Redelijke voorstelling
van een
zwak blijspel:
DE„GOEDE"
GOKKER
in première
jRietpluimers' 9
in
DE „GOEDE"
GOKKER
Op zere
tenen?
DE„GOEDE"GOKKER
Kasper de Wit,
heer des huizen Cees Ouwens
Klara,
zijn vrouw
Diana,
hun nichtje
Frederik,
huisknecht
Bets,
zijn vrouw, huishoudster
Merie,
dienstmeisje
Johan,
stalknecht
Emiel de Bontee,
vriend des huizes
Janssen,
huwelijkskandidaat
Jansen,
veearts
REGIE
SOUFFLEUSE
GRIMEUR
Ria v.d. Biezenbos
Jeannet van Kleef
Hen Hagen
Marion Posthuma
Dilvia Timmerman
Ton Ruizendaal
Gerard de Bruyn
Dick te Slaa
Henk Tromp
Cees Ouwens
Hanny Hilhorst
C. Rouwendaal
Foto: Goos van der Wilt
„Kasper de Wit leeft er goed
van, en „ze zeggen" dat hij
zijn geld „verdient" met gok
ken op alles wat los en vast
zit en met zijn paarden. Waar
zou hij anders van leven? Wer
ken, ho maar. Daar heeft hij
zijn personeel voor. Een huis
knecht plus huishoudster,
dienstbode en een stalknecht.
Toe maar. Zijn goklust en zijn
paarden zijn hem alles. Geen
wonder dat zijn vrouw bij hem
tekort komt.
Die gaat afleiding en genegen
heid zoeken en vindt die bij
een vriend des huizes, eigenlijk
een nutteloze blaag, waarvan
ze amper in de gaten heeft
dat die alleen maar uit is op
de centen van een inwonend
nichtje, dat haar ouders verlo
ren heeft. En terwille van dat
nichtje gaat zij zomaar bui
ten medeweten van iedereen
op een huwelijksadvertentie in.
En dat leidt niet alleen tot gro
te misverstanden maar ook tot
de nodige hilariteit als de vee
arts met de huwelijkskandi
daat wordt verwisseld. Hun le
ven is een spel geworden en
in een spel is er altijd een ver
liezer. Kasper raakt met zijn
gokkerij aan de grond. Hij
moet zijn paarden verkopen
en ook het personeel moet een
kant heen. Waarheen? Geluk
kig blijken die mensen zo ver
standig te zijn geweest een
eigen weg te zoeken. Kasper
heeft alles verspeeld, maar on
danks dat was het voor het
eerst in zijn leven een goede
gok.
Want nu alles verandert, is er
alle tijd voor wat meer aan
dacht voor elkaar.
Happy end. Ernst wat de klok
slaat? Geen sprake van, want
het is ondanks alles voluit
lachen geblazen rond de gok
lust van Kasper de Wit. Een
leuk verhaal, met een warm
aandoende humor verteld door
de bekende schrijfster Hem-
mink-Kamp".
Ziedaar de tekst die de vele
toeschouwers vrijdag j.1. onder
ogen kregen bij hun bezoek aan
de première van De Goede
Gokker in zaal De Rank door
de bekende toneelvereniging'
De Rietpluim.
Teksten en programma-boek
jes hebben natuurlijk een funk-
tie, maar wat is het jammer
dat de samenstellers ervan
zich kennelijk niet hebben
gerealiseerd dat een toelich
ting op welk toneelstuk dan
ook niet meer mag zijn dan het
nippen aan de inhoud. Met het
schrijven van deze toelichting
werd het element verrassing
voor het publiek weggehaald.
Niets werd aan hun fantasie
overgelaten, men behoefde
alleen maar te slikken.
Wat de voorstelling zelf be
treft: De Rietpluim had geko
zen voor het gemoderniseerde
toneelzaaltje van De Rank. Ge
zien wat er in Soest voor ama
teurtoneel voorhanden is een
begrijpelijk besluit. De Rank
is allerminst een ideale toneel
zaal, maar er kunnen decors
geplaatst worden en met goede
wil en vereende krachten is er
gebruik te maken van funktio-
nele gordijnen.
De cabaretsgewijze indeling
van de zaal heeft sfeer en in
deze entourage heeft een goed
gevulde De Rank kennis kun
nen maken met De Goede Gok
ker. Een blijspel waarvan er
dertien in een dozijn gaan. Op
zichzelf is daar 'niets tegen,
omdat het bij het amateurto
neel in de eerste plaats nog al
tijd om acteerprestaties lijkt te
gaan. De rest is soms bijzaak.
Wat die rest betreft: alle waar
dering voor een zeer sfeervol
decor, de fraaie kleding van de
dames en het prima kapwerk.
Een zeer ruime voldoende.
Daarmee kan tegelijkertijd
duidelijk worden gezegd datter
aan dé aankleding dé meest
gróte zorg is besteed. Op mini
male schoonheidsfoutjes na
eveneens een compliment voor
rolkennis en de mise-en-scène.
De uitkomsten van de beoor
deling van de acteerprestaties
zijn echter zeer verschillend.
