant. Verdorde bloemen verwijdert u
natuurlijk direkt. Maar wacht u dan
wel tot het najaar voordat u de stelen
afsnijdt.
Lelies in potten
In potten geplante lelies houden u met
genoegen gezelschap vanaf het prille
stadium van de zomer tot en met de
herfst. Plant de bollen gauw voordat ze
uitgedroogd zijn. U kunt een kant-en-
klare potgrond gebruiken of een meng
sel maken van 2/3 tuingrond en 1/3
goed vergane bladaarde of compost.
Om het teveel aan water gelegenheid
te geven af te vloeien, verdient het
aanbeveling wat potscherven op de
bodem van de pot te leggen. Neem
vooral een royale pot. Wanneer u geen
tuin heeft kunt u toch veel plezier
beleven aan deze in potten geplante
lelies op uw balkon. Zorg er wel voor
dat de potten niet uitdrogen. Ook kuntu
wat extra bollen in grote potten planten
die tijdelijk op een open plek in uw tuin
worden ingekuild. Wanneer de stengel
ongeveer 20 cm hoog is kunt u ze
vervolgens op die plaatsen ln de tuin of
op het terras zetten waar een extra
kleuraccent welkom is.
tussen kan poten. Toch zal straks in de
zomer, als alles zo door en door groen
is, wat uitbundige kleur best leuk zijn
maar dan zal ik wel een goede keuze
moeten maken uit dat grote sortiment
zomerbloeiende bol- en knolgewassen.
Die miniatuurdahlia's bijvoorbeeld,
die zijn heel bescheiden van maat en
zouden ook best op mijn balkon in de
bloembakken kunnen staan, zodat ik er
mooi zicht op heb vanuit de slaapka
mer.
Knolbegonia's, niet die met die knots-
grote bloemen, maar die sierlijke han
gende soortjes bestel ik in een mooie
zachtrose tint en dan plant ik ze op het
terras in de hoge bakken zodat hun
sierlijke uiterlijk optimaal tot zijn
recht komt. Lelies vind ik zulke ko
ninklijke planten dat ik ze ook in mijn
tuin wel een apart plaatsje wil geven.
Als ik nou eens een aantal van die
statige koningslelies plant in het krui
dentuintje, daar staan ze zonnig en
beschut en kan ik dagelijks van hun
kleur en geur genieten. Wat van die
stevige boerenlelies zet ik dan in potten
op het plaatsje bij de keuken.
Waar ik in de tuin ook beslist een
plaatsje voor vrij wil maken is de wilde
cyclaam die in de herfst bloeit. Deze
Qyclamen europaeum zullen best goed
gedijen tussen de lage vast planten in
de schaduw van de boom.
En de Oxalis deppei zal uiteindelijk
mijn tuin geluk brengen. Vorig jaar
plantte ik dit grappig bolgewasje in
potten maar nu wil ik er een hele rand
van hebben langs het tuinpad zodat
ieder die mijn tuin betreedt, verrast
zal zijn door de mooie rose bloempjes
met hun sierlijke „klavertjes vier".
En wat het werk betreft, bij nader
inzien lijkt me bollen planten in het
voorjaar toch best een gezellig karwei
met de lente in je bol en de zomer voor
ogen.
BERNADETTE
Dahlia's in een apart snijbloemenhoekje
huis mee te versieren.
om er armenvol van te plukken en het
De artisjok komt oorspronkelijk uit Egypte, waar hij reeds in de vroege
oudheid als delicatesse bekend was. Zijn faam breidde zich al ras uit tot
Griekenland en het Nabije Oosten. In onze regionen moest men wachten
tot de 12e eeuw om met deze lekkernij kennis te maken. De
kruisvaarders die hem in het Nabije Oosten hadden leren waarderen,
brachten de artisjok als merkwaardig nieuwigheidje mee naar
Frankrijk, waar hij zich wonderwel bleek aan te passen aan bodem en
klimaat. Maar ook bij ons doet de artisjok het best, mits hij 's winters
wordt afgedekt tegen de vorst.
Het is bovendien een bijzonder decoratieve plant In de siertuin. Alleen
de bloembodem en de onderkant van de blaadjes zijn eetbaar. Ze zijn
bijzonder rijk aan vitaminen en bevatten heilzame stoffen tegen lever
en suikerziekten. Leon Tixier ontdekte daarenboven dat de artisjok een
belangrijke rol vervult in het metabolisme van de zo gevreesde
cholesterol en een genezende invloed kan uitoefenen bij nierverwikke
lingen. In de pharmaceutische wereld wordt extrakt uit deze plant
gebruikt als choleretique.
De Italianen, altijd vindingrijk op dit gebied, wisten er een aperitief van
te maken, een drankje met een wat bittere maar heel aparte, moderne
smaak en een laag alcoholgehalte. Artisjokkenbodems lenen zich
uitstekend voor conservering in blik, maar ook de verse bloem is tegen
woordig courant verkrijgbaar.
ROOD HAAR ZELDZAAM - Waarom
komt rood haar niet bij negers en
Japanners voor? Ik las, dat men in
Azië vreemd opkeek toen roodharige
Nederlanders er doordrongen.
AntwoordHet rode haar is een variant
van blond haar en daardoor gebonden
aan rassen die van nature blond zijn,
zoals Noordras, Faalse ras en Balti-
sche ras. De laatstgenoemde be
schouwt men wel als subrassen van het
Noordras. De faktor rood komt echter
ook wel eens tevoorschijn bij kinderen
van „gemengd" bloed, d.w.z. die een
blonde en een donkerharige ouder heb
ben, en ook bij kinderen waarvan beide
ouders donkerharig zijn. In het laatste
geval moet er evenwel een blonde
voorvader in het voorgeslacht voor
komen. Maar ook in zuid-Europa ont
breekt bij de zuivere Alpienen en
op de 100.000 rood! Dat rood een soort
blond is (afgezien van het pigment
in het haar) blijkt ook uit de zéér
blanke huid. Roodharigen bruinen
slecht en verbranden gauw in de zon,
precies zoals lichtblonde mensen.
De gladiool is een bijzondere bloem. In de bloembollenwereld neemt ze een heel
aparte plaats in. Niet in het minst omdat de gladiool eigenlijk geen echte bloem
bol is, maar een „bloemknol". Bovendien worden bloembollen als tulpen en
narcissen in het najaar geplant, terwijl de gladioleknol in maart de grond in
gaat. Dat betekent dat de bloem haar prachtige, volle kleuren midden in de
zomer tentoonspreidt. Gladiolen zijn dus echte „zomerbloeiers": in juli-augus-
tus tonen ze de zon hun volmaakte schoonheid. De gladiool is niet allleen een
kleurrijke bloem, ze is ook groot. Sommige soorten worden wel een meter hoog.
Hoe hoger ze worden, hoe mooier en rijker de bloem wordt. Daarom is het
verstandig de gladiolen op een beschutte plaats in de tuin te planten en het liefst
in wat grotere groepen bij elkaar, zodat de wind er niet al te veel vat op kan
krijgen.
Gladiolen en grootbloemige dahlia's groeien tamelijk hoog en daarom worden
dikwijls steunringen gebruikt.
Talloze variëteiten
De gladiool, dat kan rustig gezegd
worden, is een heel veelzijdige bloem,
die zich erg goed leent om in veel
variëteiten gekweekt te worden. De
gladiolenkwekers maken daar gebruik
van en het gevolg is dat elk jaar de gro
te gladiolenfamilie uitgebreid wordt
met een groot aantal nieuwe soorten en
kleuren. En over de kleuren gespro
ken: alle mogelijke kleuren zijn aan
wezig in de grote serie gladiolen. Felle
kleuren, mooie zachte pasteltinten, ge
mengde kleuren en alle harmonieus
passend bij elkaar. Dat maakt het
planten van gladiolen ook zo dankbaar.
Door gebruik te maken van de vele
mogelijkheden die de soorten bieden,
kan in de zomer de mooiste kleurscha-
keling in de tuin verkregen worden.
En dat is een lust voor het oog, waar de
zon zijn warme stralen met genoegen
op laat weerkaatsen.
De gladiool is een kieskeurige bloem.
Ze wil elk jaar in andere grond geplant
worden. Als men de knol elk jaar op
dezelfde plek plant, wordt de knol ziek
verplaatsen dus en dat is best aardig,
want zodoende kan elk jaar opnieuw
variatie in de bloeiwijze van de tuin
aangebracht worden. De knollen blij
ven na de bloeiperiode tot het najaar in
de grond zitten. Daarna worden ze
gerooid en gedroogd, bewaard en wor
den dan in maart weer geplant. Het is
natuurlijk makkelijker om elk jaar
nieuwe knollen te kopen.