Het meeste sukses werd weg
gehaald door de huwelijkscan-
didaat Janssen. Een rol waar
van Dick te Slaa een prachti
ge vertolking maakte en waar
voor hij tenminste een open
doekje had verdiend. De wij
ze waarop dit typetje werd
neergezet was amateurtoneel
van de bovenste plank.
Veearts Jansen (Henk Tromp)
kan eveneens op een goede
voorstelling terug zien.
Natuurlijk spel, zonder enige
overdrijving. Van de echtparen
in dit stuk gaat de meeste
waardering uit naar huis
knecht Frederik (Henk Hagen)
en zijn echtgenote huishoud
ster Bets (Marion Posthuma).
Qua uiterlijk was het bijna be
reiken van de A.O.W.-leeftijd
er niet van af te zien, ze speel
den daarentegen de bijiia 65-
jarigen op een voortreffelijke
manier. Vooral Frederik in zijn
rol als „doorgeefluik" groeide
naar een grote vorm. De dra
gende rollen van Kasper de
Wit (Cees Ouwens) en Klara
(Ria van de Biezenbos) kwa
men eerst in het tweede be
drijf, toen het „spel der ver
gissingen" goed op gang
kwam, uit de plooi. Het nicht
je Diana (Jeannet van Kleef)
speelde een mooi en allerliefst
meiske, terwijl Merie het
dienstmeisje (Silvia Timmer
man) na een aarzelend begin
steedé meer wist te. pvertuigen.
De Goede Gokker i,s een blij
spel waarin voor stalknecht Jo
han (Ton Ruizendaal) een wei
nig dankbare rol is weggelegd.
Dat laatste kan niet worden
gezegd van de mogelijkheden
die aan Emiel de Bontee (Ge
rard de Bruyn) worden gebo
den. Hij had er beter en anders
gebruik van kunnen maken.
Eerst aan het eind van het
laatste bedrijf werd dit duide
lijk, maar toen was „de nood"
wel op zijn allerhoogst. Samen
vattend luidt de conclusie dat
De Rietpluim met de opvoering
van De Grote Gokker de aan
wezigen best heeft vermaakt.
Een première telt schoonheids
foutjes. Die waren er vrijdag
avond j.1. ook. Wanneer speel
sters en spelers er in slagen
meer vaart in de voorstelling
te brengen dan zullen de voor
stellingen van 22 en 25 april
a.s. met nog meer sukses kun
nen worden afgesloten. Dat
sukses was overigens vrijdag
avond wel aanwezig. Veel en
langdurig applaus bloemen
waren de waardering van een
dankbaar-publiek. Het onver
mijdelijke „bal na" werd door
de combo van Ton Steenbeek
op de van ouds bekende wijze
verzorgd. Dus voortreffelijk.
Lr.
Foto: Goos van der Wilt
In Soest hardop praten
over fusie is in negen van
de tien gevallen op het
zelfde moment op zere te
nen staan.
Desondanks, wij wagen 't
er op. Aanleiding de twee
toneeluitvoeringen die ik
binnen betrekkelijk kor
te tijd zag van Soester
Applaus en De Rietpluim.
Voorstellingen met grote
verdiensten, maar niet
van een kwaliteit dat er
een nieuw kijkerspubliek
mee zal worden getrok
ken. Dat is jammer, want
de ware amateur-tonelis
ten hebben er alleen maar
baat bij wanneer hun
creatieve talenten ook
ybuiten de familie-kennis-
sen en verenigingskring 3
te aanschouwen zijn. Dat J
zal nog meer inzet, ent-
housiasme, kwaliteit en
B kritischer keuze van het
repertoire vragen. Beide
verenigingen beschikken
S over onmiskenbaar aan-
J wezig talent. Nee, namen
noem ik niet. Een fusie
B zou die talenten kunnen
bundelen, waardoor ook
het brengen van beter to-
neelrepertoire tot de mo-
gelijkheden gaat behoren.
H Zonder op een fusie voor-
B uit te lopen zou het best
eens aardig en nuttig kun-
nen zijn de mogelijkheden
te toetsen door een ge-
zamenlijke toneelproduk-
m tie tot stand te brengen.
S Zeker weten dat met de
getalenteerde tonelisten
van beide verenigingen
een in artistiek opzicht
acceptabele voorstelling
B te brengen is. Het Neder-
B lands amateurtoneel, ze-
ker in grote en middel-
grote steden, is de laatste
jaren zeer sterk vooruit
gegaan. Een constatering
b die in vele gevallen ook
B mede te danken is aan de
financiële injecties van
de plaatselijke overheid.
Om daarvoor in aanmer-
king te komen dienen er
aanwijsbare prestaties te
worden geleverd. Presta-
B ties die qua publieke be-
2 langstelling in een behoef -
te moeten voorzien. Zover
is het in Soest nog lang
niet.
Het zou voor alle betrok
kenen best aardig zijn
wanneer het ooit nog eens
zover zou komen. Hope
lijk is deze suggestie de
aanzet tot een nieuw, of in
ieder geval experimen
teel begin. Het betere
amateurtoneel is er in 'ie
der geval mee gediend.
Lr.