De mooiste boeketten
Het is echt een kunst om van gladiolen
mooie boeketten te maken. Niet dat het
moeilijk is, maar vooral omdat gladio
len zo veel combinatiemogelijkheden
hebben. Een boeket gladiolen ontwik
kelt zich ook heel verrassend. Gladio
len worden meestal geplukt als de
onderste knoppen heel schuchter te
voorschijn zijn gekomen. Staan ze
eenmaal in een vaas of in een bloem-
stukje dan zullen de knoppen zich één
voor één openen. Snijdt u wel met een
scherp mes van te voren even een klein
stukje van de stengel af. Daardoor
nemen ze sneller water op.
Goed, we gaan een boeket maken. Het
kopen van gladiolen is aantrekkelijk,
daar - zoals gezegd - een grote ver
scheidenheid bestaat. Houdt u van felle
kleuren of ziet u liever zachte tinten...
alles is mogelijk. Wilt u de kleuren als
contrast laten spreken of moeten ze
juist harmoniëren. U kunt alle kanten
op. De meeste gladiolen zijn groot,
lang van steel en het kan voorkomen
dat het boeket wat stijf aandoet. Dat is
echter niet nodig. Wanneer 'men wat
experimenteert met verschillende
hoogten en er eventueel wat andere
bloemen aan toevoegt zal het zeker
lukken om een opvallend bloemstuk in
huis te hebben.
Daarbij moet bedacht worden dat het
nodig is om een behoorlijk grote vaas
te gebruiken, een keulse pot is bijvoor
beeld erg geschikt. Maar ook ander
hoog vaatwerk leent zich uitstekend
voor deze prachtige bloemen. Fijn, om
uw fantasie eens goed te kunnen laten
werken. Het resultaat is vaak verbluf
fend mooi en kleurrijk.
Kom naar de Delta Flora
Als u nu eens echt wilt zien hoe
fantastisch groot de mogelijkheden
van gladiolen zijn, moet u beslist dit
jaar een bezoek aan de grote gladiolen-
tentoonstelling de Delta Flora die van
29 juli tot en met 2 augustus in Stellen
dam wordt gehouden. Deze tentoon
stelling is uniek. Nergens vindt u zo'n
grote verzameling prachtige gladiolen-
arrangementen, met veel fantasie,
vlijt en kunstzin uitgevoerd.
U kijkt uw ogen uit op de fraaie boe
ketten en bloemstukken die daar ge
maakt zijn. U zult er ook ontdekken dat
men op dit ogenblik erg veel moeite
doet om kleinere gladiolen te kweken.
Dit zijn vooral de vroegbloeiende soor
ten met bijzonder sierlijke bloemen in
zachte pasteltinten. Voor het creëren
van bloemstukjes zijn ze - zoals u zult
zien - erg geschikt.
Als u echt wilt genieten van de schoon
heid van gladiolen is een bezoek aan de
Delta Flora zeer aan te bevelen.
Sommige mensen weten het precies.
„Kijk, daar staan m'n rozen phloxen",
zeggen ze vertederd, en wijzen naar
een onduidelijke verzameling stokjes
die uit de grond steken. Ze vegen met
zachte hand wat halfvergaan herfstblad
opzij en zien in het onoogelijk groen dat
verschijnt de weelderige gele pracht
die een paar maanden later het stukje
tuin een sprookjesachtig aanzien zal
geven. „Alyssym", mompelen ze be
scheiden. Het lijkt alsof in hun tuin de
natuur altijd extra haar best doet.
Alsof bij hén lukt wat een ander nooit
lukken zal. Het geheim is simpel. Met
de nodige zelfdiscipline, gesteund door
de wetenschap die ze uit dikke tuinboe-
ken halen, zetten ze hun tuin naar de
hand. Ik kan daar zeer jaloers op zijn.
Mij overvalt elk seizoen, elk jaar
opnieuw. „Het is voorjaar!" denk ik
ineens panisch, en zie hoe opgewaaide
bladeren van de beuk nog metershoog
tegen de schutting liggen. Tegen de tijd
dat ik m'n tuin in orde heb voor het
voorjaar is het zomer. Tegen de tijd
dat m'n tuin ingesteld is op zomer, is
het herfst. Ik ren hijgend achter de
jaargetijden, en m'n tuin laat luid en
duidelijk merken dat ik van haar kant
ook geen bijzondere service meer hoef
te verwachten.
Te laat om struiken in te korten of te
verplanten. Te laat om te planten en te
laat om te zaaien. Als andere mensen
allang bruin zijn, graaf ik m'n tuinstoe
len op uit een garage vol rommel van
vorige zomers. Als andere mensen hun
tuinmeubeltjes keurig opgeknapt weer
wegzetten met plastic-beschermhoes,
staan de mijne te verpieteren in een
regen waarvan iedereen behalve ik
weet dat ie nog drie weken zal duren.
En toch hou ik van m'n tuin. Ik kan er
lang en aandachtig naar staan kijken.
Naar de coniferen, waar eigenlijk niets
anders aan te zien is dan dat ze groen
en betrouwbaar zijn. Naar de for
sythia, de magnolia en de prunus, die
bewijzen dat een verwaarloosde struik
best nog jolig mee kan doen. Naar de
bloemetjes van plantjes waarvan ik
me niet kan herinneren ze ooit geplant
te hebben, en waarvan ik de naam niet
weet. En al kijkend word ik me dan
pijnlijk bewust van de vele kale plek
ken in de border. Als diar nou iets
geels... en daar iets roods...!
En in een jaarlijks terugkerende bui
van op de natuur gerichte aktiviteit
stap ik naar die ene winkel, waar
altijd weer dat grote rek met Bol
len hangt. Ik voel me daar als een
kind in een snoepwinkel. Elk zakje met
bollen heeft een kleurenfoto met bloe
men erop. Het is dat het steeds weer
lukt, want diep in m'n hart vertrouw ik
het zaakje niet. Zo'n grauwe saaie bol,
dat daar zoiets moois uit kan komen.
„Natuurlijk", zegt de man van de
winkel, met een gezicht alsof hij twij
felt aan mijn verstandelijke vermo
gens. En dus koop ik. Handenvol. Ean
tas vol pakjes met bollen. Montbretia's
met die milkshake achtige kleur oranje
die een heel stuk tuin opfleurt. Gladio
len, niet die hele grote want daarvoor
waait het teveel in m'n tuin, maar van
die elegante kleine. Ranonkels in aller
lei kleuren, Freesia's, Dahlia's en Le
lies. Ik leg ze met zakje en al, kleuren
foto naar boven, daar waar ik denk dat
ze leuk zullen staan. Dan haal ik het
pioniersschopje uit de schuur. Bollen
planten is zó gedaan. Dat schopje heb
ik eigenlijk niet eens nodig als de aarde
een beetje los is. Ik bekijk de symbolen
op het pakje: plantdiepte, plantaf-
stand. Ik zou het de kinderen kunnen
laten doen, zo eenvoudig is het. En dan,
na het planten, begint het wachten. Op
dat eerste groene sprietje, dat vertel
len zal dat het ook dit jaar weer gelukt
is. En op de eerste bonte bloem, die
samen met z'n bolgenoten weer een
beetje féést zal maken in m'n tuin.
TINEKE BEISHUIZEN
eenfoto-drieluik
Er zijn mensen, die alleen fotograferen als er een speciale
aanleiding voor is. Bijvoorbeeld als ze met vakantie gaan of als de
baby de eerste wankele stapjes doet zonder zich ergens aan vast te
houden. Er zijn ook mensen, die "aktief" fotograferen. Ze krijgen
op een dag een onbedwingbare zin om de kamera te pakken en
foto's te gaan maken. Ze trekken er op uit. bij voorkeur op de fiets
of wandelend. Lettend op alle dingen, die een goed motief kunnen
vormen voor een foto. Zo'n tocht wordt vaak onderbroken om een
onderwerp van alle kanten beter te kunnen bekijken. Zo is de
achtergrond beter en vanaf dit punt is er een mooiere lichtval. De
foto's bij dit stripverhaal zijn het resultaat van zo'n foto-safari.
De lente is in het land en dan trekje als stadsmens
al gauw naar de polder om te zien wat daar te
beleven is. Aan vooijaarsmotieven geen gebrek,
kijk maar eens naar die twee lammetjes. Als ze
zich even verwijderen van hun moeder neem ik een
foto. Omdat Moeder Schaap wantrouwig toekijkt
moet het zo vlug gebeuren, dat ik weinig tijd heb
om een goed opnamestandpunt te kiezen. Achter
af ben ik best tevreden met dit resultaat, dat die
kleine baaltjes wol redelijk in beeld brengt.
Wandelend door een weiland ontdek ik de eerste
madeliefjes, die met hun witte sterretjes in het
donkere gras zorgen voor een leuke vlakverdeling.
Dar. zie ik vlak bij een boerderij een nest met
eieren. Als ik later aan de boerin vraag van welke
vogel dat nest is. zegt ze: "O. dat is van één van
onze krielkippen". Achteraf bof ik, want een
vogelvriend, die deze foto ziet. verwijt me dat ik
geen nesten mag verstoren door er foto's van te
maken. Hij heeft wel gelijk maar toch niet in dit
geval.
I
